Totale Reformatie Deel 1 - Pentahof.nl

1 Totale Reformatie Deel 1
De Totale Reformatie van het
verheidenste christendom
2 Totale Reformatie Deel 1

3 Totale Reformatie Deel 1
P.F. van der Meer
Totale Reformatie
Deel 1
4 Totale Reformatie Deel 1
Uitgave van stichting Prisma
Harskamperweg 5
3774 JN Kootwijkerbroek

5 Totale Reformatie Deel 1
ISBN 90 - 804628 - ................
Hoofdstuk 1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
1. Vernieuwd Gereformeerd, prof.dr. C. Graafland . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
1.1 Vernieuwd Gereformeerd (de probleemstelling) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
1.2 Artikel van prof. dr. B. Kamphuis in het N.D. 15-5-2000: . . . . . . . . . . . . 16
1.3 Oproep . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
1.4 Vernieuwd Gereformeerd, waar begint dat? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19
1.4.1 Keerpunt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
1.4.2 Onzekerheid òf zekerheid? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
1.4.3 Geen toetssteen bij de wijsgeren . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
1.4.4 Nieuw belijden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
1.4.5 Nieuwe wijn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
1.4.6 Vernieuwd Gereformeerd, deel 2 . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Hoofdstuk 2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
2. Wat is religie? Oorsprong en doel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
2.1 Wat is religie? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
2.2 Leerles . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
2.3 Eenheid in het geloof . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
2.4 De ontwikkeling van een religie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
2.5 Het oudste christendom . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
2.6 Staatskerk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
2.7 Hoe komen wij aan Godsdienst? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
2.8 Het begon alles in Egypte . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
2.9 Leerles uit het voorgaande . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
2.10 Zijn wij nog wel christenen? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
2.11 Hoe het R.K.-systeem werkte . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
2.12 Ongeloofwaardigheid van het christelijk geloof . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57
2.13 De canonisatie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61
2.14 Is de Bijbel Gods Woord? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62
2.15 Angst voor de waarheid . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
6 Totale Reformatie Deel 1
2.16 Betekenis van het begrip “Woord Gods” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Hoofdstuk 3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
3. Kerk als kunst . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
3.1 Sacrale bouwkunst, wat wil het ons zeggen? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
3.2 Het ontstaan der tempels . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
3.3 Het ontstaan van kerken . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 73
3.4 De bouwkunsten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 76
3.5 De kerken als theaters . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 82
Hoofdstuk 4 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
4. Het kerkelijke verval . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
4.1 Ontsporingen in het Christendom . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
4.2 Het concilie Nicea van 20 mei tot 25 juli 325 AC . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
4.3 De Canonvorming . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
4.4 Aan de EO: "Ik zou weleens willen weten" . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96
Hoofdstuk 5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
5. Hoe functioneert de kerk als “bedrijf”? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
5.1 Kan het Evangelie joods zijn? Waar komt de synagoge vandaan? . . . . 98
5.2 Buiten de kerk geen zaligheid (extra ecclesium nulla salus) . . . . . . . . . 102
5.3 De kerk als de hemel op aarde . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 103
5.4 De kerk als voorportaal des hemels . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 105
5.5 Handel met het heilige . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108
5.6 De kansel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110
Hoofdstuk 6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112
6. De inrichting der kerk: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112
6.1 Is het domineesambt bijbels? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 112
6.2 Het concilie van Trente 1545-1563 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 115
6.3 Er is in het N.T. geen apart priesterschap, zoals in het O.T. . . . . . . . . . 119
6.4 De term "ambt" . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119
6.5 Betaalde ambten in de Gemeente? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120
6.6 De eerste bisschop . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121
6.7 Aan alle geestelijke leidslieden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 123
6.8 Woorden en hun betekenis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126
6.9 Kerk zonder geloof: geloof zonder kerk; het geloof als goudmijn . . . . 129

7 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 134
7. De Public Relations van de kerken (Hoe bind je de klanten?) . . . . . . . . . . . 134
7.1 Open brief aan kerkenraad der Ger. Gem. te Kootwijkerbroek . . . . . . . 134
7.2 Raad voor de jeugd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 136
7.3 Waarin de kerk niet zou dwalen? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
7.4 Van B. Wallet: Is de kerk het huis Gods? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Hoofdstuk 8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 148
8. De orde en de regels van het kerkelijk “bedrijf” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 148
8.1 Belijdenis doen: hoe en waarvan? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 148
8.2 Dopen: hoe ..... en in welke naam? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 149
8.3 Avondmaal: hoe....... en voor wie? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 152
8.4 Het avondmaal en de "ambten", dienen òf bedienen? . . . . . . . . . . . . . . 159
8.5 Schematisch overzicht van Jahweh’s herstelplan . . . . . . . . . . . . . . . . . 159
8.6 Pascha, tijdstip sterven en opstanding van Yuashua ha Messiah . . . . . . 160
8.7 De positie van de vrouw in de Gemeente . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164
8.8 Doop door onderdompeling onbijbels? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 165
8.9 Kinderdoop, door ds.C. Harinck, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
8.10 De doop bij ds. Watkins . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
8.11 Het Jona-teken . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 168
8.12 De opstandingsdag van de Heiland . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 169
8.13 Inleiding tot de betekenis van de doop en haar oorsprong . . . . . . . . . . 170
8.13.1 Waar en wanneer is de kinderdoop ingevoerd? . . . . . . . . . . . 174
8.13.2 Doop als magie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
8.13.3 Kinderdoop . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
8.13.4 Het belang van de kinderdoop . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
8.13.5 Conclusie: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 190
8.12.6 Verbond, doop en besnijdenis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 191
8.13.7 Besluit: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 193
8.14. Rondom het Pascha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
8.14.1 Het pascha, nachtmaal en agapen ( . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
8.14.2 Het Pascha der eerste Christenen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
8.14.3 Liefdemaaltijden: agapen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 204
Hoofdstuk 9 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
9. De goodwill en klantenwerving van het “bedrijf” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
9.1 Kerk en zending . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 206
9.2 Heidenen, Grieken en Hellenen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207
8 Totale Reformatie Deel 1
9.3 Christenen, Israëlieten en heidenen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
9.4 Delen alle rassen in het verlossingswerk? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 210
9.5 Bloed, ras en genen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 212
9.6 De genetische oorlog, vanuit Gen.3:15 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 214
9.7 De boom der kennis van goed en kwaad . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
9.8 Het kosmische ongelijkheids-principe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 216
9.9 Het rassenvraagstuk i.v.b.m. de zondvloed . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 218
9.10 Het begrip “vreemdeling” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
9.11 De kleurlingen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 221
9.12 Rasintegratie en gemengde huwelijken . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 222
9.13 Kaïn en zijn nageslachten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
9.14 De vreemde vrouwen en hun cultuur . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 224
9.15 Elohims zorg over Zijn vrouwenzaad . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
9.16 Bileams raad tot rasvermenging . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
9.17 Verbeteren van wetten rasdiscriminatie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
9.18 De nieuwe anti-discriminatie wet . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229
9.19 Apartheid . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 231
9.20 Het westen overspoeld met vreemdelingen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 232
9.21 De komende grootste revolutie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 234
9.22 De grootste taak van een christen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 235
Hoofdstuk 10 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
10 Het product dat de kerk levert (wat heeft de kerk aan te bieden?) . . . . . . 237
10.1 Oorsprong van Symbolen en Geloofsbelijdenissen . . . . . . . . . . . . . . . 237
10.2 Het credo = ik geloof . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 239
10.3 Godsdienst en geloof als ideologie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 243
10.4 Geloof en levenspraktijk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248
10.5 Maar nu het Protestantisme. Hoe zit het daarmee? . . . . . . . . . . . . . . . 249
Hoofdstuk 11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 254
11 Het kerkelijk bedrijf moet een Grote Baas hebben. Welke? . . . . . . . . . . . . 254
11.1 Het dogma der Eénheid òf Drie-eenheid? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 254
11.2 De Kabbala . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 265
11.3 De heilige Naam . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 268
11.4 De Naam JAHWEH . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
Hoofdstuk 12 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
12 Hoe het kerkelijk bedrijf haar klanten instrueert . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270
12.1 Kerk en huwelijk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 270

9 Totale Reformatie Deel 1
12.2 Extase en eros . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 280
12.3 Het probleemrond de erotiek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
12.4 Het maagdschap en het celibaat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 284
12.5 Gezondheid in de wet, het voortplantingsproces . . . . . . . . . . . . . . . . . 287
12.6 Masturbatie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287
12.7 Verantwoording: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 289
Hoofdstuk 13 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
13 Hoe het kerk-drijf haar eigen wetten maakte . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
13.1 De kerk en de kalender, de tijden en de wet veranderd . . . . . . . . . . . . 291
13.2 De kalender . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
13.3 De huidige kalender draagt het pauselijke stempel . . . . . . . . . . . . . . . . 293
13.4 Onze 'oude' zomertijd . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 295
13.5 Astronomische basisgegevens . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 297
13.6 Onze huidige kalender . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 299
Hoofdstuk 14 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 301
14 Hoe het kerkelijk bedrijf haar eigen feestdagen invoerde . . . . . . . . . . . . . . 301
14.1 De sabbat: manet monet = (blijvend herinnerend) . . . . . . . . . . . . . . . . 301
14.2 Jodocus van Lodensteyn en de sabbat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 304
14.3 De sabbat of de zondag? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 305
13.4 Achtergronden van de zondagsviering . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307
14.5 Zaterdag of zondag? artikel uit “Het Zoeklicht” . . . . . . . . . . . . . . . . 311
14.6 De sleutels tot Babylons mysteries . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 315
14.7 Wie was de godheid voor keizer Constantijn? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 315
14.8 De bestelde plaats en de sabbatten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 317
14.9 De eerste christenen: Sabbat òf Zondag? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 317
Hoofdstuk 15 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 320
15 De macht en dwang der kerk (Hoe houd je de mensen onder controle?) . . 320
15.1 Erfzonde, erfschuld en erfsmet . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 320
15.2 Hoe moeten wij van dé zonde een definitie geven? . . . . . . . . . . . . . . . 327
15.3 Rasvermenging en de erfzonde-gevolgen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 329
10 Totale Reformatie Deel 1
Inleiding:
Dit boek mocht eigenlijk niet geschreven zijn. Toch is het er gekomen. Een boek,
ontstaan uit de strijd, het zoeken naar oprechtheid en waarheid.
Overal kunt u mensen en groepen horen roepen dat zij de waarheid bezitten. Maar alles
valt spoedig af wanneer men een zo onafhankelijk mogelijk onderzoek gaat verrichten.
De schrijver dezes is een veelzijdig techneut, uitvinder, ontwerper en bouwer.
Daarnaast ben ik, nadat ik op mijn 20e jaar het rechtvaardigend geloof als hemelse
gave mocht ontvangen, een onderzoek gestart naar kerkelijke achtergronden, de
betekenis van religie, kerk, dogma’s, geloofsbelijdenissen, etc. Heel veel tradities en
aangenomen dogma’s moesten overboord. In mijn onnozelheid dacht ik dat alle
mensen in een zwart pak of in een zwarte jurk het ware geloof zouden bezitten en zij de
waarheid zouden kennen en er voor openstaan als de waarheid hen zou worden
voorgehouden. Maar dat viel bitter tegen. Men hield er zo een eigen traditie op na, en
alles wat daarvan afweek was verdacht en ketters. Wanneer ik hen op onjuistheden
wees, werd men juist boos, i.p.v. dankbaar. Dat zette mij aan tot het schrijven van mijn
eerste boek “De Hollandse Talmud” (1971), waarin veel termen en begrippen uit de
bevindelijk-gereformeerde kringen aan de tand worden gevoeld. Daarna schreef ik mijn
volgende boek “Het geloof van toen en nu” (1974), een vergelijkende studie, hoe het
geloof bij de reformatoren functioneerde en hoe het later is gaan functioneren.
Daarna is mijn boek over de “Geloofszekerheid, ineens en voor altijd” verschenen in
1999. Eveneens een vergelijkende studie over de verschillen tussen de Reformatie en

11 Totale Reformatie Deel 1
de Nadere Reformatie en daarna. Voornoemde boeken gaan over de basis, over het
ware geloof. Als de basis niet goed is, kan de rest van alle religie ook niet goed zijn.
In 1999 is nog een boek van mij verschenen, “De waanzin van de oude en nieuwe
wereldorde”, waarin de schandaalgeschiedenis van het christendom ter sprake komt
(Inquisitie), geloofsvervolgingen, heksenwaan, wetenschappelijke- en politieke
waanzin, en een verwijzing naar het Rijk Gods dat hersteld zal worden.
Verder nog een boekje “Het geheim der gezondheid”, en een gedichtenbundel “Want
Gij zijt mijn lof”
Daarnaast zijn in de loop der jaren ongeveer 200 brochures verschenen over wijd
uiteenlopende onderwerpen en vraagstukken. Een aantal van deze brochures zijn
verwerkt in dit boek.
Al zoekende en al studerende komt men verder. Er is nog zeer veel te onderzoeken.
Eerst de basis goed, en daarna werken aan de rest.
P.F.v.d.Meer
Hoofdstuk 1
1. Vernieuwd Gereformeerd, prof.dr. C. Graafland
1.1 Vernieuwd Gereformeerd (de probleemstelling)
Er is de laatste tijd enige commotie ontstaan naar aanleiding van prof. dr. C.
Graaflands’ uitspraken over de belijdenisgeschriften.
Belijdenis ontneemt zicht op de Bijbel, zie R.D. 15-5-2000
12 Totale Reformatie Deel 1
Gereformeerde orthodoxie is eigenlijk “ontzettend geblokkeerd”.
Terug naar de oorsprong, de Schrift alleen.
Van de verkiezing en de daaraan verbonden heilsorde vindt Graafland in de Schrift
niets terug, evenmin van een onveranderlijk raadsbesluit (o.a. der verwerping PM).
Graafland blijft optimistisch en zegt te geloven in iets wat er volgens hem nog niet is:
het vernieuwde gereformeerde.
Vernieuwing is noodzakelijk, ja onontbeerlijk en dient bij het begin te beginnen.
Immers, in de eerste tijd van het christendom ging het reeds fout. Van de fouten zullen
wij moeten leren en het beter doen dan onze voorvaderen.
Vernieuwd gereformeerd heeft verstrekkende en zeer grote gevolgen wanneer dat écht
en in waarheid zal worden doorgevoerd. Voor de gewone mens heeft dat in feite
onoverkomelijke problemen in zich. De consequenties zijn verregaand en gevolgen
diepingrijpend. Dus zal het een werk des Geestes moeten zijn in de eerste plaats.
Immers, de gehele theologische “fabriek” en complete godsdienstige “santenkraam”
van ons mensen moet eraan. Wij zullen geheel opnieuw dienen te beginnen.
De Reformatie is er niet in geslaagd om algeheel terug te keren tot het waarachtige
christelijke leven, en zouden wij er dan heden wél in slagen? Ook Rome tijdens de
Contra-reformatie wilde nog wel reformeren, maar niet de kerk als instituut prijs geven.
En, zouden de protestanten dan wél hun instituut en organisaties eraan prijs geven?
Nee, het “vernieuwd gereformeerd” wanneer dat oprecht en radicaal wordt
doorgevoerd, is geen geliefd onderwerp. Zeker niet voor de geestelijken, die hun brood
en welstand halen uit de “God-gewijde” diensten. Dus halen wij met dit onderwerp
heel wat overhoop, daar wij aansturen op de ineenstorting van een internationaal en
gigantisch miljarden-bedrijf, n.l. de kerk als instituut.
Wij staan in onze eeuw voor de keus: Dóór te gaan met een door mensen opgericht
kerkelijk bedrijf dat uit eigenwillige godsdienst bestaat en failliet dreigt te gaan, maar
het nog wel eventjes zal uithouden, óf ons te buigen voor de realiteit van het leven,
voor onze Schepper en Hem te aanbidden in waarheid en Geest op Zijn wijze, naar Zijn
wil.

13 Totale Reformatie Deel 1
Wij persoonlijk vinden het bericht van en over Graafland positief. Inderdaad, de
menselijke woorden, o.a. in belijdenissen vastgelegd, overstemmen dikwijls het
Godswoord, verduisteren het veelal meer dan ze het verhelderen. Door de belijdenissen
-hoe schitterend sommigen er ook uitzien- zijn er obstakels gebouwd, wolken gevormd,
waardoor duisternis en verwarring.
De traditie heeft een geweldige macht, waarvan de mensen niet gemakkelijk afstand
kunnen nemen. Het klinkt alles zo vertrouwd. De mensen houden graag van stereotype
uitdrukkingen, termen die ze kennen, waarvan zij vinden dat dát de “zuivere waarheid”
is. Een preek moet volgens velen herkenbaar zijn aan de waarheid zoals men deze
voorstaat. Of die waarheid in regelrechte strijd is met de Schrift, ontgaat de meesten.
Dat preken, gebeden en kerkdiensten verwoestend kunnen werken, dat er een negatieve
invloed vanuit kan gaan, is nog niet doorgedrongen tot de meeste ambtsdragers en hun
trouwe hoorders. Dat hun orthodoxie verlammend kan werken, hun boodschap van het
Evangelie zozeer verminkt kan zijn, dat er van de blijde tijding niets meer overig is dan
een wettische domper, schijnt niet tot hen door te dringen. Men meent dat het zo hoort.
Vader sprak op gelijke wijze, grootvader ook, en die en die van het oude volk spraken
er eveneens zo over. Dus moet het goed zijn.
Vooral in de meer “bevindelijk-gereformeerde” kringen kan men de uitwassen vinden
van een verworden orthodoxie. Er wordt in deze kringen regelmatig geklaagd dat er zo
weinig “doorbrekend werk” is. Ook de voorgangers kennen in de regel Christus niet
persoonlijk, zoals in de Schrift staat en zoals Zondag 1 en 7 belijden. Nee, dat bewust
kennen van Christus zou behoren tot het zogenaamde “welwezen” van het geloof, dat
slechts voor enkelingen zou zijn. Zij houden het liever maar bij een “uitzien, wachten,
twijfelen, begeren” náár Christus, Die zo’n hoog en verborgen Persoon zou zijn. Als
voorbeeld van een ontspoorde orthodoxie geven wij een gebed van een doorsnee
ambtsdrager weer uit de bevindelijk-gereformeerde kringen, zoals deze dat zo ongeveer
zal uitspreken:
“Gij grote, enige-eeuwige- en drie-enige God, volmaakt in Uzelve, Die het niet nodig
heeft door mensenhanden gediend te worden. U hebt ons mensen geschapen met een
onsterfelijke ziel voor een grote nimmer-eindigende eeuwigheid. Wij zijn in Adam
moed- en vrijwillig van U afgevallen, liggen verloren en zijn dood door de zonden en
misdaden. U had ons goed en naar Uw evenbeeld geschapen. In Uw ondoorgrondelijke
barmhartigheid hebt U een weg ter verlossing in de nooit begonnen eeuwigheid
uitgedacht om de uitverkorenen toe te brengen, om hen in de tijd als voorwerpen van
eeuwige ontferming op te zoeken en levend te maken en tot Uw kinderen te maken en
met het geloof te begiftigen. Ja, U weet dat een kind zijn vader nog niet kent en het
geloof nog niet kan beoefenen, dat komt bij het opgroeien pas. Wil ons doen opwassen,
opdat wij U en Uw zoon mogen leren kennen door geloofsoefeningen. Wil nog onder
ons werken en toebrengen. Och dat het nog eens mocht gebeuren in onze donkere tijd
onder de laaghangende oordelen dat wij de ritselingen van het nieuwe leven mochten
14 Totale Reformatie Deel 1
bespeuren, dat zou nog zo groot en verblijdend zijn. Het wordt bijna niet meer gehoord
dat U nog mensen bekeert, ook onder de jeugd niet. Het mocht nog eens toegepast en
uitgewerkt worden. Het leven is zo kort en de dood is zo zeker en gewis, en dan die
eeuwigheid! Ziel verloren is al verloren. Bindt de ernst op onze harten. Denk aan land,
volk, kerk en staat. Aan de wereld die aan alle kanten bloedt. Houdt Uw kerk in stand
en gedenk aan Uw gaarne getrouwe dienstknechten, die er altijd maar weer voor staan
en er op uit moeten, het zo zwaar en moeilijk hebben. Wil alles nog wel met hen maken.
Wij vragen U dit alles uit loutere genade om de verdienste van Christus wil. Amen”.
Ja, daar wordt men niet vrolijk van! Zulke gebeden zijn doorweven van
Grieks/Platonische invloeden, vermengd met waarheden en ongerijmdheden. De blijde
boodschap van het Evangelie des Koninkrijks wordt er geheel in gemist. De
lijdelijkheid wordt aangekweekt, de valse rust wordt niet opgezegd. De Allerhoogste
wordt voorgesteld als een karig en willekeurig Iemand, onveranderlijk en
onverbiddelijk, Iemand met wie de ambtsdragers kunnen confereren en Hem de les
voorlezen hoe Hij heeft te handelen.
In feite is men bezig met zelfvernietiging, zoals wij van het volk lezen in Jer.44:7-8,
toen het van Jeremia wilde horen wat de opdracht van Elohim aan hen zou zijn.
In de belijdenis-geschriften en in de kerkelijke traditie zijn nog zeer veel elementen te
vinden van de oude heidense religies, uit Egypte en uit Babylon, Griekenland en Rome.
Een “vernieuwend gereformeerd” onderzoek naar alle fouten en gebreken aan het
gereformeerd belijden is alleen maar toe te juichen. Wij vrezen echter dat zulks
vooralsnog niet veel bijval zal krijgen.
Uit het boek van dr. W. Ten Boom “Oud-Testamentische kernbegrippen” citeren wij
het volgende, p.5 uit de inleiding:
“Het streven ..... om de bijbelse geschriften te bevrijden uit de benauwende
omklemming van de Griekse gedachtegangen, die een tijdlang de Christelijke theologie
hebben beheerst en voor een groot gedeelte misleid. ‘Terwijl’, zo betoogt prof. N.
Snaith uit Londen, ‘het Grieks van de Septuagint inderdaad Hebreeuws-Grieks is, is er
grote verwarring ontstaan doordat de Christelijke theologen, te beginnen met Clemens
van Alexandrië en Origenes, het Nieuwe Testament met Griekse ogen zijn gaan lezen.
Bij het onderzoek van de grondbetekenis van het Griekse woord van het N.T. waren
Plato, Aristoteles of ook Homerus en de tragedie-dichters hun enige leidslieden,
waarbij de oorspronkelijke Hebreeuwse gedachten werden verwaarloosd en waardoor
onnoemelijke schade is te weeg gebracht. De Reformatie was een poging om de
oorspronkelijke Hebreeuwse opvatting van het Evangelie te herstellen en om
theologisch bezien, de boeien van het Griekendom te verbreken.
In zeker opzicht heeft de herleving van de klassieke talen, die met de Reformatie
gepaard ging, ook weer het geloof in boeien geslagen -een verzoeking, waarvoor vele
reformatoren zijn bezweken,’ aldus prof. Snaith.

15 Totale Reformatie Deel 1
In het O.T. worden de Nieuwtestamentische begrippen verduidelijkt en nemen daar
vorm en gestalte aan. Zij zijn praktisch en universeel, geheel in de lijn van het Joodse
volk, dat zo diep op het terrein der openbaring en daardoor ook op het terrein van het
menselijk leven heeft ingegrepen.
De vergrieksing van de bijbelse gedachte, vrucht van de Westerse theologie, brengt
altijd een min of meer individualistische beperking met zich mee en verlegt het
zwaartepunt naar persoonlijke gevoelens en gedachtesferen, die een geestelijke
verenging te voorschijn roepen, die aan de rijkdom van het volle leven te kort doet en
kerk en belijdenis aan het grote wereldgebeuren onttrekt. Zij beperkt zich dan tot kleine
kringen en onderonsjes en verleent zodoende aan kerk en belijdenis een sterk introvert
karakter.
Het is daarom niet toevallig, dat bij het nieuwe reformatorische streven om de wereld
voor Christus op te vragen, het O.T. in ere wordt hersteld. De “ont-hellenisering” van
de Bijbel behoeft helemaal niet een verwereldlijking en ontgeestelijking van de
theologie met zich mee te brengen, gelijk in de Midden- en Oost-Europese theologie zo
dikwijls is beweerd, maar zal veeleer een nieuwe geestelijkheid inleiden, die de Bijbel
midden in het moderne leven plaatst.
Door de herontdekking van wet en profeten zal het werk van Hem, Die wet en profeten
heeft vervuld, slechts te schoner worden belicht”.
Inderdaad, met deze woorden kunnen wij instemmen.
Dr. Ir. J.v.d. Graaf sprak over de “kerk van alle tijden”, zie R.D. 11-5-2000. Waarom
hebben wij belijdenisgeschriften nodig? Van der Graaf: “omdat er spanning bestaat
tussen waarheid en eenheid hebben wij belijdenisgeschriften nodig om grenzen aan te
geven. De verzoening is het hart van het Evangelie, en dit bepaalt de grenzen van het
kerk-zijn”.
Prof. A.v.d. Meiden antwoordde daarop: “Als de verzoening het hart is, waarom wordt
daar dan niets over gezegd in de geloofsbelijdenissen? De belijdenisgeschriften hebben
alleen maar ellende en scheuring gebracht. Zodra je iets opschrijft begint de toestand.
De Reformatie gaat toch zo prat op het Sola Scriptura? De Schrift is echter niet
duidelijk over de kinderdoop en de Drie-eenheid. Waarom de belijdenis dan wel?”
De kerk
Men moet naar de kerk gaan om daar God te kunnen ontmoeten. “En welke kerk?
wilde Van der Meiden weten. Van der Graaf gaf aan dat zowel Rome als de
gereformeerden belijden dat er buiten de kerk geen heil is. “De kerk is niet de plaats
voor allerlei zingevingsvragen. De kerk is de vindplaats van het heil in Christus en de
werkplaats van de heilige Geest. Onder een eikenboom vind je Jezus niet. Je ontmoet
Hem alleen in de Schrift”. Daarop antwoordde Van der Meiden: “God bindt Zich niet
aan de kerk als enige distributienetwerk”.
16 Totale Reformatie Deel 1
Wat is waarheid?
De eerste christengemeente zocht haar kracht nog in het spontane getuigenis van alle
leden. Daarna ging men de kracht zoeken in belijdenissen. De verwereldlijking trad in.
De kerk assimileerde zich met de wereld. De kerk werd organisatie, instituut, een
bedrijf. Een instituut of bedrijf moet zichzelf gaan beschermen, anders valt het binnen
de kortste keren in duigen. Vandaar dat men belijdenissen nodig had, grenzen moest
trekken, en er gesteld moest worden dat er buiten het instituut geen heil was.
Waarom heeft Christus, en hebben de Apostelen, geen geloofsbelijdenissen opgesteld
en nagelaten?
Graafland wil alleen naar de Schrift. Dat wordt hem kwalijk genomen.
Sola Scriptura was ooit het reformatorische adagium. Mensen bekennen nog wel dat de
Schrift altijd méér zegt dan de belijdenis, maar kunnen toch niet zonder de belijdenis.
De belijdenis geeft hun de grenzen aan, om de dwalingen aan- en of af te wijzen.
Hebben wij zulke belijdenissen nodig om gemeente te zijn op de toonhoogte van het
Woord? Dat stelt Van der Graaf wel in “De Waarheids-vriend”, zie RD 20.5.2000.
Graafland echter wil de Schrift lezen zoals zij is, zonder directe of indirecte
gebondenheid aan de gereformeerde belijdenisgeschriften. Volgens hem hebben allerlei
tijdgebonden, filosofische en theologische constructies het zicht op de Bijbel
belemmerd.
“Moet een 16e/17e eeuwse interpretatie van de Schrift nog als norm worden
gehanteerd? Alles wat even afwijkt van de belijdenis heet dan niet meer gereformeerd.
De gereformeerde orthodoxie is een afgerond systeem, waarin werkelijke vernieuwing
en ontwikkeling uitgesloten is. De belijdenis bevat wel schriftgegevens, maar tevens
tijdgebonden theologische opvattingen,” aldus Graafland.
1.2 Artikel van prof. dr. B. Kamphuis in het N.D. 15-5-2000:
‘Alleen de Schrift’ is zelf een belijdenis. Kamphuis wil niet zwichten voor het verwijt
van fundamentalisme en conservatisme om de Bijbel als Gods Woord los te laten, want
dan hebben wij de wereld echt niets meer te zeggen. Voor Kamphuis is het een illusie
dat je de belijdenis aan de kant kunt schuiven, en het ‘Sola Scriptura’ kunt handhaven.
Met het loslaten van de belijdenis laat je ook de Schrift los, omdat wij ons in de
belijdenis stellen onder de norm der Schrift.
Reactie onzerzijds:
Het Sola Scriptura houdt niet in dat daarmee alleen de dode letter wordt bedoeld. Het is
allereerst de Geest Die het Woord bekrachtigd.
Immers, alleen de dode letter is niets nut. En alleen de Geest leidt tot geestdrijverij. Te
samen is het waarachtig en levenwekkend, het geloof schenkend.
Het ontbreekt ons aan dít unieke geloof.
De belijdenis is soms heel mooi, maar mag geen gesloten canon zijn, geen blok aan het
been. Men belijdt niet meer zijn geloof, maar men gelooft zijn belijdenis! De

17 Totale Reformatie Deel 1
denkkoördinaten van de theologen zijn gevormd en vervormd door het
Grieks/Platonisch denken.
Het Sola Scriptura betekent niet dat wij een afscheid nemen van de
belijdenisgeschriften der Reformatie. Maar wel dat wij vanuit de Schrift vraagtekens
zetten bij sommige punten van de belijdenis en er ons niet aan vastbinden voor onze
“ziel en zaligheid”.
De theologie zoals deze eeuw in eeuw uit is bedreven in het christendom komt niet of
bijna niet in de Schrift voor.
Kunnen wij de theologie dus missen als kiespijn?
Dat zou moeten, want met ons theologiseren hebben wij de hemel van koper gemaakt,
zodat er geen gebed door kan.
Durven wij het aan om het theologische dak van de kerken eraf te slopen en onder de
open hemel te gaan staan, te luisteren naar de woorden van de Schepper met een open
oor en ontvankelijk hart?
Zouden wij het aandurven om niet alleen zónder belijdenisgeschriften, maar zelfs óók
zonder ‘Sola Scriptura’ onder de open hemel te gaan staan, gelijk als Abraham, onze
“vader der gelovigen”?
Had Abraham een bijbel nodig, waarvan niet eens de oorspronkelijke documenten meer
bestaan, en die al vele malen vertaald werd en op een dubieuze wijze werd gesorteerd
en canoniek verklaard onder de veelvoudige moordenaar en goddeloze keizer
Constantijn?
Wanneer Graafland óók nog eens het Sola Scriptura zou ontvallen, om te komen tot de
simpele vraag: “Wat wilt Gij dat ik doen zal? Leer mij Uw weg!” Dán, ja dan zal hij
zich pas werkelijk bevrijd weten van alle blokken aan zijn benen. En, die verlossing
gun ik hem en anderen met hem van harte!
Hoe lang zullen de kerken nog voortgaan te bouwen náást en zónder het enige ware
Fundament? En zo er al gebouwd werd/wordt op het enige goede Fundament, wat
was/is er al niet een hout, hooi en stoppelen aangebracht, dat verbrandt zal worden! Wij
zijn ons leven lang druk met kerkje-spelen, waarbij uiteindelijk óns belang centraal
staat.
Wáár is nog het kostelijke goud, zilver en gesteente?
Wáár is nog het volle leven in Christus, de volle zekerheid en blijdschap van het ware
geloof en de onwankelbare belijdenis der hoop via het getuigenis des Geestes?
Doordat wij de hemel van koper hebben gemaakt, een theologisch instituut hebben
opgericht en dat de naam “kerk” hebben gegeven, wandelen wij in een schimmenrijk,
waar het licht des hemels niet kan doorbreken. Wij zien vormen aan voor het wezen,
zijn als voorgeprogrammeerde robots, zonder ziel en gevoel, zonder oriëntatie, dus
zonder toekomst. Wij hebben nog wel een grote dosis verstandelijke kennis en hele
bibliotheken vol oude en nieuwe theologische boeken; wij hebben ook nog vele
18 Totale Reformatie Deel 1
voortreffelijke geleerde theologen, vroeger en nu; wat wij echter niet hebben is,
mannen vol van het ware geloof en vol des heilige Geestes! Wij hebben met al onze
kennis en al ons getheologiseer de meest eenvoudige en meest elementaire
Schriftwaarheden gewoon over het hoofd gezien, laten liggen of genegeerd. Wij waren
té druk met ons kerkelijk bedrijf, dus met onszelf! De waarheid van het toekomende
Rijk Gods, van het herstel aller dingen, inclusief de 12 stammen Israëls, van Elohims
doel met de eeuwen, etc. is door ons onaangeroerd en veeleer tegengestaan.
In zijn boek “De samenleving als oplichterij”, schrijft B. Tromp over de Amerikaanse
geleerde Thorstein Veblin, in 1857 geboren te Wisconsin.
Veblin heeft het volgende geschreven wanneer hij handelt over de bovenlaag van onze
samenleving die beheerst wordt door een nietsdoende klasse:
“Tevens heerst de opvatting dat de priesterlijke godsknechten (de geestelijke stand der
kerken en religies. PM) géén productief werk mogen verrichten; dat alle arbeid met
een tastbaar nut in de aanwezigheid gods of binnen de muren van het heiligdom
verboden is; dat een ieder die deze plaats betreedt, gereinigd moet zijn van elk spoor
van profane arbeid en gekleed behoort te gaan in een ongewoon duur tenue; en dat op
feestdagen ter ere van de godheid niemand nuttige arbeid mag doen”.
Inderdaad. In werkelijkheid zijn wij zónder God en Christus bezig een eigengemaakt
systeem in stand te houden, waarbij zelfs de “plaatsvervanger van Christus”, met al zijn
dure en schitterende ambtsgewaden, in de verste verte zelfs niet het uiterlijke beeld van
Christus gelijkvormig is! Nochtans, menen wij rijk en verrijkt te zijn, zie Openbaring
3:17 Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings gebrek; en gij
weet niet, dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind , en naakt.
Het is alléén Elohim Die levend maakt, al het onze is van geen enkel nut, Joh.6:63. Wij
dienen vernieuwd te zijn in de Geest, vernieuwd in ons denken, de nieuwe mens te
hebben aangedaan, Ef.4:23, Col.3:10.
Dus: vernieuwd gereformeerd, maar dan vanuit een vernieuwde mens!
1.3 Oproep
Bij dezen de oproep aan alle geestelijken -en vooral de oproep aan het grote “leger”
dominees in ons land- eens te bewijzen dat het domineesambt bijbels zou zijn, dat de
niets-producerende geestelijke stand volgens de wil van onze Heiland in het leven zou
zijn geroepen en zij in speciale kleding zich kenbaar dienen te maken.
Wanneer zal ons eigengemaakt kerkelijk hemeldak op ons vallen en zullen de koperen
deuren in stukken worden gestoten, zodat het wáre licht van Boven ons zal kunnen
beschijnen en verlevendigen?
Het ontbreekt ons aan het wáre geloof met de volkomen zekerheid. Waarachtig geloof
durft het aan onder een open hemel te leven, desnoods moederziel alleen, zelfs al
regent het ketterijen en verzoekingen. Door het ware geloof heeft de gelovige het
woord van Elohim in zich blijvende, Joh.5: 38, en niet slechts een papieren bijbel in

19 Totale Reformatie Deel 1
zijn binnenzak. Daardoor overwint hij de wereld, heeft daarbij totaal niets anders
nodig, is zélf een belijdenis en leeft in zelfovergave en wordt gevoed door dat geloof
als met het hemelse Brood en Levende water. Jes.29:10 en 24.
Graafland is kennelijk op de goede weg, heeft de eerste stappen durven te zetten tot
zelfovergave, om zich vrij te maken van alle lasten. Ergo, hij is op weg om een wáre
dienaar te worden, want alleen hij die vrij is van mensen en menselijke inzettingen, kan
de mensen eerst recht dienen!
Prof. Graafland, welkom in de strijd, ook al wordt u oud en wijken uw krachten! Er is
hulp besteld bij een Held, die machtig is te verlossen. Hem zij alle eer en roem, van nu
aan tot in alle eeuwen!
En hoe nu verder? Bij het begin beginnen!
Zie het artikel in het RD van 1 juli 2000 door prof..dr. C. Graafland: “Onze
verlegenheid is Gods gelegenheid” (Prediking moet geheel uit de Schrift opkomen
voordat belijdenis erbij komt)
Korte inhoud van het artikel:
Graafland ziet dat de ongeneeslijke kwaal van de verdeeldheid voortwoekert. Mensen
zoeken naar alternatieven, vinden het niet meer in eigen kerk. Er is kortsluiting tussen
zondag en dagelijks leven. Er heerst nog veel geloofsonzekerheid. Roep om
vernieuwing bij Graafland is uit de nood geboren, met daarbij het verlangen naar een
volstrekt nieuwe gereformeerde theologie.
Graafland was in verlegenheid vanwege de kerkelijke impasse en zag tien jaar geleden
nog geen uitweg. Nu meent hij meer inzicht te hebben hoe wij verder zouden kunnen.
Het gaat niet om een weg vooruit, maar achteruit, terug naar het oudste pad, zie Ps.139,
de eeuwige weg, de Schrift, het Sola Scriptura van de Reformatie. Is dit inderdaad het
“oudste pad”? Had de “vader der gelovigen” soms een bijbel op zak?
De verlegenheid bij Graafland gaat om het praktisch vormgeven van de vernieuwing
van de gereformeerde theologie, en niet om de weg die deze theologie kan en moet
gaan. Op de weg terug naar de Schrift ontmoet Graafland de Reformatie, Luther en
Calvijn, etc., en ook weer op de weg van de Schrift naar het heden ontmoet hij dezen.
Dat zijn dan blijde ontmoetingen, maar ook teleurstellingen, daar de Schrift dikwijls
anders spreekt dan zij spraken.
De belijdenis is geen stemvork die de zuiverheid (van tevoren) bepaalt, maar is de stem
der kerk, die de Woordverkondiging belijdend bevestigt.
Graafland verlangt naar een nieuwe theologie die vanaf het begin zich laat leiden door
het Woord van God en op die wijze gestalte geeft aan het Sola Scriptura van de
Reformatie. Dat is een vernieuwd Pinksteren, een nieuwe doorwerking van de heilige
Geest, die ons in deze tijd leert te onderscheiden waarop het aankomt.
20 Totale Reformatie Deel 1
Onze reactie:
1.4 Vernieuwd Gereformeerd, waar begint dat?
Efeze 4:23 En dat gij zoudt vernieuwd worden in den geest uws gemoeds,
Vernieuwd Gereformeerd begint bij de vernieuwing van ons gemoed, met het aandoen
van de nieuwe mens, die vernieuwd wordt tot kennis, naar het evenbeeld van Degene
die hem geschapen heeft, Col.3:10.
Wanneer wij nooit een oorlog hebben meegemaakt, nooit in het moeras zijn
weggezonden, nooit als een drenkeling eenzaam op de zee hebben gedreven, nooit in
de gevangenis hebben gezeten, nooit in een wrak bekneld zaten, nooit in een defecte
lift enkele uren hebben vertoefd, nooit in barensnood zijn geweest, nooit als geleislaaf
vastgeklonken waren aan de roeiriemen, ...... dan kunnen wij het ons maar moeilijk
indenken welke vreugde de bevrijding, verlossing, los lating, redding, etc. inhoudt
wanneer dit komt. Om het ongeveer met prof. Graaflands woorden te zeggen: Wanneer
wij nooit in grote verlegenheid zijn geweest, is er Gods gelegenheid niet. (Zie R.D. van
1-7-2000)
Best mogelijk dat wij verstandelijk wel weten en beseffen wat genoemde woorden
inhouden. Ja, wij kunnen er misschien een definitie van geven. Maar toch is het geheel
anders om zélf in zulk een grote nood te zijn geweest, de dood voor ogen te hebben
gehad, voor een onmogelijke zaak te hebben gestaan.
Immers, het is een groot verschil of wij slechts een paar dubbeltjes zijn verloren, of dat
wij ons hele vermogen kwijt zijn. En nog anders is het of er een kuikentje van onze
kippen zoek is, of dat er een eigen kind van ons spoorloos is. Wanneer zaken ons na
aan het hart komen, wordt onze keel dichtgeknepen, dan prangt de nood, dan krimpen
wij in elkaar. Dan is er een niet te stillen onrust, een gejaagdheid. Dan is er
verlegenheid.
En nóg weer geheel anders wordt het wanneer wij gaan beseffen God kwijt te zijn.
Wanneer wij gaan inzien dat er een onoverbrugbare afstand tussen Hem en ons is, er
een muur van zonden Hem van ons scheidt. Wanneer wij zien dat wij vastgebonden
zijn aan al het aardse, onze aard zondig is en zonde-doen ons element is. Dan willen
wij daaruit wel verlost worden, zodat er een roep ontstaat om verlossing en wij op onze
eigen manieren gaan zoeken naar bevrijding. Maar dan bemerken wij -als onze ogen
daarvoor open gaan- dat wij in werkelijkheid onszelf nog in de weg staan, dat al ons
roepen, ons zoeken en begeren nog gemengd is met eigenbelangen, dus onoprecht is.
Het draait nog om ons eigen ik en wij kunnen het nog uithouden, de situatie is nog
houdbaar. Wel leven wij tussen hoop en vrees, maar toch koesteren wij nog goede
gedachten over onszelf.

21 Totale Reformatie Deel 1
Ergo, wij zijn nog geen gebondenen, in barensnood verkerenden, armen van geest,
hongerenden en dorstenden, door onweders voortgedrevenen, ongetroosten in de wáre
zin van het woord. En alleen voor dezulken zijn er beloften van directe bevrijding!
Gelukkig dat er een Bevrijder en Verlosser is. Die bevrijding en verlossing is er
terstond, als in een ondeelbaar ogenblik, nl. wanneer wij daarvoor een geschikt
onderwerp zijn geworden, wanneer ons levensbootje door eigen schuld is gekapseisd
en wij overboord zijn geslagen en dreigen te verdrinken. Dat geschiedt wanneer wij
inzien dat wij onwillig, onmachtig, opstandig, tegenstrijdig, vijanden van God en
onszelf zijn. Dan wordt het een verloren zaak, een uitzichtloze situatie. Daaruit zal een
walgen ontstaan van onszelf, een mishagen en verfoeien van al het onze, een
rechtvaardiging van God, dat Hij goed is en ons dient te straffen vanwege al het kwaad.
Daaruit volgt een sterven aan onszelf, een rechtvaardig ten ondergaan, een algeheel
gebonden weten, een niet anders willen dan Hij wil. Dan is er die algehele innerlijke
verlegenheid, waaruit Gods gelegenheid ontstaat.
1.4.1 Keerpunt
Waar de nood het hoogst is geworden, is de redding nabij. Maar dan wel als een zeer
grote onverwachte daad, als een geweldige verrassing. Dan wordt men nieuw geboren,
van Boven verwekt, wanneer het Gode behaagt Zijn Zoon in of aan ons hart te
openbaren als de Verlosser, Bevrijder, Verzoener, Profeet, Priester en Koning van
Israël, als Die de vrede met God heeft bewerkt voor zondaren, waarvan wij ons de
grootste zien. Dan is onze verlegenheid, Gods gelegenheid!
Alsdan zien wij de beloften, of worden de beloften in ons afgekondigd, waarin Christus
is vervat, zodat álles van Hem getuigt en onze ziel verwonderd uitgaat op Zijn spreken.
Op dit moment vallen de boeien van ons af, wordt onze ziel rustig, wordt de vrede
Gods gesmaakt die alle verstand te boven gaat. Hier wordt álles nieuw, als in één
ogenblik, alles ineens, daar Hij een volkomen Zaligmaker is, mild geeft en niet verwijt.
Hier jubelen wij het uit van vreugde en kiezen onvoorwaardelijk voor Hem, Die in de
nood onze Redder is.
Hemelse verlossing, bevrijding, redding -de woorden zeggen het al- kán niet lang
duren, anders zouden wij sterven. Dan is het erop óf eronder. En in Christus is het
erop! Gered, bevrijd, ineens en voor altijd! En dat weet men zo zeker als men leeft,
want Zijn Geest getuigt alsdan met onze geest dat wij van Hem zijn, voor altijd, door
geen dood te scheiden.
1.4.2 Onzekerheid òf zekerheid?
Zulk een bevrijding kan toch geen leed uit ons geheugen wissen. Het is een vast en
zeker weten, waarvan wij toch gaarne een levend getuigenis afleggen. Verlossing,
levensvernieuwing, begiftiging met het ware geloof, bekering, het is alles Goddelijk,
22 Totale Reformatie Deel 1
het drukt een onuitwisbaar stempel op ons. Immers, wij mensen willen wéten en niet
iets twijfelachtigs geloven. Nee, wij hebben behoefte aan zekerheid en niet aan twijfel.
In deze wereld heerst één en al onzekerheid. Iets exact weten, wat is dat? Mathematica
is de enige exacte wetenschap, maar wat hebben wij daaraan voor ons heil? Niets is
zeker, alles wankelt en is tijdelijk, voorbijgaand, zelfs de dood.
De oude Egyptenaren beoefenden reeds de mathematica, waarbij men het bewijs en de
zekerheid in de vormen en uitkomsten bezat. Daarbuiten, wat geeft ons zekerheid?
Vernieuwd Gereformeerd? De kerk? Rome belijdt géén zekerheid te kunnen geven
aangaande toekomend heil.
Dat kwelde Luther. Hij zocht en vond het: Sola Fide, alléén door het geloof! Dát alleen
geeft volkomen zekerheid.
Het is er. Zekerheid in de zin van een vaste grond onder onze voeten en geen vage
hoop. Daarom is het ware geloof geen bepaalde denkwijze, maar een gave Gods,
waardoor een geheel nieuwe manier van leven ontstaat in Christus. En in die nieuwe
bestaansvorm van het waarachtig geloven ligt voor ons de levensgrote crisis, zodra wij
voor het eerst werkelijk krijgen te geloven. Dat opent zich een nieuwe wereld.
En waarom de crisis? Omdat de inhoud van ons geloof nog in strijd is met de wereld
om ons heen en met onze eigen waarneming. En hoe meer de wereld om ons heen en
ons bestaan rationeler wordt, des te acuter wordt de crisis. Daarom is de ware
geloofszekerheid die geheel en al unieke ándere onverklaarbare bestaanszekerheid in
Christus. Dan is geloven geen vanzelfsprekendheid vanuit onszelf, maar een manier
van leven in volkomen overgave vanuit de hemelse gave in Christus. Daaruit alleen
ontspruit de ware vroomheid, afhankelijkheid en dankbaarheid.
Wij worden erdoor veranderd, vernieuwd in ons denken, radicaal omgezet. Vloekers
worden bidders, lasteraars worden verkondigers van Zijn eer, schijnvrome lieden
worden oprechte discipelen, etc. Het kómt openbaar. Dan wordt álles anders, dan gaat
het alleen om Zijn eer. Wars te zijn van onszelf, van ons kleinzielige ik. Dan brengt de
kracht van Omhoog ons leven in cultuur, in overeenstemming met Zijn Wet. Dan is het
Christus alleen, voor Wie wij oneindige liefde hebben. Dan is het Hem volgen,
hartstochtelijk beminnen. Dan loopt onze mond over van Zijn lof. Ook al zijn de dagen
der duisternis vele, Hij is onze lof!
Dan leert Hij ons te roemen in verdrukkingen. Dan kastijdt Hij ons tot ons nut. Hier
dreigde ons het water te overstromen, daar werden wij bedreigd door het vuur. Hij deed
ons het gevaar ontkomen, verkwikkend ons ter goeder uur.
1.4.3 Geen toetssteen bij de wijsgeren

23 Totale Reformatie Deel 1
De zekerheid der waarheid zit niet in ideeën, ideologieën, boeken, systemen en
mensen. De waarheid is één persoon, nl. Christus. Geen bedrog is ooit in Zijn mond
gevonden.
Wanneer wij luisteren naar de klaagzangen van de knapste kopstukken uit het oude
Griekenland, blijkt daaruit hun armoe-troef en onzekerheid.
Anaxagoras: “Niets kan gekend, niets kan geleerd, niets kan tot zekerheid worden
gebracht; de zintuigen zijn té beperkt, het verstand is té zwak; het leven is té kort”.
Xenophanes: “Het is onmogelijk omtrent iets hoegenaamd zekerheid te verkrijgen,
zelfs dan wanneer wij de waarheid spreken”.
Armenides: “Des mensen samenstel maakt het hem onmogelijk zekerheid te verkrijgen
omtrent de volstrekte waarheid”.
Empedocles: “Alle wijsgerige en godsdienstige stelsels verdienen even weinig geloof,
omdat we geen toetssteen hebben ter beproeving”.
Democritus: “Zelfs zaken die waar zijn, kunnen ons géén zekerheid verschaffen; de
einduitkomst van alle menselijk onderzoek leidt tot de ontdekking dat de mens
onvatbaar is voor absolute kennis”.
Arcesilaus zei dat hij niets wist, zelfs zijn eigen onwetendheid niet.
De slotsom der Griekse wijsgeren was dat het de mens onmogelijk is waar en onwaar
te onderscheiden, en dat de onvolmaaktheid van de rede zó groot is, dat wij voor de
waarheid van een wijsgerig stelsel nooit kunnen instaan.
In deze zelfde trend horen wij Rome spreken over het heil en het geloof, dat de kerk
géén zekerheid kan verstrekken. En dat begon reeds rond het jaar 300 na Christus.
Op het concilie van Nicea 325, sprak Hilarius, bisschop van Poitiers het volgende uit:
“Het is even betreurenswaardig als gevaarlijk, dat er evenveel geloofsbelijdenissen als
onderscheiden meningen bij de mensen bestaan, evenveel leerstukken als
beschouwingen, evenveel bronnen van godslastering als overtredingen, omdat we
geloofsbelijdenissen opstellen naar willekeur en deze even willekeurig weten te
verklaren. Elk jaar, ja bijna elke nieuwe maan, vervaardigen we een nieuwe
geloofsbelijdenis, om onzichtbare geheimenissen te beschrijven, we hebben berouw
over hetgeen we gedaan hebben; we verdedigen hen die berouw hebben, we vervloeken
hen die we verdedigen; we veroordelen òf de meningen van anderen in ons zelven òf
onze eigene in die van anderen; en wederkerig elkander in stukken scheurende, zijn wij
de oorzaak geworden van elkanders verderf”.
Géén zekerheid bij de Grieken, maar ook niet meer bij de vroege christelijke kerk.
Verdeeldheid, twijfel en verderf. Maar wat horen wij in de Schrift de ware gelovigen
zeggen?
Daar waait ons een geheel ándere wind tegemoet. Dan horen wij levende getuigenissen
van mensen die weten dat zij “eeuwig zullen zingen van Gods goedertierenheen”, dat
zij verzekerd zijn “dat noch leven, noch dood, noch enig schepsel hen kan scheiden van
de liefde Gods in Christus”, en dat “het leven hen Christus is en het sterven gewin”.
24 Totale Reformatie Deel 1
Dát is toch iets geheel anders dan de twijfel der Grieken en onzekerheid der jonge kerk.
Hier ademt ons de Geest van Christus tegemoet, zoals in Rom.8 omschreven, van
mensen die in Christus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest. En
zo velen als er door deze Geest geleid worden, die zijn kinderen Gods, Rom.8:14-16.
Alzo sprak ook Olevianus op zijn sterfbed, toen hem gevraagd werd of hij zeker was
van zijn zaligheid. Certissimus, dat is: volkomen zeker, antwoordde hij. Zo dichtte het
McCheyne: “Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis, dat Christus alleen mijn
gerechtigheid is; nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf, nu neemt mij geen satan de
zegekroon af”. En zo spreken ál Gods kinderen, want zij alleen zijn waarachtig
“vernieuwd gereformeerd!”
Met de boodschap van volle verzekerdheid konden de eerste christenen erop uit. Dat
was uniek, en dat in een wereld vol vertwijfeling en uitzichtloosheid. Dat was toch
uniek, maar dat is ook nu nog uniek!
1.4.4 Nieuw belijden
Wij, die als doden Zijn stem hoorden, gingen uit op Zijn spreken. Wij die als vijanden
met God werden verzoend, maakten vrede met Hem en zullen altoos met Hem leven en
heersen in Zijn koninkrijk. Wij die hier voor een korte tijd leven en om Christus wil
verdrukking lijden, zullen met Hem triomferen in heerlijkheid. Wij die hier Zijn
smaadheid dragen buiten de legerplaats en Zijn voetstappen drukken, zullen gekroond
worden met Zijn eer, wetend dat onze zeer korte verdrukking, die zeer haast
voorbijgaat, ons een zeer uitnemend gewin geeft. Dan worden wij vreemdelingen in de
wereld, in onszelf en onze omgeving. Wij begrijpen soms onszelf niet, en dat kan ook
niet, want het vlees onderwerpt zich der wet niet, dus is het iets Goddelijks wat ons
gericht doet zijn en gericht houdt op Christus, en door Hem op God.
Wie Hem als Verlosser nog mist, dient dé grote stap van zijn leven terstond te doen en
zich te haasten en te spoeden om zijns levens wil. Immers, komt men om, dan komt
men maar om, maar dan wél aan Zijn voeten. Het zijn Zijn handen die wonden. Hij
doodt, maar maakt ook levend. Hij wondt, maar heelt daarna. Onze verlegenheid is Zijn
gelegenheid. Dat is het Evangelie van verlossing!
1.4.5 Nieuwe wijn
Vernieuwd Gereformeerd, het begint bij de vernieuwing van ons gemoed. Anders
kunnen wij het wel schudden en vergeten. Anders ontstaat er godsdienst, ideologie. En
dat hebben wij gezien in de achter ons liggende eeuwen wat dat uitwerkte.
De basis moet goed zijn, of zoals het Schriftwoord zegt: Maak de boom goed, en zijn
vrucht is goed. Als de boom vermolmd is, dient deze te worden omgehakt. Oude
wijnzakken dienen te worden vernietigd, daar zij geen nieuwe wijn kunnen bewaren.
De wil moet geboren worden vernieuwd te willen zijn. De verlegenheid moet er eerst
zijn, wil Gods gelegenheid geschapen worden. Zo niet, dan blijven wij onszelf,
conservatief, traditiegetrouw en onhandelbaar voor God. Het is waar, oude bomen kan

25 Totale Reformatie Deel 1
men moeilijk verplaatsen. Maar dat is ook niet Gods bedoeling. Wij dienen onszelf en
de kerkelijke systemen niet maar wat op te lappen. Er is totale vernieuwing nodig.
Jaagt Graafland een utopie na, wanneer hij verlangt naar een volstrekt nieuwe
gereformeerde theologie? Ziet Graafland de kerk uit haar impasse komen en ziet hij het
gestrande schip reeds weer in volle zee varen?
Ja, vernieuwd gereformeerd, het kan en moet zelfs, maar dan wél bij het begin
beginnen, nl. bij de vernieuwing van ons gemoed, waar wij rechte Godskennis in
Christus én zelfkennis ontvangen. Waar zulks wordt gemist kan er alleen maar
Godsdienst ontstaan, met als gevolg verdeeldheid. Waar waarachtige vernieuwing door
de Geest tot stand komt, is er eenheid en geestelijke kennis, zodat wij “leren
onderscheiden waarop het aankomt” (Graafland). En met die onderscheiden kennis
alléén is er een praktische vormgeving mogelijk van de vernieuwde gereformeerde
theologie. De basis moet goed zijn. Dan is “Godsdienst” geen slaafse vrees, maar een
dienen van Hem in nieuwigheid des geestes. Rom.7:6.
Vernieuwd Gereformeerd, ik zie het reeds voor mij, Hem tot eer, velen tot heil en
zegen! Bij God zijn álle dingen mogelijk Hij blijft dezelfde, ook voor ons en ons
nageslacht, wanneer wij onze zonden afbreken door gerechtigheid, door genade te
bewijzen aan de ellendigen, Dan.4:27.
Wij dienen geheel opnieuw te beginnen waar de eerste christenen begonnen, nl. bij de
huisgemeenten en onderlinge bijeenkomsten, volhardend in de leer der apostelen, en in
de breking des broods, en in de gebeden. “En zij prezen God, en hadden genade bij het
ganse volk. En de Heere deed dagelijks tot de Gemeente, die zalig werden”.
Dáár gaat het ons toch om, of niet? Komt, laat ons wederkeren tot Hem, Hij zal ons
genezen!
1.4.6 Vernieuwd Gereformeerd, deel 2
Naar aanleiding van het boekje “Het werk van de Heilige Geest en de gemeente”
(1986), waarin prof. dr. Graafland het volgende artikel heeft geschreven: 5.
Vernieuwing van de gemeente nu, 5.1. “De Heilige Geest en de gemeente in de 20e
eeuw”.
Graafland acht het een “donkere tijd” te zijn waarin wij leven. De gemeente (de kerk)
is ver beneden haar stand weggezonken en is hard om vernieuwing van de Geest
verlegen. De gemeente moet opnieuw haar rijkdom gaan inzien, én haar armoede.
Wanneer die armoede haar tot schuld wordt, vlucht ze ermee tot haar Heere en wacht
op vernieuwde uitstorting van de Heilige Geest. Graafland meent dat God de gemeente
in de 16e eeuw uit haar diepe vervallenheid weer heeft opgericht, door haar te
reformeren tot haar oorspronkelijke hoogte en kracht als gemeente van het Woord,
geleid door de Geest, die geloof werkt en onderhoudt.
Dat is echter veel en veel te mooi door Graafland voorgesteld.
26 Totale Reformatie Deel 1
Allereerst was er in de gemeente tijdens en na Pinksteren nog geen Bijbel door de kerk
samengesteld, zodat de gemeente niet bij het Woord kon leven, wanneer Graafland
onder “Woord” de Bijbel meent te moeten verstaan. Wat betreft de Reformatie, is deze
aangaande het leerstuk der rechtvaardiging inderdaad geheel teruggegaan tot haar
oorsprong. Maar wat verdere leerpunten en vormen betreft, is de kerk van de
Reformatie in veel opzichten nog even Rooms als Rome, dat wil zeggen heidens. Zodat
J. van Lodensteijn klaagde dat de Reformatie een lichaam was zonder Geest. En wil
Graafland ons eens vertellen wánneer de gemeente dan wél op haar juiste stand was, in
welk tijdvak en waar?
Graafland ziet uit naar een nieuwe Reformatie. De Reformatie bestond volgens hem
hierin dat het Woord weer aan het woord kwam en dat de Geest weer aan het werk
kwam. Graafland ziet de Reformatie als een “afstroping van álle kerkelijke rompslomp,
en een centraal stellen van alléén het Woord door alleen de Geest.
En ook dit is véél en véél te optimistisch voorgesteld door Graafland. De Reformatie
met haar “Sola Scriptura” eiste dat iedereen de Bijbel zou lezen zoals zij dat dicteerde.
Was het maar waar dat de reformatoren álle kerkelijke rompslomp hadden
weggeworpen! In heel veel opzichten is er weinig of niets veranderd in de protestantse
kerken ten opzichte van Rome. Dus ziet Graafland in Rome toch nog veel “goede
dingen”? De reformatoren zijn een heel klein stukje op de goede weg gegaan, maar zijn
daarna spoedig gestopt. En waarom? Mannen als Karlstadt wilden een totale
reformatie, maar dat vonden de anderen teveel van het goede.
Wat wil Graafland onder “kerkelijke rompslomp” rekenen?
Graafland zegt dat het kenmerk van elke reformatie is, dat er een afstroping plaatsvindt
van alle kerkelijke en geestelijke rompslomp om aan het Woord en de Geest de
alleenheerschappij te geven. Dat is heel mooi gesteld. Maar, vond zulks in de
Reformatie plaats? En in de Nadere Reformatie? En daarna? Graafland weet wel beter.
Wel zegt Graafland erbij, dat wanneer de Geest de rompslomp van de kerk gaat
aftrekken, wij waarschijnlijk niet veel, of misschien wel helemaal niets overhouden en
wij naakt aan de dijk komen te staan. En dat de Geest ons dan een beschamend
ontnuchteringsproces laat doormaken, net zo lang tot we niets meer overhouden, dan
het Woord en de Geest alleen. Dat betekent volgens hem, dat er geen sta-in-de-weg’s
meer zijn tussen het Woord en ons, zodat wij zeggen: Spreek Heere, want uw gemeente
hoort. Maar nu zitten wij nog volgens Graafland met vaak vastgeroeste vormen en
structuren. De Geest trekt die eraf om de gemeente puur gemeente van het Woord te
doen zijn.
Hier erkent Graafland impliciet dat de Reformatie toch niet alle ballast overboord heeft
geworpen, en dat wij als hun nazaten nog vastgeroest zitten in vele kerkelijke vormen.
Wel dient Graafland er in zijn voorbeeld van het vragen der gemeente “spreek Heere
uw gemeente hoort” op te letten, dat Samuel géén Bijbel (Woord) had en daarop ook
geen enkel zicht had. Het Woord dat Jahweh tot Samuel sprak was alleen Geest. En

27 Totale Reformatie Deel 1
alzo zal de gemeente het alléén van de Geest dienen te hebben. Het “Woord” wat de
kerk heeft opgesteld en voor canoniek heeft verklaard, kan men op velerlei manieren
interpreteren en laten zeggen wat wij maar willen. Het is alleen de Geest welke in alle
waarheid leidt. En door die Geest werd Abraham en werden álle kinderen Gods geleid.
Johannes 14:17 Namelijk den Geest der waarheid, Welken de wereld niet kan
ontvangen; want zij ziet Hem niet, en kent Hem niet; maar gij kent Hem; want Hij blijft
bij ulieden, en zal in u zijn.
Johannes 15:26 Maar wanneer de Trooster zal gekomen zijn, Dien Ik u zenden zal
van den Vader, namelijk de Geest der waarheid, Die van den Vader uitgaat, Die zal
van Mij getuigen.
Johannes 16:7 Doch Ik zeg u de waarheid: Het is u nut, dat Ik wegga; want indien Ik
niet wegga, zo zal de Trooster tot u niet komen; maar indien Ik heenga, zo zal Ik Hem
tot u zenden.
Johannes 16:13 Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid,
Hij zal u in al de waarheid leiden; want Hij zal van Zichzelven niet spreken, maar zo
wat Hij zal gehoord hebben, zal Hij spreken, en de toekomende dingen zal Hij u
verkondigen.
Kan Graafland in de geschiedenis der gemeente een tijdvak aanwijzen waarin het zover
met haar kwam dat ze naakt aan de dijk kwam te staan, totaal afgestroopt?
Graafland typeert de Nadere Reformatie als een “vernieuwings-beweging”, en dat
betekent volgens hem altijd een terugkeer naar het begin, tot de echte oorsprong. Maar
tevens ziet hij de Nadere Reformatie als een aanpassings-beweging, actualiseringsbeweging.
Helaas, zoiets als vernieuwing, aanpassing en actualisering gaat altijd maar moeilijk
samen. En dat de N.R. een vernieuwings-beweging zou zijn geweest is veel en veel te
mooi voorgesteld. De N.R. is afgeweken van het hoofdthema der Reformatie en is daar
nooit meer tot teruggekeerd, op een enkeling na. De N.R. leerde een waar geloof, welks
wezen géén zekerheid hoefde te bevatten. Zulks is de tegenovergestelde opvatting der
Reformatie, die naar de Schrift is.
Gelukkig durft Graafland nog wel de vinger op de zere plek te leggen, door te zeggen
dat er in de kerk juist verzet is tegen de verlegenheid om de Geest der vernieuwing. En,
zo vraagt hij, waar liggen de oorzaken?
Daarop is maar één kort antwoord, nl. dat de gemeente géén ware gemeente meer was.
Want een ware gemeente zal zich nooit en te nimmer verzetten tegen de Geest der
vernieuwing!
Graafland is dankbaar voor de Reformatie, en ook voor de Nadere Reformatie, maar
vraagt zich af waarom de N.R. nooit is voltooid.
En dan vraag ik er direct achteraan: Is de Reformatie dan wél voltooid?
28 Totale Reformatie Deel 1
Graafland ziet de oorzaak liggen in de ongehoorzaamheid der gemeente, doordat ze
naast het Woord andere gezagsinstanties heeft erkend (de drie formulieren, etc..).
Wel stelt Graafland dat wij de Reformatie niet mogen verabsoluteren, alsof dit Gods
laatste definitieve kerkvernieuwende daad is geweest. Nee, zegt hij, er is voortgaande
vernieuwing. Wel meent Graafland dat de N.R. haar aandeel heeft mogen geven aan de
verdieping van de Reformatie.
Jammer, deze vaststelling en conclusie van Graafland. Naar het schijnt heeft hij,
ondanks zijn prachtige dissertatie over de zekerheid van het geloof, niet in de gaten dat
de Nadere Reformatie niet de kroon heeft gezet op de Reformatie, maar veeleer de
kroon van de Reformatie heeft omver gestoten! En wel, doordat de N.R. een geloof is
geen stellen zónder zekerheid als absolute vereiste, behorend tot haar onafscheidelijke
eigenschap. Wat de Reformatie moeizaam heeft opgebouwd, heeft de N.R. in één stoot
weer omvergeworpen! En dát nu wil Graafland zien als een “verdieping” van de
Reformatie!
Graafland ziet dat Orthodoxie de vergissing maakte door te menen dat de Reformatie
ons álles heeft ontdekt aan de rijkdom van het Woord, en dat wij zulks slechts hebben
te verdedigen. Daartoe maakte men gebruik van nieuwe denk-apparatuur, waarvan de
Reformatie zelf niets moest hebben, n.l. de middeleeuwse scholastiek, ontleent aan
Aristoteles en Plato. Het draait in het geloof alsdan alleen om de zuivere leer. Dan
komt men er al gauw toe om de traditie bóven de Schrift te stellen. Het bevindelijke
trad op de achtergrond, aldus Graafland.
Graafland ziet wél de vergissing van de Orthodoxie, maar wil wellicht niet de nog véél
grotere vergissing en misslag zien der Nadere Reformatie.
Het ontnuchteringsproces gaat voort. Mogen wij elkaar daartoe tot zegen zijn!

29 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 2
2. Wat is religie? Oorsprong en doel
2.1 Wat is religie?
Dat lijkt een heel simpele vraag. Toch is dit niet het geval. Volgens Van Dale’s
woordenboek heeft religie de betekenis van,
1. Godsdienst, geloofsleer, 2. Godsvrucht.
En religieus betekent: 1. Betrekking hebbend op de godsdienst,
2. Godvruchtig, godsdienstig, aan de godsdienst gewijd, 3. Consciëntieus, nauwgezet.
Dan komt direct de volgende vraag, wie is er in werkelijkheid godsdienstig,
godvruchtig, consciëntieus en nauwgezet?
Wat zegt de Schrift ervan?
Johannes 9:31 En wij weten, dat God de zondaars niet hoort; maar zo iemand
godvruchtig is, en Zijn wil doet, dien hoort Hij.
Handelingen 22:12 En een zekere Ananias, een godvruchtig man naar de wet, goede
getuigenis hebbende van al de Joden, die daar woonden,
Lucas 2:25 En ziet, er was een mens te Jeruzalem, wiens naam was Simeon; en deze
mens was rechtvaardig en godvrezende; verwachtende de vertroosting Israëls, en de
Heilige Geest was op hem.
Job 1:1 Er was een man in het land Uz, zijn naam was Job; en dezelve man was
oprecht, en vroom, en godvrezende, en wijkende van het kwaad.
Hebreeën 12:28 Daarom, alzo wij een onbeweeglijk Koninkrijk ontvangen, laat ons de
genade vast houden, door dewelke wij welbehaaglijk Gode mogen dienen, met eerbied
en godvruchtigheid.
Uit bovenstaande blijkt dat Godvruchtig, Godvrezend, Godsdienstig en Hem dienende,
degene is die Zijn wil doet, Hem vreest, rechtvaardig is, de vertroosting Israëls
verwacht en de heilige Geest heeft, van het kwaad wijkt, etc. Dat zijn zaken die
onmiskenbaar zijn, niet zijn tegen te spreken.
30 Totale Reformatie Deel 1
De Gemeente is op Pinksteren voorzien van de heilige Geest, als lichaam van Christus.
De Gemeente als orgaan en opzet is slechts voor de ware gelovigen, ter gemeenschap
en gezamenlijke deelname. Zij hebben allen even dierbaar geloof ontvangen, 2 Petrus
1:1 Simeon Petrus, een dienstknecht en apostel van Jezus Christus, aan degenen, die
even dierbaar geloof met ons verkregen hebben, door de rechtvaardigheid van onzen
God en Zaligmaker, Jezus Christus;
Het opmerkelijke hierin is, dat in de aardse bedeling er nog allerlei onbekeerde lieden
kunnen insluipen in de Gemeente, die niet met het ware geloof zijn begiftigd, die niet
waarlijk godvrezend zijn. Als voorbeeld Simon de tovenaar, die “gelovig” was
geworden en zich had laten dopen, maar niet inwendig vernieuwd was en probeerde de
gaven van de heilige Geest te kopen voor geld, zie Hand.8.
Doordat deze en dergelijke onvernieuwde lieden de Gemeente binnenslopen en er een
volwaardige plaats innamen, ontstond er superstitie (bijgeloof). Vroeg of laat komen
dezulken dikwijls wel openbaar, maar zij kunnen ook hun leven lang onopgemerkt
blijven, in ieder geval als het geestelijk onderscheidingsvermogen der ware gelovigen
niet zo heel erg scherp meer is.
En wanneer de gemeentesamenkomsten - door gebrek aan waar geestelijk leven -
overheerst gaan worden door deze in feite ongelovige lieden, die het ware geloof
missen, maar wel menen iets te hebben wat erop lijkt, is het bijgeloof overheersend
geworden. Immers, zij die het ware geloof missen, kennen God in Christus niet, zijn
blind, verstaan in werkelijkheid niet waarover de ware gelovigen spreken. Zij leven bij
voorstellingen, niet bij de werkelijkheid.
Een schoolmeester kan een schitterend verhaal vertellen over Amerika, hoewel hij er
nooit is geweest. Maar als de schoolmeester zélf eens in Amerika gaat kijken hoe alles
daar is, kijkt hij daar toch met geheel ándere ogen tegenaan. Een voorstelling van iets,
zit altijd bezijden de realiteit.
Zie 1Cor.2:12 Doch wij hebben niet ontvangen den geest der wereld, maar den Geest,
Die uit God is, opdat wij zouden weten de dingen, die ons van God geschonken zijn;
13 Dewelke wij ook spreken, niet met woorden, die de menselijke wijsheid leert, maar
met woorden, die de Heilige Geest leert, geestelijke dingen met geestelijke
samenvoegende.
14 Maar de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die des Geestes Gods zijn; want
zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden
worden.
De metafysische werkelijkheid, de bovennatuurlijke realiteit kan met het verduisterde
verstand en het gesloten oog niet worden verstaan of gezien. Er is vernieuwing nodig,
een nieuw hart, een geopend oog en een verlicht verstand, zie Efeze 1:18 Namelijk
verlichte ogen uws verstands, opdat gij moogt weten, welke zij de hoop van Zijn
roeping, en welke de rijkdom zij der heerlijkheid van Zijn erfenis in de heiligen;

31 Totale Reformatie Deel 1
Deze bovennatuurlijke werkelijkheid wordt voor de wijzen en verstandigen verborgen
gehouden, maar aan de kinderen geopenbaard, zie Luk.10:21
Men kan best de gehele Bijbel uit z’n hoofd kennen. Men kan best zeer veel
godsdienstige ervaringen, uitreddingen, overtuigingen, vertroostingen, etc.-, menen te
bezitten en daarover vrijmoedig spreken. Men kan menen dat deze ervaringen bewijzen
en vruchten zijn van het nieuwe leven. Echter, zij missen de ware grond. Deze mensen
zijn nooit wezenlijk afgebroken van al het hunne en in Christus als nieuw schepsel
opgericht, doordat Hij Zich aan hen openbaarde in de belofte van het Evangelie. Alleen
dán voelt men zich vernieuwd, gereinigd en ontdaan van de zonden. Alleen dán
ontvangt men het getuigenis des Geestes, waardoor onze geest getuigt met Zijn Geest
dat wij kinderen Gods zijn, Romeinen 8:16 Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat
wij kinderen Gods zijn.
Hebreeën 10:15 En de Heilige Geest getuigt het ons ook;
Er is een wezenlijk en hemelsbreed onderscheid tussen een waar oprecht gelovige en
een nabijkomend gelovige. Helaas, de kennis van zaken hieromtrent is nagenoeg
verdwenen, zodat alles wat maar enigszins de naam “geloof” draagt, aangezien wordt
voor waar geloof. Het ware geloof ontvangt van Bóven haar vulling of inhoud. Het is
een “geleid worden door de Geest”, Romeinen 8:14 Want zo velen als er door den
Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods. Galaten 5:18 Maar indien gij door
den Geest geleid wordt, zo zijt gij niet onder de wet.
Al het andere “geloof” zoekt vulling in zichzelf en geeft zélf inhoud eraan, in de vorm
van gods-dienst, belijdenissen, etc. Daaruit is de kerkvorm ontstaan, waarbij men
eventueel zelfs belijdenis van zijn geloof kan doen in de vorm van “belijdenis van de
waarheid zoals deze alhier wordt geleerd”. Dat is een zeer ruim begrip.
Kerk is alzo orgaan, heilsorgaan, dus organisatie, dat wil zeggen monopolisering van
macht. De kerkelijke leiders hebben de macht in handen. Zij menen over diplomatieke
onschendbaarheid te beschikken. Vandaar hun bewering dat er buiten de kerk geen
zaligheid is. Dit, terwijl de Heiland leerde dat niemand over een ander enige macht
mocht uitoefenen: Mattheus 23:8 Doch gij zult niet Rabbi genaamd worden; want Een
is uw Meester, namelijk Christus; en gij zijt allen broeders.
Zij die het ware geloof missen zijn niet aan zichzelf en de zonde gestorven en kennen
Christus niet als hún persoonlijk eigendom. Zij kunnen niet door het ware geloof leven,
om de eenvoudige reden dat hun dit ontbreekt. Zij leven op iets dat erop lijkt, maar
kunnen niet leven zónder er iets bij te zien om er zich aan vast te klampen.
De ware gelovigen echter kunnen wél leven zonder iets te zien, zie Jesaja 50:10 Wie
is er onder ulieden, die den HEERE vreest, die naar de stem Zijns Knechts hoort? Als
hij in de duisternissen wandelt, en geen licht heeft, dat hij betrouwe op den Naam des
HEEREN, en steune op zijn God.
32 Totale Reformatie Deel 1
De nabijkomende “gelovigen” hebben graag enig zichtbaar en tastbaar houvast, zie
eveneens Jes.50, vers 11 Ziet, gij allen, die een vuur aansteekt, die u met spranken
omgordt wandelt in de vlam van uw vuur, en in de spranken, die gij ontstoken hebt. Dat
geschiedt u van Mijn hand, in smart zult gijlieden liggen.
Alle andere “gelovigen” buiten degenen die het wáre geloof ontvangen hebben als een
hemelse gave, Ef.2:8, zijn zichzelf gebleven met al hun ervaringen, ook al zijn niet al
deze ervaringen van henzelf. Zij zijn nooit gestorven aan de wet, Gal.2:19. Er kunnen
ervaringen zijn die men van de heilige Geest ontvangt, maar die niets te maken hebben
met onze persoonlijke deelname in het heil. Saul ontving ook de Geest en profeteerde,
maar bleef dezelfde mens. Zijn staat werd er niet door veranderd. In Hebr.6 staat het
meest waarschuwende en schrikwekkende beschreven, nl. vers 4 Want het is
onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt
hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn,
5 En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw,
6 En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zich
zelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken.
7 Want de aarde, die den regen, menigmaal op haar komende, indrinkt, en bekwaam
kruid voortbrengt voor degenen, door welke zij ook gebouwd wordt, die ontvangt zegen
van God;
8 Maar die doornen en distelen draagt, die is verwerpelijk, en nabij de vervloeking,
welker einde is tot verbranding.
Er zijn droeve voorbeelden in de geschiedenis te noemen van personen die zich
schuldig maakten aan de zonde tegen de heilige Geest. In het boek van J. Fruytier,
Salomo’s raad aan de jeugd, staat een verhaal daarover. En ook is er een apart dun
blaadje over het leven en droevig einde van een Godverzaker.
Deze personen hebben tegen beter weten in gehandeld, zijn tegen de kracht van de
Geest ingegaan, zijn over de streep gegaan in hun geweten.
De mens, en dat geldt zeer zeker voor de natuurlijke en niet de in-Christus-vernieuwde
mens, ziet aan wat voor ogen is, terwijl het Elohim om het hart gaat, 1 Samuel 16:7
Doch de HEERE zeide tot Samuel: Zie zijn gestalte niet aan, noch de hoogte zijner
statuur, want Ik heb hem verworpen; want het is niet gelijk de mens ziet; want de mens
ziet aan, wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan.
2 Corinthe 10:7 Ziet gij aan wat voor ogen is? Indien iemand bij zich zelven betrouwt,
dat hij van Christus is, die denke dit wederom uit zich zelven, dat gelijkerwijs hij van
Christus is, alzo ook wij van Christus zijn.
Zij die nog onvernieuwd zijn willen alles zelf nog regelen, organiseren en zich aan
vormen vastklemmen. Zij kúnnen de heilige Geest niet laten werken, want zij zien en
kennen Hem niet, Johannes 14:17 Namelijk den Geest der waarheid, Welken de

33 Totale Reformatie Deel 1
wereld niet kan ontvangen; want zij ziet Hem niet, en kent Hem niet; maar gij kent
Hem; want Hij blijft bij ulieden, en zal in u zijn.
Dus gaan zij organiseren, zelf aan het werk. Dikwijls vertonen deze lieden een zeer
grote ijver, lopen vooraan en zijn progressief, vooruitstrevend, omdat zij het zélf
moeten doen, zij menen zichzelf te moeten waarmaken. Zie Jehu, 2Kon.10:16.
En dan verrijzen er kerken met een geestelijke stand en geloofsbelijdenissen. Zij
geloven niet in bijbelse zin, dat is met een vast en zeker vertrouwen, Hebr.11:1, zoals
verwoordt in Zondag 1 en 7 van de H.C. Nee, hun “geloof” zoekt het in mysteries.
Daarmee kunnen zij hun geestelijke armoe verbergen. Uitreddingen,
Godsbemoeienissen en opmerkelijke voorvallen, daarvan hebben zij hun mond vol. Zij
zijn en blijven helaas ongeestelijk, en menen dat godsdienst een gewin is,
1 Timotheus 6:5 Verkeerde krakelingen van mensen, die een verdorven verstand
hebben, en van de waarheid beroofd zijn, menende, dat de godzaligheid een gewin zij.
Wijk af van dezulken.
Godsdienst is voor hen een winstgevende zaak. Rond hun godsdienst verrijzen dan ook
hun marktkramen. In christelijke bladen staan hun advertenties levensgroot uitgestald.
Waar de Geest van het ware geloof niet is, daar is het regel op regel, gebod op gebod,
Jes.28:10.
En dat toont ons de geschiedenis, nl. de verwereldlijking van de eerste Gemeenten na
Pinksteren. Het is maar heel eventjes “goed” gegaan.
Kijk maar eens naar de foto’s van de eerste grote concilies, hoe de “gelovige
leidslieden” gekleed waren! Dan ziet men allemaal mannen in de mooiste lange
gewaden met hoge mijters op hun hoofden. Deze lieden moesten beslissen over
goddelijke zaken, over de dogma’s en kerkelijke geloofsbelijdenissen, ja zelfs over de
canon van de heilige geschriften, waaruit zij de huidige Bijbel samenstelden, hetwelk
zij toeschreven aan de leiding van de heilige Geest.
Elders in dit boek wordt dit nog nader besproken.
Nogmaals, wanneer wij de foto’s bezien van de concilies, ontgaat ons alle hoop en
verwachting dat het hier nog om wáre gelovigen zou gaan, die wérkelijk geleid werden
door de heilige Geest. Deze geestelijke leidslieden hadden hun vooraanstaande plaatsen
en rangen in de kerk gekocht! En zij betaalden grote bedragen aan steekpenningen om
hún ideeën als waarheden te laten gelden.
Zie voorbeeld uit het boek “De Heilige Geest” onder redactie van prof.dr.J.H. Bavinck,
etc.
Het betreft Cyrillus, een hartstochtelijke bisschop uit Alexandrië, die een geschil had
met Nestorius over de titel van Maria als “moeder Gods”. Op het concilie van Efeze in
431 werd Nestorius veroordeeld. Op een tegen-concilie onder leiding van Johannes van
Antiochië werd Cyrillus veroordeeld. De strijd laaide zeer hoog op. Nestorius werd
naar Egypte verbannen, waar hij nog 16 jaar leefde. De strijdmethodes zijn een
beschamend getuigenis van wat vlees en wereld op kerkelijke vergaderingen aan
34 Totale Reformatie Deel 1
onverkwikkelijks kunnen presteren. Het optreden van Cyrillus was geraffineerd
onbeschaamd. Hij gaf aan de hofdames en hoge keizerlijke dignitarissen prachtige
tapijten en meubelen ter waarde van meer dan f. 500.000,- Dat was een formidabel
bedrag in die tijd.
Dioscurus, patriarch van Alexandrië, was een man van een geweldige heerszucht en
onverzettelijkheid. Zijn machtswellust was even groot als zijn ruimheid van geweten.
Met niets ontziende middelen trachtte hij het conflict uit te buiten voor zijn
machtspositie. Hij tiranniseerde het concilie van Efeze op onbeschaamde wijze met zijn
gewapende monnikensbenden. Het ging dan ook niet om de waarheidsvraag, maar om
de machtsvraag. De waarheid was opgeofferd aan menselijke heerszucht.
De eenheid (?) die er destijds was, was geforceerd en afgedwongen. Grote en mooie
kerken werden er gebouwd via de ruggen van vele arme en onwetende kerkgangers.
Allerlei slag van mensen werden als kerkelijke leden aangenomen en werden
“gelovigen” genoemd. De kinderdoop werd ingevoerd, met als doel het kerkelijk
ledental te vergroten. Aan die kinderdoop werden reeksen theorieën verbonden, en dat
alles zónder het ware zaligmakende geloof! Op een enkeling na!
Die enkeling werd meestal in de kerk niet geduld vanwege zijn protest. Immers, een
waar gelovige, wanneer deze al die poppenkast en eigengemaakte godsdienst ziet, zal
protesteren. Vandaar dat de ware gelovigen in de regel buiten de kerk vertoefden in
eenzaamheid.
2.2 Leerles
De les uit het voorgaande is, dat zodra godsdienst georganiseerd wordt, het bijgeloof en
magie is. Dan wordt de vorm voor het wezen aangezien. Dan krijgen denkbeelden
vaste vorm, dan verrijzen er kerken en worden er theologen gekweekt. De organisatie
vereist een geestelijke stand om leiding te geven, leden te werven en het instituut
draaiende te houden.
Wie wil lezen hoe dat in zijn werk gaat en het voorbeeld in de praktijk werkzaam wil
zien, leze het goed gedocumenteerde boek van dr. ir. Frans Nieuwenhuis:
“Monseigneurs en Managers; de kerk van Rome en de Shell vergeleken.”
Nieuwenhuis is een oud Shell-man, rooms katholiek, dus iemand die weet waarover hij
het heeft.
De vroege christengemeente bevatte al gauw bijna geen ware gelovigen meer, want die
werden categorisch opzij gezet en monddood gemaakt, wanneer zij ageerden tegen de
gang van zaken. In de eerste eeuwen rezen er vele vragen onder de mensen. Daarop
wilde de kerk een antwoord geven, dus waren er theologen nodig. Waar het wáre
geloof wordt gemist ontstaan de vragen. Immers, een waar gelovige gelooft. Een waar
gelovige gelooft Elohim op Zijn heilswoord, ook al zou er in dat heilswoord staan dat
niet de vis Jona, maar Jona de grote vis opslokte! Maar nee, de kerk wilde op allerlei
vragen een antwoord. Zodoende kwamen de concilies bijeen. Daaruit blijkt de
geestelijke armoe en het lage peil van waarachtig origineel geestelijk leven. De strijd

35 Totale Reformatie Deel 1
ontbrandde en de belijdenissen ontstonden. Het ware geloof dat gemeenschap geeft in
Christus met Elohim was gaan ontbreken en daarvoor in de plaats kwamen
geloofsbelijdenissen die iedereen uit zijn hoofd kon leren. En voor het kerkelijk
examen slaagde iedereen! Het “geloof” werd een hoofdzaak, ver buiten het hart. Het
ging hier nog slechts om een tijdelijk, kerkelijk, historisch geloof, dat zich beriep op
dogma’s en mysteriën.
Deze godsdienst en vorm van “geloven” is volgens de theologen uiteraard tot grote
zegen geweest, want de kerken werden al groter en groter. Het kerkinstituut werd
erdoor in stand gehouden, en dat was precies het hoofd-belang der geestelijken. En
daarbij komt, dat de theologen het dikwijls veel beter weten dan Elohim!
2.3 Eenheid in het geloof
Elke christelijke religie is verschillend van de andere, naar gelang men de Bijbel anders
uitlegt en interpreteert. De Bijbel, noch de geloofsbelijdenissen zorgden voor een ware
eenheid.
Als voorbeeld het omstreden gedeelte over de overheden, uit Rom.13.
Dus zouden wij niets terug mogen doen wanneer de overheden ons kaal plukken en
onrechtvaardig behandelen, want ze zouden door Elohim zijn ingesteld. Wil Elohim
dan dat wij door overheden uitgebuit en leeggezogen worden? Wil Elohim de moderne
slavendienst?
Dus van eenheid is er geen enkele sprake, niet in geloof, niet in kerken, niet in
geloofsbelijdenissen, niet in exegese, niet in liturgie, kortom in geen enkel ding is er
sprake van een volslagen eenheid. Dat blijkt een utopie, een luchtkasteel te zijn.
De geschiedenis van het christendom heeft aangetoond, gezien haar vruchten, dat het
“geloof” hoogmoed uitwerkt in haar clerus of geestelijke stand, die arrogant en
dominerend (dominee) zijn, en in de leden werkt het lijdelijkheid en onverschilligheid.
In beiden werkt het bijgeloof, afgoderij en moorddadigheid, zie wat er zich tijdens de
Inquisitie heeft afgespeeld!
Wat zegt de Schrift over het ware geloof en wat dat uitwerkt?
Zie wat de Heiland Zelf ervan zegt, hoe een waar christen leeft:
Lucas 6:36 Weest dan barmhartig, gelijk ook uw Vader barmhartig is.
Efeze 4:32 Maar zijt jegens elkander goedertieren, barmhartig, vergevende elkander,
gelijkerwijs ook God in Christus ulieden vergeven heeft.
Jakobus 5:11 Ziet, wij houden hen gelukzalig, die verdragen; gij hebt de
verdraagzaamheid van Job gehoord, en gij hebt het einde des Heeren gezien, dat de
Heere zeer barmhartig is en een Ontfermer.
36 Totale Reformatie Deel 1
2 Corinthe 4:13 Dewijl wij nu denzelfden Geest des geloofs hebben, gelijk er
geschreven is: Ik heb geloofd, daarom heb ik gesproken; zo geloven wij ook, daarom
spreken wij ook;
1 Timotheus 6:11 Maar gij, o mens Gods, vlied deze dingen; en jaag naar
gerechtigheid, godzaligheid, geloof, liefde, lijdzaamheid, zachtmoedigheid.
2 Timotheus 3:10 Maar gij hebt achtervolgd mijn leer, wijze van doen, voornemen,
geloof, lankmoedigheid, liefde, lijdzaamheid.
En Rom.5;3,4; 2Cor.1:6; Kol.1:11.
Galaten 5:22 Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid,
goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
Efeze 4:2 Met alle ootmoedigheid en zachtmoedigheid, met lankmoedigheid,
verdragende elkander in liefde;
Kolossensen 3:12 Zo doet dan aan, als uitverkorenen Gods, heiligen en beminden, de
innerlijke bewegingen der barmhartigheid, goedertierenheid, ootmoedigheid,
zachtmoedigheid, lankmoedigheid;
2.4 De ontwikkeling van een religie
De ontwikkeling van een religie is altijd begonnen bij en rondom één persoon. Zo’n
persoon heeft geprobeerd een antwoord te vinden op levensvragen via meditatie,
terugtrekking in de eenzaamheid, o.a. in bergen of op vlakten, etc. Het antwoord dat de
persoon meende ontvangen te hebben, gaf hij door aan anderen, die het op hun beurt
weer doorgaven aan anderen. Wanneer het antwoord geloofd werd, kreeg het
doorgeven ervan een sneeuwbaleffect.
Autoriteiten verdrukten meestal nieuwe religies, maar deze groeiden altijd tegen de
druk in. Dit zelfde fenomeen passen regeringen momenteel ook toe in de drugshandel.
Enerzijds bestrijden regeringen de drugshandel en vangen enkele kleine visjes. De
grote vissen vangen zij niet, want die zorgen voor grote inkomsten. De internationale
drughandel wordt in veel gevallen door overheden gestimuleerd en toegestaan.
De Rooms Katholieke religie is één van de meest georganiseerde religies. In
werkelijkheid is de R.K.kerk geen religie, maar een georganiseerde superstitie.
Het christendom bestaat reeds 20 eeuwen en is al die tijd de verdediging geweest van
alles wat met superstitie (bijgeloof) te maken had. Men bestrijdt en bestreed de
waarheid en wetenschap. De pausen waren de aanvoerders in deze eeuwenlange strijd,
bewerende dat zij onfeilbaar waren/zijn. Zoiets is natuurlijk absurd. Maar om deze
absurditeit te verbergen, beweren de pausen dat zij plaatsvervangers zijn van Christus,
de enige Zoon van God.
Welnu, zo redeneren zij, God is voor de meeste mensen een fictie en geen
werkelijkheid, alsook dat Jezus de Zoon van God zou zijn. En deswege is de
onfeilbaarheid van de paus een onredelijkheid, die men verbergt achter mysteries.

37 Totale Reformatie Deel 1
Toen Galileo ontdekte dat de zon niet rond de aarde draaide, was hij reeds zeer oud. Hij
werd op zijn doodsbed naar de paus gedragen, die hem gebood zijn stelling te wijzigen,
omdat deze volgens hem tegen de bijbel in ging. De paus stelde dat de bijbel het woord
van God was, en dat elk ding dat daar tegenin gaat fout was.
Galileo antwoordde de paus: “Geen probleem, ik zal mijn standpunt wijzigen. Ik zal in
mijn boek exact schrijven wat God heeft geschreven in de Bijbel, nl. dat de zon rond de
aarde gaat. Maar één ding moet u duidelijk zijn, dat noch de zon, noch de aarde mijn
boek zullen lezen. Wat de realiteit betreft, de aarde zal gedurig rond de zon gaan! Ik
heb het bewijs. Iedereen met een wetenschappelijk verstand zal mij dat toegeven.
Vroeger of later zult u moeten instemmen, omdat niemand tenslotte de waarheid kan
weerstaan”.
De paus zei daarop: “Wij kunnen niet toestaan wanneer er ook maar iets is dat tegen
de bijbel indruist, want daarmee valt de deugd van de goddelijke onfeilbaarheid. God
is onfeilbaar, en wat te denken van Jezus Christus? En wat van de paus? Wanneer God
iets verkeerd kon schrijven, wie weet dat? Hij mag ook vele dingen fout geschreven
hebben, maar wij kunnen ons dat niet permitteren!”
Sinds die tijd strijden de pausen om het hardst tegen alle wetenschappers en hun
ontdekkingen, als hoofden van de enige religie die zulks doet. Het woord van de
pausen is wet. Wanneer de paus zei dat Jeanne d’Arc een heks was, was dat zo en
moest zij verbrand worden. En waarom? Alleen omdat deze jonge vrouw véél meer
presteerde dan alle roomse geestelijken bij elkaar. Zij vocht voor de vrijheid van het
volk. En NB. 300 jaren daarna verklaarde een andere paus haar zalig. Haar naam werd
veranderd in Saint Joan of Arc, en haar beenderen liggen nu in een mooie kathedraal
opgebaard.
Wie van deze twee pausen was werkelijk onfeilbaar? Wil de échte paus eens opstaan?
De huidige paus is tegen geboortecontrole. Maar het Vaticaan heeft wél een
hoofdbelang in de fabriek die de pil maakt. De paus wil zelfs dat de pil de “katholieke
pil”wordt genoemd.
De R.K. religie is puur politiek, hoewel de paus beweert dat zijn geestelijken zich niet
met politiek inlaten. Het Vaticaan is een staat met overal in de wereld ambassades.
De gehele christelijke theologie is gebaseerd op stupide ideeën, waarvoor men geen
enkele redelijke bewijsgrond kan leveren. Men wil ook geen zelfbewuste leden, maar
alleen slapende honden en ja-knikkers.
De R.K. kerk telt ongeveer 700 miljoen leden, die allemaal ogen hebben om te zien,
maar blijkbaar niet echt zien wat er aan de hand is.
Paus Paulus de 6e was een homoseksueel. Zijn vriend werd tot zijn secretaris gemaakt.
Dit feit is nooit geloochend door het Vaticaan. Deze paus gebood dat alle kardinalen en
bisschoppen die tot de Vrijmetselarij behoorden, geregistreerd zouden worden. De
38 Totale Reformatie Deel 1
gehele roomse curie keerde zich toen tegen hem, om rede dat de meesten van hen
vrijmetselaren waren. Toen moest de paus de vrijmetselarij wel tolereren, hoewel hij
wellicht de enige humane, intelligente en snuggere paus was uit heel de pausengeschiedenis.
Deze paus eiste tevens een onderzoek naar de rol van de Bank van het Vaticaan inzake
de honderden miljoenen dollars van de drugs maffia die deze bank wit waste. De
Vaticaanse bank is de grootste maffia-bank ter wereld. Rome preekt tegen de drugs,
maar incasseert er wel de miljoenen inkomsten van.
Het spreekt voor zich dat Rome zó’n paus niet kon gebruiken. Deze paus werd dan ook
binnen één maand na zijn “kroning” vergiftigd. Direct nadat hij gestorven was werd hij
gebalsemd, dus ontdaan van alle bloed en gevuld met allerlei chemicaliën, zodat
autopsie (lijkschouwing) zinloos werd. Nog voordat zijn dood lichaam in de vroege
morgen ontdekt was, waren de mensen die hem moesten balsemen al opgetrommeld.
Door wie? Door zijn moordenaars!
Wanneer religie georganiseerd wordt, is het politiek. Vandaar dat religie nooit
georganiseerd mag zijn. Religie is een individuele zaak, die wel met anderen mag
gedeeld worden, maar niet als een gemeenschappelijk bezit. Ware godsverering kan
alleen bloeien wanneer deze vrij is van alle kerkelijke vormen en doctrines, dus buiten
de legerplaatsen, waar ook onze Heiland geleden heeft, Hebr.13:13.
Waarheid is simpelweg waarheid. Daaraan hoeft nog niet eens een kerkelijk etiket of
prijskaartje te hangen. Liefde is liefde, zonder enige vorm van dwang en formulering.
Wij mensen zijn vrij. Wij vragen ook niet als wij ergens eten of de producenten ervan
wel Rooms Katholiek, Protestant of Islamiet waren, hoewel dat in enkele gevallen
weleens wenselijk zou zijn in verband met offervlees.
Alle georganiseerde religies beroven de mensen van hun vrijheden en maken hen tot
slaven. Men dient dit of dat te geloven en aan te nemen. Buiten de kerk géén zaligheid,
zo beweren de kerken en hun leiders.
Al doen de geestelijken nog zo vreemd, de mensen accepteren het blindelings. Iets is
geloofwaardig voor de mensen als het absurd klinkt (credo quia absurdum) Wanneer de
paus ergens in een vreemd land komt, kust hij de grond. Zelfs in India deed de paus
dat. Wilde hij de Hindoe-religie proeven of ruiken? De grond kussen is toch een gebaar
dat alleen idioten doen? Maar van de paus slikt iedereen het.
Rome handelt verder nog al heel gemakkelijk in geloofszaken. In concilies werd/wordt
vergaderd, waar álles toegeschreven werd/wordt aan de leiding van de heilige Geest.
Uit “Het Concilie” van dr. C.A. Rijk, p.106 het volgende:
“Cyprianus schreef in de 3e eeuw naar paus Cornelius: Wij hebben deze besluiten
genomen onder ingeving van de heilige Geest.”

39 Totale Reformatie Deel 1
En zo ging dat ook met het samenstellen van de canon van de Bijbel. In alle vroegere
concilies stond de Bijbel centraal op een altaar als een soort afgod, en daaromheen
waren de concilievaders gegroepeerd. Zíj hadden de Bijbel vervaardigd, samengesteld
en canoniek verklaard. De joodse familie Piso in Rome had het Nieuwe Testament voor
haar rekening genomen. Zij waren aristocraten en slavenhandelaars.
Zie internet http://www.geocities.com/Athens/8261/
en http://www.geocities.com/Athens/Delphi/604/
en http://members.tripod.com/~Reuchlin/
De concilies werden geopend met het lezen van Joh.1:1, rond de geopende Bijbel op
het altaar. “In den beginne was het Woord”. Daarbij dachten zij aan hún bijbel.
En dát “woord” was door hén samengesteld. Dat woord was niet de lévende Christus,
maar een papieren Jezus, waarmee men kon sollen zoveel als het hun goeddacht. Toen
de Apostelen het Woord Gods tot de joden spraken, was er nog geen Bijbel, zie
Hand.13:46
Zie plaatjes van concilies:
Constantine VI met een Byzantijns in het centrum.
40 Totale Reformatie Deel 1
Het concilie van Chalcedon (451). Het “Heilige Boek” staat centraal op een aparte
troon. Let op alle mijters, visbek-hoeden.
De “christenen” waren aanvankelijk heel erg vervolgd, vermeden, versmaad en beklad.
Zij leefden in de grootst mogelijke levensonzekerheid. Later, in de kerk van
Constantijn werd dat alles anders. Daar viel de christenen grote eer en rijkdom ten deel.
Dus werd het christelijke geloof door velen gemakkelijker aanvaard dan voorheen. En
dat zien wij dan ook in de tijd van Cyprianus. Hij is één van degenen die daarom de
christenvervolgingen als een positief iets zag, waarmee de “Heer” zijn “familia” die zo
verslapt was, op de proef stelde.
Cyprianus schreef: “Ieder is er op uit voor zich het zijne te vermeerderen met een
volkomen vergeten van hetgeen de gelovigen vroeger in tijden van de apostelen hadden
gedaan en altijd behoorden te doen. Met onverzadigbare begeerte legden de christenen
het er nu op toe hun vermogen en bezittingen te vergroten. Zelfs bij de priesters was
geen toegewijde vroomheid, bij de diakenen geen ongeschonden trouw, geen
barmhartigheid in goede werken, in zeden en geen tucht. De mannen deden hun baard
weg, de vrouwen maakten zich op, haar ogen, die Gods hand gemaakt had, werden
vervalst en heur haren leugenachtig geverfd. Om de harten der eenvoudigen te
bedriegen verzon men leugen en bedrog, om de broeders te misleiden huichelde men
meegaandheid. Met ongelovigen werden huwelijken gesloten, de ledematen van
Christus aan heidenen geprostitueerd. Niet alleen zwoer men lichtvaardig maar ook
vals, de voorgangers verachte men in trotse waan, met vergiftigde lippen sprak men
kwaad en in hardnekkige haat verwijderde men zich van elkander. Vele bisschoppen,
die anderen tot aansporing en voorbeeld behoren te zijn, werden met verachting van de
goddelijke Voorzienigheid procurators van aardse koningen, lieten hun katheder en
hun gemeenten in de steek om door provincies, waar zij niet thuis hoorden, rond te
zwerven achter lucratieve zaken aan, om de markten te bezoeken en, terwijl de
broeders in hun kerk te kort kwamen, hun eigen zakken met geld te vullen.” De lapsis
c.6. Zie “Cultuurgeschiedenis van het Christendom” onder redactie van Prof.dr. J.
Waterink, Sevenster, Kohnstamm, etc.

41 Totale Reformatie Deel 1
De hier beschreven christenen verloochenden hun geloof in tijden van vervolging zeer
lichtvaardig, en kwamen als de rust was weergekeerd, even licht bewogen weer naar de
kerk terug en gedroegen zich dan alsof er weinig of niets was gebeurd en de kerk zich
over hun nieuwe bekering alleen maar diende te verheugen. Cyprianus dacht daar
echter heel anders over. Hij stelde hen onder strenge kerkelijke tucht.
Uit een gedeelte van een predikatie van Johannes Chrysostomos (354-407) is een
duidelijk beeld te vormen van de toestand van het christendom in zijn dagen, waartegen
hij terecht fel protesteerde.
“Des middags om twaalf uur worden in het theater de gordijnen opengetrokken; de
acteurs komen in groepen binnen, vermomd en met maskers voor hun gezichten; zij
reciteren een oude fabel en geven al sprekende de gebeurtenissen weer. De een treedt
op als filosoof zonder filosoof te zijn; de ander als koning zonder koning te zijn, maar
gekostumeerd als koning ter wille van het stuk; deze treedt op als arts zonder zelfs
maar een stuk hout te kunnen behandelen, slechts als arts gekleed; gene als slaaf
hoewel hij vrij is; weer een ander als professor zonder zijn vak te kennen. Zij schijnen
niet wat ze zijn, maar schijnen wat ze niet zijn: arts zonder medische kennis, filosoof
alleen maar door de haardos, die het masker siert, soldaat door de militaire uitrusting.
Door zijn voorkomen schept het masker een verbeelding, maar het kan de natuur,
welker werkelijkheid het verbergt, toch niet doen liegen. Zolang de toeschouwers
blijven zitten om zich te vermaken, blijven de maskers ook. Maar als de avond valt, de
voorstelling geëindigd is en de toeschouwers vertrokken zijn, worden de maskers
afgeworpen. Wie koning was in het theater blijkt bij het weggaan smid te zijn; wie op
het toneel vrij was, is buiten het toneel weer slaaf... Zo is het nu ook met het leven en
de dood. De wereld is het theater; de menselijke levensomstandigheden, rijkdom en
armoede, koningschap en onderdaan-zijn, enzovoorts, zijn toneelvermommingen.
Wanneer deze dag voorbijgegaan zal zijn en die ontzettende nacht komt - die men beter
dag zou kunnen noemen, nacht voor de zondaars en dag voor de rechtvaardigen -
wanneer de voorstelling ten einde is en de maskers zijn afgeworpen; wanneer men een
ieder zal oordelen naar zijn werken, niet naar zijn rijkdom, zijn waardigheid, zijn
ereambten en zijn macht, maar met zijn werken: de magistraat en de vorst, man en
vrouw; wanneer men ons zal afvragen een deugdzaam leven en deugdzame werken,
zonder rekening te houden met iemands deftige waardigheden of wel zijn lage en
armoedige staat en de druk der verachting waaronder hij heeft geleefd; wanneer men
tot ons zeggen zal: Toon mij uw werken, zo gij een slaaf zijt, edeler dan die van een
vrije; zo gij een vrouw zijt , mannelijker dan die van een man - dan zullen, als de
maskers gevallen zijn, de wáre rijke en de wáre arme in het volle licht staan”. (Preek
over Lazarus, VI )
Het einde van de kerken-cultuur is in zicht. Het is een aflopende zaak. Rome verwacht
in 2020 dat er nog maar 1% opkomst zal zijn.
42 Totale Reformatie Deel 1
De Protestantse kerken beroemen zich erop dat God nog met hen is, daar de kerk
ondanks alles nog bestaat. Welke kerk? De Rooms Katholieke kerk bestaat immers al
bijna 2000 jaar en heeft het oudste getuigenis. Dat is echter geen garantie dat ze uit
Elohim is! In werkelijkheid is de georganiseerde religie niets anders dan georganiseerd
bandietendom. Daarvoor zijn voldoende overtuigende aanwijzingen. Niet alleen uit de
geschiedenis van de Rooms Katholieke kerk, met name de Inquisitie, maar ook
verschillende feiten uit de Reformatorische kerken, als daar zijn de verbranding van
Servet door Calvijn (zo bont maakte zelfs Rome het niet, door eigen geloofsgenoten op
de brandstapel te brengen en over te leveren aan de Inquisitie), en verder de Dordtse
Synode, hoe de Gereformeerde vaderen met hun geloofsbroederen zijn omgegaan, waar
geen goed woord over valt te zeggen, en ter afsluiting van de Synode aan de
buitenlandse gasten een groot galadiner gaven, waar luchtig geklede vrouwen achter
gordijnen zongen en grimassen vertoonden. En daarna hoe verschillende predikanten
zijn afgezet op manieren die verre van christelijk zijn.
Ook dit bewijst dat het wáre geloof geheel verschillend is van alle andere geloven. Zie
hoe de afgezette Ned. Hervormde ds. J.P. Paauwe tot in hoge ouderdom geheel alleen
heeft gestaan als predikant en een gezegende bediening heeft gehad. Het ware geloof
kán geheel alleen staan en de gehele wereld overwinnen.
1 Johannes 5:4 Want al wat uit God geboren is, overwint de wereld; en dit is de
overwinning, die de wereld overwint, namelijk ons geloof. 5 Wie is het, die de wereld
overwint, dan die gelooft, dat Jezus is de Zoon van God?
De eigengemaakte godsdienst is eigenwillig, zie Kolossensen 2:23 Dewelke wel
hebben een schijn rede van wijsheid in eigenwilligen gods dienst en nederigheid, en in
het lichaam niet te sparen, doch zijn niet in enige waarde, maar tot verzadiging van het
vlees.
De ware godsdienst is redelijk, zie Romeinen 12:1 Ik bid u dan, broeders, door de
ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode
welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst
U kunt het verschil gemakkelijk opmerken tussen voornoemde twee soorten
godsdienst. De eigenwillige godsdienst begint altijd met de “heiligmaking”, zonder
eerst van staat verandert te zijn, dus zonder rechtvaardiging. De ware godsdienst
ontstaat door de totale afbraak van al het onze heen, door het sterven aan zichzelf door
de Wet, en het opgericht worden in Christus, om door het ware geloof te leven een
Gode welbehaaglijk leven van heiliging.
De eigenwillige godsdienst is in feite bandietendom, diefstal en eerroof van Elohim en
Christus, het leven in de schijn, dus komedie van de ergste soort, waarbij men zichzelf
en anderen bedriegt. En dat nu is de algemene trend vandaag de dag in alle kerken,
helaas ook in de bevindelijk gereformeerde kerken en gemeenten. Daar wordt
algemeen de orde des heils omgedraaid en een geloof geleerd dat geen zekerheid hoeft
te bevatten als kern. De predikanten voeren dan ook een toneelspel op, door te doen als
of zij en de leden “bekommerden, hongerenden en dorstenden” zijn, die reeds in

43 Totale Reformatie Deel 1
heiligmaking zouden leven, maar nog vóór de zaak staan en Christus nog niet bewust
kennen. Zij geven voor iets te zijn wat zij niet zijn. Alleen de mens die in Christus
vernieuwd en overgegaan is, is een nieuw schepsel. Het is eigenlijk onnodig en absurd
hierbij te vermelden dat zulks natuurlijk bewust geschiedt. Dan alleen is het oude
voorbijgegaan en is alles nieuw geworden, 2Cor.5:17. Dan hoeven wij zelf niet onze
vrede te bewerken, want Hij is ónze vrede, Ef.2:14.
Dan weten wij dat Elohim niet meer nodig heeft door ons gediend te worden, en dat Hij
niet meer in “Godshuizen” woont, Hand.17:24 De God, Die de wereld gemaakt heeft
en alles wat daarin is; Deze, zijnde een Heere des hemels en der aarde, woont niet in
tempelen met handen gemaakt; 25 En wordt ook van mensenhanden niet gediend, als
iets behoevende, alzo Hij Zelf allen het leven, en den adem, en alle dingen geeft;
2.5 Het oudste christendom
Dat was nog de tijd van het oorspronkelijke enthousiasme, waarbij het beeld van
Christus sterk leefde. Het Evangelie werd als een lopend vuurtje verbreid, de mensen
die het verkondigden stonden er achter en spraken eruit. De dood was overwonnen, de
Heiland leefde. Hij heeft het wereldbestuur in handen en komt spoedig terug om als
koning te heersen. Dat is de kern van de boodschap der apostelen en eerste christenen.
Toen echter de terugkeer van Christus uitbleef, begon de theologie, het diepere denken,
en daarmee de verwarring, de godsdienst als ideologie.
In de vroege gemeenten werden allerlei geschriften gelezen, van Clemens, de Herder
van Hermas, Ignatius, etc. En waarom? Omdat men toen nog leefde bij Christus, bij het
“ten dele kennen”, 1Cor.13:12.
Stilletjes sloop het patriarchale denken weer de gemeente binnen toen deze zich
uitbreidde. De mannen alleen hadden het voor het zeggen. De mannen bouwden de
kerken, en zij alleen vervulden de ambten. De evangeliën dragen namen van mannen
(uitgezonderd het Evangelie volgens Maria Magdalena), de afschrijvers van de grote
handschriften waren mannen en de samenstellers van de canon waren mannen.
Toen die canon dan in de tweede helft van de vierde eeuw definitief werd vastgelegd,
was de waardering voor het vrouwelijke element tot ver onder het nulpunt gezakt.
Erger kon het alleen nog maar in de middel eeuwen toen kerkvaders uitvonden dat de
vrouw een minus perfectum, een wanproduct, een misbaksel was. Albertus Magnus en
Thomas van Aquino passen de Aristotelische leer op een wonderlijke wijze aan. De
later tot heilig verklaarde Albertus legt uit waarom de vrouw een mislukte man is, n.l.
als de vorming van het mannelijk zaad, dat als een kunstenaar streeft naar de perfecte
mannelijke vorm, door ongunstige omstandigheden mislukt, dan ontstaat er een vrouw
(Albertus Magnus, De animalibus III.2.8). In een ander geschrift verklaart hij:
De vrouw is minder geschikt voor de zedelijkheid dan de man. De vrouw bevat
namelijk meer vloeistof dan de man, en een eigenschap van vloeistof is: gemakkelijk op
te nemen en moeilijk vast te houden. Vloeistof is gemakkelijk te bewegen. Daarom zijn
de vrouwen onbestendig en nieuwsgierig. Wanneer de vrouw met een man
44 Totale Reformatie Deel 1
geslachtsverkeer heeft, zou zij zo mogelijk tegelijkertijd onder een andere man willen
liggen. de vrouw kent geen trouw. De vrouw is een mislukte man en bezit vergeleken
met de man een defecte en foutieve natuur. Daarom is zij onzeker van zichzelf.
(Albertus Magnus, Questiones super de animalibus XV q.11, weergegeven bij
U.Ranke-Heinemann, Eunuchen, p.149)
Een paar eeuwen eerder zei de eveneens tot heilig verklaarde Odo, abt van Cluncy
(878-942):
Als de mensen alles wat zich onder de huid bevindt konden zien..., zou het aanzien van
vrouwen slechts braken veroorzaken.. Als wij niet eens met het puntje van de vinger
slijm en uitwerpselen willen aanraken, waarom verlangen wij dan zo vurig het vat vol
vuil zelf te omarmen? (Odo van Cluncy, Col. 2.9, weergegeven bij K. Deschner, De
kerk en haar kruis, p.215)
De geestelijke stand der mannen bleek nodig te zijn om de organisatie van de kerk in
banen te leiden, om het avondmaal te regelen en de armenzorg te behartigen. De tijd
dat de christenen zich nog veemdelingen op aarde voelden ging eveneens voorbij. Het
werd onder keizer Constantijn alles wat aangenamer op aarde om christen te zijn.
Aristides (130) deelde aan de keizer van zijn tijd het volgende mee over de vroege
christenen: “De christenen hebben de bevelen van hun Heer ingegrift in hun harten, -
terwijl zij heilig en rechtvaardig leven en God danken voor spijs en drank en alle
zegeningen- als mensen, die hopen de belofte van Christus in het toekomende leven te
zullen beërven.”
Zij hadden nog geen Bijbel, maar hadden een besneden hart.
De eerste christenen bewaarden en droegen de kern van de Godsverering in hun hart,
zonder franje en omhulsels. Voor hen gold de religieuze waarheid nog slechts als
waarheid wanneer zij ze deden, uitvoerden.
Zij dwaalden niet in het ware geloof, want wie daarin dwaalt, dwaalt in alles wat op het
christendom betrekking heeft. (Zie dr.W. van ‘t Spijker; De verzegeling met de Heilige
Geest, p.117).
Uit de eerste gemeenten zijn later de christelijke gemeenten georganiseerd, en dat is de
Katholieke kerk, de tijd van het zgn. “helden-christendom”.
De kerk stond voor het dilemma vanwege het ontbreken van de geest van het
enthousiasme:
òf uit elkaar te vallen en geheel te verdwijnen, óf vaste vorm aan te nemen als
godsdienst, gebaseerd op overlevering, traditie, belijdenissen en hiërarchie.
En het laatsgenoemde werd een feit, het ontstaan van de Katholieke moederkerk. Deze
kerk viel later uiteen in de Rooms Katholieke kerk en de Grieks Orthodoxe kerk.
Niet dus dat de kerk van Paulinisme tot Katholicisme verviel, want de kerk uit de
“heidenen” had allang de leer van Paulus niet meer. De begrippen verzoening en
verlossing hadden een geheel andere betekenis in de latere kerk dan bij Paulus.

45 Totale Reformatie Deel 1
Verzoening en verlossing hielden voor de Katholieke kerk in, de natuurlijke bevrijding
van de vergankelijkheid en de dood. Hieruit groeide een foutief intellectualistisch
geloofsbegrip, niet zozeer als een vast vertrouwen, maar als een voor-waar-houdenvan.
En als gevolg hiervan groeide er een foutief kerkbegrip, dat het instituut kerk er
zou zijn om de verborgen God openbaar te maken voor de mensen. Vandaar dat men
dit instituut de naam “Katholiek” gaf, dat wil zeggen “algemeen”. Niet dus het
bijzondere van de Geest, maar het algemene werd nu als waarheid gezien en
vastgehouden. Dus een algemene historische geloofsopvatting. De waarheid was
immers verliesbaar en moest dus bewaard en verdedigd worden, en wel door de kerk.
Van die waarheid der kerk deed men geloofsbelijdenis, zoals zich dat vandaag de dag
nog voordoet in de Gereformeerde Gemeenten.
Daarna stak de gnosis de kop op, dat is de kennis, de hogere wijsheid. De geschiedenis
werd nu de geschiedenis der kerk, waarbij godsdienst in begrippen diende te worden
vastgelegd, in belijdenissen en dogma’s.
Men bediende zich in die tijd, en lange tijd nog daarna, van een vreemdsoortige logica
en bewijsvoering. Deze berustte op de stelligheid van het wonder (het ongrijpbare).
Een feit werd geacht bewezen te worden door een of ander schrikaanjagend en
spectaculair iets (een wonder). Ongerijmde stellingen trachtte men op een voor ons
ongerijmde wijze te bewijzen. Aldus werd het beoefenen van wijsbegeerte zeer
gevaarlijk geacht. Dat kwam doordat de geest van het bijgeloof de mensen in haar
greep hield. Daaruit is de heksenvervolging en Inquisitie ontstaan.
Zie dr. J. Draper, “Geschiedenis van de worsteling”, p.61.
Godsdienst is altijd de vlag die de lading moet dekken. In naam van God vond de
Inquisitie plaats. Bedrog ter meerdere eer van God is in het christendom altijd
toegestaan. Chrysostomos verdedigde de noodleugen ter wille van het zielenheil.
Origenes achtte dat men met bedrog en leugen als “geneesmiddel” mocht handelen.
God zelf zou immers ook uit liefde liegen.
Godsdienst heeft de mensen altijd een gevoel van een soort diplomatieke
onschendbaarheid gegeven.
In de eerste tijd van het christendom is het dikwijls gebeurd dat enkele mensen -die
men voor ketters hield- de waarheid hebben gesproken, waardoor zij werden vervolgd
en verbannen en soms gedood. Maar dat men kort daarna genoodzaakt werd de
juistheid van de stellingen van de enkele man in te zien en te erkennen. Denk aan
mannen als Bruno, Galileo, Huss en Luther. Hoe dikwijls heeft de meerderheid zich
niet vergist, en hoe dikwijls heeft de meerderheid van stemmen op concilies niet de
waarheid kunnen vaststellen!
De jonge Katholieke kerk is gebouwd op:
1. Geloofsformulering (symbolen of geloofsbelijdenissen)
46 Totale Reformatie Deel 1
2. De canon (een Bijbel die men zelf samenstelde en hetgeen men toeschreef aan de
Heilige Geest)
3. Het bisschopsambt
Rond het jaar 200 was de Katholieke kerk in haar grondvorm klaar en was zij een
koninklijke grootheid met een militaire inrichting, Wie deze kerk niet als moeder had,
kon God niet als Vader hebben.
De kerk was heilsinstituut en was zelf zó heilig, dat zij niet kon dwalen en het haar
niets schaadde als haar priesters onheiligen waren.
Buiten deze kerk was er geen zaligheid, hoewel de kerk van de zaligheid zelf géén
enkele zekerheid verschafte. De kerk was een staat in de staat, een staat van God in de
staat van de duivel. Door de canon en geloofsbelijdenissen trachtte de kerk haar
samenhang met de oorsprong veilig te stellen. De vlag moest de lading dekken.
Het voor-waar-houden van een verzameling boeken, die als staturen van het geloof
genomen werden, gold als rechtzinnig en maakte iemand tot een gelovige, een
katholiek en christen.
Dat dit iets geheel anders is dan het bijbelse “geloven”, is ons wel duidelijk. Het
bijbelse “zich overgeven” is geworden tot een blindelings “gehoorzamen” bij Irenaeus;
en Tertullianus zegt: Wat ik moest geloven, heb ik geloofd”.
Het ware geloofsvertrouwen in Christus, is al heel spoedig verworden tot een historisch
voor-waar-houden van geloofstellingen, zónder innerlijke relatie met Christus.
De bisschoppen werden de bewaarders van de geloofswetten en leefden veelal op grote
voet. Dogma als edict van de keizer, werd nu geloofs-edict (wet).
De kerk was de hoogste autoriteit. De kerk heeft gesproken en door haar de heilige
Geest. Wie tegenspreekt, scheidt zich af van de waarheid, zo dacht men.
Ignatius: “Wie iets zonder de bisschop doet, is niet zuiver in zijn geweten. Zonder de
bisschop kan van de kerk geen sprake zijn”.
Godsdienst was er voldoende, maar geen Godsvreze. In Constantinopel deelde
Alexander zijn monniken in koren en liet hen nacht en dag continu zingen. Het ene
koor loste het andere af. Zij zongen eerst Psalmen, en later “Ere zij God”, elke drie
minuten een keer, tot 480 keer per dag. Alzo verwachtte de kerk haar Heer!
(Zie prof.H. Echternach: Kerkvaders, ketters en concilies, p.125)
2.6 Staatskerk
Met Constantijn de Grote nam de christelijke godsdienst een grootse vorm aan. Ereambten
en rijkdommen vloeiden de belijders en geestelijken rijkelijk toe. Het schijnt
dat de christenen bedorven werden door al deze wereldse eerbetoningen in de trotse
kerken, waarmee Constantijn hen overlaadde. De grote massa mensen ging mét de
keizer over tot de christelijke kerk, zónder dat het hart deel had aan Christus. De
geestelijken begonnen zich allerlei titels aan te matigen, waaraan zij gezag en rechten
verbonden. Hun grootheidswaan kende geen grenzen. De inrichting der kerk werd

47 Totale Reformatie Deel 1
gevormd naar het voorbeeld van het burgerlijk bestuur, en naar het aloude voorbeeld
van heidense tempeldiensten. De partijzucht was het deel der geestelijken, wat dikwijls
in hevige twisten uitmondde, zodat Constantijn weleens persoonlijk moest ingrijpen en
een concilie bijeen liet roepen. Op het concilie van Nicea zei hij: “Ik bid u, beminde
dienaars van God en dienstknechten van onze Verlosser Jezus Christus, neemt de bron
van onze twisten en verdeeldheid weg en herstelt de vrede onder elkaar”.
Intussen werd de ijver van de geestelijken zo groot, dat men zich erop toelegde allerlei
gewoonten en plechtigheden in te voeren, die men aan het heidendom ontleende.
Augustinus klaagt hierover, dat al deze gewoonten nog zwaarder waren om te dragen
dan de joodse inzettingen. En, tot op vandaag de dag zitten wij als christenen met een
groot aantal rudimenten (overblijfselen of restanten) opgescheept, die regelrecht uit het
heidendom afstammen en verchristelijkt zijn. Algemeen willen de geestelijken -en ook
het volk- niet verlost worden van deze rudimenten.
De kerk was geheel verbasterd. Menigeen zag ook nooit de bijbel die de kerk had
samengesteld. Toen een aartsbisschop van Mainz eens in een bijbel keek en las, zei hij:
“Waarlijk, ik weet niet wat voor een boek dit is; maar ik bemerk, dat álles wat daarin
staat tégen ons is”.
Thomas Linacer liet vlak voor zijn sterven een bijbel bij zich brengen, maar wierp deze
al spoedig van zich af met de woorden: “òf dit is het Evangelie niet, óf wij zijn geen
echte christenen!”
De kerken waren weliswaar van goud, maar de priesters en dienaren van hout. De
verbastering van de godsdienst zette zich in snel tempo voort. Als een kettingreactie.
Ware aanbidding werd een offeren, waarbij men de Godheid trachtte te verzoenen.
Daardoor werd het leraarsambt gewijzigd in een officieel offerend priesterschap.
Terugkeer? Die was onmogelijk geworden. De verbastering bevorderde de opkomst
van het pausdom. De kerk liet zich in met nagebootste joodse gebruiken, met Griekse
filosofie en heidens bijgeloof.
2.7 Hoe komen wij aan Godsdienst?
Of dient de vraag gesteld te worden hoe wij van Godsdienst áf kunnen komen?
En hoe komen wij aan de verbeelding van dingen bewust te zijn, die niet met onze
zintuigen zijn waar te nemen?
Schleiermacher zei dat Godsdienst het gevoel is van volkomen afhankelijkheid. En
Strauss meende dat ware Godsdienst zich openbaarde in bidden, kruisen slaan en het
bijwonen van de mis.
Dus zou Godsdienst iets zijn waarmee een mens nooit en te nimmer klaar komt. Wát
dienen wij precies onder Godsdienst te verstaan?
Feuerbach noemt Godsdienst een radicaal kwaad, inherent in het mensdom. Heraclitus
noemde in de 6e eeuw voor Christus Godsdienst een ziekte.
Waar mensen zijn, daar is Godsdienst. Maar waar komt Godsdienst dan vandaan?
48 Totale Reformatie Deel 1
Wat vroeger Godsdienst werd genoemd was niet veel meer dan een gezamenlijke
inbeelding van het volk. Mensen nemen dingen aan en geloven erin.
Deswege kan Godsdienst het volgende zijn:
1. Als het voorwerp van iemands geloof (inbeelding)
2. Als kracht van het ware geloof als een gave van Boven
3. Als openbaring van het ware geloof in daden
In vroeger tijden had men de goede gewoonte aleer men tot de behandeling van een
wetenschappelijk vraagstuk overging, definities ervan te geven. Maar wat Godsdienst
betreft is dat uiterst moeilijk. Etymologisch is het woord religie afkomstig van relegere,
dat is “samen-lezen”, opnemen, overwegen, overdenken, eerbied, ontzag.
Toen de tollenaar op zijn borst sloeg en uitriep: “O God, wees mij zondaar genadig!”,
dat was Godsvreze, dienst in de ware zin des woords. Daarom zei Kant dat Godsdienst
een goed zedelijk gedrag is. Maar Fichte daarentegen noemde Godsdienst onpraktisch,
niet bestemt om over het leven invloed uit te oefenen.
Godsdienst wordt ook wel genoemd, het vereren van Goddelijke wezens. Maar er
hebben ook enkele godsdiensten bestaan zonder enig spoor van uitwendige verering.
Kant meent dat het puur bijgeloof is wanneer wij de goden trachten te behagen door
uitwendige vereringen. Hegel echter vindt dat afhankelijkheid de godsdienst bepaalt.
Dus zou een kind heel erg godsdienstig zijn, daar deze meer afhankelijk is dan een
volwassene.
Ware Godsdienst is niets meer of minder dan het zich bewust worden als eindige
mensen, van een oneindig levende Geest en onze verhouding tot de Geest. Het object
van Godsdienst ligt dus buiten ons. Maar Feuerbach en Comte zeggen dat de mens
niets kan kennen dán de mens, en de mens dus het enige object van Godsdienst blijkt te
zijn. Eigenliefde is alle mensen eigen en wordt alzo tot voorwerp van aanbidding.
Godsdienst is op die manier voldoening aan de menselijke deugd en ondeugd.
Dus zodra wij een definitie hebben gegeven van “Godsdienst”, lijkt het of dat weer
nieuwe vragen oproept. Godsdienst is immers geen historisch gegroeide zaak, al lijkt
dat zo. Het is geen evolutieproces, waarvan een alomvattende omschrijving mogelijk
is. Wel zijn er kenmerken van Godsdienst te noemen.
Godsdienst is een vermogen in de menselijke geest om hem iets van het oneindige te
laten vatten, iets om het onbegrijpelijke te begrijpen. Dat roept weer de vraag op of het
wel mogelijk is dat een eindig mens iets van het oneindige kan vatten? Onze zintuigen
zijn toch eindig?
Daarom begint theologie dan ook met antropologie, dat is een voorstelling te maken
van de Schepper, zodat onze zintuigen een beeld kunnen vormen. Bij elke waarneming
echter van het eindige, is er in de mens een soort gevoel van het oneindige, want
zónder dat zou er geen godsdienst mogelijk zijn.
Elke voorstelling die de mens maakt van de Schepper is echter fout. Alleen door de
openbaring van de Geest is Hij kenbaar.

49 Totale Reformatie Deel 1
Hieronder een meditatie uit het R.D. 26.6.2000, waaruit blijkt dat de natuurlijke mens
niet de dingen begrijpt die des Geestes Gods zijn. De natuurlijke mens kán geen
Godsdienst in de goede zin van het woord bedrijven, want hij begrijpt de dingen van de
Geest ten enenmale niet.
(Wij dienen hierbij alleen te bedenken dat de vertaling van 1Cor.2:14 onjuist is. Er
staat in het Grieks “a-pneumata”, dat is ongeestelijk, hetwelk men vertaald heeft door
“natuurlijk”. Dus, de ongeestelijke mens begrijpt niet......).
En omdat de mens wél meent er iets van te begrijpen, wordt zijn Godsverering een
menselijk iets. Dat zien wij in alle godsdiensten ter wereld. Men gelooft zichzelf en
zijn eigen voorstellingen.
50 Totale Reformatie Deel 1
Hollebeek
Als voorbeeld een plaatje uit de Barneveldse krant van 26-6-2000 van een processie.
Let op de gezichten. De nonnen geloven erin, zijn heilig overtuigd van hun missie, hoe
dwaas velen dit ook moge toeschijnen.
Godsdienst, je moet erin geloven. De paus maakt tekst bekend van het “derde geheim
van Fatima”, zie onderstaand krantenartikel. Het is toch verbluffend, of niet soms, wat
daar gezegd is!
Wat moet men daar nu van denken? Wij zouden zeggen: Maak dat de kat wijs!
Toch zijn er miljoenen mensen die erin geloven.
2.8 Het begon alles in Egypte
In vroeger dagen werd de “onbevlekte ontvangenis” en de “hemelse afkomst” zeer
lichtvaardig geloofd. Iedereen die zich op de een of andere wijze verdienstelijk had
gemaakt, werd beschouwd van hemelse afkomst te zijn.
Magie was verering van de mens en van de aardse elementen. Vuur werd beschouwd
als de meest waardige vertegenwoordiger van het hoogste Opperwezen. Vandaar dat
men “eeuwig brandende” vuren onderhield op altaren. De opgaande zon werd
beschouwd als het edelste vuur-voorwerp van menselijke aanbidding. Aan helden werd
goddelijke eer toegebracht. Zij werden begroet met de titel “soter”, (verlosser).
Alexandrië, de intellecte wereldhoofdstad in die tijd, bevatte de grootste bibliotheek ter
wereld (wel 700.000 handgeschreven boeken). Het museum (de bibliotheek) had ten
doel om de wetenschap uit te breiden en te bevorderen. Het was door Ptolemaeus en
zijn zoon tot dit doel gebouwd. Bij het museum was een botanische tuin, een
planetarium en nog veel meer, alles met het doel om de wetenschap te bevorderen.
De vroege christelijke kerk dankt aan Alexandrië enige van haar grote kerkvaders als
Clemens, Origenes, Athanasius, etc.
In Alexandrië leerde men dat de natuur ons opgelegd is door het noodlot, en de mens
daarmee moet leren om te gaan. Het heelal zag men als eeuwig, maar de vormen der

51 Totale Reformatie Deel 1
natuur zag men als voorbijgaand. Er was wel een hogere Macht, maar géén hoogst
Wezen, geen persoonlijke God. Toeval is wetmatig en voorzienigheid bestaat niet. De
mens kan geen absolute zekerheid van een waarheid verkrijgen. Het einde van alle
menselijk weten eindigt in een niet-weten. De waarheid behoort niet tot des mensen
bezit. Wij moeten wel zoeken, maar zullen niet vinden. Dát nu is Alexandrië, maar ook
later Griekenland.
In Griekenland bouwde Plato op de verbeeldingskracht en Aristoteles op de rede. Het
“geloof” van de oude Egyptenaren en Grieken veranderde noodzakelijkerwijs, toen
men er achter kwam dat de goden die men zich inbeeldde, hen geen hulp konden
verschaffen. De grote godheden van Egypte, voor wie obelisken, piramiden en tempels
waren opgericht, hadden een nederlaag geleden toen door het zwaard der veroveraars
hun tempels waren ingenomen. Zo veranderde het “geloof” in de goden en ook hun
namen. Osiris werd Serapis, etc.
Wel erkende men in die dagen (de Ptolemaeërs) dat er iets veel duurzamers is dan de
geloofsvormen, n.l. de wereld van de eeuwige waarneming (natuurwetten). Die wereld
berust niet op inbeelding en overleveringen of meningen, belijdenissen en tradities,
maar wordt ontdekt door het wetenschappelijk onderzoek. Is eenmaal de rondheid van
de aarde door Eratosthenes bewezen, dan is twijfel verder onmogelijk. De door
Archimedes ontdekte wet der communicerende vaten kan niet meer in twijfel worden
getrokken.
De strijd ging voort en bereikte Italië. Toen Rome als republiek zwichtte voor de
keizerlijke staatsvorm, waren alle landen rond de Middellandse zee overwonnen en
waren de goden der overwonnen landen naar Rome gevoerd. De goden hadden de strijd
verloren. Rome was overwinnaar. Baäl, Dagon, Osiris,.... ze waren allen gevallen. De
keizer was opgestaan in hún plaats. In de keizercultus kwam het weer van veel
godendom tot monotheïsme. Aan de keizer werd goddelijke eer bewezen, eerst aan de
overleden keizer (Osiris) en daarna aan de levende keizer (Horus).
Te Rome schiep men eigen goden, ondanks het monotheïsme, waarvan de
vleeswording (kenosis) in het Oosten, en de hemelvaart in het Westen plaatsvond. In
het Oosten daalden de goden uit de hemel neer op de aarde en namen mensengedaanten
aan. In het Westen stegen zij weer hemelwaarts.
De keizer was de hoogste godheid.
De twijfelzucht der Grieken had Rome niet in haar greep kunnen krijgen. Rome wist
zich zeker van zijn zaak. Rome lachte om alle buitensporigheden van de godsdiensten,
die naar waarheid zochten. Nee, zei Rome, de waarheid komt door kracht, macht en
geweld, gezag en recht. De keizer is God. Het leven is één groot feest, en genot is het
beste middel om het leven te verlengen.
Daardoor bouwde Rome de schitterendste gebouwen, theaters, musea, badhuizen en
vermakelijkheden, etc. De losbandigheid van mannen en vrouwen was zeer groot.
52 Totale Reformatie Deel 1
Hier zien wij de aanbidding van de welvaart en het genot, gebaseerd op kracht, roof en
afpersing. Landen die men had leeggeroofd werden belastingplichtig.
En toen Rome op het toppunt van haar macht was, ontstond er zoiets dat men
“Christelijke kerk” noemt. Dat was iets geheel anders en nieuw in de oude wereld. De
eerste christelijke gemeenten waren huisgemeenten. Deze waren uit hun jasje gegroeid
tot grote plaatselijke gemeenten, en uit die vele gemeenten werd een soort gemenebest
gevormd, een grote organisatie, de Moederkerk.
De Romeinse overheersing had integrerend gewerkt op de overwonnen volkeren. Er
was verbroedering ontstaan, en daarvan kon het opkomend christendom gebruik maken
om snel te groeien. Geen enkele oude ideologie genoot van zulke grote voorrechten als
het christendom bij Constantijn en daarna. Voor de geestelijken was het dan ook méér
verkieselijk om Rome als hoofdzetel van de kerk te maken, dan Jeruzalem, de stad van
haar “heer” te hebben. En zo werd Rome de zetel van de Moederkerk.
De Moederkerk was een stelsel dat drie zaken wist te verenigen, althans in uitwendige
vormen, daar de praktijk niet klopte met de theorie:
1. De verering van een God
2. De eis van reinheid van leven
3. De welwillendheid jegens alle mensen
Toen dit christendom nog jong was, trok het leden aan die overtuigd waren, dus
getuigen, zelfs martelaren werden. In later tijd werd het christendom meer gelijk aan
een wereldlijke macht, gesteund door de Staat. Daardoor sloten allerlei wereldlijke
lieden zich erbij aan, zonder het ware geloof te bezitten.
De keizers zagen toen in dat zulk een kerkvorm volstrekt onbestaanbaar was met de
keizerlijke staatsvorm. De confrontatie volgde en het christendom werd vervolgd. In
het leger waren echter ook christenen, die weigerden. Keizer Diocletianus zijn vrouw
en dochter waren eveneens christinnen, waardoor hij niet meer wist wat hij met de
gehele situatie aan moest. Christen-officieren werden door hem gevangen gezet,
waarna overal oproer uitbrak. De keizer kon het christendom niet langer tegenhouden.
Diocletianus deed in 305 afstand van de troon. Constantijn zag het grote voordeel ervan
in wanneer hij zich zou plaatsen aan het hoofd van de snel groeiende christelijke partij.
Via een felle strijd tegen de kroonpretendenten Maximinius en Licinius kon
Constantijn de troon van de keizer beklimmen, als eerste “christen” keizer.
Een grote menigte van wereldse mensen omringde hem. Zij koesterden de heidense
goden en bekommerden zich weinig of niets om de christelijke denkbeelden. Zij
leefden met de Egyptische en Griekse goden, die eerder door de Romeinen
overwonnen en naar Rome gebracht waren. En ook de keizer vereerde deze goden en
onderwierp zich niet aan de eisen van de kerk.

53 Totale Reformatie Deel 1
Uit die tijd weten wij veel dat bewaard is gebleven, o.a. uit de apologie van de
christenen t.o.v. de heidenen, door Tertullianus.
De christelijke partij had zich sterk genoeg betoond door de keizer aan haar hoofd te
krijgen, maar was te zwak om het heidendom te weren en haar eigen leerstellingen te
handhaven. Toen kwam de vervalsing en vermenging.
Constantijn stond nu aan het hoofd van de “christelijke” kerk, en tegelijk stond hij aan
het hoofd van alle heidense tempels. Zijn adviseurs waren de “gelovigen” van Nicea,
én ook de wichelaars en heidense priesters.
Constantijn zelf was en bleef zónder enige ware religieuze overtuiging. Helena, zijn
moeder, was een ijveraarster om de heidense denkbeelden samen te smelten met de
christelijke. Denkbeelden uit oud Egypte werden ingevoerd, n.l. de drie-eenheid. Isis
werd onder een andere naam vereerd, als de wassende maan (Maria, met maansikkel en
blauwe mantel). Isis met haar kind Horus werd Madonna.
Deze hervorming van oude voorstellingen werd alom met vreugde begroet. Toen de
Efeziërs werd aangezegd dat de overheid onder Cyrillus had besloten dat de
moedermaagd “Moeder Gods” zou worden genoemd, omhelsden de mensen met tranen
in de ogen hun bisschop.
Maria
54 Totale Reformatie Deel 1
Natuurlijk waren er ook enige tegenstanders, maar die werden aan de kant gezet en
monddood gemaakt. Faustus verweet Augustinus dat de christenen zich in niets nog
onderscheiden van de heidenen, behalve daarin dat zij hun vergaderingen nog
geschieden hielden. De christenen van die tijd zongen zelfs op hun bruiloften liederen
ter ere van Venus! Zo is er niets nieuws onder de zon, want ook heden kan men op
“christelijke” bruiloften pop- en hausemuziek beluisteren en lijkt het feest wel een
discotheek, terwijl men ‘smiddags nog in de kerk plechtig psalmen zong en naar de
preek luisterde.
Alle heidense gebruiken werden overgenomen, om een zo mooi mogelijk opgedost
godsdienstvertoon te verkrijgen. Mijters, mutsen, prachtige gewaden, versieringen,
processies, etc. werden overgenomen van heidense religies. De staf of wichelroede
(augures) werd nu de staf van de bisschop.
Op de graven van de martelaren verrezen nu de kathedralen en kerken. Relikwieën
werden vereerd. Vasten werd ingevoerd om de duivel te verdrijven. Het celibaat werd
de grootste deugd. Wijwater werd ingevoerd. Beelden werden vereerd zoals de
heidense godenbeelden. Voorvader verering in de vorm van het aanbidden van geesten
der gestorvenen. Het feest van de zuivering van de Moedermaagd werd ingevoerd i.p.v.
het feest voor de god Pan. Beschermheiligen volgden de mythologische godheden op.
De priester werd geacht het brood en de wijn te veranderen in vlees en bloed van het
lichaam van Christus. Enzovoort, enzovoort.
Bisschop Newton bekende het openhartig, door te zeggen: “Is niet de verering van
heiligen en engelen, in alle opzichten hetzelfde als de verering van afgoden in vroegere
tijd? Alleen de naam verschilt, de zaak is volkomen dezelfde....., dezelfde tempels en
beelden, vroeger toegewijd aan Jupiter, zijn thans opgedragen aan de maagd Maria en
andere heiligen. Enerlei voorschriften voor de eredienst, enerlei opschriften hebben op
beiden betrekking. In het kort, bijna de gehele heidense eredienst is omgezet in en
toegepast op het pausdom; beiden zijn ongetwijfeld gevormd naar hetzelfde plan, zodat
er sprake is van eenvormigheid is godsverering van oud én nieuw, van heidens én
christelijk Rome”.
De kerk beweerde dat alle kennis van God gevonden kan worden in de heilige Schrift
die door háár was samengesteld, alsmede in de overlevering. Alleen mocht het volk die
Schrift niet lezen, want dat was voorbehouden aan de geestelijke stand. In de
geschreven openbaring zou God een toetssteen hebben neergelegd als hét einde van
alle kennis.
Dit is de zogenaamde heilige, sacrale wetenschap, die in de meeste gevallen haaks staat
op de werkelijkheid en profane wetenschap. Dat laatste werd door Rome slechts als
menselijk verstand getypeerd, en het andere was openbaring, inspiratie.
De kerk was bewaarster van de waarheid en kon als scheidsrechter optreden. De twee
lichamen: Godsdienst en wetenschap kwamen alzo met elkaar in botsing en werden
daardoor beiden misvormd.

55 Totale Reformatie Deel 1
Plaat relikwien
De strijd tussen godsdienst en wetenschap ontbrandde. In Egypte barstte de strijd los
omtrent de drie-eenheid. Egypte was immers het land van de drie-eenheden. Arius,
bisschop van Alexandrië, ontkende het gelijktijdig eeuwig bestaan van drie personen in
de vorm van een drie-eenheid. De joden maakten eveneens de drie-eenheid
bespottelijk, door een toneelspel op te voeren waarin een evenoude vader en zoon
optraden. Een zoon kan immers nooit even oud zijn als zijn vader.
De strijd laaide zo hoog op dat Constantijn het concilie van Nicea bijeen liet roepen.
Toen ontstond er godsdienstdwang.
Enige tijd later stelde keizer Theodosius inquisiteurs aan van het geloof. Iedereen werd
ter dood veroordeeld die het nieuwe door de kerk ingestelde Pasen zou houden op de
dag van het Bijbelse Pascha op 14 Nisan.
De tijd van Pelagius brak aan, een Britse monnik, die leerde dat de dood niet door
Adams zonden kwam, maar dat de mens van nature sterfelijk was.
Augustinus klaagde Pelagius aan, maar deze werd vrijgesproken door paus Innocentius
I. Deze paus stierf, en zijn opvolger Zosinus vernietigde de vrijspraak. Welke van deze
twee pausen was nu echt onfeilbaar? Geen van tweeën!
De uitspraken van Augustinus brachten de theologen in tegenspraak met de
wetenschap. Op wonderlijke wijze tracht Augustinus de leer der drie-eenheid uit het
scheppingsverhaal te distilleren.
Ruim vijftien eeuwen heeft Augustinus zijn stempel op de rooms katholieke religie
gedrukt. Hij heeft de mysteries gehuldigd en de wetenschap verbannen. Onwetendheid,
56 Totale Reformatie Deel 1
mystieke wartaal en dergelijke werden verheven. Het logische denken werd
uitgebannen. En waarom?
Dat was noodzakelijk om de kerk in stand te houden. Het volk moest dom worden
gehouden. Alle wetenschap noemde men maar een nieuwsgierig “snuffelen” in Gods
voornemens. Zoals de kerk het leerde, zó was het, en daarmee uit.
Augustinus leerde dat de aarde plat was, uit stof gemaakt in zes dagen. Boven de aarde
was de hemel. Onder de aarde was de hel.
Lanctatius vond het ketters om te spreken van een ronde aarde. Hij zei:”Hoe is het
mogelijk dat mensen zo onzinnig kunnen zijn door te geloven dat planten en mensen
aan de andere zijde van de aarde naar beneden hangen?”
Augustinus zei dat het onmogelijk was dat er aan de andere kant van de aarde
tegenvoeters waren, omdat er van zulk een ras in de bijbel geen melding van wordt
gedaan. En, als sluitstuk voor zijn bewijs bracht Augustinus het volgende aan, n.l.
wanneer de aarde rond zou zijn, zouden de bewoners aan de andere zijde van de aarde
nooit Christus kunnen zien terugkomen op de wolken des hemels.
In die tijd gold het beoefenen van wijsbegeerte en wetenschap als tovenarij, als een
staatsmisdaad. Men hield zich liever aan het geloof in de Schrift, aan het mystieke, het
wonderbare, dus aan bijgeloof.
De knappe koppen die in Alexandrië wereldberoemd werk hadden verricht, waren
ingewisseld voor een schare eenzaam opgesloten monniken en nonnen.
Bruno moest het dan ook ontgelden, toen hij als Dominicaner monnik het waagde te
twijfelen aan de onbevlekte ontvangenis en transsubstantiatie. Hij vluchtte naar
Frankrijk, Zwitserland, Engeland en Duitsland, maar werd door de Inquisitiespeurhonden
achterhaald en zes jaar in Piombi opgesloten.
In Engeland had hij geschreven dat hij niet streed tegen het geloof der mensen, maar
tegen hetgeen zij voor geloof wilden doen doorgaan. Bruno zei dat de Bijbel géén
wetenschappelijk boek was. Hij werd naar Rome overgebracht en in de gevangenis van
de Inquisitie opgesloten, niet als zomaar eventjes een ketter, maar als zijnde het hoofd
van alle ketters.
Op 16-2-1600 werd hij levend verbrand, zo “genadig als mogelijk en zonder
bloedstorting”. En waarom? Omdat Bruno geleerd zou hebben dat er méér werelden
waren dan de onze, en Maria een gewone vrouw was geweest.
2.9 Leerles uit het voorgaande
het is bijna om moedeloos van te worden de gewijde geschiedenis te bestuderen. In de
Bijbel schijnt het dat Elohims zaak steeds door menselijk falen dreigt te mislukken.
Sommige poosjes gaat het “goed” wanneer er Godvrezende koningen of leiders waren.
Door de opdeling van het rijk lijkt het huwelijk van Jahweh met Zijn volk stuk te
lopen, de scheiding werd een feit.

57 Totale Reformatie Deel 1
Christus kwam op aarde, stierf voor Zijn volk (vrouw(en)), met het doel “alles weder
op te richten” dat vervallen was, dus herstel van Israël, herstel van Zijn rijk, herstel van
Zijn huwelijk.
De Gemeente werd gevormd. Maar het ging al heel gauw weer fout. Wéér lijkt het of
Elohims werken mislukken. De Gemeente groeide uit tot een wereldkerk en beeldde
zich in het “geestelijk Israël” te zijn. De donkere middel eeuwen volgden. Heel even
kwam er een opflikkering van de kaars tijdens de Reformatie, maar al spoedig kwamen
er nieuwe winden van allerlei leer, die de kaars bijna uitdoofden. Om moedeloos van te
worden.
Is Elohims werd gedoemd tot stelselmatige mislukking, gelijk als aan een repeterende
breuk?
Nee. Wij zien dat het niet Elohims falen is. Steeds is het het menselijk falen. Elohim
laat ons mensen het geregeld weer proberen, kijken of wij Zijn bedoeling hebben
begrepen. Echter, het blijkt telkens dat wij het niet hebben begrepen, dat de meeste
“gelovigen” niet het wáre geloof bezitten en slechts bouwen op eigen inzichten.
Het wáre geloof verwacht het alléén van Hem, kan heilig “niets-doen”, wachten en
rusten in Zijn werk. De anderen gaan altijd zélf aan de slag.
Ondanks alle menselijk falen, ondanks Israëls ontrouw, ondanks de afwijkingen van de
kerken, ..... gaat Elohim Zijn eigen gang. Hij verzamelt de verdrevenen Israëls, Hij
richt Zijn hernieuwde verbond op, Hij herstelt Zijn Rijk en koningschap via David. Hij
is bezig een nieuwe hemel en nieuwe aarde te bereiden. Hij is jaloers op Zijn eer. Al
het mensenwerk móet falen. Alle godsdienst buiten het ware geloof hetwelk met
Christus verenigt zal blijken een vlucht te zijn uit de harde werkelijkheid van het leven,
waarin geen zekerheid bestaat. Nergens zal men ware zekerheid vinden, niet in de
kerken, liturgieën, sacramenten en eigen werken. Alles blijkt surrogaat. In Hem alleen
is álle heil, daarom is alles uit Hem, door Hem en tot Hem, Gode tot eer en
heerlijkheid.
2.10 Zijn wij nog wel christenen?
Mevrouw dr. E.G.E. van der Wall, hoogleraar geschiedenis van het christendom en van
de leerstellingen van de christelijke godsdienst, begint haar “Diesrede 1999",
uitgesproken in de Pieterskerk op 8 februari 1999, met de volgende vraagstelling: “Zijn
wij nog wel christenen?”
Daarop gaf -volgens prof. Van der Wall- Strauss het antwoord “Nein”.
De Diesrede kunt u inzien op internet
http://www.leidenuniv.nl/rubr/na/diesrede99.html
Het is een leerzaam onderwerp. Wij zien eruit dat de mensen het enerzijds niet zonder
religie kunnen stellen, maar anderzijds dat de mensen niet kunnen leven
58 Totale Reformatie Deel 1
met de huidige vorm van het Christendom. Waar mankeert het aan? Aan de mensen, of
aan het Christendom?
In de Diesrede komen enkele persoonlijkheden ter sprake, eenvoudige christenen, die
toch een grote invloed hebben gehad op het Christendom. Anna Lohman en Mary
Ward. Hun stelling was dat het maar op waarheid aankomt, ongeacht de consequenties.
Wij moeten de waarheid dienen!
Welnu, die taak rust op ons willen wij christenen zijn in de ware betekenis van het
woord. In deze studie gaan wij verder zoeken naar onze wortels.
2.11 Hoe het R.K.-systeem werkte
In het christelijke Europa heerste de geest van het tweespalt. Er was een rijke kerk, die
met haar geestelijken tevens de winstgevende politieke betrekkingen vervulde. En
daarnaast was er de arme lage stand der bevolking. Deze moest dom gehouden worden.
De hogere geestelijkheid zag iedere staatsinkomst naar zich toe te halen, waardoor het
aantal parasieten (niets-doeners) al maar groeide en groeide, die door de gewone
bevolking onderhouden moest worden.
In de Bijbel staat dat kennis opgeblazen maakt, deswege hield men de bevolking maar
dom. Domheid was verheven tot de moeder der vroomheid.
Het keizerlijke en republikeinse Rome had nog iets gedaan voor de bevolking, door
bruggen en wegen aan te leggen, etc. Maar het Rooms Katholicisme deed hoegenaamd
niets. Daarbij kwam dat de domheid het bijgeloof in de hand werkte. Europa was
vergeven van allerlei wonderen, zoals genezingen door gebeden van heiligen. De kerk
had de seculiere artsen tegengewerkt, daar dezen teveel giften van de zieken ontvingen
als vergoeding voor hun werk. De kerk wilde zelf die inkomsten hebben. Vandaar dat
men relikwie-kasten bouwde, waarin de zieken moesten geloven, en tegen betaling
voor hen werd gebeden. Middelen om de volksgezondheid te bevorderen bleven
achterwege. De steden waren vies en vuil, de mensen leefden zeer onhygiënisch. Het
huisvuil werd zo uit het raam op de modderige straten gekiept, waar ongedierte zich er
over ontfermde. Geneeskracht werd toegekend aan relieken. Men had een keer wel 7
lansen verzameld waarvan men zei dat daarmee de Heiland was doorstoken. Wie vroeg
welke de echte van die 7 kon zijn, werd voor een godloochenaar uitgemaakt. In een
klooster werd -uiteraard tegen hoge betaling- eens een vinger getoond die van de
heilige Geest zou zijn.
In het jaar 845 werd een apocriefe verzameling uitspraken van allerlei pausen
opgesteld, met als doel de paus tot opperste rechter over geloofszaken te maken. De
staten in Europa moesten tot een theocratisch priester-koninkrijk worden veranderd,
met de paus als opperpriester.
Gregorius VII bereidde de suprematie van Rome voor. Alsdan had de paus de macht
om vorsten af te zetten. Zijn besluiten zouden dan op één lijn staan met het gezag van
de Bijbel. Ook alle synoden en concilies moesten onder de controle van de paus komen

59 Totale Reformatie Deel 1
te staan. Om zulks bij het volk en de geestelijkheid voor elkaar te krijgen verzon men
dat keizer Constantijn, uit dank voor zijn genezing, het gehele Westen aan de paus had
geschonken, en dat Constantijn vanaf die tijd als stalknecht bij de paus was gaan
werken.
In de 13e en 14e eeuw maakten de pausen grote vorderingen inzake hun suprematie.
Centralisatie van de macht was hun enige doel. En wie zaten erachter? Het joodse
Sanhedrin!
Plaatselijke kerken en bisschoppen werden van hun macht en inkomsten beroofd en
afhankelijk gemaakt van de paus. De pausen verkeerden meestal in geldnood. Leo X
riep daarom 2200 nieuwe bedieningen in het leven en verkocht deze tegen grof geld.
De bedieningen werden onderling weer verhandeld tegen zeer grote bedragen. En
hoewel het in strijd is met het pausdom rente te nemen en te geven, ontstond er een
pauselijk bankwezen in verband met de curie en werden grote sommen geld tegen rente
aan prelaten voorgeschoten. De curie rook de winst en zag heel Europa in haar
schuldboek te krijgen. In Rome had de paus en zijn curie vanaf 1066 geen tijd meer om
zich met enige zaak bezig te houden, dan slechts met het tellen van goudstukken,
volgens bisschop Alvaro Pelayo.
De pauselijke stoel rustte vanaf die tijd op het college van kardinalen en de curie. Sinds
1059 kozen de kardinalen zelf hun nieuwe paus. Elk spoor van oprechte “godsdienst”
was verdwenen. Men hield zich uitsluitend bezig met politiek, geld, rechtszaken en een
lekker leven. Wilde men recht verkrijgen, dan moest iedereen omgekocht worden.
Op het einde van de 13e eeuw werd een nieuwe bron van inkomsten ontdekt, n.l. het
vagevuur.
Kardinaalshoeden met hun bedieningen werden door paus Leo X zelfs op een openbare
veiling bij opbod verkocht. De enige voorwaarde was dat men Latijn moest spreken.
Toen men in die tijd weer het Grieks en Hebreeuws wilde gaan onderwijzen, slaakte
men in de theologische faculteit in Parijs de zucht: “Wat zal er nú van de godsdienst
worden?”
Rome’s geheim waarmee zij als kerk zich van haar blijvende invloed wist te
verzekeren, lag in het feit dat ze controle uitoefende over het huiselijke leven van de
mensen. Aan dat huiselijk leven verbeterde Rome niets. Men hield de mensen dom en
in onderworpenheid. Rome pleitte wel voor de instandhouding van het huwelijk en het
gezin, maar dan alleen om daardoor haar macht te vergroten, niet om het menselijk
welzijn erdoor te bevorderen.
Wanneer wij de indrukwekkende kathedralen bezien -de enige ware wonderen van het
pausdom- en de indrukwekkende erediensten, die in een voor de hoorders onbekende
taal plaatshebben, mag men zich wel afvragen of zulks gedaan wordt om de arme
gelovigen te dienen, dan wel of ze zijn om de geestelijke stand in leven te houden.
De hervormers zagen dat een reformatie van deze hoeren-kerk niet meer mogelijk was.
Zij wilden terugkeer tot het geloof der eerste christenen. De Reformatie en als reactie
60 Totale Reformatie Deel 1
de Contra-Reformatie werd een feit. Maar wat volgde daarna? Dan zien wij een
verdeeld christendom ontstaan met evenveel verdeelde kerken. En een verdeeld iets
heeft géén enkel gezag in onze wereld. De kerk(en) zal eerst zelf orde op zaken dienen
te stellen en tot de waarheid dienen te komen, alvorens een stem tot de wereld te laten
uitgaan. De wil daartoe ontbreekt ten enenmale!
De kerk predikt de hoogste waarden van het leven, met de Heiland als voorbeeld. De
kerk beschikt over de kennis van de structuren van het Godsrijk. En toch, de kerk doet
zelf niet wat zij predikt en laat alle kansen voorbijgaan. De kerk kent Christus alleen
nog in naam. De eenheid is er niet. De kerken zoeken wel oecumene, uniformiteit, om
tot een superkerk te komen, maar dat is niet de weg van en naar de Schepper.
Het christendom was toen reeds een massaverschijnsel geworden, en godsdienst was
niets anders dan tirannie over onwetenden, als vrucht van het georganiseerde geloof.
Dat toont de zielloosheid ervan, zodat Freud religie typeerde als een neurotisch
verschijnsel. Het christelijk geloof werd volkomen ongeloofwaardig.
2.12 Ongeloofwaardigheid van het christelijk geloof
Wanneer wij het christendom overzien vanaf haar begin tot heden, is de vraag
gewettigd of dat nog wel iets te maken heeft met het onderwijs en de leer van Christus?
Het Evangelie en later de gehele theologie is gesluierd door de Griekse filosofie.
Door M.A.U. Rahim is de tijd beschreven van Constantijn de Grote, in zijn boek
“Jezus a prophet of Islam”.
Het blijkt meer en meer dat het christendom van Constantijn en daarna weinig of niets
meer te doen heeft met ware geloofsovertuiging. Constantijn was een zon-vereerder en
bezocht de Jupiter-tempels, waar hij de titel Pontifex Maximus ontving, dus het hoofd
van een heidense religie was.
Constantijn hield de slaven algehele vrijheid voor ogen wanneer zij het christelijk
geloof zouden accepteren. Alle anderen die eveneens christen zouden worden bood hij
een gratis wit kleed aan en 20 stukjes goud. Deze actie leverde alleen al in Rome
12.000 “bekeerlingen” op. En het salaris van de bisschoppen verhoogde hij tot 6000
gulden per jaar. Dat zal best een aardig centje zijn geweest voor die tijd. Tevens is men
de beenderen van heilige gaan aanbidden en geloofde men in allerlei gekke wonderen
en mirakels. Het hoogtepunt van alle mirakels betrof de samenstelling van de Bijbel op
het Concilie van Nicaea 325, allereerst de vier evangeliën.
Faustus beschrijft het volgende:
“Iedereen weet dat de Evangeliën niet door Jezus zijn geschreven, noch door Zijn
discipelen, maar lang daarna door zekere personen, die de dingen vertellen alsof ze
zelf aanschouwers waren, en deze hun bevindingen toeschreven aan de apostelen of
discipelen. De vier evangeliën zijn op het Concilie gekozen door een wonderbaarlijke
tussenkomst”.

61 Totale Reformatie Deel 1
In Noord Afrika hield men zich nog aan de leringen van de Apostolische kerk. Zij
erkenden de bisschop van Rome niet, die onder controle van Constantijn stond. In 315
brak er een opstand uit, waarbij Constantijn bevel gaf dat alle heilige boeken zoals
dezen nog gebruikt werden door de kerk van bisschop Donatus, zouden worden
verbrand. Even later werd Lucian van Antiochië vermoord omdat hij de kerk van Rome
schismatisch achtte. Constantijn wilde elke verdere opstand en kerkelijke twist
voorkomen. Hij achtte het raadzaam dat er eensgezindheid kwam over alle kerkelijke
lectuur. Om die reden liet hij het concilie in Nicea in het jaar 325 bijeen roepen. Hij liet
de 318 bisschoppen kiezen uit de 270 evangeliën. Maar de bisschoppen konden geen
overeen-stemming verkrijgen. Dagenlang bleven de bisschoppen debatteren, zodat het
geduld van Constantijn opraakte.
Toen lanceerde Constantijn als staatsman het volgende voorstel:
Plaats alle boeken onder een tafel, sluit de deur achter u en vertrek. Bidt de gehele
nacht of de heilige Geest de goede boeken op tafel wil plaatsen. En toen men ‘s
morgens ging kijken, stonden er 27 boeken op de tafel, de 27 boeken zoals Athanasius
deze reeds had gesorteerd en zoals wij die nu nog in het N.T. bezitten.
Alle andere boeken werden verbrand.
In “Isis Ontsluierd” deel II, p.300, beschrijft H.P. Blavatsky deze zogenaamde “Sortes
Sanctorum” (heilige sortering) als volgt:
“Volgens Pappus, Sabinus, keizer Constantijn en Eusebius Pamphilius waren de 318
bisschoppen, die te Nicaea in 325 bijeen waren, een troep ongeletterde simpele
mensen, die niets begrepen, dus een stelletje dwazen.
Pappus zegt in zijn ‘Synodicon’ over dat Concilie het volgende: ‘Dat de bisschoppen,
na alle boeken, die ter beslissing aan het Concilie waren voorgelegd, door elkaar
onder een communie-tafel in een kerk te hebben gelegd, den Heer smeekten, dat de
geïnspireerde geschriften op de tafel mochten komen te liggen, terwijl de onechte er
onder bleven; en het geschiedde alzo!’
Wie die nacht de sleutels bewaarde van de kerk wordt nergens gezegd. Het gaat hier
om magie, van de zichzelf sorterende handschriften, zo beweren de kerkvaders, op
grond van het Schriftwoord in Spr.16:33, het lot wordt in de schaal geworpen en de
uitkomst is van Elohim.
Het Christendom is altijd voorgehouden dat de Bijbel van woord tot woord door de
H.Geest is ingegeven. In de gehele wereld is geen enkel boek dat zo wazig is wat betreft
haar afkomst, echtheid en samenstelling”.
Sabinus, bisschop van Heraclea, schreef van dit Concilie:
“Met uitzondering van Constantijn en Eusebius waren alle bisschoppen een stel
onbekwame schepselen die niets verstonden”.
Voor hen was het nemen van een beslissing betreffende de Bijbelboeken veel te
moeilijk. Dus namen zij de toevlucht tot een wonderbare tussenkomst, een magisch
wonder, het zgn. Sortes Sanctorum, de heilige sortering.
62 Totale Reformatie Deel 1
Het gaat hier om “christelijke magie”, zoals Simon Magus pleegde. Zie van A. van
Lantschoot, “Une collection Sortes Sanctorum”, en van M.V. Meyer en Smith,
“Ancient Christian Magic”.
Rome maakte er aanspraak op het recht te bezitten van de wonderen, op grond ervan
dat zij de enige erfgenaam en enige wettige opvolgster was van de Apostelen. De
“heilige sortering” is één van Rome’s wonderen. Lourdes en Fatima zijn andere
wonderen.
Het sortilegium is het voorspellen d.m.v. sortes (loten), een methode die lange tijd
strafbaar was en zelfs van amnestie was uitgesloten omdat het tovenarij is. Maar dat
werd in de dagen van Constantijn en Augustinus op grote schaal toegepast en bedreven
door de geestelijken en monniken. Augustinus deed er zelf aan mee. Via deze methode
wilde men de toekomst leren kennen. De geestelijken mochten het alléén doen, en
wanneer iemand buiten de geestelijkheid het deed, gold het als duivel-aanbidding.
Gregorius van Tours deelt ons mee dat, wanneer de geestelijke gebruik maakten van de
Sortes, het hun gewoonte was de Bijbel op het altaar te leggen en dan tot de Heer te
bidden of Hij Zijn wil bekend wilde maken en hun de toekomst wilde ontsluieren door
één of andere tekst bekend te maken.
Vandaar dat op elk Concilie de Bijbel altijd in het midden van de vergadering stond, op
een altaar.
In 506 werd deze methode door het Concilie van Agda veroordeeld, en in 511 te
Orleans, en in 595 te Auxere, en in 1110 te Aenham, maar werd deze methode zelfs in
de 12e eeuw nog toegepast volgens G.de Nogent.
plaatje concilie
Wel vreemd dat ons N.T. in feite onder Constantijn tot stand is gekomen en dat dit
toegeschreven wordt aan de leiding van de heilige Geest. Dat is dus een fenomeen.
Het tragische daarbij is dat alle overige geschriften verbrand werden, zodat wij
onmogelijk meer kunnen weten wat er aan zin of onzin over Jezus al werd geschreven.
Velen van die schrijvers waren echter wel ooggetuigen geweest. Alle sporen werden
eens en voor altijd uitgewist.

63 Totale Reformatie Deel 1
Alle oude manuscripten van het N.T. komen uit de tijd van ná Nicea!
Wij zijn overgeleverd aan Nicea, dus aan de Pontifex Maximus Constantijn.
Het N.T. is samengesteld vanuit de politieke strijd der Romeinen en Byzantijnen.
Dr. A. Henze in “Het grote concilieboek” schrijft dat Constantijn zag dat de christelijke
kerk niets dan in grote verwarring was. Tweedracht, strijd, onenigheid en twist. Dat
vond hij zeer gevaarlijk voor zijn rijk. Hij wilde eenheid en macht en rust.
Om dat te verkrijgen liet hij het oecumenisch concilie als strijdmacht bijeen roepen, in
overleg met paus Silvester I. Hij vond Nicea in Klein Azië een geschikte locatie en liet
de concilievaders met postkoetsen of trekdieren halen en brengen. De meerderheid van
de 318 bisschoppen was afkomstig uit Griekenland. Twee afgezanten waren door de
paus gestuurd, Victor en Vincentius. Athanasius was als jonge diaken aanwezig, en
voor hem vormde dit concilie de basis van zijn strijd tegen Arius.
Nicea had een stevige stadsmuur van 4427 m. lang, 11 m. hoog en 4 tot 6 m. dik. In het
keizerlijk paleis werd het concilie geopend op 20 mei 325. De bisschoppen wilde dat
wel eens van nabij meemaken, een zogenaamd christelijke keizer aan hun zijde. Zij
wilden het weleens zien hoe een keizer christen was geworden en hun kerk een nieuw
tijdperk had doen binnengaan. Zij wilden dit fenomeen weleens in levende lijve zien.
Welnu, daar zaten zij en zagen de keizer binnentreden, gekleed in een duur kleed,
omhangen met goud en edelstenen. De keizer schreed naar zijn plaats, maar ging pas
zitten op een speciaal voor hem gemaakte gouden stoel nadat de bisschoppen hem
daartoe een wenk hadden gegeven. Allen waren diep onder de indruk. Eusebius
beschrijft Constantijn in termen waarmee de goden werden vereerd door de Grieken en
Romeinen. De keizer was een vorstelijk persoon, fier, krachtvol, statig en vol
uitstraling. De keizer was nu eens geen tegenstander maar een voorstander van de kerk.
Dat was iets buitengewoons wat men nu in levende lijve voor zich zag! Toen het
Concilie afgelopen was, schonk Constantijn de gasten rijke presentjes.
In Nicea ging het niet om eerbetoon en gesjoemel; nee, het ging om de eenheid van het
rijk, dus moesten er spijkers met koppen worden geslagen. Om de eenheid te
bevorderen zag Constantijn de christelijke kerk als spil van het rad. Maar toen hij
bemerkte dat de christelijke eenheid ver te zoeken was, schreef hij dat zulks zijn hart
pijn deed. De strijd tussen Arius en Athanasius scheurde gemeenten en provincies
uiteen. Om de eenheid te bevorderen zag Constantijn als enige uitweg dat er één “heilig
boek” moest komen, waaraan ieder zou gehoorzaam zijn, een boek dat gezag had. En
dat werd de Bijbel! Daarbij kwamen de geloofsbelijdenissen, want nu ja, de Bijbel kon
men op velerlei wijzen uitleggen. De afgoderij met het “heilige boek” de Bijbel was
begonnen. Origenes zag de Bijbel als de incarnatie van de Goddelijke Logos in
lettertekens.
De kerk was toen reeds verworden tot een gigantisch politiek-zakelijk stelsel, dat onder
een godsdienstige vlag opereerde, om een eerbiedwaardig voorkomen te hebben.
64 Totale Reformatie Deel 1
Toen de geloofsbelijdenis van Nicaea gereed was werd gevraagd of alle bisschoppen
ermee konden instemmen. Acesius zei wel blij te zijn met de nieuwe Paasdatum, maar
dat hij enige bezwaren had tegen de geloofsbelijdenis en godheid van Christus.
Constantijn vroeg hem welke? Wilde hij niet bij de kerk blijven? Acesius antwoordde
dat hij de kerk niet bekwaam genoeg oordeelde met haar veroordeling van de leer van
Arius. Waarop Constantijn antwoordde: “Neem een ladder en klim in de hemel!”.
2.13 De canonisatie
De letterlijke tekst van de Bijbel dwingt niemand tot één gezamenlijke lezing, maar is
er blijkbaar om geïnterpreteerd te worden. Volgens de rabbijnen behoort er een heilige
kennis te zijn om de tekst uit te kunnen leggen. Deze kennis heet “kabbala” (het
ontvangene). In de zogenaamde grondtekst ontbreekt de interpunctie en vocalisatie, dat
wil zeggen dat punten en komma’s ontbreken en er geen klinkers zijn. Daardoor is het
mogelijk om van de medeklinkers misschien wel honderden grammaticaal juiste
volzinnen op te bouwen, volgens G. Schwarts in “Sceptici over de Schrift”, p.99. En
ziet dan uit het oerwoud van de zogenaamde oertekst, die wij niet eens meer bezitten,
maar eens de enige juiste tekst te vinden. Onmogelijk!
Wanneer de rabbijnen niet voor ons de tekst zouden hebben vastgelegd, zouden wij
niets van het O.T. afweten.
Op de vraag hoeveel geldige lezingen er van de Bijbel wel mogelijk zijn, geven de
rabbijnen verschillend antwoord. Het zullen er ongeveer 600.000 zijn volgens
sommigen.
De opeenvolging van letters kan tot ontelbare combinaties leiden. Volgens de
kabbalisten is God en de Bijbel één en dezelfde. Als de Messias zal komen, is Hij de
échte Bijbel.
Hoe kan men van “Schriftgezag” spreken wanneer er duizenderlei mogelijkheden zijn
om de tekst op te bouwen?
Mensen denken nooit veel na over datgene wat voor hen als vanzelfsprekend is. Men
denkt dat de Bijbel Gods Woord is, en verder daarmee uit.
In de “Leidse studiën van de Godsdienst”, deel 2, “Heilig boek en religieus gezag”,
gaat men dieper op voornoemde problemen in.
Heilig, het heilige is datgene wat boven ons verstand uitgaat en met menselijke
woorden niet valt te omschrijven. Dus kan men niet zeggen dat de Bijbel een “heilig
boek” is, daar in de Bijbel juist wél in menselijke woorden beschreven staat hoe
mensen over God spraken en dachten.
“Heilige geschriften” zijn boeken die de norm aangeven voor geloof en praktijk, zoals
de Bijbel en de Koran.
Wat voor criteria moeten er aanwezig zijn om een boek heilig te verklaren? En wanneer
is een boek richtsnoer voor het geloofsleven?

65 Totale Reformatie Deel 1
Canon, van het Griekse kanoon, betekent lat, meetlat, norm. Christenen betrokken het
op de Bijbel als richtsnoer voor heel hun denken en doen. Wanneer wij daarbij
bedenken dat geen enkel boek maatgevend kan zijn wanneer het door mensen is
gemaakt en deswege nooit als regel (canon) kan zijn van de Bijbel. Dan staan wij voor
het feit dat de kerk hieraan een mouw moest passen.
De canonisatie is immers het werk van de kerk en haar dienaren geweest. Maar de kerk
beweert dat zij de heilige Geest bezit, en dus kan men het eigen werk der canonisatie
toedichten aan de heilige Geest, terwijl het in werkelijkheid de bisschoppen waren die
het werk verricht hebben.
De tegenpool van canonisatie is de decanonisatie, het bepalen wat niet tot de canon zou
behoren. Hier speelt de menselijke willekeur een rol. Maar wanneer men deze
willekeur kon toeschrijven aan de heilige Geest, was de kous af en alle tegenspraak de
mond gestopt.
De kous wás niet af, want juist de canon is oorzaak van veel ongeloof en geloofstwijfel
geworden. Men gebruikte juist de canon als machtsinstrument om zekere
geloofselementen een onbetwijfelbare status te verlenen.
Als conclusie kunnen wij het volgende vaststellen:
Het geeft geen vertrouwt en lekker gevoel dat wij een Bijbel hebben,
a) waarvan wij geen enkel origineel grondtekst-document meer bezitten
b) waarvan het O.T. bestaat uit Hebreeuws/Aramees vocaalschrift zonder klinkers,
waar de joodse rabbijnen ons één van de honderdduizend mogelijkheden hebben
overgeleverd, om te lezen wat er volgens hen mogelijk zou kunnen staan
c) waarvan het N.T. door de vervallen en verheidenste kerk is samengesteld, afkomstig
uit allerlei dubieuze bronnen, welke sortering toegeschreven werd aan de heilige Geest,
maar welke in werkelijkheid door Constantijn en zijn bisschoppen is voltrokken.
2.14 Is de Bijbel Gods Woord?
Deze vraag te stellen klinkt in de oren van zeer veel christenen als een vloek. Die vraag
te stellen is volgens hen haar reeds te beantwoorden. Natuurlijk is de Bijbel Gods
Woord!
Wanneer de Bijbel Gods Woord is betekent dat dan dat álles wat erin staat door Hem
gesproken is en dat alles wat Hij heeft geboden ook door christenen gehouden dient te
worden?
Er is echter maar héél weinig in de Bijbel opgetekend dat regelrecht door Hem
gesproken is. Het grootste deel van de Bijbel is door mensen gesproken en
opgeschreven. En er zijn reeksen geboden opgetekend die de christenen niet meer
serieus nemen en niet opvolgen. Het sabbatsgebod wordt door maar zeer weinig
christenen naar de eis der letter opgevolgd, ook het gebod uit Hand.15:29 geen bloed te
66 Totale Reformatie Deel 1
eten. Algemeen eten christenen bloedworst en vlees van onreine dieren. Ook trekken
christenen even gemakkelijk kleren aan die uit twee vermengde stoffen bestaan, wat de
Bijbel verbiedt. En ga zo maar door.
U zult zeggen dat dat niet aan de Bijbel, maar aan de christenen zelf ligt. Dat is goed
mogelijk. Maar dan zijn de christenen die de Bijbel negeren als Gods Woord geen ware
christenen.
De zaak ligt echter niet zo heel simpel, of de Bijbel Gods Woord is.
De Nederlandse Geloofsbelijdenis zegt er het volgende van:
Artikel 2. Hoe wij God kennen
Wij kennen Hem door twee middelen. Ten eerste door de schepping, onderhouding en
regering van de hele wereld. Want deze is voor onze ogen als een prachtig boek,
waarin alle schepselen, groot en klein, de letters zijn, die ons te aanschouwen geven
wat van God niet gezien kan worden, namelijk zijn eeuwige kracht en goddelijkheid,
zoals de apostel Paulus zegt in Rom 1,20. Dit alles is voldoende om de mensen te
overtuigen en hun elke verontschuldiging te ontnemen.
Ten tweede maakt Hij Zichzelf nog duidelijker en volkomener aan ons bekend door zijn
heilig en goddelijk Woord, namelijk voor zover dat voor ons in dit leven nodig is tot
zijn eer en tot behoud van de zijnen.
Artikel 3. Het Woord van God
Wij belijden dat dit Woord van God niet is voortgekomen uit de wil van een mens,
maar dat mensen, door de Heilige Geest gedreven, van Godswege gesproken hebben,
zoals de apostel Petrus zegt (2Pet 1,21).
Daarna heeft God in zijn bijzondere zorg voor ons en ons behoud zijn knechten, de
profeten en apostelen, geboden zijn geopenbaarde Woord op Schrift te stellen, en zelf
heeft Hij met zijn vinger de twee tafelen van de wet geschreven. Hierom noemen wij
zulke geschriften heilige en goddelijke Schriften.
Artikel 4. Het gezag van de Heilige Schrift
Wij onderscheiden in de Heilige Schrift twee delen: het Oude en het Nieuwe Testament.
Dit zijn canonieke boeken, waartegen niets valt in te brengen.
Hiertoe worden in Gods kerk gerekend: de boeken van het Oude Testament: de vijf
boeken van Mozes, namelijk Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri, Deuteronomium;
Jozua, Richteren, Ruth, 1 en 2 Samuel, 1 en 2 Koningen, 1 en 2 Kronieken, Ezra,
Nehemia, Ester, Job, de Psalmen van David, de drie boeken van Salomo, namelijk
Spreuken, Prediker en Hooglied; de vier grote profeten: Jesaja, Jeremia (met de
Klaagliederen), Ezechiël en Daniël; vervolgens de twaalf kleine profeten: Hosea, Joël,

67 Totale Reformatie Deel 1
Amos, Obadja, Jona, Micha, Nahum, Habakuk, Sefanja, Haggai, Zacharia en
Maleachi.
De boeken van het Nieuwe Testament: de vier evangelisten Matteüs, Marcus, Lukas en
Johannes; de Handelingen der Apostelen; de dertien brieven van de apostel Paulus,
namelijk aan de Romeinen, twee aan de Korintiërs, aan de Galaten, aan de Efeziërs,
aan de Filippenzen, aan de Kolossenzen, twee aan de Tessalonicenzen, twee aan
Timoteüs, aan Titus, aan Filemon; de brief aan de Hebreeën; de zeven overige brieven,
namelijk de brief van Jakobus, twee brieven van Petrus, drie van Johannes, de brief
van Judas; de Openbaring van de apostel Johannes.
Artikel 5. Het gezag van de Heilige Schrift
Wij ontvangen al deze boeken, en deze alleen, als heilig en canoniek, om ons geloof
daarnaar te richten, daarop te gronden en daarmee te bevestigen. En zonder in enig
opzicht te twijfelen geloven wij alles wat zij bevatten.
Dat doen wij niet zozeer omdat de kerk ze aanneemt en als canoniek erkent, maar
vooral omdat de Heilige Geest in ons hart getuigt dat zij van God zijn. Het bewijs
daarvan ligt bovendien in de boeken zelf. Want zelfs blinden kunnen tasten dat de
dingen die erin voorzegd zijn, gebeuren.
Artikel 6. Het onderscheid tussen de canonieke en de apocriefe
boeken
Wij onderscheiden deze heilige boeken van de apocriefe, namelijk het derde en vierde
boek van Ezra, het boek Tobias, Judit, het boek Wijsheid, Jezus Sirach, Baruch, de
Toevoegingen aan het boek Ester, het Gebed van de drie mannen in het vuur, de
Geschiedenis van Susanna, van Bel en de draak, het Gebed van Manasse en de twee
boeken van de Makkabeeën. De kerk mag deze boeken wel lezen en ervan leren, voor
zover zij overeenstemmen met de canonieke boeken. Zij hebben echter niet zo'n kracht
en gezag, dat men door het getuigenis van deze boeken enig punt van het geloof of van
de christelijke godsdienst zou kunnen bevestigen; laat staan dat zij het gezag van de
andere, de heilige boeken, zouden kunnen verminderen.
Artikel 7. De volkomenheid van de Heilige Schrift
Wij geloven dat deze Heilige Schrift de wil van God volkomen bevat en voldoende leert
al wat de mens moet geloven om behouden te worden. Daarin heeft God uitvoerig
beschreven op welke wijze wij Hem moeten dienen. Daarom is het de mensen, zelfs al
waren het apostelen, niet geoorloofd anders te leren dan ons reeds geleerd is door de
Heilige Schrift; zelfs niet een engel uit de hemel, zoals de apostel Paulus zegt (Gal 1,8).
Het is verboden aan het Woord van God iets toe te voegen of daarvan af te doen (Deut
68 Totale Reformatie Deel 1
12,32). Daaruit blijkt duidelijk dat wat daarin geleerd wordt, volmaakt en in alle
opzichten volledig is.
Men mag ook geen geschriften van mensen, hoe heilig de schrijvers ook geweest zijn,
op één lijn stellen met de goddelijke Schriften, ook de gewoonte niet met Gods
waarheid - want de waarheid gaat boven alles -; evenmin het grote aantal, de
ouderdom, de ononderbroken voortgang in de tijden of de opvolging van personen, of
de concilies, decreten of besluiten. Want alle mensen zijn uit zichzelf leugenaars (Ps
116,11) en ijdeler dan de ijdelheid zelf.
Daarom verwerpen wij uit de grond van ons hart alles wat met deze onfeilbare regel
niet overeenkomt. Zo hebben de apostelen het ons geleerd: Beproeft de geesten of zij
uit God zijn (1Joh 4,1). En: Indien iemand tot u komt en deze leer niet brengt, ontvangt
hem niet in uw huis (2Joh ,10).
Wij dienen ons geloof -volgens de NGB- naar de Schrift te regelen, daarop te gronden
en daarmee te bevestigen.
Welk geloof is hier bedoeld?
Het ware en rechtvaardigende geloof is een gave van Boven, en alle gift die van de
Vader der Lichten afdaalt, is volmaakt en hoeft dus niet nog eens bijgesteld, gegrond
en bevestigd te worden uit een boek.. Waar heeft Abraham dan zijn geloof op moeten
gronden, en waarop hebben de Apostelen en eerste christenen hun geloof moeten
baseren, daar er toen nog geen Bijbel was?
De Schrift zelf omschrijft het ware geloof in Hebr.11 als een vaste grond, etc. En ook
de H.Cat. Beschrijft het ware geloof als volgt:
HC vraag en antwoord 21
Wat is een waar geloof?
Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor
waarachtig houd, dat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar ook een vast
vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet
alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en
zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van
Christus' wil.
HC vraag en antwoord 22
Wat is dan een christen nodig te geloven?
Al wat ons in het Evangelie beloofd wordt, hetwelk ons de Artikelen van ons algemeen
en ongetwijfeld Christelijk geloof in een hoofdsom leren.

69 Totale Reformatie Deel 1
De H.C. begint met te stellen dat een waar geloof niet alleen is een geloof dat alles voor
waar houdt wat in de Bijbel staat, dus een boek-geloof, dat is een puur historisch
geloof. Nee, het ware geloof is een vast vertrouwen, etc.
Men kan best iets voor waar houden hetwelk in het geheel nog niet de vaste
geloofszekerheid is. Iets voor waar houden doet men tot het tegendeel blijkt. Wat
echter zeker is, is ontwijfelbaar vast. Zie mijn boek “Geloofszekerheid: alles ineens en
voor altijd! ISBN 90-804628 - 1 - 0
Maar dan komt het. Wat dient een christen te geloven? De H.C. rept niet over de
Bijbel in haar geheel, maar haalt alleen het Evangelie eruit en zegt dat de 12 Artikelen
ons dát in hoofdsom leren. Dus is het geloof een noodzaak opgelegd, een dwang van
bovenaf, om de artikelen die door mensen (Pappus noemde deze mensen, de 318
bisschoppen van Nicaea een stelletje dwazen) zijn opgesteld te aanvaarden. In die
artikelen staan diverse aantoonbare afwijkingen en onjuistheden.
Is dan het wáre geloof als volmaakte gift van Boven ontoereikend? Heeft het ware
geloof een kerkelijke gids nodig, vervat in 12 artikelen? Wat een gebrekkig iets zou
dan toch wel het ware geloof zijn! Ook de H.C. is niet los gekomen van de Roomse
Kerk en haar invloed.
De Reformatie deed juist de grote ontdekking dat het Gods Woord niet gebonden is,
2Tim.2:9. De Bijbel werd door Rome uitgelegd overeenkomstig de traditie en het
leergezag der kerk.
De Reformatie wilde de Schrift bevrijden, niet om een Bijbel zonder enige uitleg over
te houden, want dat is een dood ding, maar om een nieuw verstaan mogelijk te maken.
En zulks hebben wij vandaag de dag ook weer nodig. Bevrijding van de oude kluisters,
van de tradities en Grieks Platonische sluiers.
Maar dan staan wij ineens voor de volgende muur. De Schrift laat zich niet binden door
enige uitleg der mensen. Niet door Rome, maar ook niet door Protestanten! Het is
alléén de Geest die in alle waarheid leidt.
De Reformatie overschatte zichzelf, doordat zij háár schriftuitleg als de enige goede de
mensen oplegde. Wie het daarmee oneens was, werd voor een ketters mens gehouden.
Men wilde alle gelovigen binden aan artikelen, geloofsbelijdenissen en kerkelijke
regelgeving.
Echter, de vrijheid van een gelovige eist vrije bijbeluitleg.
Het gaat niet slechts om lezen, om reciteren, maar om het verstaan ervan. Wij blijven
mensen, ook de ware gelovigen. Wij mogen geen enkele dwang uitoefenen in
geestelijke zaken van het geloof.
Geeft zulks niet de vrije hand en losse teugel aan elk wat wils?
Het is op zichzelf genomen een nobel streven om tot een eenduidige schriftuitleg te
willen komen, waaraan iedereen houvast en zekerheid heeft, maar dat is een utopie.
Hoe kan er echter van waarheid sprake zijn zolang er géén sprake is van eenparige
schriftuitleg?
70 Totale Reformatie Deel 1
Moeten wij als mensen de waarheid maken? De waarheid is, en kan niet door ons
gemaakt worden. Het is de Geest welke in alle waarheid leidt. Geloofszekerheid is dan
ook niet de vrucht van dogmatiek, schriftuitleg, maar van de Geest, Rom.8:16.
Het is daarom wel toegestaan de Bijbel het “Woord Gods” te noemen, omdat Hij ons
metterdaad door het getuigenis van de Schrift wil aanspreken. Er moet echter geen
afgoderij worden gemaakt met de Bijbel als “Gods Woord”, daar de Schrift zelf
daarmee iets geheel anders bedoeld.
2.15 Angst voor de waarheid
De kerkvaders waren -net zoals nu de geestelijken- doodsbenauwd voor alle logisch
denken. De Griekse filosofie had hen geholpen bij het opstellen van de voornaamste
kerkelijke dogma’s. Toen echter de neo-platonisten de dingen bespreekbaar gingen
stellen, dreigde de gehele christelijke kerk in elkaar te vallen. Logica en redelijke
argumentatie van iets was het meest gehaat bij de geestelijken. Daartegen vervloekte
men alles.
De sluwheid waarmee de kerkvaders zijn tewerk gegaan om hun stelsel te beschermen
overtreft alle menselijke begrip. Opzettelijk verborg men de werkelijke betekenis van
zaken. De kerkvaders verdraaiden opzettelijk het woord “daimon”, door dat naar een
duivel te verwijzen, terwijl het gewoon engel of uitstraling betekent.
Onderzoekende wijsgeren als Aristoteles waren zeer gehaat. Ook Luther die op zoek
was naar vaste grond onder zijn voeten gaat soms nog heftig tekeer tegen Aristoteles.
Aldus kon de christelijke kerk, ook de Reformatie niet, zich niet verzoenen met
nauwgezet eerlijk en logisch onderzoek naar waarheid.
De kerkvaders en joodse geleerden wisten drommels goed waarover zij spraken en wat
zij voor het grote publiek moesten verborgen zien te houden. Origenes, Clemens,
Chalcidius, Methodius en Maimonides meenden terecht dat de eerste woorden van het
boek Genesis “wijsheid of beginsel” betekenden (Be.Raschit). Zij vertaalden het echter
als “In den beginne”.
Dat “Beginsel” is de Schepper, uit Wie alles is voortgekomen. De stof is niets anders
dan het meest ver van Hem verwijderde gevolg van Zijn eeuwige uitstraling. Raschit
ziet op het werkzame Beginsel der schepping. Dus heeft Mozes nooit willen zeggen,
aldus Augustinus, dat de hemel en de aarde de eerste werken van Elohim waren, maar
dat Hij de hemel en de aarde schiep d.m.v. het Beginsel, n.l. Zijn Zoon. Hij doelt niet
op tijd, maar op de Bewerker van Zijn schepping.
Elke eerlijke vertaling van de Bijbel zou reeds het christendom een vernietigende slag
toebrengen.
Voor niets anders is het christendom méér bevreesd dan voor een vergelijkende studie
van de goden en hun leer en de taalwetenschap. Daarmee wordt gedemonstreerd dat de
herkomst van het christendom grotendeels heidens is.
2.16 Betekenis van het begrip “Woord Gods”

71 Totale Reformatie Deel 1
Lees eens in een concordantie of in een verklarend boek als van F.J. Pop “Bijbelse
woorden en hun geheim”, of van dr. W. Ten Boom “Oud Testamentische
kernbegrippen”, wat men dient te verstaan onder de uitdrukking “woord Gods”.
Bedenk dat toen de diverse boeken van wat nu de Bijbel is werden geschreven, er nog
lang geen Bijbel was.
Richteren 3:20 En Ehud kwam tot hem in, daar hij was zittende in een koele
opperzaal, die hij voor zich alleen had; zo zeide Ehud: Ik heb een woord Gods aan u.
Toen stond hij op van den stoel.(Bestond de Bijbel toen reeds? PM)
1 Kronieken 17:3 Maar het geschiedde in denzelven nacht, dat het woord Gods tot
Nathan kwam, zeggende:
Lukas 3:2 Onder de hogepriesters Annas en Kajafas, geschiedde het woord Gods tot
Johannes, den zoon van Zacharias, in de woestijn.
Lukas 4:4 En Jezus antwoordde hem, zeggende: Er is geschreven, dat de mens bij
brood alleen niet zal leven, maar bij alle woord Gods. (was er toen al een Bijbel? PM)
Lukas 5:1 En het geschiedde, als de schare op Hem aandrong, om het Woord Gods te
horen, dat Hij stond bij het meer Gennesareth.
Lukas 8:11 Dit is nu de gelijkenis: Het zaad is het Woord Gods.
Lukas 11:28 Maar Hij zeide: Ja, zalig zijn degenen, die het Woord Gods horen, en
hetzelve bewaren.
Johannes 10:35 Indien de wet die goden genaamd heeft, tot welke het woord Gods
geschied is, en de Schrift niet kan gebroken worden;
Handelingen 4:31 En als zij gebeden hadden, werd de plaats, in welke zij vergaderd
waren, bewogen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en spraken het
Woord Gods met vrijmoedigheid.(Hadden de Apostelen toen een zakbijbel bij zich?
PM)
Handelingen 6:2 En de twaalven riepen de menigte der discipelen tot zich, en zeiden:
Het is niet behoorlijk, dat wij het Woord Gods nalaten, en de tafelen dienen.
Handelingen 6:7 En het woord Gods wies, en het getal der discipelen
vermenigvuldigde te Jeruzalem zeer; en een grote schare der priesteren werd den
gelove gehoorzaam.
Handelingen 8:14 Als nu de apostelen, die te Jeruzalem waren, hoorden, dat Samaria
het Woord Gods aangenomen had, zonden zij, hen Petrus en Johannes;
Handelingen 11:1 De apostelen nu, en de broeders, die in Judea waren, hebben
gehoord, dat ook de heidenen het Woord Gods aangenomen hadden.
Handelingen 12:24 En het Woord Gods wies, en vermenigvuldigde.
Handelingen 13:5 En gekomen zijnde te Salamis, verkondigden zij het woord Gods in
de synagogen der Joden; en zij hadden ook Johannes tot een dienaar.
Handelingen 13:7 Welke was bij den stadhouder Sergius Paulus, een verstandigen
man. Deze, Barnabas en Saulus tot zich geroepen hebbende, zocht zeer het Woord
Gods te horen.
72 Totale Reformatie Deel 1
Handelingen 13:44 En op den volgenden sabbat kwam bijna de gehele stad samen, om
het Woord Gods te horen.
Handelingen 13:46 Maar Paulus en Barnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden:
Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal
gij hetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij
keren ons tot de heidenen.
Handelingen 17:13 Maar als de Joden van Thessalonica verstonden, dat het Woord
Gods ook te Berea van Paulus verkondigd werd, kwamen zij ook daar en bewogen de
scharen.
Handelingen 18:11 En hij onthield zich aldaar een jaar en zes maanden, lerende
onder hen het Woord Gods.
Romeinen 9:6 Doch ik zeg dit niet, alsof het woord Gods ware uitgevallen; want die
zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn.
Romeinen 10:17 Zo is dan het geloof uit het gehoor, en het gehoor door het Woord
Gods,
1 Corinthe 14:36 Is het Woord Gods van u uitgegaan? Of is het tot u alleen gekomen?
2 Corinthe 2:17 Want wij dragen niet, gelijk velen, het Woord Gods te koop, maar als
uit oprechtheid, maar als uit God, in de tegenwoordigheid Gods, spreken wij het in
Christus.
2 Corinthe 4:2 Maar wij hebben verworpen de bedekselen der schande, niet
wandelende in arglistigheid, noch het Woord Gods vervalsende, maar door
openbaring der waarheid onszelven aangenaam makende bij alle gewetens der
mensen, in de tegenwoordigheid Gods.
Kolossensen 1:25 Welker dienaar ik geworden ben, naar de bedeling van God, die mij
gegeven is aan u, om te vervullen het Woord Gods;
2 Timotheus 2:9 Om hetwelk ik verdrukkingen lijde tot de banden toe, als een
kwaaddoener; maar het Woord Gods is niet gebonden.
Titus 2:5 Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, haar eigen
mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd worde.
Hebreeën 4:12 Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan
enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der
samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen
des harten.
Hebreeën 6:5 En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der
toekomende eeuw,
Hebreeën 11:3 Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het woord Gods is
toebereid, alzo dat de dingen, die men ziet, niet geworden zijn uit dingen, die gezien
worden.
Hebreeën 13:7 Gedenkt uwer voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken
hebben; en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandeling.
2 Petrus 3:5 Want willens is dit hun onbekend, dat door het woord Gods de hemelen
van over lang geweest zijn, en de aarde uit het water en in het water bestaande;

73 Totale Reformatie Deel 1
1 Johannes 2:14 Ik heb u geschreven, vaders, want gij hebt Hem gekend, Die van den
beginne is. Ik heb u geschreven, jongelingen, want gij zijt sterk, en het Woord Gods
blijft in u, en gij hebt den boze overwonnen.
Openbaring 1:2 Dewelke het woord Gods betuigd heeft, en de getuigenis van Jezus
Christus, en al wat hij gezien heeft.
Openbaring 1:9 Ik, Johannes, die ook uw broeder ben, en medegenoot in de
verdrukking, en in het Koninkrijk, en in de lijdzaamheid van Jezus Christus, was op het
eiland, genaamd Patmos, om het Woord Gods, en om de getuigenis van Jezus Christus.
Openbaring 6:9 En toen Het het vijfde zegel geopend had, zag ik onder het altaar de
zielen dergenen, die gedood waren om het Woord Gods, en om de getuigenis, die zij
hadden.
Openbaring 19:13 En Hij was bekleed met een kleed, dat met bloed geverfd was; en
Zijn naam wordt genoemd het Woord Gods.
Openbaring 20:4 En ik zag tronen, en zij zaten op dezelve; en het oordeel werd hun
gegeven; en ik zag de zielen dergenen, die onthoofd waren om de getuigenis van Jezus,
en om het Woord Gods, en die het beest, en deszelfs beeld niet aangebeden hadden, en
die het merkteken niet ontvangen hadden aan hun voorhoofd en aan hun hand; en zij
leefden en heersten als koningen met Christus, de duizend jaren.
Al deze teksten spreken toch niet over een boek, over een toekomstige Bijbel?
Het gaat hier om een gesproken woord, om hetgeen van Elohim uitgaat, Zijn wil, Zijn
bedoeling.
Wij zien in alle oude en nieuwe cults, in oude en nieuwe religies, dat het altijd de mens
is die als medewerker van de god of goden optreedt. Maar in de ware religie, in het
ware geloof, wordt de mens vooraf uitgeschakeld en is het Elohim alléén, die in
Christus ons gunst en barmhartigheid bewijst. In Zijn Zoon spreekt Hij tot ons van
vrede en verzoening. Hij is het die in ons werkt het willen en het werken naar Zijn
welbehagen. Fil.2:13. En wanneer het Elohim behaagt Zijn Zoon in ons hart te
openbaren, Gal.1:16, dan zien wij geen Bijbel voor ons en dan valt er geen Bijbel uit de
hemel in ons hart. Nee, dan wordt Christus in ons geboren, dan horen we Zijn stem,
zelfs aan de wind des daags. Dat is de blijde boodschap van het Evangelie der
verzoening. Niet dat wij de Bijbel weggooien en niet meer zouden lezen. Integendeel.
Er ademt uit de Bijbel, ondanks alles wat mensen eraan hebben samengesteld, een geest
die getuigt van Elohim, van Zijn daden en werken.
Rome acht het niet noodzakelijk dat men de Bijbel leest en dat de Bijbelboeken ooit
vergaderd werden in één boek. Rome zegt dat de Bijbel niet álle waarheid bevat en dat
de Bijbel niet voor iedereen verstaanbaar is. En ook dat de Bijbel meer kwaad als goed
heeft gesticht. Rome zegt ook dat de Bijbel niet door de Oprichter van het christendom
is opgesteld, zoals dat normaliter zou moeten zijn gedaan. Wanneer mensen nu uit de
Bijbel het christendom zouden moeten leren, waarom schreef Jezus dan geen enkele
74 Totale Reformatie Deel 1
letter? En ook de diverse schrijvers van de bijbelboeken hebben nooit met het doel
geschreven dat hun werken samengebundeld zouden worden, aldus Rome.
Prof. dr. G. Van der Leeuw in “Godsdiensten der wereld” deel 2, p.259: “Harnack zegt
dat er geen kerkelijke uitspraak in de Oudheid bestaat, die alle twijfel aangaande de
aanvang van de Schrift opheft”.
En de R.K.-schrijver K. Schelkle zegt in “Oorsprong van het Nieuwe Testament”,
p.249:
“Vanwaar heeft de kerk de zekerheid dat de 27 boeken waarom het gaat, geïnspireerd
zijn en in de canon der heilige Schrift dienen te staan? Wij hebben geen enkel
historisch bericht dat zij (de kerk) daarover enige bijzondere openbaring zou hebben
ontvangen. Zodoende is er slechts één antwoord mogelijk: de kerk heeft deze zekerheid
enkel door haar onfeilbare bezit van de heilige Geest. Haar Geest heeft erkend dat de
geschriften van het N.T. van dezelfde Geest waren die haar zelf bereidde”.
Bezat de kerk in de 3e en 4e eeuw nog wel de heilige Geest?
En nadat de Bijbel was samengesteld is er geen boek dat méér mishandeld en misbruikt
werd dan dit. Op grond van een zogeheten “inspiratie” is de Bijbel geworden tot het
“onfeilbaar Woord van God”, tot een richtsnoer voor leer en leven, als het hoogste
gezag in de kerk. Het loslaten van de inspiratie betekent voor de meeste christenen het
wegvallen van alle houvast en zekerheid. Niet Christus, maar de inspiratie is het
fundament van het geloof geworden. Echter, de zekerheid van het geloof kan niet
rusten op de geïnspireerdheid van de Bijbel. Anders zouden alle Bijbelheiligen geen
zekerheid hebben gehad, daar zij de Bijbel moesten missen. De kerk ging aan de Bijbel
vooraf en stelde de Bijbel samen. De kerk kan toch nooit aan het wáre Woord Gods
voorafgaan, want zij dient juist alleen door het Woord te zijn gegrond!
Van Dr. J. Kooiman, zijn boek “Luther en de Bijbel”. Volgens Luther is de Bijbel niet
zijn eigen tolk. Luther twijfelde aan de volgende boeken: Esther, Hebreeën, Jakobus,
2Petrus, Judas en Openbaring. Luther wees een starre opvatting van de canon af. De
Bijbel was voor hem nooit een in álle delen verplicht wetboek. Van de profeten zei hij
dat zij menigmaal dwaalden wanneer zij wereldse gebeurtenissen voorspelden. En wie
de Schrift wil begrijpen, moet ettelijke malen met de zonde en dood hebben geknokt en
gevochten, of met de duivel hebben gebokst en geworsteld. De Bijbel kan alleen van
binnenuit worden verstaan. Men leert het niet door hem te bestuderen als een abstract
document, zonder gemeenschap met de profeten, apostelen, de Doper en Christus.
Geen theoretische kennis, hoe noodzakelijk ook, ontsluit deze bron.
Bronnen
A. Zischka, Wetenschap vernietigt monopolies; C. Pallenberg, De financiën van het Vaticaan;
Dr. C.J. de Vogel, Ecclesia Catholica; Drs. W.L. Helmig, De katholieke kerk in de loop der
eeuwen

75 Totale Reformatie Deel 1
Dr. C.A. Rijk, Het Concilie; P. Bamm, Een geloof verovert de wereld; R. Henseling, Omstreden
wereldbeeld; Dr. T. Dowley, handboek geschiedenis Christendom; Dr. H. Kraemer,
Godsdiensten
M.v.d.Plas, Dagboek van het concilie; Dr. W.H.v.d.Pol, karakteristiek van het reformatorisch
christendom; J.Bernhard, De drievoudige kroon; Dr. C.Berkouwer, Vaticaans concilie en nieuwe
theologie; Fulop/Miller, Macht en geheim der Jezuïeten; Seppelt/Loffler, Päpstgeschichte
C.H. Staal, De kleren van de kardinaal; L. Kaufman, Paus Johannes Paulus II
P. De Rosa, Stadhouders van Christus; Dr J.N. Sevenster, Rome en de vrije bijbel
Dr. H.v.d.Linden, Rome en de una sancta; Leon de Poncins, Judaisme and the Vaticaan
Rondgang door de R.K. kerk; Kardinaal de Jong, handboek kerkgeschiedenis, 4 delen.
Prof.M. Müller, oorsprong van de godsdienst
Dr. G. Lukken, Rituelen in overvloed. K. Deschner, Andermaal kraaide de haan.
De kogel door de kerk, uitgave “De Ooievaar”.
Prof.dr.C.Graafland, Kinderen van één moeder.
Dr. J.A. Wylie, De geschiedenis van het Protestantisme. P.J. Kloppers, De zegepraal van het
kruis. R. Husen, Geschiedenis der hervorming. W. Andringa, Gekeurd en gelouterd. Basilius
Steidle, De Kerkvaders. Dr. R. Boon, Offer, priesterschap en Reformatie. Dr. D. Franses, De
Apostolische kerkvaders. V.N. Olsen, Pausdom en godsdienstvrijheid. Prof. dr. A.J. Bronkhorst,
Het concilie en de oecumene. J. Duynstee, Dominees tot priester gewijd. Dr. H.M. van Nes, Drie
eeuwen strijd. Drs. J. De Jongh, Verhalen over radicalen. Dr. W.J. Aalders, Mystiek, en
Theocratie of ideologie. Dr. W.J. de Haan, Moderne zielkunde en het Evangelie. H. te Merwe,
De wereldweg der kerk. Dr. K.H. Miskotte, Kennis en bevinding. Dr. P.J. Roscam Abbing,
Komen als geroepen. H. Boschma, Eenvoudig Christendom. Dr. G. Brillenburg Würth, Het
Evangelie. A. van Duinkerken, Verscheurde Christenheid. P.A. de Rover, De kerk in opmars.
Dr.G.P. Hartvelt en dr. H.M. Kuitert, In de kring, drs. J.A.E. Vermaat, Kerk en tegenkerk
C. Moens, Vreugde in het ambt, Elsevier, kerk aan het werk
Buitendienst, Athos, Dr. G.R. Visser, Contact met de kerk
Diverse schrijvers, Wat vindt u van de kerkdienst?
Dr. P.J. Roscam Abbing, De mondige gemeente; Komen als geroepen
Dr. S.H. Spanjaard, Domineesspiegel, H. Bakker, Kerkelijk leven in Nederland
C.D. Moulijn, Waarom wij Protestant blijven
Prof.dr. A.A. van Ruler, Waarom zou ik naar de kerk gaan?, T. Keller, In Gods smidse
Prof.dr.G.C. van Niftrik, Het Ambt, Dr. H.Farmer, Dienaar des Woords
W. Thompson, De ongezonde kerkslaap, D. De Lange, Oecumene
J. Kavanaugh, Verouderde kerk, Prof.dr.W.Goddijn, De beheerste kerk
M.R. van de Berg, De gekerkerde kerk, H. Bakels, Het Godsdienstschip
F.E. Winkler, De mens, brug tussen twee werelden, Dr. C.A. de Ridder, Maria Medeverlosseres?,
N. Veen- van Veen, De drie formeulieren van Engigheid getoetst
H. Boschma, Eenvoudig Christendom, Dr. Brillenburg Würth en W.A. Wiersinga, Het
Evangelie, J.J. Buskes, De dominee gaat voorbij, Dr. J. Hoogveld, Leer bij Thomas van Aquino
De kerk in het midden, prof.dr. G.v.d.Leeuw-stichting, N. Geisler, A general Introduction tot the
Bijbel, D. Guthrie, New Testament Introduction, Dr. W.J. Kooiman, Luther en de Bijbel
3. Kerk als kunst
76 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 3
3.1 Sacrale bouwkunst, wat wil het ons zeggen?
Pinksteren was een machtig gebeuren te Jeruzalem. Daar werd de levensgeest in het
lichaam der Gemeente uitgestort. De apostelen en eerste gemeenten vergaderden toen
in huizen. Kerken waren er nog niet. Wel was er de tempel en tempeldienst, maar deze
liep ten einde, daar er geen Ark meer in stond en het voorhang van boven naar beneden
was gescheurd. De heilige Geest was geweken uit de Tempel. Wat zich toen nog als
tempeldienst vertoonde, was slechts een kunstmatig in stand houden van een vergane
glorie. Daarnaast was er de synagoge bijgekomen, ontstaan in Babel, een product van
mensen.
3.2 Het ontstaan der tempels
Het oude Egypte is de bakermat van de tempels, tempels voor de Zonnegod RA. De
tempels lagen in de richting van de opkomende zon. De tempels waren in werkelijkheid
het beeld van een ingewikkeld toneelspel, bedoeld om de massa van lieverlee naar het
heilige der heiligen te voeren en hen alzo onder de indruk te brengen van de
heerlijkheid en rijkdom der goden. De tempels moesten afgescheiden zijn van de
wereld, van de aarde die in het boze lag, via muren. Obelisken, torens en standbeelden
stonden bij de ingang en bewaakten deze. Was dit een kopie van de ingang van het
Paradijs?

plaat tempels
77 Totale Reformatie Deel 1
3.3 Het ontstaan van kerken
Al gauw is er in de jonge christelijke kerk behoefte ontstaan aan gebouwen waarin men
godsdienstoefeningen kon verrichten. De mens ziet graag aan wat voor ogen is. Een
God dienen zonder iets te zien, zonder een vorm, zonder een heiligdom, zonder iets
aanschouwelijks, houdt niemand vol, zeker niet in de tijd van vroeger waar er zeer vele
heidense heiligdommen waren, en er een soort goden krachtmetingen plaatshadden.
Israël in de woestijn wilde ook goden die men kon zien, zie Hand.7:40.
Er ontstonden in de eerste eeuwen na Christus gebouwen, vergaderruimten van
christenen, waarin men godsdienstoefeningen verrichtte. De huizen werden meestal te
klein vanwege de uitbreiding der leden. Men miste een goede structurering van de
huisgemeenten. Dus ging men weer over tot het bouwen van sacrale bouwwerken, in
feite “beeldendienst”.
Een gebouw echter waar men godsdienstoefeningen verricht is daardoor nog niet
sacraal. Sacraal wil zeggen ........ geheiligd en gewijd.
In de huisgemeenten waren de godsdienstoefeningen uitsluitend gericht op de
geestelijke beleving van woord en sacrament. Dat hebben oa. de Hernhutters zo nog
voortgezet, die eenvoudige vergaderruimten bouwden, waarbij het gebouw zelf niets
uitdrukte.
Sacrale bouwkunst ontstaat dan, wanneer ook het gebouw uitdrukking geeft aan de
godsdienstverering, zodat het de religieuze beleving versterkt en stimuleert. Het
gebouw wordt alsdan uitdrukking van het bovennatuurlijke. En met dat doel is men
kerken gaan bouwen, die men de naam “Godshuizen” gaf.. Die behoefte ontstond
onder de “gelovigen” doordat de Geest geweken was en men zich van het geestelijke
een voorstelling trachtte te maken, men het ware werk van de heilige Geest trachtte na
te bootsen.
78 Totale Reformatie Deel 1
De antieke tempels uit de oudheid waren ruimte voor de godheid, niet voor de
samenkomst der gemeente. De hoofdgod van deze tempels was de zonnegod. Offers
bracht men altijd vóór de tempels.
Dat is bij de latere “godshuizen” der vroege christenen geheel anders. Daar worden de
ruimten voor de samenkomsten der gemeenteleden bestemd. Het altaar had men
verplaatst, stond niet meer vóór de tempel, maar in de kerk.
(De plaatjes zijn afkomstig uit het boek van H.W.van Loon, De mens en zijn kunst)
Zie plaatjes 2

79 Totale Reformatie Deel 1
De kerken werden massaal, pompeus en groot, in bovennatuurlijke maten gebouwd.
Dat maakte op de mensen een geweldige indruk.
In onze moderne tijd zijn wij aan zeer grote gebouwen gewend geraakt. Vroeger was
dat anders. Toen woonden de meeste mensen in hele kleine huizen, en daar tegenover
stond dan die massale grote kerk. De mensen werden bevangen door de kolossale
afmetingen. Men duizelde ervan zodra men de kerken in was gegaan en men daar stond
om de godheid te vereren. De kerk gaf uitbeelding aan een voor hen niet te begrijpen
hogere macht, waarbij zij als nietige mensjes in het niets verdwenen. De vorm van de
kerken wees de mensen de weg naar de hemel, waar de Allerhoogste zou wonen en
waar de uiteindelijke heerlijke rust zou zijn. De aarde was maar een doorgangshuis,
waar veel ellende, pijn en zwarigheid heerste.
De kerk beeldde de drie trappen ervan uit, n.l.
1. De opneming in de kerk d.m.v. de doop (doopkapel met doopvont)
2. De boetedoening, een atrium of reinigings ritueel
3. Het heilige, de dom, met het altaar als eindpunt, waaromheen de gelovigen zich
verzamelen.
De geestelijk stand in de kerken was een geheel aparte groep, naar het heidense
voorbeeld uit Egypte en Babylon. In zijn boek “De samenleving als oplichterij”,
schrijft B. Tromp over de Amerikaanse geleerde Thorstein Veblin, in 1857 geboren te
Wisconsin.
Veblin heeft het volgende geschreven wanneer hij handelt over de bovenlaag van onze
samenleving die beheerst wordt door een nietsdoende klasse:
“Tevens heerst de opvatting dat de priesterlijke godsknechten (de geestelijke stand der
kerken en religies. PM) géén productief werk mogen verrichten; dat alle arbeid met
een tastbaar nut in de aanwezigheid gods of binnen de muren van het heiligdom
verboden is; dat een ieder die deze plaats betreedt, gereinigd moet zijn van elk spoor
van profane arbeid en gekleed behoort te gaan in een ongewoon duur tenue; en dat op
feestdagen ter ere van de godheid niemand nuttige arbeid mag doen”.
80 Totale Reformatie Deel 1
Inderdaad, het is maar al te waar. In werkelijkheid zijn de kerken met hun geestelijken
zónder God en Christus bezig een eigengemaakt systeem in stand te houden, waarbij
zelfs de “plaatsvervanger van Christus”, met al zijn dure en schitterende
ambtsgewaden, in de verste verte zelfs niet het uiterlijke beeld van Christus
gelijkvormig is! Nochtans, menen zij rijk en verrijkt te zijn, zie Openbaring 3:17
3.4 De bouwkunsten
De Romeinse basilieken zijn meer lengtegebouwen en wijzen naar de “heilsweg”, de
actieve doortocht, met aan het einde de extase en volkomen heerlijkheid. De Sint Pieter
is centraalbouw, dat wijst meer op een rusten in het heil temidden van kolossale
ruimten, ziende op het einddoel, de zielenrust in de hemelse heerlijkheid. De ruimte
van de koepel in de Sint Pieter geeft uitdrukking van het leven in haar volheid, de
vervolmaking.
Het blijft echter een raadsel waarom de oorspronkelijke Sint Pieter enerzijds de mensen
deed huiveren vanwege haar onmetelijk grote afmetingen, en anderzijds wat betreft
haar vormen een geheel heidense taal spreekt (uitdrukt), nl. een zonnetempel, ter ere
van de zonnegod, en ook een Jupiter/Saturnustempel. In feite was dit ook het geval met
de Tempel van Salomo, zie plaatjes en vergelijk.
@@@n platen 3

81 Totale Reformatie Deel 1
In de tijd van de Contra-reformatie heeft men een voorgebouw aan de Sint Pieter
gemetseld, waardoor aan de enorme ruimte weer wat richting werd gegeven als “weg
des heils”.
De reformatorische bewegingen bouwden algemeen lange kerken, eveneens als
uitbeelding van de “weg der zaligheid”.
Tenslotte kwam er de barokke bouwstijl, met z’n talloze draaiingen, golvingen,
labyrinten, waarbij de mensen duizelden en geen enkel bouwkundig houvast meer
zagen. Dit had ten doel de mens van zijn eigen vertrouwen af te brengen, om zich aan
het geloof der kerk, als zijnde iets onbegrijpelijks, over te geven. Met de
plafondschilderingen werden de grenzen tussen hemel en aarde onzichtbaar gemaakt,
die liepen in elkaar over, zodat de gelovigen in de kerken reeds het einddoel konden
ervaren, nl. het eeuwige leven in een hemel. Barok maakte het onzienlijke zichtbaar,
door de grenzen der ruimte te verbreken. Barok is een schittering voor het oog. Veel
marmer, gouden randen, engelenfiguren, etc. Wanneer de “gelovigen” een mis
bijwoonden in zulk een pracht en praal, bedwelmde dat hun gemoed en raakte men in
vervoering. Barok tilt de mens boven het bevattelijke uit in het bovenaardse, zodat men
een voorproef heeft van het hiernamaals.
Met de drie voornaamste bouwstijlen, het Romaans, Gotisch en Barok lijkt de sacrale
bouwkunst ten einde. Onze moderne tijd heeft niets nieuws en oorspronkelijks meer
voortgebracht. Er is geen nieuwe kerkelijke bouwstijl bijgekomen.
Oude bouwstijlen zijn organisch gegroeid vanuit een heersend geestelijk klimaat. Ze
zijn niet spontaan ontstaan. Door het menselijk religieus beleven ontstonden de
bouwstijlen, kregen ze vorm en wijzigden zich, zonder dat daarbij iets doelbewust werd
gestuurd.
Ons huidige religieuze geslacht heeft geen geestdrift meer, geen religieuze uitstraling,
geen levend geestelijk uitdrukkingsvermogen om een nieuwe bouwstijl voort te
brengen! Dat is onze grote armoe, mogelijk ook nuchterheid wanneer wij de zaak
positief benaderen.
@@@ plaatjhes Romaans en Gotiek 4
82 Totale Reformatie Deel 1
Tijdens de beginperiode van de christelijke kerkenbouw heeft men het erop aangelegd
om de “gelovigen” als het ware naar een andere wereld over te plaatsen, van de aardse
werkelijkheid naar de hemelse sferen. De kerken waren niet alleen gericht op
doelmatigheid, getuige de grote en vele zuilen en aparte bewerkelijke vormen. De
grote zuilen met dwarsliggers erop zagen nergens anders op dan, de krachten van de
materie voor te stellen, de zwaartekracht, druk en draagkracht. Zij beelden de simpele
functies van de natuurkrachten en materie uit.
Kerken werden symbolen van de hemel, om de mensen aan te sporen de aarde te
ontvluchten en naar de hemel te verlangen. Dat moest uiteraard door de “gelovigen”
goed worden betaald.
De gotiek geeft uitdrukking -in tegenstelling tot de Romaanse stijl- aan de hoogste
activering van de mens, zodat deze zich boven zichzelf zal kunnen uit tillen. De gotiek
stamt af van de fiere Noormannen, en wijst op hun vooruitstrevendheid. De Romaanse
stijl is pompeus en zwaarmoedig. De gotische stijl is dynamisch, spits en progressief.

83 Totale Reformatie Deel 1
In de Romaanse stijl ligt een element van nervositeit, gepaard met wreedheid en
geweld. De Romeinse kunst bevatte veel fouten, maar drukte evenwel een perfect
ideaal uit, nl. de eenheid van de enige en algemene christelijke kerk.
De Gotische bouwkunst was het logische gevolg van het zoeken der mensen naar meer
licht en ruimte, om een sprookje te scheppen temidden van de onmenselijke
omstandigheden, en dat sprookje uit te buiten ten bate van de geestelijkheid. Het leven
was triest en hard en de mensen zouden er de bruil aan geven wanneer zij geen
geestelijke uitlaatklep hadden. Het vertoeven in een zo schitterende kerk was voor de
meeste mensen een ware ademtocht, waar zij eventjes alle aardse ontberingen konden
vergeten. Zo’n overweldigende schoonheid, een geheimzinnige licht-samenspel via de
glas in lood ramen, met daarbij de prachtige muur- en plafondschilderingen, kregen de
mensen nergens anders te zien.
De Romaanse stijl geeft de “gelovigen” het gevoel van te moeten knielen, buigen. De
gotische stijl doet juist de mensen opspringen, omhoog zien. De Romaanse stijl geeft
meer een gemeenschapsgevoel, terwijl de gotische stijl meer de weg naar omhoog is
van het individu, meer subjectief van aard, ziende op de directe verbinding van het
individu met de Schepper.
Na het Barok zijn alle bouwstijlen in feite doods, stralen geen geestkracht meer uit,
getuigen van een mateloze geestelijke armoe.
Het geestelijke klimaat kan geen uitdrukking meer geven aan de sacrale bouwkunst in
onze tijd. Er heerst een volslagen uitputting. Onze tijd bewijst dat een eventuele nieuwe
sacrale bouwstijl niet kan ontstaan uit een puur vormgeeflijke cultuur. Indien wel, dan
hadden onze architecten daarin wel kunnen slagen. Zij slaagden daarin echter niet.
Plaat 5
Alleen een nog dynamisch zijnde geestelijk klimaat zou daar wél in slagen. En dat is
vooralsnog niet te verwachten, daar het geestelijke leven achteruitholt en op sterven na
dood is.
84 Totale Reformatie Deel 1
De huidige architecten en bouwmeesters zijn niet in geestelijk opzicht vakbekwaam om
uit te gaan van enige geestelijke gevoelens en waarden. Bij hen staan veelmeer
doelmatigheid en technisch kunnen voorop. Utiliteitsbouw en efficiency, daar zijn ze
goed in. In onze eeuw gaat het om het zakelijke aspect, om de zakenman, en daarvan
zien wij de neerslag in de christelijke bladen, die vol staan met zakelijke advertenties.
Wat is de les uit het voorgaande?
Dat de kerken-bouw-geest zich uiteindelijk heeft ontpopt, nu wij aan het einde van de
eeuwen zijn gekomen. Wij zouden in onze tijd in feite de mooiste en schitterendste
sacrale bouwstijl dienen te hebben ontwikkeld, vanwege onze hoogstaande technische
kennis en high-tech machines. Momenteel gaat het echter om de business, zoals altijd,
maar dan meer openlijk, waarbij de kerk op een groot warenhuis gelijkt, waarin handel
wordt bedreven in mensenzielen.
De dynamische geest is er uitgeblust, de statische geest heeft haar intrede gedaan. In
werkelijkheid heeft de kerk de statische geest eeuwenlang weten te verbergen, door
zich te verschuilen achter een min of meer dynamisch voorkomen, hetwelk tot
uitdrukking kwam in de sacrale bouwstijlen. Die statische geest is de geest van het
geld, de mammon, de economische factor. En dat is een wortel van álle kwaad, dus
ging hiermee allerhande kwaad gepaard. En dat weten wij, wat voor kwaad er allemaal
in en door de kerken is geschied.
De kerk is aan het einde van haar Latijn. De kerk blijkt machteloos zich in onze tijd te
herstellen, zich nieuw leven in te blazen. Er is leegloop. Men moet allerlei
goocheltoeren uithalen om de mensen warm te laten lopen voor het “geloof”.
Vroeger was het aardse leven dikwijls een harde strijd. Men dreigde de mensen met
een hel, en men hield hen een hemel voor. De aarde zou worden verbrand. Men moest
zo vlug mogelijk de aardse cyclus doorlopen en dan zou de heerlijkheid volgen. Dat de
Bijbel spreekt van een nieuwe aarde waarop gerechtigheid zal wonen, liet men bewust
achterwege.
Maar nu, in onze eeuw, is de aarde aantrekkelijker geworden. In het Westen hebben de
mensen het goed, verdienen goed, kunnen op vakanties, hebben vele technische
apparaten en gemakken. De aarde is zo slecht nog niet, men vermaakt zich er nu aardig
op. Dus spreekt de kerk niet meer aan met een boodschap voor het hiernamaals.
De kerk is alle eeuwen door machteloos geweest het leven een transcendente zin te
geven. De kerk heeft in haar bouwstijlen van steen en hout, niet het ware doel van het
leven kunnen uitdrukken en vereeuwigen. Alles was slechts opsmuk, eigenbaat en
schimmenspel.
De kerk kon alleen maar vormen produceren -hoe indrukwekkend en knap deze ook
waren- die slechts haar eigen status dienden.
De kerk heeft géén vorm kunnen voortbrengen waardoor zij de mens waarlijk en
blijvend kon richten op het bovennatuurlijke. De kerken zijn altijd leeg geweest aan
ware spiritualiteit en vandaar dat zij ten laatste zullen leeglopen.

plaat 6
85 Totale Reformatie Deel 1
In het begin van de 16e eeuw begonnen de Byzantijnse kerken vreemde vormen aan te
nemen. Op het einde van de 16e eeuw gingen de Russische kerken lijken op de droom
van een waanzinnige. De waanzin had toegeslagen. Alle stijlen en vormen waren door
elkaar gemixt.
3.5 De kerken als theaters
Theater-bezoek is altijd één van de meest populaire volksvermaken geweest waarvoor
de massa zich interesseerde.
Onder keizer Constantijn werden echter alle theaters gesloten, op straffe van ....!.
86 Totale Reformatie Deel 1
In de Middeleeuwen kon de aloude traditie der toneelspelers zich weer legaal
voortzetten, tot grote vreugde van het volk. Toen pas zag de kerk in dat zij een grote
fout had gemaakt, door het theater te verbieden. Daarmee had zij zichzelf beroofd van
een goede propaganda-bron. Immers, via het toneel had de kerk haar leerstellingen
gemakkelijker voor het volk aanvaardbaar kunnen maken. Met de komedie en het
toneel kon men de mysteriën van de religie aan het volk op zichtbare wijze voorstellen
en de mensen een blik laten slaan op het wondere leven van de kerkelijke heiligen. Het
toneelspel kwam dan ook geheel in handen van de priesters, en de kerk werd nu de
plaats waar het toneelspel werd opgevoerd onder grote belangstelling. Daardoor
werden de kerken te klein en werden er buiten tegen de kerkmuren aan stellingen
gemaakt waarop het toneel werd gespeeld. De religieuze toneelstukken gingen tenslotte
over in een normaal drama.
zie plaat 424
De kerk en haar leer is theater! Is dat altijd geweest en zal dat blijven tot in haar laatste
ademtocht.
De gehele liturgie en het decor wijzen geheel en al op theater, op het toneel en de
komedie. Niet alleen de Rooms Katholieke kerken, maar ook alle Protestantse kerken
wijzen naar het theater. En daarnaast alle massa-bijeenkomsten, of dat nu van de
Pinksterbewegingen uitgaat, of van Jehova-getuigen, of van de EO-Jongerendagen. Het
is alles theater!

Platen, EO
87 Totale Reformatie Deel 1
In de Westerse cultuur is het gemeenschapsleven meer en meer losgelaten. De mensen
zijn op zichzelf aangewezen, individualistisch. Oudtijds zag men kans om een
gemeenschappelijke religieuze levenshouding uit te beelden in architectonisch mooie
bouwwerken. Door de sterke verdeeldheid der christenen kan niets groots meer tot
stand worden gebracht, kan geen nieuwe bouwstijl meer tot leven komen. De waanzin
is geheel toegeslagen. De waanzin heerste vroeger al in en rond het gehele kerkelijke
gebeuren. Maar nu is de waanzin compleet.
De kerk is een heksenketel, die wel boven het vuur hangt, maar waarin het water
ontbreekt, zodat ze droog kookt en ontploft.
Alle mogelijke middelen moeten worden bedacht en aangewend om het kerkelijke
bedrijf draaiende te houden. De handel in en met mensenzielen loopt slecht. Nieuwe
vormen en ideeën moeten mensen voor het geloof zien te winnen. De kerken zijn een
bezigheidsverblijf, waar mensen hun buik kunnen vullen, maar hun geesten leeg
blijven. Overigens zijn de geestelijke zeer slechte verkopers, managers en pr-mensen.
Algemeen hobbelt men achter de feiten aan.
De kerken geven toe in veel opzichten te hebben gedwaald, zelfs de kerk die “niet
dwalen kan” zegt zulks. Leerstuk na leerstuk gaat op de helling en staat op de tocht. De
mensen ontvalt hun kerkelijk houvast. Geloofsbelijdenissen blijken obstakels, is de
88 Totale Reformatie Deel 1
mening van prof. dr. C. Graafland. Predikanten doen hun uiterste best om de jeugd
vooral bij de kerk te betrekken en bespelen de jeugd met instrumenten die wel geluid
geven, maar waarin de houtworm al geheel en al zijn verwoestend werk heeft verricht.
Zij wijzen de jeugd op de vele “zegeningen” van de kerk en het verbond, door te wijzen
op de “kinderdoop”, die men nergens in de Bijbel kan vinden. (Zie RD 2-6-2000
verslag van de EO-jongeren dag)
zie krant
De liturgiek is niet meer van deze tijd, volgens dr. M. Barnard, die over dat onderwerp
een proefschrift schreef en daarop promoveerde. De liturgiek loopt achter en wij dienen
de wetenschap van christelijke riten en symbolen bij de tijd te brengen, stelt Barnard..
De kerken beleven enerzijds wel een hausse aan rituelen volgens prof. dr. M.v.d. Dulk ,
die wees op de cantorijen, stola’s, beeldende kunst, dans, bloemenschikken en
kinderprojecten. Men zoekt het in zittende, lopende en staande viering van het
avondmaal, wijn of druivensap, gedrukte liturgieën en kerkinrichting, etc.
Helaas, helaas. Alles blijft leeg. Het kerk-toneel loopt ten einde en het doek zal erover
vallen en nooit weer opgehaald worden! Het gaat dus “goed” met de kerken. Rome
verwacht in 2020 nog 1% opkomst!
Wij dienen dan ook zo snel mogelijk alle kerken en kerkvormen te slopen, daar zij de
mensen op het verkeerde been zetten, hun een gevoel geven erbij te behoren en de ware
God te dienen, doch niet kunnen verschaffen wat men voorgeeft. Het waarachtige heil
blijft op die manier buiten de deuren van het mensenhart.
De slogan van de kerken, dat “buiten de kerken geen zaligheid is” zal vervangen dienen
te worden door het gesproken woord van de Zaligmaker tegen de Samaritaanse vrouw,
nl. dat .....(Johannes 4:23) de ure komt, en is nu, wanneer de ware aanbidders den

89 Totale Reformatie Deel 1
Vader aanbidden zullen in geest en waarheid; want de Vader zoekt ook dezulken, die
Hem alzo aanbidden.
De Gemeente moet worden gebouwd en de kerken moeten worden gesloopt. De
Gemeente is daar waar er slechts twee of drie tot de Naam van Yashua ha Messiah
vergaderd zijn. Wij zullen aandachtig de rede van Stefanus dienen te lezen, Hand.7:
47 En Salomo bouwde Hem een huis.
48 Maar de Allerhoogste woont niet in tempelen met handen gemaakt; gelijk de
profeet zegt:
49 De hemel is Mij een troon, en de aarde een voetbank Mijner voeten. Hoedanig huis
zult gij Mij bouwen, zegt de Heere, of welke is de plaats Mijner ruste?
50 Heeft niet Mijn hand al deze dingen gemaakt?
51 Gij hardnekkigen en onbesnedenen van hart en oren, gij wederstaat altijd den
Heiligen Geest; gelijk uw vaders, alzo ook gij.
52 Wien van de profeten hebben uw vaders niet vervolgd? En zij hebben gedood
degenen, die te voren verkondigd hebben de komst des Rechtvaardigen, van Welken
gijlieden nu verraders en moordenaars geworden zijt.
53 Gij, die de wet ontvangen hebt door bestellingen der engelen, en hebt ze niet
gehouden!
54 Als zij nu dit hoorden, berstten hun harten, en zij knersten de tanden tegen hem.
55 Maar hij, vol zijnde des Heiligen Geestes, en de ogen houdende naar den hemel,
zag de heerlijkheid Gods, en Jezus, staande ter rechter hand Gods.
56 En hij zeide: Ziet, ik zie de hemelen geopend, en den Zoon des mensen, staande ter
rechter hand Gods.
Geen éénmansdiensten door dominees (domineren, heersen), die ontstaan zijn in de tijd
van de bedel-orden, toen men ging preken vanaf preekstoelen. Nee, het is een
gemeenschappelijk samenzijn, waar alle leden elk hun gaven hebben en deze delen met
anderen.
Zijn er nooit mensen tot bekering gekomen in de kerken, en zijn de kerken niet tot
zegen geweest voor velen? Dat hoort u ons niet zeggen. Wel zeggen wij dat de kerken
nooit volgens Elohims bedoeling er waren en meer kwaad dan goed 1gesticht hebben,
en spoedig zullen verdwijnen, ondanks al hun ijver!.
Hoofdstuk 4
4. Het kerkelijke verval
90 Totale Reformatie Deel 1
4.1 Ontsporingen in het Christendom
Kent het Christendom haar geschiedenis nog wel?
Een historicus heeft eens gezegd dat een volk het voortleven niet waard was wanneer
dat niet haar eigen geschiedenis kende.
En zo is het ook gelegen met het Christendom!
Algemeen is er weinig of geen kennis van de historie en gewijde geschiedenis. De
geschiedvervalsing en manipulatie der feiten heeft er aan mee geholpen dat de weinige
kennis die er is, ook nog eens bedekt ligt onder een sluier van bedrog en leugens.
Prof.dr.C .Graafland heeft in zijn rede op de contio van hervormde predikanten in 1993
het volgende gezegd: "Ik ben er eerlijk gezegd steeds meer van overtuigd geraakt,
dat er over héél ons schriftverstaan een platonische sluier is gelegd, die er ten
diepste door Augustinus al is aangedragen en door Calvijn is overgenomen en in
onze tradities is blijven voortbestaan".
Dit is op zich een hele goede opmerking, doch niet volledig, want het is niet slechts een
platonische sluier! Nee, het is een judaïstische, Grieks filosofische, mysterie-Babylon
sluier. En hiermee is wellicht nóg niet alles naar volledigheid uitgedrukt!
Wij en onze vaderen hebben het verbond verbroken, zie Jer.11.
Het gebod luidde: "Zijt Mijner stem gehoorzaam en doet dezelve! Zo zult gij Mij tot
een volk zijn".
Maar neen, vele herders hebben Mijn wijngaard verdorven, Jer.12:10.
De afwijking is van ons; >>

91 Totale Reformatie Deel 1
en strijd. Uit die tijd stammen veel dogma's en tradities. Ook is in die tijd de canon van
het Nieuwe Testament vastgelegd.
Wij sommen nu op wat al zo uit die tijd voort is gekomen:
*de viering van de zondag i.p.v. de sabbat
*de kinderbesprenkeling i.p.v. de geloofsdoop door onderdompeling
*de kerkelijke feesten als kerst, pasen, etc- i.p.v. de Hoogtijden van Jahweh o.a.
Loofhuttenfeest, etc-.
*de leer der erfzonde, maagdelijke geboorte, drie-eenheid,
*de kerkelijke hiërarchie i.p.v. algehele gelijkheid, d.w.z. allerlei ambten werden
ingesteld.
*wijziging en vertaling van de heilige Naam.
Op al deze zaken gaan wij nu niet afzonderlijk in, daar in andere brochures daarover
wordt gesproken. Enkele zaken wilden wij nu wel nader bezien.
Als wij het christendom in het Westen beschouwen, heeft dat haar oorsprong in de tijd
die wel gehouden wordt voor de 'Gouden Eeuw' n.l. onder keizer Constantijn de Grote,
maar wanneer wij de feiten nagaan, kunnen wij tot geen andere slotsom komen dan dat
dit tijdvak NIET een Gouden Eeuw voor en van het Christendom is geweest, maar dat
juist het tegenovergestelde moet worden gezegd, n.l. dat dit tijdvak de grootste
ontsporing aller tijden is geweest in het Christendom.
Dit is de zwarte bladzij in de geschiedenis van de kerk.
De verloedering van de christenen en de grote wereldgelijkvormigheid hebben
bijgedragen aan het ontstaan van het christendom zoals wij dat nu nog kennen.
Dit is een karikatuur van het oorspronkelijke christendom!
Onder Willebrord is de 'bekeerde' natie Nederland ontstaan. Door de Hervorming brak
Rome in twee stukken, en ook Nederland maakte deze tweedeling mee. Het
Protestantisme ontstond, en door de Reformatoren zijn weer enkele zaken rechtgezet
(de belangrijkste hiervan is de leer der rechtvaardiging zonder de werken, door het
geloof).
In veel opzichten is men nog Rooms gebleven, en is men helaas niet verder gegaan in
het reformeren en hervormen. Er was een Nadere Reformatie nodig, in de 17e eeuw,
waar de nadruk werd gelegd op de 'levensheiliging'. Het gevaar dat dit meebracht was,
dat tegelijkertijd met de levensheiliging het wissel werd omgezet tot een 'verondersteld
geloof/wedergeboorte' door een syllogisme-systeem, van 'waar rook is moet vuur zijn',
een soort conclusie-systeem. Op kentekenen ging men letten of men genade bezat.
Aangekomen in onze 20e eeuw zien wij dat wij op lange na nog niet verlost zijn van
het Constantijnse christendom, van de Roomse en heidense invloeden, en van de toch
wel wrange vruchten der Nadere Reformatie. Ons heidense erfgoed is nog lang niet
overboord geworpen, en hoe is het mogelijk dat het christendom zó naïef heeft kunnen
voortbestaan!
92 Totale Reformatie Deel 1
Wat wij wel zien is ..... dat er altijd 'ketters zijn geweest die een stukje van de waarheid
naar voren brachten, maar dat zij categorisch door de kerk werden weggewerkt en
vermoord. Dit voorkwam echter wel dat het troebele kerkwater altijd enigszins in
beweging bleef.
Door het sektarisme is altijd een vorm van zelfstandigheid gekweekt en werd de strijd
aangewakkerd. Het bloed der martelaren is altijd het zaad der kerk geweest!
Zo gaat dat altijd met de nieuwe wijn van het Koninkrijk van Elohim, die moet altijd in
nieuwe lederen zakken, anders barsten de zakken. Die nieuwe wijn is revolutionair,
gistend, en de zakken zijn behoudend, zodat de hernieuwde waarden en de waarheid
behouden wordt. De oude waarheid moet worden herontdekt, en is dan in feite nieuw!
Yashua toonde zeer duidelijk dat HIJ staat aan de zijde van de gistende wijn der
revolutie, en aan de zijde der nieuwe wijnzakken! Beiden moeten worden behouden!
Uitwendige vormen mogen wel gehandhaafd blijven, indien zij aangepast kunnen
worden aan de realiteit der aloude waarheid.
Een blik in de geschiedenis der kerk laat ons zien hoe vele oude vormen, die ontstaan
waren in en onder de Profeten, en later onder de Apostelen, ....... gewijzigd werden. De
ontsporing van het ware leven naar Elohims wil ontaardde in strakke menselijke
formaliteiten.
Er kwam in de eerste eeuwen van het christendom meer wetenschap, filosofie en
kennis (Gnostiek). Dit heeft de bloei der kerk niet bevorderd. Het christendom werd
verheidenst, en kabbalistische denkwijzen deden hun intrede.
Het jonge christendom kwam al spoedig onder de invloed van het Judaïsme, en
kenmerkte zich als een judaïseringsproces dat afweek van de leer der Apostelen en
Profeten.
Men heeft ná het heengaan van Yashua ha Messiah een christendom opgebouwd wat
nog wel de naam van 'Christus' draagt, maar zich niet ge-draagt naar Zijn voorbeeld en
de geest van Hem buitensluit.
De doctrines, geloofsbelijdenissen en kerkelijke inzettingen berusten álle niet op de
uitspraken van de Heiland, en gaan regelrecht in tegen de geboden van Elohim. Het
kon ook niet anders dat zulk een misvormd christendom reeds spoedig algeheel zou
verworden. Het is dan ook niet te verwonderen dat het christendom de eerste religie
werd welke uitging van geweld. Zij heeft haar voortbestaan te danken aan het bij de
'gratie Gods' vervolgen van ketters en andersdenkenden. Na het tijdvak der eerste
christenen werden er pogingen ondernomen om het Koninkrijk van lang te
militariseren. Tot onder de regering van Marcus Aurelius zou geen christen er ooit over
hebben gedacht om in een leger te dienen (161 - 180 AC).
In 416 AC waren de rollen algeheel omgedraaid; toen mochten er alléén maar
christenen in het Romeinse leger dienst doen!
Het christendom was krijgslustig geworden!

93 Totale Reformatie Deel 1
Wanneer een christen (?) gedoopt werd, werden zijn handen boven water gehouden
(niet gedoopt) om daarmee nog te kunnen vechten! Dit typeert de Grieks-filosofische
invloed, n.l. het verdeel-systeem.
st. Bernardus zegt: "Een christen verheugt zich in de dood van een ongelovige, want
aldus wordt Christus verheerlijkt".
Anselmus schreef aan Ribermont: "Onze mannen keerden in triomf terug, vele hoofden
met zich dragend, die op speren waren gestoken, aldus een vreugdevol schouwspel
biedend voor het volk Gods".
Tegenover en naast dit christendom stond de Joodse religie, welke uitging van de
economische trust-monopolievorming tussen ras- en geloofsgenoten, hetwelk
automatisch moest leiden tot economische boycot en uitschakeling van alle niet-joden.
Aan beide uitgangspunten van deze Joodse religie heeft het Romeinse wereldrijk haar
ondergang te danken.
Het Christendom is een voortvloeisel en uitgroeisel van het Judaïsme (wij bedoelen
daarmee het verworden christendom).
Hierover geeft de jood Harold Wallace Rosenthal, een voormalig medewerker van een
bekende Amerikaanse senator, een duidelijke uiteenzetting.
Hij zegt: "Jullie christenen hebben jullie religieuze geloof van onze Talmud gestolen.
Judaïsme is de ongelijke cultuur, en niets in de wereld is daarmee vergelijkbaar. Uw
zogenaamde christendom is een uitgroeisel van Judaïsme. De culturele en intellectuele
invloed van Judaïsme is verspreid over de gehele wereld. Jezus, de grondlegger van het
christendom (is onjuist.P.M.) maakte géén geheim van Zijn visie op de joden, en gaf
het bewijs dat Hij NIET één van ons was. Wij zijn verbaasd over de christelijke
naïviteit, door onze leringen te ontvangen alsof waren die van henzelf".
Volgens het bovenstaande citaat treden wij nu een Joods tijdperk in. Dit is een tijd
waarin krachten naar boven zullen komen, door de kracht van het anti-nationalisme,
om ons te voorzien van een nieuw soort samenleving, n.l. de Nieuwe Wereldorde. Ik
noem dit proces "de Judaïzatie van het Christendom", omdat het christendom het
voertuig zal zijn waardoor deze samenleving Joods zal worden!
Wij hebben dus te letten op de Judaïzatie van het christendom! Anders gezegd en beter
te verstaan voor hen die hiervan meer weten, is dit de eeuwendurende strijd tussen de
94 Totale Reformatie Deel 1
twee zaden, Kaïn en Abel/Set, tussen Ezau en Jakob, of te wel, de strijd tussen het zaad
der slang en het zaad der vrouw.
De hoofdlijnen vanuit het Paradijs lopen naar de eindfinale, de totale vernietiging van
het Slangenzaad!
Zoals wij zagen speelt Judaïzatie een zeer belangrijke rol in het streven van Kaïn-Ezau-
Amalek om Abel/Seth-Jakob/Israël voor diens kar te spannen!
Ezau heeft zich vermomd in Jakob, en vandaar dat zijn plannen totnogtoe 'gesmeerd'
verlopen. De huidige Joden zijn merendeels géén Semieten, maar een van Kaïn
afstammend volk der Askenazen, en de rest is merendeels Edomiet. Zij presenteren
zich als IsraelI's, als een voorzetting van het oude bondsvolk. Dit berust op pure
misleiding!
Kaïn en Ezau zijn in de huid van Jakob-Juda gekropen, en hun 'handen' doen
voorkomen alsof zij Jakob/Israël zijn, maar hun stem is Kaïn-Ezau's stem! Zij hebben
zich genesteld in het oude volk Israël, en direct na de eerste christenen zijn zij de
aanval begonnen om de jonge kerk van binnenuit te verzieken. Op deze wijze werd het
'geloof' doorspekt met falsificaties!
De joodse (lees Kaïn-Ezau) invloed op het jonge christendom was zeer groot, en ook
dikwijls ondoorzichtig. De Jezuïeten zijn Edom-joden, en van hen komen de dogma's
als: de Maria-verering, en de onfeilbaarheid van de Paus. Vanuit hun kloosters in
Spanje en Frankrijk hebben zij hun invloed sterk laten gelden. Denk aan de Priori de
Sion, die in feite de controle hebben over heel de R.K.Kerk, met hun eigen zwarte
Paus! De grondlegger was Ignatius de Loyola.
Wij zullen enige zaken noemen uit de tijd ná de eerste christenen, waar men duidelijk
de invloed kan zien en voelen van het 'Slangenzaad'.
Dan noemen wij de komst der Belijdenissen!
De verworden kerk had behoefte om haar leer vast te leggen in belijdenisgeschriften.
Deze geschriften zijn het werk van mensen, wat men 'belijdt', en al wat daarmee niet
overkomt ..... wordt als 'ketters' verworpen.
Op deze wijze kon men álle oppositie en tegenstand de kop indrukken! Het gezag van
de kerk was geldend, bepalend!
Elke andersdenkende kon op deze manier uit de weg worden geruimd. Men zegt dat
belijdenissen dikwijls onder grote druk zijn ontstaan, in de worsteling om waarheid.
Door de 'waarheid' echter te binden in geloofsbelijdenissen vormt men een bolwerk
waar de Geest niet in kan werken met Haar voortgaande openbaring!
In alle geloofsbelijdenissen uit de eerste eeuwen gaat het helaas niet om de leer van de
Heiland in de Bergrede!
In alle geloofsbelijdenissen gaat het niet om de leefwijze en het leefprincipe, maar
draait alles om formele voorwerpelijke kwesties, om abstracties!
Omstreeks het jaar 200 stonden drie dingen vast, om als fundament te dienen voor de
Katholieke Kerk!

95 Totale Reformatie Deel 1
1e. Het symbool, het credo, de geloofsbelijdenis.
2e. De canon der heilige Schrift.
3e. Het ambt
De geloofsbelijdenis, zoals gezegd, was niet gericht op de leer van de Bergrede!
Yashua zei dat Hij niet gekomen was om de Wet en de Profeten te ontbinden. Hij
bracht in feite geen nieuwe leer, maar een leer en leefwijze die gebaseerd was op de
Wet van de Almachtige!
Wie de geboden alzo geleerd én gedaan zal hebben, zal groot genaamd worden in het
Koninkrijk dat uit de hemel komt.
Wat wij nu nader wilden bezien is het tijdperk van Keizer Constantijn de Grote, en de
invloed van hem op het christendom.
Er was in het jonge christendom vrijheid, enthousiasme en extase. Alle geestesgaven
konden vrij werken.
Leidende figuren in de groeiende kerk zagen deze gang van zaken met lede ogen aan,
vooral toen d.m.v. de gnosis (kennis) het volk meer bewust werd, en men bang was
voor een teruggang tot de rumoerige 'jodenkerk'.
Als afweermiddel tegen deze in hun ogen geestdrijverij greep men naar het Ambt en
het Leergezag!
In Rome werd de idee geboren van de Apostolische ambtsopvolging, de successie
(diadoche), het éénhoofdig karakter van het episcopaat.
De leiding van de Geest werd overgenomen door de ambtsdragers! De liturgie vereiste
zulks eveneens.
Irenaeus kwam in 180 AC reeds met een lijst waarop 16 namen stonden, om daarmee
uit te drukken dat de laatste in de rij dé wettige erfgenaam is. Elke kerk is nu verplicht
met Rome in te stemmen! Een juridische grond hiervoor is door Rome echter nog nooit
gevonden.
Aan het ambt zit tegelijk de ongerepte leeroverdracht vast.
Traditie werd hét wapen tegen andersdenkenden en ketterijen. Irenaeus kende zeer
grote waarde aan de traditie toe, en indien er geen apostolische geschriften bestonden,
zei hij, dan nog zou Rome de volle waarheid hebben!
Aan het Bisschop-ambt zou Jahweh het charisma der waarheid verleend hebben.
Maar,....... ook de ketters beriepen zich op de apostolische overlevering! Het was
daarom nodig dat de kerkelijke traditie door een instantie gewaarborgd werd. Welnu,
dat vond men in het bisschopsambt!
Zo werden ambt en traditie samengekoppeld, en werden de grenzen der kerk
afgebakend, wat betekende dat er BUITEN DE KERK GEEN ZALIGHEID
BESTOND! Constantijn stelde in Nicea, dat de kerk gesproken had, en door háár de
H.Geest. Wie tegenspreekt, scheidt zich af van de waarheid!
Met het opkomen van het episcopaat zocht de kerk steun in de canonvorming van het
N.T. Men wilde van de GEEST-religie der eerste christenen af en daar een BOEK-
96 Totale Reformatie Deel 1
religie van maken. (denk aan de woorden uit de Schrift dat het de Geest is Die levend
maakt, en dat de letter doodt, hoewel dit niet geheel erop kan worden toegepast)
Het O.T. bezag men als zijnde woorden van goddelijke herkomst, in het Grieks Logia.
In de 2e eeuw ontstond er een aantal geschriften waaraan men het begrip 'logia' wenste
te geven.
Rome zegt van de canonvorming heel eerlijk dat de kerk de canon heeft gemaakt. De
gereformeerden zien dit echter als het werk van de H.Geest, wat een volslagen raadsel
is, gezien de wijze waarop dit geschiedde, wat puur op magie berustte, zoals wij straks
zullen zien.
De canon is echter niet gemaakt, maar gegroeid.... en tenslotte op magische wijze
vastgelegd.
De canonvorming laat zich enigszins verklaren tegenover de vele sensatielectuur van
die dagen, waarin men Petrus als wonderdoener laat optreden, doordat hij een dood
sardientje weer in het water liet zwemmen. Johannes zou de wandluizen bevel tot
vertrek hebben gegeven toen hij ergens moest overnachten; en, zij gehoorzaamden hem
terstond. Aan Thomas stelde zich een ezel voor die zei nog af te stammen van de ezel
van Bileam. Etc-.
Ambt, canon en belijdenis waren alzo hét afweermiddel tegen allerlei uitwassen.
Daarmee werd echter tegelijk de Geest gemuilkorfd, en de gemeente tot een abstractie
gemaakt.
Het jonge christendom was géén religie. Religie = de mens op zoek naar GOD, wat te
zien is in de communistische landen, hoe miljoenen hun leiders verafgoden. Men staat
uren in de rij om langs de opgebaarde leiders te schuifelen!
Zo is de politiek en sport religie! Dat is het massale. Zo werd het christendom ook een
religie, n.l. Rome! Religie = Ideologie!
Om het jonge christendom zover te krijgen ..... hanteerden de kerkvaders het principe
van vroom bedrog en volksmisleiding!
Irenaeus was hierin één van de beste, en later vooral keizer Constantijn, die veelvoudig
moordenaar was. Hij verdronk zijn eigen vrouw in kokend water, vermoordde twee
zwagers en een neef, en doodde zijn zoon Crispus, en nog andere meer.
4.2 Het concilie Nicea van 20 mei tot 25 juli 325 AC
Door allerlei kerkelijke twisten dreigde het keizerrijk uit elkaar te vallen. Op gezag van
Constantijn werd het concilie samengeroepen. Bisschop Hosius had een bezoek aan
Arius en Alexander gebracht om de verschillen te bespreken, doch dat leverde niets op.
Dan maar een concilie, besliste Constantijn!
Zelf verscheen hij daar in vol ornaat, in purperen mantel, en met een diadeem vol
edelstenen, begeleid door een militaire wacht. Alle geschillen moesten op tafel komen,
en er moest een algehele oplossing komen, om de vrede te bewaren, want dat was
Gode aangenaam en de Keizer welgezind.
318 bisschoppen kwamen bijeen, 310 uit Egypte, Syrië en Palestina (meest Joden) en
slechts 8 kwamen uit het Westen, waarvan twee uit Rome.

97 Totale Reformatie Deel 1
Wanneer wij het plaatje van dit concilie bezien en op ons inlaten werken, slaat ons de
schrik om het hart.
Wij zien de bisschoppen met mijters op hun hoofden. De mijter is een visbek van de
god Dagon!
98 Totale Reformatie Deel 1
Wij kunnen het ons toch niet voorstellen dat Yashua ha Messiah en Zijn discipelen daar
tussen zouden hebben gezeten eveneens met mijters op hun hoofden!
Nee, in Nicea is de afgodendienst volledig in het christendom terug! Wij mogen wel
dubbel op onze hoede zijn wat op deze concilies werd gedaan en klaargestoomd!
Temeer als wij letten op Constantijn die het christendom slechts duldde, maar nooit
echt bevorderde. Hij maakte er slechts gebruik van om de heidense culten er door terug
te brengen. In een brief aan Annulinus schrijft hij waarom hij het christendom
tolereerde. Het keizerrijk telde 50 miljoen personen, en dit hing als los zand aan elkaar.
Constantijn wilde als politicus een georganiseerde macht hebben, die over alle mensen
regeerde. Niet direct een militaire macht, want dat stuitte de meeste mensen tegen de
borst, maar een religieuze macht als steunpilaar van zijn rijk.
En die macht werd de kerk van Rome.
Ook hier was het alles geen 'rozengeur en maneschijn', want al spoedig brak het tumult
los in de kerk. Kende dit Constantijnse nieuwe christendom nu drie goden of één god?
Was het monotheïstisch, zoals bij de joden, of was het veelgodendom (polytheïstisch).

99 Totale Reformatie Deel 1
Was Yashua een god, of was Hij de Zoon van , of waren er meerdere goden, zoals in de
Hellenistische godenhemel?
Er waren voornamelijk drie stromingen:
1e. het Arianisme. (De Zoon niet gelijk aan de Vader, ook niet in wezen. De Zoon is
een schepsel, maar is niet gelijk aan de Allerhoogste)
2e. de Semi-Arianen, of te wel de grote middengroep
3e. de Orthodoxie (Hosius en Athanasius, dat de Zoon ook God was, en de leer der
Drie-eenheid)
Het Constantinisch keerpunt in de geschiedenis van het christendom wordt ook wel
eens de zwarte bladzij genoemd.
Constantijn zat in het concilie van Nicea op een grote stoel en maande tot
eensgezindheid. Zijn methode was simpel: alle bezwaarschriften van tegenstanders
laten verbranden!
De strijd tussen Arius en Athanasius kon echter niet met een veeg van tafel worden
gehaald. En tot ieders verbazing greep de keizer zélf in. De strijd spitste zich toe, let
wel op één letter, de i. Het verschil tussen HOMOUSIOS of HOMOIUSIOS.
Constantijn besloot de i uit homoiusios te laten vallen, en zo hebben wij de godheid
van Yashua aan hém te danken!
Nu was Yashua één in wezen met God, dus Zélf een god!
Zo werden de feiten gemanipuleerd naar de theorie, en werd het christendom een
ideologie!
Constantijn eiste dat ál de 318 bisschoppen deze geloofsbelijdenis zouden
ondertekenen. Allen tekenden, behalve Arius en nog vijf andere, waarvan er later nog
drie wel tekenden ter wille van de keizer ...... het doel heiligt immers de middelen!
Twee bleven weigeren, Secundus van Ptolomais en Theonas van Marmarika, en zij
werden met Arius naar Egypte verbannen.
De keizer was de grote overwinnaar, en de waarheid der jonge kerk was de grote
verliezer.
Constantijn schreef na afloop van het concilie aan de gemeente van Alexandrië dat dit
het 'oordeel van God' was.
Let wel: dit was een door de keizer verordend godsoordeel!
Arius werd later in ere hersteld, waarom is onduidelijk.
De strijd over de godheid van Christus liep ten einde op 19 juni 325!
Maar nu, nu komt het klapstuk van die dagen, n.l. de canonvorming, of te wel de
samenbundeling van de boeken voor het Nieuwe Testament!
4.3 De Canonvorming
In de eerste eeuwen na Christus zijn vele geschriften tot stand gekomen. Er werd later
veel bij- en of afgedaan. Men geloofde in de tijd van Constantijn aan een woordelijke
100 Totale Reformatie Deel 1
inspiratie van elke letter, en zo maakte men van de Bijbel een geestelijke Sfinx. Er was
behoefte aan een afgesloten geheel, om daarmee 'ketters' te kunnen excommuniceren.
Dat de boeken door mensen zijn geschreven in letters, en men daarvoor de
Allerhoogste niet kan aansprakelijk stellen, ontging hen. De Bijbel is géén relaas van
Jahweh over Zichzelf! Het is een relaas van mensen en hún opvattingen over Hem, in
de verschillende stadia van openbaring.
Voor Athanasius was de canon heilig (367) bestaande uit 27 boeken. De oudste lijst
boeken van het NT was van Muratori 190 AC, waar nog enige boeken ontbreken. In
250 maakte Origenes onderscheid tussen algemeen erkende (homologoumena) en
betwijfelde geschriften. (amphiballomena).
Aan Hebreeën, 2Petr., 2 en 3 Joh., Jakobus en Judas werd getwijfeld.
Om tot een oplossing te komen sloeg men voor om dié boeken canoniek te verklaren
die de meeste stemmen haalden. Dus een echt democratisch systeem! Dit bleek
onmogelijk vanwege de grote verdeeldheid en onenigheid onder de bisschoppen. Men
nam uiteindelijk de toevlucht tot de magie!
Men besloot om te gaan bidden dat uit de grote hoop boeken die men onder tafel had
gelegd de échte Goddelijke boeken UIT ZICHZELF óp tafel (altaar) zouden komen, en
dat de betwijfelde onder de tafel zouden verdwijnen!
En ......... het geschiedde alzo! Pappus beschrijft dit.
Dit wordt ook wel de Sortes SANCTORUM genoemd, of te wel, de "heilige
sortering".
Als door een onzichtbare hand zouden de goede boeken op tafel zijn gelegd, en de
andere er onder! Wie de sleutels van het gebouw had, en des nachts de boeken
gesorteerd heeft, is waarschijnlijk Athanasius geweest.
Dit 'vrome bedrog' wordt toegeschreven door de Gereformeerden als zijnde het werk
van de Heilige Geest! Het berust echter op volslagen magie!
Priester van Dorp zegt in zijn boek: 'Bijbel en leergezag' het volgende: "Het verstand
verlang aleer wij de Bijbel aannemen als het woord van Elohim, dat wij zekerheid
hebben dat al de geschriften door de H.Geest zijn ingegeven. Deze zekerheid
verkrijgen wij niet uit de Bijbel zelf! Hier geeft de Katholieke kerk alléén zekerheid!"
Luther verwierp de deutero-canonische boeken van het O.T en de brief van Jakobus.
En hoeveel andere geschriften worden er in de Bijbel geciteerd, welke verdwenen zijn
en niet in de canon zijn opgenomen?
Priester van Dorp zegt verder: "De protestant kan omtrent die boeken onmogelijk
zekerheid hebben, omdat hem de geschiedkundige gegevens én het onfeilbaar
leergezag ontbreken. Op het gezag van de Katholieke Kerk hebben de protestanten hun
Bijbel behouden! Alleen door het levende leergezag der K.Kerk weten wij welke
boeken geïnspireerd zijn."
In de tijd der Reformatie heeft men hierin zicht gehad, en men nam als grondbeginsel:
Door het geloof alleen!

101 Totale Reformatie Deel 1
Abraham de vader der gelovigen had immers ook geen boek, maar hij geloofde, en is
de "Vader der gelovigen"! Desnoods kan men zonder een boek geloven! Deswege
verwierpen de Hervormers terecht elk verplichtend gezag in geloofszaken en
loochenden de waarde van goede werken.
Menselijkerwijs had de Reformatie geen stand gehouden en in korte tijd opgehouden te
bestaan. Vandaar de drang tot zelfbehoud en de Nadere Reformatie, waar men de
wezenlijke grondbeginselen van de Reformatie liet vallen (op enkelen na) en men,
zoals priester van Dorp zegt, tot op zekere hoogte terugkeerde tot de katholieke
beginselen, en daarop haar bestaan rekte.
Wij mogen ons wel bezinnen hoe Rooms Katholiek wij nog zijn in zo vele dingen,
waarin we zelf niet eens erg hebben!
Zelfs deze geschriften die hier canoniek verklaard werden, zijn nu niet meer voor
handen. Wat wij nog aan geschriften hebben, stamt uit de 9e- tot 11e eeuw, die door
priesters en monniken wellicht zeer verdraaid.
Wij hebben een algehele Reformatie nodig, en met elkaar moeten wij ons bezinnen
over al deze zaken, waarvan wij inzien dat ze fout zijn gegaan, reeds in de zeer jonge
gemeente.
De Allerhoogste wil slechts geëerd worden op Zijn wijze, gelijk Abraham deed, en
gesteld is tot een Vader der gelovigen!
Wij vragen om de leiding van Yah-Ruach, de Geest van Jahweh, want wie zou zich in
dit oerwoud van leringen des duivels nog een rechte baan weten te maken?
Op alle fronten is het vrouwenzaad misleid, van de rechte weg afgebracht, maar ....... er
is een belofte: Onderwijzing hen die dwalen, brengen in het rechte spoor!
De waarheid zal overwinnen, want indien de leugen zou overwinnen, zou deze in
zichzelf weer ten onder gaan!
Laten wij zoeken naar dé Waarheid, want Die is tevens hét Leven en dé Weg tot
behoud en gemeenschap met de Allerhoogste!
4.4 Aan de EO: "Ik zou weleens willen weten"
Betreft jullie bespreking van de 12 artikelen des geloofs, waar door Dik werd gezegd
dat "geloven een leefwijze" is.
Op zo'n uitspraak heb ik als gelovige Israëliet nu reeds vele jaren zitten wachten, want
..... uit welke oude geloofsbelijdenis blijkt zulks?
Geloven is een werkwoord, een actie; en juist de geloofsbelijdenissen zijn zo abstract.
Indien "geloven" een leefwijze is, en dat is het, waarom wordt in geen enkele
geloofsbelijdenis beleden: IK GELOOF IN DE BERGREDE!
In de Bergrede staan immers alle praktische geloofsregels, door de Messias Zelf
uitgesproken. Zijn de geloofsbelijdenissen niet ontstaan in de tijd dat het christendom
reeds verheidenst was. Iedereen kan toch zulke geloofsbelijdenissen aanvaarden (zelfs
102 Totale Reformatie Deel 1
de duivelen geloven en sidderen) want bij geen van alle behoeft men het
eigengerechtigd leefprincipe op te geven.
Het christendom zou er heel anders hebben uitgezien als men geloofde in de Bergrede
als praktische leefwijze.
De geloofsbelijdenissen leggen slechts de enige nadruk op de leerstellingen en laten de
leefwijze met rust. Vandaar dat de vroege kerk een dubbelvoudig moordenaar als
keizer Constantijn kon aanvaarden. Hij leidde het concilie van Nicea, dat onmogelijk
was geweest als er iemand daarin was die de Bergrede zou nageleefd hebben.
Waarom werd de rechtzinnigheid van een abstract wetenschappelijk geloof als hét
hoogste doel nagejaagd, terwijl men het ideaal van de Bergrede vertrapte? Is dat geen
christendom zonder de leefregels van Christus? Nergens is het Evangelie zo verdraaid
als dáár waar het ons leefprincipe betreft. Voor Ghandi kon het christendom pas een
politiek burgerrecht in India verkrijgen wanneer het in de praktijk werd gebracht wat in
de Bergrede stond!
Van het christen-zijn moeten wij toch afzien als het niet in praktijk kan worden
gebracht. GELOVEN is toch LEEFWIJZE? (Hoewel daarmee niet alles is gezegd).
Men belijdt in de 12 art. dat Yashua opgewekt is en opgevaren ten hemel .... vanwaar
Hij komen zal om te oordelen, enz.
Men belijdt dat de H.Geest er is, maar niet dat deze Geest door Yashua Messiah is
verworven en door Hem gezonden is. Het geloof in het deel krijgen aan de vuurdoop
des Geestes was reeds in de 2e en 3e eeuw bijkans zoek. Er was nagenoeg geen
innerlijke beleving, en dus geen oog voor de Geest in ons. Ook het "waarom" van de
Hemelvaart schijnt volgens sommige belijdenissen te zijn dat Christus in de hemel
even pauzeert om daarna ten gerichte te komen. Dat Hij door de rechterhand des
Vaders verhoogd is, en de belofte des Geestes heeft ontvangen, en deze uitstortte ....
daarvan horen wij helaas niets. Hij verwierf de Geest om in Zijn Lichaam, de
Gemeente uit te storten, waardoor zij GELOVEN als LEEFWIJZE konden volvoeren.
Verder zwijgen alle geloofsbelijdenissen over het grote middelpunt van Yashua's
prediking n.l. de komst van het Koninkrijk Gods. Yashua noemt dit wel 100x, en de
belijdenissen helemaal niet!
Groter verraad aan de "stichter van de christelijke religie" om het zo eens te noemen, is
niet denkbaar. Het christendom van toen en later tijd was en is zonder "geloven als
leefwijze" ongeschikt om een zoutend zout te zijn en ongeschikt het bederf dezer
wereld tegen te gaan.
Het Rijk Gods zal herontdekt moeten worden, en de vraag van : leer Gij ons bidden
"Uw Koninkrijk kome".
In dat Rijk zal de Bergrede centraal staan!
Geloven is een leefwijze, en uit de leefwijze zal de echtheid van het geloof moeten
blijken!
Wanneer zal het mogelijk worden dat dat in een geloofsbelijdenis zal worden
opgenomen? Zijn alle geloofsbelijdenissen canoniek, afgesloten en voor geen enkele
toevoeging of wijziging vatbaar?

103 Totale Reformatie Deel 1
Naar ik ernstig hoop en bid zullen er betere tijden komen, als de zon der gerechtigheid
zal opgaan, en de Wet in de harten ingeschreven wordt naar het Nieuwe Verbond.
Maar ook nu reeds mogen wij streven naar datgene wat komt .Zie wat Hij voor ons
gedaan heeft, om uit liefde Zijn voetstappen te drukken.
Wij moeten integrale christenen zijn, dat wil zeggen: dat uit onze leefwijze blijkt dat
wij christenen zijn.
Ik eindig met een vriendelijke geloofsgroet in Yashua de Messiah, gelovend in de
Bergrede als leefprincipe voor toen, nu en nog eens!
de Uwe: PF.v.d.Meer.
Hoofdstuk 5
5. Hoe functioneert de kerk als "bedrijf"?
5.1 Kan het Evangelie joods zijn? Waar komt de synagoge vandaan?
David H. Stern, een Messias belijdende jood, schreef een boek "Het Evangelie is Joods
..... een eerherstel".
Daarin wordt gesteld dat de volle waarheid van de Schrift zou vereisen dat het "joodszijn"
van het Evangelie wordt hersteld. Ook het christendom zou joods zijn, en
antisemitisme zou onchristelijk zijn, en te weigeren joodse mensen het Evangelie te
brengen zou eveneens antisemitisme zijn.
Wanneer het Evangelie joods zou zijn, kan een jood joods blijven en toch christen
worden en de Messias belijden. Dat nu willen sommige Messias belijdende joden ons
doen geloven.
Is dit opzet, bedrog of onwetendheid?
Men verwart immers de joden met Israël, alsof de joden nog het enige Israël vormen
dat er overig is op aarde. En ook maakt men Jezus en de Apostelen tot joden, en maakt
men -ten onrechte- het joodse volk, tot volk van God!
Nee, de joden zouden slechts een heel klein deel van de ene stam Juda vormen indien
zij van Juda zouden afstammen. En dat kleine deel van een enkele stam kan nooit
representatief zijn voor de rest van alle stammen, die volgens Jak.1:1, Hand.26:7 nog in
de verstrooiing zijn.
Het is een grote uitdaging voor de joden eens aan te tonen dat zij inderdaad van Juda
zouden afstammen, want dat kunnen zij niet. Men leze o.a. de geschriften van prof.
Paul Wexler uit Tel Aviv dat de huidige joden geen semieten zijn, en niet van Juda
afstammen.
Wat tegenwoordig als het "jodendom" wordt aangeduid is een apart volk, met een
aparte religie en met een aparte (valse) Messiasverwachting.
104 Totale Reformatie Deel 1
Dat jodendom is overwegend te herleiden tot Kaïn en Ezau, en heeft een surrogaatreligie,
waarvan de Talmud ons de meest afschuwelijke voorbeelden toont.
Hun religie blijkt uit de verworden Tempeldienst en oprichting van de Synagoge.
Heeft de synagoge een plaats in de heilsgeschiedenis? Was de synagoge iets dat de
Allerhoogste voor Zijn volk instelde, of is het een puur menselijke instelling?
Net als de Tempel heeft de synagoge een eigen liturgie. En, hoe is de verhouding
Tempel tot synagoge?
Algemeen ziet men de heilshistorische lijn als volgt:
Israël had de Tabernakel, en later de Tempel. Tijdens de ballingschap had een deel van
Juda geen mogelijkheid om nog langer in de Tempel zich te wijden aan Jahweh. Uit die
noodsituatie is de synagoge geboren, waar gebed, schriftlezing en uitleg centraal staan.
Is deze vorm (der synagoge) een model en overgangsschakel naar de eredienst van de
nieuwe bedeling der Gemeente?
Voor het bloedige offer kwam het offer van het gebed in de plaats. Voor het priesterlijk
aspect, kwam meer het profetisch aspect.
De synagogen zijn in de diaspora ontstaan, en daarna hebben de teruggekeerden de
synagoge in Palestina gesticht. Zelfs vlak naast de Tempel stonden synagogen, en met
welk doel? Moest de synagoge de Tempel gaan vervangen?
In het NT komt men de synagoge veel tegen, in het OT niet, hoewel de synagoge wel
in die tijd is ontstaan.
Het Hebreeuwse "eda en qahal" betekenen zoiets als vergadering, gemeente,
verzameling. Daarmee wordt geen gebouw aangeduid. De synagoge is wel echter een
gebouw voor godsdienstige samenkomsten.
Na de ballingschap werd de Tempel herbouwd door Zerubbabel en Jozua, met de
profeten Haggai en Zacharia, die daartoe aansporen. Dus niet dat Jahweh de aandacht
van het volk wil aftrekken van de Tempel, en over wil schakelen op de synagoge. Nee,
alleen door het enige ware Offer van Christus zal de ceremoniële Tempeldienst in
vervulling gaan, en niet door synagogen.
De Tempeldienst zou een einde nemen vanwege het enige offer van het ware Lam, niet
vanwege het feit dat de synagoge er reeds eeuwen was en deze de Tempel ging
verdringen.
De synagoge-cultus is dus niet de overgangsschakel van de oude naar de nieuwe
bedeling.
Het valt niet te ontkennen dat de synagoge naast de Tempel een belangrijke plaats had
onder het jodendom, en ook dat de Heiland dikwijls in de synagoge heeft gesproken.
Men kan zich afvragen of de synagoge soms een stuk van het profetische ambt heeft
vervuld, en de Tempel een stuk van het priesterlijke ambt.
Wij lezen dat na de ballingschap de priesters er een taak bij krijgen, namelijk zoals
Ezra, het onderrichten in de Wet. Ezra was priester, en daarbij ook schriftgeleerde.

105 Totale Reformatie Deel 1
In die tijd vormden zich groepen schriftgeleerden in de lijn van Ezra. Deze groepen of
scholen noemde men ‘synagogen’, waar de lezing van de geschriften de levende
woorden der profeten verving. Men bouwde de graven der profeten, en de
tegenwoordige profeten vermoordde men.
Naast de priesterdienst in de Tempel verrees een profetendienst in de synagoge!
Maar ...... is dat de wil des Allerhoogsten?
In de synagogen kwamen ambten. Er werden rabbijnen of schriftgeleerden aangesteld,
die ook nog een zekere band met de Tempel onderhielden. In de synagogen
verheerlijkten deze rabbijnen zichzelf, Matth.6:2,5; Mark.12:38.
De synagoge had een open vorm van dienst. Allerlei gewone mensen mochten er
voorlezen en een commentaar geven, onder leiding van de overste der synagoge. Men
kende er het ambt van voorlezer, voorzanger, voorbidder, en er was een soort
kerkenraad, een raad van oudsten.
De katheder midden in de synagoge zou zien op het spreken van Jahweh in het midden
der gemeente d.m.v. de Thora.
En zo te zien ligt er een soort parallel tussen de Tempel en synagoge.
In de Tempel wordt gezongen en gebeden, in de synagoge eveneens!
Alleen krijgt bidden en zingen in de synagoge niet een priesterlijk, maar een profetisch
accent.
Voor de joden staat de synagoge als leerhuis centraal naast de Tempel.
Beiden, dus de Tempel en ook de synagoge, worden geconfronteerd met de komende
Heiland en Verlosser van het volk Israël.
De Heiland mijdt de synagoge niet, Matth.4:23, 9:35; Mark.1:21,39, 3:1; Luk.13:10,
maar betrekt de synagoge in de crisis zodat de synagoge moet kiezen, voor of tegen
Hem. Zal men Hem als de enige ware Profeet herkennen?
De grote beslissing valt in Nazareth, Luk.4, nadat het er aanvankelijk op lijkt dat men
voor Hem zal kiezen. Nee, men wees Hem af, daar geen profeet in zijn vaderland
geëerd is. Men wierp Hem uit! Luk.4:24.
Zijn komst tot de synagoge dwong deze tot een keus!
Niet alleen de synagoge, maar ook de Tempel moest kiezen! En ook daar verwierp men
de enige ware Priester en Hogepriester!
Beiden, de Priesterdienst en de Profetendienst verwierpen de grote Priester en Profeet
van Elohim gezonden. Grotere tragiek is niet denkbaar.
En met de verwerping van Hem, plaatsten de Tempel en synagoge zich buiten de
verdere heilsontwikkeling!
Wij zien dat Johannes de Doper reeds buiten de Tempeldienst opgroeide, en ook buiten
de synagoge. Dat was een eersterangs protest tegen de verstarring en verabsolutering
van het Priester- en Profetenambt.
Ook de Heiland heeft Zijn dertig levensjaren niet in de Tempel of synagoge
doorgebracht, en heeft er geen officiële opleiding genoten. De Heiland had ook geen
106 Totale Reformatie Deel 1
zwart pak aan, zoals de Rabbijnen, met grote zwarte hoeden, (identiek aan de domineecultuur
van het protestantisme).
De Tempel- en synagogedienst waren nabij de verdwijning. Er zou iets nieuws komen!
Dus was het optreden van Jezus en Johannes een vlammend protest tegen de verworden
Tempel- en synagogedienst. Beide diensten moesten kiezen en kozen metterdaad, maar
dan foutief!
De Tempel en synagoge zijn plaatsen geworden van vervolging. Men vervolgt het ware
discipelschap van Christus, en zo staat het ook met de kerken.
Van nu en voortaan stellen Tempel en synagoge zich in dienst van de satan, zie
Openb.2:9 en 3:9, en is er geen zegen van deze diensten meer te verwachten.
Met Pinksteren verrijst de profetisch-priesterlijke dienst in de Gemeente in een geheel
eigen vorm, namelijk in gaven! 1Cor.12.vv
De oude bedeling is een bediening des doods, 2Cor.3.
En de joden hebben de overgang van de oude naar de nieuwe bedeling nooit kunnen of
willen verstaan. De Thora, de Wet was hun enige houvast, en niet het Evangelie. Men
verwachte wel een Messias, maar niet de lijdende Knecht, in Wie alleen de enige ware
rechtvaardiging ligt.
De Tempeldienst is nooit door de synagogedienst vervangen, en de synagogecultus na
Pinksteren is ook geen wettige voortzetting van de oude synagogecultus.
Tempeldienst en synagogedienst hebben het enige ware offer verworpen, en zijn
daardoor onder het gezag van de boze gekomen.
Wat de hedendaagse joden willen klaarmaken met een te herstellen Tempeldienst in
Jeruzalem, is niets anders dan een satanisch geïnspireerd streven vanuit hun valse
Messias-verwachting.
De joden leven nog steeds met een begeerte naar verlossing, maar blijven de ware
Verlosser Israëls miskennen en verwerpen. En ook onder de "Messias-belijdende"
joden bemerken wij niet het waarachtig loskomen van de oude bedeling, en het leven
bij de "gaven".
Het voortbestaan van het ware Israël is niet afhankelijk van Palestina, en wij vinden in
het zionisme geen Schriftuurlijke Messiasverwachting.
In de oude bedeling heeft een ombuiging plaatsgehad naar de nieuwe, waarbij de
Tempeldienst en synagoge zichzelf buiten de heilsgeschiedenis plaatsten. De
synagogedienst is een puur menselijk bedenksel, en niet een product van Goddelijke
ombuiging van de Tempel naar de Gemeente. De Gemeente is de Tempel Gods, en de
gelovigen zijn de levende stenen, 1Petr.2:1-10.
De Gemeente ontstond, en de eerste christenen gingen aan de slag. Er zal weinig of
geen binding meer zijn geweest van de Gemeente met de Tempel en Synagoge.
De Gemeente kende in haar begin geen ambten zoals in de Tempel en Synagoge, geen
heilige personen die voor heel het volk een plaatsbekledende rol vervulden.

107 Totale Reformatie Deel 1
De Gemeente kende geen heilige plaatsen, geen gewijde gebouwen en speciale liturgie.
De Gemeente kende samenkomsten en liefdemaaltijden, met lof en aanbidding, met
profetie, uitlegging, belijden en onderlinge samenspraak.
In de oude bedeling waren de ambten, profeet, priester en koning min of meer
gescheiden. In de Gemeente niet! Daar is het ambt aller gelovigen!
Later is men (niet op Goddelijk bevel) het apostelschap gaan opsplitsen in ambten, in
dienaars des Woords, ouderlingen en diakenen, en nog later in bisschop, dominee, etc-.
Dat is een regelrechte terugkeer tot de failliet-verklaarde Tempel- en Synagogedienst!
Daaronder valt ook het stichten van kerken, invoeren van eigen liturgie, eigen
feestdagen, etc-.
Het is maar heel even goed gegaan, en al spoedig zakte men weer terug naar het oude
niveau van vormendienst.
Zoals gezegd is de synagoge als instituut in werking gesteld door sommige
teruggekeerde ballingen uit Babylon, als een vervanging dan wel supplement van de
Tempeldienst, maar dan zonder offers.
In het verlengde van de synagoge zijn de kerken ontstaan. Men beroept zich op het
gegeven dat Jezus (Yashua) ook Zelf de synagogen naar ‘gewoonte’ bezocht. Luk.4:16.
Men moet bedenken dat de Heiland geen lid was van een synagoge, en dat Hij dus niet
vanwege Zijn lidmaatschap de synagogen bezocht. De synagoge was voor Hem een
plaats waar joden samen vergaderd waren en waar Hij de confrontatie aanging. Men
wierp Hem dan ook uit hun synagogen! Wel had Hij zich de gewoonte eigen gemaakt
overal waar Hij een synagoge zag, naar binnen te gaan om aldaar de echte waarheid te
zeggen (de knuppel in het hoenderhok te werpen). En dat kostte Hem uiteindelijk zijn
leven.
Nee, bevreesd was Hij niet voor de joden. Hij noemde hen adderengebroed, een uit
overspel geboren generatie. Dus stak Hij de lont aan van het joodse kruitvat.
Hij, noch Zijn apostelen stonden op een lijn met de synagogen!
Prof. Dr. J. v.d. Laan hoogleraar te Kampen, meent dat het christelijk antisemitisme is
wanneer men stelt dat het joodse volk Jezus heeft vermoord. En Hand.5:30 dan? De
God onzer vaderen heeft Jezus opgewekt, Welken gij omgebracht hebt, hangende
[Hem] aan het hout.
Deze gedachte zou tot pogroms en antisemitisme hebben geleid. Jezus zou niet door
het joodse volk ter dood zijn gebracht, volgens Van der Laan zelfs niet door de joodse
religieuze leiders. Slechts door de politieke invloed van een groep joodse leiders op de
toenmalige Romeinse overheid in Judea zou het vonnis tot stand zijn gekomen en
uitgevoerd.
Dus zou het volk vrij-uit gaan! Heeft het volk zich niet op laten hitsen? Heeft het volk
niet geroepen....Mt 27:25 En al het volk, antwoordende, zeide: Zijn bloed [kome] over
108 Totale Reformatie Deel 1
ons, en over onze kinderen.? Was het volk zelf niet medeschuldig toen David de
volkstelling liet uitvoeren?
Het is waar, de directe schuld ligt bij de ophitsers, bij de joodse leiders die daartoe
aanzetten. Het volk is medeschuldig wanneer het luistert naar dergelijke ophitserij! Wij
gaan niet vrij-uit wanneer wij op straat "Heil Hitler" gaan staan schreeuwen, ook al
hitst een ander ons daartoe op! Of men moet het volk als ontoerekeningsvatbare
imbecielen aanmerken!
Wanneer Van der Laan gelijk zou hebben, moet men zijn stelling eveneens toepassen
op Duitsland. Dan zou het Duitse volk ook schuldloos zijn aan de Holocaust, en
zouden alleen de nazi-leiders straf verdiend hebben. Maar wat zien wij? Men laat het
Duitse volk al meer dan 50 jaar "Wiedergutmachung" betalen! Dus houdt men wel
terdege een volk medeschuldig aan hetgeen haar leiders doen.
5.2 Buiten de kerk geen zaligheid (extra ecclesium nulla salus)
Art.28 NGB: "Wij geloven, aangezien deze heilige vergadering is een verzameling van
degenen die zalig worden, en dat buiten haar geen zaligheid is..."
Deze gedachte was reeds bij Cyprianus aanwezig, en Augustinus onderschreef haar, en
vele pausen hebben het herhaald. Paus Bonifatius VIII liet in 1302 in een bul
vastleggen dat er "buiten die ene kerk geen heil noch vergeving van zonden gevonden
wordt". Buiten de kerk (priester) is er geen heil, volgens Rome. De Reformatie heeft
deze opvatting gehuldigd, hoewel zij onder de kerk iets anders verstond dan Rome.
Bij Rome is de kerk daar waar de priester is (hiërarchie en apostolische successie); bij
de Reformatie is de kerk daar waar de gelovigen zich rond het Woord scharen, "een
heilige vergadering der ware Christgelovigen, die al hun zaligheid van Jezus Christus
verwachten, gewassen zijnde door Zijn bloed en geheiligd en verzegeld door de Heilige
Geest" (NGB).
In de tijd der Reformatie was er slechts één kerk, en niet zoals nu een grote
verdeeldheid. Wie van alle verdeelde kerken durft pretenderen de alleenzaligmakende
kerk te zijn? De Reformatie ziet de kerk als de werkplaats van de Heilige Geest, en
daar moet men dus zijn. Wie nat wil worden moet in de regen gaan lopen, en niet thuis
blijven zitten. Wie zalig wil worden moet in de kerk zijn, alzo leren ook de protestantse
kerken. Joh.4. leert dat men noch te Jeruzalem hoeft te aanbidden. De ware aanbidders
aanbidden Elohim in Geest en waarheid.
Maar wat wil men met al diegenen waarbij de Allerhoogste het beliefde op een
rechtstreekse wijze, zonder tussenkomst van kerken, hen te bekeren en met het
waarachtige geloof te begiftigen? Daarvan zijn zeer vele voorbeelden te noemen! Denk
slechts aan John Bunyan en Paulus.

109 Totale Reformatie Deel 1
De kerk is een verlengstuk van de Tempel- en Synagogedienst, die elk een soort
"middelaars-rol" vervulden. De Gemeente heeft alleen haar enige Middelaar, de
Messias Yashua.
De gehele structuur der kerken is gebaseerd op de oude bedeling, en is een terugkeer
tot de Wet. De Gemeente leeft uit en door het geloof van haar Hoofd en Middelaar als
enige regel des geloofs. Ef.2:6-10,14,18,20,22.
5.3 De kerk als de hemel op aarde
De eerste christengemeente leefde in de verwachting van de spoedige komst van het
Godsrijk. Dat bleef maar uit. En tenslotte is men de kerk gaan zien als het Rijk Gods,
waarover Augustinus een boek schreef "De stad Gods".
De kerk zag men als het geestelijke Israël (vervangingstheologie), dus als een staat
(Vaticaan) en als een voorportaal van de hemel, waar het koninklijke, priesterlijke en
profetische ambt aanwezig was.
Dit is een ontaard christendom, ontstaan uit de monopolisering van de religie door een
machtsbeluste priesterstand.
Ook in de Evangeliën, die door deze priesterstand zijn bewerkt en herschreven, en later
canoniek verklaard, is reeds de aanzet tot de kerk-gedachte aanwezig, namelijk de kerk
als het Rijk Gods op aarde (de hemel op aarde).
Het christendom is in de eerste plaats KERK, d.w.z. een groep mensen rondom een
kerkgebouw. Het christendom moet Jezus zijn, Hij centraal. Hij vraagt geen
offeranden van ons, maar ware aanbidding en weldadigheid. De kerk is het
voorwerpelijke (objectieve) element van het algemeen geloof der meeste christenen,
namelijk ... deel uit te maken van de kerk. Luther verplaatste dit naar het subjectieve
element van het geloof waardoor de persoonlijke verzoening met Elohim (God).
Daarmee viel voor de meeste mensen de zekerheid weg, daar men zich vastklampte aan
de kerk. En dat zien wij vandaag de dag nog. Men klampt zich vast aan de kerk, want
als je daar maar bij hoort, komt het wel goed.
Luther sprak echter nog wel van "ons", in "een vaste burcht is onze God," etc. Maar
zijn volgelingen spraken over "ik en mijn", en ook in het piëtisme was dat het geval. En
dat is het ook. Het is een persoonlijke zaak, een levende steen te zijn van het geestelijk
gebouw, de "Gemeente".
Rome bleef daartegen de KERK preken, daar alleen het kerkbewustzijn de mensen zou
doen terugkeren in de moederschoot.
De kerk is ontstaan uit een dogma, en dankt daaraan haar voortbestaan. Er zijn vele
dogma’s, maar het hoofddogma is (wel de) mis.
Dit dogma heeft men tot een kerkelijke feestdag gemaakt, namelijk Sacramentsdag. En
hier ligt de sleutel tot het verstaan van het ware wezen der kerk.
Tijdens de mis zou er gedaanteverandering optreden (transsubstantiatie). Door het
woord van de priester zou de aardse substantie van brood en wijn veranderen in de
substantie van het lichaam van Christus. Tijdens de voltrekking van dit sacrament
wordt een totaal andere wereld opgeroepen, waarin de natuurwetten niet gelden. Er is
110 Totale Reformatie Deel 1
immers scheikundig geen verandering waar te nemen in het brood en de wijn. Het gaat
hier volgens Rome om de geestelijke wereld, waar de ziel eet en drinkt. Dus is er
sprake van een "ziels-substantie". Ooit van gehoord?
Het dogma van de mis leert dus geen natuurlijke, maar een geestelijke "waarheid",
volgens Rome.
Dogma is zoiets als "besluit", het besluit van een leerstelling der kerk. En die besluiten
berusten allen op mysteries.
In de samenkomst der kerk voltrekt zich dat mysterie, het mysterie der verzoening, zegt
men.
Die samenkomst is een soort ‘spel’, en de kerk zelf is dat spel.
Men weet wel dat de dogma’s in de normale zin des woords niet waar kunnen zijn.
Men moet in het spel ‘geloven’. De dogma’s zijn als het ware spelregels en geen
vaststaande feiten. Een dogma is een veronderstelling (axioma), en men ‘speelt’ een
transsubstantiatie van het leven. Men denkt zich in in de hemel te zijn.
Vandaar dat het kerkgebouw een ‘heiligdom’ heet te zijn, een voorportaal van de
hemel. Een schip dat op de wereldzee op weg is naar de veilige haven. En met dat doel
zijn de oude kathedralen gebouwd. In de kerk trekt men zich terug voor een moment uit
de harde wereld, en daar speelt zich het toneel van het hemelleven af. En vandaar dat
de geestelijken een "hemelse" kleding dragen (behalve in de synagogen en protestantse
kerken, waar men zich vertoont in zwartgeblakerde kleding). Zie p.24 van deze
brochure.
Wij zien dat het ‘geloof’ op deze wijze bestaat in een soort voorstelling, suggestie. Op
die manier wordt de Godsverering een totale omkering van de natuurwetten. Men denkt
dat in de hemel alles anders is, precies tegengesteld aan de (zondige) natuur. En dat nu
is het ‘spel’, de kerk. Dat is komedie, suggestie, illusie, trance, schijn. Daarbij moet
men alle intellectuele gedachten opzij zetten!
De kerk zou het lichaam zijn van Christus, en de bisschop (of dominee) Zijn
vertegenwoordiger.

111 Totale Reformatie Deel 1
5.4 De kerk als voorportaal des hemels
De kerk zou een bovennatuurlijke grootheid zijn, en jawel, die taal spreken de
kathedralen. Men vereert niet de Schepper, maar de kerk (de schepping van de
architect). In de gehele wereld is geen tweede voorbeeld van zulk een
zelfverheerlijking te vinden als de KERK, waar de geestelijken zich "Servus servorum"
noemen (knecht aller knechten), maar waar men als Koning aller koningen heerst!
(domineert), als plaatsbekleders van Christus.
In de kerk staat niet God of Jezus centraal, maar de mens.
Het christendom is KERK, en slechts de kerk is de christelijke religie.
Dit systeem is een puur joodse uitvinding, zoals wij zagen, namelijk de SYNAGOGE!
De dom, de kathedraal is niet een huis voor de godheid, maar is een toren voor het
eigen "ik". Totale zelfverheffing!
In de kathedralen wordt het hoogste menselijk kunnen ten toon gesteld. Men bouwde
en offerde alles op, zogenaamd voor de godheid, (de godheid van het eigen "Ik"),
terwijl men niets deed voor het eigen leefmilieu, de wooncultuur. Men vond het
bovennatuurlijke belangrijker dan het natuurlijke. De kerk was een vlucht, zo gauw als
het kan weg zijn uit die harde zondige wereld!
Men had geen oog voor de ware Gemeente Gods, die bestaat uit levende stenen. Dat is
geen natuurlijk gebouw of orgaan, maar een geestelijk gebouw. De Gemeente is daar
waar slechts twee of drie tot of in Zijn Naam vergaderd zijn. Matth.18:20.
112 Totale Reformatie Deel 1
De kerk van Rome bestaat vanwege de paus en priesters, en kan desnoods nog wel
zonder kerkvolk. De Roomse kerk is met het priesterschap identiek, dus een exclusief
gemonopoliseerd beheer en bestuur, dat leeft vanwege het (bij)geloof der mensen. Dat
nu is de priesterheerschappij!
Economisch gezien is dit priesterwezen niets anders dan klaploperij en
volksverlakkerij. Maar zolang als de mensen er in geloven, zolang de priesters zich in
het geestelijke oncontroleerbare vlak voortbewegen, zal er geen haan naar kraaien.
De priesterstand en de dominees leven immers bij de welstand der zielen! De
geestelijke stand plukt de vruchten van de schuldgevoelens der mensen. De
geestelijken preken de mensen schuldgevoelens aan en dreigen hen met de hel en
verdoemenis, en bieden hen daarna verzoening aan met God (als handelswaar).
Men moet de mensen eerst angstig en ziek maken, om hen daarna van hun angst te
kunnen verlossen. En daarvoor betalen de mensen gaarne!
Op die wijze houdt de geestelijke stand het instituut (de fabriek) in stand.
Luther heeft met zijn leer van het algemeen priesterschap de roomse
priesterheerschappij weliswaar een doodsteek gegeven, maar heeft niet kunnen
verhinderen dat de dominees in de kerken der hervorming toch weer een soort priesterrol
zouden gaan vervullen.
Deze geestelijken vertellen reeds eeuwenlang mooie verhalen over het hiernamaals,
maar gaan voorbij aan de eigenlijke hedendaagse problematiek. De meeste geestelijken
hebben weinig theologische en praktische kennis, en camoufleren hun gebrek door
keurig een geloofsbelijdenis uit het hoofd te leren. En zo verschanst de kerk en haar
leden zich achter een haag van dogma’s en belijdenissen, en plaatst zich als een aparte
gemeenschap buiten de rest der mensheid, als een hemel op aarde.

113 Totale Reformatie Deel 1
De mensen weten dat zij uit zichzelf niet tot de hemel kunnen geraken, en er een
wonder moet plaatsvinden. Dat wonder laat Rome voltrekken bij de mis en de doop. De
priester zet het werk der verlossing voort, en zulks geschiedt op het altaar, waar in
wezen hetzelfde wordt voltrokken als op Golgotha. De kerkdienst is dan ook geen
stichtelijke neutrale bijeenkomst, maar is de verlossing zelf! Het nemen van de hostie is
volgens hen een heus eten van Christus (dus een vorm van kannibalisme).
Religie is echter geen zaak van het gezond verstand. Het is sacramentele eredienst,
waarin zich bovennatuurlijke zaken voltrekken, zegt men. Religie is geloof vanuit angst
voor vergelding in het hiernamaals, dus een soort neurose (geestesziekte).
En dat zijn de twee werelden waarin de godsdiensten zich bewegen, en daardoor houdt
men er altijd een dubbele boekhouding op na. Zelf ziet men de grenzen niet meer
tussen deze twee werelden, en zo wordt religie spoedig een vergif (opium van het
volk).
Toen Luther het priesterschap ontbond, bleef er van de kerk voor de protestanten in
feite niet veel meer over dan een culturele instelling. Wat moest men er van maken? De
Staat ging er zich mee bemoeien en confisceerde alle roomse eigendommen. Welnu, de
kerken afbreken deed men niet, want daarvoor waren zij te kostbaar. Dus maar weer
gebruiken, alleen in gewijzigde vorm. De kerk moest wel gescheiden blijven van de
staat, hoewel dezelfde personen die lid waren van de kerk, ook staatsburgers waren, en
dikwijls staatsbeambten. En dat had nog wel gekund indien de protestantse kerk geen
machtsorgaan was geworden, die de staat aan zich dienstbaar trachtte te maken (net als
Rome). Zo schakelde de kerk de Staat in tussen Gomarus en Arminius, alwaar de
Dordtse Synode uit voortkwam, door de Staten Generaal bevolen, waaraan wij de
Staten-bijbel te danken hebben (een Bijbel met Overheidsinmenging).
De kerk die zich immers van de liefde van Christus moest bedienen, gebruikte juist de
haat tegen andersdenkenden.
Een beschrijving van haar herders lezen wij in Jeremia 23:9 tot einde!
De kerk zegt te leven bij de "openbaring", dat is de metafysische wereld, het
bovennatuurlijke. Dat is oncontroleerbaar.
Voor natuurkundigen is de natuur de enige openbaring. Voor het christendom is er de
van de godheid komende openbaring. Die openbaring is eenmalig en voorhanden, en
daarom moest men het vastleggen, zegt men, opdat het overgeleverd kan worden. En
vandaar dat het karakter van het christendom dogmatisch is, een boek-religie steunend
op belijdenissen.
Maar toch blijven twijfel en onzekerheid bestaan. Er is geen vastheid in. De
natuurwetten wel, die zijn stabiel, altijd en overal gelijk. Maar die hanteert de kerk niet,
want dan wordt haar komedie openbaar!
In de natuur gebeuren geen nieuwe feiten die vastgelegd moeten worden. Er komen
geen nieuwe natuurwetten bij, die tot dogma moeten worden verklaard. In de kerk wel.
De paus spreekt van tijd tot tijd "ex cathedra" inzichten uit die tot encyclieken worden.
En dat is nodig, anders stopt de "handel"!
114 Totale Reformatie Deel 1
5.5 Handel met het heilige
Een kerk die zich de vorm van een instituut of organisatie aanmeet, krijgt vanzelf een
bedrijfsmatige structuur. En dat is het juist wat de Heilige Geest wilde voorkomen in
de Gemeente.
Een bedrijf heeft een gebouw nodig, een bedrijfsruimte, met betaald personeel, en een
verkoopproduct, met verkopers en kopers. Geld is het smeermiddel waar alles om en
op draait, voor het goed-functioneren, voor de liquiditeit.
De kerk is het bedrijfsgebouw, de fabriek en de winkel tegelijk. Geld is de motor van
de kerk, daar draait alles om. En dat is nu juist hetgeen waartegen de Heiland de gesel
opnam in de Tempel-reiniging!
Het Evangelie en de heilige dingen zijn het verkoopproduct. Het personeel, dat zijn de
ambtsdragers, die het product maken en aan de man brengen. De kopers zijn de
gelovigen in de ruimste zin des woords.
Het product moet aantrekkelijk zijn, anders kopen de mensen het niet, want de klant is
koning. Ergo, elke generatie ontvangt de clerus die zij verdient!
Wanneer wij het peil der geestelijken van de laatste 20 eeuwen overzien, moet het peil
van de bevolking daarmee gelijke tred hebben gehouden. Algemeen was dat peil laag.
En zo is het ook met het geloof geweest. Alle eeuwen door heeft de kerk en het volk
weinig of niets geweten waaruit het ware geloof(sleven) bestond.
Zo was in de Middeleeuwen de kerkdienst meer een soort volksvermaak dan een
geestelijke opbouw in het allerheiligst geloof. Het volk leefde bij feesten, eten en
drinken, hoe meer hoe liever. Men zondigde er op los, en men wist dat men zondigde.
De kerk verzon allerlei aantrekkelijke verkoopproducten als: heiligenverering,
bedevaarten, relikwieën, aflaten, melk van de maagd Maria, wijn van de bruiloft te
Kana, manna uit de woestijn, haren uit de baard van de Heiland, etc.
Officieel is de aflaat een kerkelijke kwijtschelding van tijdelijke straffen (let op:
kerkelijke straffen). Het volk wist het onderscheid niet tussen kerkelijke en eeuwige
straffen, en meende dat het bij de aflaat ging om kwijtschelding van de Goddelijke
straffen. De kerk liet de mensen maar in die waan, want het leverde geld op.
Men hield het volk Jezus wel voor, maar men gaf hen de maagd Maria als
medeverlosseres.
De vrijspraak die een mens uitsluitend in de Verlosser kan ontvangen, werd aan Maria
toegedacht. En dat is de oorzaak geworden van de reformatie.
In die tijd zien wij de voorlopers van de reformatie, en daarbij mannen als Erasmus, die
in protest gingen tegen de relikwieën cultus, tegen de banale heiligen-verering, tegen
de bandeloze bedevaarten, tegen de woeker aflaathandel, tegen de gehele kerkelijke
waanzinnige theologie.
In zijn boek "De lof der zotheid" haalt Erasmus de gehele geestelijke stand op een niet
mis te verstane wijze over de hekel. En, terecht!
Vandaag de dag is het in de Roomse en in de Protestantse kerken nog precies zo. Men
drijft handel met de heilige dingen. De ambtsdragers voelen zich de "knechten des

115 Totale Reformatie Deel 1
Heeren", die wel een potje kunnen breken bij hun grote baas. Zij dragen ambtskleding,
en daarin voelen zij zich verheven boven het gewone volk (zie wat ds. Hegger daarvan
schrijft in de "Gezins Gids" 2-7-1998). De priesters in hun kleed, en de dominees in
hun zwarte pak en zwarte hoed voelen zich mijlen verheven boven het gewone volk.
En dat zijn zij ook, want in werkelijkheid fungeren zij als een soort
"vogelverschrikker" om de ware gelovigen en zoekenden van zich af te houden (nader
niet tot mij, want ik ben heiliger dan gij!). Hiertegen heeft de Heiland juist
geprotesteerd, door te zeggen dat de discipelen niet meerder waren dan hun Meester, en
zij allen broeders waren. Geen aparte ambten en ambtsgewaden, nee, gij zijt allen
gelijk!
Zie ..... Mt 23:10 Noch zult gij meesters genoemd worden; want Een is uw Meester,
[namelijk] Christus. Gij zult niemand uw vader noemen, want één is uw Vader.
En dan de geldzucht der ambtsdragers (de goeden zo die er nog zijn niet te na
gesproken). Men heeft een traktement, en daarnaast zo’n vijf tot zeven door-de-weekse
predikbeurten. Dat tikt lekker aan! En, een preekje is niet zo heel goedkoop, want nu ja,
men moet er toch maar een hoop werk voor verzetten (tien of twintig keer dezelfde
preek doet er niet toe).
Wij zullen ons verder verdiepen in de handel met de heilige dingen:
De vorst Albrecht van Brandenburg wilde het primaat van Duitsland hebben. Albrecht
moest daarvoor zelf met de paus onderhandelen. Daartoe wendde hij zich tot de joodse
grootbankier Jakob Fugger. Fugger onderhandelde daarna met de paus. Paus Leo vroeg
12.000 ducaten, voor de ‘twaalf apostelen’, zei hij. Nee, Fugger bood hem 7000, voor
de ‘zeven hoofdzonden, zei hij. De partijen werden het eens voor 10.000, zeker voor de
‘tien geboden’ zullen wij maar denken!
Fugger betaalde contant en leende het geld aan Albrecht tegen rente. Albrecht kon deze
rente niet betalen, en begon toen met de aflaathandel.
Paus Leo liet dat toe. Zelf had de paus veel geld nodig voor zijn carnavals, kaartspelen,
jachtpartijen, en bovenal voor de afbouw van de St. Pieterskerk te Rome. De paus
kwam overeen dat de helft van de opbrengst der aflaten voor de Fuggers zouden zijn,
en de andere helft voor hem.
Men kon allerlei aflaten kopen, o.a. om de zielen van gestorvenen uit het vagevuur te
verlossen. De prijs varieerde voor de koningen van 25 goudguldens, baronnen en
graven 20, lagere adel 6, en burgers en kooplieden 3, en de gewone bevolking 1
goudgulden. (Zie J.de Rek "Van Bourgondië tot Barok p.183").
De dominicaan Tetzel werd met de verkoop van de aflaten belast. Hij was een handige
kerel.
"Zo gauw het geld in ‘t kistje klinkt, het zieltje in de hemel springt" zou hij gezegd
hebben.
Hiertegen heeft Luther zijn 95 stellingen op de deur van de slotkapel te Wittenberg
gespijkerd.
116 Totale Reformatie Deel 1
Niet door aflaat, bedoelde Luther, maar alleen door een waar berouw over de zonde,
ontvangt men vergeving in Christus.
Niemand van de geestelijken diende het altaar om niet. Hun schoorstenen moesten
immers roken, en hun lieve herenleven moest betaald worden. Aan vuile handen had
men een gruwelijke hekel. En dat is vandaag de dag nog niet anders. Ook door de
protestanten worden grote gebouwen neergezet die men kerken noemt, "Gods"huizen.
Dominees worden aangekocht, en het elk nieuw beroep biedt weer nieuwe
perspectieven. De dominees verkopen hun preken, en het "ezeltje van Bileam loopt nog
lekker". Men preekt er door de weeks nog bij, en een keer of vijf preken, waarvan de
opbrengst uit de "zak" soms wel meer dan duizend gulden is. Dat tikt lekker aan.
5.6 De kansel
De lessenaar ging aan de komst van de kansel vooraf. De lezenaar (van het Griekse
‘anabaino’ komt ons woord ‘ambo’) stond in de oude christelijke kerken bij het altaar
op het koor. Tijdens de hervorming zochten onze vaderen een andere plaats voor de
preekstoel. Het Woord moest meer centraal staan, en dus ook de dienaar des Woords.
Kansel is afgeleid van het Latijnse cancelli, de naam voor ‘koorhek’.
De eenvoud van de lessenaar werd al spoedig verdrongen door zeer overdadige
versiering met allerlei ornamenten en beeldhouwwerken. Men zag de kansel als het
voornaamste bestanddeel van de kerk, en kende daaraan bijzondere waarde en eerbied
toe. Kosten noch moeiten bleven gespaard. De kansel is een soort verhoogde tribune
met borstwering, welke men met een trap moet beklimmen, met dikwijls nog een
klankbord er boven. Men vond dat de preekstoel wel een heel bijzonder meubelstuk in
het "Godshuis" mocht zijn, daar er immers het Woord opengeslagen op lag en aldaar de
belangrijkste man, de dominee (komt van domineren, overheersen) op moest staan. De
kansel is alzo een soort heilige der heiligen in de kerken. De taak van de kansel is om
de prediker boven de gemeente uit te verheffen. Diens persoon moet gezien worden, en
zijn stem gehoord. Dr. A.v. Brummelen zegt ervan in het RD 28-7-98 dat de kansel een
gewichtige taak heeft, en moge de kansel nog maar lang in onze lage landen blijven.
Wij delen deze mening niet, en zien niets liever dat de kerken en kansels tot de laatste
staan en spaander zullen worden afgebroken (zie onze brochure "Help de kerken
slopen, en help de Gemeente bouwen").
Zou de teruggekeerde Heiland Zich willen bedienen van al deze opsmuk, verhoging en
menselijke vernuftigheid? Nee, Hij wilde juist onder en temidden van het volk staan en
werken. Hij stond niet boven het volk, afstandelijk als op een steekstoel. Hij stond
naast en voor de mensen en legde Zijn hand op hun hoofd of schouder en sprak hen
vriendelijk en doordringend aan: Mijn zoon, mijn dochter, geef mij je hart!
De kansel heeft zijn langste tijd gehad, gelukkig!
Ook deze vorm van afgoderij zal worden uitgeroeid!

117 Totale Reformatie Deel 1
Conclusie: Jezus was geen lid van de Synagoge, en zal zeker geen lidmaat worden van
een kerk. Hij is het Hoofd der Gemeente. En waar twee of drie in Zijn naam vergaderd
zijn, daar is Hij in het midden:.
Mt 18:20 Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het
midden van hen.
Mt 28:20 En ziet, Ik ben met ulieden al de dagen tot de voleinding der wereld. Amen.
Ter verdere studie raden wij aan de volgende boeken te lezen:
Tegen de Priesterheerschappij, van Emil Rosenow
De Papenspiegel, van Corvin Wierbitsky
Afscheid van het Christendom, G.Wyneken
J.Koelman, De wekker der leraaren
Jac.Fruytier, Sions worstelingen
A.v.d.Meiden, De zwarte kousen kerken
B.Wallet, Ambt en Avondmaalsmijding in de Ger.Gem.
Er bestaat een afbeelding of beeld van een figurenpaar "Synagoge en Ecclesia". Dat
zijn twee vrouwenfiguren die het jodendom en de christelijke kerk voorstellen. De
figuur Ecclesia staat rechtop, meestal met een kroon op het hoofd en kruis in de hand,
en purperrood gewaad. De figuur Synagoge is een gebukte gestalte, met gebroken staf.
Dit zou tonen dat de kerk uit de synagoge voort is gekomen, en dat de kerk
triomfantelijk overheerst.
plaatje rabbijnen + zwarte dominees
Hoofdstuk 6
6. De inrichting der kerk:
118 Totale Reformatie Deel 1
6.1 Is het domineesambt bijbels?
Dominee komt van het Latijnse dominus , dat is heer (overheersen of domineren) en
daarmee begroette men een hoger geplaatst persoon. In de 16e en 17e eeuw werd nog
ieder man van aanzien zó aangesproken, ook Roomse geestelijken en burgers; later
alleen predikanten (uit Chr.Encycl.Kok).
Er is heden nog al wat te doen over een zogenaamd nieuw vierde ambt, dat van
kerkvoogd-ouderling, dat volgens de theologen géén steun vindt in de Bijbelse ambten.
Inderdaad komt zulk een 4e ambt niet in de Schrift voor.
Maar, ..... >>> komt het zogenaamde derde ambt van dominee of Verbi Divini
Minister (bedienaar des Goddelijke Woords) wél voor in de Schrift?
Wij zullen, om een antwoord op deze vraag te kunnen geven, zowel de Schrift als de
historie moeten onderzoeken.
In 1 Cor.12:28 worden Apostelen, profeten en leraars genoemd. Het verschil tussen
een profeet en een leraar was, dat de leraar niet zo charismatisch was als de profeet.
Profetie is een opwelling door de Geest, en leren is een woord van onderricht geven dat
tevoren is overdacht.
In Jak.3:1 en Hebr.5:12 zien wij dat de leraars meestal kwamen uit de eigen gemeenten.
Een combinatie van herder en leraar kan ook, Ef.4:11, waar de herders tegelijk
ouderling waren.
De ouderling was tegelijk prediker, en dat vroeg om bekwame leraars, zodat goed
onderwijs noodzakelijk was.
Een ouderling is er om toezicht te houden, te besturen, en voor zielzorg, Tit. 1:9, en dit
ligt in de lijn van de apostolische opvolging.
DE hiërarchie:
DE APOSTELEN
/=======================\
De Presbyters/ouderlingen De Diakenen
voor toezicht, bestuur, zielzorg hulp der oudsten
Meerdere oudsten vormden het presbyterium.
De oudsten werden spoedig geknecht en tot priester misvormd.
Uit de Presbyters kwamen de opzieners, episcopen en bisschoppen.
De opziener is de predikant, zoals een marktopzichter.
De bisschop is niet gebonden door een besluit van het presbyterium, maar staat daar
boven.
De episkope/opziener, waarvan "didaktikos" wordt gevraagd, zie Titus 1:7-9, dat is
vasthouden aan het betrouwbare Woord, dat naar de LEER is. Hij is een
verantwoordelijk persoon, en wijst vooral naar de Herder.

119 Totale Reformatie Deel 1
De begrippen poimainein (de gemeente weiden), opzicht en herderlijke zorg worden bij
elkaar toegepast op de ouderling. Ouderling en Opziener worden in één adem
genoemd. De Gemeente is mondig, en is onmondig gemaakt.
De bisschop neemt volgens Ignatius de plaats van Christus is, de presbyter die van de
Apostelen, en de diakenen representeren Gods gebod.
Ignatius is de eerste die een wig drijft tussen het ambt van presbyter (ouderling) en
episcoop (opziener).
Hij geeft de titel van Episcoop aan de Bisschop, de hoogste autoriteit in de kerkenraad
en gemeente.
De Bisschop staat boven de ouderlingen, zij zijn ondergeschikten. De bisschop is de
zichtbare plaatsbekleder van de onzichtbare God. Hij is de leider van de eredienst. Hij
gaat voor in de bediening van het woord.
Zonder hem mag zelfs geen huwelijk bevestigd worden.
In een verklaring van de Commissie voor Geloof en Kerkorde van de Wereldraad van
Kerken, Lima 1982, uitgave Horstink Amersfoort, over Doop, Eucharistie en Ambt
staat het volgende te lezen:
p.42. In de tweede en derde eeuw vond een drievoudig patroon van bisschop, presbyter
en diaken ingang als hét patroon van het ambt in de hele kerk. In de eeuwen daarop
onderging het ambt van bisschop, presbyter en diaken aanzienlijke veranderingen in de
manier waarop het werd uitgeoefend.
20. Het is belangrijk om zich bewust te zijn van de veranderingen die het drievoudige
ambt heeft ondergaan in de kerkgeschiedenis. De oudste teksten die melding maken
van het drievoudige ambt hebben betrekking op de plaatselijke eucharistie-vierende
gemeenschap.
21. Al gauw kwamen er verschuivingen in deze functies. Steeds meer begonnen de
bisschoppen episkopé uit te oefenen over verschillende plaatselijke gemeenten tegelijk.
24. De verhouding van presbyteraat en episcopaat en de mate waarin de presbyter
deelneemt in het episcopale ambt is alle eeuwen door overal een punt van discussie
geweest en is voor velen nog altijd een onopgelost probleem van groot oecumenisch
belang.
29. Bisschoppen prediken het woord, leiden de sacramentsbediening en oefenen tucht
uit, met pastoraal opzicht.
30. Presbyters zijn pastorale bedienaars van het woord en de sacramenten in een
plaatselijke eucharistie-vierende gemeenschap. Zij zijn verkondigers en leraars van het
geloof, oefenen pastorale zorg uit, en zijn verantwoordelijk voor de handhaving der
tucht, etc.
De volgorde werd alzo: Bisschop >> Ouderling >> Diaken >> Volk.
De bisschoppen vormden een apart priesterschap in de kerk.
120 Totale Reformatie Deel 1
Cyprianus is de man die het algemeen priesterschap negeerde, en de afzonderlijke
priesterkaste instelde, gelijk als in de oude bedeling onder de Levieten.
Het opzienersambt werd >> het bisschopsambt = 1e rang priesters
Het ouderlingambt werd >> het priesterambt = 2e rang priesters
Het diakenambt werd >> het levietenambt
De bisschop heeft het monopolie van: leerverkondiging + sacramentsbediening +
uitdeling van de genade en de bediening van het woord. (zie dr.Ph.J. Huijser. De
ouderling en de prediking p.27).
In de 4e eeuw wordt de hiërarchie van de bisschoppen, ouderlingen en diakenen nog
verder uitgebreid.
Er komen dan aartsouderlingen + aartspriesters + aartsdiakenen.
Op de bovenste tree van de kerkelijke ladder stonden de patriarchen.
Er was wel verzet van oprechte christenen tegen deze gang van zaken, doch dat was
een druppel op de gloeiende plaat. In 360 leerde Aërius, ouderling in Sebaste, Klein
Azië, dat er naar de Schrift geen rangonderscheid is tussen bisschop en ouderling, en
dat het hetzelfde ambt is/moet zijn. Hij beriep zich op Fil.1:1. Dit werd echter als de
ergste ketterij gezien.
Toch kreeg dit bijval van Chrysostomos en Ambrosiaster. En Hieronymus was een
groot voorvechter van het ware ouderlingschap. Hij beriep zich op Fil.1:1, Hand.20:28,
Hebr.13:17, 1Petr.5:1,2. Hij zegt: bisschoppen als superieuren van ouderlingen zijn er
niet naar Goddelijk recht.
In de oude christelijke kerk hadden aanvankelijk de presbyters/ouderlingen of
bisschoppen de bevoegdheid om te prediken. Ook diakenen ontvingen soms daartoe
van de bisschop een volmacht.
Het R.K.-hiërarchische systeem heeft alles krom en scheef getrokken, en de kerkelijke
ambten verbasterd.
De paus is de hoogste gezagsdrager in de kerk, en onderwerping aan hem is nodig ter
zaligheid (vlg. Thomas Aquino).
De Kerk kreeg dezelfde inrichting als de staat.
De paus regeert als een koning over zijn rijk.
De bisschoppen delen in zijn bestuur als rechters en landvoogden.
De priesters zijn ondergeschikte staatsambtenaren.
De bisschoppen hadden een streepje voor op de priesters, want zij konden door
inwijdingen het priesterschap voortplanten, daar zij opvolgers waren van de Apostelen,
terwijl de priesters slechts de opvolgers waren van de 72 discipelen uit Luk.10.

121 Totale Reformatie Deel 1
6.2 Het concilie van Trente 1545-1563 zegt het volgende:
"Er bestaat in de Kerk een hiërarchie van bisschoppen, priesters en dienaren, welke
door Goddelijke schikking is ingesteld. De paus heeft het recht tot benoeming der
bisschoppen. Deze zijn de opvolgers der apostelen, door de H.Geest aangesteld om de
Kerk te regeren. Zij zijn de superieuren van de priesters, wijden hen tot hun ambt en
delen hun daarbij de H.Geest mede. De priesters hebben de macht om het ware lichaam
en bloed des Heeren te consacreren en als zoenoffer Gode op te dragen; de
prediking van het evangelie is aan het priesterambt niet inherent".
De Paus werd steeds grotere macht toegekend, en het Vaticaanse concilie 1869-1870
zette de kroon op het hoofd der paus, n.l. door het dogma der pauselijke onfeilbaarheid.
In de Reformatie kwam de herstelling van het ouderlingenambt als zo danig naar
voren. Hierin is het voornamelijk Calvijn, die de bron van het ambtelijke gezag niet
beneden op aarde stelde, maar boven, van Elohim zelve.
Calvijn ziet de ouderling, dienaar des woord, opziener of bisschop als verschillende
benamingen voor hetzelfde ambt. Hij wijst dan naar Tit.1:5-7, Fil.1:1, Hand.20:17, 28.
Ook degenen die de Schrift herders en leraars noemt zijn onder de ouderlingen te
rekenen!
Calvijn erkent dus slechts twee schriftuurlijke ambten.
Uit 1Tim.5:17 trekt hij de conclusie dat er wel een zeker onderscheid is in de kring der
ouderlingen, n.l. zij die het predikambt bedienen, en zij die alleen toezicht en regering
der kerk hebben. De eersten zijn de pastores of herders en dienaren in engere zin. Elke
pastoor of predikant is daarom ook ouderling, maar niet elke ouderling is predikant.
Calvijn ziet het predikambt (Verbi Divini Minister) niet als een derde ambt, maar
gewoon als het ouderlingenambt.
Van de pastorenkerk als bij Luther en Zwingli wilde Calvijn niet weten.
Het karakteristieke van het ouderlingenambt is dat daaraan de leiding en het bestuur der
gemeente is opgedragen, terwijl het pastorenambt daarenboven de bediening van
woord en sacrament kreeg toegewezen.
Calvijn hield zich aan het twee-sporen-ouderlingschap, en zag de bediening van het
Woord als het centrale bestanddeel van de eredienst. Men komt volgens Calvijn in de
vergadering der gelovigen om Gods Woord te horen prediken.
Calvijn heeft hier nog géén oog voor de wáre gemeente-structuur, het algemene ambt
aller gelovigen, maar houdt vast aan de eenmansdienst.
Wel eist Calvijn dat het een levende verkondiging van het Woord zal zijn, wat in strijd
is met de methode die men destijds in Engeland volgde, waar de preek op de kansel
werd voorgelezen (dus geen preek-lees-kerken).
122 Totale Reformatie Deel 1
De Protestantse kerken verwierpen wel het Roomse hiërarchische systeem als zodanig,
en stelden in 1571 te Embden vast dat geen kerk over een andere kerk, en geen
ambtsdrager over een andere ambtsdrager heerschappij zal voeren. Tegelijk leerde men
drie ambten n.l. dienaren des Woords, + ouderlingen, + diakenen. Op deze grondslag
rusten de latere Nederlandse kerk ordeningen.
Men heeft zich niet algeheel los weten te maken van het Roomse systeem, en men
handhaafde het zogenaamde derde ambt, dat van "bedienaar des goddelijken Woords".
Het was daarbij de taak voor de ouderlingen te letten op de leer en wandel van deze
Dienaren des Woords. Ook in Engeland volgde men dit zelfde spoor, waar John Knox
de voorvechter was van de presbyteriale reorganisatie der Kerk in Schotland.
In feite hield men in en na de Reformatie vast aan het oude systeem dat de bisschop de
meerdere was van de presbyter, waar de oorsprong ligt van het derde ambt.
De ouderling is echter de volwaardig gelijke van de dienaar des Woords. Het zijn twee
benamingen voor één zaak, want in beide gevallen is er de plicht tot dienen, en niet het
recht tot heersen.
Bij de Luthersen, Anglicanen en Amerikaanse Methodisten is de bisschop de
alleenheerser, maar ook in veel andere Protestantse kerken heeft de dominee het voor
het zeggen: de dominocratie.
Ouderlingen (dus ook dominees) mogen NIET REGEREN, maar moeten DIENEN
en besturen.
In 1Cor.12:28 en 1Tim.5:17 heeft de St.Vert. ten onrechte vertaald "het regeren der
ouderlingen". Nergens in de Schrift wordt regeermacht aan ouderlingen toegewezen.
Strongs 4291 heeft bij proistemie = stand before, preside, practise, dus voorstaan,
leiding hebben, uitoefenen. Dat is besturen in de zin van leiding geven, dienstbetoon,
zo, dat het ambt aan de wil der gemeente ondergeschikt is. Dit is het tegenovergestelde
van domineren, overheersen.
Er is en er mag géén kerkelijke promotie zijn!
De diaken is niet minder dan de ouderling, en een "dominee" mag niet de meerdere zijn
van een ouderling en diaken.
De dominee wordt algemeen gezien als de kapitein op het schip. Hij is de man met de
theologische studie, hij is beroepen en bevestigd in de gemeente, en heeft zelfs een
ambtswoning gratis van de gemeente. De dominee wordt als enige ambtsdrager
volledig door de gemeente betaald.
De dominee is dus een zeer gewichtig figuur, herkenbaar aan het ambtsgewaad
(meestal zwart, en toga), herkenbaar in gepraat en gelaat, en, de ouderlingen en
diakenen zijn dankbaar dat zij in zijn schaduw mogen meewandelen.

123 Totale Reformatie Deel 1
U voelt toch wel aan dat dit een geheel ONschriftuurlijk beeld is. Er mag geen enkel
verschil in rang of stand zijn in de gemeente, zie Matth.20:20-28 en 23:8.
In een gemeente zijn allen elkaars gelijken!
De wet van Christus leert broederlijke gelijkheid!
Rome heeft deze wet opgeheven en de hiërarchie ingevoerd, hoewel Rome het ambt
van "dominee" niet kent.
Maarten Luther voerde het predikambt in, en betitelde dat als het hoogste ambt in de
christenheid. Op zich een vooruitgang t.o.z.v. Rome, maar niet de juiste oplossing.
Luther meende dat het ambt van ouderling nu wel afgeschaft kon worden.
Luther is in feite nog even Rooms als voorheen in dezen.
De Schrift leert immers géén primaat voor predikers, als zijnde een geestelijke stand,
hóger dan ouderlingen en diakenen en gemeenteleden.
Yashua Messiah heeft de opdracht tot prediken gegeven aan alle discipelen en
gelovigen, niet als een ambt, maar als een opdracht. Matth.24:14, Mark.13:10, 16:15,
Luk.24:47.
Lange tijd daarna hebben de Apostelen pas het ouderlingenambt ingesteld, Hand.14:23,
Tit.1:5.
De Apostelen stelden geen predikambt in, want dat gold voor allen.
Later is het diakenambt ingesteld, en het is maar de vraag of de discipelen hierin goed
hebben gehandeld, want daarmee hebben zij zichzelf en de ouderlingen op een hoger
voetstuk geplaatst, en de diakenen moesten het mindere werk maar op gaan knappen.
Luther zei dat het ambt door Elohim geschonken is aan de kerk, n.l. aan de
gezamenlijke gelovigen >>>
en de kerk draagt het over aan de kerkdienaren >>>
zo functioneert het ambt in naam der kerk, en is het slechts indirect een goddelijke
opdracht.
Luther ging uit van het algemeen priesterschap van alle gelovigen, en niet van een
zelfstandigheid der kerkelijke ambten.
Op zich is Luther hier niet ver bezijden de mening der Schrift.
De huidige gedachte is ... dat de dominee de mond is der gemeente, het representatieve
orgaan waardoor de gemeente haar eigen woorden vertolkt hoort. Maar ..... als hij het
Woord bedient, dan is hij ineens de ambassadeur des Hemels, en niet meer de
mededienstknecht der broederen.
Dit kan en mag niet!
Het formulier voor het bevestigen van ouderlingen stelt de vraag:
of gij niet in uw harten gevoelt, dat gij wettig van Gods gemeente en mitsdien van God
geroepen zijt, etc-.
Dit is VOX POPULI = VOX DEI (de stem des volks, is de stem Gods).
Het volk beroept de dominee, en daarmee zet God het stempel er op!
Dit is een puur menselijke mechanische werkwijze!
124 Totale Reformatie Deel 1
Zo is het ambt der ouderlingen/dominees wettig genoemd. Het domineesambt is
gelegaliseerd en wettelijk bekrachtigd in de gereformeerde bevestigingsformulieren n.l.
dat het onderscheiden is van dat der ouderlingen, én, let nu goed op >>> dat dit
onderscheid er altijd moet blijven!
Ziezo, de dominees hebben zich van hun eigen kostje zeker gesteld!
Het domineesambt kan nu niet meer stuk!
Het domineesambt wordt gelijkgesteld met het leraarsambt uit 1Tim.5:17, en dat hield
achting én honorarium in. "Dubbele achting" wel te verstaan!
De leraar had oudtijds niet naast of bij zijn ouderlingambt nóg een ambt van dienaar
des Woords. Hij was ouderling met de gave tot leraar.
In de Westminster Synode 1643, en in kerk ordeningen van de Schotse en Amerikaanse
Calvinisten blijkt dat de ouderling de gelijke is van de dienaar des Woords, n.l. als
regeer-en/of leerouderling.
Maar ook profeten, evangelisten en anderen konden bedienaar des Woords zijn.
In 1Cor.12:28-29 en Ef.4:11 is er een opsomming waarin ook het leraarsambt
voorkomt. Als regel werd dit gekoppeld aan het ouderlingambt, maar het schijnt ook
los daarvan door gelovigen te zijn uitgeoefend.
De leraars (didaskaloi). Hun werk beperkt zich niet alleen tot de parenese, maar ook
paradosis en paradoseis, dat is ... een overlevering doorgeven van de gevormde stof,
wat te maken heeft met goede traditie.
Dit leraar-zijn is een geestelijke gave, die alleen in de Geest kan worden uitgeoefend.
De leraars worden in direct verband gebracht met de Herders (poimenes) = zielszorg en
opzicht.
Er is in de gemeente een leidinggevende groep, maar ....... >>> waarin die leiding nu
concreet bestaat is moeilijk vast te stellen (zie dr.S.F.v. Veenen: Ambt en eenwording
p.23). Dat kan ook niet, want de H.Geest, en niet de mensen mogen de leiding in
handen hebben.
Wat het niet moet zijn is o.a. de éénmansdienst, het monopolie der geestelijken. Het
leidinggeven zou meer zien op kwesties als in 1Cor.5 (de bloedschande) en 1Cor.6:1
(bemiddelen voor gemeenteleden bij het procederen voor heidense rechters).
Leiding geven is echter niet zoiets als voorzitter of dominee, maar het is zoiets als het
bewaren der leden bij het Woord.
Calvijn en de meeste gereformeerden leerden het aparte ambt van dominees, en
verboden het de ouderling te prediken als een dominee.
In Leiden werd op een synode in 1857 besloten dat de kerkeraden er nauwkeurig op
moesten toezien dat de ouderlingen die voorgaan zich niet zouden gedragen alsof zij
gezonden dienstknechten (dominees) des Heeren waren!
U ziet, de ouderlingen werden zwaar gemuilband! De dominees streden voor hun
alleenheerschappij!

125 Totale Reformatie Deel 1
De remonstranten hebben er oudtijds op gewezen dat zij het regeerambt der
ouderlingen (dus het domineesambt) strijdig achtten met het N.T. en met de kerkelijke
praktijk der oudheid.
Het is te zien dat de gereformeerden met het verwerpen van de remonstranten óók deze
schriftuurlijke visie van hen hebben verworpen.
d'Espine, hoogleraar in Genève, noemde het aparte leraarsambt (dominee) een uiting
van klerikalisme, waarvoor Calvijn verantwoordelijk is. Hij wenste dat de dag spoedig
mocht aanbreken waarop de kerken zouden zeggen dat er géén enkel verschil is tussen
het predikambt en het ouderlingambt. De predikers hebben ten onrechte het monopolie
van Woord- en Sacramentsbediening, en hieraan moet een einde komen.
Michales, hoogleraar in Bern deelde dit standpunt. Hij zei dat Paulus geen bijzonder
bezoldigd predikambt kende. 1Tim.5:18 is volgens hem niet van Paulus, maar is later
ingevoegd. Met het éénmans-systeem moet worden gebroken, want ook leken mogen
deze arbeid doen. 1Cor.14.
Waarom mag een ouderling slechts voor korte tijd dit ambt bedienen, terwijl de
dominee voor zijn hele leven dat ambt krijgt toegewezen?
Deze gewoonte is NIET op de Schrift gebaseerd, maar stamt uit later tijden.
Voetius vond dat de ouderling gemachtigd moest worden tot de uitdeling van het
Woord Gods.
In het verleden hebben wij de beeldenstorm gehad, en wanneer zal het algemeen
ontwaken komen onder de Christenen dat er een preekstoelstorm zal ontstaan?
Het is te vrezen dat de dominees niet vrijwillig afstand van hun troon zullen nemen,
zodat een revolutie slechts verandering kan brengen.
De remonstranten uit de 16e eeuw achtten de kerkelijke belijdenissen met een bindend
karakter in strijd met de Schrift, welke is de enige regel des geloofs. Belijdenissen
brengen weinig nut, en brengen het geweten in de knel.
Romeinen 12:5 toont ons het ene lichaam en de vele leden, met verschillende gaven:
_____HET LICHAAM (de Gemeente)______
/ / / \ \ \ \
profetie >> bediening >> leren >> vermanen >>uitdelen >> naarstigheid >> en
barmhartigheid.
Alle leden zijn gelijk, hebben niet dezelfde functie, maar zijn wel nodig tot opbouw
van het lichaam. Daarin mag niet alleen de mond alle eer ontvangen, zoals de dominee
met zijn betaalde ambt.
6.3 Er is in het N.T. geen apart priesterschap, zoals in het O.T.
Er is algehele gelijkheid!
126 Totale Reformatie Deel 1
Wij moeten terug tot de eenvoudigheid der Schrift, tot de oorspronkelijke
gemeentevorm.
Totalitaire machten en onderdrukkende systemen komen altijd vanzelf aan een einde.
De gemeente uit de tijd der eerste christenen is uitgegroeid tot een hiërarchisch
totalitaire macht die niet schroomt andersdenkenden te onderdrukken in de naam van
Christus, en, wij zien de kerken nu reeds in elkaar storten ....... >>> er komt iets
nieuws! n.l. de oude gemeentevorm komt terug!! de commune, wederzijds dienen!
6.4 De term "ambt"
Ambt is meer een staatkundige aanduiding voor een functie waarin men wordt
benoemd.
Het begrip "ambt" komt in de hele Schrift niet voor als betrekking hebbend op
religieuze functies. Het gaat in de Schrift altijd over een "dienst" of "bediening".
Het begrip "predikambt" en "dominee" komt in heel de Schrift ook niet voor. Wij zien
dan ook dat de zogenaamde ambten in de loop der tijd de gaven hebben verdrongen. De
vrije werking van de geestelijke gaven van alle gelovigen is men gaan afdammen in het
smalle stroompje van de "ambtelijke bediening" De zogenaamde "leken" worden niet
in de gelegenheid gesteld om hún geestelijke gaven te laten functioneren IN de
gemeente.
De volkomen geestelijke gelijkheid heeft men verlaten.
In de Reformatie heeft men zelfs ook nog het "doctorenambt" er bij gevoegd.
De gemeente is enerzijds >> lichaam van Christus, een levend organisme waarin de
gaven functioneren van Rom.12 en 1Cor.12; én de gemeente is het huis van Elohim,
het algemene Priesterschap, 1Petr.2:4, Hebr.13:15, waar géén aparte ambten zijn, maar
waar wel het toezicht is der ouderlingen, en het beheer der goederen door diakenen.
Vrouwen kunnen wel gaven hebben, maar mogen in de gemeente niet als leraar
optreden, 1Tim.2:11, 1Cor.14:34.
6.5 Betaalde ambten in de Gemeente?
Het christelijk geloof moet het karakter krijgen van een beginsel te zijn der zuivering
van alle godsdienstige inzettingen en ambten. Het moet terug tot de gave, welke
Jahweh schenkt aan degenen die tot de "kerk" behoren in de onderlinge bijeenkomsten.
Weet U hoe het met de discipelen gegaan is?
"Gaat dan heen zonder buidel, zonder male" Matth.10:8
"Gij hebt het om NIET ontvangen, geeft het om NIET"!
"verkrijg U noch goud, noch zilver "
"want de arbeider is zijn voedsel waardig ".
In de kerkgeschiedenis noemt men het "simonie": het voor geld aannemen van
geestelijke ambten. (Simon de Tovenaar).
Maar hoe moet dan iemand, die in het Evangelie werkzaam is, bestaan? In Hand.18:3
lezen wij het volgende, dat Paulus inkwam tot Aquila en Priscilla:

127 Totale Reformatie Deel 1
"En omdat hij van hetzelfde HANDWERK was bleef hij bij hen en wrocht, want zij
waren tentenmakers van handwerk".
Paulus was een geleerd man, maar kende, gelijk de Joden plegen te doen, tevens een
beroep of handwerk. Paulus heeft gedurende zijn zendingsreizen de kost verdiend met
tenten maken.1Cor.9.
"Overmits die ploegt op hoop moet ploegen".
1Petr.4:10: "Een iegelijk gelijk hij gave ontvangen heeft, bediene hij dezelve aan
anderen als goede uitdelers der menigerlei genade van Elohim", dat wil zeggen:
Iedere ziel die de verzoening met Elohim heeft ontvangen, en die in zijn eigen hart
en leven dat ervaart, heeft, krachtens dit feit, ook de bediening der verzoening
ontvangen!
Met het oog op deze bediening heeft Elohim hem het Woord der verzoening
toevertrouwd, en bidt deze de mensen toe:
"LAAT U MET ELOHIM VERZOENEN", 2Cor.5:18.
Oorspronkelijk was het zo bij de eerste christenen dat zij allen bedienaars waren van
het Woord van Elohims genade, in de verzoening met Hem en in de dienst der
mensheid.
U leest in Handelingen 8:1: "zij dan die verstrooid waren gingen (het land) door en
verkondigden het Woord!
Er staat niet dat dit allemaal dominees waren, want Rome kende later zelfs niet eens
dominees!
Het waren hier allemaal gelovigen, broeders, arbeiders, medewerkers in het Koninkrijk
van de enige Jahweh !
Allen kenden/hadden slechts één Kurios en Meester, en allen werden gedreven door de
wil van hun Enig hoofd, en allen waren bezield en werden geleid door de Ene Geest!
6.6 De eerste bisschop
Onder de ouderlingen (oudsten) ten tijde van de eerste christenen, die allen in "gelijke
mate" opziener waren ..... was er één die de titel bisschop voor zich opeiste.
Lees 3Joh.9-11: "maar DIOTREFES die onder hen zocht de EERSTE (dat is
BISSCHOP) te zijn, neemt ons niet aan".
De wedijver met betrekking tot de "waardigheden" en "ambten" en de "zelfverheffing"
leidden er toe dat er willekeur in het uitoefenen van gezag ontstond.
De gevolgen van deze geest werden het eerst zichtbaar in de gemeente te Efeze.
Hand.20:30:
Wat lezen wij een aantal jaren later ("En uit uzelven zullen mannen opstaan,
sprekende verkeerde dingen, om de discipelen (volgelingen) af te trekken achter zich".
r zes) van Johannes in de Openbaring, waarin alles aan de kaak wordt gesteld, en de
ontwikkelingen in de "kerk" worden veroordeeld? In de eerste van de zeven brieven
aan de gemeenten.
Bij de gemeente van Efeze legt Hij de vinger op de wond, 2:6.
128 Totale Reformatie Deel 1
De gemeente had haar eerste liefde verlaten. De afval was begonnen. Maar om één
ding prijst Hij haar van harte! n.l.:
"dit hebt gij, dat gij de werken der Nikolaïeten haat, welke IK ook haat ".
Het woord "Nikolaïeten" is samengesteld uit:
a. nikao = veroveren, overhand krijgen in alle opzichten.
b. laos = het volk in het algemeen.
Dat wil dus zeggen: "de verovering en onderwerping van het volk (door de clerus) n.l.
de gemeente, door het schadelijk insect (apiarus) van de clerus d.i. de 'geestelijken' in
de christelijke bijenkorf, en dat is die hardnekkige heidense geest der overheersing, die
niet rust voordat zij ook onder christenen nu haar macht en heerschappij voort wil laten
duren ".
In het stadium waarin de gemeente van Efeze toen verkeerde, werd dit verschijnsel van
de Nikolaïeten nog gehaat!
Maar in de Gemeente van Pergamus (vers 15) werd de leer der Nikolaïeten
"onderhouden", hetwelk IK haat, 2:15.
Het Pergamus-stadium is een tijdperk in steeds voortgaande ontwikkeling, wat
culmineerde (toppunt verkrijgen) daar waar de "troon des satans is", en waar "Antipas"
als Christus trouwe getuige werd gedood. 2:13.
"Antipas" is net als de "Nikolaïeten" een symbolisch woord. Het is afgeleid van de
woorden "anti", en "pas".
Anti = tegen, en pas = meervoud van Pa, of Papa = Paus en Pausdom.
Het Pergamus-stadium van de "kerken" was dus de periode van de opkomst en
organisatie van het "pauselijk" stelsel.
Zij, die zich hiertegen verzetten, werden aangeduid met het symbolische woord
"Antipas".
Het verzet tegen het pauselijk stelsel betekende het "martelaarschap", zoals ook in de
Reformatie het geval was, en dat nog steeds is.
Uit deze twee uitspraken van Yashua Messiah aan Johannes op Patmos blijkt de groei
van de clericale (geestelijke) macht, d.i. de geest en macht in hun onderwerping van het
volk.
In het eerste stadium werd te Efeze deze macht nog gehaat.
Maar reeds in de periode van Pergamum werd die verderfelijke leer onderhouden!
Maar in alle stadia (1e,2e,3e) en de nog volgende, klinkt voor "eeuwig" het Heilige
Woord van de Kurios :
"HETWELK IK HAAT!!!"
Dat het volk voor altijd zegge: A M E N!
De dienst van Elohim in de bediening van al de andere "gaven" die wij naast, en
tegelijk met de bediening van het Woord der verzoening van Hem hebben ontvangen,
maakt de "christen" (de echte) de vrije en liefdevolle dienaar van allen!

129 Totale Reformatie Deel 1
Want er staat geschreven: "Gij zijt tot vrijheid geroepen broeders, alleen gebruikt de
vrijheid niet tot een oorzaak van het vlees; maar DIENT elkander door de LIEFDE !
Gal.5:13.
Christelijke vrijheid is liefdevolle dienstbaarheid.
En liefdevolle dienstbaarheid is: Christelijke vrijheid!
Matth.20:26-27:
"Doch alzo zal het onder u niet zijn; maar zo wie onder u zal willen groot worden,
zij uw dienaar.
En zo wie onder u zal willen de eerste zijn, die zij uw dienstknecht." Mark.10:43-44.
De "kerk" is niet in deze wereld om te regeren, maar om onderworpen te zijn; niet om
in enig opzicht over wie dan ook te heersen, maar om "Christus in alles onderdanig te
zijn", Ef. 5:24.
De "kerk" (het ware volk van Elohim) is niet in de wereld om te heersen, maar om te
dienen, om Elohim alleen te gehoorzamen.
Mensen die de zielen van hun naasten niet liefhebben, bekommeren zich ook niet over
hun lichamelijk/stoffelijk welzijn, en in het werk der christelijke onderwijzing, wat de
beste dienst is die men zijn naaste kan bewijzen.
6.7 Aan alle geestelijke leidslieden
Geliefde "broeders" en medestrijders in en voor het geloof dat eenmaal de heiligen is
overgeleverd.
Ontvangt dit rondschrijven als een aanmoediging van iemand die met U dezelfde studie
heeft genoten en bewogen is met Uw "taak en roeping".
Wat wij ook doen of zijn, ..... wij zijn allemaal toch maar heel gewone mensjes, met
dezelfde levensbehoeften, en wij allen zijn zeer broos, van vlees en bloed. Wij staan
open voor allerlei invloeden, en glijden gemakkelijk terug vanwege de sleur, naar
vormen zonder wezen.
Het materiële waarin wij leven, werken en handelen neemt toch maar het grootste deel
van ons leven in beslag. Geestelijke zaken lijken dikwijls zo onwezenlijk en ver
verwijderd. Vandaar dat het zo moeilijk is "geestelijke leiders" te zijn, en dat te blijven.
Wij hebben inspiratie nodig vanuit de Levensbron.
In het zakenleven is het zó gelegen dat fabrikanten en importeurs aan hun dealers en
verkopers meetings en voorlichtingsdagen geven om hen te stimuleren. ....... alles in het
belang van de business!! n.l. de winst, het geld.
Hoe groter nu een bedrijf wordt, des te beter moet de organisatie zijn, en vooral zal de
inzet van alle medewerkers van groot belang zijn om een bedrijf succesvol te laten
functioneren.
130 Totale Reformatie Deel 1
Bezieling en enthousiasme zijn nodig, steeds weer. Geloven in het product, 100% inzet,
er geheel achter staan, doelen stellen, prognoses maken, en noem maar op wat al niet
gedaan wordt om toch maar hoog te scoren!!!
Lieve broeders, wat dunkt U van het "kerkelijk bedrijf"? Hoe functioneert dit in het
algemeen?
Laten wij even de geschiedenis nagaan, en daarna de huidige stand van zaken
inventariseren en in ogenschouw nemen. Hoe staat het met het management, en hoe
behoort dat te zijn ?
Laten wij niet direct op alle kleine slakjes zout leggen, maar laten wij eerst de grote
koeien bij de horens vatten, temeer daar wij allen toch wel geloven dat onze Meester
spoedig zal komen en ons rekenschap van ons rentmeesterschap zal afvragen. Wat
hebben wij met ons talent(en) gedaan?
Wij moeten toch allen zéér voorzichtig zijn om Jahweh's werk niet bedrieglijk te doen,
Jer. 47:10.
Nu zal ik de laatste zijn die aan Uw oprechtheid en goede bedoelingen zal twijfelen,
maar wel zien wij het voor ogen dat het "kerkelijk bedrijf" nagenoeg geen winst maakt
en bergafwaarts gaat, hetwelk mij grotelijks verontrust.
Het "kerkelijk bedrijf" zal dan ook volledig doorgelicht moeten worden door
deskundigen om uit het slop te geraken. Als de huidige trend zich voortzet zal de zaak
des groten Konings enorme schade lijden, en zult U straks tot de bedelstaf veroordeeld
worden.
U weet allen dat er bijna niet meer "gekocht en verkocht" wordt op de "kerkelijke
markten". Er is leegloop en patstelling! Er zal opnieuw gekocht en gehandeld moeten
worden!
Maar nú ..... de rek is er uit!
Als wij de "kramen" van de "geestelijke verkopers" bezien, dan is er nagenoeg geen
aanbod van producten, en zo er al producten staan, dan is het allemaal een eenzijdig
product waar allang de glans af is. Een totaal-pakket van de zaken des groten Konings
vindt men bijna nergens uitgestald.
Broeders, wat dunkt u van het volle Evangelie, van de volle raad van Elohim, is dát
geen totaal-pakket?
Waarom spelen de geestelijke "muzikanten" hun hele leven lang slechts op één snaar
van de harp?
Waarom gaan de kinderen des Lichts in het akelig zwart gekleed? ...... zo, dat de paus
en de zijnen dichterbij de Schrift staat in hun witte pijen, dan de geestelijke stand in
hun zwarte toga's en pakken.
Wat een slechte verkopers komt men algemeen tegen op de kerkelijke markten, zonder
kennis van het product, zonder een totaalpakket. Wat een goedkoop verkoopverhaaltje
steekt men af, het lijkt wel een cassettebandje dat men afdraait, of een play-back show.
Stereotype preken, formalistische gebeden, ongeïnteresseerde preken, en ga zo maar
door.

131 Totale Reformatie Deel 1
Broeders, dit kan en of mag toch niet langer voortgang vinden?
De Reformatie had een religieus vuur, maar .... het bleef wel de religie van de adel en
de middenklasse. Voor de arme sloebers was er weinig hoop. De Reformatie heeft dan
ook niet de sociale wetten van de Schepper herontdekt, n.l. de leer van het koninkrijk
der hemelen, een nieuwe hemel en nieuwe aarde. De Reformatie beperkte zich bijna
geheel tot de persoonlijke verlossing en het zielenheil.
De leer van de moederkerk bleef nagenoeg dezelfde, en de kerkstructuren werden
weinig of niets veranderd. Men heeft met Rome willen breken, maar men is daarin
slechts voor enige procenten geslaagd. Zoals U weet bleef de geestelijke stand
gehandhaafd, en vandaar dat de protestantse kerken nagenoeg identiek zijn aan de
Rooms Katholieke.
U weet wat Jodocus van Lodensteyn over de Reformatie zei, n.l. dat het een lichaam
was zonder geest.
Sociale gerechtigheid bleef uit. Men maakte zich druk om allerlei leergeschillen, maar
... de kerkelijke hiërarchie bleef.
Het verval en de navolging van Rome kan toch niet langer voortgang vinden? Wij
moeten algeheel van Rome los, en wij moeten van het joodse synagoge-systeem af. Wij
moeten de gemeente van Yashua de Messiah herontdekken en daadwerkelijk gestalte
geven. Ook de leer van het Koninkrijk der Hemelen, het herstel van de twaalf stammen
Israëls, en ga zo maar door.
Er is algehele bezinning nodig, en U begrijpt toch wel dat de nieuwe wijn van het volle
evangelie slechts kan worden opgeborgen in nieuwe zakken!
Wij zullen van onze, van Rome afkomstige tronen, af moeten dalen en onze Meester
volgen als dienaars en niet als "doministers", als heersers en parasieten.
De tijd dringt, want de Landman komt en verwacht de kostelijke vruchten. Wij kunnen
toch niet zeggen dat er in het geheel geen winsten zijn gemaakt, dat er niets is verkocht,
en dat onze kramen er schameltjes bij staan. Dát kunnen wij toch niet maken !
Wij zullen volledig terug moeten tot de Schrift, tot de Wet en de Getuigenis. Wij
hebben bezieling nodig, de vuurdoop met de H.Geest. Wij moeten terug tot de
"huisgemeenten".
Wij zullen tot onze Opdrachtgever terug moeten keren!
Broeders, U weet dat tradities een geheimzinnige macht hebben. Wij zullen allen
verlost moeten worden van tradities die géén fundament hebben in het Woord, naar de
wil van Elohim.
U weet toch net zo goed als ik dat het kerkenspel in feite niet meer is dan een stuk
toneel opvoeren, maar ..... wij kunnen toch ons hele leven niet blijven hangen in het
onwezenlijke? Wij kunnen het kerkelijk failliete bedrijf toch niet langer handhaven of
continueren? Wij kunnen niet voort blijven borduren op het oude kerkkleed dat vele
scheuren vertoont.
U weet dat onze Meester de profeet Elia zal zenden aleer Zijn dag van wraak
aanbreekt, Mal. 4.
132 Totale Reformatie Deel 1
Elia riep op tot waarachtig religieus besef.
Hoe lang zullen wij nog op twee gedachten blijven hinken?
Als Jahweh de machtige Eén is, volg Hém na!
Is Baäl (Heer, Here) het, volg dan hem ......
Laten wij afzien van het gebruik der heidense namen! El Schaddai, Jahweh, Elohim is
Zijn Naam, en deze is onvertaalbaar!
U weet toch wel dat "God" een titel is, en géén naam?
Hoelang zullen wij al Jahweh's geboden schenden door onze profane religieuze
vormen?
"Broeders", ik roep u op weder te keren tot uw Werkgever, tot de Schepper aller
dingen, Die alleen onsterfelijkheid bezit (geen onsterfelijke zielenleer), en een
ontoegankelijk licht bewoont (en geen tempels of kerken).
De Bruidegom komt, één is slechts Zijn Bruid!!!
Jammer als men in aardse zaken faalt! Onvergeeflijk als men in geestelijke zaken
miskleunt!
Laten wij elkander de hand geven en ons gezamenlijk voor Hem verootmoedigen,
elkaar opscherpen in de liefde, terechtwijzen en opbouwen in het allerheiligst geloof.
Wij moeten ons "kerkenspel" staken, en niet langer in heilige zaken toneelspelen,.....
anders ware het beter de weg der gerechtigheid niet gekend te hebben.
Aan u is de keuze:
1e. voort te gaan om de nieuwe wijn in de oude wijnzakken te gieten, d.w.z. opzettelijk
te verspillen! of,
2e. om met elkaar afstand te nemen van de oude wijnzakken, en om onze Koning en
Zaligmaker te dienen in nieuwigheid des levens, d.w.z. nieuwe wijn in nieuwe zakken
te doen!
Ik hoop dat U bereid zult zijn het laatste in te willigen, doch ik vrees dat velen Uwer
het eerste zullen kiezen, d.w.z. om den brode niet willen stoppen met
onwaarachtigheid.
Ik weet dat Yashua Messiah staat en zal staan aan de zijde van de nieuwe wijn én van
de nieuwe wijnzakken!! Wie Hem niet liefheeft boven eigen leven, vrouw, kinderen of
wat dan ook, is Gode onwaardig, Maranatha!
Wij zouden zeggen: Mijne Heren Predikanten, naar aanleiding van nevenstaand
bericht.....
"Houdt er de moed nog eventjes in!"
En, 'gefeliciteerd' met uw bevoorrechte positie boven iedereen in deze wereld!
U mag, naar u meent, uw leven besteden in Zijn dienst.
En, Gods huis zou de prachtigste plek op aarde zijn.

133 Totale Reformatie Deel 1
Kent de Schrift waaruit u preekt dan bevoorrechte posities van predikanten? Meent u
dat u uw leven besteedt in Zijn dienst, en niet in de (betaalde) dienst aan uzelf ?
Zijn alle gelovigen niet gelijk?
Is bevoorrechting van de ene gelovige boven de andere gelovige naar de zin en mening
van Jashua ha Messiah?
Is en kan een gebouw een Godshuis zijn? Woont Jahweh dan nog steeds in tempels die
met handen gemaakt zijn?
Lieve "broeders", ik hoop van harte dat velen uwer in een zeer acute crisis terecht
komen, en terstond hun "ambt" zullen neerleggen, en net als de Meester zullen gaan
dienen, en niet meer domineren en parasiteren!
6.8 Woorden en hun betekenis
Prediken, Math.24:14, 26:13, Mark.1:39, Rom.10:14.
Het Grieks luidt: kerusso , strongs 2784 = to herald, proclaim, publish.
Het is iets bekendmaken, wereldwijd d.m.v. redevoeringen of publiciteit, maar niet in
de gemeente.
Handelen, Hand.9:29, 17:2,17, 18:4,19, 19:8, 20:7, 24:25, 27:3.
Het Grieks luidt: dialegomai en auzeteo
Strongs dialegomai 1256 + dialoog, discuss, dispute, speak. Het is een samenspraak in
discussie, vraag en antwoord, over en weer spreken, dat plaats heeft IN de gemeente,
en ook daarbuiten.
Strongs auzeteo 4802 + to investigate jointly, discuss, controvert. Het is over en weer
handelen.
Onderwijzen, Math.28:19 matheteuo Strongs 3100 + to disciple, instruct. Instrueren
kan over en weer.
Alleen het prediken zou passen in de eenmansdienst, dus een soort evangeliseren.
Maar de Gemeente-dienst is beslist geen eenmansdienst. Het is de onderlinge
bijeenkomst, Hebr.10:25, de episunagoge, Strongs 1997, assembling, meeting, waar
niet slechts één man het voor het zeggen heeft.
Het is een opbouwen van elkander in het allerheiligst geloof, waar de hand niet kan
zeggen tegen de voet dat hij niets met hem wil te maken hebben.
Natuurlijk is er een zeker toezicht en orde, waar de oudsten voor zijn, anders zou het er
in kunnen ontaarden dat er altijd zekere personen het woord hebben en anderen geen
gelegenheid krijgen.
In de eerste christengemeenten vormden de ouderlingen een kerkelijk college,
Hand.21:18, samen met de opzieners.
Opziener = episcopen, waar later het woord bisschop van is afgeleid. Ouderling =
Presbyter.
Deze twee zijn in later tijd samengesmolten tot één.
134 Totale Reformatie Deel 1
In elke gemeente waren meerdere ouderlingen of opzieners, dezen vormden het
presbyterium (kerkenraad).
Er waren ook leiders in de gemeente die de naam Engel kregen, zie Openb.2-3. Engel =
boodschapper.
Het kiezen van ouderlingen is een zaak van hoog gewicht voor een gemeente, vandaar
de opsomming van vereisten in 1Tim.3:2, Tit.1:6. Speciale reglementen waar al de
ambtelijke werkzaamheden van de oudsten in stonden zijn nooit gegeven.
Opzieners is zoiets als opzichter bij een bouw, supervisor.
Zij mogen echter nooit het werk uit de handen der gemeenteleden nemen en zelf alles
regelen, zodat de anderen werkeloos mogen toezien. De gemeente bestaat immers niet
uit dode leden, maar uit levende stenen, die allen actief behoren te zijn, een koninklijk
priesterschap. 1Petr.2:5.
De gelovigen moeten elkander opbouwen, en daarbij hebben de opzieners toezicht te
houden, en wel op de leer en op zich zelve. Hand.20:28. De opzieners vormen een
forum.
Het idee van een grote volkskerk is onbijbels. Het moet een onderlinge bijeenkomst
zijn, een gemeenschaps-oefening van gelovigen.
De dominee zal uit de gemeenten moeten verdwijnen. Daarmee halen wij de hoeksteen
en steunpilaar weg van onder het huidige kerkelijke systeem. Dominees-ambten zijn
onschriftuurlijk, iets dat niet in de gemeente van Christus thuishoort.
Herders en leraars zijn daar nodig. Daar kan men niet voor afstuderen en zich
beroepbaar voor stellen. Nee, herders en leraars waren altijd IN de Gemeente zelf
aanwezig.
Een ouderling moet hetzelfde werk doen als wat nu de dominee doet.
Het predikantenambt, 2Tim.3:10-14. In 1Cor.12:28 worden apostelen, profeten en
leraars genoemd.
Het verschil tussen leraar en profeet is, dat de leraar niet zo charismatisch is als de
profeet.
Leren is een woord van onderricht geven, dat tevoren is overdacht. Een profeet spreekt
spontaan door de Geest.
De leraars komen dus in de meeste gevallen op uit de eigen gemeenten, Jak.3:1,
Hebr.5:12.
De combinatie herder en leraar kan ook, Ef.4:11, waar de herders tegelijk ouderling
waren.
Achter het opzienersambt ging dikwijls het leraarsambt of predikambt schuil. Het
predikambt van de ouderlingen vroeg wel om bekwame leraars, zodat er goed
onderwijs en onderzoek nodig was.
De 'gewone' ouderling is niet de 'mindere' die de 'vuile' klussen mag opknappen, zoals
begrafenissen leiden en catechisaties geven.
De verhouding is niet:

135 Totale Reformatie Deel 1
***********
* * ***********
*DOMINEE * *OUDERLING* *DIAKEN* *LEKEN*
* * *********** ********
***********
De Schrift leert het ALGEMENE PRIESTERSCHAP ALLER GELOVIGEN!
De juiste verhouding (eigenlijk orde) is:
*OUDERLINGEN**DIAKENEN**LEKEN-GELOVIGEN*
Dát is de volkomen gelijkheid!
Er zijn naar buiten gerichte samenkomsten
waar opgeroepen wordt tot bekering en doop
Hand.2:38, en tot berouw Hand.3:19, 10:44,48.
Hier spreekt één man tot de buitenstaanders.
Men zou dit 'evangelisatie' kunnen noemen.
En er zijn samenkomsten die naar binnen zijn gericht, n.l. de onderlinge bijeenkomsten
der gemeenten.
In deze samenkomsten heeft een ieder iets, 1Cor.14:26; Ef.5:19 tot geestelijke opbouw.
In de éénmansdienst is en blijft men te allen tijde naar buiten gericht!
136 Totale Reformatie Deel 1
6.9 Kerk zonder geloof: geloof zonder kerk; het geloof als goudmijn
Het christelijk geloof is gebleken een goudmijn te zijn voor de geestelijken. Vele
tegenstrijdigheden ten spijt bloeit het christelijk geloof nog steeds, en hoewel het
geloof tanende is, is het christendom een niet te onderschatten grootmacht.
U begrijpt, wij spreken over het algemene historische geloof, en niet over het
waarachtig geloof.
Hebt U zich weleens afgevraagd hoe het kon dat nota bene een verlossingsreligie als
het Christendom in Jezus Naam oorlogen voerde, andersdenkenden martelde en of
verbrandde, een geestelijk hiërarchisch systeem in stand wist te houden, onwillig was
en is om tot haar oorsprong weder te keren, dwaalleraars tot kerkvaders uit te roepen,
de zaligheid kan verkopen voor geld, etc-?
Hoe kon een sekte van verdrukte catacomben-christenen uitgroeien tot een staatsgodsdienst?
Hoe komt het dat gevestigde kerken altijd hervormers die willen terugkeren tot de
beginselen der kerk (eerste christenen en apostelen) als ketters uitwerpt?
Hoe komt het dat religies of godsdiensten nog zo vele gelovigen hebben?
In de mens zit iets ingeboren dat niet alleen wil weten waar hij vandaan komt, waarom
hij leeft en waarheen hij reist. Nee, de mens wil ook zijn positie kunnen bepalen én
veranderen! De meeste religies spelen hier slim op in, en hebben grote beloften van
verlossing, en anderen prediken zelfverlossing.
Bijna alle religies geloven in beloning, en deswege moet men daarvoor kerkbelasting
betalen. Niets voor niets. Zo werd en is godsdienst een goudmijn!
Religio= nauwgezet naleven van vaste regels.
Maar ...... hoe komt het dat het christendom door alle eeuwen heen de vaste regels van
Jahweh en Yashua Messiah zo fundamenteel foutief heeft begrepen en niet heeft
nageleefd?
Yashua verkondigde niets dan het Koninkrijk der hemelen op aarde ...... maar, we zien
dat Zijn volgelingen daarvoor in de plaats een kerk oprichten.
Yashua verkondigde algehele geestelijke gelijkheid van alle gelovigen, maar wij zien
dat Zijn volgelingen een puur werelds hiërarchisch systeem hebben opgezet.
De kerk heeft zichzelf een geloof geschapen dat het beste bij haar systeem paste. Was
het vroege christendom een religie der verdrukten en armelui, het werd al spoedig een
godsdienst van rijken en armen, waar de rijken de dienst uitmaakten.
Voor de autoriteit der Apostelen komt de autoriteit der kerk als organisatie met
onpersoonlijke ambten.
Hadden de eerste christenen geen behoefte aan een boek met belijdenissen, al spoedig
kwamen concilies bijeen en werden geloofsbelijdenissen opgesteld. Vraag niet hoe!
Was eens het wederzijds dienen een vanzelfsheid, nu werd dat overgedragen aan de
ambtsdragers.

137 Totale Reformatie Deel 1
Kenden de eerste christenen slechts één Middelaar, .... later klonk het: "Wie niet de
kerk als moeder heeft, kan God niet als Vader hebben". En, "Buiten de kerk geen heil"
(Cyprianus van Carthago).
Zo is de kerk verworden tot een starre grootmacht, niet in stand gehouden door de
werking van de H.Geest, maar parasiterend op haar leden, dankzij kerkelijke belastingen.
Het stichten van een kerk leefde niet bij Yashua. Hij predikte het Rijk van Elohim.
Het ontstaan van een GEORGANISEERDE KERK is de grootste tragedie van het
christendom!
Was er eens vrijheid des geloofs, om reden van de kerkorde is het geloof gebonden!
Ieder die terug wilde naar de leer der Apostelen (o.a. de Montanisten, die van ambten
niets wilden weten) werd vervolgd.
Het christendom werd een IDEOLOGIE waarvan het geloof zich niet op feiten
oriënteerde, maar de feiten naar haar eigen inzichten manipuleerde. De waarheid werd
niet aan de feiten getoetst of ontleend, maar aan theorieën die de kerkstructuur ten
goede zouden komen.
Het geloof werd iets onwezenlijks. Credo quia absurdum, iets werd geloofwaardig als
het absurd klonk.
De theologische wetenschap is mede gebaseerd op het geloof (in ruime zin), en is
daarmee uiterst wankel!
Alle wetenschappen hebben een materiële basis, en alle instructie-boeken van
machines en apparaten worden gelezen én letterlijk opgevolgd ..... >>> behalve de
Bijbel!
In exacte wetenschappen is 1+1=2, behalve in de theologie, daar kan men elke
uitkomst geloven!
WAT IS NU ECHTE WAARHEID?
Ieder die gelooft kan zeggen: maar ik geloof dat het net iets anders is dan dat U daar
zegt, en wie zal dat betwisten?
Historische waarheid en geloof krijgen steeds minder met elkaar te maken. De
kerk met haar geloof werd een grootmacht, een staatskerk, en alzo werd historische
waarheid van ondergeschikt belang, want .... wie de macht heeft kan desnoods geloof
afdwingen.
De R.K.Kerk noch de Reformatie hebben de weg tot hun oorsprong terug kunnen
vinden. De doolhof die men zelf maakte kende geen weg terug.
De kerk beroemt zich op een sterk verleden dat in feite haar verleden NIET is, en kan
niet voor de dag komen met haar wáre oorsprong en herkomst. Op gelijke wijze zien
wij dat bij het Jodendom en Zionisme, dat met haar ware afkomst niet voor de dag
durft te komen, want dat betekent het EINDE VAN DE MYTHE! (rit).
De geschiedenis van de christelijke kerk toont ons dat zo ongeveer alles is geleerd en
gedaan wat Jahweh en Yashua niet wilden of instelden, en nagenoeg niets is gedaan
wat wet en plicht was. Zo werd godsdienst tot een ideologie.
138 Totale Reformatie Deel 1
Opmerking. Neem b.v. het vierde gebod over de zevende dag als Sabbat, waar men de
eerste dag voor in de plaats stelde. Neem de geboden voor de gezette hoogtijden, de
Feesten, Pascha, Pinksteren, Loofhutten; nee, men viert eigen Pasen, Goede vrijdag,
Hemelvaart, Kerstfeest, etc. Geboden is de baard niet af te scheren; nee, men kan zelfs
geen lid worden, noch dopen als men een baard laat staan. Geboden is de spijswetten
in acht te nemen; nee, men eet alles wat onrein is, en vandaar zoveel zieken. En, ga zo
nog maar een tijdje door met opsommen!
Altijd heeft de kerk het klaargespeeld de zaak op z'n kop te zetten, en aan de verkeerde
kant te staan, omdat zij machtsbelust was en is.
De kerk geeft voor te zijn wat zij in wezen niet is, en ze is wat ze niet moet zijn! Dat is
toneelspel!
De kerk bedoelt het altijd anders dan het in werkelijkheid is. De oorzaak van deze
gevaarlijke ziekte(n) vindt U terug in Matth.12:33-37, 15:8-9.
De kerk wilde de werkelijkheid niet onder ogen zien, en zich zeker niet daaraan
aanpassen. Onverdraagzaamheid, de pretentie de alleen ware kerk te zijn, de waarheid
te bezitten, ..... zijn alle kentekenen van een IDEOLOGIE!
De kerk streefde naar macht, en ging samen met de wereldlijke heersers. Men moest
immers volgens de Bijbel de overheid in alles gehoorzamen, zijnde "Gods dienaresse".
Dus .... onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan de kerk, want de kerk was tevens staat,
de overheid zelve!
De kerk is de mensen voorgegaan iets te lezen in de Bijbel wat er helemaal niet staat.
Men had geen basis voor de waarheid, noch waarheid als basis. Men stemde de realiteit
van haar geloof af op de ideologie i.p.v. op de Schrift.
Moet het geloof dan algeheel terug te voeren zijn op feiten?
Is geloof een onwerkelijk iets? Moeten wij slechts geloven dat redelijk is?
Abraham geloofde en had geen Bijbel, en is de Bijbel dus overbodig?
Mag en kan het geloof in tegenspraak zijn met de natuurwetten?
Kan men over het geloof eeuw in eeuw uit debatteren in synodes en op concilies,
zónder dat er ooit iets wezenlijks verandert?
Als "ketterijen" de onbetaalde rekeningen van de kerk zijn, wanneer zal de kerk er eens
over na gaan denken iets te gaan betalen of aflossen?
Yashua Messiah lag altijd met de autoriteiten overhoop en is door hen terechtgesteld.
Zij spreken over het PAX CHRISTI, maar dan wel met geweld, wat van bovenaf wordt
gezegend, en het geweld der verdrukten wordt altijd de kop in gedrukt. De
Evangelische Kirche in Duitsland erkende:
"Wij hebben de christelijke vrijheid verraden, die ons toestaat en ons gebiedt,
levensvormen te veranderen, waar de samenleving der mensen zulk een verandering
noodzakelijk maakt. Wij hebben het recht op revolutie ontkend, maar de ontwikkeling
tot absolute dictatuur geduld en goedgekeurd." Waarom boycotten de gelovigen niet
massaal de kerk als zij zien dat de kerk extremisten bekostigt, terroristen steunt, etc-?

139 Totale Reformatie Deel 1
Het Christendom is eeuwenlang overgeleverd aan het geweld daarvan en schuwt niet
dit overal toe te passen. Juist niet-christenen (wij zouden zeggen de "Samaritanen")
tonen soms nog ontferming waar christenen in de fout gaan!
Het Christendom moest volgens haar Leider een “broederreligie” zijn, maar het is een
Patriarchaal systeem, met een PAPA of Paus aan het hoofd.
Het Christendom is als de twee zonen uit Matth.21:28-32, wel zeggen, maar niet doen.
De kerk zet altijd alles op z'n kop, en wanneer wij het tegenovergestelde doen van wat
de kerk zegt en gelooft, zitten we aardig in de goede richting.
Als de kerk zegt dat wij zuigelingen moeten besprenkelen, doe dan maar precies het
tegenovergestelde, en houdt U aan de geloofsdoop door onderdompeling. Etc-.
Waar zijn in het Christendom de wáre christenen nog te vinden? Laten zij eens
opstaan! Hoevelen zullen het er zijn? vijf? tien? vijftig? ....?
De kerk/het christendom ... liet haar Verlosser als een Vertwijfelde sterven, roepend:
"Mijn Elohim, waarom hebt Gij Mij verlaten?"
Wat een miskleun van vertaling! (de valse pen der schrijvers).
Hier moet juist een overwinningsjubel staan!! ...."Mijn Elohim, door Uw kracht heb Ik
overwonnen!" En zo zijn er nog vele grove fouten te noemen.
De wens is de vader der gedachte, ook bij de kerk. De kerk wenst waarheid, maar leeft
uit bedrog, en houdt zich zelve en haar leden voor de mal.
De kerk(en) heeft altijd voor zichzelf en haar leden een eigen VERLOSSINGS-
GELOOF uitgedacht, met "Jezus" als figurant en kapstok.
De verdienste van de Reformatie is wel dat men op sommige punten zich van het
Roomse zuurdeeg losmaakte, zij kwam nimmer geheel los van haar Moeder, en zo
bleef er altijd nog wel wat op te lappen aan de mens (zelfverlossing).
God wat, en de mens wat. Een zogenaamde "levendmaking" en wat bekommernis,
maar echte zekerheid, nee, dat kan niet. Wie veel twijfelt is op deze wijze een groot
gelovige.
Gingen de eerste christenen in het WIT, de laatste christenen gaan overwegend in het
ZWART.
Het moge tragisch of ironisch klinken, maar de geschiedenis van het christendom is
over het algemeen genomen een stelselmatig "kruisigen"van haar eigen Verlosser! De
BERGREDE wordt niet beleden en nageleefd.
Het patriarchale stelsel heeft de mensen altijd angst weten in te boezemen. Preken over
"hel, dood, foltering" deden de kassa goed rinkelen. Die angst is grotendeels
verdwenen, maar .... de schilderijen van de hel hangen er nog. Als men de "Papenspiegel"
leest, zien wij dat de geestelijken zelf niet in de praktijk brachten wat zij
anderen predikten.
Hoe is het mogelijk dat de leer der R.K.Kerk in heel veel dingen klakkeloos en
ongewijzigd is overgenomen door de Reformatie? Onfeilbaarheid, onaantastbaarheid,
absoluut gezag, ..... allemaal nog trekken van te zien in de leer der Reformatie en
daarna. Vele oprechte mensen zijn van hun verstand beroofd geworden, of hebben zich
van het leven beroofd, vanwege de leer der kerk.
140 Totale Reformatie Deel 1
Maar .... het volk wordt wakker!
Het einde van de valse religies komt. De waarheid overwint!
De liefde en de broederschap zullen het winnen van het geweld en het autoritaire stelsel
der kerken.
Elke kerk pretendeert dé waarheid te bezitten.
De kerk is als een groot warenhuis, en haar ambtsdragers zijn de 'verkopers’, die door
haar zelf zijn opgeleid.
Het is deswege ONMOGELIJK te verwachten dat een dominee, priester of enig
geestelijke U de volle waarheid zou vertellen, en dit om de eenvoudige reden dat hij
aangesteld en opgeleid is dóór zijn kerk, en hij door die kerk uitbetaald wordt. Hij mag
en kan niet anders dan de leerstellingen van zijn kerk verkondigen, en heeft zich te
houden aan de dogma's en geloofsleer. Zo niet, dan wordt hij afgezet!
Wanneer een verkoper van de Opel-dealer-organisatie de binnenkomende klanten gaat
verwijzen naar Ford of Mercedes, wordt hij snel ontslagen!
Zo zullen dominees en geestelijken U nooit de volle waarheid kunnen vertellen, want
zij zijn gemuilband door hun organisatie.
Iemand die buiten de geloofsleer der kerk gaat, is een ketter, en komt onder de
kerkelijke tucht.
De kerk is immers hun heilsinstituut. Zij pretenderen de enige zuivere waarheid nog te
hebben.
Er is gelukkig geen enkele verwachting voor deze organisaties en instituten, die hun
eigen kinderen hebben uitgeworpen en of hebben vermoord!
Er komt iets totaal NIEUWS !

141 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 7
7. De Public Relations van de kerken (Hoe bind je de klanten?)
7.1 Open brief aan kerkenraad der Ger. Gem. te Kootwijkerbroek
Geacht college, 6-6-97
Na het lezen van het verslag in de Barneveldse krant betreffende de ingebruikname
van de uitbreiding van uw mooie kerkgebouw, wilden wij als comité Sola Scriptura U
ons leedwezen kenbaar maken.
Wij betreuren het namelijk ten zeerste dat, volgens het verslag in de voornoemde krant,
ds. P. Blok zou hebben gezegd tegen de aanwezige ouders, dat God hun kinderen niet
bekeert op het voetbalveld, noch in de disco, maar alleen onder het Woord!
Broeders, de voorbeelden van hen die tot waarachtige bekering zijn gekomen buiten de
kerk, zijn legio! Velen hadden nog nooit een kerkgebouw van binnen gezien, en zijn
krachtdadig in hun hart gegrepen op de dansvloer, in de kroeg, of elders. Dit pleit niet
voor de suggestie als of wij de kinderen ongewaarschuwd naar zulke plaatsen zouden
laten gaan.
Dit toont slechts welk een bekrompen 'Godsbeeld' er is gevormd en wordt
overgedragen!
Ds. P. Blok is zelf voorzitter van de Bunyan-stichting. Is Bunyan in de kerk bekeerd
geworden? Was hij niet de vloekende ketellapper?
Zou iets voor de Allerhoogste onmogelijk zijn?
Nee, de kerk is geen uitdeelster van heil, zoals Rome leert, en het Protestantisme hare
voetstappen volgt.
In het kerkelijk bestel en leven is wel zoveel scheefgegroeid, dat de Allerhoogste niet
meer overeenkomstig de scheefgroei kán werken. Eerst dienen alle hinderpalen te
worden weggenomen! God heeft Zichzelf gebonden aan Zijn eigen orde
Of U de jeugd al met de knuppel naar Uw kerk wilt drijven, het zal niets uitwerken.
Wilt U van de jeugd discipelen maken, die in Uw foute wegen wandelen?
U verschilt in niets van een wereldlijk instituut, orgaan of bedrijf, die leden en donateurs
behoeven om in stand te kunnen blijven.
142 Totale Reformatie Deel 1
Het allerergste is de miskenning en verloochening van Uw 'Meester' en 'Heiland'. U
straalt niets meer uit van Zijn liefde en trouw. U vervolgt openlijk of bedekt allen die
vast willen houden aan Zijn reine leer, n.l. dat er buiten de welbewuste geloofskennis
van de Zaligmaker géén leven is! Die in Christus is, is een nieuw schepsel. U leert dat
niet allen zover komen, en dat er een soort wedergeboorte is waar Christus niet welbewust
gekend wordt!
U leert niet de geboden van de Heiland recht te onderhouden, maar leert geboden, die
geboden van mensen zijn. Denk slechts aan de kinderbesprenkeling, de zondag, de
kerkelijke feesten.
En ga zo maar voort. Het is één en al opgestapelde ongerijmdheid en onwaarheid!
De lippen der priesters zullen, naar Mal. 2:7, de wetenschap bewaren, etc. De wet der
waarheid was in hun mond, en geen onrecht werd op hun lippen gevonden, en zij
bekeerden er velen, etc. Zó behoort het te zijn! Maar voor U, leidslieden der
Gereformeerde Gemeenten, geldt het woord uit Mal.2:8-9, gesproken tot afwijkende
Levieten, n.l. dat gij afgeweken zijt van de (heils)weg, en gij er velen hebt doen
struikelen in de wet!........ dáárom heeft Hij u verachtelijk gemaakt, en zál dat nog
verder doen, voor de ogen des gansen volks, dewijl gij Zijn wegen niet houdt, maar het
aangezicht aanneemt in de wet!
Wij bidden U ernstig al deze eigengemaakte inzettingen te verlaten en niet langer
mensen in de bloemhoven te jagen, noch iemand buiten de welbewuste geloofskennis
van de Heiland enig steunsel te geven.
Welk een ontkrachting van de waarheid vinden wij in nagenoeg élke uitspraak van de
leidslieden. Neem b.v. de uitspraak van ds. A. Moerkerken, zie R.D. 30-5-97, of er
‘leven is vóór de kennis van Christus’? Waarop hij antwoordt: Ja. Alexander Comrie
zegt heel duidelijk ja. Maar als het goed is, zal een embryo een kind worden en
geboren worden.etc.
Ds. A. Moerkerken kan zich niet op de Schrift en Belijdenis beroepen, maar op
Comrie! Armzalig!
Ds. P. Blok spreekt éérst de eis tot bekering uit, en dat is goed, om vervolgens die eis
weer te ontkrachten door te wijzen op het verkiezende welbehagen n.l. dat de
grondslag en vastigheid van de gemeente Gods niet ligt in ónze trouw, maar in het
onveranderlijke verkiezende welbehagen Gods. Wat een jo-jo-spel! Wat een heen en
weer gezwiep tussen de verborgen en geopenbaarde wil van de Schepper! Men
ontwijkt op deze wijze álle eisen, en neemt de toevlucht tot een lijdelijke berusting!
Vandaar géén enkel doorbrekend werk!
Broeders, wij moeten helaas vaststellen dat slechts een regelrechte interventie van
Boven nog Uw ogen zal kunnen openen, en al het zand zal kunnen wegnemen wat Uw
geestelijke leiders U in de ogen hebben gestrooid!
Wij vrezen ook dat U nimmer Uw kerkenspel zult willen staken, en gehoorzaamheid
zult willen oefenen. De heilige les van het verliezen om te winnen zal voor U
verborgen blijven!

143 Totale Reformatie Deel 1
Totdat, totdat ..... zoals Uw voorganger ds.P. Blok zei: Geen steen van ons mooie
kerkgebouw meer op de ander zal overig zijn. Er blijft NIETS van over, van Uw mooie
kerkgebouw! Dat is de volle waarheid!
En, wij hopen ..... zo spoedig mogelijk. Inmiddels zullen wij niet rusten alles te doen
wat in onze macht is, om in figuurlijke zin de slopende hamer ter hand te nemen, en te
tonen medewerkers te zijn van Zijn genade en waarheid.
Broeders, de leugen kan niet blijven bestaan en overwinnen, want indien de leugen zou
overwinnen, zou zij in zich zelve weer ten ondergaan.
Wij dagen U en ds.P. Blok uit zijn uitspraak hard te maken, dat er in Uw kerk nog
geleerd wordt hoe God een mens bekeert en hoe Gods kinderen worden geleid door
Zijn Geest. Bekeert Uw 'God' mensen buiten de welbewuste geloofskennis van
Christus? Volgens U wel! Leidt de Geest mensen op een zogenaamde toeleidende weg
tot 'bekommerden en kleintjes in de genade? Volgens de Ger.Gem.leer wel! Is de
H.Geest ineens een ándere weg ingeslagen, en leidt Deze niet meer in alle waarheid?
Welnu, zulk een bekering is onschriftuurlijk, en zulk een algemeen werk van Gods
Geest aan te zien voor het bijzondere werk, misleidt er velen! Daardoor werkt U de
Geest tégen!
Die ware kennis van de ORDE DES HEILS is zoekgeraakt!
Men tast als blinden naar de wand, en men meent te zien, doch men ziet niets dan
waandenkbeelden.
Een geest des diepen slaaps is over U gekomen, en hoe kan men in slaap zijnde nog de
rechte weg weten? U bent slaapdronken!
Ontwaakt! Sta op! Keert weder en laat U tuchtigen!
Het Comité Sola Scriptura
7.2 Raad voor de jeugd
Toen ik jong was dacht ik dat de ouderen het wel zouden weten. Je gaat op de ouderen
af, en, zij behoren het ook te weten.
Er is mij, toen ik jong was, altijd voorgehouden dat wij een nieuw hart moesten krijgen,
d.w.z. bekeerd moesten worden, om zalig te worden. Dat is allemaal goed bedoeld van
ouders wanneer zij hun kinderen daarin voorlichten.
Mijn ouders gingen trouw naar de kerk, en mijn vader was ouderling. Ik moest mee,
ook al had ik er soms geheel geen zin in, en al begreep ik niets van hetgeen er allemaal
gelezen (preeklezen) en/of gepreekt werd. Het was traditie, en of je wilde of niet, het
moest, want het was goed, omdat je ouders dat wilden. Ik voelde mij soms echt
opgelaten, elke week zo'n driemaal naar de kerk, en dan nog catechisatie, en daarbij
nog de vele keren dat thuis uit de Bijbel werd gelezen, en er over werd gesproken.
Met een jaloerse blik keek ik wel naar vriendjes die nooit naar de kerk hoefden van hun
ouders. Zij konden altijd heerlijk spelen en zaten niet in die dwangbuis waarin ik moest
gaan. Ik snakte er naar ooit uit dit systeem verlost te mogen worden, en zag uit naar de
tijd dat ik van die zinloze traditionele sleur zou verlost zijn of worden.
144 Totale Reformatie Deel 1
Ik geloofde echt wel dat ook ik een nieuw hart moest krijgen, en ik dacht daar als kind
wellicht wel méér over na dan anderen. De dood en het sterven hadden grote indruk op
mij gemaakt, en de geschiedenissen van de Bijbel interesseerden mij zeer. Op de school
en zondagsschool scoorde ik met mijn Bijbelkennis altijd het hoogste van al mijn
leeftijdgenoten. Er was een schoolvriendje wiens vader was gestorven, en, ik weet het
zeker dat ik dikwijls méér pijn daarover droeg in mijn hart dan hij. Wanneer de dag om
was en ik 's avonds naar bed ging, bad ik altijd gewoontegetrouw, en dan moest ik
dikwijls huilen. Huilen om mijn leven, om mijn gemis, om mijn afstand van die 'God'
welke ik niet kende. Een onbeschrijfelijke leegte gevoelde ik in mijn nog jonge leven.
Ik zocht naar het doel van het leven. Ik probeerde die leegte met allerlei dingen te
vullen. Ik was technisch en deed aan allerlei technische hobby's. Stiekem luisteren naar
die 'mooie' muziek waarnaar wij niet mochten luisteren. Ik ging naar rally's en
autoraces. Bromfietsen opvoeren en hard rijden. Maar toch, maar toch, géén rust, géén
vrede, leegte en onvrede. Kerk-gaan, nee, dat kon mij nimmer bekoren. Als een loden
last hing dat 'vrome spel' om mijn nek, en, eigenlijk schaamde ik mij zelfs voor andere
mensen om naar de kerk te gaan waar al die zwarte mensen samenkwamen. Ik geloofde
wel van mijn vader dat hij echt bekeerd was, en dat hij ware vrede met de Allerhoogste
had verkregen. En dát wilde ik ook wel heel graag hebben. Maar..... de entourage en
kerkelijke rompslomp vond ik maar niks. Ik plaatste dan ook hele rijen vraagtekens
achter de betekenis en het zinvolle van het naar de kerk gaan. Ik hoorde dikwijls al die
zwarte mensjes tegen mijn vader praten over allerlei toestandjes, tekstjes en versjes die
zij van Boven ontvangen zouden hebben, maar kon er in mijn hart niet veel van
geloven. Nee, daar was niets begeerlijks aan.
Ik wilde wel aan allerlei andere sporten en vermaken deelnemen, maar dat mocht
natuurlijk niet van thuis. En dat liet ik dan ook wel achterwege, maar niet gewillig. Ik
zocht, ik probeerde, ik beproefde álles wat maar enigszins geluk afstraalde, of ik daarin
de vulling zou vinden voor dat lege gevoel in mij. Vooral de zondag was een ware straf
voor mij. Dan mocht ik niet fietsen, niet ver weg, niet uitgaan, etc. Het was tweemaal
naar de kerk lopen, catechisatie, eten, slapen, en verder niets.
Nu ja, je schikte je maar in je lot, en er waren gelukkig nog meerdere kameraden die in
dezelfde tredmolen ronddraaiden. Je maakte er maar wat van.
In de tijd dat ik zo liep, moest ik evenwel dikwijls huilen op mijn bed vanwege mijn
uitzichtloze situatie. Ik voelde de drang om mij te moeten bekeren, maar kon en wilde
niet. Ik zag wel dat dit leven eindig, kortstondig en weinig zinvol was wanneer ik niet
het nieuwe leven zou verkrijgen. Ik zocht en worstelde, maar zakte steeds dieper weg,
en de afstand tussen de hemel en mij scheen steeds groter te worden.
In vertwijfeling vroeg ik mij wel af of zo iemand als ik überhaupt ooit nog wel bekeerd
zou kunnen worden. Voor anderen zou dat nog wel kunnen, maar voor mij, die zoveel
van de Bijbel wist, en daar tóch niets goeds mee deed, ja er van walgde in het diepst
van mijn hart; nee, dat kon niet meer.
En toch is dat grote wonder ook in mijn leven gepasseerd. Wat ik niet verwacht had
kwam totaal onverwacht, ongezocht, ongevraagd, als in een ogenblik tijds. Het

145 Totale Reformatie Deel 1
onmogelijke werd mogelijk, en het zo ver van mij verwijderde werd mij als in de
schoot geworpen.
Ik had mij allerlei voorstellingen gemaakt van het bekeerd worden, en dacht dat, indien
de Schepper mij ooit zou willen aannemen als Zijn kind, het dan zó en zó zou gaan.
Maar nee, dat ging alles geheel anders. Wat ik op dát moment onderging en gevoelde
was wel zó overweldigend, dat het in woorden nauwelijks is te beschrijven. De gift van
vrije gunst en het gevoel van verwondering laat zich slechts omschrijven als een
stilheid en aanbidding in vrede en vernieuwing van ongekende hoogte.
Op dat onvergetelijk moment toonde de Allerhoogste mij mijn totale levensloop; als in
een sneltreinvaart flitsten mijn levensjaren langs mij heen als een opeenstapeling van
zonden. Eén klomp ongerechtigheid, waarvan ik moest walgen. Totaal verwerpelijk,
niets aangenaams, vijandig tegenover mijn Schepper, en in het diepst van de zaak ook
vijandig tegen mijzelf en mijn eigen heil. Hoe kon en hoe had ik ooit het mij
aangeboden heil kunnen verwerpen! Hoe dom en ongelooflijk onwijs had ik gehandeld
tegenover een goeddoend Wezen! Dat brak mijn hart aan stukken, en ik kronkelde in
mijn bed, en was doornat van het zweet. Welk een gruwelijk monster was ik, en welk
een liefderijke 'God' was Hij.
Een onoverbrugbare afstand! Toen bezweek ik bij het zien van Zijn gewilligheid, mij
altijd de helpende hand te hebben voorgehouden, die ik steeds geweigerd had. Ik
keurde mijzelf het leven onwaard, en riep uit dat de Allerhoogste géén recht zou doen
wanneer hij mij nu nog zou aannemen zoals ik was en geleefd had. En, zou ik nog tien
levens krijgen, ik zou ze alle tien wéér verknoeien!
Ik werd stil, mijn lichaam was uitgewerkt, mijn geest was het eens met het rechtvaardig
oordeel dat ik definitief het verderf waard was, ja dat de Rechter van Hemel en Aarde
geen recht zou doen wanneer ik niet mijn eigen verdiend vonnis zou ontvangen. Ik
wilde ook niet dat Hij om mijnentwil Zijn recht zou buigen.
In afwachting op de voltrekking van het rechtvaardige vonnis, menend dat mijn laatste
levens uur had geslagen, gebeurde er iets bovennatuurlijks en onverwachts. Wat ik
nooit had kunnen denken..... gebeurde! Diezelfde rechtvaardige Schepper toonde mij,
in de belofte van het Evangelie, dat Hijzelf een weg had uitgedacht om mij en anderen
te kunnen behouden, waarin ik als vijand met Hem verzoend kon worden, en Hij met
behoud van Zijn eisen en rechten mij kon aannemen tot Zijn kind.
Hier werd ik overgoten met hemelse zalfolie in de diepe wonden van mijn geest, en zag
ik in de belofte van het evangelie hoe de Schepper gezorgd had in Zijn Zoon, de
Messias en Verlosser, voor een weg tot behoud, niet alleen voor anderen maar ook
voor mij. Er rees hoop, kracht, geloof en zekerheid in mij. Ik fleurde op, ik greep
moed, ik voelde nieuw leven afdalen, nieuwe kracht in mij oprijzen. Ik voelde alles
nieuw worden. De afstand tussen de hemel en mij was weg, de toorn van 'God' was
veranderd in vrede, in gunst, in onuitsprekelijke liefde.
Mijn totaal verzondigde jeugd werd en was vernieuwd gelijk als van de arend.
Ps.103:5.
146 Totale Reformatie Deel 1
Ik keek met verwondering om mij heen, naar mijn handen en mijn lichaam. Alles was
nieuw geworden, alles was eens Anderen geworden. Hij werd mij geschonken, en ik
had mij onvoorwaardelijk -na overbuiging- overgegeven aan die Middelaar Gods en
der mensen, die ik toen nog Jezus of Christus meende te moeten noemen (later kwam
ik er achter dat Zijn ware naam in het Grieks is Yashua ha Messiah en Kurios).
Nooit verwacht, nooit gedacht, maar wél gekomen! Alsof ik water zag branden, alsof
de regen van beneden naar boven ging, alles zó wonderlijk; ik lag daar in volkomen
vrede!
Wat ooit een last was, werd toen een lust! Vanaf dat ogenblik werd het een kinderlijk
volgen en vragen om hemelse leiding: Wat wilt Gij dat ik doen zal? Maar, er was ook
de vaste toezegging, uit Ps.32 dat Hij mij zou onderwijzen van de weg die ik gaan zou,
en Hij mij raad zou geven, en Zijn oog op mij zou zijn. Er was als een heilige stem die
zei: Klopt en u zal worden opengedaan, zoekt en gij zult vinden! Toen pas begon in
mij het wáre zoeken en kloppen met een aandrang zoals ik nog nooit had gevoeld (door
Zijn Geest in mij), waarop de hemeldeuren zich openden en er stromen van vrede
afdaalden in mijn hart, gepaard met een onuitsprekelijke liefde en geheiligde kennis,
met heerlijke vreugde en mededeelzaamheid aan anderen.
Daaruit ontsproot de vaste keus uit heel mijn hart en uit al mijn zinnen, zodat ik hardop
zei: Dit wil, dit zál ik doen, ik zoek uw zegen, bij U o Bron van licht en troost! Eer ik
het wist zette zich mijn ziel op de wagens van Zijn vrijwillig volk, in die dag der
heirkracht! Die dag is onvergetelijk, onuitwisbaar uit mijn geheugen! Dit was hét grote
keerpunt in mijn leven! Veeleer zou een geleislaaf het uur van zijn vrijlating kunnen
vergeten, dan dat mijn ziel déze driewerf gelukzalige ure van verlossende liefde zou
vergeten! Mijn liefste is mijn, en ik ben Zijn. Hoe groot zijt Gij!
En nu toch zeker wel naar de kerk!
Ja, ook ik ben een kind van mijn tijd. Ook ik meende in de kerk te zullen vinden wat
mijn geest kon verkwikken. Helaas, helaas! De kerk werd mijn grootste vijand, en heeft
het waarachtige leven Gods in mij trachten te vermoorden. Wat in mij afgebroken had
moeten worden, werd in de kerk opgebouwd, n.l. eigen vroomheid en eigenwillige
godsdienst. Wat in de kerk opgebouwd had moeten worden, n.l. het geloof en de opwas
in de genade en kennis van de Heiland, werd afgebroken, en wel door de terminologie
als b.v. 'zien is nog geen hebben', en 'bedekte schuld is nog geen vergeven schuld', etc.
Hetgeen mij van Boven was geschonken werd door de kerkelijke rechtbank nog als
onvoldoende beoordeeld: zie er nog wat bij te krijgen!
Het ongeloof werd met de paplepel ingegoten, en het ware leven probeerde men te
smoren. Nu moest ik toch wel in het zwart gekleed gaan, nu moest ik toch wel lid
worden. Nu moest ik ook die gezelschapstermen overnemen en tonen in gelaat, gepraat
en gewaad dat ik een pelgrim was.
Helaas, ik kon, net als de jonge David, niet in Sauls harnas gaan, niet meedoen met al
dat kerkelijk gedoe en vroom gepraat. Ik wist dat ik zou huichelen als ik wél mee zou
lopen in deze vormendienst. Ik meende in de kerk mijn broeders en zusters te zullen

147 Totale Reformatie Deel 1
vinden, want nu ja, dáár zat toch het vrome volk, en zij zouden het moeten weten. Daar
zaten toch Gods kinderen die het van Boven geleerd hadden, en die voor mij de
'ingewijden' waren. Ik zag hen aan als 'heiligen' en ‘eikenbomen der gerechtigheid’.
Maar wat een ontnuchtering alom.
Ik hoorde 'kinderen van God' praten over allerlei zgn. 'toeleidende wegen' waar zij zelf
in gelopen hadden, en waarin zij meenden toen reeds een kleintje in de genade te zijn.
En anderen die slechts onder wat algemene overtuigingen liepen werden door hen reeds
'kleintjes en 'bekommerden' genoemd, waarmee het wel goed zou aflopen, daar niet
iedereen tot die zekerheid komt.
O, welk een tegenstrijdige dingen kwamen mij ter ore. Zou de Allerhoogste dan met
mij bedrieglijk hebben gehandeld, door mij van ál die eigenwaan en eigenwillige
godsdienst volledig af te snijden, en mij in Zijn Zoon over te planten en een nieuw
schepsel te maken? Was dat voor ánderen niet nodig? Behoefden zij de Verlosser niet
te kennen? Nee, alom hoorde ik dat 'Christus de meest verborgen persoon was', en dat
het niet nodig was Hem te kennen met bewustheid van vergeving der zonden. Men
moest er wel naar staan, dat wel, maar Hem kennen, nee, dat behoort tot het welwezen,
daar er nog een lagere trap van het geloof zou zijn, óók zaligmakend. Zekerheid kon
men ook niet verkrijgen, men moest maar veel twijfelen, want zekerheid maakt tot van
die hoge en harde rechtvaardigmakingdrijvers! Tegen al deze en dergelijke wantoestanden
dacht ik in mijn argeloosheid dat er nog wel wat te redden viel. Ik
attendeerde de mensen op hun onbijbelse wijze van spreken. Ik meende dat men blij
zou zijn als er iemand opstond die hen zou wijzen op geconstateerde misvattingen. Dit
waren toch de bekeerde mensen die de waarheid liefhadden. O nee, ik kreeg de kous op
mijn k....; alom werd men boos op mij dat ik probeerde iets te wijzigen in het kerkelijk
systeem. Ik heb in mijn leven dan ook nergens méér onoprechtheid, veinzerij,
huichelarij, toneelspel en onwaarachtigheid ontdekt dan binnen de kerkmuren en
gezelschapskringen, waar het 'vrome volk' bijeen vergaderde om van 's Heeren wegen
te vertellen. Welk een onderlinge rivaliteit, hoogmoedswaanzin, overgeestelijkheid,
verdraaiingen van de Schrift, eigen eer, gemaakte bevindingen, etc....... werden er al ten
gehore gebracht, en wee hem die daar iets van durfde te zeggen!
Het vrome volkje propageert de onmogelijkste en ongerijmdste zaken (men leze o.a.
het boek van Gertjan van Dijk 'Het geloof der vaderen' om hiervan iets te proeven).
Het ongeloof viert hoogtij en wordt gekweekt, en de logica is zoek, en dát zou dan tot
jaloersheid moeten opwekken!
Het wáre leven is door hen en anderen op een dusdanige wijze misvormd dat het een
karikatuur is geworden, waar geen enkel weldenkend mens jaloers op kan worden!
Maar goed, zo is nog wel een boek vol te schrijven!
De kerk die mijn moeder en leidsvrouwe behoorde te zijn, bleek mijn moordenares te
zijn! De lust tot waarheid in het binnenste van mij herschapen, zou definitief uitgeblust
zijn wanneer ik mij daadwerkelijk in het kerkelijk systeem had begeven, en ik zou een
148 Totale Reformatie Deel 1
marionet van de onoprechtheid en schijnvertoning geworden zijn wanneer de Geest der
waarheid mij niet had bewaard verkeerde stappen te doen!
Ik zou gedoemd zijn een systeemdenker te worden, dit, terwijl ik juist tot vrijheid in de
Kurios was geroepen! Ik wilde mij niet laten knechten door een systeem!
En niet in één kerk, niet slechts in de aller zwaarste kerken, nee, overal heb ik
gezworven, van licht tot zwaar.
Overal hoort men wel de roep: "Des Heeren tempel is hier"! Maar o wee, het waren
huizen van koophandel en gemaakte vroomheid!
Is er buiten de KERK géén zaligheid? Wil men jonge mensen en ouderen dwangmatig
en stelselmatig inlijven in een hiërarchisch systeem zonder Christus?
Verschilt de kerk in dezen ook maar iets van andere wereldse systemen?
Het is 'Godgeklaagd' dat de kerk(en) zich ontpopt hebben als zijnde machtsinstituten,
en dat hun geestelijken zichzelf hebben bevorderd tot kleine of grotere pausen. Hoe is
het ware goud zo verduisterd. Er kunnen in alle kerken nog wel echte kinderen Gods
zitten, die plichtmatig meelopen en mee huilen met de wolven in het bos. Hoe moeten
zij over hun geweten heengaan, en hoe duister is het dikwijls in hun zielen!
Het wáre christendom is binnen enkele eeuwen teruggezakt naar heidendom, en heeft
nog wel de naam dat zij leeft, maar is in werkelijkheid dood! Ach, hoe heeft de kerk
haar eigen kinderen vermoord en profeten uitgeworpen? Denk o.a. aan H.de Cock,
Ledeboer en J.P. Paauwe.
Nee, de wáre kerk heeft totaal ándere structuren, totaal ándere vormen en
gedragsregels! Wij hebben daar een brochure over geschreven: Help de kerken slopen,
help de GEMEENTE bouwen. Het gaat om de gemeente! Dát is het lichaam van de
Messias! Daar is vrijheid, daar is éénheid; daar heerst de liefde en onderdanigheid; daar
heerst de geest van de Kurios; daar gaat het om waarheid van binnen, die naar buiten
uitstraalt.
Om U te laten zien hoe het kerkelijk systeem gelijk is aan het wereldlijke systeem, en
hoe in-en-in ziek, gemeen, en bedorven de huidige kerken en structuren zijn, laten wij
op p.35 een stuk volgen van B. Wallet, uit het blad 'Verantwoording' no.5, nov/dec.
1982.
7.3 Waarin de kerk NIET zou dwalen?
Dat is nog eens een goede vraag.
Dat de kerk dwaalt is een ding dat zeker is, en dat is een feit dat door niemand kan
worden geloochend.
Rome heeft zich wel 'onfeilbaarheid' aangemeten, maar nu ja, dat zou niemand serieus
moeten nemen.
Nu is het Schriftwoord waarachtig dat, wie in één ding struikelt, in álle struikelt!
Ergo, wanneer de kerk ergens in dwaalt, dwaalt zij in álles!

149 Totale Reformatie Deel 1
Inventariseert u maar eens de zaak. Plaats alle geloofswaarheden, dogma's en
kerkelijke leerstukken netjes op een rij, en begin te schrappen wat niet naar het Woord
is.
Ontstellend maar waar, u kunt álles schrappen, er is totaal niets dat in overeenstemming
is met het Woord!
Dat vindt u wellicht overdreven. Er zijn toch ook nog wel goede dingen in de kerken.
Er wordt nog gezongen, gebeden, er is nog Woordbediening, er zijn nog 'geroepen' en
‘trouwe dienstknechten’, er is nog bediening van de Geest, etc.
O ja? Al die zogenaamde goede dingen, die op zichzelf goed zouden zijn, zijn
verdorven door de valse leer en eigengemaakte ambten.
Men heeft de Wet verworpen; de heilsorde in stukken verdeeld, zodat de heiligmaking
nu vóór de rechtvaardiging staat; de namen van Elohim vertaald in titels (Heere en
God); de sabbat veranderd; de bijbelse feesten afgeschaft; de doop door
onderdompeling veranderd; allerlei sacramenten ingesteld en een geestelijk
hiërarchisch systeem ingevoerd. etc. etc.
Wanneer de kerk nog 1% oprechtheid en waarheid zou tonen en uitstralen, zou zij,
ondanks alle valsheid, nóg een licht zijn op een berg!
Maar ook die ene procent oprechtheid ontbreekt helaas, zodat de kerk géén enkele
uitstraling ten goede heeft.
De kerk werpt altijd haar oprechte kinderen uit, zoals de geschiedenis heeft geleerd!!
Luk.23:31 .... want indien zij dit doen aan het groene hout, wat zal aan het dorre
geschieden? Gaat dan uit tot buiten de legerplaats, Zijn smaadheid dragende,
Hebr.13:13.
Jer.1:16: Om der wille van deze dingen ween ik; mijn oog, mijn oog vliet van
water......etc. Och dat ook mijn oog een springader van water ware, om te bewenen de
breuk van de dochter mijns volks!
Gedicht
Het wezen van de kerk.....bestaat uit louter mensenwerk.
Wacht u voor hare leer en kerkelijk Latijn,
want eens gebeten, geeft dat jarenlange felle pijn.
De kerkelijke strikken,......ik mag het niet verklikken,
zijn dodelijker dan de disco en de bar
en brengen vele mensen in de war.
Het kerkelijke spel........met dreiging van het vuur der hel
is slechts komedie en toneel,
en daar blijft niets van heel.
Hebt U het al gehoord.........de Heiland is opnieuw vermoord!
Dát is de realiteit
waar, zo men zegt, buiten de kerk is geen zaligheid.
Worden in de kerk nog velen bekeerd,
waar twijfel en ongeloof wordt geleerd?
150 Totale Reformatie Deel 1
Waar valt nog die rijke zegen............van Godes milde regen?
Niet in de kerk; haar leiders klagen steen en been
geen vrucht, bekeerd wordt er niet één!
Men ziet het in, er is patstelling
en álles moet nu op de helling!
De kerken storten in.........en daaruit spruit een nieuw begin!
De wáre kerk is immers niet van steen en hout
en laat de mensenharten niet kil en koud.
Zij is de werkplaats van de Geest
en wordt door satan uitgeschilderd als een beest.
Zij is de kudde van de Zoon
en leeft vrijwillig tot Zijn eer, naar Zijn geboon.
Verheven in de waarheid en de leer,
geeft zij slechts Gode lof, aanbidding, dank en eer!
7.4 Van B. Wallet: Is de kerk het huis Gods?
Verantwoording 2e jrg.no.5.

151 Totale Reformatie Deel 1 152 Totale Reformatie Deel 1

153 Totale Reformatie Deel 1 154 Totale Reformatie Deel 1

155 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 8
8. De orde en de regels van het kerkelijk “bedrijf”
8.1 Belijdenis doen: hoe en waarvan? Dopen: hoe en in welke naam?
Avondmaal: hoe en voor wie?
Wij zullen het állen er wel over eens zijn dat een belijdenis door wie dan ook afgelegd,
en of dat nu voor een werelds iets is, of voor een religieus iets, ....écht behoort te zijn.
156 Totale Reformatie Deel 1
Aan een onware belijdenis heeft én de persoon in kwestie NIETS, én degene waarvoor
hij belijdenis doet heeft er NIETS aan. Het belijdenis-doen wordt weleens het ‘examen’
genoemd waar niemand voor zakt. Hieruit zien wij dat er iets niet klopt.
Zo is het dan toch zéker wat betreft het "belijdenis-doen van het geloof", hetwelk niet
een zaak is waarvoor men via catechisatie-onderricht kan worden opgeleid om dat te
doen.
Belijdenis van het geloof kan men slechts doen van hetgeen men van Omhoog ontving,
n.l. het levend geloof dat door de liefde werkt, als gift van Jahweh.
Dit geloof is iets dat de mens niet van zichzelf bezit, noch iets dat een mens kan
verkrijgen door geld of daden.
Wij hebben totaal niets aan te bieden in deze, en daar wordt iemand die het geloof als
gave ontvangt ook aan bekend gemaakt.
Het is de Geest van Jahweh die ons laat zien dat wij geen geloof bezitten, en wij
algeheel verdoemelijk zijn vanwege zonde en schuld.
De wáre kennis, gerechtigheid en heiligheid zijn wij verloren, en daarvan overtuigt de
Geest, zodat wij het volmondig belijden ....... dat niets uit ons meer kan voortkomen
Gode waardig, en wij blind en onwillig zijn, ja "dood" door de zonden en misdaden.
Wij hebben het vonnis verdiend. Dan geloven wij de Wet van Jahweh, en zijn wij des
doods waardig. Alle hoop om door onszelf nog iets voort te brengen dat behagelijk is
voor Jahweh wordt hier ten enenmale de bodem in geslagen, en dat maakt ons niet
kwaad of woest. Door Zijn Geest worden wij het ééns met Jahweh, en onderschrijven
ons eigen doodvonnis, zodat wij sterven door de priem der wet, en aan alle wettische
woelingen, om daardoor gerechtigheid te verkrijgen.
Nú is het Elohims tijd om de "gedode" zondaar/vijand van Elohim, weer op te richten
in de Enige Middelaar, Yashua Messiah, zijnde dé Opstanding en hét Leven.
Op dit moment krijgt de gevelde vijand van Jahweh, die totaal uitgewerkt is, het geloof
geschonken als "hand" (instrument) om Yashua Messiah aan te grijpen, n.l. in de
belofte van het Evangelie.
Het geloof is de hemelse gave en kracht om de verlossing die in de Messias is, te
aanvaarden en zich toe te eigenen, waardoor het is ... alsof wijzelf in Hem de
verlossing hadden tot stand gebracht.
Ik in hen > zij in Mij = wederzijdse vereniging!
Het is de bekendmaking van de gedachte van Jahweh over ons zoals dat in het
"Hemelhof" uitgesproken wordt, en welke bij overgaande daad in ons geweten door de
h.Geest wordt afgekondigd n.l. gedachten des vredes en niet des kwaads.
U begrijpt en voelt wel aan dat dít soort zaken geen vruchten zijn die op onze akkers
groeien. Nee, dit zijn wezenlijke zaken die van Bóven geleerd en geschonken worden,
als volmaakte giften, van de Vader der Lichten afdalende.
Wijzelf kunnen daaraan niets af, noch toe doen, en dáárvan leggen wij belijdenis af, n.l.
van het geloof dat ons werd geschonken, dat het geloof is van Yashua Messiah!
Rom.3:22.

157 Totale Reformatie Deel 1
Hij alleen is het Die ons uit de zonde-modderpoel kon én wilde halen, en
plaatsbekledend voor Jahweh stond, als Middelaar tussen Elohim en ons.
Hij is Elohim Zélf, die Zoon werd, Verlosser werd!
Van dit onuitsprekelijke wonder leggen wij belijdenis af door Zijn geloof in ons, dat
wij ons toe-eigenen alsof het óns geloof is, n.l. door genadige gave.
8.2 Dopen: hoe ..... en in welke naam?
Van dit geloof, en van de wijze waarop Hij dit ons schonk ..... is de geloofsdoop het
symbool, om te laten zien hoé en wáár ons oude bestaan is gebleven, n.l. in en onder
het water, waar ons oude bestaan verdronken is, dat is totaal ondergedompeld = in het
Grieks baptizo.
Rantidzo = besprengen, en dit deed de Hogepriester éénmaal des jaars met het bloed
van de bok. Besprenkeling is géén doop, en kinderbesprenkeling kán geen doop
worden genoemd.
Het opdragen van zuigelingen aan Jahweh in de Gemeente is echter wél een zeer
aanbevelenswaardige zaak.
Men kan ook het "belijdenis-doen" zoals dat in de kerken geschiedt, géén belijdenis des
geloofs noemen. Want men doet geen belijdenis van het ware geschonken geloof.
("zaligmakend geloof" heeft nog een Roomse klank, want het is niet het geloof wat ons
zalig maakt, het is Yashua Die ons zalig maakt. Het geloof is alleen de "hand" die het
toe-eigend.)
Het is een ontwijken van dit probleem, indien men jonge mensen belijdenis laat doen
van de "leer welke alhier wordt geleerd", als iets om toch maar lidmaten te kunnen
maken.
De wáre doop is het onder gaan van het onze, welke compleet is als er tevens een
opstaan uit het water plaatsheeft, en wel in de kracht van Yashua Messiah.
De doop of geloofsdoop kan niet in de plaats van de besnijdenis zijn gekomen, daar de
besnijdenis niet het symbool draagt van het "ondergaan én opstaan". De besnijdenis
werd ook niet toegepast aan meisjes, en was een verbondsteken. De Geloofsdoop is
géén verbondsteken!
De doop óp of ná het geloof, en de belijdenis dat wij dit geloof om niet hebben
ontvangen als gave van Elohim, mag en kan slechts op één goede of geldige manier
worden gedaan, n.l. door volledige onderdompeling, waarbij de enige naam wordt
uitgesproken, n.l. in of op de naam van Yashua ha Messiah. Hand.2:38.
Wij mogen ons niet laten dopen door onderdompeling, noch andere gelovigen dopen in
de naam van de Vader, de Zoon en de h.Geest, want daarmee is immers niet de wáre
naam van Jahweh, Elohim genoemd!
Let op! Vader, Zoon en h.Geest zijn géén namen! Dat zijn titels, welke wel op de
naam van Yashua betrekking hebben, maar niet de naam zelve uitspreken. De wáre
Naam is zoekgeraakt. De naam van de manifestatie van onze Schepper is EL Shaddai,
Jahweh, Elohim, en Zijn Naam is EÉN, uitgedrukt in Yashua ha Messiah!
158 Totale Reformatie Deel 1
Het is voor ons een heel groot raadsel waarom onze Statenvertalers de naam van
Jahweh hebben vertaald in "HEERE Heere". Wij zitten nú met hun erfenis
opgescheept, want daardoor is de kennis en uitspraak van de Heilige Naam in onbruik
geraakt. Die enige Naam moet immers worden geheiligd. Lees Joh.17 eens over de
grote betekenis van die Naam!
U kunt zijn, of U bent ...... Vader van ..., Zoon van ...., Opa van ...., Oom van...., enz.-,
doch daarmee is nog niet uw eigennaam genoemd. Uw eigennaam is .... Jan, Piet,
Klaas, of i.d.
De geloofsdoop is dus slechts in of op de Enige naam van Yashua ha Messiah geldig!
Wanneer wij tot het Schriftuurlijk inzicht zijn gekomen dat er géén ándere doop is ....
dan de doop door onderdompeling in of op het geloof in de Messias, is het tegelijk van
het grootste belang dat die doop gedaan wordt volgens de geldige vereisten, n.l. ..... in
de Enige Naam, in Yashua ha Messiah, Hand.2:38, n.l. tot vergeving der zonden (als
bewijs of zegel van uw vergiffenis in Hem)......en gij zult de gave des heiligen geestes
ontvangen. In het Grieks staat het woord “heilige geestes” met kleine letters, wat
nimmer op de Persoon van de H.Geest kan zien, zoals men dat meent. De heilige Geest
is de uitgaande kracht van Jahweh, die Vader én Zoon is. Het is Jahweh in volle actie,
de ongekende manifestatie!
Er staat in het Grieks: hagion pneumatos. Dit ziet op de gave van een heilige geest
(kracht) aan en in ons. Het ziet op een innerlijke versterking, een nieuwe geheiligde
geest in ons binnenste. Dit geeft de gelovige méér vastheid, zoals in Psalm 51:12-19.
In Psalm 51:13 staat het woord "heilige geest" eveneens met kleine letters.
Heilig = volgens Strongs, 6944 qodesh, a sacred place or thing, hallowed.
Geest = Strongs 7307, wind, adem, courage, mind = Roeach.
De geloofsdoop is slechts een symbool en teken van een zaak, en kan ons nimmer die
zaak zelve geven. De Doop is geen voertuig der genade, zoals Rome leert. Het kan en
zal de gelovige wél een vaster bewijs geven, of liever, het zal het vaste bewijs in de
Messiah aan ons bezegelen! Het is de uitwendige verzegeling van de inwendige zaak.
Het water reinigt ons niet van onze zonden, alleen het bloed van Yashua Messiah
reinigt van alle zonden, 1Joh.1:7 en Zijn bloed is waarlijk drank, Joh.6:55. Lees verder
Col.1:14; Hebr.9:22, 12:24; 1Petr.1:2; Openb.1:5, 5:9, 7:14.
De doop heeft géén mechanische werking, van .... ik doe dit, dan doet Jahweh het
andere. Of zoals gedacht wordt dat .... de gelovige laat zich dopen, en daardoor
ontvangt hij pas de Heilige Geest. Nee, zo is het niet. De gelovige wordt vanaf het
allereerste moment van zijn rechtvaardigverklaring in de Messiah (noem het
levendmaking, rechtvaardigmaking of wedergeboorte in enge zin) deelgenoot van de
heilige Geest, dat wil zeggen, dat hij of zij de kracht van Jahweh in zich voelt werken
als de nieuwe motor van zijn of haar doen en laten. Het is dezelfde kracht waarmee
Yashua Messiah uit de dood verrees, en juist door die kracht laat men zich ook dopen!

159 Totale Reformatie Deel 1
Wie heeft Yashua opgewekt? In Ef.1:20 is dat de Vader, in Joh.2:19-21 is het de Zoon
Zelf, en in Rom.8:11 is het de Geest.
Er moet n.l. een opwas zijn, van kind tot jongeling, van jongeling tot vader. Zo is er
een opwas in de genade en kennis van Yashua ha Messiah.
Hand.8:36 is hierin heel duidelijk:
Filippus en de Kamerling. Volgens oude geschriften zou de man gezegd hebben: Ik
geloof in Yashua. De St.V. hebben het andere niet tussen haken geplaatst. Uit Hand.8
zou blijken dat de man zou gezegd hebben dat Yashua de Zoon van Elohim was, maar
dat schijnt niet het geval te zijn, daar in die tijd het Zoonschap nog een onbekend
leerstuk was.
Filippus vroeg aan de Kamerling, toen deze wenste gedoopt te worden: "Indien gij van
ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd"
En hij antwoordde: "Ik geloof, dat Jashua Messiah de Zoon van Elohim is". En de
Kamerling wérd gedoopt, en reisde zijn verdere weg met blijdschap. Die blijdschap is
een vrucht van de gave van de heilige geest!
De twijfels verdwijnen, er komt vastigheid!
Hier zijn wij aangekomen bij datgene wat in de Schrift wel genoemd wordt de
verzegeling of doop IN of MET de heilige Geest.
De doop met de heilige Geest heeft éénmaal plaatsgehad op Pinksteren. Toen is in het
kichaam (de Gemeente) de nieuwe levensgeest uitgestort, die nimmer van haar zal
wijken. Wij kunnen daar wél door het geloof deel aan krijgen. Dat is dan, zoals Paulus
in Ef.1:13 zegt, een verzegeling met de H.Geest der belofte, nadat gij geloofd hebt.
Deze verzegeling kan men onmogelijk krijgen vóórdat een mens het geloof als gave
van Elohim heeft ontvangen, maar het is een zaak die ná het geloof gegeven wordt.
De Schrift spreekt over een leer der dopen. Er is een waterdoop, een vuurdoop, een
doop van Johannes, een Geestesdoop, een doop der bekering, een dodendoop, een
Yashua-doop.
Sommigen waren alleen nog maar in de naam van Yashua gedoopt, waarna zij door
middel van handoplegging en gebed de afzonderlijke vervulling met de heilige Geest
ontvingen.
Er werd zelfs aan enkelen gevraagd of zij de H.Geest wel ontvangen hadden nadat zij
tot het geloof waren gekomen. Men had daar nog nooit van gehoord. Toen werd ook
aan hen dit wondere gebeuren voltrokken. Gal.3:14;Hand.19:1-6.
De kanttekenaren van de Statenvertaling noemen de verzegeling door of op het geloof
de wedergeboorte of vernieuwing van Elohims beeld in ons, waardoor wij Hem als
Vader durven aanroepen.
U ziet dat onze kanttekenaren de wedergeboorte en vernieuwing niet zo "vroeg" nemen
in een "overtuiging van zonden" of in een zogenoemde "levendmaking" waarbij de
mens Christus niet zou kennen. Nee, zij nemen de wedergeboorte (in enge zin) in de
volle verzekerdheid des geloofs!
Is deze volle verzekerdheid des geloofs een unicum, iets voor de witte raven?
160 Totale Reformatie Deel 1
Nee, de vleugelen van de duive des Heilige Geestes zijn niet vleugellam. De Trooster
laat niet of nooit verstek gaan.
De oorzaak dat dit zo weinig gevonden wordt ligt bij óns, want wij en onze vaderen
hebben het heilspoor verlaten. Wij hebben ons gebroken bakken uitgehouwen die geen
water houden.
Wij hebben de oude Israëlische eredienst geprojecteerd naar de eredienst voor de
gemeente in onze tijd.
De gemeente ziet er gehéél anders uit dan men algemeen denkt.
De gemeente bestaat niet uit stenen gebouwen, Godshuizen of kerken, zoals bij Rome,
de Protestanten en andere religies.
Elohim woont niet in stenen gebouwen, Hand.17:24.
Ook de "Godsverering" via lofzangen met muzikale begeleiding behoort tot de oude
bedeling.
Psallo = lofzingen met begeleiding. De aanbidding en lofprijzing van en in de
gemeente is geheel geestelijk, zónder mechanische of elektronische begeleiding!
Ef.5:19; 1Cor.14:15
Het is een lofzingen met de geest, waarbij het verstand ons begeleid.
In Hebr.2:12 staat humneo, dat is ... zingen zónder begeleiding. Bij ons noemt men dit
"à Capella". Calvijn noemde een orgel in de kerk, "de pijpen van de duivel".
Huntington was ook fel tegen muziek in de kerk, en in Zeeland zijn er nog gemeenten
zonder muziek, met een voorzanger.
Ook is de Kerk het spoor van Elohims geboden zoekgeraakt, en is men op het
heidense spoor van de Zondag en kerkelijke feesten terechtgekomen.
8.3 Avondmaal: hoe....... en voor wie?
De eerste bekeerlingen op de Pinksterdag waren:
Volhardende in de leer der Apostelen .....
en in de gemeenschap (door de doop treedt men in de gemeenschap met ándere
christenen, die hetzelfde veldteken dragen) en in de breking des broods (bij het Pascha
éénmaal in het jaar, en in de agapen of liefdemaaltijden) ..... en in de gebeden!
Dit houdt in dat wij allen terug moeten tot de inzettingen en rechten van Jahweh, tot de
Wet en de getuigenis.
Het Pascha (=voorbijgang) was/is een nationaal feest voor héél Israël!
Het Pascha is één van de zeven gezette hoogtijden van Jahweh.
Het Pascha is het eerste feest, in het voorjaar, n.l. de éérste volle maan ná lentepunt, 14
Nisan.
Het lam werd uitgezocht en geslacht, en het bloed werd op de deurposten en
bovendorpel gesmeerd. Als de Engel het bloed zag, ging Hij voorbij!

161 Totale Reformatie Deel 1
Het Pascha in het N.T. beeldt de aanvaarding uit van Yashua's bloed, n.l. de vergeving
onzer zonden.
Nergens is te lezen dat het Pascha afgeschaft werd, of dat het vervult is, en er daarvoor
in de plaats iets anders kwam.
Hoe zit het nu precies met het Avondmaal? Is dit "heilig", een "sacrament" of heilige
handeling? Is het Pascha vervallen, en is het Avondmaal daarvoor in de plaats
gekomen?
Indien het Pascha nationaal was, en iedere Israëliet daar deel aan moest nemen, ..... is
het Avondmaal eveneens nationaal voor Israël, en moet elke Israëliet daar aan
deelnemen?
Het Pascha was/is éénmaal des jaars, .... is het Avondmaal dan ook éénmaal des jaars,
of vele malen?
Om een antwoord op al deze vragen te krijgen, is nodig dat wij een totaalbeeld hebben
van het gehele gebeuren van het Pascha tijdens de dood op Yashua, zoals in de
Evangeliën omschreven.
Het zogenoemde avondmaal is in het Grieks "deipnon", en deipneo = een maaltijd
gebruiken.
De drie evangelisten, Mattheus, Marcus en Lukas zeggen dat dit "avondmaal" het
paasmaal is, maar dit schijnt in strijd met Johannes, die het een "maaltijd" noemt welke
plaatshad één dag vóór het Pascha, waarbij niet het paaslam aanwezig was. Jashua
stierf Zélf juist op het uur dat de paaslammeren werden geslacht, zijnde de vervulling
daarvan.
Het "Paasmaal" dat Yashua hield met zijn discipelen vertoont ook geen gelijkenis met
het Pascha.
De kenmerken van het Pascha zijn:
* het eten van het ongezuurde brood en het paaslam
* het vertellen van het lange verhaal van de uittocht
* het eten van de bittere kruiden (aan 430 jr slavernij)
*het drinken van wijn (werd 4x ingeschonken) als symbool van de
Messiaanse hoop
Al deze kenmerken komen in het zogenaamde "Avondmaal" niet naar voren. Het was
dan ook een vóór-maaltijd op 13 Nisan. Het is geen nieuwe instelling, en hiermee is het
Pascha niet afgeschaft.
Aan deze vóórmaaltijd heeft ook Judas deelgenomen, en uit zulke maaltijden zijn de
Agapen, of liefdemaaltijden voortgekomen.
Het Avondmaal is niet het Pascha, maar het is een gewone maaltijd welke plaatshad
vóór het Pascha. Dit is een vóór-maaltijd zónder enige wijding.
De eerste christenen hielden deze agapen of liefdemaaltijden, en hieruit is de
Commune, de Mis en het Avondmaal ontsproten.
162 Totale Reformatie Deel 1
In later tijd is deze voormaaltijd veranderd in een Pascha, waar Yashua het geslachte
Lam was; en nóg weer later is er een herdenkingsmaaltijd van gemaakt, een sacrament.
Dit is nooit goed te heten, zulke eigenhandige wijzigingen.
In de omringende landen van Israël leerden de mysterie-godsdiensten dat tijdens de
gezamenlijke maaltijd, òf de godheid zelf aanwezig was, òf dat men de godheid
consumeerde, waardoor men dacht .... de god wording van de mens.
In het christendom is het precies omgekeerd. Aan de maaltijden wordt aangetoond ....
de Menswording van Elohim!
Het misoffer wil zijn de offerande van de Messias via de gaven die de mens brengt, wat
ontstaan is uit het dankoffer.
In Luk.22:14-20 lezen wij: toen het uur aangebroken was ging Yashua aanliggen, nam
het brood en de wijn, en zei dat dit gedaan moest worden tot Zijn gedachtenis.
(herdenking van Zijn dood). Dit was op 13 Nisan. Het Pascha werd gevierd mét het
geslachte lam, op 14 Nisan, en hieraan heeft Yashua ditmaal niet deelgenomen, of niet
deel aan kúnnen nemen.
Wat is de oplossing voor het zgn. pascha-vraagstuk?
Yashua hield een paasmaaltijd voorafgaand aan het Pascha, waarvan Hij wist dat Hij
hieraan niet meer zou deelnemen, omdat Hij als een "Vreemde" zou worden
uitgestoten. Men erkende Hem niet als Israëliet, en zeker niet als Jood. Men bracht
Hem immers tot Pilatus, de Rechter der "vreemden". Men wilde Hem begraven in de
"akker der vreemdelingen" Akeldama.

163 Totale Reformatie Deel 1
Aan die voormaaltijd heeft ook Judas deelgenomen, en aan hem heeft Yashua de bete
uitgereikt, en daarna heeft Judas tegelijk met Yashua de bete ingedoopt in de bittere
saus, en is daarna vertrokken om Hem te verraden.
Deze paas-vóórmaaltijd werd tot middernacht gerekt. De maaltijd werd met
psalmgezang en religieuze gesprekken gevuld.
Nu volgt de oplossing voor het Pascha-probleem:
nadat Judas vertrokken is volgt er nóg een maaltijd!
Lukas en Paulus geven hier duidelijk verslag van. Luk.22:20.
Deze maaltijd is het nachtmaal!
Johannes vermeldt dit niet, en bij de andere twee evangelisten is het vaag. Waarom?
Zij wilden vermijden dat er een soort geheimleer of ritus zou ontstaan waardoor het
christendom gekenmerkt zou worden. Nieuw ceremonieel was streng verboden en zou
vervolging uitlokken, Hand.18:14-15.
Dit nachtmaal is geen onderdeel van al de ceremoniële gebruiken rond het Pascha. Het
nachtmaal is iets nieuws!
In 1Cor.11:23 lezen wij dat het ingesteld is ná middernacht, n.l. in de nacht in welke
Hij verraden werd, Luk.22:20. (Na middernacht = ná 9 uur in de avond, zie tabel)
In Matth.26 lezen wij dat Yashua het brood nam en brak, wat géén brood was dat in
bittere saus was ingedoopt. Yashua sprak over dit brood een aparte dankzegging uit,
Hiermee trad Yashua buiten het Pascha-ritueel.
In de nacht "in welke Hij overgeleverd werd" .... dit geeft ons de juiste tijdsaanduiding
.... nam Hij het brood, dankte en brak het en zeide: "dit is MIJN LICHAAM voor U, doe
dit tot Mijn gedachtenis. Hij nam de beker, nadat de maaltijd afgelopen was, en zeide:
164 Totale Reformatie Deel 1
"deze beker is het NIEUWE VERBOND (geen testament) in MIJN BLOED; doet dit, zo
dikwijls gij drinkt, tot Mijn gedachtenis".
Een testament is géén verbond. Een testament is een laatste wilsbeschikking, en een
verbond is een overeenkomst. Waar een testament is, is de dood van de testamentmaker
noodzaak, anders heeft het geen kracht. De Kurios is echter géén Erflater, maar
Erfgenaam, Hebr.1:2, en wij zijn mede-erfgenamen, Rom.8:7. Jahweh is de Erflater, en
Hij is onsterfelijk!.
Hoe zit dat? Het Griekse 'diathèkè' uit Hebr.8 is eerst door de St.Vert. vertaald door
"verbond", en ook in 9:14, maar .... in vers 15 heeft men ditzelfde woord vertaald door
"testament", alsof dit hetzelfde is als verbond. Waarom? Men heeft wat in vers 16 en
17 staat niet goed begrepen. Er staat niet "Testamentmaker", maar >> Verbondmaker!
De Nw Vert. heeft het er iets beter afgebracht, want in 2Cor.3:6,14; Math.26:28;
Mark.14:24; Luk.22:20; 1Cor.11:15 heeft men wel "verbond" vertaald, doch in
Hebr.8:16,17 heeft men ook "testament", en dat is vreemd. Christus stierf niet als
Erflater, maar als Verbondmaker (diathèmenos) in Wie Jahweh het verbond maakte
met Israël.
"Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, boodschapt gij de dood van
Yashua, totdat Hij komt ", 1Cor.11:23.
In het nachtmaal zit toekomstverwachting!
Nu is Hij wel niet met ons aanwezig, maar eens komt Hij zeker terug, en zal Hij mét
ons aanzitten!
Is dit nachtmaal de R.K. mis, of Eucharistie? Of is het het zogenoemde "Heilig
Avondmaal" der protestanten?
Nee, met dit alles heeft het nachtmaal niets te doen !
In de oudchristelijke gemeenten heeft met het eschatologische element (toekomstverwachting)
nog terug gevonden, onder een Maranatha! Het gaat hier om het
nachtmaal, dat het Pascha is voor de toekomende tijd van Yashua's afwezigheid.
Dit is het nieuwe Pascha, of te wel ..... het is het "oude" Pascha, maar niet meer met
het lam en het bloed en de bittere saus, maar nu met brood en wijn (druivensap) alléén.
Hij is de vervulling van het lam, ja Hij is het Lam zelve, en van nu af aan hield de
"schaduw" op ......... doch het Pascha zélf hield niet op.
Wij dienen in het vervolg, naar aloude inzetting van Jahweh, het Pascha éénmaal des
jaars te houden met brood en wijn, op 14 Nisan. Dit Pascha is echter géén nationaal
feest, maar een feest voor de gemeente, de kring der "discipelen". Het werd in de eerste
Christengemeenten ook wel het "Pascha der Kruisiging" genoemd.
Het avondmaal, of de agapen-liefdemaaltijden staan apart van dit Pascha of nachtmaal.
Dit onderscheid moeten wij héél goed vasthouden, anders vervallen wij in dezelfde
problematiek als Rome en de Reformatie.

165 Totale Reformatie Deel 1
HET PASCHA is het N A C H T M A A L, 1x des jaars op 14 Nisan en is voor de
kring der ware discipelen. Dus géén open Nachtmaal waar iedereen aan kan/mag
komen.
HET AVONDMAAL is de LIEFDESMAALTIJD (Agapen), mag elke week of
meerdere malen per jaar. Dit is een gewone "maaltijd" der gemeente in haar totaliteit.
Wel voor de gedoopten, of bij uitzondering voor ongedoopten.
In de liefdemaaltijden werd van het ééne brood een stukje afgebroken door de
deelnemer/ster, als symbool van de deelname aan het Lichaam van Yashua. Men dronk
uit één beker, als symbool van de gezamenlijke deelname in de vergeving der zonden
door Zijn bloed. Hand.27:34; Judas vers 12.
Als wij 1Cor.11 lezen, doet dat velen schromen om deel te nemen aan het avondmaal,
of liefdesmaaltijden, bang dat men zich een "oordeel eet en drinkt".
Deze tekst geeft inderdaad dreigende taal weer. Wat heeft Paulus daarmee bedoeld?
Bedoelt Paulus dat elk mens zijn geloofstaat dient te beproeven?
Wat betekent het "waardig" of "onwaardig" zijn?
In de gemeente van Corinthe kwam men samen om de agapen te houden, maar er
heerste partijzucht en verdeeldheid. In die maaltijd moest echter de gemeenschap tot
uitdrukking komen, de KANOINIA.
Nu volgt waar álles om draait, en waarin de St.Vert. ons niet de juiste weg wijst, n.l.: er
is vertaald: "Zo verkondigt de dood ......" en, "doet dit tot .......", dit is de imeratief of
gebiedende wijs.
Paulus zegt echter niet dat zij de dood van Christus moeten verkondigen als zij het
brood en de wijn drinken in de Agapen.
Nee, het brood eten en de wijn drinken IS de verkondiging!
(kataggellete) en dat is de indicatief =aanwijzende wijs!
Paulus laat zien dat zij bij de agapen niet samenkomen om zich eens lekker vol te
mogen eten, maar dat men IN de liefdemaaltijden juist de dood van Christus
verkondigt, gelijk als in het Pascha 1x des jaars op 14 Nisan.
Elk avondmaal of gemeenschappelijk maal is een terugzien op het Pascha én een
vooruitzien naar de Wederkomst.
Wie dus "onwaardig" eet en drinkt, eet en drinkt zich een oordeel. Dit ziet niet op het
bezitten van "geloof en bekering", want dit onwaardig eten en drinken gaat over het
gedrag van de persoon, niet over diens staat. In het gezamenlijk eten en drinken komt
de éénheid van het lichaam van Yashua naar voren, en dát oogmerk vertraden de
Corinthiërs door hun gedrag. 1Cor.11:27 zegt niet dat wie onwaardig dit brood eet of
de beker drinkt schuldig is omdat hij of zij geen geloof of wedergeboorte bezit, maar
schuldig is aan het lichaam en bloed van Yashua, n.l. de Gemeente. Voordat men
gedoopt wordt moet men immers geloofsbelijdenis afleggen, en dat is de toegang tot
het nachtmaal (Pascha) én het avondmaal (de Agapen).
166 Totale Reformatie Deel 1
Het centrale punt van het gezamenlijke avondmaal is de onderlinge gemeenschap
(kanoinia), en niet het brood en de wijn.
De zelfbeproeving moet niet gericht zijn op de keuze of men het geloof heeft of niet,
wel òf niet deelnemen, maar de zelfbeproeving is gericht op de juiste deelname tijdens
de maaltijd, of men het lichaam (de Gemeente) wel goed beoordeelt, en daaruit
vaststelt of men tot dit lichaam behoort.
In 1Cor.10:1-5 wordt het nationale aspect genoemd, n.l. dat "onze vaderen ALLEN
onder de wolk waren, en ALLEN door de zee trokken, en ALLEN in Mozes gedoopt
zijn, en ALLEN dezelfde geestelijke spijze aten, en ALLEN dezelfde geestelijke
drank dronken .......... maar dat Elohim in het merendeel géén welgevallen had.
Hier doelt Paulus op doop en Nacht-/Avondmaal.
Ook de Israëlieten in de woestijn kenden hun vorm van doop en avondmaal. Heel het
volk deelde er in, zonder uitzondering.
Toch is en wordt de brede rivier smaller en smaller!
De waarschuwing van Paulus strekt zich dan ook niet uit tot de christenen die nog
ongedoopt waren en niet ten avondmaal gingen. Nee, ze waren allen gedoopt en gingen
ten avondmaal.
Paulus waarschuwt echter dat doop en avondmaal géén garantiebewijs is voor
toekomend heil!
Doop en nacht-avondmaal vormen een éénheid. Men mag niet dopen zónder
avondmaal, en geen avondmaal zonder doop. Beiden hebben te maken met het
Verbond met Israël, én met de "gemeenschap".
Het water van de Doop kwam uit de Rots, dat is Christus.
Het brood is het manna, en kwam uit de Hemel, en is de Messias.
Het Pascha is géén parallel voor het avondmaal, maar doop én avondmaal vinden hun
parallel in de Seenrots en in het manna.
Pascha = voorbijgang, uittocht, definitieve redding uit Egypte.
Avondmaal = gemeenschap, en biedt géén garantie voor toekomend heil. Het hangt af
of de persoon die zich heeft laten dopen, waarachtig gelooft, en het nieuwe leven in
Christus heeft. Dit is iets wat alléén Jahweh beoordeelt en beoordelen mag. Wij kunnen
niet in het hart van onze buurman kijken.
Héél de gemeente vierde dan ook het Avondmaal. Niet deelnemen is hetzelfde als niet
tot de gemeente gaan om te luisteren of te spreken. Er is géén neutraliteit mogelijk!
(Laat dit een ieder in de nood brengen).
Het gemeente-zijn = deelnemen aan de Tafel van Elohim, aan het Agapen. De
beproeving die dan geldt is die van of wij het lichaam wel goed onderscheiden of niet.
De beproeving ligt niet op de geloofservaring, want dat doet men alvorens zich te laten
dopen.
De doop is dus geen algemeen en open iets, want men legt tevoren belijdenis af van het
geloof in de Messias.

167 Totale Reformatie Deel 1
Het nachtmaal en avondmaal is geen algemeen en open iets, want men moet tevoren
gedoopt zijn (door onderdompeling in de éne naam van Yashua ha Messiah).
Dit blijkt uit de volgorde in Hand.2.:38:
Bekeert U, en een iegelijk worde gedoopt in de Naam van Yashua ha Messiah .... tot
vergeving der zonden ..... en gij zult de gave (kracht) des heiligen geestes ontvangen.
Dit is het BEGIN.
Die dan gedoopt werden ..... waren VOLHARDENDE in de Leer der Apostelen, en in
de AGAPEN (gemeenschap, in de breking des broods, en in de gebeden). Dit is het
logisch vervolg.
Hieruit ontstond de gemeenschap der heiligen, met de volharding in de breking des
broods, van huis tot huis, met de lofprijzingen.
En Jahweh deed dagelijks tot de gemeente, die zalig werden!
De volgorde is heel duidelijk, en hierin zijn de strikt-baptisten helder, n.l. Hand.2:14.
(alleen jammer dat zij het nachtmaal niet kenden)
Eerst de prediking + de zegen, zodat mensen gaan roepen wat zij moeten doen.
Bekering, en de 1e stap is de geloofsdoop, dan de volharding in de leer der Apostelen =
het Woord centraal, en volhardend in de gemeenschap (kanoinia) én in de breking des
broods (agapen) én in de gebeden (lof- en dankzegging).
De Kurios is de deur tot het discipelschap, de doop is de deur tot het nachtmaal
(Pascha).
8.4 Het avondmaal en de "ambten", dienen òf bedienen?
Het Avondmaal is een gemeenschappelijk handelen van (door) de gehele gemeente.
Niet dat een geestelijke of ambtsdrager het Avondmaal (toe) bedient, want dat kan niet.
Het is één brood waar elke gelovige een stukje afbreekt, waarmee men betuigt het
aandeel hebben aan dat éne brood of lichaam van Christus. Wanneer er een geestelijke
of ambtsdrager aan te pas komt om het Avondmaal te bedienen, valt die éénheid weg,
omdat er dan een tussenpersoon is. Het moet zijn .... een gezamenlijk nemen en
afbreken van het éne brood, én een gezamenlijk eten = directe gemeenschap.
Er mogen geen reepjes tevoren gesneden zijn, nee, het moet één brood zijn.
Wanneer een ambtsdrager zelf het brood breekt of reepjes afbreekt en uitdeelt, is dat
een indirecte gemeenschap.
In de meeste kerken meent men dat het Avondmaal slechts gehouden kan worden
(bediend kan worden) als er een dominee is. Men verbreekt daardoor echter de
gemeenschap!
Bij het Pascha of nachtmaal behoort tevens de voetwassing, een Oosters gebruik, maar
toch zeker een voorbeeld (inzetting?) welke Yashua ons gaf elkander onderdanig te zijn
en lief te hebben, waardoor de zelfverheffing wordt geknakt.
8.5 Schematisch overzicht van Jahweh’s herstelplan
168 Totale Reformatie Deel 1
Het Pascha en de andere Gezette Hoogtijden zijn een absoluut gebod, en wie deze niet
hield, werd uitgeroeid. Num.9:13.
Maar hoe zit dat in het N.T?
Om dat te beantwoorden moeten wij inzicht krijgen in het historisch verloop van Israël,
en het herstelwerk van Jahweh.
Het (oude) Pascha = de uittocht uit Egypte van het volk Israël, de vrouw van Jahweh.
Op de Sinaï vond de Verbonds/huwelijkssluiting plaats, op huwelijks-voorwaarden. De
partners zijn: Jahweh (de Man) en Israël (de vrouw).
Israël ontvangt het beloofde land = de intocht, voorwaardelijk!
Israël verbrak de voorwaarden en nu volgt de aftocht, de scheiding van de twee Huizen
Israël & Juda. Eerst krijgt het Huis Israëls de scheidbrief, en wordt Lo-Ammi = niet
meer Mijn volk.
Juda bleef nog vrouw van Jahweh, maar daar was iets wonderlijks aan de hand.
Beide Huizen zijn in de diaspora = uittocht gegaan, maar een deel van Juda keerde uit
Babel terug. Onder dit volk zat veel gemengd volk, en in 125 v.Chr. werd geheel Edom
onder Hyrcanus gedwongen ingelijfd. Men kan nu niet meer spreken van een "zuivere"
of échte Vrouw, maar van een pseudo-vrouw. Maar goed, die pseudo-vrouw krijgt een
kans zich zelve wáár te maken.
Zal zij Jahweh als Man erkennen òf verwerpen?
De pseudo-vrouw verwierp de Man (Messias) en de scheiding werd definitief!
En wat nu?
Jahweh bewerkt H E R S T E L!
en dat is de .......... >>>> terugtocht tot Zijn volk, de twaalf stammen in de verstrooiing.
Dat herstelwerk begint bij de dood van de Man, het Lam, het nieuwe Pascha, en nú kan
de vrouw weer legaal huwen met de nieuwe Man.
Het nieuwe Pascha = het nachtmaal, en wel .... voor de eerstelingen (de Gemeente) uit
Israël = om de Nieuwe Man te vormen voor het straks tot ondertrouw te vragen
herstelde Israël!
Die nieuwe Man bestaat uit Yashua Messiah + de Gemeente der 144000, de
eerstelingen.
Vereisten voor de Gemeente: discipelschap doop nachtmaal agapen.
Daarna volgt het herstel van de twaalf stammen Israëls en begint het Messiaans
vrederijk, en wordt de vrouw wederom gehuwd.

169 Totale Reformatie Deel 1
Dit is de nieuwe intocht = onvoorwaardelijk! Dit is het nieuwe verbond, Jer.31.
Israël is de oogst, de Gemeente zijn de eerstelingen.
Als het zover is, dan worden al de gezette hoogtijden weer in ere hersteld, en wordt het
bewindsel waarmee alle Israëlvolken omwonden zijn, weggenomen, Jes.25.
Dan wordt het nationale Pascha Pinksteren Loofhuttenfeest weer gevierd,
Zach.14.
Ná de 1000 jr komt het definitieve Rijk van Jahweh, en zal Elohim zijn alles en in
allen!
8.6 Pascha, tijdstip sterven en opstanding van Yuashua ha Messiah
Algemeen wordt gedacht dat de Messias op de eerste dag der week is opgestaan uit de
doden, en 40 dagen tot Zijn hemelvaart aan velen is verschenen.
De 14e Nisan is het Pascha, slachten van het lam.
De 15e Nisan is de jaarlijkse grote sabbat, uittochtsfeest.
Vanaf het sterven tot de opstanding is 3 dagen + 3 nachten.
De 15e Nisan is volle maan.
De jaarlijkse Grote Sabbat kan op elke dag van de week vallen, zodat er dus twee
sabbatten in één week kunnen zijn.
Dit was ook het geval in het jaar dat Yashua stierf, en de jaarlijkse grote sabbat op
donderdag viel.
Woensdag 14 Nisan tegen de avond is Yashua gestorven, en laat op de sabbat is Hij
opgestaan.
Yashua is niet op de zondag opgestaan!
In bijna alle vertalingen heeft men grove fouten gemaakt.
Er staat in Matth.28:1; Mark.16:2; Luk.24:1; Joh.20:1; 1Cor.16:2, niet "eerste dag der
week".
Er wordt in héél de Schrift niet over de "eerste dag der week" gesproken!
Er staat in het Grieks: sabbata, sabbatoon, en dat moet vertaald worden door "op één,
of, ná één der sabbatten".
De vrouwen zijn pas 3 dagen ná de graflegging teruggegaan naar het graf met hun
specerijen, die zij op de vrijdag hadden gekocht, tussen de twee sabbatten, Mark.16.
Zij zijn niet op vrijdag naar het graf gegaan, dit, omdat in het Oosten iemand pas na 3
dagen officieel dood is verklaard, om schijndood te voorkomen.
Tijdstip van de begrafenis:
het was laat, tegen de avond toen Jozef van Arimathea naar Pilatus ging, dat is
ongeveer 6 uur. Het begraven van een veroordeelde mocht alleen in het donker
plaatsvinden, dus na 7 uur. Wanneer Yashua op vrijdagmiddag zou gestorven zijn, en
170 Totale Reformatie Deel 1
men Hem op vrijdagavond 7 uur zou hebben begraven, is dit als sabbatsschennis aan te
rekenen.
Naar gewoonte moest Pilatus eerst een rapport hebben van Yashua's dood, en dat kon
niet vóór 6 uur.
Jozef van Arimathea verstoutte zich, en ging naar Pilatus om het lichaam. Hij had nu de
tijd, want de Overpriesters en Joden mochten de gehele nacht van 14 Nisan niet naar
buiten. Jozef had dus geruime tijd om Yashua te begraven op woensdagavond.
Yashua is kort na het 9e uur gestorven, dat is onze tijd 3 uur in de middag.
De begrafenis door Jozef was een "voorlopige" begrafenis, want eerst gingen de
vrouwen nog de balsem kopen en bereiden, Luk.23:56.
Dit hebben zij niet op de sabbat gedaan (indien men van de vrijdag als sterfdag
uitgaat), maar op de vrijdag welke tussen de 15e Nisan als Grote Sabbat en de 17e
Nisan als wekelijkse sabbat in lag.
Alléén Matth.28:1-6 geeft ons het juiste tijdstip van de opstanding, n.l.:
"Laat OP de sabbat als de sterren begonnen te lichten tegen ene der feestsabbatten,
kwam Maria Magdalena en de andere Maria om het graf te bezien".
Dit is op zaterdagavond rond 6 uur geweest!
Matth. geeft ons het volgende te zien:
a/ de personen: Maria Magdalena en de andere Maria
b/ tijdstip: laat OP de sabbat = zaterdagavond
c/ verschijnsels: één Engel, de steen is afgewenteld, het lege graf wordt getoond
Marcus geeft ons te zien:
a/ personen: Maria M, Maria van Jakobus en Salome
b/ tijdstip: zeer vroeg op ene der sabbatten, als de zon opging
c/ verschijnsels: jongeling in het graf die de opstanding vertelde
Lukas geeft ons te zien:
a/ de personen: Zij, de vrouwen, en sommigen met haar
b/ tijdstip: vroeg in de morgenstond van ene der sabbatten
c/ verschijnsels: steen was afgewenteld, en twéé mannen in blinkende klederen
Johannes geeft te zien:
a/ de personen: Maria Magdalena
b/ tijdstip: zeer vroeg in de morgen, als het nog donker was, van ene der sabbatten
c/ verschijnsels: de afgewentelde steen; nadat Petrus en Johannes in het graf gekeken
hadden en vertrokken waren, keek Maria M. en ziet ineens twee engelen

171 Totale Reformatie Deel 1
Het wemelt in deze berichtgevingen van tegenstrijdigheden. Bij Mattheus is het graf
gesloten, en bij de andere drie is het open. Bij Mattheus zit de Engel op de steen, bij
Marcus zit er één in het graf, bij Lukas en Johannes zijn er twee.
Bij Mattheus is het zaterdagavond, bij Lukas in de vroege morgen, en bij Johannes in
de vroege morgen als het nog donker is.
Bij Mattheus zien zij de Engel buiten op de steen, en bij Marcus is de Engel binnen in
het graf, bij Lukas twee Engelen in het graf.
Lukas zegt dat de vrouwen iets zeiden, in tegenspraak met Mark.16:8.
Volgens Lukas mochten de discipelen Jeruzalem niet verlaten, dat strijdig is met
Matth.28:7.
Ook in de opstandingsverhalen is geen eensluidendheid, en geven niet de duidelijke
reden waarom Hij verscheen. Yashua zegt ook ná Zijn opstanding niets bijzonders, en
het schijnt dat Hij in Zijn spreken niet die grote persoonlijkheid is als vóór Zijn dood.
Hoe komt dat?
In de Evangeliën lezen wij niets van wat in 1Cor.15:3-8 staat, waar Paulus niets zegt
over Maria Magdalena en de andere vrouwen.
De vraag van het hoe en waarom deze feiten niet in logische volgorde staan
opgetekend, en waarom er zoveel tegenstrijdigheden zijn, kan beantwoordt worden
door te stellen dat het juist in die tijd(en) zéér gevaarlijk was om een nieuwe "leer, orde
of religie" te belijden. Om het vroege christendom te beschermen zou het kunnen zijn
dat er nog geen duidelijke openbaring was naar buiten.
De kwestie van de TWEE MAALTIJDEN
Volgens oud-joodse wijze zouden wij moeten spreken van "twee nachten" tussen 13e
en 14e Nisan, n.l. de nacht vóór middernacht, die nog bij de 13e wordt gerekend, én de
nacht ná middernacht, die bij de 14e wordt gerekend.
Wij weten dat Judas ná middernacht vertrok, Joh.13:30, dat is ná 9 uur in de avond, en
Paulus spreekt daarvan in 1Cor.11:23.
Yashua hield de zogenaamde Paasmaaltijd, ten tijde van de "dagen der ongehevelde
broden". Dit zou men kunnen opvatten alsof dit de dagen der ongezuurde broden waren
die IN het Pascha vielen. Dit is echter niet het geval. Deze dagen der ongehevelde
broden gingen er aan vooraf. Men hield dan maaltijden, die ook wel Paasmaaltijden
werden genoemd, maar nog niet de échte Paasmaaltijd was. In de nacht van het échte
Paasmaal mocht men absoluut niet zijn huis verlaten tot aan het morgenlicht, zie
Ex.12:22.
De Paasmaaltijd van Yashua viel op 13 Nisan, en was een vóórmaaltijd, en de
hoofdmaaltijd zou pas de volgende dag zijn.
Toen Judas weg was is het nachtmaal ingesteld.
Tijdens de Paasmaaltijd vroeg het jongste lid van het gezin vier vragen, over wat het
was dat de Paasnacht zo apart maakte.
Het hoofd van het gezin zei dan dat men in alle andere nachten gezuurd en ongezuurd
brood at, en allerlei kruiden werden gegeten, maar in déze nacht alléén ongezuurd, en
172 Totale Reformatie Deel 1
alléén bittere kruiden. In alle andere nachten is men niet verplicht in te dopen, in deze
nacht moet men 2x indopen. In alle andere nachten kon men zittend of aanliggend eten,
in deze nacht alléén aangeleund.
Het Pascha duurde één volle week. De voormaaltijd viel op de avond vóór de 14e, en is
niet het Pascha met het Lam. Yashua heeft ditmaal daaraan niet kunnen deelnemen. De
voormaaltijd begon op een vast uur, en eindigde te middernacht (ongeveer 9 uur onze
tijd).
Judas was nog bij het uitreiken van de bete, en toen voer de satan in hem, wat inhoudt
dat dit het einde was van de ceremoniële voormaaltijd.
Ná het vertrek van Judas begint het nachtmaal, wat Johannes niet vermeldt, maar dat
door Paulus het eerst wordt genoemd in 1Cor.11:23-26, en daarna door de
Evangelisten, die pas later zijn geschreven.
Er rijzen hier enige vragen, omtrent de instelling van het nachtmaal, en de voetwassing.
Het is duidelijk dat Judas niet heeft mogen deelnemen aan déze maaltijd, het nieuwe
Pascha.
Yashua wist dat Judas Hem verraden zou, en heeft dus niet op eerlijke wijze tegen hem
kunnen zeggen dat Zijn lichaam voor Judas verbroken werd, en Zijn bloed voor Judas
vergoten werd.
Judas had géén deel in het Nieuwe Pascha, voor de nieuwe Gemeente, het lichaam van
de Messiah!
Is dit nieuwe Pascha nu alléén voor mannen, zoals de besnijdenis óók alleen voor
mannen was?
Wij lezen immers niet dat hier de vrouwen aanwezig waren, terwijl wij weten dat er
gehuwde apostelen bij waren, en het Pascha een gezinsaangelegenheid was.
Ook de voetwassing, was deze alleen voor de mannen ?
Wij zullen deze vragen nader bezien, en stellen vast dat de eerste christenen jaarlijks op
14 Nisan hun Pascha vierden.
Dr.F.C.Baur,1867 het Christendom der eerste drie eeuwen, zegt op p.592, "de
oorspronkelijke piëteit (vroomheid), die oorsprong was van de christelijke eredienst en
van hare veelzijdige ontwikkeling, openbaarde zich voortdurend het zuiverst in de
Paschaviering van de Kleinaziatische kerk, die alleen daarom zo standvastig en met
zulk een innige belangstelling, als wij vooral vinden in het schrijven van bisschop
Polycrates van Ephesus, aan haren veertienden Nisan vasthield, omdat zij op dien dag
de herinnering wilde vieren aan den laatsten maaltijd, dien Jesus met Zijn jongeren
hield. De Paschaviering bepaalde zich daar dan ook tot dezen éénen telkenjare verwisselende
dag, die naar het schijnt, verder geen invloed heeft uitgeoefend op de bepaling
van den tijd, bestemd voor het vieren van de dood en opstanding van Jesus. De Roomse
kerk daarentegen, die vooral belang had bij bepaalde liturgische vormen, regelde de
gehele paschaviering naar de dag der opstanding, die vaststond. (Naar men zegt de
zondag)."

173 Totale Reformatie Deel 1
Al heel spoedig ontspoorde het eenvoudige christendom, en op het einde der 2e eeuw
was de christelijke eredienst reeds een gesloten geheel geworden doordat men van het
heidendom en jodendom plechtigheden had overgenomen. Justinus omschreef doop en
avondmaal nog als eenvoudige godsdienstige handelingen, maar nu verbond men
daaraan reeds allerlei symbolische gebruiken en mythische voorstellingen, waardoor
tevens de kerkelijke hiërarchie een feit werd.
Slotsom.. De twee maaltijden: Ná het vóórmaal is ná middernacht het nachtmaal
ingesteld, dat als onderdeel van de vóórmaaltijd niet is te plaatsen. 1Cor,11:23 ná
middernacht, wat klopt met Luk.22:20, dat is na 9 uur onze tijd.
Bij Mattheus en Marcus lezen wij dat Yashua het brood nam en brak. Dit was niet het
brood dat in bittere saus was ingedoopt, en dat bij de voormaaltijd hoorde.
Over dit brood wordt een aparte dankzegging uitgesproken, Math.26:26..
Aan de voormaaltijd werden twee bekers uitgereikt, en men voegde daar géén derde
aan toe, en géén nieuwe brooduitreiking met aparte dankzegging. Deze instelling van
het nachtmaal was reeds op de 14e Nisan, de dag waarop het Paaslam zou worden
geslacht, waarbij men van vier bekers wijn dronk.
8.7 De positie van de vrouw in de Gemeente
Vrouwen werden ook gedoopt. Hand.16:15 waar Lydia gedoopt werd.
Hand.8:12 beide mannen en vrouwen werden gedoopt. Gal.3:27 allen één in het Hoofd
van het Lichaam = volkomen geestelijke gelijkheid. Toch is er geen fysieke gelijkheid
tussen man en vrouw. De vrouw mag niet leren, maar late zich in stilheid leren,
1Tim2:11-12; 1Petr.3:4.
De vrouw kwam in de Gemeente, 1Cor.11:5-12, maar was stil, en gedekt hoofd, waar
het opgestoken haar als deksel diende, of dat men een doek op het hoofd had.
De Geest is uitgestort op mannen en vrouwen, Hand.2:18. In Hand.12:12 waren vele
mannen en vrouwen biddende. Paulus in Filippi, 16:13 op de sabbat, buiten de stad bij
de rivier, waar het gebed placht te geschieden.
Vrouwen hadden nimmer een aanstelling in de Gemeente. Zij mochten wel spreken en
bepaalde Godswoorden overbrengen, maar géén fundamentele leerstukken onthullen.
Er waren profetisch begaafde vrouwen, zoals de vier dochters van Filippus, maar nooit
werd een vrouw tot het college van oudsten toegelaten. Wel hebben zij in de gemeente
hulpdiensten verricht, en liefdebetoon.
De voetwassing. In Joh.13:2 lezen wij dat Judas reeds bij Yashua bekend was als Diens
verrader, en nochtans heeft de Meester hem de voeten gewassen, daarbij getuigend dat
de discipelen allen rein waren, behalve één.
Was de voetwassing louter een mannen-aangelegenheid?
Wij lezen dat Maria de voeten van Yashua waste, zalfde, en Hij dit toeliet, ja dat zij dit
deed ter voorbereiding van Zijn begrafenis, en dat in héél de wereld van dit feit
melding zou worden gemaakt.
174 Totale Reformatie Deel 1
De samenkomsten:
Er zijn nog catacomben-godsdienstoefeningen bewaard gebleven, die uit twee delen
bestonden:
het eerste deel had een publiek karakter, en was toegankelijk voor iedereen. Dit deel
werd met Schriftlezing, prediking en gezang gevuld.
Het tweede deel wat daarop volgde was besloten, en daaraan namen alleen de
gedoopten deel (de ingewijden). De anderen werden weggezonden, en men begon dan
met gebed, en begroeting met een heilige kus. Daarna de eucharistie. Niet de maaltijd
stond centraal, maar de wijdingshandeling door het gebed, waardoor brood en wijn
offergaven werden.
Hier zien wij dat men reeds vroeg al teruggekeerd was tot het O.T. offersysteem. Zo
had de samenkomst het karakter van een soort "geheim genootschap", hetwelk
vervolgingen uitlokte.
De goede manier is/was van samenkomen, dat de bijeenkomst een open karakter
heeft, maar dat bij Nachtmaal en Agapen alleen de gedoopten deelnemen, en de
anderen slechts mogen toezien. Dit kan een prikkel zijn om begeerte in het hart te
wekken óók daarbij te mogen behoren!
8.8 Doop door onderdompeling onbijbels?
R.D.11-4-96 ds.K.M. Watkins van de Free Presbyterian Church in Londen; zelf eens
voorstander van de doop door onderdompeling, nu omgedraaid tot tegenstander.
Door deze ommekeer is ds.W. blijkbaar ook de Bijbel ondersteboven gaan lezen, want,
zo zegt hij, het woord 'Baptizo' zou niet specifiek op onderdompeling zien, maar juist
op besprenging.
Jezus is wel in de Jordaan gedoopt, maar dat zou niet inhouden dat Hij dan ook
ondergedompeld zou zijn.
Blijkbaar is Jezus dan slechts voor de onder helft des lichaams gedoopt, en voor de
boven helft besprenkeld. Zijn de drie jongelingen in de vurige oven soms ook gedeeltelijk
in het vuur 'gedoopt'?
Paulus zou de doop der besprenkeling gehanteerd hebben, met name bij de stokbewaarder,
Hand.16:33. Dit is een hypothetische gedachte van ds.W.
Groen zou dan net zo goed paars kunnen zijn. Ja, let nu goed op, volgens ds.W. wordt
door besprenkeling de betekenis van de doop beter gesymboliseerd dan door de
onderdompeling! Dus een paar druppels water symboliseren beter het afwassen van
vuil, dan een heel bad vol!
Om niet in oeverloze discussies te vervallen, wilde ik de lezers enige vragen
voorleggen om zelf te beantwoorden.
Wat bedoelt de Bijbel met besprenkelen?
Wat bedoelt de Bijbel met dopen?
Is de 'kinderdoop' een doop, of is het een besprenkeling?
Om U te helpen een antwoord te vinden de volgende Schriftplaatsen:

175 Totale Reformatie Deel 1
besprenkelen komt voor in Lev.14:51; Num.19:19; Jes.52:15, 63:1; Col.4:6;
Hebr.9:13,19,21, 11:28, 12:24; 1 Petr.1:2.
Volgens Strongs Concordance is besprenkelen in het
Hebreeuws: 2236= zaraq, hier en daar sprenkelen
5137= nazah, spatten, bespatten
Grieks: 4472= rhantizo, heen en weer besprenkelen
Dopen in het Grieks:
907,908= Baptism, volledig nat, in smart gedompeld, afwassen, zuivering,
reiniging.
Bapto = cover wholly with a fluid. (whelmed)
Kunnen een paar druppels, spatjes, de betekenis hebben van het volledig afwassen van
zonden?
Is het niet zo gelegen met de 'kinderdoop' dat de Doper juist zijn eigen vingers indoopt,
en de zuigeling besprenkelt?
Volgens de Bijbel is Baptismo VOLLEDIG ONDERGEDOMPELD ZIJN in vloeistof!
Rom.6:3 Zo velen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn?
Dit is toch geen gedeeltelijk dood/begraven zijn, maar een volledig dood- en begraven
zijn!
Begraven wordt toch ook niet met slechts een paar zandkorrels gedaan?
8.9 Kinderdoop, door ds.C. Harinck, RD 22-3-96. (ingezonden stuk)
Het boek van ds.C.v.d. Velde over de kinderdoop komt ter sprake, een bezinning op
wat men noemt "één der belangrijkste pijlers van ons kerk- en gemeentezijn", n.l. de
doop van kinderen der gelovigen.
De voorstanders van de kinderdoop zijn bang dat zij de kinderen uitsluiten van het
verbond en de verbondstekenen.
Men meent dat het christendom een "joodse wieg" had, en dat daardoor de kinderen
niet mogen uitgesloten worden. De doop wordt door hen aan de besnijdenis gekoppeld.
Zo zou de kinderdoop gaan om de verzegeling van Gods verbond en beloften.
Uit dergelijke stellingen voor de kinderdoop blijkt dat deze als een virus in het lichaam,
de vroege christengemeente, is binnengedrongen, om zich in de levende cellen te
nestelen en daar te parasiteren.
Een virus is en blijft een vreemde indringer, die een levende cel aanvalt, binnendringt,
tot slaaf maakt en deze tenslotte vernietigd. De kop van de virus zit vol DNA of RNA,
en dringt de celwand binnen en spuit er nucleïnezuur in. De cel is dan gedwongen om
zijn eigen leiding over te geven aan die van de virus, die zich in snel tempo gaat
vermenigvuldigen.
Een virus is niet levend, en is niet dood. Het bezit geen krachtbron in zichzelf om te
groeien. Het is een kern DNA of RNA in een eiwithulsel, wat zich slechts kan
ontwikkelen in een andere levende cel.
176 Totale Reformatie Deel 1
Vanwaar nu de eeuwenlange strijd over de kinderdoop?
De GEMEENTE is iets nieuws, heeft geen joodse wieg, en is een grote verborgenheid.
Het is het LICHAAM van Christus, en wordt in stand gehouden door LEVENDE
cellen/leden. Toen het eerste christendom afnam aan glans, slopen de virussen binnen.
Men wilde een Kerk zien, status, omvang, macht en heerschappij. Daarvoor zijn
"leden" nodig die zorgen voor inkomsten om het instituut vorm te geven. Men keerde
terug tot de O.T. tabernakeldienst. De doop werd tot "voertuig der genade"
uitgeroepen, en onwetende kinderen werden tot "lid" gemaakt. Het virus kapselde zich
in de levende cel, of anders gezegd, men ging de kinderdoop als verbondsteken zien,
i.p.v. de besnijdenis. Ook werden de "ambten" ingevoerd, om het instituut te regeren.
Men kreeg massa's doopleden zónder het wáre geloof!
Kinderdoop en ambten werden de belangrijkste pijlers der kerk.
De kerk werd een groot lichaam, voortgebracht door snelgroeiende cellen waarin
virussen zaten, .... een lichaam zónder geest, zónder waar geloof.
Het wáre lichaam van Christus heeft altijd antistoffen aangemaakt, en het ware geloof
overwint de wereld.
De Gemeente leeft niet als een virus/parasiet kunstmatig. De Gemeente leeft door de
geestesgaven, door een levend geloof, wat door de liefde werkt, op natuurlijke wijze.
De levende cellen laten zich niet dopen in titels als "Vader, Zoon en H.Geest", maar in
de enige naam van hun Hoofd, Yashua ha Messiah.
Hierin blijven de levende cellen zich onderscheiden van de virussen ! De oogst is nabij!
8.10 De doop bij ds. Watkins
De onder ons Gereformeerd volksdeel welbekende (strikt)Baptisten als John Bunyan,
J.C. Philpot en C.H. Spurgeon, e.a. zijn toch zeer geliefde, veel gelezen bronnen van
inspiratie en geestelijk voedsel.
Ook in de Bibliotheek 'Overjarig Koren' komen hun namen veelvuldig voor.
In jaargang 9, uit 1931, no.8. een predikatie van J.C. Philpot, genaamd de 'Toetssteen',
een predikatie over 1 Thess.5:21 beproeft alle dingen, behoudt het goede.
Philpot neemt tot voorbeeld een gestrand schip, waar men gaat onderzoeken wat er ná
de ramp nog bruikbaar is.
Hij zegt dan: "desgelijks gaat het met de christen die alle dingen gaat beproeven, dan
vindt hij vele verbrande balen.... daar de vlammen van de wet overheen zijn gegaan.
Maar dan vindt hij ook enige kostelijke juwelen, goud en zilver die NIET door het vuur
zijn beschadigd geworden. Immers zo vele leerstellingen, weleer zo hoog geroemd, die
na de vuurproef waardeloos werden".
Zo is voor vele gelovige christenen ná onderzoek en beproeving de van oorsprong
Roomse zuigelingenbesprenkeling (kinderdoop),weleer zo hoog geroemd,.... waardeloos
geworden, daar er geen enkel Schriftbewijs voor te vinden is.
Moet ene ds. Watkins de Schrift dan zó verdraaien en laten buikspreken dat dopen geen
dopen meer betekent, maar dat dopen besprenkelen zou betekenen?
Dus als er 'zwart' staat, wordt daar in wezen 'wit' bedoeld!

177 Totale Reformatie Deel 1
Men leze Psalm 50 :16&17 over dit soort "goddeloze" daden.
En ga zo maar door op deze heilloze weg!
8.11 Het Jona-teken 3 dagen én 3 nachten in het hart der aarde (72 uur)
Dag der week:
1 = Aankomst in Bethanië vanuit Jericho, zes dagen vóór het Pascha. Opwekking van
Lazarus (Joh.12:1). Kan niet op een Sabbath geschieden (schennis); 2 = Intocht in
Jeruzalem, des anderen daags (Joh.12:12); 3 = Over twee dagen is het Pascha; 4 =
Jashua houdt het Paasmaal met zijn discipelen en stelt nadat Judas weg is het
Nachtmaal in; 5 = Gevangenneming, Petrus verloochent de Meester, Jashua voor
Kajafas enz.; 6 = Jashua voor Pilatus, ter dood veroordeelt, naar Golgotha; 7 = Zesde
ure; 8 = Negende ure, Jashua's dood; 9 = Graflegging van Jashua tegen de Paassabbath
(15e Nisan = eerste dag der ongehevelde broden); 10 = Eerste dag de ongehevelde
broden (= feest(grote)-Sabbath), rusten naar het gebod (Ex.12); 11 = Vrouwen kopen
en bereiden specerijen; 12 = Sabbath (reguliere), rusten naar het gebod; 13 = Jashua
staat op aan het einde van de Sabbath, het Jona-teken volbracht; 14 = Tegen de eerste
dag (ná de Sabbath als het begint te lichten van de sterren), de vrouwen komen bij het
(lege) graf (Matth.28:1). ² = nachtgedeelte van de dag
Nog iets anders: Zes dagen vóór het Pascha is Jashua in Bethanië aangekomen
(Joh.12:1). Hij kwam toen uit Jericho (genezing Bartimeüs) en ging naar Bethanië om
Lazarus op te wekken. Des anderen daags ging Hij Zijn intocht in Jeruzalem houden
(Joh.12:12). Gaan wij uit van een 'goede vrijdag' en trekken wij daar zes dagen
(joh.12:1) vanaf (aankomst Bethanië) dan komen wij uit op een Sabbath. Dat kan niet
want Jashua zou dan Sabbath schennis plegen!
Gaan wij er vanuit dat Jashua op een woensdag is gedood (midden der week, Dan.9:27)
en trekken wij daar 6 dagen vanaf dan komen wij uit op een donderdag, en daags
daarna Zijn intocht in Jeruzalem op een vrijdag!
8.12 De opstandingsdag van de Heiland
Uit Lukas 24:22 zou blijken dat Yashua op een zondag zou zijn opgestaan.
178 Totale Reformatie Deel 1
vers 22 : doch ook benevens dit alles is het heden de derde dag, van dat al deze
dingen geschied zijn.
Welke dingen? Strongs conc.4487 rhema, utterance, a matter or topic. Deze dingen
gaat over de gebeurtenissen rond de terechtstelling, en niet over de opstanding. Van
de opstanding hadden de Emmaüsgangers wel gehoord, maar geloofden dat nog niet.
Nu willen degenen die beweren dat Yashua op zondagmorgen is opgestaan, bewijzen
dat Hij dan op vrijdagavond moet zijn gekruisigd. Het woord kruisigen is foutief
vertaald, moet zijn "aan een paal hangen", crusifie, Strongs 4717 = stauro = paal.
Aldus telt men foutief, want van zondagmorgen drie dagen terug is niet vrijdag, maar
donderdag.
Op de bewuste donderdag waren al deze dingen geschied en achterliggend n.l., de
berechting, moord, hangen aan de vloekpaal, en de graflegging.
Yashua is op woensdag gestorven en in het graf gelegd, en is op zaterdag tegen het
vallen van de avond opgestaan, dat is naar het teken van JONA.
Zondag kan de opstandingsdag niet zijn, als 3e dag sinds ál deze dingen, waarover de
Emmaüsgangers het hadden.
Wat dan nóg ...... indien de Heiland wel op zondagmorgen zou zijn opgestaan ? Wat
dan nóg .... indien Johannes op Patmos op een zondag het visioen had gekregen? Wat
dan nóg ... indien de eerste christenen op zondag geld weglegden?
Dat álles verandert niets aan de onveranderlijke wet van Jahweh, ook niet wat betreft
het 4e gebod.
De onveranderlijkheid van de Wet (dat is het verbond, zie 2 Kron.6:11 n.l. de twee
tafelen der wet) laat niet toe dat er ook maar één tittel of jota gewijzigd wordt.
Zou de wet dan stilzwijgend gewijzigd mogen worden van de sabbat naar de zondag?
Waarom blijven christenen de zondag verdedigen die op gezag van Rome is ingesteld?
Het is een alom vaststaand feit dat er niemand op aarde is die onomstotelijk kan
aantonen dat er één bewijs is dat Jahweh de sabbat liet wijzigen en de zondag instelde.
Prof.J.v. Bruggen over het Pascha:
In het boek van de professor staan lezenswaardige zaken.
Toch zijn wij op onmogelijkheden gestuit.
Op pag.189 en 192 wordt gesteld dat de Messias als het Lam op de 15e Nisan stierf.
Hierin volgt men Rome en Constantijns tijdperk waarin het Paasgebeuren totaal
verdraaid werd.
De bedoeling was heel duidelijk, zie Matth.26:5; Mark.14:2.
n.l.: Niet in of op het feest!
Men zou 'onrein' zijn! Dan kon men geen Paasfeest vieren.
Nooit mocht op de 15e Nisan het lam (en het wáre Lam) worden geslacht! Nee, altijd
op de 14e Nisan, dus vóór het Feest, wat begint op de 15e, de Jaarlijkse Grote Sabbat,
en 7 dagen duurt, zie p.186.

179 Totale Reformatie Deel 1
Wanneer prof.v. Bruggen van deze foutieve data uitgaat, komt hij nooit tot een
waarheidsgetrouw overzicht van het Pascha tijdens de moord op de Gezalfde!
8.13 Inleiding tot de betekenis van de doop en haar oorsprong
Het christendom verschilt van alle andere godsdiensten der aarde, daar het de enige
“dood-overwinnende” godsdienst is! Alleen de Zaligmaker triomfeerde over dood en
graf! Hij onderging de smadelijkste vloekdood en verrees na drie nachten en drie dagen
uit het graf. Daarvan is de doop een teken, het begraven worden met Hem, en het
opstaan met Hem uit de doden. Juist dit onmetelijk grote verschil tussen het
christendom en andere godsdiensten op te heffen is en was het enige doel van de satan!
De geloofsdoop zoals de Schrift ons leert is later vervangen door de zogenaamde
“kinderdoop”. Wij moeten nagaan of dit juist is, òf dat ook daarin de satan zijn hand
had om aan het christendom het onbetwistbare teken van onderscheid te ontrukken!
Op het geestelijke slagveld, waar de strijd tussen de waarheid en de leugen wordt
gevoerd, liggen reeds heel veel gesneuvelde “waarheden”. De “kinderdoop”
(besprenkeling van zuigelingen) staat echter nog overeind, hoewel zwaargewond.
Valt de kinderdoop onder de tekenen van de leugendichters, Jes.44:25, of is de
kinderdoop een Goddelijke instelling?
Wij moeten eerlijk en objectief te werk gaan en zien door wie (en met welk doel) de
kinderdoop ingesteld is. Wanneer de kinderdoop inderdaad uit God is, kan geen mens
hem ongedaan maken. Indien niet, dan zal de kinderdoop door de waarheid achterhaald
worden en eens sneuvelen.
Om te zien hoe de kinderdoop ontstaan is, moeten wij de structuur van de Rooms
Katholieke godsdienst goed kennen. En daarvan zal in deze brochure een overzicht
worden gegeven.
Wij weten dat de Heiland veel sprak over het Rijk Gods, en dat dat Rijk niet van déze
wereld zou zijn, en niet door middel van het zwaard zou regeren.
Rome leefde echter bij de gedachte van “twee zwaarden”, een geestelijk én een
wereldlijk zwaard. In de 4e eeuw groeide het verwaterde christendom uit tot staatskerk,
en bouwde een half geestelijke, half politieke organisatie op. Paus Gelasius heeft van
deze tweevoudige macht een dogma gemaakt. De priesterlijke macht vond de paus het
belangrijkste, daar het winnen van zielen belangrijker is dan aardse zaken. Vandaar dat
de paus zichzelf met zijn bisschoppen belangrijker achtte, mede door hun kennis, dan
aardse vorsten, die veelal ongeletterd waren. En, zei de paus, de kerk is van hemelse
afkomst, en de aardse staat niet.
Toen het Romeinse rijk in elkaar stortte nam Rome alle rechten over, en nam de kerk
de twee zwaarden ter hand. Wij hebben de vruchten daarvan gezien tijdens de
Inquisitie!
De zon symboliseert volgens Rome het priesterlijke, en overtreft de maan, het
koninklijke.
180 Totale Reformatie Deel 1
In de Middeleeuwen is het pausdom uitgegroeid tot een wereldlijke staat, waarvan de
geestelijke leider tevens de wereldheerser is. De kerk als organisatie had onderdanen en
contribuanten nodig, hoe meer hoe beter, om te kunnen floreren. Voor Rome was de
kinderdoop een rijke bron om haar ideaal te verwezenlijken. Rome zag zichzelf als het
tweede Israël (vervangingstheologie), om het Rijk Gods op aarde te vestigen. Wij
zullen de geschiedenis ervan nagaan in deze brochure.
Tertullianus wordt dikwijls aangehaald als een voorstander van de kinderdoop. Maar
wat zei deze man in werkelijkheid?
Zie Prof.dr.G. Arnold, Ware afbeelding van het eerste christendom, deel 1, p.389:
De (ware) christenen worden gemaakt (hier bedoelt Arnold dat de ware Christenen
van ‘s Hemelswege verwekt en nieuw geboren worden. PM), niet geboren: niemand
behoort dan voor een gelovige gehouden te worden, tenzij hij Christus kenne; dies
moet hij eerst het geloof horen, en het geloof gehoord en bevat, dan wordt hij van het
geloof een gelovige genoemd, hetwelk hem in het hart gelegd is, wordt door een teken
voorgesteld, zo wordt hij gedoopt....
Tertullianus heeft de kerk niet als een soort “doop-fabriek” gezien waar christenen
geboren en gemaakt worden door een kinderdoop, maar hield het ervoor dat men
Christus moest kennen alvorens zich te kunnen laten dopen, wat niet kan in de
onbewuste staat waarin een baby verkeert. Al liet men zich 1000x dopen, en al at men
1000 Bijbels op, daarmee bereikt men niets. Het geloof is een gave van boven!
Wanneer een instelling en teken door leugendichters tot een sacrament wordt gemaakt,
zonder dat daarvoor in de Bijbel bewijs aanwezig is, wordt het moeilijk zoiets te
legitimeren. Wat de kinderdoop betreft heeft de kerk getracht er een Bijbelse
onderbouw aan te geven. Wij zullen na moeten gaan of alle argumenten van de vroege
kerk voor de kinderdoop inderdaad steekhoudend zijn.
Wij zouden op kunnen merken dat het probleem niet ingewikkeld is, daar er in de
Bijbel geen directe bewijzen zijn voor de kinderdoop (eigenlijk kinder-besprenkeling).
De kinderdoop komt in de Bijbel niet voor, slechts de geloofsdoop door
onderdompeling. Dus zouden wij de zaak daarmee kunnen afsluiten en simpelweg
stellen dat de kinderdoop onhoudbaar en illegaal is. Er is immers maar één waar geloof,
en dus kan er ook maar één ware doop zijn. En de rest noemt J.C. Philpot “apenspel”
(in “Mijn afscheid van de Engelse staatskerk”).
Doordat de kinderdoop zo heel diep in het religieuze volksbestaan der christenen
ingeworteld zit, en nu reeds bijna achttien eeuwen in gebruik is, is het nodig om de
argumenten waarmee de vroege kerk deze doop invoerde, te onderzoeken en te toetsen.
Sacrament komt van de grondbetekenis “eed” en “belofte van trouw”, dus een soort
heilige handeling. In de Bijbel komt dat woord niet voor. Bij Tertullianus komen wij
dat voor het eerst tegen, en daar is het synoniem met “waarheid” en “mysterie”.

181 Totale Reformatie Deel 1
Doop en Avondmaal zag men ten tijde van Tertullianus als een soort eed van trouw, en
daarvoor is best wat te zeggen. De doopbelijdenis had immers het karakter van een
belofte van trouw aan de Gezalfde, de Kurios.
In de Bijbel doen de Bijbelschrijvers geen of weinig moeite om de doop duidelijk te
motiveren en de betekenis ervan breed uit te meten. Vermoedelijk omdat dat als alom
bekend en vanzelfsprekend werd verondersteld. Vandaar ook de moeilijkheid om een
duidelijk beeld te vormen van wat de doop in de oud christelijke kerk betekende.
Wij lezen in Matth.28:19, Joh.3 en Hand.2 en andere plaatsen over de doop, en weten
dat de discipelen doopten. De Heiland zou zelf niet gedoopt hebben volgens, Joh.4:2,
en ook Paulus doopte weinig, en in de andere evangeliën en brieven lezen wij weinig of
niets over de doop. Joh.4:2 staat echter tussen haken, en is een toevoegsel. Uit Joh.3:22
en 26 blijkt dat de Heiland wél doopte:
Joh 3:22 Na dezen kwam Jezus en Zijn discipelen in het land van Judea, en onthield Zich
aldaar met hen, EN DOOPTE. 26 En zij kwamen tot Johannes, en zeiden tot hem: Rabbi, Die met
u was over de Jordaan, Welken gij getuigenis gaaft, zie, DIE DOOPT, en zij komen allen tot Hem.
Wij lezen wel dat het geloof in de Messianiteit van de Heiland het centrale element was
voor hen die gedoopt wilden worden, en dat wijst erop dat alleen volwassenen gedoopt
werden, Hand.2. Maar volgens Hand.2:39 zouden ook kinderen daaronder vallen, zegt
men. En Paulus zou in Col.2:11,12 de besnijdenis parallelliseren met de kinderdoop,
menen de voorstanders van de kinderdoop.
De Bijbel kent geen mechanische werking (ik doe dit, dan krijg ik dat) toe aan de
doop, maar dat is Rome er later wel in gaan zien (ex opere operato) namelijk dat er een
heiligende kracht van het doopwater zou uitgaan. Dan zou het net zoiets zijn als het
bloed van de Heiland. Het verzoenende werk van de Heiland wordt inderdaad
vergeleken met de besprenkeling met bloed. Dit kan van het doopwater niet worden
gezegd. Besprenkeling met water reinigt en verzoent niets. Alleen het ware geloof en
het ontvangen van de H.Geest is bepalend, daar men anders als een droge zondaar het
doopbad ingaat en er weer als een natte zondaar uitkomt.
Bij de kinderdoop zou men een soort “watermerk” ontvangen aan het voorhoofd, een
paar druppels water, door een ambtsdrager daarop besprenkeld, waarbij hij een formule
uitspreekt. Meestal luidt deze formule als volgt: Ik doop u in de naam des Vaders, des
Zoons en des Heiligen Geestes. Hiervoor beroept men zich op Matth. 28:19.....
Mt 28:19 Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in den Naam des Vaders, en
des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles, wat Ik u geboden heb.
Dit tekstgedeelte is een latere toevoeging, en daar staat helemaal niets geschreven
wélke Naam de Vader heeft, en wélke Naam de Zoon heeft, en wélke Naam de Heilige
Geest heeft.
182 Totale Reformatie Deel 1
Dr. F.C. Conybeare heeft in 1901 bewezen dat dit slot van Matth.28:19 in alle
geschriften van Eusebius ontbreekt, die vòòr het concilie van Nicea in 325 werden
geschreven. Volgens een reconstructie van deze tekst door prof.D. Flusser zou er staan:
“Gaat heen en maakt alle volken tot discipelen in Mijn Naam, en leert hen
onderhouden wat ik u bevolen heb”.
Verder, het kind wordt niet gedoopt, maar besprenkeld. De ambtsdrager doopt wel zijn
eigen vingers, maar besprenkelt daarmee het kind! Dus van een doop is in
werkelijkheid geen sprake.
Of deze doop geldig is, zou afhangen van het kerkverband en de ambtsdragers.
In het RD 28-5-1998 stelt dhr.G. Roos enkele vragen over de overdoop (herdoop). Of
men het watermerk voor de tweede keer moet ontvangen? En of het nodig is de
druppeltjes te vervangen door een onderdompeling?
Art. 34 van de NGB zegt daarover het volgende:
“Wij geloven en belijden ......... dat Hij, de besnijdenis afgedaan hebbende,......., in
plaats daarvan heeft verordend het Sacrament des doops, .........., zijn merk en
veldteken dragende;.... Zo heeft Hij dan bevolen al degenen te dopen die de Zijnen
zijn................. Hierom geloven wij, dat, zo wiens voornemen is in het eeuwige leven te
komen, die moet maar eens gedoopt worden met de enige Doop, zonder die immermeer
te herhalen, ......... deze doop is ons nut al den tijd des levens.............. Daarenboven,
hetgeen de besnijdenis deed aan het Joodse volk, hetzelfde doet de Doop aan onze
kinderen, waarom de heilige Paulus de Doop noemt de besnijdenis van Christus.”
Kan een baby een voornemen hebben om in het eeuwige leven te willen komen!?
Het blijkt dat de NGB nog vele roomse trekken bevat. Men spreekt over de “Heilige”
Paulus, en dat de doop nog iets in ons doet, gelijk de besnijdenis. En dat een mens zich
kan voornemen om voor het eeuwige leven te kiezen.
De anabaptisten (beweging in Midden Europa van radicale gelovigen, ontstaan in 1521,
behoorde niet meer bij Rome, en ook niet bij de hervormers) zagen de kinderdoop dan ook
als een ceremonie van de antichrist, en vele baptisten en wederdopers hebben de
kinderdoop op allerlei wijze afgekraakt. Daardoor zijn de ogen der voorstanders echter
niet geopend. Er is dus een eerlijk onderzoek nodig hoe en door wie de kinderdoop is
ingesteld, en met welk doel. Alleen de waarheid kan de ogen doen opengaan!
8.13.1 Waar en wanneer is de kinderdoop ingevoerd?
In het boek van Dr.J.H. Waszinck, W.C. v. Unnik en C.H. de Beus, “Het Oudste
Christendom” deel 2 p.357 zegt men dat de oudste berichten over de kinderdoop
dateren uit de 3e eeuw, namelijk uit de geschriften van Tertullianus, Hippolytus,
Cyprianus en Origenes.

183 Totale Reformatie Deel 1
Er is echter geen eenparig geluid te horen in welk jaar exact de kinderdoop zou zijn
ingevoerd. Dr.J.H. Saaijman, in “Gouden Schoven” mei 1987 zegt: “In de 4e eeuw is
men met de kinderbesprenkeling begonnen. Het eerste kind dat gedoopt werd, was een
zoon van Keizer Valuis, die in 279 gestorven is. De keizer dwong de priester daartoe”.
Dr. F.v.d. Meer, Catechismus, p.357. Daar zegt de auteur dat het doopsel ingesteld is
door christenen als een sacrament der rechtvaardiging, en dat sacrament een heilig
teken is. Het is een uitwendig teken aan de gelovige, waar het woord bij het element
komt, een vorm bij de stof (materie), waaraan de dopeling de verborgen goddelijke
werking met Hem (de unio mystica) in het teken afgebeeld ziet. Uit dit teken kan hij
dan opmaken wat er inwendig gebeurd is. Wij vragen ons daarbij af of dat dan nodig is.
Moet men uit een uitwendig teken gaan concluderen wat er inwendig in ons
plaatsvond? Dat is precies omgekeerd aan de Bijbel, waar eerst geloof en daarna doop
de volgorde is, en de doop slechts een uiterlijk teken is van wat wij inwendig ervoeren.
De doop is een heel oud teken, en daardoor drukten de heidenen reeds hun verlangen
uit naar innerlijke reiniging. De doop is dus niet iets nieuws van de christenen.
Paulus noemt in Titus de doop een “bad” en een “nieuw leven”, en deze beide
begrippen vallen saam: afwassen en nieuw leven!
Hierbij vragen wij ons terstond af of enige druppeltjes een “bad” kunnen zijn?
Van der Meer zegt dat het doopwater als door de Geest bevrucht is en de genade in de
mens brengt, zodat men in de kerkschoot wordt geboren tot een zoon van de hemelse
Vader (Rome ziet de doop als het voertuig der genade).
In de onderdompeling zag Paulus een ondergaan en opduiken, het begraven worden
van de oude mens, en het opstaan van de nieuwe mens, hetwelk een teken is van de
toe-eigening aan de Gezalfde, daar men op de naam van Yashua ha Messiah werd
gedoopt, zie Hand.2:38, 8:16, 10:48, 19:5; Rom.6:3; 1Cor.6:11; Gal.3:27.
Paulus schreef de doopwoorden en zette deze in het licht van Pasen, Rom.6:3-11. Alles
van ons verdwijnt in het doopbad-graf, zodat er niets overblijft. Dit is een mystiek
sterven en daarna opstaan. Het gehele werk der verlossing wordt zichtbaar in de
gelovige, en de doop is de afbeelding van de acute mystieke vereniging met Christus.
Laten wij ons oor eens te luisteren leggen bij Rome, welke argumenten men aanvoert
om de kinderdoop te legitimeren. Rome heeft aan de doop een overwaarde toegekend,
en meende dat in datgene wat de doop voorstelde, de voorgestelde zaak zelf aanwezig
was.
Rome meent dat het nieuwe leven via of door de doop in de mens komt (vloeit) en dat
noemde de oude kerk “phootismos”, dat is verlichting.
De kerk waarin men gedoopt werd, werd tot een kerk der verlichting, waarbij men
herinnerde aan Rom.13:12, waar de nacht voorbij was gegaan. Rom. 13:12 De nacht is
voorbijgegaan, en de dag is nabij gekomen. Laat ons dan afleggen de werken der duisternis, en
aandoen de wapenen des lichts.
184 Totale Reformatie Deel 1
De doop vraagt volgens Rome van de mens de bereidheid van geloof en een nieuw
innerlijk. Men kan het zelf kiezen. Dat is onjuist, daar de mens niet goed kan kiezen
volgens de Schrift, Rom.3, en de Schrift ons leert dat het geloof een gave Gods is, .Eph
2:8 Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is
Gods gave; (SVV)
Men moet eerst deze gave hebben ontvangen alvorens men zich mag laten dopen. De
doop is slechts het teken en niet de bewerkende oorzaak.
Volgens Rome wordt door de doop het geloof in de volle zin des woords (fides
formata) ingestort, waardoor men een licht-leven gaat leiden, hetwelk de oude kerk
afbeeldde als het phoos-zoè, een kruis met de Griekse letters:
Na de doop begint dat licht-leven, maar ondanks dat blijft er veel zonde, volgens
Rome. Het doopsel kan men wel verloochenen, maar nooit meer afschudden, en het
geeft een recht op het eeuwige leven. Aan de doop gaf de kerk de naam “sfragis”, dat is
zegel, keurmerk, waardoor men ingelijfd wordt bij de militia Christi.
De R.K.Kerk heeft de doop altijd als het eerste en noodzakelijke gezien, omdat
daardoor de genade in de mens zou komen. Rome zegt niet precies te weten hoe dat
doopsel in het eerst door de christenen werd toegediend. Waarschijnlijk gebeurde dat
met levend water langs de weg, met de vraag naar geloof vooraf. Daarna werd de doop
tot een welsprekend teken in het midden der gemeente. De eerste christenen kozen een
ruime tijd van afzondering alvorens nieuwe leden te dopen. Dan was er de
zelfbeproeving, daar de kerk slechts strengbeproefden doopte. Men beproefde
nieuwelingen soms wel drie jaren, of van Pasen tot Pinksteren.
Meestal doopte men in de Paasnacht, voorafgaand aan het Nachtmaal. In die nacht, bij
het naderen van de morgen, stonden alle nieuwelingen buiten het doophuis bij elkaar.
Daarbij dacht men aan de woorden van Paulus, Rom.13:12, dat voor hen nu de nacht
was voorbijgegaan. Bij het hanengekraai ging men tot de doop over, en liet men levend
water in het doopbad stromen. Vooraf legde men de catechumenen de handen op en
zalfde hun de oren, neus en het voorhoofd met olie. Daarna legden de nieuwelingen
alles af wat van deze wereld is, kleding, sieraden, waarbij de dopeling (geheel naakt)
uitriep: “Ik verzaak u satan, uw werk en uw dienst”. Dan daalde hij af in het water en
legde de eed af met de woorden: “Ik geloof in de Vader, in Yashua ha Messiah, Zijn
enige Zoon, en in de kerk, en in een doopsel tot vergeving der zonden”.
Daarna dompelde een diaken hem driemaal onder, waarna de dopeling naar de
bisschop liep om het vormsel te ontvangen, het heilig chrisma (de gave van de heilige
Geest). En daarna ging men terug naar de vergadering van andere gelovigen, om met
hen de eucharistie te vieren.
Nu zijn zij ingewijd, en hebben het water van de doop en het vuur van de pinkstergeest,
en het bloed van het Lam ontvangen. Dit zijn de drie tekens van het goddelijk leven,
1Joh.5: 6 Deze is het, Die gekomen is door water en bloed, namelijk Jezus, de Christus; niet
door het water alleen, maar door het water en het bloed. En de Geest is het, Die getuigt, dat de
Geest de waarheid is.

185 Totale Reformatie Deel 1
7 Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en
deze Drie zijn Een.
8 En drie zijn er, die getuigen op de aarde, de Geest, en het water, en het bloed; en die drie zijn
tot een.
Dit is het zogenaamde “comma Johanneum”, zie Grote Winkler Prins, deel 7, p.485,
hetwelk een omstreden invoegsel is, die van de oorspronkelijke tekstverzen een
getuigenis maakt voor de Drie-eenheid. In vele handschriften staan de woorden dan
ook tussen haken.
De oudste dooprituelen, zie prof. dr. A. Lekkerkerker “Gij zijt gedoopt” waren geheel
anders dan de tegenwoordige. Wij vinden van die oude gebruiken bijna niets meer
terug.
Daar behoorde de (a) exsufflatie toe, het blazen over de dopeling, opdat de onreine
geest mocht wijken, en de H.Geest zou komen. Verder de (b) tekening van de dopeling
met een kruis, of vele kruisen aan allerlei lichaamsdelen (brandmerken), en het ©
exorcisme, de duivelsuitbanning met de abrenuntiatie, de verzaking van de duivel, en
de (d) bekleding van de dopeling met een wit kleed, nadat deze geheel naakt was
gedoopt door onderdompeling, waarbij de geslachten gescheiden waren.
Waren deze gebruiken een vorm van bijgeloof? Tegenwoordig weet de dogmatiek daar
geen raad meer mee.
Ook gebruikte men de handoplegging en gaf men de catechemunen zout, als symbool
voor reiniging, Math.5:13.
De aparte doopruimte waarin men ondergedompeld werd heette: baptisterium. Nadat
men geheel ontkleed ondergedompeld was, werd men gezalfd en met een wit kleed
overkleed en de handen opgelegd.
De Schrift is echter sober in al deze gebruiken rond de doop. De kerk heeft vele
heidense riten overgenomen. Luther zag al die rituelen als verfraaisels, niettemin bleef
hij eraan mee doen.
Deze doopplechtigheid was een waar schouwspel, zoals men dat in de 2e eeuw en
daarna opvoerde. De doopkerken werden spoedig te klein, het ledenaantal groeide
sterk. In de paasnacht opende de kerk haar deuren, en straalde het vele licht naar
buiten. Het water, dat in het bad uitmondde, ruiste als fonteinen. Het doopbad lag
achter zijden gordijnen, en via trappen daalde men daarin af. De nieuw gedoopten
ontvingen witte klederen als symbool van reinheid en afwassing, en een brandende
toorts als symbool van lichtuitdragers, terwijl juichende koren hen toezongen.
Wij zien hieruit dat de kerk in de eerste eeuwen reeds heel ver verwijderd was van het
oorspronkelijke geloof, zoals in Hebr.11:1
Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, [en] een bewijs der zaken, die men
niet ziet.
De kerk wilde iets zien, het geloof zichtbaar maken. Men ging geheel op in de liturgie
en mooie sprekende symboliek. Er ligt wel een mooie symboliek in het dopen tijdens
186 Totale Reformatie Deel 1
de paasnacht, maar dat is nergens bevolen. De discipelen doopten op elk moment
wanneer daar behoefte aan was, Hand.8:37,38..
De hervormers zijn te ver gegaan door alle rituelen af te doen als verfraaisels, en zelfs
niet meer naar het geloof te vragen (Zwingli). Leerde de middeleeuwse scholastiek dat
de doop de genade bevatte, Calvijn stelde dat de doop slechts een teken en symbool
was. Wel sprak Calvijn over een dubbele genade die ons in de doop wordt geschonken,
namelijk de vergeving der zonden en de bijstand van de Heilige Geest. Dus Rome heeft
toch gelijk?
Karlstadt beschuldigde Luther ervan niet ver genoeg te gaan, en ook Mantz en Grebel
vonden dat Zwingli onvoldoende optrad. Zwingli zou met de kinderdoop wel moeite
hebben, daar velen rond Zurich deze hielden voor een pauselijke ceremonie. De paus
ontleende immers de kinderdoop niet aan de Schrift, evenmin als het vagevuur, de mis,
de aflaat, de erfzonde, de leer der drie-eenheid, etc-, zo stelden de Huttische broeders,
die Wederdopers werden genoemd. Felix Mantz werd toen gevangen genomen. De
overheid dwong hem tot aanvaarding van de kinderdoop, maar hij weigerde en werd op
5 januari 1527 in het openbaar verdronken in het meer van Zurich. Mantz heeft toen
gezegd, dat zijn verdrinking de rechte doop was! Hallelujah!
Bullinger schrijft dat predikanten nog met Mantz discussieerden over de kinderdoop
tijdens zijn gang naar het meer van Zürich waarin men hem zou verdrinken. Mantz
bleef staande, en door zijn dood zijn veler ogen open gegaan. Zeer velen, en ook wij
die dit schrijven, zijn in Luther en de andere hervormers teleurgesteld, die wel de leer
van de rechtvaardiging van het roomse stof hebben ontdaan, maar niet het daarbij
behorende leven hebben hervormd!
Menno Simons zei dat door de reformatoren wel de kleine goden gebroken waren,
maar de aller gruwelijkste boosheid nog gebleven was, onder andere de kinderdoop en
het valse avondmaal. Dat laatste is uiteindelijk losgemaakt van de maaltijd (agape).
Het is erg jammer dat er zich onder de Wederdopers extremisten bevonden als Thomas
Müntzer, Melchior Hoffman, Jan van Leyden, waardoor de overheden hen zozeer
vervolgden.
Alleen Menno Simons bleef over als een achtenswaardig man, die het volgende
schreef:

187 Totale Reformatie Deel 1
Luther leerde nog het speculatieve geloof, dat men kinderen op hun eigen geloof kon
dopen. Het geloof in hen zou nog slapen. Menno Simons zei daarvan dat de Schrift niet
leert dat de discipelen slapende mensen doopten!
De Waldenzen spraken over een toekomstig geloof bij de kinderen. Simons stelt in filio
744 van zijn werken, dat er geen groter en lelijker ketterij onder de hemel is dan de
kinderdoop. Daardoor is de R.K.Kerk tot een boevenhandel en hoerenhuis geworden,
zei hij.
Simons doopte evenwel volwassenen nog door besprenkeling, alsook de andere
Wederdopers. De Rijnsburgse Collegianten (de afgezette Remonstranten uit Dordt
1618) herontdekten de doop door onderdompeling!
Dr.A .Pierson en dr.C. Hase “Handboek Protestantse Polemiek tegenover Rome”
p.387,........ Rome erkent de ketterdoop, en erkent daarmee dat er buiten haar nóg een
kerk bestaat die de gave van de H.Geest kan meedelen via de doop. De protestantse
logica zegt dat niemand geestelijke goederen kan meedelen, daar men anders ook een
doop moet erkennen wanneer een aap zou dopen, en een papegaai daarbij het formulier
zou voorlezen!
Luther zei dat de doop zonder het ware geloof een werkeloos teken was. Ondanks die
wetenschap namen de hervormers wel de katholieke theorie over van een vreemd
geloof, om dat de zuigelingen toe te rekenen op geheimzinnige wijze.
Hiermee hebben de hervormers het zo pas verworven begrip “sola fide” (door het
geloof alleen) weer losgelaten!
Luther voelde wel dat dit tegenstrijdig was, maar kon zich toch niet met de radicale
wederdopers verenigen als Karlstadt en Müntzer. De hervormers hebben het van Rome
als een schoolse formule overgenomen dat de kinderdoop het sacrament is van de
dadelijke wedergeboorte. Dit vinden wij in het huidige doopformulier der
gereformeerden nog terug.
Prof.dr.J.P.M. vd Ploeg in “Ik geloof” schrijft dat paus Siricius 384-399 in 385 schreef
dat kinderen het doopsel moest worden toegediend. En paus Innocentius 402-417
schreef dat kleine kinderen die de doop niet ontvingen, niet de genade van het eeuwige
leven kregen.
188 Totale Reformatie Deel 1
De synode van Carthago stelde dat kleine kinderen het “bad der wedergeboorte”
moesten ontvangen, om van de erfzonde bevrijd te worden.
De kerkhervormers behielden de kinderdoop, maar hadden grote moeite, volgens v.d.
Ploeg, om de zin en betekenis ervan te verklaren, omdat zij aan dit sacrament geen
eigen kracht toekenden.
Luther verwees naar het gebed van de ouders en de kerk, waarop God het kind
persoonlijk geloof zou geven (In de praktijk werkte dit niet).
Calvijn achtte de kinderdoop nodig om het kind lid van de kerk te maken, hoewel
Calvijn ook geloofde dat kinderen zonder doop tot de kerk behoorden, omdat ze uit
gelovige ouders geboren waren (de verbondsleer). Wanneer de zondeval nooit had
plaatsgehad zou Calvijn gelijk hebben. Nu niet.
Rome en de reformatie hadden de kinderdoop nodig vanwege het dogma der erfzonde.
Wanneer dit dogma onjuist is, -en dat is het- vervalt daarmee tevens de kinderdoop!
Rome leert dat men door de doop vergeving van de erfzonde ontvangt, zie prof.I. Klug
“Het katholieke geloof” p.302.
Prof.dr.W.van ’tSpijker “Doop in plaats van besnijdenis” somt de verschillen op tussen
reformatie en doperdom, p.21.
Men hoort zelfs de bewering, zegt Van ’tSpijker, dat de doperse beweging de
reformatie vàn de reformatie is.
Het gaat om Gods kerk, om de gemeenschap, die wortelt in een geweldige breedheid
van het verbond, die ook nog de kracht van de Geest nodig heeft om te wortelen in de
diepten van Gods barmhartigheden, schrijft Van ’tSpijker, p.56.
Wij zien dat men altijd de kerk als instituut met genademiddelen nodig blijft hebben, en
de doop een genademiddel is in hun handen. Men blijft bij Rome, dat er buiten de kerk
geen zaligheid is, maar evenwel erkent men de ketterdoop die buiten de kerk geschiedt!
P. Potters schrijft in de R.K.catechismus, deel 6, p.62 het volgende over de kinderdoop:
Potters ziet de kinderdoop als een noodzakelijk middel ter zaligheid, maar niet dat het
nu direct een gebod is. In de tijd van Pelagius trad de kinderdoop op de voorgrond,
vanwege de erfzonde als bewijs. Daarom sprak het concilie van Carthago in 253 (en
Trente) de banvloek uit tegen de bestrijders van de kinderdoop, daar men anders het
dogma van de erfzonde moest laten vallen.
“Iemand die zegt dat kinderen niet gedoopt mogen worden, omdat zij geen geloofsactie
hebben, hij zij in de ban”.
Rome erkent wel dat de kinderdoop niet uitdrukkelijk in de Schrift geleerd wordt.
De Didache spreekt in de 1e eeuw reeds over een doopsel als instelling, hoewel er geen
bewijs is dat christenen dit instelden.
Rome vindt elke manier van dopen geldig, mits er een werkelijke afwassing
plaatsheeft, namelijk dat het water over het lichaam vloeit. Is het water te weinig, zoals
de protestanten doen met hun besprenkeling, dan is er niet van afwassing sprake, maar

189 Totale Reformatie Deel 1
van bevochtiging, en is de doop ongeldig. Besprenkeling zoals door de protestanten
toegepast ziet Rome als een onbijbelse handeling, maar nochtans erkent Rome elke
andere doop.
Rome ziet, volgens Elseviers Cultuurgeschiedenis van het Christendom deel I, dat de
grenslijn tussen wereld en kerk niet meer ligt tussen volk en ras, zoals in het O.T., maar
in doop, daar de doop veel meer dan alleen maar een inwijdingsrite is. Pas na het jaar
150 na Christus zegt men dat er melding wordt gemaakt van de kinderdoop.
Ds.A.M. Lindeboom in “Moeten kleine kinderen worden gedoopt?” zegt op p.31: “In
de eerste 200 jr. na Christus is de kinderdoop zoals wij die kennen niet bekend. Noch
in canonieke, noch in apocriefe geschriften der eerste eeuwen wordt melding gemaakt
van de kinderdoop”.
En dr. A.H. Blom “Het Messiasrijk bij de eerste christenen” stelt dat het Messiasrijk
sterk onder de apostelen en eerste christenen leefde. Om dit Godsrijk binnen te gaan
riepen zij op tot geloof en bekering. De komst van dit Godsrijk werd aldoor uitgesteld,
en toen is men zelf dat rijk gaan stichten. De kerk werd het Godsrijk op aarde, en de
kerk noemde zich het “geestelijk Israël”. Israël was het koninkrijksvolk, en de kerk
had deze rol en status overgenomen.
In Pinksteren zagen de apostelen de belofte van het messiasrijk in vervulling gaan, n.l.
voor de Israëlvolkeren, tot aan de einden der aarde (N.W.Europa). Met de toetreding
van (aan de heidenen gelijk geworden) kinderen Israëls, de etnon (door “heidenen”
vertaald) hadden de apostelen aanvankelijk grote moeite. Petrus kreeg daarom het
gezicht van het laken te zien.
Toegang tot de gemeente eiste bekering, geloof en doop. De doop behoort niet bij de
oude, maar bij de nieuwe bedeling.
Die bekering was de “metanoia” of gehele overgave van het hart aan de Heiland,
gepaard gaande met de “epistrofe”, dat is het met de daad tonen dat men in het geloof
staat. Van de macht van de satan kwam men in en onder de macht van Christus,
Hand.16:15 en 19:19.
Zij geloofden en werden gedoopt in (op) Zijn Naam.
De doop van Johannes was een doop der bekering, Matth.3:11, en stond
tegenovergesteld aan de doop van de Messias met de H.Geest, Mark.1:8; Luk.3:16;
Joh.1:26, 31, 33; Hand.1:5, 11:16, 19:4.
Op Pinksteren vond de uitstorting van de Heilige Geest plaats, waar de eerste menigte
Israëlieten uit alle volkeren, waarheen zij verstrooid waren, te Jeruzalem de Geest
ontvingen, als symbool van het algeheel toekomstig herstel der twaalf stammen,
Hand.17:25-28, 26:7. Zij vormden de eerstelingen (de Gemeente, als geestelijke
vruchten), waarna de grote oogst volgt (nationaal herstel van Israël, natuurlijke
vruchten).
190 Totale Reformatie Deel 1
De doop van Johannes was een goddelijk bewijs van schuldvergeving, die geacht werd
aan het heil van het Godsrijk vooraf te gaan. De doop van Johannes verplichtte de
zondaar zich te bekeren en te geloven in de Messias die komen zou.
De doop der apostelen betuigde van het geloof in de gekomen Messias, Hand.19:6.
Niet door de doop werd de gave van de heilige Geest hen geschonken, maar door de
handoplegging, Hand.8:15-18, 19:5.
Wij zullen verder nagaan hoe de eerste christenen doopten, zie daarvoor van prof. G.
Arnold: Ware afbeelding der eerste christenen, uitgave J. Hardenberg 1700, en van Dr.
William Cave, uitgave 1692, Het eerste christendom.
P.387. Ook de leken hadden bij de eerste christenen het recht om te dopen, zegt
Tertullianus, en dan wel meer in noodgevallen. Ook Augustinus hield het voor geen
zonde als een gewoon lid der gemeente doopte. In die tijd ging men zelfs de doop voor
goed en legaal aannemen wanneer deze spelenderwijs door kinderen werd voltrokken.
Van Athanasius is bekend dat hij in zijn jeugd kinderen spelenderwijs doopte, dat door
de kerk echter als goed erkend werd. Vrouwen mochten echter niet dopen.
In die tijd kende men aan de doop al de genade en kracht toe van innerlijke reiniging.
Dat blijkt uit de woorden van Agrippus, opziener te Carthago: “Hoe kan iemand die
zelf niet rein is en de heilige Geest niet heeft, het water reinigen en heiligen; nademaal
de Heere in het vijfde boek van Mozes zegt, dat alles wat een onreine aanroert, onrein
zal wezen? Hoe kan een Doper aan anderen vergeving der zonden meedelen, die zijn
eigen zonden uit de gemeente niet kan laten”?
Ook is men in die tijd de doop aan de ambten gaan koppelen.
“Vooreerst is het zeker, dat men voor de eerste tweehonderd jaren na Christus
geboorte, geen nabericht of enig spoor van de kinderdoop bij de kerkelijke schrijvers
van die tijden vindt: want alle schrijvers die de heer Cave tot bewijs aanvoert hebben
na die tijd geleefd, zie p.389 G. Arnold. Bij de vele berichten over de volwassendoop
wordt van de andere, de kinderdoop, geen enkel bericht gevonden.”
Men is zich voor de kinderdoop gaan beroepen op de woorden uit Matth.19:14 .......
laat de kinderkens tot Mij komen......
Toen is men daarop voorsprekers of doopheffers gaan instellen, en dat stond
Tertullianus niet aan.
(p.389 copieren)

191 Totale Reformatie Deel 1
De eerste christenen lieten niemand overijld tot de doop toe. Men eiste dat de dopeling
kon bidden en wist wat het dopen in water betekende. Daarvan is bij een baby geen
sprake. De ouden, zegt Tertullianus, vatten het bevel van de doop uit Matth.28:19 aldus
op dat zij eerst de prediking moesten horen, en pas daarna dopen. Eerst de volkeren
onderwijzen, en hen daarna dopen. Het kan niet zijn, zeiden de eerste christenen, dat
het lichaam het geheimenis van de doop zou ontvangen, tenzij niet eerst de ziel de
waarheid des geloofs heeft aangenomen.
Rigaltius merkt op (zie G. Arnold p.390) dat men bij de aanwas van (heviger
wordende) vervolgingen pas de kinderen ging dopen, ten tijde van Cyprianus, maar dan
nog zeer zelden.
Daarbij was er ook een twist onder de kinderdopers of men de kleine kinderen op de
tweede of achtste dag moest dopen. Dit toont dat er geen apostolisch bevel is geweest,
daar men anders wel geweten had hoe men het moest doen.
Origenes laat ons horen dat de kinderdoop in de Afrikaanse gemeente in gebruik is
gekomen, die zich (ten onrechte) beriepen op een apostolische overlevering. De oude
kerkvaders zeggen weinig over de doop en zeker weinig over de kinderdoop, en dan
dat het via de overlevering, en niet via de Schrift tot ons is gekomen.
192 Totale Reformatie Deel 1
Origenes zegt: “aan de kinderen werd de doop gegeven naar kerkelijk gebruik, en van
deze gewoonte kan men geen reden opgegeven, maar dat het berust op een
overlevering van de apostelen. Dit was een gewoonte van de Moeder, de Kerk, zich
daaraan te houden”.
Het heeft de kerk duidelijk aan bewijzen ontbroken de kinderdoop te onderbouwen, en
daarom beriep men zich op de mondelinge overlevering.
Dionysius Areopagita zegt in de 5e eeuw daarvan: “Toen het de Leraren behaagde de
kinderen tot de doop toe te laten, deed men alsof deze tevoren onderwezen waren”.
Ergo, een veronderstelde onderwijzing (wedergeboorte). Daarbij had men sponsors of
borgen nodig, en zoiets is vòòr de 3e eeuw onbekend.
Hieromtrent antwoordde bisschop Bonifatius tegen Augustinus, dat ...... wanneer men
hem een klein kind zou voorhouden en vragen of dat kind later een kuis leven zou
leiden, men zou moeten antwoorden “Ik weet het niet”. Maar waarom antwoorden de
ouders of borgen dan wel bij de doop, dat men het kind zal doen (geloven) hetwelk
men nog niet kan weten? Bonifatius eiste van Augustinus dat deze hem niet uit
gewoonte, maar uit de grond van zijn hart daarop zou antwoorden.
Augustinus heeft geen regelrecht antwoord kunnen geven. Dan bekent hij dat kinderen
nog niet tot gerechtigheid kunnen geloven, en dan zegt hij weer dat de H.Geest in hen
woonde zonder dat zij het wisten. En ook zegt hij dat de kinderen op het geloof van een
ander werden gedoopt, namelijk van hun ouders, of op het geloof van de gehele kerk.
Daarom ontzegt hij de kinderen die vòòr de doop sterven de zaligheid. De Mormonen
dopen ook voor de doden. Een gelovige laat zich daar voor een ontslapene dopen.
Vandaar hun uitgebreide administratie van de wereldbevolking, daar deze door de
dodendoop gered zouden worden.
In die dagen heerste ook de gedachte dat de doop de vergeving der zonden
daadwerkelijk in zich sloot, zoals wij hiervoor zagen. Het gevolg was dat velen die wel
naar de hemel wilden, hier op aarde nog naar hun zondige lusten zo lang mogelijk
dachten te kunnen leven. Men liet zich dan ook pas heel kort voor het sterven dopen.
Ook keizer Constantijn heeft zulks gedaan. Men dacht dat de doop de genade inwendig
bracht tot vergeving van alle zonden. Toch ontdekten zij op hun uiterste dat dit niet
waar was, zodat velen in doodsnood en wroeging het uitschreeuwden. Evenwel
werden zij gedoopt. Zulke mensen werden glinici of bedlegerigen genoemd.
De meeste mensen uit die tijd werden groot gedoopt, waarbij
men niet de doop van Cyprianus uit de Afrikaanse kerk volgde, om kinderen direct na
hun geboorte te dopen of te begieten.
De ware gelovigen hielden immers een lange proeftijd van boete en zelfonderzoek
voorafgaand aan hun doop, en zij doopten hun kinderen pas als die tot rijpheid van

193 Totale Reformatie Deel 1
gedachten waren gekomen. Men doopte op Pasen en Pinksteren, en verder niet. Deze
gewoonte hield men tot de 8e eeuw in stand.
Er waren onder de ware gelovigen velen die er voor uitkwamen dat de doop helemaal
niet zo’n grote waarde had, maar dat het op het ware geloof aankwam. Zo durfde
Ambrosius te zeggen dat keizer Valentinianus door Christus zelf gedoopt was. En dat
het geloof zonder de zichtbare doop geldig is, ziende op de moordenaar naast de
Heiland aan het vloekhout.
Anderen stelden de doop als een absolute voorwaarde tot zaligheid.
De ware leraars en gelovigen drongen echter steeds aan op de bekering des harten,
zonder dat zou de doop niets baten, daar het water nooit zulk een grote kracht kon
bezitten om onze zonden uit te delgen. Zij stelden dat de ongedoopte Cornelius veel
beter af was als gelovige, dan de gedoopte Simon de tovenaar. Zij eisten dan ook van
een gedoopte ongodvruchtige dat deze zich eerst maar eens moest bekeren!
De ware gelovigen uit die tijd hebben zich wel degelijk verzet tegen de opkomende
roomse (heidens-magische) leer dat het doopwater de zonden zou afwassen, het
zogenaamde opus operatum. Ja, deze gruwelijke dwaling, zegt G. Arnold p.398, was
reeds vóór het pausdom in de eerste christengemeente binnengeslopen.
De ware gelovigen stelden daarentegen heel duidelijk het volgende:
“De vergeving der zonden volgt niet op de doop. Heilige en Goddelijke dingen schaden
meer, als men er van zou denken dat uiterlijke zaken inwendige kunnen bewerken. Wie
de eeuwige pijn wil ontvlieden, kan niet alleen volstaan met zich alleen maar te laten
dopen, maar moet eerst gerechtvaardigd worden in Christus. De Heilige Geest woont
niet in een lichaam dat nog aan de zonde onderworpen is. Het is slechts schijn dat men
door de doop een kind Gods zou worden, want men is daardoor niet in den Geest
gedoopt. Het lichaam is weliswaar gedoopt, maar het hart is nog ongedoopt. Het is de
Geest die de ziel (het hart) doopt”.
De eerste ware christenen bewezen reeds vòòr hun doop dat hun harten gereinigd
waren en vruchten des Geestes toonden.
8.13.2 Doop als magie
In het voorgaande zagen wij dat er in de tijd der eerste christenen reeds velen waren die
aan de doop en aan het doopwater een magische kracht toeschreven. De zonden zouden
erdoor afgewassen worden. Men stelde de doop zolang mogelijk uit om nog in zonde te
kunnen leven, en kort voor het sterven liet men zich dopen.
Wij citeren straks enkele kerkvaders om te bewijzen dat men de doop als magisch
gebruik hanteerde, hoewel Rome ontkent dat er van enige magie sprake zou zijn. Rome
noemt het “ritus”, zie brochure van Alois Muller “De sacramenten der kerk”.
Magie is zoiets als het beheersen van de natuurkrachten die alleen de Schepper
beheerst. Dus is men iets Goddelijks wanneer men de natuurkrachten beheerst, hetwelk
men deed of doet via formules en symbolische handelingen (een verzakelijkt
handelen).
194 Totale Reformatie Deel 1
Rituele handelingen vallen volgens Muller onder symbolische handelingen, die
tegenover de materiële handelingen staan der magiërs. Zij plegen handelingen te doen
met een directe relatie tussen middel en doel. Zij bidden om een auto, en daar is de
auto! Rome zoekt het volgens Muller in de geestelijke werkelijkheid, waarvan liefde
een bestanddeel is.
Liefde kan men niet anders uitdrukken dan door symbolische handelingen, zoals een
kus, een lief woord, etc-. En, zo stelt Muller, de sacramenten zijn de rituele
handelingen der kerk, die dienen om uitdrukking te geven aan onze verhouding tot
God, en zijn nooit een geestelijke werkelijkheid zelf, zoals brood voeding is, en een
kus zelf niet de liefde is. Geestelijke werkelijkheden zonder symbool zouden voor onze
medemensen onherkenbaar zijn. De mens is geen geest (Elohim alleen is Geest), en is
voor zijn bewustzijn aangewezen op symbolische uitingen.
Het concilie van Trente heeft vooreerst de stelling tot geloofsleer verheven dat alle 7
sacramenten door Christus zouden zijn ingesteld. Rome kent naast deze 7 sacramenten
nog wel 30 sacramentaliën. De kerk zelf is er omwille van Christus en is volgens
Rome het grondsacrament.
Wat doen volgens Rome de sacramenten als objectieve ritus?
Iemand die zegt van ons te houden, geeft aan ons lief te hebben. Dat noemt men geen
magie. In de sacramenten gaat het volgens Rome om de liefde van Christus tot ons,
tastbaar gemaakt. Het geloof moet gevierd worden, zoals men feest viert. Het geloof als
gave (door de doop) moet inhoud krijgen en gevierd kunnen worden, vindt Rome.
Rome ziet de sacramenten als middelen waardoor het geloof in de mens wordt gestort.
De Reformatie heeft zich hiertegen altijd verzet. Rome leert dus in zekere zin wel
magie, een doop-mechanica, en automatisme. Men doet een kwartje in de automaat en
er rolt honderd gulden uit.
De Brief aan Barnabas spreekt van een verandering die door de doop gaat plaatsvinden,
en hoe de gehele aard van ons wezen daardoor nieuw gemaakt wordt, zoals wij voor de
zondeval waren, en God werkelijk weer in de mens, als in een huis in ons woont.
Justinus de martelaar spreekt over de doop als “het water des levens”, dat het lichaam
reinigt door de reiniging der ziel.
Clemens van Alexandrië haalt Joh.3:4-5 aan om te illustreren dat alleen geloof en
wedergeboorte tot eeuwig leven leiden. Hij zegt dat het sacrament van de doop meestal
vooraf werd gegaan door exorcisme (duivelsuitdrijving).
En Cyprianus zegt dat de hardnekkigheid van de duivel zich zelfs uitstrekt tot het
heilbrengende water, maar dat de duivel bij de doop al zijn giftige boosheid verliest.
Rome ziet een parallellie tussen het natuurlijke en geestelijke leven. De doop zou
corresponderen met de geboorte, het vormsel met de groei van het lichaam, de

195 Totale Reformatie Deel 1
eucharistie met de voeding voor het lichaam, de boete met de genezing, en het laatste
oliesel is de voltooiing.
Dus is men spoedig klaar!
De doop is voor Rome de instorting van verliesbare genade, de gratia infusa. Dit
baseert men op de (foute) exegese van Joh.20:23, en Matth.16, de zogenaamde
“sleutelmacht” om zonden te vergeven.
Joh 20:23 Zo gij iemands zonden vergeeft, dien worden zij vergeven; zo gij iemands [zonden]
houdt, [dien] zijn zij gehouden.
Om de verliesbare genade vast te kunnen houden stelde Rome de andere sacramenten
in, in totaal zeven.
Men stelt dat de dopeling zondaar blijft, ook na de doop, en dat er daarom boete nodig
is. Vandaar het boete-sacrament. Door een doodzonde te doen kan men de doopgenade
vernietigen, zodat een nieuwe instorting van genade vereist is door het boetesacrament.
Rome verweet de Reformatie dat zij alleen de doop als vergevingssacrament kenden,
zonder het boete-sacrament, voor zonden die na de doop zijn begaan.
Na het sacrament van de doop kende Rome het vormsel, dat weliswaar geen nieuwe
genade instortte, maar de genade aanwakkerde en vermeerderde (zie dr. G.C.
Berkouwer, dogmatische studiën, de sacramenten, p.38).
Ook voor dit sacrament van het vormsel geldt, zoals voor alle anderen, dat hiervoor
geen Bijbelse grondslag is.
Wij zouden menen dat Rome met haar ingestorte genade de doop overschatte. Nee,
zegt Calvijn, Rome onderschat juist de doop, zie Inst.IV, xxix,17. Calvijn zegt dat de
doop zelf al het sacrament van de boete is, daar in het N.T. gesproken wordt over de
doop der bekering tot vergeving der zonden.
De protestanten hebben zich altijd fel gekeerd tegen de Roomse gedachte dat de genade
ingestort zou worden, en tegen de verliesbaarheid en vernieuwing ervan door andere
sacramenten, waaraan zo'n groot mysterie-karakter verbonden zit.
De Reformatie leerde dat alleen het ware geloof zekerheid geeft, en wij geen apart
vormsel of iets dergelijks nodig hebben.
De strijd om de sacramenten was dan ook een strijd om het karakter der genade!
De Reformatie stelde dat de doop slechts iets beduidde, ergens heen wees, maar geen
genade instortte. In het uitwendig teken gaat het om de zaak die er door betekend
wordt. Het gaat om de wortel van de zaak!
Het kardinale verschil tussen Rome en de Reformatie ligt in de geloofszekerheid. In de
Reformatie gaat het om een verhoudingswerkelijkheid, waarbij de gelovige weet dat hij
door het geloof met God verzoend is (hoe sta ik t.o.v. God?). Niet door een ingestorte
196 Totale Reformatie Deel 1
verliesbare genade gered is, maar door de gift van een onberouwelijke genade Gods in
Christus.
Rome heeft een totaal andere visie op de werkelijkheid van het heil, het ex opere
operato. Het heil bij Rome komt op een voor ons magische wijze tot stand, en wordt
via een soort hocus-pocus vermeerderd, en na verlies opnieuw ingestort. De zonen der
reformatie zijn echter kort na de Reformatie weer geheel afgeweken van de
geloofszekerheid der reformatoren, zie daarvoor ons boek “Geloofszekerheid, ineens
en voor altijd”, 480 pag. eigen uitgave.
Toch is de Reformatie niet geheel losgekomen van Rome, daar men de kinderdoop
bleef handhaven. Wanneer wij de geloofsbelijdenissen van de protestanten lezen, en
hun doopformulieren, dan blijkt dat men geen afstand heeft kunnen nemen van de
roomse visie over de erfzonde, en van de roomse leer van ingestorte genade. In het
doopformulier wordt gesteld dat de kinderdoop de erfzonde niet geheel wegneemt.
Soms wel gedeeltelijk? Wij zien dat dit de “kruimeltjes zuurdesem” zijn die van de
Roomse tafel vielen en door de reformatoren werden opgeraapt.
8.13.3 Kinderdoop
Hoewel iedere voorstander van de kinderdoop erkent dat er geen bevel in de Schrift te
vinden is om kinderen te dopen (besprenkelen), meent men toch dat men dat met het
volste recht moet doen, vanuit de belijdenis van het verbond.
De Anabaptisten en Wederdopers, en ook Karl Barth, verwierpen dit.
De strijd tegen de kinderdoop raakt de belijdenis der kerk en de geloofspraktijk. De
kinderdopers zien allerlei verbanden in de Schrift om hun praktijk te verdedigen; niet
eens zozeer vanwege de lange traditie, dan wel vanwege het handelen Gods. Calvijn
erkende dat een beroep op het gezag der kerk, een ellendig toevluchtsoord zou zijn.
De verschilpunten tussen kinderbesprenkeling en geloofsdoop komen neer op de vraag
in hoeverre er bij de kinderdoop nog de relatie tussen doop en geloof is. Hieromheen
draaien altijd alle vragen.
Bij het kind ontbreekt immers alle actie. Het kind laat zichzelf niet dopen, maar het
wordt gedoopt, terwijl het zichzelf er niet van bewust is.
Nooit kan men tot de doop gebracht worden, altijd en alleen komt men zelf tot de
doop nadat men het ware geloof als hemelse gave mocht ontvangen.
In de doop moet het altijd gaan om de kennis des geloofs, en niet om de een of andere
magische werking die van de doop of het doopwater zou uitgaan.
Karl Barth zegt dan ook terecht dat een doopsbediening zonder belijdende dopeling,
gelijk staat met een executie zonder slachtoffer (zie Berkouwer, Sacr. P.214).
De voorstanders van de kinderdoop zeggen dat het niet om een enkel begrip gaat, maar
om een totale verbondsvisie. De kerk beroept zich erop dat de doop in plaats van de
besnijdenis is gekomen. Maar, ..... de besnijdenis heeft alleen betrekking op de

197 Totale Reformatie Deel 1
natuurlijke geboorte, en stond in het teken van Israëls opeenvolgende geslachtslijnen,
tot aan de Messias.
De doop daarentegen heeft betrekking op de geestelijke geboorte van aparte mensen.
Genade is immers geen erfgoed, loopt niet via de geslachtslinie. Zij die tot een waar
geloof komen, ontvangen de macht kinderen Gods te worden. Het is onjuist te
zeggen dat iedereen die van gelovige ouders afstamt, zalig zal worden uit kracht van
zijn geboorte. De doop (door onderdompeling) is de bijbelse handeling waarmee men
laat blijken tot het geloof gekomen te zijn.
8.13.4 Het belang van de kinderdoop
Ds. C. Harinck zegt, zie RD 22-3-1996, dat de doop van kinderen der gelovigen een
van de belangrijkste pijlers van de kerk is.
Blijkbaar heeft de kerk een groot belang bij de voortzetting van de kinderdoop.
Vandaar de vele boeken en brochures over dat onderwerp, ondanks dat er geen bijbelse
gronden voor zijn.
Men geeft de kinderdoop niet gauw prijs, maar men houdt angstvallig aan deze traditie
vast.
Zie eens wat in Matth.28:19 staat: Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve
dopende in den Naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen
onderhouden alles, wat Ik u geboden heb. (zie ons vorig commentaar op Matth.28:19, p.4-5
deze brochure).
Betekent dit dat de discipelen alle volkeren der wereld moesten onderwijzen en dopen?
Nee, het zijn de ware gelovigen uit de Israël-volkeren (de etnon). Dus geen volksdoop,
en ook geen volkskerk! En geen zuigelingen. In Hand.8:10-12: Maar toen zij Filippus
geloofden, die het Evangelie van het Koninkrijk Gods, en [van] den Naam van Jezus Christus
verkondigde, werden zij gedoopt, beiden, MANNEN EN VROUWEN.
Dus geen zuigelingen, terwijl in Hand.21:5 wel gesproken wordt over kinderen!
Toen het nu geschiedde, dat wij deze dagen doorgebracht hadden, gingen wij uit, en reisden
[voort]; en zij geleidden ons allen met VROUWEN EN KINDEREN tot buiten de stad; en aan den
oever nederknielende, hebben wij gebeden.
Van de kinderdoop kan men niet zeggen dat zij uit de hemel is, omdat een Bijbelse
basis algeheel ontbreekt. De kinderdoop is uit de mensen.
Rome had de kinderdoop ingevoerd en nodig om veel leden te verkrijgen en om
daarmee haar macht -ook financieel, dank zij de bijdragen van de gelovigen- te
vergroten. En dat is vandaag de dag nog precies zo, helaas niet alleen bij Rome, maar
ook bij talloze protestantse en andere kerkinstituten.
Kinderdoop-verbond-besnijdenis
Met de kinderdoop wil men terug naar de zogenaamde joodse wieg. Men ziet de
kinderdoop als een verzegeling van het verbond, en niet als een zegel van de
rechtvaardigheid die door het geloof in Christus ons deel is.
198 Totale Reformatie Deel 1
Wanneer de doop inderdaad in de plaats van de besnijdenis is gekomen, dat is de doop
maar een zeer gevaarlijk ding, want daarmee vervalt men dan van de genade, en komt
men weer onder de Wet! Gal.5:2.
Men lette vooral op de uitdrukking “in de plaats gekomen van”. Wat houdt dat in?
Wanneer ik rijk of arm ben, en er komt iemand die in mijn plaats komt, dan neemt zo
iemand al mijn lusten en lasten op zich. Wanneer de doop gekomen is in de plaats van
de besnijdenis, dan neemt de doop de lusten en lasten over van de besnijdenis. En, wie
zich laat besnijden, vervalt van de genade: Gal. 5:2 Ziet, ik Paulus zeg u, zo gij u laat
besnijden, dat Christus u niet nut zal zijn.
Dus maakt de kinderdoop de zuigelingen tot erfgenamen der Wet, van het
besnijdenisverbond. Waarom heeft Paulus dan nog Timoteüs laten besnijden, toen hij
reeds gedoopt was. Als de doop in plaats van de besnijdenis is gekomen, was Timoteus
immers door zijn doop reeds besneden!
Maar, men lette er goed op, dat er verschil is tussen doop en verbond. De doop is een
bevel, en een verbond is een wederzijdse overeenkomst.
En, de doop is pas een ware doop als het een zichtbaar teken is. Die paar druppeltjes bij
de kinderbesprenkeling zijn door bijna niemand te zien. Dat is geen zichtbaar teken. De
doop is ook geen opdracht bij de natuurlijke geboorte, maar bij de geestelijke geboorte,
Joh.1:13!
De ware betekenis van de doop als bad der vernieuwing, is bij de besprenkeling geheel
verdwenen. Alleen zij die van “ganser harte” geloven, kunnen gedoopt worden,
Hand.8:37.
Van prof. dr. C. Graafland verscheen een boekje over “Volwassen- kinder- her- doop”.
Graafland stelt dat de kinderdoop een leertraditie van de kerk der eeuwen is, en dat
bestrijding ervan vrijwel alle eeuwen heeft plaatsgevonden. Graafland wil zich alleen
richten op de Bijbel. Maar waarom klemt hij zich dan vast aan de leertraditie der kerk,
waarvoor geen Bijbelse grond is?
Volgens Graafland is de doop een “koninkrijks-doop”, zie p.25 van zijn boekje. In
Matth.28:19 zou het verband duidelijk aanwezig zijn tussen doop en koninkrijk. Maar
hoe hebben wij het nu? Is de kerk (de gemeente) een koninkrijk met onderdanen, die
een merkteken (de doop) zouden dragen? zie p.37 en 42, waar Graafland de doop een
“koninkrijksteken” noemt. Dan zijn wij weer geheel bij Rome en Constantijn terug!
Daar sprak men eveneens van het corpus militia, de kerk als het geestelijk Israël, het
Corpus Christianum.
Hoe heel anders lezen wij in Hand.14:22, waar wij niet door de doop, maar door vele
verdrukkingen in het Rijk Gods moeten ingaan.
Volgens Matth.19:23-26 kunnen rijken moeilijk het Rijk Gods ingaan. Geen nood, laat
u slechts besprenkelen met enige druppels water, en u bent er! Waren de vijf wijze
maagden soms wel gedoopt, en de vijf dwaze maagden niet?
Luk.17:20 zegt dat het koninkrijk binnen in mensen is. Bestaat er een inwendige doop
via uitwendige besprenkeling? En volgens Rom.14:17 bestaat het Rijk Gods in vrede,

199 Totale Reformatie Deel 1
blijdschap, niet in spijs, niet in woorden, maar in kracht, 1Cor.4:20 ........ soms wel in
kinderbesprenkeling? Zo zien wij dat velen voor elk probleem een simpele oplossing
hebben, en voor elke oplossing voeren zij een nieuw probleem aan!
Zie Matth.19:13-15 waar de Heiland de kinderen zegent. Waarom “verzuimde” Hij hen
te besprenkelen? Dezulken is immers het koninkrijk der hemelen, en als de kinderdoop
daarvan het teken is, had Hij hen dat zeker niet mogen onthouden!
Men heeft de aloude kerk-verbonds-visie nodig bij de kinderdoop, en vandaar dat men
de besnijdenis via de lijn der geslachten voort laat gaan via de kinderdoop, waar de
kerk het Rijk Gods zou zijn, zoals Augustinus reeds leerde. En tot dat Rijk Gods
behoren ook de kinderen, p.41, Graafland.
Wij zien hier de grote verwisseling en verwarring over wat nu in feite het Rijk Gods is,
en wat de “Gemeente” voor iets is.
Wij wijzen naar onze brochure no.7. over het Koninkrijk Gods, en wat de Gemeente
voorstelt.
De Gemeente is een tussenschakel tussen het Oude Israël, dat het koninkrijk Gods op
aarde had moeten realiseren, maar te kort schoot. Het nieuwe Rijk Gods van de
toekomst begint in het Messiaans Vrederijk met het herstel van alle twaalf stammen
Israëls en het koningschap van David. De Gemeente is een tussenschakel, waar het
uitsluitend het geloof van de Messias is dat hen redt en maakt tot een koninklijkpriesterdom,
1Petr.2:9. De Gemeente is uniek, bestemd om het regeringslichaam van
Christus te zijn in het Rijk Gods dat straks op aarde vernieuwd zal worden, zie Jer.30 -
33.
Waarom zijn de tegenstanders van de kinderdoop altijd zo fel vervolgd en op de
brandstapels gebracht?
Wij geven toe dat de juiste vorm van de doop, en het dopen in de juiste naam (niet in
titels) ons niet automatisch het eeuwige leven en de zaligheid verschaffen. Het gaat
namelijk om het ware geloof, het één plant worden met Christus, Rom.6:5. Daarop
heeft de boze het gemunt!
De doopformule die men doorgaans gebruikt, uit Matth.28, stamt uit de tijd van
Tertullianus, toen deze de leer van de Heilige Drie-eenheid introduceerde (zie onze
brochure no.42. over de Drie-eenheid). Tertullianus was wel een tegenstander van de
kinderdoop. Het tekstgedeelte waarop men zich beroept in Matth.28 is een latere
toevoeging, hetwelk alom erkend wordt.
In de oudste bronnen die er zijn wordt overal vermeld dat de geloofsdoop plaatsvond in
of op de Naam van Yashua ha Messiah. Oudtijds was het begrip “naam” synoniem met
“persoon”. Betaling van iets geschiedde altijd in de naam van een persoon, en door zich
200 Totale Reformatie Deel 1
te laten dopen in de Naam van de Heiland, werd men uitwendig zichtbaar Zijn
eigendom.
8.13.5 Conclusie:
Wat zegt de Bijbel over de kinderdoop?
Welke pleitgronden zijn er voor de kinderdoop in de Schrift aanwezig?
Het antwoord staat tussen haakjes hierachter. (..................) En wat staat daar?
Niets! Goed zo, dat is dan ook het enige juiste antwoord op de vorige vraag. Bijbelse
gronden voor de kinderdoop zijn er eenvoudig niet!.
En wat staat er in Rom.6: 3.......?
3 Of weet gij niet, dat Zo velen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt
zijn?
4 Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit
de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens
wandelen zouden.
5 Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen
wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding;
Dan is dit het enige juiste antwoord!
Het besprenkelen en begieten van kinderen komt in de Bijbel niet voor, ook niet als
verbondsteken. De geloofsdoop is de enige juiste doop in de nieuwe bedeling, en werd
(wordt) voltrokken aan gelovigen die van het ware geloof belijdenis aflegden. Daar
kunnen ook gelovige kinderen onder zijn, dus ook de naam “volwassendoop” is
onjuist.
Wanneer de Schrift ons immers geen direct gebod of verbod geeft aangaande de
kinderdoop, blijft ons slechts de weg open om tot zekerheid te komen, door aan de
Schrift onze vragen te stellen, hoe deze over de kinderen denkt. En dat deze kinderen
zouden worden geboren in erfzonde, zoals Rome en vele protestanten leren, heeft
evenmin bijbelse gronden (zie onze brochures over de erfzonde, no.36.).
Er blijven, zoals wij zagen geen pleitgronden over om de kinderdoop voort te laten
bestaan. Het is als drijfzand, in feite is de kinderdoop misleidend.
De praktijk der eerste christenen toont duidelijk aan dat men het sacrament van de doop
niet kon ontvangen, en niet aan het nachtmaal kon deelnemen, zonder dat men zijn
geloof openlijk beleden had (zie Jongerenblad der Ger.Gem. 29-3-1991 ds. C. Harinck)
Justinus de Martelaar (150 A.C.) zei: “Dit voedsel heet bij ons eucharistie
(dankzegging). Niemand mag ervan nemen behalve hij die ons onderwijs voor waar
houdt (dat beleden heeft), en die het bad tot vergeving der zonden om wedergeboren te
worden (de geloofsdoop door onderdompeling) ontvangen heeft en die leven, zoals
Christus heeft overgeleverd”.
De geloofsdoop volgde in de vroege kerk na het geloof. Men legde het oude
heidenleven af, en werd als het ware met Christus begraven (geheel ondergedompeld in

201 Totale Reformatie Deel 1
water) en stond met Hem op. In de apostolische eeuw lag de nadruk geheel op de
geloofsdoop door onderdompeling (baptizo). Enkele druppeltjes kan men toch als
weldenkende redelijke mensen geen doop noemen, en dat kritisch denkende, zelfs
academisch gevormde personen daarin oprecht kunnen geloven is ons een raadsel!
Waarom blijft men altijd maar met axioma’s werken en leven. Een axioma is een voor
waarheid aangenomen stelling zonder bewijs, iets dat men voor waarheid wil aanzien.
Wat heeft men daar nu aan? Niets toch!
De Heiland doopte de kinderen die tot Hem gebracht werden niet, maar zegende hen.
En dat mogen wij aan onze kinderen eveneens doen, het opdragen in huis of het
midden der gemeente.
Doen wij de kinderen tekort indien wij hen niet besprenkelen? Nee, zij zijn immers
reeds afgezonderd in de gelovige ouders, 1Cor.7:14 Want de ongelovige man is geheiligd
door de vrouw, en de ongelovige vrouw is geheiligd door den man; want anders waren uw
kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig.
Dit zijn uitspraken voor tijdelijke “zegeningen”!
Zij behoeven toch niet nog eens door een soort doop geheiligd te worden? Wel mogen
wij hen zegenen en wijzen op het grote voorrecht dat zij uit gelovige ouders geboren
zijn.
Kinderen die tot het geloof komen, en ook volwassenen behoren zich te laten dopen
door onderdompeling, waardoor zij aantonen de oude mens te begraven, en getuigenis
geven van hun nieuwe leven. Dus niet geaarzeld, maar sta op, laat u dopen!, Hand.
22:16 En nu, wat vertoeft gij? Sta op, en laat u dopen, en uw zonden afwassen, aanroepende
den Naam des Heeren.
En zij die Zijn Woord gaarne aannamen .........lieten zich dopen! Hand.2:41.
8.12.6 Verbond, doop en besnijdenis
In de Schrift komen wij geen relatie tegen van een of ander verbond met de doop. Deze
woorden komen niet tegelijk voor in de Bijbel. Alleen in 1Petr.3:21 staat: Waarvan het
tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, niet die een aflegging is der vuiligheid des lichaams,
maar die een vraag is van een goed geweten tot God, door de opstanding van Jezus Christus;
Sommigen lezen hierin “een verbond van een goed geweten”.
Nu kan men toch moeilijk van een “goed geweten”spreken bij baby’s. Zo kan men niet
zonder veel bezwaren bij de kinderbesprenkeling spreken van een verbond. Vandaar
dat men het is gaan zoeken in de besnijdenis. Maar wat het doopformulier daarvan
aanhaalt uit Col.2:11, komt niet overeen met de letterlijke tekst.
11 In Welken gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder handen geschiedt, in de
uittrekking van het lichaam der zonden des vleses, door de besnijdenis van Christus;
12 Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met Hem opgewekt zijt door het
geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden opgewekt heeft.
13 En Hij heeft u, als gij dood waart in de misdaden, en in de voorhuid uws vleses, mede levend
gemaakt met Hem, al uw misdaden u vergevende;
202 Totale Reformatie Deel 1
In Col.2 gaat het om de doop door onderdompeling, het begraven zijn met Christus, en
niet om de besnijdenis op de 8e dag, dat het werk van mensenhanden is. Het gaat hier
om de besnijdenis van het hart. Dus verbindt Col.2 slechts de doop in water met de
ware besnijdenis, zoals ook Rom.2:28-29; Fil.3:3.
De doop is een bad, een ondergaan van het oude en opstaan van het nieuwe, en niet een
besprenkeling met enige druppels na de natuurlijke geboorte als zijnde de vervanging
van de vleselijke besnijdenis.
De Bijbel bedoelt met doop het volgende:
Hebreeuws = taval = indompelen, onderdompelen
Grieks, zie Strongs 907, 908 baptismo = volledig nat, onderdompelen, zuivering
Besprenkelen in het Hebreeuws = zarap, zie Strongs 2236 = hier en daar sprenkelen, en
nazah = bespatten, Strongs 5137.
In het Grieks is rhantidzo ... heen en weer sprenkelen, zie Strongs 4472.
Druppeltjes en spatjes kunnen nimmer de betekenis hebben van volledig reinigen!
Water is niet alleen een hoeveelheid H2O-moleculen. Water is onmisbaar om te leven
en om ons te reinigen. Maar, men kan er ook in verdrinken! Regen en zegen zijn nauw
aan elkaar verbonden, maar ook doop en dood! Leven en dood, verdrinken en gered
worden.... dát ligt afgebeeld in de doop! Daarmee demonstreert men het “point of no
return” (punt waar terugkeer niet meer mogelijk is).
Doop is een ondergaan IN, en een opstaan UIT het water(graf).
De doop is een visuele belijdenis, daar men met de mond belijdt ter zaligheid, en
daarna is de doop een daad-belijdenis.
Zoals Noach met de zijnen via de ark werd gered van het water der zondvloed, zo
worden de gelovigen gered door het geloof in Christus, waarvan de doop het teken is.
Voor de goddelozen betekende het water de dood, voor Noach betekende het water het
leven, omdat hij een voorziening had getroffen op Goddelijke instructie.
Kardinaal De Jong zegt in zijn “Handboek der kerkgeschiedenis”, deel 1, p.114, dat
men in geval van nood en bij ziekte volwassenen oudtijds wel doopte door middel van
begieting (infusio) en niet door onderdompeling (immersio).
Maar wat zien wij alom? Dat men van de uitzondering een vaste regel heeft gemaakt,
en dan nog wel bij zuigelingen!
Men doet maar wat, en men rommelt maar wat aan!
Ook spreekt men altijd over het “handelen” Gods met de kinderdoop. Nee toch, het is
het handelen van de kerk, het handelen van mensen, wat men toeschrijft aan God om
het alzo te sanctioneren, dus stelt de kerk zich in de plaats van God!
Men geeft toe (zie dr. G.P. Hartevelt “Tastbaar Evangelie”, p.44) (That’ sit! PM) dat de
kinderdoop als gebod nergens voorgeschreven is, en men kan dus met evenveel recht
vragen waar in de Schrift dan de kinderdoop verboden wordt.

203 Totale Reformatie Deel 1
Dat is een kronkellogica. De Bijbel zou het dus hebben moeten voorzien dat er een tijd
zou komen waarin men kinderen ging besprenkelen, en zou deswege een verbod
daarvoor moeten bevatten! Er zou dan in de Bijbel ook een letterlijk en direct verbod
moeten staan op abortus, euthanasie, donorschap, en andere dingen meer. Zulke
verboden zal men echter tevergeefs in de Bijbel zoeken.
8.13.7 Besluit:
De doop geeft en is geen garantie voor eeuwig leven in de Gezalfde, waardoor vrede
met God.
De doop is niet een soort verbondssluiting, zoals tussen Abraham en de Allerhoogste.
Door de doop worden wij geen lid van de ware Gemeente, het lichaam van de Heiland,
want wij worden daarvan lid gemaakt zodra wij begiftigd worden met het ware geloof,
naar Zijn soeverein welbehagen.
De ware doop is een ondergaan en sterven met de Gezalfde en een opstaan in Hem.
Niet onze doop behoudt ons, maar de (bloed)doop van onze Heiland aan het vloekhout,
en het geloof in hem, waarna wij in water ondergedompeld dienen te worden, Zijn
beeld gelijkvormig worden. Men zal niemand tot de stap om zich te laten dopen mogen
dwingen. Het is een vrijwillige keuze.
Kinderbesprenkeling zal men nooit als werkelijke doop kunnen erkennen. Theologisch
is de kinderbesprenkeling niet te funderen.
Men bouwt op hypothetische gedachten en axioma’s. Dan kan men net zo goed stellen,
dat rood in feite geen rood is, maar dat het geel zou zijn. Ja er zijn zelfs predikanten die
stellen (ds.K.M. Watkins, zie RD 11-4-1996) dat de besprenkeling beter de betekenis
van de doop symboliseert dan de onderdompeling. Dus zouden een paar druppels water
beter de totale afwassing symboliseren dan een heel bad vol! Hoe bestaat het!
Overdrachtelijk gesproken zou het werpen van een paar korreltjes zand op een
levenloos lichaam dan beter zijn dan het geheel in de aarde laten neerdalen. In het
eerste geval zou er al heel gauw een lijklucht komen.
De ouden kenden de vier hoofdelementen: aarde, vuur, water en lucht.
Begraven doet men in de aarde
Dopen doet men in het water
De Geestesdoop is in het vuur
De luchtdoop is de opname der Gemeente
Het element water is bijzonder krachtig, en kan verwoestend werken bij
overstromingen en stormen. Water is ook levenwekkend wanneer de regen op het
dorstige land valt en de akkers bevochtigt. Water is reinigend, tamelijk onschuldig.
Vuur heeft een reinigende werking, is ook vol kracht, maar zeer gevaarlijk. Vuur heeft
ook heilzame werkingen. Men kan zich erbij verwarmen, metalen vervormen, brood en
stenen bakken.
Waterdoop is een onderdompelen in water
204 Totale Reformatie Deel 1
Vuurdoop is een uitgieten van boven met de Geest als met tongen van vuur.
De kinderdoop, of hoe men het ook noemen wil is, gelijk een virus, het lichaam van de
vroeg christelijke gemeente binnengedrongen en heeft sindsdien geparasiteerd op de
levende cellen. Een virus is en blijft een vreemde indringer die een levende cel aanvalt,
tot slaaf maakt en deze tenslotte vernietigt. De kop van het virus zit vol DNA of RNA
en dringt de celwand binnen en spuit daar nucleïnezuur in. Daardoor wordt de levende
cel gedwongen zijn leiding over te geven aan het virus, die zich in zeer snel tempo gaat
vermenigvuldigen.
Een virus is niet levend, en men kan ook niet zeggen dat het dood is. Het virus bezit
geen eigen krachtbron, maar kan zich slechts ontwikkelen binnen een andere levende
cel.
De gemeente is het lichaam van Christus, en de leden zijn de levende cellen. Bij de
eerste christenen traden de “virussen” als naambelijders binnen. Die mensen bezaten
niet het ware geloof, dus wilden zij iets voor ogen zien, nl. een kerk met ambten, naar
het voorbeeld van de O.T.-tempeldienst. De doop werd tot een voertuig van genade
uitgeroepen, en onwetende kinderen werden tot lid gemaakt van de kerk. Op die wijze
kapselde het virus de levende cellen in, die langzaam maar zeker werden omgebracht.
Er verrees een kerk met een groot aantal doopleden zónder het ware geloof in het hart,
dus ook niet in de praktijk. De kerk groeide snel uit vanwege de virussen tot een groot
lichaam zonder geest, zonder waarachtig levend geloof.
Echter, het ware lichaam van Christus is voorzien van antistoffen. Het ware geloof
overwint alles! De Gemeente leeft niet als een parasiet, als een virus; nee, zij leeft
vanuit Christus door de gaven van Zijn Geest. Hierin onderscheiden de levende cellen
zich van de virussen! En dat onderscheid wordt gezien!
Christus is gestorven en opgewekt, Rom.6:9, en sterft niet meer. Geen enkel virus heeft
nog grip op Hem. Alzo ook gijlieden, zie vers 11, houdt het daarvoor dat gij wel der
zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus onze Heiland!
Zij die besprenkeld zijn behoeven zich niet bezwaard te voelen indien zij zich laten
onderdompelen (men noemt dat ten onrechte “overdopen”, daar men zich niet laat
overdopen, maar dat men voor de eerste maal nu de ware doop ontvangt). Het is
immers begrijpelijker dat een gelovige gehoorzaam is aan het Woord, dan dat hij zich
vasthoudt aan een foute traditie.
De controverse rond de geloofsdoop en kinderdoop is niet zozeer een geestelijktheologische
kwestie, maar meer een zakelijk-constitutionele aangelegenheid.
Het gaat Rome, en ook de hervorming allereerst om eigen bestaanszekerheid! Men
moet een kerk met leden hebben, daar leden geld in het laatje brengen. Zonder de
kinderdoop zouden er weinig leden overblijven.

205 Totale Reformatie Deel 1
Feiten bevestigen de waarheid van de Schrift, en deze feiten vinden wij in de
kerkgeschiedenis terug.
De natuurlijke mens begrijpt niet de dingen die des Geestes Gods zijn, en de mens ziet
aan wat voor ogen is.
Een beter bewijs om deze Bijbelwaarheid te bevestigen is er niet, dan het voorbeeld
van de georganiseerde kerken. Het was nooit de bedoeling van de Heiland dat er
georganiseerde kerken zouden komen, met betaalde ambten en dure gebouwen als
“Godshuizen”. Tot de eerste gemeenten traden er reeds toe die geen waar geloof
bezaten, en/of uit bijoogmerken christen werden. Toen ging het mis. Die natuurlijke
mensen wilden iets zien, wilden een organisatie, en zo ontstonden de kerken, ambten
en sacramenten als hoofdbestanddelen van de eredienst.
Men bouwde een systeem met systeemdenkers. Een systeem of organisatie heeft
leiding nodig, en de leiders moeten betaald worden. Geld is er nooit genoeg, dus
moeten er vele leden bijkomen. Geld is de macht en kracht der kerk, waardoor de kerk
(het Vaticaan) zelfs de wereldse machten regeert. Zo zit de kerkelijke ketting in elkaar,
en daarvan is de kinderdoop één van de voornaamste schakels!
Wilt u meer weten over het ontstaan der kerk, de ambten en andere valse leerstellingen
die ingevoerd zijn om het kerkinstituut te smeren, zie onze lijst van brochures na en
vraag aan waarin u belang stelt!
Jahweh zegene u en doe Zijn aanschijn over u lichten en zij u genadig!
Bronvermelding:
J.v.d.Gevel, Leert de Bijbel een doop der gelovigen, etc.
L.Vischer, Ye Are Baptized.
De nieuwe catechismus (R.K.KERK).
Alois Muller, De sacramenten der kerk.
B.Steidl, De kerkvaders.
Prof.R.Hofmann, Symboliek.
Dr.G.Oorthys, De sacramenten.
Dr.G.C.Berkouwer, De strijd om het R.K.dogma; en, Dogmatische studien.
Kardinaal De Jong, Handboek der kerkgeschiedenis
Dr.J.H.Waszink, dr.W.C.v.Unnik,dr.C.H.deBeus, Het oudste christendom.
F.Oehninger, Geschiedenis des christendoms.
E.Arnold, The early christians.
Prof.G.Arnold, Ware beeltenis der eerste christenen.
Dr.J.H.Kurtz, Kerkgeschiedenis.
P.Bam, Een geloof verovert de wereld.
Dr.A.Sizoo, De antieke wereld in het N.T.; Christus in de antieke wereld.
Prof.dr.A.Vermeylen, Van catecomben tot credo.
Priester P.v.Dorp, Bijbel en leergezag.
Prof.H.Kohnstam, Het oude verbond.
Prof.dr.E.van der Meer, Catechismus.
P.Potter, Catechismus.
B.Haring, De wet van Christus.
J. den Admirant, Door water en vuur heen herenigd.
Dr.J.B.Kors, Kerkelijk woordenboek.
Elsevier, Cultuurgeschiedenis Christendom.
206 Totale Reformatie Deel 1
Prof.dr.A.Lekkerkerker: Gij zijt gedoopt.
Dr.D.Franses, De Apostolische Vaders.
Dr.W.Cave, De eerste christenen.
J.Calvijn, Institutie.
Menno Simons, Al de werken.
Dr.C.Graafland, Volwassen- kinder- her- doop.
Pieters en Kreulen, De kinderdoop.
J.I.v.Baaren, Ben ik gedoopt?
Dr.G.P.Hartvelt, Tastbaar Evangelie (de sacramenten).
John Bunyan, De Waterdoop (Al de werken).
Dr.A.Kuiper, Dr.H.Bavinck, al de werken.
Ds.F.Mallan, Catechismus
Ds.G.H.Kersten, Ger.Dogmatiek en Korte Lessen Kort Begrip
Dr.W.van ‘tSpijker, Doop in plaats van besnijdenis.
Minderbroeders: Het doopsel van volwassenen
Raad van Kerken: Oecumenische doopkatechese.
Dr.F.L.Bos; Ware christelijke belijdenis der Ned.kerken.
Dr.A.Pierson, dr.C.Hase; Handboek Protestantse Polemiek tov. Rome.
Ds.A.M.Lindeboom; Moeten kleine kinderen gedoopt worden?
Ds.L.M.Vreugdenhil; Dopen waarom?
Ds.C.v.d.Wal; Ik ben gedoopt.
A.Hellenbroek; De Geloofsleer.
Drs. de Vries; Heilsorde bij Bunyan.
8.14. Rondom het Pascha
8.14.1 Het pascha, nachtmaal en agapen (liefdemaaltijden)
Pascha betekent 'voorbijgang' of 'er-tussen-uit-knijpen'.
Pascha was een krachtmeting der goden, tussen Jahweh van Israël ...... en de goden van
Egypte.
Pascha had voor het volk een nationale betekenis.
Door een hoge Hand en sterke Arm heeft Jahweh het volk uitgeleid, ánders waren zij
niet uit Egypte verlost geworden!
Het gaat hier om een majesteitelijke demonstratie van de suprematie of
alleenheerschappij van de Elohim van Israël, via allerlei wonderen, tekenen en
oordelen. Ps.105:5.
Psalm 114 toont zulks in het kort: de zee zag het en vlood; de bergen sprongen als
rammen (aardbevingen)....... beef voor het aangezicht van de Elohim van Jakob!
De geschiedenis herhaalt zich steeds, en ook wij, als overblijfsel van Jakob en
nakomelingen van de verstrooide schapen van het Huis Israëls, zitten gevangen in het
systeem van het Grote Babylon, en in een geestelijk Egypte.
Menselijkerwijs komen wij daar niet meer uit!
Toch komt onze bevrijding, en zal er een geweldige 'krachtmeting' van onze Elohim
plaatsvinden tegenover de 'goden' van deze tijd, o.a. de atoomgod Maüzzim, en andere
elektra-goden via moderne Tesla-technieken. (zie brochure Elektra en de goden).

207 Totale Reformatie Deel 1
Toen de Heiland met Zijn discipelen het Paasmaal wilde gaan houden, werd er door
Hem gewezen op een uitzonderlijk teken. De discipelen moesten de zaal toebereiden
bij een man die met een waterkruik op z'n hoofd liep. Algemeen liepen vrouwen
met waterkruiken op hun hoofden, maar hier betrof het een opvallend verschijnsel, nl.
een man met een kruik op het hoofd. Dat is de afbeelding van het komende kosmische
watermantijdperk.
Dit paasmaal was niet het Pascha, want het Pascha zou de Heiland dit jaar niet kunnen
gebruiken, daar Hijzelf op het punt stond geofferd te worden als zijnde hét LAM, de
vervulling van hetgeen lang voorzegd was.
Dit paasmaal is een 'voormaaltijd', en in feite een gewone maaltijd of avondmaaltijd.
Het Griekse deipnon betekent een maaltijd gebruiken.
Pascha is het eten van ongezuurd brood plus het paaslam, alwaar het uittochtverhaal
werd verteld, en bittere kruiden werden gegeten, en er 4x van de wijn werd gedronken,
als teken van de Messiaanse hoop (op de seder-avond).
Deze voormaaltijd was op de 13e Nisan, en daarmee is het Pascha niet afgeschaft, en
ook is deze voormaaltijd niet het latere kerkelijk Avondmaal.
Judas heeft immers ook aan deze voormaaltijd deelgenomen; en uit dit soort maaltijden
zijn de liefdemaaltijden of agapen voortgekomen. De agapen werden meerdere malen
per jaar gehouden, en hieruit is de commune en de mis ontsproten. Men is hiervan een
soort Pascha gaan maken, een sacrament.
Ná de avondmaaltijd of het paasmaal op 13 Nisan volgt direct ná middernacht nóg een
maaltijd, en dát is het nachtmaal!
Dit nachtmaal is iets nieuws!
Dit is het nieuwe Pascha, niet meer met het geslachte lam, maar met symbolen van de
vervulling.... brood en wijn.
Dit nieuwe Pascha dient eveneens éénmaal per jaar te worden gevierd, in de kring der
discipelen, der Gemeente, en heeft nu nog niet een nationale betekenis, hoewel het
nationale aspect er wel in zit, met het oog op de toekomst.
Dit Nachtmaal heeft men verwisseld en verward met het Avondmaal en de Agapen, en
vandaar het verkeerde gebruik.
Het Pascha was een open familie aangelegenheid, maar het nieuwe Pascha was een
besloten bijeenkomst, waaraan niet iedereen mocht deelnemen.
Wilde men daaraan deelnemen dan moest men eerst geloofsbelijdenis afleggen van het
ware geloof, gewrocht in de verwekking van Boven, waardoor alleen goede werken
kunnen voortgebracht worden (niet zoals men dat vandaag de dag doet, als een soort
examen waarbij iedereen slaagt); daarna werd men gedoopt door onderdompeling in de
naam van Yashua ha Messiah. Hand.2:38.
Bij de agapen is de koinonia, de onderlinge gemeenschap hét centrale punt, en niet om
aldaar maar veel brood en wijn naar binnen te werken.
208 Totale Reformatie Deel 1
Het centrale punt van het Pascha is .... ‘de herdenking van de dood en opstanding
van de Heiland’......, waar men nu de persoonlijke bevrijding herdenkt door Hem,
maar later de nationale bevrijding van de Gemeente en het volk Israël.
Avondmaal/agapen biedt geen garantie voor het toekomende heil.
Nachtmaal is .... gemeenschap aan het lichaam van de Heiland, aan Zijn dood en
opstanding, en in Hem heeft men de garantie voor het toekomende heil.
De Heiland is de 'deur' tot het discipelschap (de geloofsdoop), om de schaapskooi
binnen te treden (gemeenschap met de anderen = koinonia- agapen), en daarna het
Nachtmaal, de gemeenschap met het LAM.
8.14.2 Het PASCHA der eerste Christenen
Er is niet zo heel veel bekend over het gebruik van het Pascha en/of Nachtmaal bij de
eerste christenen; en wat er is, is veelal duister.
Clemens de Alexandriër getuigt dat men slechts één brood gebruikte, waarvan een
ieder een deel mocht afbreken. Dit is goed, en dat behoort ook heden nog zo te zijn. De
praktijk bij het huidige Avondmaal-vieren (en ook bij de Mis) is echter, dat de
ambtsdrager een van tevoren gesneden reepje brood uitdeelt aan de deelnemers. Hier
fungeert de ambtsdrager als een bemiddelaar tussen de deelnemers en het brood, het
lichaam van de Kurios. Dit behoort niet. Om de éénheid van de Gemeenteleden uit te
drukken, zijnde het lichaam van de Kurios, behoort er één brood op de tafel te liggen,
en iedere deelnemer(ster) breekt zélf een stukje van dat ene brood af, waardoor deze
betuigt en laat zien deel te hebben (te nemen) aan dat ene lichaam.
De eerste christenen zagen het Nachtmaal niet verbonden aan ambtsdragers! Zij
zeiden dat alle vromen en godvrezenden het bevel van de Heiland hadden dit te mogen
gebruiken en doen. Leken mochten zélf het Nachtmaal houden, en ook dopen, en de
kwijtschelding uitspreken (sleutelmacht).

209 Totale Reformatie Deel 1
In een algemene kerkelijke vergadering werd besloten dat een leek, indien er geen
ouderling of diaken aanwezig was, zelf het Nachtmaal mocht nemen.
Later stelden de pausgezinden dat alleen ambtsdragers de sacramenten mochten
bedienen, en de Protestanten hebben hierin geen verandering aangebracht. De
pausgezinden hadden de mis ingevoerd om wille van het geld. Dit ontaardde in een
drinkgelag en onheiligheden. Ook werd het de gewoonte om een 'offer' (geld) mee te
brengen naar de tafel, waarop een schaal of pot stond. Dit gebruik is ook door de
Protestanten voortgezet. Als het om geld gaat is alles geoorloofd!
Wel was er een gebruik onder de eerste christenen om gaven en giften te geven, de
oblationes, maar die gaven zij in de vergaderingen aan de behoeftigen, gelijk offers,
iets aanbieden. Daarbij zei men wel dat geen gave, gebed, leer, gezang, Gode
aangenaam kon zijn, wanneer deze niet op een zuiver geloof was gegrond, en deze als
op het altaar onbeweeglijk werden gelegd, opdat alles onberispelijk zou zijn. Dat wil
zeggen dat zij niet uit bijoogmerken handelden. De vlam der liefde in hun zielen
verteerde de gaven. Zij offerden Gode de zoete reuk der geheiligde deugden, als geloof,
hoop, liefde, gerechtigheid, onthouding, gestadige lof, enz.-. Zij hielden niet van
uitwendige wierook, maar van inwendige offers die in de geest werden gebracht.
Op deze wijze hebben de martelaren hun leven zelfs niet geacht, maar dat gelegd op het
brandofferaltaar, nl. de brandstapel! Er zijn prachtige getuigenissen opgetekend en
staaltjes van geloof en vertrouwen ons nagelaten, welke wij in het Martelaren boek
kunnen nalezen!
Chrysostomos klaagde reeds dat velen, die vol zonden waren, zonder schroom tot het
Nachtmaal toetraden. In de eerste gemeenten werden echter geen zondaars toegelaten.
Men was zeer voorzichtig om vooral niet de tafel van Jahweh te ontheiligen.
Men eiste dat iemand afgewassen was in het bad der wedergeboorte, en leefde gelijk de
Heiland bevolen had, en dat men gedoopt was. Rom.6. Gal.3:27. Toneelspelers,
guichelaren, en die van allerlei soorten kunsten, werden geweigerd. Een ieder waarvan
zij meenden dat deze nog een zondaar was, werd vermaand, en wel met de volgende
woorden:
"Gij acht Elohims oordeel weinig, en gij veracht de Gemeente, die u aanschouwt. Gij
ontziet u niet Christus' lichaam te ontvangen; gij gaat ten Avondmaal als een reine en
geheiligde, even als of er niets onwaardigs aan u was, en in dit alles meent gij Elohims
oordeel te ontvlieden. Denkt gij niet aan hetgeen er geschreven staat: Daarom zijn er
zo vele zwakken en zieken onder ulieden, en velen slapen. Waarom vele zwakken?
Omdat zij zichzelf niet oordelen, nóch onderzoeken, nóch verstaan wat het is, der
Gemeente deelachtig te zijn, enz.-. Wij nemen niet de zodanigen aan die slechts dikwijls
komen (uit traditie): Dezen (ware gelovigen) treden altijd toe met vrucht; maar die op
deze wijze niet leven (die het ware geloof niet bezitten), genieten zulks niet, omdat zij
het oordeel, de verdoemenis, en pijn over zichzelf halen".
Van de vrome leraar Euthymius wordt tot zijn roem gezegd dat hij niet ophield zijn
broederen te vermanen, en met de woorden van de Apostelen hen dikwijls indachtig te
210 Totale Reformatie Deel 1
maken, dat een iegelijk op zichzelf zou acht nemen, en zichzelf beproeven, en dán pas
het brood en de beker zou aannemen. En ook scherpten zij altijd zichzelf tevoren in,
zich niet tot het Nachtmaal te begeven, voordat zij het antwoord hadden gegeven op de
vraag of zij hun harten volkomen tot Elohim hadden opgeheven. Waarop dan de
ouderling en diaken zijn handen ten hemel ophief en riep: "Het heilige behoort alléén
den heiligen", en dikwijls zei hij daar nog bij: "Omdat ik uw aller werken niet weten
kan, zo betuig ik ulieden openlijk, en geef u deze beproeving ter hand, dat wanneer
iemand in nijd en haat leeft, of door toorn en hovaardij is bezet, of door vloeken en
schandelijke woorden, of door boze lusten verdorven is, ..... die kome niet aan deze
tafel voordat hij door vernieuwing zijns harten van deze zonden gereinigd zij. Maar Zo
velen als er van u een zuiver geweten hebben, die treden vrij toe en schamen zich
niet!".
Wij zien hieruit dat men met grote zorgvuldigheid tewerk ging en men de eer van
Elohim liever had dan de eer van mensen. Men was er zeer bang voor dat de tafel van
de Kurios zou verontreinigd worden. Daarom riep een diaken vooraf altijd luid: "Het
heilige behoort alleen de heiligen!".
Hij sprak daarna: 'Die zich zelve schuldig kent, en niet heilig is, trede niet toe".
Door ware bekering eiste men een heilige te worden. Men waarschuwde elkaar iemand
niet toe te laten van wie men wist dat deze nog in ongerechtigheid leefde, daar zijn
bloed dan van hun handen zou worden afgeëist; of dat nu een koning of een bedelaar
betrof deerde niet.
Chrysostomos zei dat niemand het Nachtmaal diende te ontvangen die geen discipel is,
en niemand die onrein van hart is, gelijk Judas. Ik wilde, zei hij, liever mijn leven
verliezen, als dat ik iemand onwaardig het lichaam van de Kurios zou laten nemen. Ik
wilde liever mijn eigen bloed vergieten, als dat ik het bloed van de Heiland aan iemand
onwaardig zou toestaan (Of aan een onwaardig iemand zou toestaan).
En dit waren van deze mensen geen loze woorden, maar zij betoonden het ook met de
daad. Zo heeft Ambrosius de keizer Theodosius eens geweigerd toe te gaan tot het
Nachtmaal, daar deze een moord had begaan. Toen de keizer wilde toetreden, ging
Ambrosius hem tegemoet en zei: "Sta af keizer, want zulk een zondaar, die zijn handen
heeft bezoedeld met bloed, staat het niet vrij alvorens u boete heeft gedaan, hier te
komen, en de geheimenissen te genieten”.
Zulk een zondaar moest eerst voor de gehele gemeente zijn zonden openlijk belijden,
wilde hij aangenomen worden.
Er waren er ook die geheel vrijwillig hun zonden beleden, waarvan men tevoren niet
wist dat zij in zonden leefden.
Dionysius vertelt van zo iemand, die niet aan de Tafel wilde gaan voordat hij zijn
zonden had beleden, alhoewel niemand daarvan iets afwist. Men verschoonde zelfs hun
eigen leraars niet, die pas na een lage trap van kerkelijke boete weer werden toegelaten.

211 Totale Reformatie Deel 1
Indien er, ondanks alle zorgvuldigheid, een zondaar of geveinsde insloop aan de Tafel
van de Kurios, dan betuigde men dat deze dit voor eigen rekening deed, en dat hij tóch
niet die mystieke band des vredes zou kunnen ervaren, die dit geheimenis inhield.
Men liet ook niemand toe die niet wist wat hij daar te zoeken had. Men liet deswege
geen 'geloofs-leerlingen' toe, omdat dezen nog niet volkomenlijk in het geloof waren
onderwezen. De diaken zei alvorens het Nachtmaal werd gebruikt: Ite, Missa Est, of te
wel: Gaat henen, (gij geloofsleerlingen) daar is ene wegzending van u, óf wij heffen
deze samenkomst op. Hieruit is het woord ‘Mis’ afkomstig.
Nog een gebruik uit latere tijd, waarvan Justinus melding maakt, is om de wijn te
mengen met water, op grond van Joh.19:34. Cyprianus meent dat dit een bevel zou
zijn, maar daarvoor is geen aanwijzing.
In die tijd kwam tevens de vraag aan de orde hoe dikwijls het Nachtmaal moest worden
gevierd. Sommigen meenden dat men dit elke dag diende te doen. Wij zien dat men de
AGAPEN ging verwarren met het NACHTMAAL, en men Hand.2:42 dat de discipelen
volhardende waren in de breking des broods, ging aanzien voor het Nachtmaal.
Het is waar dat velen der eerste christenen in liefde tot hun Heiland brandden, en dat op
hun de spreekwijze van toepassing is: Dat zij dagelijks vroom werden, of, dat zij
dagelijks communiceerden. Let wel, dit zei de buitenwacht van hen, want zij wáren
reeds vroom.
Cyprianus zag het Nachtmaalgebruik als een beschutting voor christenen tegen de
vijand. Laat ons, zei hij, hen die bedreigd worden, daarmede uitrusten. Wij mogen de
beker van Zijn bloed dagelijks wel drinken, opdat wij om den wille van de Kurios ons
bloed zouden kunnen vergieten.
De Waldenzen hebben deze oude traditie der latere christenen nog voortgezet en
hielden elke dag het Nachtmaal. Zij zagen het als een onrecht wanneer het slechts
éénmaal des jaars werd gevierd. Hieruit zien wij dat het zicht op de jaarlijkse feesten
weggeëbd was, en dat men de Agapen verwisseld en vereenzelvigd had met het
Nachtmaal.
Bij degenen die dagelijks het Nachtmaal vierden trad een verzadigingseffect op, en
men hoort de klacht van Basilius dat er bijna niemand meer was die er aan wilde
deelnemen.
Tenslotte is men er toe overgegaan om alleen op de hoge feestdagen nog het
Nachtmaal te vieren.
Het schijnt in het jaar 500 ingesteld te zijn dat het Nachtmaal weer eenmaal des jaars
moest worden gevierd, en wel op het Paasfeest.
In sommige gevallen was er geen tafel aanwezig, en stelde Lucianus zijn eigen lichaam
tot een tafel, zie afbeelding.
Het verval trad reeds snel binnen in de praktijk der eerste christenen, en men
vereenzelvigde het Nachtmaal met de Agapen, en men ging misbruik maken van de
Tafel van de Kurios, door zichzelf daar dik en vet aan te eten en te drinken. In plaats
212 Totale Reformatie Deel 1
dat men hiertegen optrad en waarschuwde, zien wij dat de gebruiken werden
opgeheven. Men had de aloude gebruiken in ere moeten herstellen, en er voor moeten
waken dat er misbruik zou ontstaan. Het misbruik van een zaak mag nimmer het
terechte gebruik er van opheffen!
De Agapen werden afgeschaft en het Nachtmaal werd eenmaal des jaars op kerkelijk
Pasen gevierd.
Door de Agapen af te schaffen verkoelde de liefde der gelovigen onderling; ook leed de
verzorging der armen er onder, zodat de Overheid er aan te pas moest komen om de
armen te helpen.
Dat men het verval wel zag blijkt uit het volgende gezegde: Voormaals gebruikten de
gouden Priesters houten kelken; maar nu hebben de houten Priesters guldene kelken.
De pracht en praal verdreef de eenvoud en de ware godzaligheid. Toen Felix, een
voornaam keizerlijk staatsdienaar eens met een groot heer de kerk te Antiochië
inkwam, en aldaar de kostelijke vaten zag, zei hij in verwondering: Zie eens met wat
voor een kostelijkheden men de zoon van Maria dient!
Maar ook tegen deze verwereldlijking werd gewaarschuwd door enkele getrouwen, die
er gelukkig altijd zijn geweest. Een zeker getrouw leraar zei: "Laat ons deze kuil des
verderfs vlieden, en niet denken dat het ter zaligheid is, dat wij, wanneer wij weduwen
en wezen hebben beroofd, daarna een gouden kelk met edelstenen offeren. Ach, óffer
uw zielen, voor welke de Heiland een offerande is geworden, en maak dat dié van goud
zijn; want wanneer uw zielen van lood zijn, wat zullen u dan de gouden vaten baten?
Zekerlijk de Tafel was niet van zilver, noch de beker van goud, waarin de Kurios zijn
discipelen Zijn bloed gaf".

213 Totale Reformatie Deel 1
Het christendom verviel geheel in uiterlijke pracht, en de wereldsgezinde kerkdienaren
behaagde het zeer dat de kerk zich in zulk een pracht en praal kon hullen en vertonen.
Ten tijde der eerste christenen zag men het verval aankomen. In plaats dat men het
'ONZE VADER' uitsprak, ging men formuliergebeden opzeggen. Chrysostomos
klaagde dat zelfs ten tijde van het Nachtmaal velen zich met praten en handenklappen
bezighielden. Sommige leraren namen geen blad voor hun mond, en zegden openlijk
dezulken aan dat .... indien men zich tot de Heiland had gewend, en men ondertussen
met het gemoed toonde nog vol te zitten met wereldse dingen, men niet aan de Tafel
van de Kurios hoorde aan te zitten.
Spanheim vermeldt nog dat men er toe overging om ook het Nachtmaal aan kleine
kinderen toe te dienen, en dit moet na de tijd van Justinus en Tertullianus zijn geweest.
Dit vonden zelfs Roomse schrijvers ongerijmd. Men vermoedt dat dit gebruik tegelijk
met de kinderdoop is ingevoerd, zegt G. Arnold. (De ware Christen, deel 1, p.430).
In die tijd werden vreemde praktijken ingevoerd. Men diende zelfs het Nachtmaal toe
aan doden. Ook ging men tevoren zichzelf en anderen bezweren, opdat een iegelijk
booswicht zichzelf van de straffen kon bevrijden, gelijk paus Hildebrand deed.
Andere oude schrijvers maken nog melding van een 'zegenen, heiligen en dankzeggen',
de zogenaamde consecratie.
Dankzegging = eucharistia. Men gebruikte het brood en de wijn alleen met
dankzegging. Matth.26:26
Ook heeft men enige Psalmen gezongen tijdens de dienst, en wel Ps.23, 24, 43, 103 en
145.
Men maakte zich zelve steeds die ééne offerande van hun Meester indachtig, en daartoe
wekte men elkander op. Daardoor betuigden zij openlijk hoezeer zij aan hun Hoofd én
aan elkaar waren verbonden door het geloof, dat door de liefde werkte.
Zij gaven aan het Nachtmaal wel de bijnaam 'Viaticum' dat betekent 'reisgeld,
teerpenning, teerkost voor op de verdere levensweg. Dit vooral voor gelovigen die op
sterven lagen, maar zeker ook voor de gelovigen die nog in deze wereld hadden te
strijden.
Het beeld dat men in het brood en de wijn zag is leerzaam. Het brood, zei men, is uit
vele graankorrels gemalen, en de wijn is uit vele druiven geperst, en dát nu is het
lichaam van de Kurios, de Gemeente, één brood en één wijn! Daarvandaan komt het
woord 'communio' of gemeenschap.
Dat ééne brood is het geheim van de éénheid, één geloof, één doop, één hoop, één
onverbrekelijke liefdeband, en dit geheim wordt op de Tafel van de Kurios ten toon
gesteld. Niemand mag in deze zoete spijs gal mengen.
Indien men door omstandigheden het Nachtmaal niet kon vieren of bijwonen, zag men
daarin geen onoverkomelijk kwaad, daar niet het Nachtmaal ons zaligt. Ignatius schreef
aan die van Tralles, dat zij zich zelve moesten bezitten in het geloof, dát is het vlees
214 Totale Reformatie Deel 1
van de Heiland, dat door de liefde werkt, dát is het bloed van de Kurios. En, schreef hij
aan die van Rome: Ik heb geen lust aan vergankelijke spijs, maar begeerte naar het
hemelse brood des levens, hetwelk het vlees is van de Heiland. Ik begeer ook de drank,
n.l. Zijn bloed, hetwelk is de onvergankelijke liefde, en het eeuwige leven.
En elders noemt hij dit ..... een artsenij der onsterfelijkheid!
Het getuigenis van de ware christenen luidde als volgt:
"Wij drinken niet het bloed van de Kurios, maar nemen Zijn Woord aan, waarin het
leven bestaat; want Hij heeft Zelf gezegd: Mijn woorden zijn geest en leven. Dit is pas
het rechte eten, wanneer men déze spijze geniet, en déze drank drinkt, en in de Kurios
blijft, en Hem in zich blijvende heeft. En die in Hem niet blijft, of in wie de Kurios niet
is blijvende, die eet buiten twijfel op geestelijke wijze niet Zijn vlees, noch drinkt hij
Zijn bloed, ofschoon hij met zijn tanden lichamelijk daarin bijt".
Zij zeiden ook van zichzelf, dat zij hun tanden niet scherpten om slechts fysiek te
bijten, maar dat zij het brood braken uit zuiver geloof, en het deelden, omdat zij het
Goddelijke zeer wel van het menselijke onderscheiden.
Een gedicht onderschrijft hun handels wijze en gedachtegang:
In Yashua is het geestelijk leven,
Wij worden door Zijn kracht begaafd,
Als Hij ons met Zijn voedsel laaft;
't Geloof kan ons versterking geven,
Zie eens, hoe dat wij 'dronken' zijn,
Van vreugde en geestelijke wijn.
Wij hebben nu gezien hoe de eerste christenen leefden, het Nachtmaal vierden, en
daarna het verval getekend. De Reformatie heeft ons géén reformatie of herstel
gegeven van het juiste gebruik van het Nachtmaal, noch de Feesten of Gezette
Hoogtijden van Jahweh in ere hersteld.
Op ons, die nu geloven, en in het laatste der dagen leven, is de zegen gevallen wél
terug te mogen gaan, hoewel buiten de legerplaats, om Zijn smaadheid te dragen, om
Zijn feesten en hoogtijden weer te houden op de rechte wijze.
Zouden wij daarvoor geen lof, dank en aanbidding schuldig zijn aan Hem, Die Zich
zelve voor ons heeft overgegeven in de vloekdood?
8.14.3 Liefdemaaltijden: agapen
Waarschijnlijk vóór het nachtmaal gehouden ten tijde van de apostelen.
Worden terloops in de Schrift vermeld, en wel in 1 Cor.11 en in Judas' brief. Verder
zeer weinig over bekend.
Werden meerdere malen per jaar gehouden. In Hand.2:46 wordt gesproken over "Van
huis tot huis brood brekende, aten zij met verheuging en eenvoudigheid des harten."

215 Totale Reformatie Deel 1
Liefdemaaltijden zijn NIET hetzelfde als het nachtmaal. Het nachtmaal werd 1x per
jaar gehouden, en wel op 14 Abib/Nisan.
In het 'bijbels historisch woordenboek' (1969, Reicke/Rost, uitg. Spectrum - Aula
reeks) ben ik het volgende tegengekomen:
LIEFDEMAAL: (Gr. agape 'liefde'), in de eerste gemeente naast 'breken van het
brood', 'eucharistie' (dankzegging) e.a. term. techn. voor de cultische maaltijden van de
christenen (alleen in Jud 12; vgl. echter Jo 13:2 en Ign Sm 6:2; 7:1; 8:2; IgnR 7:3). Er
is geen reden aan te nemen, dat termen als 'dankzegging' en liefdemaaltijden terug te
voeren zijn tot verschillende typen van maaltijden. De namen wisselden eenvoudig
naar aanleiding van het aspect van de maaltijd dat naar voren werd gehaald.
De aanduiding liefdemaaltijden benadrukt de liefdevolle gezindheid die de maaltijden
van de christenen kenmerkte. Hier ontstond eigenlijk de christelijke diakonie (Hand 6
v.v.). De naar het liefdemaal meegebrachte gaven (het liefdemaal was aanvankelijk nog
een echte maaltijd) werden door de diakenen verdeeld, waarbij ook speciaal gelet werd
op de afwezige armen.
Helaas ontaardde het liefdemaal vaak in een drinkgelag, waarbij judaïstisch gnostieke,
nu en dan ook zelotische tendensen een rol hebben kunnen spelen, vgl. de polemiek in
1 Kor 11:17 v.v., Jud 12; 2 Pet 2:13 (Reicke). Deze gevaren droegen bij tot een
geleidelijke scheiding van liefdemaal en avondmaal (eucharistie). In Did 9:1 v.v. bijv.
gaat het liefdemaal aan het Avondmaal vooraf (Dibelius). De later volledig van het
Avondmaal gescheiden liefdemaaltijden werd in de 4e eeuw in de Kerk verboden en
verdween in de 7e eeuw ten gunste van meer werkzame middelen van armenzorg.
Litt.: H. Lietzmann, Messe und Herrenmahl, AKG 8 ('26) - M. Dibelius, ZNW 37 ('38)
32-41 - B. Reicke, Diakonie, Fesfreude und Zelos, UUA 5 ('51).
Afkortingen:
Ign - Ignatius
IgnR - Ignatius, Epistula ad Romanos (brief aan de Romeinen).
Did - Didache
AKG - Arbeiten zur Kirchengschichte
ZNW - Zeitschrift fur die neutestamentliche Wissenschaft
UUA - Upsala Universitets Arsskrift
216 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 9
9. De goodwill en klantenwerving van het “bedrijf”
9.1 Kerk en zending
Het zendingsbevel is te lezen in vijfvoud, n.l. in Matth.10:5,6: Gij zult niet heengaan
op den weg der heidenen, en gij zult niet ingaan in enige stad der Samaritanen; maar
gaat veel meer tot de VERLOREN SCHAPEN van het HUIS ISRAËLS. Matth.15:24: Ik
ben niet gezonden dan tot de VERLOREN SCHAPEN van het HUIS ISRAËLS. Matth.28:19:
Gaat dan heen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in de naam des Vaders, en des Zoons,
en des Heiligen Geestes. Mark.16:15: Gaat heen in de gehele wereld, predikt het evangelie aan
alle creaturen. Luk.24:47: En in Zijn naam gepredikt worden bekering en vergeving der
zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem.
Algemeen is de zendingsopdracht opgevat als zijnde een opdracht om de blijde
boodschap van het evangelie aan álle rassen, volkeren, naties en talen te verkondigen.
Heeft onze Meester Zich dan schromelijk vergist toen Hij Zijn discipelen uitzond met
de nadrukkelijke opdracht om slechts te gaan tot de verloren schapen van het huis
Israëls? Men zou deze opdracht zelfs niet eens voltooid hebben, of de wederkomst zou
er dan reeds zijn! Zending in het wilde weg is niet naar de opdracht. Zending moet
doelgericht zijn, n.l. op de steden Israëls!
In Matth.28:19 en Luk.24:47 is sprake van een opdracht om uit te gaan naar de
volkeren, de naties. Welke?
Aan Abraham wordt gezegd dat uit hem vele naties en volken zullen voortkomen.
Gen.17:6; Ez.2:3. Dat is Israël, gesplitst in opstandige naties. Naties komt voort van
het Griekse Etnos. Dit woord betekent volkeren, naties, en is ook vertaald door 'heiden'.
Hebben de discipelen de zendingsopdracht wel goed begrepen? Paulus schrijft dat zijn
evangelie reeds de hele wereld heeft bereikt, 1 Col.1:3-6,23. Paulus is echter nooit
over de hele wereld geweest. Het begrip 'wereld' is dan ook iets geheel anders dan wat
men er nú onder verstaat.

217 Totale Reformatie Deel 1
Wereld, kosmos, Strongs conc. 2889= orderly arrangement. Dat ziet op de geordende
samenleving. Paulus stichtte gemeenten in klein Azië, n.l. daar waar de verloren
schapen van het Huis Israëls waren.
In 1 Cor.10:1-4 zegt hij tot de Corinthiërs dat ..... onze vaders állen door de zee zijn
gegaan, en állen onder de wolk waren. Paulus duidt hiermee aan dat de voorvaderen
der Corinthiërs échte Israëlieten waren! Aan de Galaten schrijft hij dat ....... wij állen
onder de Wet waren, 3:23. Alleen Israël was onder de wet. Dus waren de Galaten
Israëlieten! Aan Efeze schrijft hij dat zij .... vervreemd waren van hun burgerschap,
van de verbonden en beloften. 2:12. Alléén een echte Israëliet kan vervreemden van
datgene dat hij tevoren bezat.
Paulus bad gedurig voor de twaalf geslachten, Hand.26:7. Ook Jakobus 1:1 richt zijn
brief tot de verstrooiden van de twaalf stammen Israëls. Jeremia 31:1 spreekt over het
herstel van ALLE TWAALF stammen. Petrus noemt hen een uitverkoren geslacht, 1
Petr.2:9, en zie daarbij Deut.7:6.
In de harten van de leden der blanke naties in het Westen is het Evangelie aanvaard.
Die schapen herkenden de stem van de Herder!
In de Schrift zijn de rasverschillen nimmer opgeheven. Ook het lijden en sterven, en de
verzoening door de Gezalfde heeft niet tot gevolg gehad dat rasverschillen werden
opgeheven. Het evangelie moest uitsluitend gericht zijn tot de VERLOREN
SCHAPEN VAN HET HUIS ISRAËLS!
Jes.18. Morenland zal zich bekeren, hetwelk niet ziet op de kleurlingen, maar op het
land met de zéér vele rivieren!
Welk land op aarde wordt doorsneden door talloze rivieren, wateren en stromen?
Nederland!
Waar is het licht op de kandelaar gezet, en waar heeft de Gemeente van Yashua ha
Messiah gebloeid, en waar is er nog een overblijfsel? In Noord West Europa, en daar
waar de blanken zijn heengegaan.
9.2 Heidenen, Grieken en Hellenen
De Apostelen zijn immers ook niet de gehele wereld overgetrokken, maar zij hebben
zich beperkt tot de verloren schapen, die vooral onder de Grieken zaten, en aan de
heidenen gelijk waren geworden.
In Joh.7:35 staat niet in de Griekse tekst: 'verstrooide Grieken', maar er staat letterlijk:
'verstrooiden onder de Grieken', d.w.z. de verstrooide schapen van het Huis Israëls
ónder de Grieken!
Helleen, volgens Strongs Conc.1672 = Griekssprekende Israëliet, die niet meer als
Israëliet herkenbaar was, dus aan de heidenen gelijk was geworden (geassimileerd).
Er is dus géén verschil tussen Griek/Hellen én een verloren schaap, én een Judahiet van
het Huis Juda. Het huis Juda was grotendeels met het Noorderrijk weggevoerd.
Rom.1:14; 2:9; 3:9; 10:12,13; 1 Cor.1:22-25; 1 Cor.10:31-33.
218 Totale Reformatie Deel 1
Paulus spreekt van drie groepen mensen, waarvan er velen (niet állen) gered zullen
worden, n.l.:
1e. de rasechte Israëlieten onder Juda en de Grieken.
2e. de echte Israëlieten die niet meer als Israël en Juda konden worden herkend.
3e.de gemeente die buiten Juda en de Grieken vertoefde, n.l. de rest van de twaalf
stammen in de verstrooiing.
Personen uit de 1e en 2e groep zijn volgens Rom.11:16-23 de tamme Olijfboom, en de
3e groep is de (ver)wilderde Olijfboom (wild geworden).
Wat zijn nu Barbaren en Scythen?
Barbaros, zie Strongs 915 = buitenlander, geen Judahiet, geen Helleen, en geen Scyth,
maar een Israëliet uit nóg een ander deel der aarde.
Scyth, zie Strongs 685 = Israëliet in de verstrooiing, uit Zuid Rusland.
De apostelen zijn nooit naar de negers en andere rassen gegaan!
Pas latere zendingswerkers zijn naar alle andere rassen gegaan, en vooral Rome wilde
hierdoor de macht uitbreiden.
Prof.dr.J.du Toit en dr.S. Los zeggen in een commentaar op Paulus en de heidenen, dat
wij daarbij nooit aan kaffers en hottentotten moeten denken. Die 'heidenen' waren
blanken.
9.3 Christenen, Israëlieten en heidenen
In Hand.11:26 lezen wij dat de discipelen te Antiochië voor het eerst christenen
werden genoemd.
Wie gaf hen die naam?
In het Grieks is het woord Chrematizo gebruikt, hetwelk 8x in de Schrift voorkomt, en
ziet op een regelrechte openbaring van Elohim, zie Math.2:12, 2:22, 5:32; Luk.2:26;
Rom.7:3, 11:4; Hebr. 11:7, 12:25.
Dus werden de discipelen bij monde van Elohim voor het eerst christenen genoemd.
Israël als volk zou een nieuwe naam krijgen, Jes.62:2, 65:15, en Hos.1:10, n.l. "zonen
van de levende Elohim", of te wel: christenen.
Hieruit volgt dat wij als christenen het nieuwe (en oude) Israël zijn.
Iedereen weet dat de echte kern van het christendom in Noord West Europa zit, het
Anglo Saxische ras, wonende in de kustlanden rond de Noordzee. De naam christenen
wordt te pas en te onpas toegepast op allerlei rassen en volken, hoewel dat niet de
oorspronkelijke betekenis was.
De Bijbel is voor Israël geschreven, en Elohim is de god van Abraham, Izaak en Jakob,
de god der vaderen, en de god de kleurlingen of andersoortigen is meestal een afgod.

219 Totale Reformatie Deel 1
De opdracht om andere rassen tot discipelen of christenen te maken is er niet. De
Apostelen werden naar de verstrooide schapen van het Huis Israëls gezonden.
De Israëlieten in de verstrooiing waren aan de "heidenen" gelijk geworden, vervreemd
van de verbonden en beloften.
Iemand kan pas vervreemden van het verbond als hij er eerst in deelde.
Tijdens Pinksteren toen de H.Geest werd uitgestort waren er niet een grote massa pure
heidenen in Jeruzalem. Nee, het waren Israëlieten van de twaalf stammen in de
verstrooiing die naar de hoogtijdagen kwamen, en zij hoorden elk in de landstaal waar
zij woonden de apostelen spreken.
Gekleurde rassen hebben in het "Godsplan" een heel andere plaats, en zij kunnen niet
ingelijfd of geadopteerd worden.
De moorman was ook geen echte Ethiopiër, maar een Israëliet; die kamerling was,
zoals Mozes ook bij Farao, en hij een Egyptisch man wordt genoemd, hoewel hij een
Hebreeër was.
Wat heeft een zwarte in Jeruzalem te zoeken, en zou hij zelfs Grieks hebben kunnen
lezen in de Jesaja-rol?
De kamerling, Hand.8:26-40:
Vers 37 is een latere toevoeging en hoort niet in de grondtekst. Ook Mark.16:9-20 is
van later tijd achtergevoegd. In Esther 1:1 en 9:30 lezen wij dat Israël verspreid was
over 127 gewesten, van India tot Ethiopië, waar dus de twaalf stammen zaten. De
moorman was naar Jeruzalem gegaan om te aanbidden. Hij was de vertrouweling van
de koningin, want zwarten vertrouwen elkaar nimmer, en nemen daarvoor een blanke.
In de grondtaal staat dat hij een euneuch was, dat is een ontmande. Hij mocht daardoor
nooit meer zitting nemen in de vergadering der gemeente in Israël. Hij moest opletten
dat er in de kamers van de vrouwen bij de koningin geen vreemde dingen zouden
gebeuren, en moest zelf natuurlijk resistent zijn tegen al die vrouwen, en vandaar de
castratie. Zo'n kamerbewaarder noemde men 'kamerling'. Hij las de Septuagint, dat is
de Griekse vertaling van het O.T. Grieks was de communicatietaal der verstrooiden.
Ten tijde van Israëls verdrukking in Egypte zijn er hele stamdelen tussen uit geknepen.
Sommigen naar Spanje, andere langs de Nijl naar o.a. Ethiopië.
Mozes had een Kushitische vrouw getrouwd. Kush is de oudste zoon van Cham. Cham
is niet vervloekt, maar diens 4e zoon Kanaän. gen.9:25. Zippora was in elk geval een
Semiet, van Kush/Cham. De negers en zwarten stammen niet van Cham, dat is een
fabel, want uit een blanke kán nimmer een zwarte voortkomen.
Ruth was ook geen heiden of Moabiet. Zij woonde in de velden van Moab. Deut.23:3
zegt dat geen Ammonniet en Moabiet in de vergadering van Jahweh mag komen, zelfs
het 10e geslacht niet. Dus nóóit! Zou Boaz met zulk een vervloekte getrouwd zijn?
Ruth zei: Uw Elohim Mijn Elohim, dát kan alleen een Israëliet zeggen. Uw
volk is Mijn volk !!!
Rome is er reeds vroeg mee begonnen van het christendom een rassenhutspot te maken,
en uit de kleurlingen "christenen" te fabriceren. De Messiah stierf slechts voor Zijn
volk Israël.
220 Totale Reformatie Deel 1
Zending in de zin van "discipeltjes maken" is uit den Boze.
De gekleurde rassen zullen elk een eigen taak krijgen in het Koninkrijk van Elohim,
naast en onder Israël.
Het Griekse woord voor heidenen = etnon.
Amalek was de eersteling der heidenen, Num.24:20.
De gekleurde rassen vallen niet eens onder de aanduiding "heidenen", want zij zijn de
"wezens des velds".
Heidenen zijn de volkeren. Amalek is het eerste dat zich als volk presenteerde.
De Statenvertalers hebben 'etnon' praktisch altijd door "heidenen" vertaald, wat
verwarrend is.
Het heeft in de eerste plaats de betekenis van volkeren, en dan nog wel allermeest de
Israël-volkeren.
Heidenen draagt meestal de betekenis van veelgodendom, en de twaalf stammen in de
vertrooiing waren aan de heidenen gelijk geworden, veelgodendom.
In Hand.10:34 staat dat elk volk Hem welgevallig is, en dat wordt ook in Ex.12:48;
Jes.56:8; Zach.2:11 gezegd, en dat zijn dan "vreemdelingen" wat niet ziet op
kleurlingen, maar ziet op Semieten, en of Israëlieten in de verstrooiing.
Israël blijft apart, Openb.7:4-10.
Het Nieuwe Verbond is voor Israël, Hebr.8:7, 10:16 en Jer.31:33.
De afstamming van de Messias is niet "gekleurd" met vreemd bloed, zoals men wil
doen voorkomen.
Etnos ziet op een ras of stam buiten Juda/Israël.
In diverse Bijbelvertalingen is dit woord etnos door elkaar vertaald. De ene keer heeft
men het door volk vertaald, de andere keer door heidenen, en dan weer door natie, en
ook wel door vreemdeling.
In Hand.13:15 is etnos vertaald door volk, en Paulus noemt dit volk in vers 16 "Gij
Israëlitische mannen", en in vers 27 noemt hij hen "kinderen van Abraham", maar
.....>>> en nu komt het ....>>> in vers 42 heeft men etnos ineens vertaald door heidenen
(de St.Vert.)terwijl andere vertalingen er volk van hebben gemaakt.
Paulus sprak hier niet tegen wilde heidenen, maar tegen Israëlieten die buiten de stam
Juda verkeerden! Dit blijkt uit het feit dat zij de sabbat hielden, vers 44,45. De joden
die tot het kwade zaad behoorden, konden dit niet verdragen, waarom Paulus hen het
leven in de toekomende eeuw ontzegde, vers 46.
De foutieve vertalingen hebben er mede voor gezorgd dat de twaalf stammen
verborgen zijn gehouden.
Zo heeft men ook algemeen het Hebreeuwse woord gojim vertaald door heidenen,
terwijl dat eveneens volkeren betekent.
Die volkeren zijn Israël-volkeren die met andere namen werden genoemd, zoals in
Jes.65:13-15 staat.

221 Totale Reformatie Deel 1
Etnikos = waar ons etnisch, dat is 'ras', vandaan komt.
9.4 Delen alle rassen in het verlossingswerk?
Onze voorvaderen hadden weinig of geen moeite met de andere rassen, want die
leefden in de binnenlanden, en, de christelijke religie was die van het blanke ras.
In de tijd van de Reformatie kwamen de ontdekkingsreizen, en ontdekte men allerlei
rassen, die als slaven werden geïmporteerd.
Men hield die andere rassen wél buiten de "kerk".
In onze eeuw is men daar anders over gaan denken. Men is de andere rassen gaan
beschouwen als "mensen met een ziel" die óók gered moesten worden van de zondeval
in Adam.
Er is een multi-raciale samenleving en kleurenblinde kerk ontstaan.
Rome was de voorste in de gelederen die zending ging bedrijven onder de zwarten, en
de Protestanten zijn hen hierin gevolgd.
Men meende stellig dat men vanwege het geloof "alle volken tot Zijn discipelen"
moest gaan maken.
De grote invasie kleurlingen die wij kennen uit onze tijd, is o.a. het resultaat van deze
zendingsijver.
Maar .... staat de Bijbel een multi-raciale samenleving en kleurenblinde kerk voor?
Is het christelijk geloof een religie voor álle rassen?
Wat is het verlossingswerk van de Messias? >>> dat is het terugkopen (lutron in het
Grieks), bevrijden, beveiligen.
Dat is alléén voor Zijn eigen volk!
Hebben álle rassen in Adam gezondigd ? Nee, dat is onmogelijk. Hos.6:7 Alleen het
Adamsras zondigde, Rom.5:12.
De Bijbel leert absoluut géén "verlossing" van kleurlingen.
De Bruid, het lichaam van de Messias, wordt slechts gevormd uit 144.000 Israëlieten.
Andere rassen stonden niet onder de Wet, Gal.4:4,5. De Wet was alleen voor Israël,
Ps.147:19-20
Kan een zwarte dan niet geadopteerd worden in Israël?
Nee, alleen van Israël vervreemde Israëlieten kunnen geadopteerd worden, Rom.9:4;
Gal.4:4-7; Ef.1:4-5. En Jafeth die in Sems tenten mag wonen.
Een biologische vereniging van alle rassen in een onmogelijkheid, maar ook een
geestelijke vereniging van alle rassen behoort tot de onmogelijkheden.
De Messias kwam alléén voor Zijn eigen volk, Joh.1:11,31; Hebr.2:16; Luk.1:54;
Matth.15:24.
222 Totale Reformatie Deel 1
Om Zijn volk te verlossen moest Hij genetisch één hunner zijn. Hij was géén bastaard
of halfbloed, maar was van het zaad Abrahams, Hebr.2:16, 7:14; Rom.1:3.
Een bastaard mag nooit in de vergadering van Jahweh komen, zie Deut.23:2
De Bijbel is een expliciet Israël-boek, dit staat o.a. in een voorwoord van de Koran, en
zij zien het beter dan menige blanke !! Rom.9:4-5.
Is de verzoening ongelimiteerd?
Nee, Zijn bloed reikt niet verder dan tot Zijn uitverkoren volk Israël. De andere
volkeren van Adam zullen delen in de verlossing van Israël.
Wanneer men zogenaamde "bekeerlingen" uit de zwarten een paar jaar alleen laat,
keren zij gewis en zeker terug tot het heidendom! Zij hebben geen inwendige wortel!
Als de verzoening ongelimiteerd zou zijn, waarom stierven er dan miljoenen
kleurlingen in voorgaande eeuwen, zonder ooit iets gehoord te hebben van Adam of de
Messias?
De Messias is niet gedeeld in Zijn uitspraak, als Hij de Apostelen beveelt slechts tot de
schapen van Israël te gaan. Matth.15:24.
Let U maar eens goed op dat álle "bekeringen" van kleurlingen de zogenoemde
"evangelische" inslag hebben, en zij komen niet voort uit de algehele afsterving aan de
Wet. Zij behoren tot het "Hallelujah Christendom".
De Schrift toont dat de verlossing uitsluitend voor Israël is,
zie o.a. Lev.25:47-49; Ruth.3:8-18, 4:1-12; 1Petr.1:19-20.
Wanneer álle rassen in de verlossing delen, moet óók het hernieuwde verbond multiraciaal
zijn!
Maar ...... wat lezen wij in Jer.31 en Jes.51:7 dat het nieuwe verbond uitsluitend
gemaakt is met Israël!
Wanneer er in de Bijbel sprake is van "heidenen" staat er in de grondtaal "goy" of
"etnon", dat zijn volken, en géén gekleurde rassen! Die volken zijn de Israël-volken,
die vervreemd waren van hun burgerschap, van de verbonden en beloften. Math..28:19;
Gen.17:6, 35:11; Jer.31:1.
Als Jahweh aan Abraham belooft dat Hij met zijn zaad een "eeuwig" verbond opricht,
Gen.17:7, omvat dit niet de andere rassen, Amos 3:2; Ps.135:4; Luk.1:68-73 ;
Jes.45:17.
De gekleurde rassen stammen niet van Adam, noch van Cham, en delen niet in de
vloek, noch in de beloften!
Wat is dan hun plaats en toekomst ?
Welnu, dat openbaart de Bijbel niet!
De Bijbel is het boek voor Israël, en niet voor de rassen!

223 Totale Reformatie Deel 1
Wij weten wel dat alles wat Elohim maakte zéér goed was, en dat ál Zijn
voortbrengselen een zekere plaats zullen krijgen in Zijn koninkrijk.
Gemengde rassen zullen nimmer in Zijn Rijk komen.
Rassen die ontstaan zijn via satan vallen eveneens buiten.
Zet dit aan tot racisme en haat? Nee.
Indien de gekleurde rassen door Elohim zijn geschapen, en dat is aannemelijk, mogen
en behoeven wij hen niet te haten.
Bezwaar: er staat toch in Hand.17:26 dat het ganse mensengeslacht uit één bloede is
geschapen ?
Het woordje "bloed" staat niet in de grondtekst, en is er door de vertalers bijgevoegd.
Het ganse mensengeslacht omvat slechts het blanke adamsras.
In Hosea 5:7 staat: "want zij hebben vreemde kinderen gewonnen", dat zijn bastaarden,
wat verboden is. In Hosea 7:8 staat dat Efraïm zich "verward" heeft met de volkeren,
dat is zonde van hoererij, 6:10.
Israël is een apart volk, dat alléén zal wonen!
9.5 Bloed, ras en genen
Volgens vele theologen zouden alle mensen gelijk zijn. Men verstaat daaronder dat
negers, Aziaten en allerlei andere rassen wel uiterlijke verschillen hebben, maar
inwendig identiek aan elkaar zijn. Men haalt de tekst van Hand.17:26 er bij, dat Elohim
"uit één bloede het hele mensengeslacht heeft gemaakt".
Men vergeet echter wat er daarna volgt n.l. dat Elohim hun grenzen en woongebieden
heeft vastgesteld d.w.z. dat de diverse mensensoorten apart zouden wonen, niet door
elkaar, zoals in de USA ''e pluribus unum'' (een gemengde menigte). Dit wil men in de
E.U. ook.
Het woord "bloed" staat niet in de grondtekst, dat hebben de vertalers er zelf bijgezet.
De bloedlijn van het mensengeslacht loopt via de vader en niet via de moeder.
Zo heeft Kaïn niet het bloed van Adam, maar van Nachash, de "slang", de Vader der
Leugens, 1 Joh.3:12.
Uit Eva kwam Kaïn en Abel voort, dus is zij de "moeder aller levenden", maar dat zegt
nog niet dat de lijn van het "Heilige Zaad" (hagio sperm) via haar loopt. Nee, de
Heilige Zaadlijn loopt van Adam op Abel, Seth --Noach-- Abraham (in Izaak)--
Christus, enz.-.
In de "Saturday Evening Post" 15-4-61 verklaarde Prof.J. Bonner dat de mensenrassen
NIET biologisch gelijk zijn. Het bloed van een blanke verschilt in moleculaire
samenstelling en erfelijke factoren van het bloed van negers.
Het bewijs van deze verschillen is bekend onder de naam:
Sickle cell anemia.
De anemia is als substantie normaal aanwezig in het bloed van de neger, en is geen
ziekte. Wanneer deze anemia via bloedtransfusie wordt overgebracht in een blanke,
224 Totale Reformatie Deel 1
veroorzaakt dit een abnormale hemoglobine spiegel van rode bloedcellen. Bij kinderen
kan dit de dood ten gevolge hebben, en bij volwassenen kan dit invaliditeit inhouden.
Ook hepatitus epidemieën blijken in verband te staan met bloedtransfusie tussen
verschillende rassen. Dit wordt door de Amerikaanse bloedbanken erkend!
Hieruit blijkt zonneklaar dat rasvermenging als resultaat rassenmoord betekent.
Bloedtransfusie is zo wie zo "uit den boze", en daarbij nog als men bloed van
verschillende rassen onderling gaat uitwisselen, waardoor men misdaad tegen het
mensengeslacht begaat.
Bloedtransfusies dienen te worden gestaakt!
Er zijn veel goedkopere en efficiëntere middelen o.a. een SALINE-oplossing,
zoutoplossing, ringer-oplossing, dextran.
Er zijn verder ook duidelijk fysieke verschillen tussen rassen.
In beharing: de blanke heeft fijn lang haar, terwijl de neger kort, grof en wollerig haar
heeft.
De afzonderlijke haar van een blanke is rond, cirkelvormig, terwijl de neger een ovale,
platte haar heeft.
De haarinplantatie bij de blanke is schuin in de schedel, en bij de neger staat de haar
loodrecht in de schedel.
De blanke heeft een lange nek, de neger een korte, waardoor deze zware lasten kan
dragen.
De denkwijze van de neger is totaal verschillend aan die der blanke.
De zwarte heeft dikke lippen, de blanke dunne.
De blanke heeft bij ziekte maar de helft van de dosis medicijnen nodig in verhouding
tot negers.
De zwarte rassen hebben één maag-enzym minder dan de blanke. Dit enzym maakt in
de maag van de blanke de melk zuur, waardoor het makkelijker verteerbaar is.
Rassen vermengen is absoluut verboden, Lev.20:24; Deut.14:2; Joz.23:11-13.
In de vorige eeuwen gingen genetici slechts af op de uiterlijke raskenmerken. De
stichting Bio-wetenschappen zegt nu dat er geen rassen bestaan. De Unesco is ook
bezig de verklaring uit 1967 over rassen te herzien. Maar in onze eeuw heeft men ook
inwendige rassen kenmerken weten vast te stellen.
Het is maar net hoe je wetenschappelijk tegen het begrip "ras" aankijkt. Niet om te
discrimineren, want wij moeten solidariteit betonen aan alle goedwillenden......(?)
Het gaat soms om hele kleine verschillen, maar die zijn er dan ook, Het Zion-zaad
verschilt niet veel van het kwade zizanion-zaad. Straks in de oogst (de eindtijd) zullen
de Engelen het wel weten te onderscheiden.
Het gaat Jahweh om het Heilige Zaad, Rom.4:1 aan Abraham beloofd.
Het woord voor "Nageslacht" is in de grondtekst "Sperma".
In vers 13,16,18 staat "nageslacht" dat is: sperma, en dit ziet op de zaadlijn, het blanke
ras, Izaäkzonen.

225 Totale Reformatie Deel 1
Tot dit blanke ras is de boodschap uit Math.10:5-8, 15:24;
alleen tot de verloren schapen van het Huis Israëls te gaan.
Het heilige zaad is als de schat in de akker, Math.13:44.
9.6 De genetische oorlog, vanuit Gen.3:15
Wanneer het Lucifer niet lukt om het ware zaad van Adam van buiten af te
vermoorden en uit te roeien, doet Hij via het Nachash-slangenzaad tevens pogingen
om van binnen uit de vijandschap te openbaren, n.l. via genetische oorlog.
Het vrouwenzaad is dat van Genesis = genen van ISH, (Ish=Man, Jahweh als de Man)
de genialen, die de Wet (het program) van Jahweh in hun genen hebben.
Via de genen is n.l. álles tevoren vastgesteld!, n.l. onze vorm, onze kleur, ons karakter,
ons IQ, enz.-. Lees hierover Steve Jones, de taal der genen.
Elke Israëliet is een bouwsteen van het grote aardse koninkrijkslichaam Israël, en uit
dat grote Israël is een kleine aparte groep gekozen om het Lichaam van de Kurios te
zijn, n.l. de Hemelse Bruid der 144000.
Tegen dit vrouwenzaad voert de satan altoosdurende oorlog.
Elohim maakte Adam tot een "levende ziel" en blies de adem des levens in diens
neusgaten, waardoor hij de Goddelijke levensgeest verkreeg. Gen.2:7.
De neus is hierbij hét orgaan waardoor Adam tot een levende ziel werd. Jahweh blies
geen gewone lucht naar binnen, maar ...
Geesteskracht of te wel intellectuele zuurstof!
De "wezens des velds", de Kaïn/Edomieten (Kleurlingen en Joden) ademen ook door
hun neus, doch zij missen deze éne zaak, n.l. dat de Wet van Jahweh in hun genen
staat. Zij missen Jahweh's intellectuele zuurstof! Zij kúnnen de Wet van Jahweh niet
gehoorzamen, zomin een luipaard zijn vlekken kan veranderen; zij hebben geleerd
kwaad te doen, Joh.8:43-47.
De neus is het centrum van het gezicht, en juist dáár werd Kaïn getekend, Gen.4:15,
met de neuskromming (?).
Het Nachash-zaad kán niet constructief denken en handelen, maar zij zijn áltijd en
overal destructief bezig.
Wij moeten zowel via Vader en Moeder zuiver zijn om goede "genen" in ons te
hebben, om tot het zaad Abrahams te behoren.
De listen heden ten dage om van binnen uit het vrouwezaad om te brengen zien wij in
het werk, n.l. via abortus, biotech, hersenspoeling, drugs, vaccinaties, bloedtransfusies,
euthanasie, chemische medicijnen, landbouwgiffen, etc-.
226 Totale Reformatie Deel 1
Het Kaïn/Edom-jodengeslacht heeft met hun spermabanken, bloedbanken, biotech,
embryo’s in labs, hepatites-aids-vaccin ... en vele andere zaken meer .... de
instrumenten in handen om het wáre Jakob van binnenuit te vermoorden, én, zij
schromen niet dit te verwerkelijken. De moord actie draait reeds, doch wij hebben
slechts het oog gericht op Abrahams verbonds-Elohim.
Jakob is over het algemeen blind voor de vijand!
Wie is blind als Mijn knecht?
Alle instrument dat tegen ons bereid wordt zál niet gelukken, Jes.54:17. Wij zullen dit
hachelijk tijdperk óverleven. Het vrouwenzaad zál overwinnen!
9.7 De boom der kennis van goed en kwaad
Adam & Eva maal Nachash & Lilith
De Schepper kon niet anders dan vanuit Zijn eenheid de dualiteit voortbrengen. Zoals
in de kosmos alles berust op het principe van hitte & kou, tijd & ruimte, positief &
negatief, Noord- & Zuidpool. Evenzo schiep Hij de mensen als Positief-"blank" en
Negatief-"zwart", als goed en kwaad, als Adam & Eva en Nachash & Lilith. (kwaad
niet in de zin van slecht, maar ‘minder’).
Dit is de genetische boom der kennis des goeds en des kwaads, tussen blank en zwart.
Van deze vrucht mocht niet worden gegeten, dat wil zeggen:
Géén rasvermenging.!
Het één is er om het ander, en dat geeft balans. Wanneer men vermengt komt er
onbalans, verzwakking.
In Strongs Concordance zullen wij nagaan wat precies de betekenis is der woorden:
Boom = tree, no. 6086 Hebreeuws Ets
Kennis = 1847 = Daiath, experimentele kennis
Goed = 2896 = Towb, goed, best, beter, fijner
Kwaad = 7451 = Rah, slecht, minder.
Een meest letterlijke vertaling is: De (genetische) boom van het betere (blanke ras) en
van het mindere (zwarte ras) waarvan geen experimentele vrucht mag worden gegeven
(rasvermenging) mag worden gegeten.
Door rasvermenging kwam het serpentine spinalis (gif) in de bloedbanen van Adam en
Eva en werd de weg naar de Boom des Levens afgesneden. Er ontstond onbalans, en
het product was Kaïn, de broedermoordenaar.
Kaïn was een "zwarte" in een blanke huid, een halfbloed. Zijn nageslacht is met Ezau
samengegaan (Kenieten, Hethieten, etc.) en zijn later en masse in het Jodendom
geïncorporeerd. Het Jodendom is het eindproduct van de basiszonde van rasmix.

227 Totale Reformatie Deel 1
Dit wordt nergens beter door uitgebeeld dan door de zogenaamde Davidster, één witte
en één zwarte driehoek over elkaar heen, in elkaar geschoven, als een mix, een witzwarte-eenheid.
God begon opnieuw met blank bij Izaak! (zie Dächsel Bijbelverkl.)
"Kennis": het heeft verband met sex, want
in het O.T. wordt steeds gezegd: bekennen,
in verband met het paren.
Eva zegt:
I have gotten a man from the Lord.
Gotten = 7069 = QANAH
to erect, create, produce
Lord - 3068 = Baälim
Eva zegt: Ik heb een man (Kaïn) voortgebracht van Baälim (Heer).
Baäl = a master, owner, archer, captain, chief
Later de Phoenicische godheid Baälim.
9.8 Het kosmische ongelijkheids-principe
In de universiteitsuitgeverij te München is een hoog explosief boek uitgegeven van
Theodor Sousek: Ongelijkheid: van oeratoom tot Kosmos --- het sneeuwvlokprincipe.
De schrijver geeft zijn ontdekking van het ongelijkheidsprincipe als een universeel
constante in de ganse wereld, voor de grondformule van het dynamische
bewegingsstelsel.
In het kleinste der microkosmos tot in de grote Galaxie ligt er een fysieke grondwet dat
niets gelijk is. 2600 Jaar voor onze tijdrekening wisten Heraclitus en zijn school
Leukipos dat er in de kosmos geen twee dingen gelijk zijn. Geen twee bladeren van een
boom zijn gelijk; geen twee vingerafdrukken op aarde zijn gelijk. Geen twee cellen zijn
gelijk; geen twee atomen zijn gelijk. Zelfs het eiwit DNS van ieder mens in zijn genen
is ongelijk, zelfs bij één-eiige tweelingen.
Wij zijn gewoonweg uniek, één te midden van vele "gelijksoortigen". Van alle sneeuwvlokkristallen
zijn er geen twee gelijk!!
Hr. Soucek overziet in zijn boek de consequenties van de ongelijkheidskonstante voor
de natuur van de mathematica over de fysica, chemie en biochemie.
Aan alle gebeuren in het universum ligt dezelfde wet van de dynamiek van het oeratoom
ten grondslag.
De directeur van het Max Plank instituut in Schlitz-Hessen:
Prof.dr.J. Illies zegt: "De ontdekking van het ongelijkheidsprincipe door Soucek geeft
de Copernicaanse omwending voor de biologie en evolutieleer. Hiermee wordt voor het
eerst in de geschiedenis het onopgeloste raadsel van het Darwinisme opgelost."
228 Totale Reformatie Deel 1
Een oerknal kan niet hebben plaatsgehad, en de materie kan niet in rusttoestand komen,
en ook kan de Albeweging in de cosmos niet tot stilstand komen. Materie kan niet
energieloos/tijdloos worden. Er is een grondwet in het scheppingsplan die alles regelt.
Er is ongelijkheid, doch er zijn wel soorten en rassen die dezelfde eigenschappen
vertonen en hoofdkenmerken hebben.
Elk ras, elke soort heeft een eigen DNA/RNA-code/atoomgetal.
Mengen van rassen is alchemie, het doen beëindigen van de soort. Bloed is uniek, en
eenmaal bevuild/gemengd kan het in feite nooit meer zuiver worden. Een cel eenmaal
gemuteerd blijft altijd het nieuwe program volgen. Dit wist Nachash, en ook Bileam.
Jes. 56:7 schijnt te zeggen dat Elohims huis een mengelmoes van alle rassen gaat
bevatten. Zelfs de zonen van de NOKRIY "vreemden", met hun brandoffers (olahbrandoffer=
ongerechtigheid) waarvan David in Ps.40:6 zegt dat zij Gode niet behagen.
De man zonder bruiloftskleed is dezelfde als in Zef.1:8 ... gekleed in vreemde (nokriy)
verschijning. Strongs: nokriy= foreign/non relative.
De gemengdbloedigen zijn niet welkom als gast op de Grote Bruiloft. (zie gelijkenis
van de man zonder bruiloftskleed)
Bileam wist hoe Israël kapot kon gemaakt worden ... door de vreemde vrouwen!!
Er werd overspel gepleegd met de dochters van Moab, waardoor een plaag onder Israël
kwam ... wellicht een venerische ziekte, als gevolg van hun sex-uitspattingen.
Baäl-peor betekent "overspel bedrijven" voor het oog van Jahweh, en Mozes beval om
iedereen te doden die daaraan had meegedaan. Er moest voorkomen worden dat de
venerische ziekte zich uit kon breiden, Num.31:15.
Rasvermenging = zonde, van toen én van nu.
Uit de mix komen bastaarden, die niet in Elohims vergadering mogen komen,
Deut.23:2.
Wij worden overspoeld met vreemden, andere rassen, om ons kapot te maken.
Er is ongelijkheid, doch een bastaard is géén soort meer, geen ras meer, hij is
niemandsland!
De bijbel kent 3 groepen: Israëlieten, Joden en Heidenen. "Heidenen" heeft dezelfde
wortel als "gemengde rassen".
Gentile = gen = ras; tile = holle buis ... dus een ras dat leeg is van binnen, zonder ziel,
zonder beeld Gods.
Christus kwam alléén voor de verloren schapen van het Huis Israëls, en de Joden
verwierpen Hem, en (barbaros) heidenen eveneens.
Wanneer wij de schriften lezen over rasmix en het verfoeilijke er van, is het moeilijk in
te denken dat Jashua kwam om voor gemengdbloedigen/ andersbloedigen Zijn bloed te
storten. In hun harten/genen kán de Wet Elohims niet geschreven worden. Zij kunnen
nimmer een Koninklijk Priesterdom vormen, noch dienaren van het Nieuwe Verbond
zijn ... want zij behoren niet tot Abrahams/Izaak-zaad.
Vrijheid/gelijkheid en Broederschap gaat in universele zin niet op, er is en blijft
ongelijkheid, dus apartheid.

229 Totale Reformatie Deel 1
Er kunnen en zijn in de soort wel overeenkomsten, doch elk afzonderlijk is in zijn
totaal geheel verschillend van zijn "gelijke".
Hoe groot zijt Gij, Schepper van hemel en aarde, en miljarden cellen, atomen, mensen,
bloemen, dieren, sterren te maken zonder dat er ook maar één gelijk is aan de andere!
Psalm 19: De hemelen vertellen Elohims eer
de WET van Jahweh is volmaakt
de bevelen van Jahweh zijn recht!
9.9 Het rassenvraagstuk i.v.b.m. de zondvloed
Be-Hay-Moth = vierbenig spraakloos dier (door "vee" vertaald)
Khah'ee = dier met bewustzijn, tweebenig, met spraakvermogen, (vertaald met
"wezens des velds, en, gedierte")
Aw-Dawn = Mens, rose bloserig, naar Gods beeld en gelijkenis.
De theologen en vele wetenschappers willen ons het sprookje doen geloven dat Noach
en zijn zonen na de zondvloed kleurlingen, negers en Aziaten hebben verwekt en
voortgebracht. Uit een blanke zouden ineens zwarten zijn gekomen (nu ja, een kind
kun je alles wijsmaken).
Hoe zit dat echter met de rassenkwestie i.v.m. met de zondvloed?
Indien de zondvloed niet over de gehele aarde was (dit is het meest aannemelijke, want
de vloed bedekte de toen tijds bekende ganse aarde) is het duidelijk dat de gekleurde
rassen elders hebben geleefd. Vandaar ook de vele zondvloedverhalen bij de vreemde
volkeren.
Indien de zondvloed wél over deze gehele aardbol is geweest, dan is het duidelijk dat
tevens wezens van alle gekleurde rassen in de ark zijn geweest. Het is de grootste onzin
dat de kleurlingen uit Noach zijn voortgekomen !! De zwarten zijn als knechten in de
ark meegelift.
Noach was een groot man, net als Abraham. Deze mensen hadden een grote
hoeveelheid vee en bezittingen, met daarbij een hele huishouding, knechten en slaven
(dit waren de kleurlingen).
In Gen.9:9-10 lezen wij van het vee (behaymoth) én van het gedierte der aarde (khah-
'ee). Er wordt in Gen.7:14 twee keer gesproken van "het gedierte der aarde" --- en de
laatste maal zijn de "dieren" begrepen in al degenen die uit de ark gingen, hetwelk erop
wijst dat Noach personeel had dat "gedierte der aarde" werd genoemd. Er was immers
veel hulp nodig om alles in de Ark draaiende te houden, zo vele dagen lang, de grote
hoeveelheden andere dieren. Het "gedierte" dat met Noach in de Ark bleef zou dus zijn
personeel zijn gebleven, en het "gedierte" dat na de zondvloed uit de Ark ging en
vertrok, kan het begin zijn voor de gekleurde rassengroei.
230 Totale Reformatie Deel 1
Hebr.11:7 zegt dat Noach een Ark toebereidde voor zich én voor zijn huisgezin
(huishouding), en hoe dat huisgezin samengesteld was is niet in de Bijbel te lezen. Het
was groter dan 8 zielen waar Petrus het over heeft. En Gen.7:23 : Noach bleef over en
al wat met in de ark was.
De kleurlingen hebben de zondvloed overleefd als personeel van Noach, zij behoorden
tot diens gezin, huishouding.
Na Noach zijn de volken op de aarde verdeeld, Gen.10:32.
De zonen namen elk hun slaven mee, en velen zijn nadien op zichzelf stammen gaan
vormen en elders gaan wonen.
Deze "dieren" en de rest, het "vee", werd niet gespaard vanwege hun geloof. Alléén
Noach en de zijnen zijn door hun geloof behouden geworden, 1 Petrus 3:20. De rest is
via Noach behouden geworden.
Niet alle Kaïn-nazaten zijn van de aardbodem verdwenen door de zondvloed. De
Kenieten en andere volkeren stammen van Kaïn af en hebben zich vermengd met
Edom-volkeren n.l. Amelekieten, Kenizieten, Jaremelieten, etc. De Askenazen of
Khazaren stammen hier van af, het is een Turks-mongools soort. Kenaz was de zoon
van Elifax, de zoon van Ezau. In het boek van Abba Eban "Mijn volk" kunt U op
pagina 126, 153, 328 over deze Khazaren lezen dat dit de Oost Europese Joden zijn,
waaruit de vermaardste Talmud academisch voortkwamen. Zij waren de dragers van de
Zionistische gedachte, en van de zionistische beweging "de Chaloetsiem".
9.10 Het begrip "vreemdeling"
Het woordje "vreemdeling" heeft in het Hebreeuws en Grieks verschillende
betekenissen. Door de meeste vertalers (ook de Statenvertalers) is dit woord uitsluitend
vertaald in één betekenis. Hierdoor weet niemand wat in feite wordt bedoeld.
In het Hebreeuws heeft "vreemdeling" de volgende namen:
Zar of Zuwr, Strongs Concordance no.2114, wat betekent:
afwijkend, buitenstaander, vijand. Dezen mochten niet in Palestina wonen, net als de
Nokri of Nekar. Een Zuwr is een afvallige Israëliet, die zich als heiden gedraagt b.v.
door geld uit te lenen tegen rente.
Nokri, 5237, immigrant, heiden, opvallende, zoals de Kanaäniet en Amelekiet. Een
buitenlander die niet in de voorrechten van de Ger deelde.
Nekar, 5236, niet semiet, heiden , buitenlander.
Ger, 1616, is een bijwoner, Lev.16:29, maar geen volledige burger, Lev.25:35 en
Exodus 12:48. Iemand die geen grondbezit had, een ontheemde.
Gur, 1481, een gast, buitenlander. Een magur is een pelgrim.

231 Totale Reformatie Deel 1
In het Grieks is "vreemdeling":
Allotrios, 245, dat is andersoortig, geen bloedbroeder, van een andere natie, niet
passend bij, bemoeial.
Van dit woord komt ons woordje: allochtoon. Een Allogenes is iemand van andere
oorsprong.
Parcikos, 3940, is een bijwoner.
Parepidemos, 3927 is een pelgrim.
Xenos, 3581 is een gast, buitenstaander, entertainer.
Iets wat oudtijds vreemd was werd voor vijandig gehouden. Bij de vreemde bestaat
immers een zielenleven dat men niet kan overnemen.
Epidemeo, 1927, is bijwoner, die voor zichzelf een huis maakte.
Het woord GER, 1616 komen wij tegen bij Abraham, Genesis 15:13 : "Weet voor
zeker dat Uw zaad vreemd zal zijn in een land dat het hunne niet is.
En Genesis 23:4 Abraham tegen de zonen Heths: "Ik ben een vreemdeling".
Exodus 2:22 : Zippora baarde een zoon, en Mozes noemde hem Gersom, want ik ben
een vreemdeling in een vreemd land.
Exodus 20:10 : het 4e gebod over de sabbat ... noch Uw vreemdeling ...
Psalmen 39:13 : Want ik ben een vreemdeling bij U.
Magor, 4033 is Vreemdelingschappen, zoals in Genesis 17:8 en 28:4.
5235 De Nekar, Genesis 17:12 De vreemde moest ook besneden worden.
Exodus 12:43 Doch geen zoon uws vreemdelingschaps zal van het Pascha eten.
Obadja vers 12; Toen zoudt gij (Ezau) gezien hebben op de dag uws broeder Jakobs,
op de dag zijner vervreemding.
Deut. 17:15: Over de rechten des konings: Gij zult geen vreemde man tot koning over u
zetten.
2 Samuel 15:19: Ithai, keer weder, want gij zijt vreemd.
Jesaja 56:3,6: De vreemde die zich tot Jahweh gevoegd heeft zegge niet ... om de
sabbat te houden.
Jesaja 62:8: Jahweh heeft gezworen; Indien ik uw spijs aan de vreemde zal geven.
2114 Zar, Zuwr:
Exodus 29:33: Aäron zal de ram eten, maar een vreemde niet.
232 Totale Reformatie Deel 1
Lev.22:10: Ook zal geen vreemde het heilige eten.
Deut.25:5: Zo zal de vrouw des verstorvenen aan geen vreemde man geworden.
Psalmen 69:8: Ik ben mijn broeders vreemd geworden.
8435, Towledah, (= afkomst) Lev.25:6 de dagloner, die bij U als vreemdeling verkeert.
Lukas 24:18, 3939, Kleopas zeide: "Zijt Gij alleen een vreemdeling".
Johannes 10:5, 245, Allotrios, de Goede Herder zet zijn leven ... maar een vreemde
niet.
Handelingen 7:29 3941, 1 Petrus 2:11 Patroikos, Mozes werd vreemdeling.
Hebr 13:2, 11:13 3581 Xenos, dat zij gasten en vreemdelingen waren.
Ef.2:19, Math.17:25 3581 Xenos, wie betalen schatting? de zonen of de
vreemdelingen?
Akeldama, Math. 27:7, graf voor vreemdelingen.
In Genesis 12:3 staat: "In U zullen alle geslachten van de aarde gezegend worden". Nu
staat er niet "eretz" voor aarde, maar er staat: Adamah, d.w.z. voor de geslachten van
Adam alleen.
En wie is dan onze naaste? Uw bloedbroeder! die uit Adam is, en niet de kleurlingen
die niet uit Adam zijn, niet de vreemde, die ver van u af staat. Uw bloedbroeder staat u
nabij, maar een kleurling staat u veraf.
Broeder = awh, Ahi, Strongs 251, 2292 yabam, en in het Grieks adelphos. Delphus =
womb, baarmoeder, dus iemand die uit dezelfde oorspronkelijke baarmoeder is
voortgekomen.
Naaste = 7453, 7934 a fellow, Amiyth 5997, comrade.
Philadelphos daarentegen is een clubgenoot, en dat kan ook een kleurling zijn.
De gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan toont dat de Samaritanen Bloedbroeders
waren, en dat de geestelijke stand in die dagen geen bloedbroeders waren, het waren
Edomieten en Kaïnieten die de posten ingepikt hadden van Levi.
9.11 De kleurlingen
De neger behoort niet tot het blanke ras, en wie nog in het sprookje gelooft dat Cham
door de vloek een zwarte werd, is wel erg naïef.
Op de prediking van Jona te Ninevé zei de koning dat mens en beest met zakken
moesten gekleed gaan, en roepen tot God, Jona 3:6-8.
Deze "beesten" konden dus tot God roepen in zakken gekleed gaan, en vastten. Deze
"beesten" konden zelfs hun leven beteren !!
Jona 3:8 ... en, zij hadden handen. Negers hebben niet als Adam overtreden. Rom.5:14
Jahweh heeft geen duidelijk omschreven plan in de Bijbel onthuld met betrekking tot
de gekleurde rassen, volken en soorten. Wij weten dus niet wat hun uiteindelijke

233 Totale Reformatie Deel 1
bestemming zal zijn. De Bijbel is de gids voor Israël, dat tot vele volkeren, onder
andere namen, zou uitgroeien.
In Exodus 19:12-13 wordt gezegd dat niemand met de handen de berg Sinaï mocht
aanraken, man of beest. Dit moet dan ook een beest zijn geweest met verantwoordelijkheidsgevoel.
Ook in Lev.20:15-16 wordt bedoeld dat een man of vrouw niet met een
"beest des velds" sex mag bedrijven. Een blanke kan zich immers vermengen met de
zwarten, maar niet met de echte diersoorten.
Adam was gemaakt tot regeerder over de schepping, en de negers waren zijn dienaren.
Ook in de ark van Noach zijn deze "dieren" geweest tot knechten, en Cham moet men
een negerin gemeenschap hebben gehad, waaruit Kanaän is voortgekomen.
Kanaän komt van Khanasa, Khanoos = aapachtigen, satyrus, en hij werd vervloekt, niet
Cham.
De Kanaänieten waren donkerkleurige halfbloeden, en uit hen kwamen de Sidoniers,
Jebusieten, Amorieten, Girgasieten, Hevieten en Sodomieten.
Wie is nu de wáre kleurling?
Wit bevat alle kleuren, en zwart is in feite geen kleur.
Waarom noemt men de zwarten: kleurlingen?
Zij worden zwart geboren, leven en sterven zwart en kunnen niet verkleuren.
Een blanke daarentegen wordt: rose geboren, groeit wit op, is groen bij ziekte, is rood
in de zon, is blauw in de kou, is purper bij het sterven.
Wie is nu de ware kleurling? De blanke!
9.12 Rasintegratie en gemengde huwelijken
Wij leven in een vreemde tijd waarin alles kan en mag; men moet immers lief voor
elkaar wezen, niet racistisch zijn. Wat wil men onder "racistisch" verstaan? Is het zo,
dat als wij tegen de gemengde huwelijken zijn, men dit het stempel van racisme geeft?
Men tracht vanuit de Bijbel ons te overtuigen dat er in het O.T. reeds sprake was van
rasvermenging door vooraanstaande personen. Gods gebod was dat Israël apart zou
wonen (apartheid) te midden van de andere volkeren en rassen, Ezra 9:2; Psalmen
106:35; Lev.18:23.
In Num.12 wordt Mozes door Aäron en Mirjam weerstaan vanwege zijn vrouw, een
Kuschiet. Elohims toorn ontsteekt echter tegen Mirjam en Aäron. Waarom deze zaak ?
Men neemt aan dat alle Kuschieten zwart waren. Het was in de Bijbel de gewoonte om
iemand te noemen naar het land waar hij vandaan kwam en niet naar zijn ras. Zo kon
men Mozes in Ex.2:19 een Egyptische man noemen, dit terwijl hij een geboren Israëliet
was.
In Deut.26:5 wordt Jakob een Arameeër genoemd (Syriër). In Gen.25:20 wordt
Rebekka de dochter van Bethuel de Arameeër genoemd. Zij waren géén Arameeër,
maar Hebreeërs als familie van Abraham ... Terah ... Heber. Genesis 24:1-4 alwaar
Abraham zijn knecht zweert dat deze een vrouw voor Izaak moest halen uit zijn
familie. De strengheid om het ras zuiver te houden zien wij bij de aartsvaders, ook
Izaak beveelt Jakob geen vrouw van de Kanaänieten te nemen, Genesis 28:1,6,8.
234 Totale Reformatie Deel 1
In Ruth zien wij hetzelfde. Num.32:33, Jozua 13:24-32 geven aan dat het oosten van de
Jordaan aan de stam Gad, de stam Ruben en halve stam van Manasse werd gegeven ...
dit was de vlakte van Moab, ook wel velden van Moab geheten.
In 1 Kron.4:22 lezen wij dat er mannen van Juda over dit deel geheerst hebben. In deze
velden van Moab is Elimeleg en Naomi gaan wonen vanwege de honger, en daar
kwamen hun zonen in aanraking met de daar wonende Israëlitische vrouwen .. Ruth en
Orpa.
Het is vandaag de dag nog zo dat iemand die emigreert naar een ander land na een
aantal jaren genationaliseerd wordt tot burger. Veel Hollanders zijn op deze wijze
Canadees, Amerikaan, etc-. Komt men dan eens over ... kan men zeggen : Ha, die
Canadees!
Zo werd Ruth een Moabietische genoemd, hoewel haar oorsprong Israëlitisch was. Een
Moabiet was van Jahweh vervloekt tot in tien geslachten, d.w.z. voor altoos.
Een echte Moabiet zou nooit kunnen of mogen zeggen: Uw Elohim mijn Elohim ....
Uw volk mijn volk!!!!
Boaz was een rechtgeaard Israëliet die nooit met een échte Moabietische zou zijn
getrouwd. Uit hun huwelijk kwam Obed, Isaï en David, waaruit de Kurios is geboren.
Denkt men nu werkelijk dat Elohim de Gezalfde zou laten geboren worden uit dit
vervloekte bloed? Lees Deut. 23:3 dat géén Ammoniet of Moabiet tot in het 10e
geslacht in de vergadering van Jahweh mocht komen (d.w.z. nóóit).
De aartsvaders hebben zich getrouw gehouden aan het Goddelijk bevel zich niet te
vermengen met andere rassen, om het heilig zaad rein te houden. Zowel Hagar/Ketura,
als Asnat van Jozef waren van origine semieten (is wetenschappelijk te bewijzen).
Jakob gaf zelfs de eerstgeboortezegen aan Efraïm en Manasse!! Israël was een apart
gezet volk, Deut.7:6-8.
Mozes was volgens Elohim getrouw in álles, Num.12:6-8, en zou hij dan in het
raszuiver-houden gefaald hebben? Zippora was de dochter van Jethro/Rehuel priester
van Midian, Exodus 2:18, en Midian was een afstammeling van Ketura/Abraham.
Abraham hield ál Elohims geboden, Genesis 26:5, en zou hij dan toch rasvermenging
gepleegd hebben ? De Joden zeiden dat Yashua een Nazarener was, toch was Hij
Bethlehemiet!!
9.13 Kaïn en zijn nageslachten
Eva zei : "Ik heb een man van Baälim gekregen", ziende op Kaïn. De naam Kaïn
betekent o.a.: verkregen/gekocht. Er was inderdaad een hoge prijs voor betaald, d.m.v.
de verleiding, de val in dé zonde.
De Joodse Encyclopedie zegt heel eerlijk dat Kaïns échte vader niet Adam was, maar
een Demon, 181:275.
Kaïn wordt ook Bel genoemd, dat betekent: vermengen.
Kaïn heeft een negerin ter vrouw genomen, n.l. Isthar, Isis of Kali, afgebeeld door een
vrouwelijke Cobra.
Bel was de stichter van Babylon, met de god Marduk= Nietsnut.

235 Totale Reformatie Deel 1
Kaïns teken en neuskenmerk was verscheiden van dat van Adam, Eva, en Abel. Dat
kon ook niet anders vanwege de zwarte inmenging, en zo werd zijn neus een "flate
nose", stomp, in een zes-model.
Nu staat in Leviticus 21:18 dat een mens met een stompe neus ... niet tot Elohims altaar
mag naderen. De meeste vertalers hebben dit ánders vertaald, doch sommige Engelse
vertalers hebben "flat nose" en dat is goed. Waar het om gaat is dat wij moeten weten
dat het Satan via Kaïn is gelukt om een type mens te verwekken via Eva, die het
uiterlijke heeft van een Adamskind, doch het innerlijke van een neger. Zo presenteert
zich het nageslacht van Kaïn, ingemengd met Amalek en Ezau, in het jodendom als
zijnde het "uitverkoren volk" (van Nachash) Jahweh waarschuwde Kaïn: De zonde ligt
aan de deur! Die deur is niets anders van de ingang der baarmoeder, want dáár lag voor
Kaïn het criterium, de plaats van rasmix, 1 Johannes 3.
Uit Kaïn kwam later Nimrod, de leider der tirannen, hoofd der Satyrs, die men wel Pan
en Capricorn noemde. Als hoofd der
satyrs (half man - half bok) kreeg Nimrod de naam Saturn.
Het Hebreeuwse woord voor duivel = satyr. Deze satyrs waren halfbloeden, afgebeeld
met vleugels. Die eens gebeten is door een satyr (vermengd) raakt het gif nooit meer
kwijt. In India is Buddha afgebeeld als neger, en Buddha en Nimrod zijn één en
dezelfde. Osiris was eveneens zwart. Vanaf oude tijden heeft men de neger-god
aangebeden. Augustinus leerde dat álle mensen van Adam afstamden, ook de negers,
en dat Christus gekomen was om alle negers blank te maken. Augustinus was
halfbloed, alsook Tertullianus , Athanasius, en mogelijk Origenes, Cyprianus en
Clement v. Alexandrië. Om deze reden moeten wij hun invloed op de vroege kerk
minachten. Kaïn en Nimrod hadden kannibalisme als onderdeel van hun religie, gelijk
de negers; de priesters van het R.K. (= Nimrod) geloof, leren dat Christus opnieuw is
gekruisigd in elke communi, en dat de elementen brood & wijn wezenlijk veranderen
in vlees & bloed (de transsubstantiatie-leer) = puur kannibalisme! Rome draagt dus
duidelijk het teken van het beest (des velds). Vandaar dat men ook zoveel zending
bedrijft en negro-mongrolisatie voorstaat, waardoor reeds geheel Z- Amerika
verbasterd is. Blanke: Vermeng u niet!
Ook de Joden zijn volgens o.a. de minister van Syrië kannibalen, want met hun rituele
moorden tijdens Pascha, op heiden kinderen, neemt men hun bloed en maakt men er de
Matzoth’s mee. De Syrische minister van Defensie, Mustafa Tlas, schreef hierover een
boek: The matzoth of Zion.
FLAT NOSE, zie Strong concord. 2763 Khaw-ram -- have a flat nose -- to be blunt as
to the nose.
9.14 De vreemde vrouwen en hun cultuur
De wereld draait om geld en vrouwen, en dat zien wij bij Salomo. Toen deze koning
oud was geworden neigden de vreemde vrouwen zijn hart naar de vreemde goden ...
zodat hij niet meer onverdeeld leefde met zijn Elohim.
236 Totale Reformatie Deel 1
Zijn geestelijk verval hing eensdeels samen met zijn ouderdom: de minnaar van zoveel
vrouwen werd hun slaaf, en zij hielden hem aan hun leiband. Oud en zwak, niet meer
bestand tegen die overmacht. Salomo, de man met een open hart: open voor het leven,
voor het licht der zon, ja open voor al wat de vele vrouwen hem aandroegen. En juist
het hart van Salomo was zo open, recht en sterk ... dat het slechts alléén door vrouwen
kon worden omgebogen.
De man die zelf waarschuwde tegen de vrouwen "welker harten netten waren" zat
tenslotte zelf in hun netten gevangen!!
De feiten tonen dat hij de (vreemde) vrouw te laat leerde kennen. In de kracht van z'n
leven dacht hij de vreemde vrouwen wel de baas te blijven, doch hij werd ouder , en z'n
kracht verviel; en dat had hij nooit voorzien.
In de kracht van z'n leven stond hij open voor het internationale, tot wat ver buiten zijn
landsgrenzen lag. En die vreemde vrouwen hadden zulk een kracht, door met niets
minder tevreden te zijn dan ... met het hart van Salomo.
Er is geen andere stelregel te maken dan: Wie een vreemde vrouw neemt, kan er van op
aan dat hij vroeg of laat zijn hart verliest !!
Vandaar dat de vrouw op de cultuur zo'n grote invloed heeft. Bileam zag dit in, en
raadde dat het volk Israël op geen andere wijze kapot was te krijgen dan ... vreemde
vrouwen er naar toezenden. Het cultuurleven kan zich immers niet ontwikkelen zonder
de vrouw. De vrouw geeft aan het cultuurleven teerheid en schoonheid, terwijl de man
er de kracht en sterkte aan geeft.
Wanneer de man z'n innerlijk door de vreemde vrouw verliest, blijft er niets anders
over dan alleen vrouwelijke teerheid, wat een tijdelijk karakter heeft. Oude culturen
gingen ten onder doordat de vrouw de man overwon. In zeer oude talen is het woord
"vrouw" en "overwonnene" hetzelfde. Emancipatie of gelijkschakeling is de
doodsoorzaak van een cultuur.
Hierbij is vooral het internationale liefdesverkeer fnuikend. De vreemde vrouw heeft
iets in zich wat zij nooit prijsgeeft, n.l. haar herkomst, sociale en religieuze erfenis ... of
anders gezegd: zij raakt haar nestharen nimmer kwijt.
Dat is Salomo's val geworden. Wanneer men een bepaald soort hond niet de baas blijft,
zal deze U ten laatste aanvallen en verslinden. Ditzelfde zei Albert Schweitzer van de
zwarten.
Vreemde vrouwen zullen de religie van hun opvoeding nooit prijsgeven; zij zijn uiterst
conservatief, en zullen ten laatste het hart van de man ombuigen.
Apollo stond z'n zoon Phaeton toe om op één dag de zonnewagen te besturen. Dat ging
goed, totdat hij zich door de Schorpioen liet afleiden en hij de zonnewagen liet
kantelen. De liefde van het hart gaat de rechte weg, doch als de hartstocht (scorpio)
haar afleidt, kantelt de wagen! Dit veroorzaakte een kosmische ramp --- doch als het
hart van de man wordt omgebogen, veroorzaakt dat een individuele en familiaire ramp.
Zodra er oorlog of crisis komt ... zal de vreemde vrouw de zijde van haar vaderland
kiezen en haar man verlaten.

237 Totale Reformatie Deel 1
Israël in het Westen is Elohims vrouw, en nooit zal zij haar ware afkomst vergeten,
alhoewel zij afgehoereerd is, en zij haar Elohim heeft verlaten. Nee, haar herkomst
staat in haar bloed, in haar genen.
Zij is als Ohola, Ezechiël 23. In het diepst van haar hart zetelt het besef van haar ware
identiteit.
Eenmaal weer ontwaakt zal zij identiteitstbewust haar echte man wederom beminnen,
Jashua de Messias!
Jesaja 54: Uw Maker is Uw man, Jahweh is Zijn Naam. Dan zal Zijn liefde de banier
zijn over haar, en de Vrouw de Man omvangen, en beider harten één zijn, gericht op
het Hemelse Jeruzalem, de Woonplaats des Allerhoogsten.
Dan zal er gezegd worden tot de vreemden: Henen uit, ga weg van hier!
Dan zal de Bruidegom zeggen: Mijn lust is aan haar; en zal de Bruid zeggen: Gij hebt
mij het hart genomen met één Uwer ogen!
En de Geest en de Bruid zeggen: Kom spoedig!
9.15 Elohims zorg over Zijn vrouwenzaad
Psalm 128 Dr. F.L. Bakker. Godsopenbaring:
De afzondering van Israël was noodzakelijk totdat het volk zo groot was geworden, dat
er geen gevaar meer bestond voor vermenging met vreemde volkeren.
In Egypte bestond het gevaar voor algehele vermenging niet.
De Egyptenaren vonden de schaapherders een gruwel. In Kanaän was dat gevaar er
wel, denk aan Juda/Thamar.
De vreemde elementen mochten niet in Israël komen.
Jahweh waakte voor dit volk, bracht het via Jozef in Egypte, liet hen in de verdrukking
groeien en bracht het als "volwassen" terug.
Altijd heeft de Satan geprobeerd om door middel van vermenging het volk stuk te
maken, doch het is niet gelukt.
De hegemonie is sterker dan het schisma.
9.16 Bileams raad tot rasvermenging
Bileam is geïdentificeerd met de Edomitische vorst Bela, zoon van Beor te Petor, zie
Genesis 36:32.
Edom had waarzeggers van top formaat, Jeremia 49:7. (Bijbels historisch woordenboek
I p.259) Merkwaardig dat de cultus van het Alziend oog van de Edomiet Bileam kwam,
en later van Adam Weishaupt, wederom een Edom-Jood.
Num.24:3. Bileam, de man wien de ogen verlicht zijn, zegent Jakob. Jahweh, zeide hij,
ziet geen boosheid in Israël. Jahweh zijn Elohim is met hem, en, let op, het geklank des
konings is bij hem, de 1e pijler van het Godsrijk.
Bileam gaf de raad om tot rasvermenging over te gaan opdat Israël ten gronde zou
vallen, er uit Israël geen echte ras-Messias zou kunnen voortkomen. Het is volgens
238 Totale Reformatie Deel 1
deze zelfde raad dat Dr. B. Chrisholm (dir. van de Wereld-gezondheidsdienst der V.S.)
de rasvermenging ziet als een der beste middelen tot verbetering van de geestelijke en
lichamelijke gezondheid van de mensheid (het beste middel om Israël kapot te krijgen)
en alzo de weg bereid tot één wereldregering.
De Telegraaf van 01-02-1978 zegt ons dat er in Engeland (Efraïm) een ware rel
losbarstte toen de Tory-leidster Margareth Thatcher zei dat Engeland overstroomd
wordt door mensen van een andere cultuur. Zij wilde drastische beperking van immigratie.
Men maakte haar uit voor racist en onruststoker. Enoch Powell had reeds 10 jaar
geleden hiertegen gewaarschuwd en merkte tegen mevrouw Thatcher op dat haar
plannen lang niet meer voldoende zijn, want volgens hem hangt de toename van het
aantal kleurlingen in Engeland niet meer van de immigratie af, maar veel meer van het
hoge geboortecijfer van deze groep binnen het Gemenebest. De stroom is alleen te
keren door immigranten naar hun eigen landen terug te sturen.
Wij weten inmiddels dat de gekleurde rassen niet van Cham afstammen, en dus niet -
Noachietische volkeren zijn. Het staat wetenschappelijk vast dat Chamietische
volkeren grotendeels het thans zogeheten Joodse menstype bezaten.
De Telegraaf van 14-02-1978 meldt ons dat de Britse kiezer van mevrouw Thatcher in
haar stelling vond, dat ... "Zij heeft kennelijk de vinger op een heel zere plek heeft
gelegd", stond er in het verslag.
Gelukkig zijn (en gaan) de ogen van dit Efraïm-Israël open voor de herhaling van de
aloude Bileam list. Bileam die in zijn profetie en zegen zei: "Zie, dat volk zal alleen
wonen, en het zal onder de heidenen gerekend worden".
Num.23:9 .... was ook degene die (zonder Elohims Geest) de raad gaf tot hoererij ...
rasvermenging. Het Israël van toen .... en het Israël van nu kan alleen kapot gemaakt
worden door .... RASVERMENGING.
Niet dat wij als Israël in het Westen de gekleurde rassen mogen haten. Niet vermengen
houdt niet in dat we hen discrimineren. Juist wanneer we hen als Christenen liefhebben
zullen wij hen de rasvermenging willen besparen, gezien de gevolgen ervan, denk aan
de bastaarden.
Israël zij op z'n hoede voor de satan die nog een kleine tijd heeft om Israël te ruïneren
zodat het mogelijk niet in staat zal zijn voor de toekomende eeuw koninkrijk van
Elohim te zijn. Laten wij ons bloed (ras) zuiver houden, want Israël is een uitverkoren
ras, zie 1 Petrus 2:9. Waarschijnlijk zullen de Engelen bij hun opdracht van Jahweh de
maatstaf hanteren van de raszuiverheid tot in het 10e geslacht (geen onreine zal er in
het nieuw Israël komen). Geve Jahweh aan ons Israëlieten verlichtte ogen des
verstands, niet naar de orde van het Alziend oog, maar door Zijn Heilige Geest, opdat
wij eenmaal voor Hem als een Heilige natie zullen staan zonder vlek of rimpel.
Onze Elohim zal de wijsheid der (Edom) wijzen doen vergaan, ook de laatste list die
Bileam nog wist af te vuren op Israël. In Engeland staat de Islam-religie op de 2e
plaats, wat bewijst hoeveel vreemde rassen zich in dat land ophouden. In de ogen der
zwarten zijn de blanken superieur, en het is voor hen een grote eer wanneer zij blank

239 Totale Reformatie Deel 1
bloed in de aderen krijgen. Juda schijnt wel zeer gevoelig te zijn geweest voor vreemde
vrouwen.
In Maleachi 2:11 lezen wij dat Juda de heiligheid des Heeren ontheiligde doordat hij de
dochter eens vreemden gods huwde ... en Jahweh de man die zulks doet zal uitroeien
uit de hutten Jakobs.
Rasvermenging zit in Juda's bloed zodat de echte Juda onherkenbaar werd en als Jood
over de wereld is komen te zwerven .. buiten de hutten Jakobs.
Ben Goerion heeft kort na 1948 op een Zionisten Congres gezegd toen hij zich tot het
niet Israëlische Jodendom richtte, dat men toch vooral BLANKE Joden naar de nieuw
staat Israël moesten sturen, anders zou dit nieuwe Israël fataliter tot een Levantijns
schertsstaatje moeten ontaarden.
9.17 Verbeteren van wetten rasdiscriminatie
Er moeten nodig betere wetten komen om de weg te banen naar een multiraciale
samenleving, zulks komt uit de mond van staatssecretaris Leyenhorst.
Wat men onder "discriminatie" verstaat of verstaan wil, is niet datgene wat het volk
denkt dat men daaronder verstaat.
Discriminatie betekent voor de wegbereiders tot een multiraciale samenleving ...
omgekeerde discriminatie, ... omdat men niet ons volk op een andere wijze vals kan
beschuldigen, dan wanneer ons volk zélf bepaalde maatregelen denkt te nemen tegen
foutieve gang van zaken.
Ons volk discrimineert niet wanneer het zich terecht keert tegen de steeds groter
wordende stroom buitenlanders (meest gekleurden) die ons overbevolkte landje
binnenkomen. Nee, het zijn juist de lieden die deze vreemde rassen en culturen bewust
op ons af laten en ons land binnenhalen die écht discrimineren !!
Zij discrimineren deze personen of groepen door hen uit hun eigen land en cultuur weg
te halen (onder allerlei mooie voorwendsels) en in een vreemd land te plaatsen waar zij
nooit voor 100% zullen aarden. Zij maken deze mensen tot een prooi waartegen onze
bevolking zgn. discrimineert.
Natuurlijk moet ons volk door nieuwe wetten monddood verklaard worden en de
schuld krijgen, om vooral het streven van deze nieuwe wereldorde-hervormers niet in
de weg staan. Wij worden geacht ons ras en onze cultuur zónder enig tegenspreken
prijs te geven voor hun nieuwe samenleving, en mogen dan toch wel heel erg blij zijn
als wij een heel klein plaatsje daarin ontvangen (eventueel in strafkampen).
Het zijn niet de vreemde rassen die hier binnenkomen die door deze lieden worden
gediscrimineerd, maar vooral wijzelf, ons eigen volk. Ons wordt ons rasbewustzijn en
onze eigen cultuur ontnomen, en men breekt bewust onze eeuwenoude samenleving af
om de nieuwe multi-raciale daarvoor in de plaats te stellen.
240 Totale Reformatie Deel 1
Het volk heeft het altijd gedaan, en wij ontvangen de schuld n.l. dat wij niet meer zo
gastvrij zijn als vroeger etc-.
Hier mee zijn wij bij voorbaat veroordeeld!!
Zijn deze samenzweerders dan zo gastvrij? Helemaal niet, maar het is omdat zij munt
kunnen slaan uit deze vorm van chaotisering.
Er moet dus een instituut komen tegen rassendiscriminatie, en dat zal dan wel weer
onder leiding staan van een j... !
Ook in Nederland wil het blijkbaar niet zo erg met de ras-mixing. Men meent altijd dat
er in Handelingen 17:26 zou staan dat alle rassen uit één bloede zijn geschapen. I.
Panin vertaalt het: Hij heeft uit één, ieder volk van mensen gemaakt. Het woord "bloede"
staat niet in het Grieks. Wij zijn wel terdege verschillend van de gekleurde rassen;
al vertoont het straatbeeld dat vele paartjes gemengd zijn. Het kan niet, en leidt tot
verderf.
9.18 De nieuwe anti-discriminatie wet
Het artikel luidt: "Allen die zich in Nederland bevinden worden in gelijke gevallen
gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke
gezindheid, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan".
In de Barneveldse krant van 19-02-1982 geeft A.de Kwant een interview met Ria
Beckers, fractievoorzitter van de PPR-Tweede-Kamerfractie.
Er moet worden opgekomen voor de zgn. "minderheden", doch, het belangrijkste doel
van deze wet is de eindconclusie van Ria Beckers om de mentaliteits-verandering van
ons volk te bevorderen! (dat gaat dan echter wel in de decadente richting á la model
Sodom & Gomorra).
Verder, "solidariteit" met mensen die het moeilijk hebben, met name de homofielen
(aldus Ria Beckers). Waarom vraag je je dan af, is men niet solidair tegenover allerlei
gevangenen? Moeten deze mensen jarenlang worden gediscrimineerd in hun cellen?
Kan men de criminelen niet eens solidair behandelen? Of gaat dit te ver voor onze
wetgever? Vele criminelen hebben toch óók recht op eigen levensovertuiging, vrijheid
van handelen en denken? Welnu, er zijn veel dieven, belastingontduikers enz.- die de
handels wijze van het kapitalisme, van de staat en belastingdienst corrupt vinden,
doordat de staat de inflatie zelf verhoogt door ongelimiteerd bankbiljetten erbij te
drukken. Wanneer deze mensen zich verzetten of vergrijpen, stopt men hen in de cel. Is
dit gelijke behandeling ten opzichte van de heren die de prijzen opdrijven en de
concurrentie opdrijven met schijntekorten.
De anti-discriminatiewet is niet datgene wat men ervan zou verwachten, want juist mét
deze wet gaat de overheid het ware discriminatie-spel op gang brengen n.l. tegen de

241 Totale Reformatie Deel 1
gewetensbezwaarden, tégen de eeuwenoude Nederlandse veel geroemde goede
mentaliteit.
Mensen met een dergelijke (homofiele etc-.) geaardheid ontneem je het meest
elementaire recht om zichzelf te zijn, aldus Ria Beckers. Maar waarom ontneemt men
wél de criminelen hun het recht en die vrijheid? Waarom sluit men hen jaren op ?
Waarom laat men hen niet zichzelf ?
Volgens Ria Beckers moeten wij écht gaan discussiëren. Ja, Nederland wordt een
discussieland; er wordt 27 miljoen gulden uitgetrokken voor een energie-discussie
(daar hebben wij met z'n allen een nieuwe c.v.-ketel voor!) Wij kunnen niet eindeloos
discussiëren, wij moeten ons houden aan gezond denken, natuurwetmatig handelen,
ánders verzeilen wij in de mist. Daarom, deze wet moet gewoon als handvat dienen
voor de wetgever om te komen tot een mentaliteitsverandering, en wel á-religieus, á
politiek, á natuurwetmatig, anti-God/christelijk, naar het model van de oprichter van de
USA, T.H. Jefferson 1776 samen met B. Franklin, de onafhankelijkheidsverklaring,
waarvan één passage treffend veel overeenkomt met de nieuwe wet: "Wij beschouwen
deze waarheden als vanzelfsprekend n.l. dat alle mensen gelijk zijn, dat zij door hun
Schepper begiftigd zijn met bepaalde onvervreemdbare rechten en dat daartoe behoren
leven, vrijheid, en het nastreven van geluk". Jefferson baseerde dit op de filosofieën
van Locke en Rousseau (hij was de 3e president van de V.S.) Bezie de dollarnote en
wat daarop staat n.l. NOVUS ORDO SECLORUM = het begin van een nieuw tijdperk,
en A PLURIBUS UNUM = een gemengde menigte, een multiraciale samenleving.
Wanneer onze overheid de "geaardheid" van homofilie etc-. niet meer bestrijdt en straft
zoals weleer, zien wij dat deze overtreding tegen de natuurwetten zichzelf straft (te
lezen in een artikel van de Telegraaf van 05-01-1982 door Frits Gongrijp over de
"nieuwe ziekte" die via het geslachtsverkeer vele slachtoffers velt, voor 92%
homoseksuelen.
Ria Beckers wil uit de ethische "woonplaats" (de samenleving) wel de criminelen etc-.
opbergen in cellen, maar de homofielen vrij spel geven.
Er wordt met twee maten gemeten. Men wil discussiëren, maar niet radicaal natuurwetmatig
handelen. Bij dit discussiëren moeten wel de oude waarden overboord en vele
christenen hun visie wijzigen om de nieuwe wet te huldigen.
Nee, de Bijbel is niet solidair met het kwade of deze "geaardheid". Al wat in strijd is
met de natuurwetten, met de zede-en politionele wetten van de Schepper wreekt zicht.
De Bijbel toont zich solidair met zondaars, niet als zodanig om hen in het kwade te
laten of hen te stimuleren nog meer kwaad te doen, maar om hen te bevrijden. Niet een
bevrijding zoals Ria Beckers dat ziet, maar een bevrijding van Elohim, een verlossing
van die kwade/zondige "geaardheid" die eigen is aan de Kaïn-Ezau-kinderen, de
kinderen des bozen, het overspelig en zondig geslacht, waarover Yashua het had. Joh.8.
Bevrijding betekent volkomen verlossing van de last waaronder men gebukt ging, of de
geneigdheid waarmee men behebt was, en NIET om hen maar eens lekker de vrijheid
242 Totale Reformatie Deel 1
te geven hun zonde-afwijkende levenspatroon ongestraft en ongelimiteerd te laten
uitleven.
Dat het christendom meer slaapt dan wakker is, heeft Ria Beckers volkomen terecht
opgemerkt, maar ... gelukkig gaan door deze uit de hand lopende gebeurtenissen veler
ogen open.
Dit artikel is wel genoemd de vlag op de nieuwe grondwet, de kroon op het werk van
de grondwetgever. Het is de wet van gelijke behandeling!
Wanneer men de Bijbel niet meer gelooft dat alle mensen en schepselen niet gelijk zijn,
dan mag men in gerede toch wel aannemen dat een man als Dr. Albert Schweitzer die
zijn leven in Lambarene heeft doorgebracht met allerlei rassen, geloofwaardig is
wanneer hij zegt: "Deze mensen zijn van een lager ras. Zij hebben niet de
begaafdheden etc-. als de blanke. Als de blanke poogt onder hen als huns gelijke te
leven zullen ze hem vernietigen en opeten. Verbroedert u nooit met hen!! Gij moogt ze
ook niet als Uw sociaal-gelijken erkennen, anders eten zij u op".
Door deze nieuwe wet behoeven wij ons ook niet meer druk te maken over "antisemitisme"
(wat daaronder dan ook al wordt verstaan) want dan mag er ook geen
sprake meer zijn van "het uitverkoren volk"! Deze wet brengt dus een "holocaust"
opgang tegen de Joden!! Deze nieuwe wet werkt het zogenaamde "anti-semitisme" in
de hand!! De Joden zeggen toch dat zij het "uitverkoren volk" van Jahweh zijn, en dat
druist tegen de gelijkheid in!
9.19 Apartheid
Het is in de schepping gegeven dat soorten, rassen en variëteiten elk met hun eigen
partners paren en dezelfde soort voortbrengen en alzo hun eigen ras instandhouden.
Blanken brengen blanken voort, chinezen brengen chinezen voort, apen brengen apen
voort, en koeien brengen koeien voort, etc-.
Wanneer een zwarte met een blanke huwt ontstaan er halfbloeden en bastaarden, die
nóch blank, nóch zwart zijn ... het ras heeft hiermee opgehouden ras te zijn.
De natuur zelf leert ons dat de"soort zoekt de soort".
Ook in onze Nederlandse volksliederen komen zinsneden voor die op rasbewustzijn
duiden o.a. :
"Ben ick van Duitschen bloede" uit het Wilhelmus,
en "Wie Nêêrlands bloed in d'aadren vloeit, van vreemde smetten vrij".
Wat zegt de Bijbel ?
Adam en Eva brachten kinderen voort, en het blanke "ras" is van hen afkomstig.
Vermengingen vonden reeds spoedig plaats, te lezen in Genesis 6:1-2 met de producten
die hier uit voortkwamen en die door de zondvloed zijn verdelgd.
De foutieve gedacht dat alle mensen één zijn en er geen verschil is tussen rassen, stamt
reeds uit de tijd van de torenbouw van Babel, Genesis 11.

243 Totale Reformatie Deel 1
Men zei toen: De mensheid is één --- deswege verstrooide Elohim hen door middel van
de spraakverwarring.
Noach was nog raszuiver, maar zijn zoon Cham niet, en diens zoon Kanaän ontving de
vloek.
Het is echter fout te veronderstellen dat alle negers en kleurlingen van Kanaän of Cham
af zouden stammen.
Negers zijn geen blanken en stammen niet van Adam en Eva, maar zijn de "wezens des
velds", en zijn later weliswaar vermengd met blanken.
Uit Noach kwam later Abraham, met de zonen Ismaël (natuurlijk zaad) en Izaäk
(geestelijk verwekt zaad).
Izaäk gewon Ezau en Jakob. Ezau huwde met Kanaänitische vrouwen. Jakob trouwde
in zijn ras, en bleef raszuiver, en uit hem stamt het Anglo-
Saksische/Keltische/Germaanse ras.
Abrahams eerste zoon Ismaël was niet van Sara, maar van de Egyptische slavin Hagar,
en uit hem stammen de Arabieren. Vandaar hun donkere huidskleur, doch zij zijn
beslist geen negers of kleurlingen.
Elohim verbood Israël met heidenen te trouwen, Deut.7:4, maar het werd dikwijls wel
gedaan, o.a. Num. 25, Ezra 9. Gen.46:10.
Bileam wist ook dat het ware blanke ras (niet de Joden) op slechts één wijze kapot was
te krijgen n.l. door rasvermenging!
Yashua zei: "En het zal zijn als in de dagen van Noach, etc-." ... en wijst dan op de
huidige rasvermenging als kenmerk van het einde der tijden.
Deut. 10 over de vreemdeling
Kijk, een enkele vreemdeling is geen bedreiging voor ons volk, maar hele horden
vreemdelingen zijn een levensgrote bedreiging gaan vormen, waartegen ons volk in het
harnas moet komen, wil het als volk voort blijven bestaan.
Ons volk, en het Westen, zijn altijd vriendelijk geweest jegens verdrukten en
vreemdelingen, mits er niet van een "plaag" of "invasie" sprake was.
Zodra hiervan wel sprake is gaan de nationale gevoelens meer spreken dan de
medelijdende. De geestelijken vormen een uitzondering, want zij zijn de papegaaien
der politici, en proberen het volk met de Bijbel in de hand monddood te maken. Zelfs
vanuit SGP, GPV-zijde komen de onzinnige steunbetuigingen aan de duivelse politiek
om Nederland vol te proppen met allerlei asyllanten.
9.20 Het westen overspoeld met vreemdelingen
In West-Duitsland waren er 20 jaar terug 100.000 buitenlanders; 1985 4 miljoen !!
(Anno 1997 komen er 40.000 per maand binnen !!!)
De geboorteaanwas der vreemdelingen is schrikbarend:
Geboorteaanwas, aldus een Duits blad:
Jaar W-Duitsers Buitenlanders Gemengden Procent
244 Totale Reformatie Deel 1
1960 1.030.000 4.000 8.000 1%
1974 504.000 96.000 22.000 19%
1980 350.000 130.000 32.000 25%
Binnen de kortste tijd bestaan er geen Duitsers meer, want een volk sterft uit als
rasvermenging, geboortebeperking en toevloed van vreemdelingen zich ongeremd
voortzet. Dit voorbeeld geeft Hawaï, alwaar in 100 jaar de Hawaïers restloos ten onder
zijn gegaan. Wij in het Westen hebben eigen mensen nodig met know-how; de
gastarbeiders kunnen wel werken, maar niets uitvinden.
De begaafden nemen af, en vele onbegaafden komen er voor in de plaats. De grond
voor deze geboorte-onderscheiding ligt in de verstedelijking. Begaafden leven meestal
in de levensvernietigende steden met een hoge geboortedaling. Kinderen-krijgen wordt
voor de begaafden te duur en te lastig. Vooral academici hebben weinig of geen
kinderen, omdat intelligentie voor 80% erfelijk is, kan dit niet zonder gevolgen zijn. De
samenstelling der bevolking kan op deze wijze in weinige jaren geheel veranderen.
Wanneer wij van een bevolking uitgaan -- begaafden en onbegaafden op een zelfde
niveau, en als de begaafden gemiddeld in 33 jaar drie kinderen voortbrengen, tegen de
onbegaafden in 25 jaar vier kinderen, verandert de bevolking na 100 jaar tot 17,5%
begaafden, en na 300 jaar zijn er nog slechts 0,9% begaafden. Deze onstabiele verhouding
zorgt voor een toenemend aantal a-socialen en criminelen. Een cultuur bloeit
wanneer de begaafden zich overvloedig voorttelen. Vandaag de dag worden de
onbegaafden, erfziekelijken, etc-. door middel van de medische wetenschap in leven
gehouden en telen zij zich ongeremd voort, met alle noodlottige gevolgen van dien.
Wanneer zich dit voortzet, wordt volgens de Amerikaanse geneticus Prof. Muller, de
aarde één groot ziekenhuis. Bij erfziekelijken is voortplanting immers onverantwoord.
Goede voorlichting en maatregelen bestaan nog niet daartegen. U ziet hoe ons Westen
kapot gaat aan de satanische inwerking der CFR. Door de geruisloze volkerenmoord
via abortus, sterelisatie, geboortebeperking, vergiftiging, etc-, worden de kinderen
Jakobs vernietigd. God zal het behoeden. Onderstaande uit: Tot Vrijheid Geroepen.
Met grote spandoeken stonden de gastarbeiders, Surinamers, Molukkers en Turken
voor de N.O.S.- ingang op 18 mei 1981 waarop geschreven stond:Weg met Fascisme,
en dergelijke leuzen meer. Men verzet zich tegen de Centrumpartij etc-.
Op deze wijze worden de Nederlanders monddood gemaakt. Vaderlandstrouw en
rasbehoud zijn/worden zaken waarover men vandaag de dag niet meer vrijelijk mag
spreken. Er zijn immers geen verschillen, zegt men.
Ons volkslied, het Wilhelmus spreekt echter wél van "Duytsch bloet", en een ouder
volkslied luidde: "Wien Neerlandsch bloed in d'aadren vloeit, van vreemde smetten
vrij".
Allemaal verouderde zaken?
In het Duits is een goed boek van Helmuth Schelsky: "Die Arbeit tun die anderen". --
Klassenkampf und Priesterherrschaft der intellektuelen.

245 Totale Reformatie Deel 1
In het Nederlands heeft drs. R. Slot, Capellestraat 7, Axel 4571 PX een studie genaamd
: "Kort overzicht van het vreemdelingenvraagstuk".
Wij zien dat Nederland een veel-rassen-land is geworden, waarin de Nederlander zich
moet aanpassen (de andere rassen blijkbaar niet).
De Nederlander staat machteloos en ervaart het als een dwang van overheidswege
opgelegd dat de andere rassen met grote getale worden binnengehaald, onder allerlei
voorwendsels.
De Nederlander voelt zich verraden en zo langzaam aan worden wij vreemdelingen in
eigen land. Op deze wijze is ons volkskarakter nog moeilijk te bewaren en zijn wij een
veelkleurige massa.
De verschillen in ras, taal, religie en beschaving zijn te groot om een algehele versmelting
te verwachtten, dus blijven wij met enorme tegenstellingen zitten, hetwelk
onvermijdelijk wrijvingen geeft.
De kapitalistische instelling dat de proletariër internationaal verplaatsbaar is, is
onmenselijk en onaanvaardbaar.
De enige oplossing is dat de vreemdelingen naar hun landen terugkeren, en dat zullen
zij straks moeten wanneer de Messias wederkomt.
9.21 De komende grootste revolutie
Ons huidige wereldwijde systeem van uitbuiting legt de eieren waaruit het nieuw
systeem zal worden uitgebroed.
David werd tot een bendehoofdman, en ieder die een schuldeiser had of uitgerangeerd
was naderde tot hem. Dit werd een groepje verzet, waaruit het nieuwe koningschap
voortkwam, 1 Samuel.
Het uitbuiten zit de mensheid in het bloed. Wij erkennen nog wel de
broederschapsband die tot vrijheid roept, maar onze begeerte drijft ons tot exploitatie
van de naaste.
Wij zien nog niet onszelf in de anderen.
Wie nu de dood niet vreest kan niet tot slaaf worden gemaakt; wie niet bang is voor het
"bevoegd gezag" behoeft geen marionet van de staat te zijn.
Hoe hoger men geestelijk iemand in waarde acht, des te vrijer laat men hem. De
overheid acht ons als debielen, en houdt ons als slaven. Zij is de sterkste partij
(slavenhouder, en wij als volk zijn de zwaksten, de slaven.)
Voor de slavenhouder is z'n macht het belangrijkst, en daar vecht hij voor. Voor de
slaven is hun leven te waardevol, en zodoende onderwerpt men zich.
De strijd om het meesterschap zien wij bij elke vorming van staten, de greep naar de
macht, waar men zich denkt vrij te zijn als men wapens draagt. De kip die het eerst de
andere pikt is de baas, en de aap die het eerste een ander bijt is leider.
246 Totale Reformatie Deel 1
De Middeleeuwen zijn in hun ontwikkeling ook niet tot het besef gekomen dat elk
mens van nature vrij moet zijn. Theoretisch kwam de erkenning pas tijdens de Franse
Revolutie in 1789. Maar in de praktijk is de slavernij nog springlevend. Heer en slaaf
hebben één ding gemeen, n.l. het bevredigen van hun behoeften.
De Heer heeft geen rust omdat hij altijd op z'n hoede moet zijn voor opstand. De slaaf
kent geen vrede vanwege de overheersing van de Heer. Dit systeem is dierlijk.
Het is een wet dat de Heer nooit tot het besef zal komen dat het eigenbelang in dienst
moet worden gesteld van het algemeen belang, terwijl de slaaf wel tot dit besef komt.
Ook een overheid zal nooit tot nieuw inzicht komen, maar het volk.
De Overheid legt wel de kiem, de eieren, doch het nieuwe broed en zaad is het volk!
Ergo: de Herenstaat moet gepikt en gewipt worden door het volk.
Het volk moet leren inzien dat niet het vrezen van de overheid de weg tot vrijheid is,
maar het dienen van elkaar!
Onderdrukking leidt de vrijheidszin.
Zolang een overheid het volk in de roes kan houden gaat het goed, door het volk nog
brood en spelen te geven.
De geschiedenis leert, dat als een volk echt vrij wil worden, dit niet is tegen te houden.
Vrijheid komt nooit van de Heerser of Overheid, maar moet áltijd worden afgedwongen!
In z'n leven is de slaaf uiterlijk wel de mindere, en het volk de mindere van de staat,
doch innerlijk zijn zij hen voorbij gegaan.
Een Heerser of Overheid, of Bank en Instelling hangen allen af van de goede wil van
het volk of de klant.
De ware vooruitgang en vrijheid komt niet van despoten of grote leiders, maar wordt
uit de nood geboren.
Zo zien wij dat in het knechten der heersers de kiem ligt voor de vrijheid..
Als ontwaking komt, zal het volk zich eens vrijmaken !!!
De Heerser of een Overheid zit gevangen in zelfvergenoegdzaamheid, doch de slaaf
komt tot het besef van zijn eigen - en anderer behoeften. Een bank of staat ziet in de
anderen niet zichzelf, maar ziet de ander als een object om leeg te roven.
De slaaf komt wel tot dit inzicht, en leert in zichzelf de ander te zien, en dat is juist de
ontwaking die nodig is voor een rechtvaardige nieuwe wereldorde, n.l. het Rijk GOds.
Wij moeten zorgen zoveel mogelijk het volk tot dit inzicht te brengen: Ontwaakt!
De Heerser of Staat of Bank is scepticus; handelde men zoals men sprak, dan moest
men zichzelf laten arresteren. Men is inconsequent. Veel beloven, niets waarmaken.
Men leeft naar het "lustprincipe", steeds meer en meer, terwijl de slaven moeten leven
in afhankelijkheid. Juist dan wordt het ONafhankelijkheidsbesef wakker geschud.
Wij zien hoopvolle tekenen:
De banken krijgen verzet tegen hun handels wijze. Dit verzet moet steeds meer groeien
en worden aangewakkerd.

247 Totale Reformatie Deel 1
De Rabo behoort tot de 5 grootste banken ter wereld, en meent nu wel de klanten te
mogen dicteren dat hun lidmaatschap 25 gulden per jaar kost, want men maakt te veel
kosten en verdient te weinig (ruim 500 miljoen winst per jaar is nog niet genoeg).
Men woekert en neemt zelfs rente over geld dat in feite niet bestaat, het zogenaamde
boekgeld, het geld bestaat slechts in de boekhouding! En maar uitzuigen!
In een krantenartikel over de 10 geboden van de jaren 90 zijn de eerste tekenen van
ontwaking waar te nemen!
Er is hoop!.
Gebod 1. Wapenbezit stijgt, samen gezellig naar de Golfoorlog kijken (leedvermaak)
Salooning.
Gebod 2. Surrogaat sensatie.
Gebod 3. Stijgend Egoïsme, zelfbevrediging.
Gebod 4. Bewustwording, Ik ben unie = ontwaking
Gebod 5. Vlucht uit de welvaartsroes = ontwaking
Gebod 6. Vernieuwde jeugd bij 40
Gebod 7. Zelfmedicatie = ontwaking
Gebod 8. Kritisch worden = ontwaking
Gebod 9. Meer doen in minder tijd, erg druk
Gebod 10. SOS, zullen we overleven = ontwaking
Er is een groeiend collectief bewustzijn. Op 5 punten is er reeds ontwaking. Er is hoop.
Er zal nog veel meer ontwaking komen. De schellen zullen van de ogen vallen. De
geestelijk blinden zullen ziende worden. De geestelijk kreupelen zullen lopen als een
hert. Ons volk (Israël) heeft ongekende inherente krachten. Men zal in zichzelf de
ander gaan zien ... dit houdt in dat er een rechtvaardige samenleving op komst is van
........................ wederzijds dienen!
9.22 De grootste taak van een christen
Yashua heeft de ware christenen de grootste taak gegeven die ooit aan mensen is
opgedragen.
Die taak is ... om de huidige wereldorde, die gegrond is op uitbuiting, te vervangen
door een nieuwe wereldorde met als basis ... liefde, samenwerking, broederschap.
Het is een gigantische taak dit in een enkele eeuw voor elkaar te krijgen. Het houdt n.l.
in dat de innerlijke gesteldheid van de geest tot in de kleinste details gewijzigd moet
worden. Er zal een totaal nieuwe levensinstelling moeten komen!
Een ware christen kan zich niet in deze huidige maatschappijvormen thuis voelen of
aanpassen. Hij leeft als een kat in een vreemd pakhuis.
De mensheid zal in gaan zien dat de kritiek van de ware christen op de huidige gang
van zaken terecht is, en dat door deze kritiek juist de verbetering zal volgen.
248 Totale Reformatie Deel 1
De mensheid zal leren dat armoe en rijkdom bijkomstigheden zijn -- rijkdom brengt
ons het hoofd niet meer op hol, en armoe pijnigt ons niet meer, nee, slechts het Rijk
van Jahweh en dienen is ons leven!
Goedheid, liefde en leven zijn onoverwinnelijk, en niet uit te blussen door de boosheid
en haat.
Denk niet dat goedheid, liefde en leven symptomen zijn van slapte; nee, het zijn
tekenen van stralende vitaliteit van de nieuwe wereldorde!
Dan klimt onze bede op: Uw Koninkrijk kome!
Hoofdstuk 10
10 Het product dat de kerk levert (wat heeft de kerk aan te bieden?)
10.1 Oorsprong van Symbolen en Geloofsbelijdenissen
Onder symbolen verstaat men zulke belijdenisgeschriften die openlijk door een
kerkgenootschap erkend zijn voor de uitdrukking van zijn geloof.
Daarin worden de leerbegrippen opgegeven.
Een belijdenis is allereerst een persoonlijke, maar tevens een gemeenschappelijke
weergave van hetgeen men gezamenlijk meent te verstaan van de bijbelse waarheid.

249 Totale Reformatie Deel 1
De openbaring van die waarheid is voortgaand. Dus zou geen enkele geloofsbelijdenis
afgesloten moeten zijn (als canon, dat is als regel). Wij zien dat men dit in de eerste
eeuwen wel heeft gedaan. Men zag de eerste knoppen van de komende bloemen, en
men vond deze knoppen zo mooi, dat men ze ging balsemen, om hen te behouden
tegen verderf. Maar daarmee hield men tegelijk de groei tegen, zodat de bloem niet kon
uitkomen!
Waren al die belijdenissen wel nodig? Of is men, naar Jes.42:17 zegt, gegoten beelden
ervan gaan maken?
17 Maar die zich op gesneden beelden verlaten, die tot de gegoten beelden zeggen: Gij
zijt onze goden; die zullen achterwaarts keren, en met schaamte beschaamd worden.
18 Hoort, gij doven! en schouwt aan, gij blinden! om te zien.
Doel der belijdenissen was om de eenheid te bewaren (denk aan de naam van onze
'Drie Formulieren van Enigheid", die echter voor zoveel onenigheid hebben gezorgd).
De geschiedenis toont aan dat die eenheid niet is bereikt op organische en geestelijke
wijze. Slechts door dwang en via inquisitiemethoden kon men een soort van eenheid
bewaren. Dus was er iets mis met de doelstellingen der kerk en haar symbolen.
Wat er mis is aan de kerk en haar structuren zullen wij systematisch nagaan in deze
studie (in onze andere brochures over kerk en ambt is daar reeds over geschreven).
De grond die de kerken aanvoeren voor het ontstaan en legitimeren van haar
belijdenissen vindt men in Matth.10:32; Rom.10:9; Hebr.4:14 en 1 Joh.4:2.
Rom.10:9 Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw
hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden.
10 Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid en met den mond belijdt men
ter zaligheid.
11 Want de Schrift zegt: Een iegelijk, die in Hem gelooft, die zal niet beschaamd
worden.
De meeste geloofsverenigingen (kerken) hebben hun overtuigingen uitgesproken in de
vorm van belijdenissen, met als doel aan de leden een zeker handvat of richtsnoer te
geven hoe men zich diende op te stellen tegenover andersdenkenden die hun godsdienst
anders belijden.
Men noemde deze geloofsbelijdenissen "symbolen".
Dat komt van het Griekse sumbolon, dat is zoveel als een "bijdrage", maar ook als een
sumballesthai, een "vergelijking", een teken waaraan men iets herkent.
De belijdenissen bij de vroege christenen golden als een soort wachtwoord en
herkenningsteken. Dat leerde men uit het hoofd, en daaraan kon men herkennen of men
met christenen te maken had.
Wij moeten ons goed realiseren dat christen-zijn in de eerste eeuwen van onze
jaartelling echt niet zo'n gemakkelijke opgave was. De christenen hadden toen ter tijd
250 Totale Reformatie Deel 1
heel voorzichtig te handelen. Men leefde in een wereld waarin de "goden" een hoofdrol
speelden. Voor elk van die goden had men tempels gebouwd, met altaren en beelden,
offerdiensten en geestelijken.
Hier tegenover kwam het christendom op als een religie zonder tempels, zonder
geestelijke stand, zonder altaren, zonder beelden en zonder offerdiensten.
De eerste christenen hadden geen altaren, offers, beelden, geestelijke stand en zichtbare
goden.
Met argusogen keken de "heidense" volkeren naar de eerste christenen, die in hun ogen
min of meer atheïsten waren, goddelozen, die verdienden uitgeroeid te worden. De
christenen zouden een "god" hebben Die Zich had laten doden aan een vloekpaal, en
daarna opgestaan zou zijn.
De eerste christenen waren zeer verdacht, omdat men hun erediensten niet begreep, en
ook hun levensuiting vreemd overkwam. Men zag hen aan voor een geheim
genootschap. Hun liefdemaaltijden (agapen) en hun "nachtmaal" waar zij de dood van
hun "Meester" herdachten vond men maar een vreemd verschijnsel. Men zag dat de
eerste christenen tijdens het nachtmaal het brood braken, hetwelk het lichaam van hun
Meester zou zijn, en dat zij wijn dronken, dat op het bloed van hun Meester zou zien.
Dit gaf tot zeer gruwelijke gevolgtrekkingen aanleiding. Men dacht dat de eerste
christenen kannibalen waren geworden, door mensenvlees en mensenbloed te
consumeren.
Het was moeilijk om de 'heidenen' ervan te overtuigen dat de christenen ook gewone
mensen waren, die er geen magie (brood dat in vlees, en wijn dat in bloed veranderde,
de consubstantiatie en transsubstantiatie) op nahielden.
Daarbij kwam dat men de eerste christenen aanzag voor duistere haters van het
mensengeslacht, die negatief tegenover het leven stonden, doordat zij aardse grootsheid
afwezen, wereldse geleerdheid schuwden en ontspanningen veroordeelden.
Zo noemde een zekere Caecilius hen ...... een jammerlijke, algemeen veroordeelde,
vertwijfelde hoop lieden, die een samenzwering gemaakt hadden tegen alles wat
schoon en goed is in dit leven, een gluiperig, lichtschuw volk, stom in het openbare
leven, snapachtig in hun donkere schuilhoeken, die de tempels verachten alsof dat
crematoria waren, en de godsdienst van de priesters beschimpten.
Vervolgingen ontstonden, en de christenen moesten in de catacomben. Men kon bijna
niemand vertrouwen. En, om toegelaten te worden in de catacomben, moest men de
een of andere geloofsbelijdenis opzeggen en uit het hoofd kennen.
Op die manier zijn de geloofsbelijdenissen uit de nood geboren en gegroeid. Het geloof
dat men beleed werd te boek gesteld, en was tevens herkenningsteken voor anderen.
Deze basis was goed, en de taken van de belijdenis waren:

251 Totale Reformatie Deel 1
1. getuigenis geven van wat men onder de meest zuivere religie verstond
2.opruimen van misverstanden en weerleggen van beschuldigingen, om binnensluipende
dwalingen te bestrijden
3. eenheid onderling te bewaren
4. de overdracht van ontdekte en samengestelde leeropvatting doorgeven aan
nageslacht
Dat deze belijdenissen al heel gauw omhangen werden door een heilig kleed (aureool)
laat zich wel indenken.
Er waren later dan ook mannen als Erasmus die de belijdenissen te spitsvondig vonden
en zagen dat de kerk er misbruik van maakte. Volgens Erasmus kon men maar beter zo
weinig mogelijk geloofspunten definiëren en een ieder in zijn eigen oordeel vrijlaten.
Laat het volk in vaagheid, dat zal alle twisten en controversen voorkomen en de
eenheid der kerk bewaren, vond hij. Van radicale geloofsuitspraken moest Erasmus
niets hebben, maar men moest tolerant zijn en verdraagzaam (humanistisch).
Geloofsbelijdenissen functioneerden in de eerste eeuwen (en ook wel later) als
herkenningstekenen van de geestelijke nationaliteit. Hiervan heeft de boze gretig
gebruik gemaakt, en heeft via de R.K.kerk zijn slag weten te slaan, door de mensen een
soort religieuze hersenspoeling te geven.
10.2 Het credo = ik geloof
Omstreeks het jaar 200 stond reeds vast dat de katholieke kerk onwankelbaar verrees
op het drievoudig fundament van het...... 1, Credo (ik geloof), en 2, de canon der
heilige Schriften, en 3, het ambt. Hierin ligt de kerkelijke drie-eenheid afgebeeld.
De belijdenis had ten doel een maatstaf te zijn voor het 'geloof', de godsdienstvorm (wij
zullen hierna zien van welk geloof, daar er vele soorten geloof en godsdiensten zijn).
De oudste vorm van dit geloof of deze godsdienst vinden wij in de 12 artikelen,
hetwelk het geloof zou bevatten hetgeen de apostelen verkondigden (aanvankelijk
waren er 11 artikelen).
In deze 12 artikelen zien wij het Augustiniaanse trinitarische karakter, waarin de
heilige Geest beperkt wordt tot binnen de kerk, daar buiten de kerk geen zaligheid zou
bestaan. Deze 12 artikelen fungeerden als geloofsbelijdenis, hoewel de 'vergeving der
zonden' in sommigen wordt gemist.
Samen met dit credo ontstond de canon der Schrift en het ambt (zie onze brochure over
het 'dominees-ambt). Canon = regel/ maatstaf.
252 Totale Reformatie Deel 1
Dit credo bestond uit een soort beredeneerde neerslag of weergave van het geloof in het
Evangelie, en men geloofde dat daarbij de Schrift en het ambt dat (voorwerpelijke)
geloof begeleidde.
De kerk stelde het zogenaamde N.T. samen. Hoe dat er aan toe is gegaan schrijft men
toe aan het werk van de heilige Geest, maar dat is sterk te betwijfelen! Men is
willekeurig tewerk gegaan. Men legde alle boeken en handschriften waaruit men moest
kiezen of deze echt of vals waren op een tafel, en men sloot de deuren, daar men het
aan de heilige Geest wilde overlaten des nachts de boeken te sorteren (heilige
sortering). Alle bisschoppen gingen des nachts in gebed, en ja wel, des morgens lagen
er een stel boeken op de tafel, en ook een aantal lagen onder de tafel. Die op de tafel
lagen werden tot Nieuw Testament gemaakt, en die onder de tafel tot apocrief, etc-. Het
is meest waarschijnlijk dat Athanasius of een plaatsvervanger des nachts met
toestemming van keizer Constantijn de boeken geselecteerd heeft, om verdere twisten
te voorkomen! Dat was dus priesterbedrog, maar ....... het werkte!
Een kerk die de macht heeft om de Schrift samen te stellen en canoniek te verklaren
gaat in wezen bóven de Schrift uit! De kerk met haar ambten begon een geweldige
grootmacht te vormen, een hiërarchisch systeem dat leerbeslissingen mocht nemen. Dit
kwam o.a. op concilies openbaar.
De kerk had de trekken van de Grieks/Romeinse volksgeest overgenomen, n.l. grote
waardering voor kennis en filosofie, met het moralisme om door middel van de deugd
de gemeenschap met God te bereiken.
Van het oorspronkelijk geloof, van het Evangelie, had de kerk weinig of niets meer
overgehouden. Geen enkele geloofsbelijdenis rept iets over de leer van de Heiland
zoals die in de Bergrede is vervat.
Men stelde algemeen het christendom voor als een gave Gods aan de mensen, en wel
via leer en dogma. Vanaf de zijde der mensen vond men het christendom een bijzonder
werk, n.l. het negeren en onderdrukken van aardse zinnen (het monnikenideaal, de
ascese) als een nieuwe wet die ten eeuwige leven zou leiden.
Men zag het christendom als een cultus-mysterie, waardoor een werkelijke verbinding
tot stand kwam van mens en God door de sacramenten-mystiek.
Het ware christendom was volgens de vroege katholieke kerk 'kennis' (gnosis), de
hogere wijsheid, het voor-waar-houden van een verzameling boeken en feiten, die als
statuten en wet gehandhaafd moesten worden, vormende het geloof!
Iemand die dit aanvaardde gold voor rechtzinnig en christen.
Naast het oorspronkelijke geloof der eerste christenen werd dit oppervlakkige geloof in
regels en statuten vastgelegd, zonder zedelijke eisen, als een soort wereldmijding. Zo
konden de 12 artikelen ontstaan, waarin wij de duidelijke uitspraak missen over wet,
zonde en genade!
Het gezag van de kerk was absoluut en bepalend.

253 Totale Reformatie Deel 1
Augustinus zei daarvan: "Ik zou de evangeliën niet geloven, als mij het gezag der
algemene kerk daartoe niet bewoog.
En zo werden overleveringen voor de kerk geloofsbelijdenissen, Zie Mark.7:7..... Doch
tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden zijn der mensen;
8 Want, nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzettingen der mensen, als namelijk
wassingen der kannen en drinkbekers; en andere dergelijke dingen doet gij vele.
9 En Hij zeide tot hen: Gij doet zeker Gods gebod wel te niet, opdat gij uw inzettingen
zoudt onderhouden.
Geloven, zoals de Schrift bedoelt, is het zich volledig toevertrouwen aan Christus, en
dan wordt het ware geloof aan de mens geschonken als hemelse gave, Ef.2:8.
Geloven in de vroege kerk bestond niet uit het persoonlijk aanvaarden van Christus,
maar was een voor-waar-houden van uitspraken over Hem!
Daarom kon Tertullianus zeggen: "Wat ik moest geloven, heb ik geloofd".
Dus....... geloof je je belijdenis, dan ben je een gelovige! En dan geloven........... op
gezag van de kerk!
En wie bepaalde de belijdenissen? De kerk met haar bisschoppen!
Wij zien dat het persoonlijke vertrouwen met zekerheid (Hebr.11:1) ingeruild was
voor het aannemen van leerstellingen, zonder een persoonlijke verhouding met Degene
waarover het in de leerstellingen gaat.
De bisschoppen waren de geestelijke waakhonden over de geloofswetten. Deze
ambtsdragers waren dus geen 'gewone' gelovigen, maar organen van goddelijke
genade, dus onschendbaar. Zo konden zij leeruitspraken en beslissingen nemen, en ook
het N.T. samenstellen!
Zij streden voor een zuivere leer, zonder dat die leer ook maar iets van hen of de
belijders zou vragen, zonder innerlijke bekering of hervorming! Dus kon Constantijn
als veelvoudig moordenaar en zonaanbidder gemakkelijk christen worden, en vele
anderen met hem! Men kon de geloofsbelijdenis aanvaarden, en toch zijn goddeloos
leven voortzetten!
Moeilijke vragen en kwesties werden door de bisschoppen op concilies opgelost. In de
kerk heerste een democratisch systeem, waarin persoonlijke geloofsovertuigingen niet
meededen. Men was al gauw een ketter wanneer persoonlijke overtuigingen gingen
meespreken. Het geloof via belijdenissen was tot een wet en regel geworden, die men
iedereen oplegde en voorschreef. Het kerkelijk dogma werd tot een geloof-edict.
De kerk stelde haar godsdienst tegenover de joden voor als een voltooiing van de
profetie, en zag zichzelf als het 'geestelijke Israël'. Daarom noemde de kerk haar
theologen 'kerk-vaders'. De meerderheid van stemmen besliste over de waarheid, en
deze werd tot dogma, tot wet. De kerk was staatskerk, dus was elke kerkelijke wet
tevens staatswet. Wie zich niet onderwierp was ketter en verloor de hemel, maar ook
zijn voorspoed op aarde.
254 Totale Reformatie Deel 1
De kerk had vrij spel. Het volk leefde in de waan, en ook de kerk geloofde in haar
eigen waan. Werkelijkheid en leugen werden door elkaar gemengd, en als een epidemie
heeft zich dit onder het volk verspreid. Heidense denkbeelden vonden gretig ingang in
de harten van dom gehouden gelovigen. Men leefde in een volslagen denkbeeldige
wereld, zonder realiteit. De enige realiteit was de geloofsbelijdenis. Het christendom
was volslagen idealisme. Dit verlammende effect duurt tot op vandaag toe, en is nog
lang niet verdwenen. Het christendom zal realisme moeten worden. Wij zullen alle
idealisme moeten uitzuiveren!
Idealisme heeft het christendom lam gemaakt, ongeschikt voor de levensworstelingen
met het bestaan op aarde. Een idealistisch christendom antwoordt slechts met woorden
en belijdenissen, en niet met daden! De barmhartige Samaritaan was realist, de Priester
en Leviet waren idealisten.
Was de Heiland geen realist? Is de Schepper geen realist? Ja, de wereld, en ook het
evangelie, is gegrond op het wezen van Elohim, en dat is niet slechts een gedachte,
maar bestaat ook in daden. Hij had alzo lief Zijn wereld dat Hij Zijn eniggeboren Zoon
zond (dat is een daadzaak).
Daarom neemt de Schrift de materie ernstig, en voorziet het evangelie tevens in aardse
behoeften der mensen. Elohim en de Heiland denken wel terdege aan het dagelijks
brood en ons welzijn.
De katholieke kerk hield de gelovigen een hemel voor in het hiernamaals, en buitte de
mensen schrikbarend uit, om zelf in weelde te baden. Nee, de Heiland sprak over een
nieuwe aarde, waarop gerechtigheid zou komen, etc-. Zie de 2e helft van Ps.37 en
2Petr.3:13.
Rome boezemde de mensen schrik in met de prediking van een brandende hel. De
Heiland sprak juist de zaligsprekingen uit, zie Matth.5-8 over treurenden, hongerigen
en dorstenden, etc-.
Wanneer het Evangelie idealisme was geweest had de Heiland moeten zeggen dat de
zaligheid uit de Grieken was, uit de filosofie, uit Plato, Aristoteles, etc. Maar nee, de
zaligheid was uit Juda! (uit Israël). Het waren dan ook geen hoge ambtsdragers, geen
kardinalen, bisschoppen, dominees, filosofen, etc-. die het eerst de blijde boodschap
van het Koninkrijk Gods verkondigden. Nee, het waren arme herders, visserlieden, die
midden in het dagelijks leven stonden. Zij verkondigden de mensen geen mystieke
zaken, geen mysteries, maar het eenvoudige woord der waarheid. Komt en ziet, zeiden
zij tot de mensen, laat ons naar Bethlehem gaan en zien wat daar geschied is! Dat was
de realiteit, waar hun woorden de feiten dekten.
De Heiland had geen filosofisch ideaal en program. Nee, Zijn program, in de Bergrede
vervat, is realistisch, en was een Blijde Boodschap voor de armen, economisch
onterfden, los lating der gevangenen, gezondheid voor zieken, en de prediking van een
nieuw wereldbegin (het aangename jaar van Jahweh, het Jubeljaar of Messiaans
Vrederijk).

255 Totale Reformatie Deel 1
De Heiland was geheel één met Zijn program, en stond niet als een filosoof in de
ruimte te spreken. Zijn leer was een doen, een daad en een feit.
En ook de discipelen hadden dezelfde geest als de Heiland, en wekten elkaar daardoor
op. Tegen een twijfelende Nathanael zeiden zij: "Kom en zie het feit" (niet: Kom en
denk er dan eens diep over na). Hun woorden waren resoluut, vrij van dogmatisme en
fanatisme! Hun woorden hadden een sterk revolutionair karakter, waardoor het oude
verrotte systeem werd aangetast en aan de kaak gesteld. Geen argumentaties, maar
feiten! Het leven en het geloof moet naar de manifestaties beoordeeld worden! Geen
schone woorden, maar de daden! Aan hun vruchten zult gij ze kennen!
De Heiland was volslagen realist. Hij stelde lichamelijke behoeften boven de heiligheid
van godsdienstige wetten, van geloofsregels en idealen. Hij genas mensen op de sabbat
en gaf hen zelfs opdracht hun bed te dragen op de sabbat. Hij keurde het goed dat Zijn
discipelen aren plukten op de sabbat. Ook David nam van de toonbroden toen hem
hongerde. Dus geen strak wetticisme, waarbij de zedelijke wet als regel des geloofs
gehandhaafd wordt!
Wat heeft de vroege kerk toch bitter weinig verstaan van de leer der Apostelen, en van
de leer van het Evangelie in de Bergrede!
Al spoedig is men op de zandgrond een mooi huis gaan bouwen. Mooie belijdenissen
en dogma's, veel vertoon en pracht, grote kerken en kathedralen, processies en
bedevaarten, ....... waarin weinig of geen enkel realistisch christelijk doel meer voor
ogen stond. Zie eens wat Jes.45:20 zegt:
Verzamelt u, en komt, treedt hier toe samen, gijlieden, die van de heidenen ontkomen zijt! Zij
weten niets, die hun houten gesneden beelden dragen, en een god aanbidden, [die] niet verlossen
kan. (SVV)
En hiermee is een beeld geschetst van de situatie waarin het christendom verzandde, en
haar geloof, theologie en dogma ging formuleren! En welke vruchten groeiden er aan
deze boom? Denk aan de inquisitie! Denk aan de geloofsdwang! Denk aan de aflaten!
Denk aan de geloofsbelijdenissen, die voor de eenheid moesten zorgdragen, maar
averechts werkten, waardoor nog nooit zoveel verdeeldheid en onenigheid is ontstaan
in enige godsdienst!
10.3 Godsdienst en geloof als ideologie
Wanneer het ware geloofsleven, gewerkt door de heilige Geest, wordt gemist, dan
komt daarvoor in de plaats een ideologie, een vorm zonder wezen, een geloof zonder
inhoud. Dan ontstaat een kerk als club, als instituut of orgaan waarbij men zich kan
aansluiten op voorwaarde dat.....!
En op die wijze zijn de oorspronkelijke huisgemeenten uitgegroeid tot organen en
instituten, met een puur wereldse vorm. Men kan er lidmaat van worden door een lesje
uit het hoofd te leren en dat als belijdenis des geloofs te overleggen. Het is evengelijk
als in de politiek, waar men lid van een partij kan worden die een aardige ideologie
heeft. Of dat ooit verwerkelijkt gaat worden is nog de vraag. De politici bezigen een
256 Totale Reformatie Deel 1
taal waarmee zij het volk misleiden. Een taal zonder waarheid. Men spreekt veel
woorden, maar in feite zegt men niets. Men belooft veel, maar komt zijn beloften niet
na.
Zo is het ook met de kerk gegaan.
Wij vatten hieronder een stukje samen uit het boek van prof.dr.I. Klug "Het katholieke
geloof".
Hieruit kan men lezen wat de rooms katholieke kerk onder 'geloven' verstaat.
Prof. Klug zegt dat de Schrift in Mark.16:16 over geloof en behoud spreekt, waarbij hij
het geloof aanmerkt als een plicht.
Mr 16:16 Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet
zal geloofd hebben, zal verdoemd worden. (SVV)
Klug ziet het geloven als iets dat men aanvaardt op gezag van een ander, waarbij
vanzelf de betrouwbaarheid van die ander een grote rol speelt. Klug vindt dat iets
aannemen op gezag van Elohim een bovennatuurlijk geloof is, hetwelk bestaat in deugd
en daad. De deugd is de gave Gods, en de daad wordt door die deugd in het werk
gesteld. De Godsopenbaring moet worden aanvaard, en de Apostelen predikten deze
openbaring. Dit prediken en onderwijzen moet een geformuleerde leer-inhoud hebben,
en daartoe zouden de Apostelen reeds de geloofsregels hebben opgesteld. Zij zouden
het leergezag aan de kerk hebben overgedragen. Elke gelovige heeft de plicht zich aan
dit kerkelijk leergezag te houden.
Bronnen van de Godsopenbaring zijn volgens Klug de Schrift en de Overlevering. De
Overlevering was eerst, en de Schrift is daaruit voortgekomen. Vanaf het begin was het
christendom geen boekreligie, maar een missiereligie van het levende woord (niet het
geschreven woord).
Maar....., hoe betrouwbaar is de Overlevering?
Via oude liturgische boeken en gebedsformules werd de overlevering der eerste
christenen doorgegeven aan de latere christenen. Ook zijn er de martelaars-akten,
waarin met grote nauwkeurigheid hun geloof weergegeven staat. En er zijn de
geloofsbelijdenissen. En daarna volgt het kerkelijk dogma als geloofsregel.
Een dogma is een leerstelling, die door de kerk tot openbaringswaarheid wordt
verheven. Elke katholiek is verplicht het dogma te aanvaarden. Veelal is het dogma een
mysterie. En, zegt Klug, de Heiland leerde ook dogma's, zie Joh.14:6, 6:40, 20:23;
Matth.26:26-28.
Joh 6:40 En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den
Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken
ten uitersten dage. (SVV)
De kerk moest toen zij groot werd een vlucht nemen uit de werkelijkheid, daar anders
haar bedrog openbaar zou worden. De politici moeten ook altijd behendig in de ruimte
zwammen, daar anders hun bedrog openbaar wordt. De kerk koos het pad dat de oude

257 Totale Reformatie Deel 1
mysteriegodsdiensten vòòr haar reeds was ingeslagen. De kerk koos voor het mysterie,
voor de twijfel.
Praktisch alle dogma's zijn mysteries. Een mysterie is een verborgenheid, iets waar
men met het normale verstand niet bij kan. Op die wijze kon men een kaartenhuis
optrekken dat er uit zag als een schoon gebouw. Van buiten wel mooi, maar van binnen
hol en leeg. Het bevat geen waarheid, geen werkelijkheid. Het is ideologie, het zijn
mysteries. Men moet het maar geloven........, in de zin van ......het kan waar zijn, maar
het kan ook niet waar zijn. Wij stellen dat men het maar op dit laatste moet houden. Het
is onwaar wat de kerken leren!
Het ware geloof werd daardoor van haar zekerheid beroofd, en Rome kan dan ook geen
zekerheid aan haar leden verstrekken, daar zij zelf niet gelooft en waar kan maken wat
zij voorschrijft aan haar leden.
Staan er geen goede dingen in de belijdenisgeschriften en dogma's? Jawel, maar het is
ingewikkeld, de waarheid is gemengd met leugen. De waarheid is ontkracht.
Wanneer de inhoud van het woordje ‘geloof’ niet datgene is wat de Schrift eronder
verstaat, komen wij tot ongeloof en twijfel.
Geldt bij ons dat wij ‘geloven’ dat het om en nabij twaalf uur zal zijn, dan is het
‘geloven’ niet een zeker weten, maar een gissen, een raden, een vermoeden, maar niet
een stellig en zeker weten, zoals in Zondag 7 der H.C.
Wanneer een kerk gevormd wordt uit slechts mondbelijders, die het ware geloof
missen, dan is hun geloofsbelijdenis niet veel meer dan een geloven in God de Vader,
etc-, in de vorm van .....”ik denk dat Hij zo en zo zal zijn, maar het kan ook wel anders
wezen”.
De duivelen geloven ook en sidderen, zie Jac. 2:19 Gij gelooft, dat God een enig
[God] is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen. (SVV)
De aftocht van het ware geloof brengt altijd verloedering en wereldgelijkvormigheid
met zich mee. En die verloedering zien wij al in de tijd van Paulus. Sinds die tijd is de
kerk bezig geweest, eeuw in eeuw uit, haar eigen graf te graven. Zij moet zich als
instituut echter zien te handhaven, en daartoe grijpt zij alle middelen aan die maar
denkbaar zijn.
In de oudste drie getuigenissen over de Heiland, Mattheus, Marcus en Lucas, wordt een
vrij normaal beeld gegeven van de persoon van Yashua ha Messiah. Een mens die
rondreisde en overal leerde, krachten en wondertekenen deed. Al spoedig zijn
navolgers van Hem begonnen met allerlei fantastische wonderverhalen op te stellen, in
een grote Oosterse veelkleurigheid. Men ging Hem ideologiseren en vergoddelijken.
Uit de verhalen van Mattheus, Marcus en Lucas blijkt niet dat Hij een nieuwe
wereldgodsdienst wilde stichten, want dat grensde voor Hem aan godslastering. Hij
wenste geen verheerlijking van Zijn persoon, maar predikte Elohims ontferming over
zondaars, voor de gediscrimineerde hoeren en tollenaars. En wanneer de mensen
258 Totale Reformatie Deel 1
volgens Zijn eenvoudige voorschriften zouden gaan leven, zou er een hele nieuwe
maatschappij ontstaan, namelijk het koninkrijk Gods.
Zo heel simpel lagen de zaken. Dat koninkrijk zou niet komen met veel poeha of
uiterlijk vertoon. Nee, het is midden onder ons, in ons. Wij moeten het herontdekken.
Het latere christendom is dan ook in het geheel niet van de Heiland afkomstig. Hij was
realist, maar het latere christendom is ideologie, met niet te controleren religieuze
ervaringen en onwetenschappelijke dogma’s.
Realiteiten hoeven niet geformuleerd te worden, maar een ideologie moet men
formuleren om het geloofwaardig te doen zijn. En zo kwamen de bisschoppen en
concilies bijeen, waar uit een grote woordenstrijd de formules of symbolen zijn
ontstaan. Men had de Griekse filosofie nodig om de voorstellingen en abstracte
begrippen duidelijk te kunnen omschrijven. “Natuur en persoon’ moesten duidelijk
omschreven worden als een hypostatische vereniging. Het christendom onderging de
invloed van het neo-platonisme en gnosticisme.
Augustinus, een bastaard, moet gezien worden als een van de stichters van het
christendom van het Westen, en Origenes van het christendom in het Oosten.
Augustinus gaf in keurig Latijn een leerstellige basis aan het christendom.
In de dagen der apostelen verwachtte men de spoedige wederkomst van de Heiland.
Toen dat uitbleef gaf Augustinus aan het christendom een ander perspectief, namelijk
de opdracht om de aardse stad (staat) te overwinnen en de Stad Gods te vestigen. Dat
heeft hij in zijn boek “De Civitate Dei”
op intellectuele wijze omschreven.
Waren de apostelen en eerste christenen waakzaam en verwachtende, en hun leven een
uitstraling van persoonlijke heiligheid, ...... dat raakte achterop, en men ging in aardse
termen denken, met een ideologie voor ogen. Zo ontstond in het midden van de 2e
eeuw de vaste geloofsformule, het “vetus Romanus”, die de grondslag werd voor de
Apostolische Geloofsbelijdenis.
Zulke beknopte geloofsbelijdenissen waren reeds te vinden in 1Cor.12:2 en 8:6:
1Co 12:3 Daarom maak ik u bekend, dat niemand, die door den Geest Gods spreekt,
Jezus een vervloeking noemt; en niemand kan zeggen, Jezus den Heere [te] [zijn], dan
door den Heiligen Geest. (SVV)
1Co 8:6 Nochtans hebben wij [maar] een God, den Vader, uit Welken alle dingen zijn,
en wij tot Hem; en [maar] een Heere, Jezus Christus, door Welken alle dingen zijn, en
wij door Hem. (SVV)
De geloofsbelijdenissen fungeerden aanvankelijk als liturgie en onderwijs, waarmee
men later begon te polemiseren. Het is een systematisering van waarheden. En wanneer
deze oude geloofsbelijdenissen spreken over geloof in ‘vergeving van zonden’, dan
denken zij daarbij niet aan het persoonlijk geloof waardoor men deel krijgt aan
Christus door de rechtvaardiging uit het geloof. Nee, daaraan dacht men slechts bij de
doop. De doop was voor hen de vergeving der zonde, de afwassing (het voertuig der
genade). En zo zien wij dat het symbool de werkelijkheid had verdrongen.

259 Totale Reformatie Deel 1
Niet op het persoonlijke geloof en het aandeel in Christus werd de nadruk gelegd; nee,
men moest de geloofsbelijdenis aannemen en voor waarachtig houden, zonder dat er
persoonlijke bekering, boete, berouw en overgave vereist zijn.
In de geloofsbelijdenis van Nicea wordt de nadruk gelegd op de dogma’s, die de
levenswijze onaangetast laten. Op die wijze kon men zelfs de goddeloze keizer
Constantijn als ‘christen’ aanvaarden en opnemen binnen haar muren. Constantijn was
een meervoudig moordenaar. Na zijn bekering liet hij Licinus vermoorden, en
vermoordde zijn oudste zoon Crispus, en veroorzaakte de dood van zijn tweede vrouw.
Evenwel werd hij op het concilie van Nicea begroet als de ‘bisschop der bisschoppen’.
En diezelfde geest leeft nu nog steeds voort in alle kerken. Men leert maar een lesje uit
het hoofd op de belijdeniscatechesatie, en klaar is Kees. Men is lidmaat, door ‘ja’ te
zeggen op een aantal vragen. Men hanteert zelfs de vraag of men het eens is met de
‘leer die alhier geleerd wordt’.
Op deze wijze kweekt men christenen, mondbelijders, waarvan het merendeel geen
enkele geloofsbinding heeft met de Persoon waar het om gaat. Men houdt op deze
wijze een kerk-organisatie in stand, waar men de gouden schilden van Salomo
ingeruild heeft voor de koperen schilden van Rehabeam.
Om een voorbeeld te noemen hoe men in de geloofsbelijdenissen de werkelijkheid
heeft verdonkeremaand.
Men leert daarin met betrekking tot het proces op de Heiland dat Hij geleden heeft ter
wille van ons heil (Athanasius). En dat Hij voor ons werd ‘gekruisigd’. Dit is al een
verromanisering van de Griekse tekst, daar het woord ‘kruis en kruisigen’ niet in de in
grondtekst voortkomt. De Heiland is aan een ‘paal’ een ‘xulon’ opgehangen. Verder
valt in de geloofsbelijdenis van Nicea de nadruk op het historisch karakter en de
heilsbetekenis.
Uit het historisch karakter blijkt dat men Pilatus en niet de joden verantwoordelijk stelt
voor de moord op de Heiland.
Volgens Nicea is de heilsbetekenis van het lijden van ‘Jezus’ universeel. Niets is
minder waar, daar Hij slechts geleden heeft voor Zijn volk, de schapen Israëls,
Joh.3:16!
16 Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven
heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven
hebbe.
17 Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de wereld
veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden worden.
18 Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede
veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God.
19 En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de mensen hebben de
duisternis liever gehad dan het licht; want hun werken waren boos.
260 Totale Reformatie Deel 1
Op deze teksten baseert Nicea haar belijdenis. Maar de ‘wereld’ waarover in deze
teksten sprake is, is de afgebakende wereld van de schapen Israëls, en niet de gehele
aarde met allerlei soorten inwoners! Zie .....Jer 50:6 Mijn volk waren verloren
schapen, hun herders hadden hen verleid, zij hadden hen gevoerd naar de bergen, zij
gingen van berg tot heuvel, zij vergaten hun legering.
Mt 10:6 Maar gaat veel meer heen tot de verloren schapen van het huis Israëls.
Mt 15:24 Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren
schapen van het huis Israëls.
Men wilde via de belijdenissen de joden ontlasten van de moord op de Heiland, daar
men stelde dat er ten tijde van ‘Jezus’ nog geen sprake was van een heterogeen
jodendom, dat men als representief kon beschouwen. Inderdaad was het jodendom een
conglomeraat van volken, soorten en rassen, dus niet-Israëlgroepen. Dat volk der joden
is niet het ware Israël, en vertegenwoordigde niet de twaalf stammen in de verstrooiing.
Het is pseudo-Israël, waarin partijen met zeer uiteenlopende religieuze verschillen
deelnamen. Dezen kwamen tot een concrete vorm van samenwerking bijeen in het
Sanhedrin, de Hoge Raad, het hoogste joodse gezagsorgaan van 70 leden, Num.11:16.
Van dat Sanhedrin waren Annas en Kajafas het hoofd ten tijde van de moord op
‘Jezus’. Zij waren top-zwendelaars, met een ongekende opeenhoping van macht, eer en
geld. In hun familie waren de aanklachten tegen hen vanwege intriges en zwendel niet
van de lucht. In de Talmud staan zij er ook gekleurd op (Jona 8b). Welnu, dat alles
heeft Nicea willen verschonen door Pilatus als zondebok te noemen.
Wij zien de ware religie afglijden en overgaan in een systeem-religie. En zoals elk
systeem of elke ideologie haar ‘goden’ heeft, zo heeft de kerk haar goden doen
ontstaan. Denk aan de heiligenverering, de beeldendienst, de relikwieën, etc-. Deze
beeldenverering zien wij ook in de politieke systemen. Levensgrote beelden van Stalin,
Lenin en Marx kon men overal in Rusland vinden. In China stonden levensgrote
beelden van Mao, en in de Filippijnen van Marcos, en in Roemenie van Causescu. Dat
is alles vergane glorie. In Irak staat nu een levensgroot beeld van Saddam, en ga zo
maar voort. Ideologie is een systeem-religie, en dat is de Roomse kerk ten voeten uit.
Maar....., ook het protestantisme is geen haar beter. Daar vereren zij levende beelden,
namelijk hun dominees!
10.4 Geloof en levenspraktijk
Het gaat om het waarachtig christen-zijn in leven, handel, wandel, leer en praktijk. En
daar mankeert het ons allen helaas veel aan. Maar, er is verschil. Een waarachtig
gelovige zal het altijd een smart zijn dat hij nog zo weinig uitstraalt en nog fouten
maakt. Een naam-christen deert het weinig of niets dat hij niet in overeenstemming
leeft met de Schrift en waarheid. Nee, je gelooft maar je belijdenis, en je doet je
kerkelijke plichten, en voor de rest dan leef je er lekker van.

261 Totale Reformatie Deel 1
Nou, dat lekkere leven is er, en dan lezen zij slechts hoe de rooms katholieke
geestelijken zich eeuw in eeuw uit hebben vermaakt en dronken gezopen op allerlei
feesten en gelegenheden, (men leze “De Papenspiegel” van Emil Rosenow). Wil men
christenen of gelovigen een beetje leren kennen, ga dan eens kijken naar hun feestjes.
Dan weet men al spoedig wat voor vlees men in de kuip heeft. Normaal houden zij zich
nog wel netjes en fatsoenlijk, maar tijdens hun feesten laten zij zich gaan. Met harde
wereldse jazz-muziek gaan de remmen los en betreedt men de dansvloer, waarbij de
ouderen het soms nog gekker maken dan de jongeren! Onder een geluidslawine laat
men de gasten genieten van het zoete lieve leven. En zie eens wat zij naar binnen
werken aan allerlei eten (vreten) wat opgediend wordt. En daar gaan ze dan in de
stoelendans, de ouderlingen, dominees, leden, etc-, ‘van je hela hola houdt er de moed
maar in, en lang zullen zij leven!’
Goed, dat worden algemeen gezien als de ‘lichteren’. Maar dan de ‘zwaren’ (ultraorthodoxen)
met hun dierbare belijdenissen in de hand. Zijn zij veel beter? Brachten de
Dordtse vaderen in 1618/1619 het er veel beter af dan deze lichtere geloofsbroeders?
Ook de Dordtse Vaderen richtten een groot afscheidsbanket aan, met wereldse muziek
en toneel, waar vrouwen achter gordijnen zongen. dus een soort schimmenspel
opvoerden, hetwelk meestal door schamel geklede vrouwen werd gedaan.
Knijpen de orthodoxe zware broeders de “katjes niet in het donker?” Daarover zijn
boekdelen te schrijven. Wat een blamage voor de Heiland, voor het geloof, voor de
ware toewijding aan Hem en Zijn zaak!
10.5 Maar nu het Protestantisme. Hoe zit het daarmee?
Volgens drs, A. Boersma, zie RD 20-4-98, zijn er onder ons geen gaven ontwikkeld
voor een nieuwe belijdenis. Wij zouden bijna zeggen: Gelukkig dan maar! Nog meer
verwarring.
Wat verstaan wij als protestanten onder ‘geloven’?
Dat is niet een zich intellectueel eigen maken van oncontroleerbare uitspraken en
stellingen, van iets dat niet evident is. Men noemt meestal iets dat niet bewezen kan
worden ‘geloof’, maar dat is niet redelijk. Als er geen bewijs te leveren is voor een
uitspraak is het een onredelijk verzinsel daar waarde aan te hechten.
Alles wat in deze zin des woords geloofd moet worden, zijn verzinsels!
Moet ik iets geloven en voor waarachtig houden dat niet te bewijzen valt? Moet ik een
zanger of orkest mooi vinden dat ik nog nooit heb gehoord?
Het spreekwoord luidt: Geloven doe je in de kerk, maar hier moet je het zeker weten.
Dat is een slechte indruk die men geeft van de kerk!
De inhoud van het woordje geloof is dikwijls zo negatief geladen, zodat geen enkele
geloofsbelijdenis nog enige waarde overhoudt. Wanneer onze kinderen ergens met de
pet naar gooien, zeggen wij dat zij het wel ‘geloven’, dat wil zeggen, voor gezien
houden!
262 Totale Reformatie Deel 1
Wanneer dit nu het geloof der kerk zou zijn, en dat is het jammer genoeg in vele
gevallen, dan blijkt daaruit dat het geloof niet veel meer is dan een luchtkasteel. Zo zijn
de regels en de bestanddelen van het geloof niet veel meer dan onbewijsbare axioma’s
en onredelijke zaken die wij van anderen overnemen en napraten, waar geen kracht van
uitgaat.
Het bijbelse ‘geloven’ is iets geheel anders!
Wanneer het geloof, zoals in Hebr.11:1, iets is dat waarachtig en zeker is, hoe komt
men dan aan die zekerheid, aan de bewijzen ervan? Welnu, dat ware geloof is iets dat
als een hemelse gift de mens wordt ingestort en geschonken, iets dat de mens alsdan
bezielt en gevangen houdt, waardoor deze deel krijgt op een verborgen wijze aan de
Heiland en al Zijn verdiensten. Dit geloof bevat hoop en liefde. Door die hoop wordt in
ons de zekere verwachting geboren dat Elohim zo is en zal blijken te zijn zoals Hij
getoond heeft te zijn in Zijn Zoon hoe Hij is. De liefde die Hij in ons ontsteekt en ons
daarmee in vuur en vlam zet, is onuitblusselijk en voor geen enkele duistere rede
vatbaar, Joh.4:14.
Deze liefde geeft ons de bewijzen in handen en verlicht onze ogen zodat wij
onwankelbaar zien en met volle zekerheid kennen dat Elohim in Zijn Zoon ons genadig
is en zal zijn. Deze zekerheid, hoewel volkomen, wast en groeit nochtans aan, daar de
hemelse bron van een onuitputtelijke soort is, waarbij verzadiging slechts zal komen
wanneer geloof en hoop na dit leven overgaan in aanschouwen!
Dit kennen van de Heiland heeft de inhoud van een verbonden zijn met Hem, hetwelk
niet anders tot stand kan komen dan door en uit een liefdesrelatie, als de band der
volmaaktheid.
Dit geloof leeft niet bij waarschijnlijkheden., axioma’s en raadsels; nee, het is een
volkomen volgen van de Heiland, en niet een voor waarachtig houden van
onbewijsbare zaken. Dit ware geloof brengt een bevrijdende vreugdevolle relatie tot
stand met Elohim via Zijn Zoon, en is als een vanzelfsprekendheid.
Dit geloof wordt niet bepaald door economische en of andere doelmatigheidsmotieven,
zoals in de roomse- en andere kerken.
Het geloof bij heidense papoeastammen bestaat o.a. in het spreken met de goden op een
verheven toon vanachter maskers. En, hoe horen wij de geestelijken en vele gelovigen
hen nadoen, vanachter kerkelijke maskers en met vervormde stemmen! Meent men, net
als de heidenen, Elohim gunstig te moeten stemmen?
Traditie heeft een geweldige kracht, zodat wij de dingen, zonder ons af te vragen
waarom, doen. Hoe vele tradities, eenmaal op de helling geplaatst, zijn gedoemd tot
verdrinken!
Geloven is voor velen het gunstig stemmen van God, want men vindt het maar riskant
om niets te geloven. Dit soort ‘geloven’ is een soort afweer tegen kwade gevolgen en
invloeden, maar geen volgen en betrouwen op de Heiland. De mensen menen via hun
‘geloof’ God om de tuin te kunnen leiden, Hem met een rotte appel te kunnen foppen.
Vandaar zoveel schijnvertoningen.....!

263 Totale Reformatie Deel 1
Zij doen al hun kerkelijke verplichtingen om God gunstig te stemmen. Men zoekt naar
zekerheid, maar vindt deze niet. En in onze eeuw zijn heel wat zekerheden
weggevallen, via ontdekkingen en technologische ontwikkelingen. Vandaar de vraag
onder jeugd en ouderen wat de zin van het leven is, en wat de inhoud van het geloof is.
Men kan het niet aannemen dat het ware geloof zou bestaan in het uit het hoofd leren
van een aantal formules en kerkelijke uitspraken. De onkunde, waardoor menselijke
tradities konden gedijen en voortbestaan, is aan het wijken en verdwijnen. Men ziet de
kerken niet meer als moraal-instituten; nee, men is bewust wat men wil en doet. Het
klakkeloze volgen van systemen is voorbij. Men wil geen ja-knikkers zijn zonder te
weten waarop men ja zegt, omdat het zo zou horen volgens de traditie.
Er is een zekere honger naar echtheid, naar feiten, naar zekerheden. Zien vele ouderen
nog den Godsopenbaring in rampen, ziekten, plagen, als een soort reactie van oorzaak
en gevolg, ........ de nieuwe generatie zoekt het in de ware Godsopenbaring, niet in een
oordeel of ramp, niet in een ziekte, maar in genezing, in hulp aan armen, in het
wegnemen van oordelen! EN dat is gezond! Wij kunnen niet in het fatalisme geloven,
daar het ware geloof realisme is! Geen berusting in ziekte, onheil en tegenspoed, daar
God ons welzijn beoogt, en Hij geen genoegen neemt in onze tegenslagen.
Het geloof bestaat niet slechts uit woorden, maar daden. Belijdenissen zijn axioma’s,
waarheden zonder bewijs.
De Heiland sprak niet in woorden (wel met woorden). Hij sprak in feiten! Zijn
woorden waren feiten! En om die feiten te demonstreren nam Hij gelijkenissen uit het
alledaagse leven. Hij sprak niet in hoogdravende termen en mysterietaal, dat men de
waarheid van Hem maar moest aannemen. Nee, Hij sprak feiten, waarin alles aan het
gewone leven was ontleend. Daaruit blijkt hoezeer de materiële wereld vastgekoppeld
zit aan de geestelijke wereld, en dat daarin dezelfde wetten gelden.
De kerken hebben een scheiding daarin gemaakt, enerzijds het wereldse, anderzijds het
geestelijke.
Dit was bij de Heiland een en hetzelfde, twee kanten van een zaak. Evenwel is het
geloof een geheimenis (mysterion). Het geloof is niet iets waartoe ik anderen kan
dwingen. Het voorhouden van een hemel of hel, zal niemand tot een gelovige maken.
Het ware geloof is een hemelse gave, waaruit het volkomen liefhebben van Christus
ontspruit, dat niet meer buiten Hem kan, zoals man en vrouw in het huwelijk. Het ware
geloof is een kennen van Hem vanuit een dimensie die van bovenaf gelegd en
geopenbaard wordt, waaruit liefde ontstaat. Want die Hem kennen, zullen Hem
liefhebben. Onbekend maakt onbemind. De liefde is iets onverklaarbaars. Men kan niet
leren om iemand lief te hebben, dat lukt niet. Men kan niet leren een gelovige te
worden door een lesje uit het hoofd te leren. Dat houdt geen stand.
Wel legt de ware gelovige een getuigenis af, en verkondigt hij of zij aan anderen wat
men van de Heiland gezien heeft, en hoe Elohim in Hem tevreden is, en men vrede
door hem heeft ontvangen. Door die verkondiging -op zichzelf dwaasheid- werkt de
Geest in anderen het geloof. Voor iemand liefhebben is geen bewijsvoering te vinden,
264 Totale Reformatie Deel 1
en vandaar dat de verkonding van ons, namelijk dat wij de Heiland liefhebben, voor
hen een soort dwaasheid lijkt te zijn. Evenwel wil de Allerhoogste daardoor anderen tot
jaloersheid opwekken en hen tot Zich trekken. Op die wijze worden anderen ‘bewogen’
of opgewekt tot het geloof. Dit is een dilemma waarvan de Geest gebruik maakt. De
relatie die tot stand komt tussen de Heiland en de zondaar heet “geloven”, en dat is een
mysterie, een onberekenbaar element, daar het een volmaakte hemelse gave is en blijft.
Daarbij geldt geen enkele menselijke logica, maar geldt alleen de logica van het ware
geloof, Hebr.11:1.
Wij zullen dan ook geen enkel motief kunnen opnoemen waarom wij gelovigen
werden, want zodra wij een motief menen te hebben, zijn wij geen ware gelovigen. Er
zijn van onze zijde geen motieven! Wij hebben Hem lief omdat Hij ons eerst liefhad!
Dus nooit is het onze keus! Het is een gave Gods, een uit de Geest van boven verwekt
worden. Dat gebeuren valt een zondaar bewust ten deel, hoewel hij er geen enkele
inbreng in heeft. Men kan er slechts belijdenis van afleggen hoe men het ontving en
ontvangen heeft (een ding weet ik, zei de blindgeborenen, dat ik tevoren blind was, en
nu zie).
Al het zogenaamd evangelische gebeuren van het kiezen en aannemen van Jezus, en
dat je het zelf moet doen, is ten dode gedoemd, daar het roer en initiatief altijd in
handen blijft van Elohim, Joh.16:12-24. Hij is in alles de Eerste en de Laatste.
Het lijden wordt dan belijden. Want er is een ogenblik in Zijn toorn, wanneer wij
overtuigd zijn geworden van onze zonden, doodstaat en verwerpelijkheid. Dat is een
lijden. Maar in die smarten en barensweeën wordt het kind geboren, en dan is er
terstond blijdschap, en wordt het een be-lijden! Zie Fil.2:11, Hij is de Mijne, en ik ben
van Hem. Christus is Kurios!
Php 2:11 En alle tong zou belijden, dat Jezus Christus de Heere zij, tot heerlijkheid
Gods des Vaders. (SVV)
En daar moeten wij naar terug! Naar dit oer-belijden!
Dit was het wachtwoord der eerste christenen en zal ons wachtwoord moeten zijn, en
blijven!
In het Romeinse rijk gold de keizer als Heer. Dus had deze belijdenis dat Christus de
Kurios was, duidelijk een politieke tint en afwijzende strekking. Dat was
levensgevaarlijk. Dat bracht lijden met zich mee. In het Grieks is er een woord dat
lijden en belijden tegelijk betekent.
Deze korte en krachtige belijdenis noemt niet het woordje “God’. In een wereld van
goden (afgoden) achtte de latere kerk het nodig om een beschrijving van “God’ te
geven. En daardoor ging het fout. “God” laat Zich niet omschrijven en uit elkaar
rafelen tot een drie-eenheid.
Nee, Christus is de Kurios, dat omvat alles!

265 Totale Reformatie Deel 1
De kerk ging de gelovigen opleggen de 12 artikelen te geloven. Dat is een
onwerkelijkheid, en dit galmt elke week nog van de kansels dat men belijdt met de kerk
van alle eeuwen, .....etc-.
Hier doorheen klinkt de stille tirannie van het ongeloof. En door de 12 artikelen heen
geweven lopen de vier hoofdlijnen van het ongetwijfeld onchristelijk geloof!
1e. dat God zo verschrikkelijk ver weg is, en een zachte dood gestorven schijnt te zijn
2e. dat God de wereld en ons aan onszelf overlaat
3e. dat bidden meestal niets uitmaakt en helpt
4e. dat als God zo weinig van zich laat merken, wij ons niet zo druk om Hem hoeven te
maken, en de dag met een lach mogen beginnen
Deze tendens van ongeloof heeft alle geloofsbelijdenissen doortrokken en besmet, en is
elke eeuw zichtbaar geweest. Het ergste is dat de meesten dit niet zien. Men bedoelt
het immers zo slecht nog niet, en daarmee zal God wel rekening houden. Dat zien wij
ook o.a. in statuten voor scholen, kerken en verenigingen. Daarin onderschrijft men
zonder voorbehoud de onverkorte Drie Formulieren van Enigheid. Men belijdt Gods
Woord, zoals dit wordt beleden in de Drie Formulieren van Enigheid, en daarbij zijn
die formulieren als een bril waardoor men de Bijbel leest. En op die manier onderwijst
men de leerlingen en leden!
Wij zien het door heel de Bijbel heen dat de mensen, en ook de bijbelheiligen het altijd
weleens geprobeerd hebben met de vier voornoemde ongeloof artikelen, Ps.10:4,5,11.
In onze verbijsterende wereld heeft God slechts de schijn, en hebben de vier
hoofdlijnen van het ongeloof veel meer succes dan de oer-geloofsbelijdenis “Christus
is de Kurios”. En daarmee is het alsof de ware kerk zegt: Geef niet toe aan ongeloof.
Denk niet dat de Allerhoogste ook maar een enkel moment ons uit het oog verliest. Hij
houdt Zich weliswaar verborgen, maar is er wel terdege bij, Jes.45:15. Ik zal u niet
begeven, Ik zal u niet verlaten!
Jes.50:10 Wie is er onder ulieden, die den HEERE vreest, die naar de stem Zijns
Knechts hoort? Als hij in de duisternissen wandelt, en geen licht heeft, dat hij betrouwe
op den Naam des HEEREN, en steune op zijn God.
11 Ziet, gij allen, die een vuur aansteekt, die u met spranken omgordt! (met allerlei
geloofsbelijdenissen en formulieren van enigheid) wandelt in de vlam van uw vuur, en
in de spranken, die gij ontstoken hebt. Dat geschiedt u van Mijn hand, in smart zult
gijlieden liggen.
Staan er in de belijdenisgeschriften dan geen goede dingen? Dat zult u ons nooit horen
zeggen. Maar, vragen wij ons af, is de Schrift niet voldoende, is de Schrift onduidelijk,
zodat er zo nodig nog allerlei onderscheidingen en belijdenissen bij moeten komen? In
een belijdenis is altijd de menselijke willekeur aanwezig, van “elk wat wils”.
266 Totale Reformatie Deel 1
Het geloof werkt door de liefde, en de liefde volgt de Meester. De liefde heeft geen
behoefte aan strakke menselijke regels. Wij moeten terug tot de drie sola’s der
reformatie:
Sola Scriptura = alleen de Schrift!
Sola Fide = alleen door het ware geloof!
Sola Gratia = alleen door genade!
Hoofdstuk 11
11 Het kerkelijk bedrijf moet een Grote Baas hebben. Welke?
11.1 Het dogma der Eénheid òf Drie-eenheid? (lezen Joh.10:23- einde)
Hoe kan een dergelijk denkbeeld als dat der drie-eenheid in de wereld zijn gekomen?
Wij weten allen dat wat men ‘God’ noemt onzichtbaar is, zoals wij elektriciteit niet
zien, maar wel kunnen voelen en de werking daarvan kunnen waarnemen. Op gelijke

267 Totale Reformatie Deel 1
wijze hebben de oude natuurvolkeren vanuit de natuur zich een Godsbeeld gevormd.
En uit dat Godsbeeld kwam een soort drie-enige kracht naar voren.
Wij weten vanuit de Schrift, en dat is in feite een geschiedenis van Godsopenbaring,
waar de Onzienlijke Zich steeds meer en meer bekendmaakt, dat er behalve de natuur
ook nog andere bronnen zijn waaruit wij “God” kunnen leren kennen. De natuur alleen
brengt ons niet tot de ware ’Godskennis’. De Geest is nodig, Die in alle waarheid leidt,
en daarbij het Woord gebruikt.
Een distillatie van natuurwetenschappelijk onderzoek levert geen betrouwbaar
Godsbeeld op. Dit hebben de nazaten van Nachash, het slangenzaad, gevoeld. Zij
hebben hun Godsbeeld gevormd vanuit de natuur, daarbij spiekend naar het
vrouwenzaad. Het resultaat vinden wij terug in de Kabbala en Talmud. Dit zullen wij
later bespreken. Het resultaat is dan ook magertjes, en is gelijk aan het oordeel dat drie
blinden moesten vellen over hoe een olifant er uit zag. De ene blinde liep tegen de poot
van de olifant, en oordeelde dat het beest op een dikke boom geleek. De andere blinde
liep tegen de buik van het beest, en oordeelde dat de olifant op een muur geleek. De
laatste blinde liep tegen de oor van het beest, en oordeelde dat een olifant geleek op een
grote lap leer. Dit zijn drie op zichzelf begrijpelijke waarnemingen, maar toch zijn ze
alle drie onjuist en geven geen ware beschrijving van de olifant. En dat kan dan ook
niet, en het is de blinden niet kwalijk te nemen!
Zo zitten wij nu reeds eeuwen met het dogma der drie-eenheid, en bezien de zaak dan
ook anders dan de oude religies die zich nog een Godsbeeld aan het vormen waren.
De macht van traditie en opvoeding is geweldig sterk. Ons allen, indien afkomstig uit
de Rooms Katholieke of Protestantse kringen, is van jongs af bijgebracht dat God zou
bestaan uit drie personen, n.l. de Vader, de Zoon en de H.Geest, en dat deze personen
alle drie tegelijk God zijn en één persoon uitmaken. Het is wel moeilijk om te
verklaren, maar dat moesten wij maar aannemen. Wij zijn geïndoctrineerd in
drievoudsvormen aan Elohim te denken, en dat is er zomaar nog niet uit, ook niet als
wij anders zouden willen.
Toch is het heel belangrijk om te weten of wij de juiste ‘God’ aanbidden, indien wij
aanbidders of gelovigen zijn geworden. Het betreft dan Zijn naam of namen, en ook
Zijn persoon of hoedanigheid. Om goed uit te zoeken wie wij in feite aanbidden en
vereren is dan ook géén zonde. Toen ik persoonlijk aan zulk een onderzoek begon heeft
mij dat wel heel wat hoofdbrekens gekost. Want nu ja, je mag niet alles en nog wat
van de leerstukken en tradities der kerken straffeloos onderzoeken. Men krijgt al heel
gauw het brandmerk een ketter te zijn. En laat staan wanneer men gaat onderzoeken
wat hét voorwerp van aanbidding is, en Wie Degene is door Wie alle dingen zijn
geschapen, van Wie ál ons heil afhangt. Ik had dan ook min of meer het gevoel van dat
ik mijn persoonlijke heil op het spel zette door uit te gaan zoeken of de godheid nu één
was, of drie in één.
Toch heeft de kracht der waarheid het in mij gewonnen van de macht der traditie. De
waarheid maakt vrij, ook van deze inwendige schuldgevoelens!
268 Totale Reformatie Deel 1
En het maakt wel terdege iets uit of wij op de juiste wijze de godheid vereren en
aanbidden, kennen en liefhebben. Er zijn immers zo vele goden en vormen van
aanbidding, waarvan geschreven staat dat men daarmee tevergeefs bezig is. Mark.7:7.
Om dan aan het eind van je leven tot de slotsom of bittere ontnuchtering te komen dat
men zijn hele leven tevergeefs met iets is bezig geweest, menende daarmee de ware
‘God’ te dienen, is toch weinig troostvol. Wij dienen ons dan ook goed te realiseren
waar wij mee bezig zijn!
De hele mensheid heeft zich immers altijd al bezig gehouden op de één of andere wijze
met het vereren van goden. De ene religie heeft deze god, en de andere heeft die god.
Bij de Islam is het Allah, bij de joden is het En-Soph, en bij de christenen is het
grotendeels de drie-in-één god.
Wanneer wij de goden-encyclopedie opslaan, staan alle goden alfabetisch op een rijtje,
wel meer dan 400, zie onderstaande afbeelding van het titelblad:
Wordt nu uiteindelijk door alle godsdiensten tóch die ene en dezelfde god bedoeld, de
Schepper van alle leven? Of zijn er inderdaad vele andere goden? Kunnen en mogen
wij wel de vraag stellen wie "God" in feite is? Volgens prof.dr.C. Graafland is dít de
nieuwe twijfel, of 'God' deze wereld wel leidt (Konkordie van Leuenberg).
Dat is een vraag die nooit beantwoord kan worden. Dat wat "God" heet is veel groter
dan wat onze hersenen kunnen bevatten. Wat dat betreft geldt voor ons dat wij nietweten,
en/of betrekkelijk-weten. Wij kunnen Hem niet zien, en wij nemen slechts
contouren waar van Zijn existentie of bestaan. Een "god" en kosmos Die zo klein zou
zijn dat onze hersenen Hem zouden kunnen bevatten, zou het niet waardig zijn dat wij
ons aan Hem toebetrouwden.

269 Totale Reformatie Deel 1
Elohim begrijpt alleen zichzelf, en elke gedachte en begripsbepaling van ons over
Hem is reeds fout. De Schepper kan aan niemand buiten Hem iets van Zich openbaren
in Zijn volheid, omdat niemand hem zal kunnen bevatten. Wij zien slechts vage
contouren van de Onkenbare, en die vormen de bewijzen dat Hij er is.
Ons weten is onvolledig (vol en leeg tegelijk).
Er is dan ook over ''God'' in feite nog nooit iets wezenlijks geopenbaard of opgelost, en
dat zal nooit gebeuren ook, anders dan dat Hij Zich in Zijn Zoon doet kennen.
En ook om de schepping te doorgronden moet men weten. Men moet Zelf Schepper
zijn om te weten. Wij zijn van gisteren, en wij weten van niets. Wij benaderen slechts
de waarheid der dingen. Hoe hoog de wetenschappelijke kennis ook moge gaan, echt
weten kan men niet, er blijven geheimen en mysteries! De Schepper hult Zichzelf in
nevels! Slechts uit de werkstukken van Hem kunnen wij vaststellen hoe Hij ongeveer
moet zijn.
Eén der grootste waarnemingen die de mens maakte is die van de Gulden Snede, het
''ordenend beginsel'' der schepping.
De Schepper heeft openbaringsvormen, en daarvan is de Gulden Snede, veelvuldig
aanwezig o.a. in het pentagram en pentagon, er één. Daarin valt symmetrie in het oog.
Het woord SYMETRA omgedraaid is ARTEMIS, de Al-moeder, zoals men dat
noemde.
Hiervandaan dachten de oude religies zich ''God'' in als zowel mannelijk en vrouwelijk,
tweezijdig en symmetrisch (twee gelijke delen of helften van één lichaam of
voorwerp).
De Schepper drukte op Zijn werken het onuitwisbare stempel en keurmerk van Zijn
Wezen. Sym-metra komt van Sym of Zon, en metra of maat, dus Zon-maat. Symmetrie
is de wiskundige regelmaat in figuren, elkaars spiegelbeeld. En zo is de Zoon hét beeld
des Vaders, en zijn wij het beeld van Elohim.
Wie de Zoon heeft, heeft het leven; en wie de Zoon heeft gezien, heeft de Vader
gezien. En Hij is de perfecte zonmaat, het Licht der wereld. Yashua is hét enige
antwoord op de vraag wie ''God'' is!
Het is dus wel van het hoogste belang om Hem op de rechte wijze te kennen, want
daarmee kent men de Vader. En Hij wil slechts aanbeden worden in Geest en
Waarheid.
Moeten wij dan een drie-in-een ''God'' aanbidden of niet?
Wij zullen nader op de vraag ingaan of de Bijbel ons leert dat god of Elohim drie-enig
zou zijn. En of deze drie-eenheid uit de schepping aantoonbaar is.
Voor verreweg de meeste kerken en christenen is de leer der drie-eenheid al
eeuwenlang dé centrale leer. Er zijn reeds heel wat woorden over gesproken, en ook al
heel wat bladzijden over volgeschreven.
Het is dus van het hoogste belang, volgens Joh.17:3, om de enige ware Elohim te
kennen, want dát is het eeuwige leven.
270 Totale Reformatie Deel 1
Onze ware kennis van Hem is bepalend voor wat onze toekomst zal zijn. Er hangt dus
niet iets, maar álles van af! Hier een fout te maken is onvergeeflijk!
Men kan inbrengen dat vele van onze voorvaders, de Reformatoren en daarna, een
godzalig leven hebben geleid terwijl zij in de leer der drie-eenheid geloofden.
Inderdaad hebben de Reformatoren nog veel dwalingen van de vroege kerk
gehandhaafd, en zij zijn nog steeds niet los gekomen van alle dwalingen die toen
opgang maakten en voort zijn blijven woekeren! Het stond hen niet in de weg, daar zij
van veel dingen nog niet het wáre afwisten. Wanneer wij echter tot de kennis der
waarheid komen, en dan daarmee geconfronteerd worden, eist dit correctie en bekering.
Wij mogen niet willens en wetens in dwalingen blijven voortgaan, omdat het al eeuwen
zo is geweest, en er immers (desondanks) mensen tot het geloof zijn gekomen. Nee, wij
hebben in alles zo goed mogelijk Jahweh te dienen!
Het blijkt uit de geschiedenis dat onze voorvaderen, die 430 jaar in Egypte waren,
aldaar geen kennis en vertrouwen meer hadden in Elohim. (Wij gebruiken voortaan en
altijd de originele niet-vertaalde namen, daar wij geloven dat de godsnamen niet te
vertalen zijn, zonder aan waarde en betekenis in te boeten).
Mozes kreeg de opdracht naar het volk te gaan en te zeggen dat ''Ik Ben" hem
gezonden had, de ‘Ehieh Asher Ehieh’. Dat wil zeggen, dat Elohim, hoewel zij Hem
niet zagen, hén wel zag en er wél bij is geweest al die tijd der verdrukking.
Het grote probleem voor ons mensen is altijd dat wij eerst iets willen zien, iets
waarneembaars, en dán geloven wij in Elohims bestaan. Het volk had niets gezien,
niets bemerkt. De Elohim der Vaderen liet niets van Zich horen, en zo zakte alle
vertrouwen in Hem weg. Maar Mozes krijgt bevel dit volk aan te zeggen dat Elohim
nog altijd dezelfde is, en dat Hij nu door Hoge Hand zal tonen wél op hen te hebben
gelet.
En aan dit volk heeft Hij Zich laten kennen als de machtige EéN! Hoor Israël, hoor,
Jahweh uw Elohim is EEN!
Deut.6:4; Mark.12:29-32; Rom.3:30; Jak.2:19, 4:12; Joh.17:3; Jes.43:10-11, 46:9.
Uit de Schepping is zoiets mysterieus als drie-in-één niet aantoonbaar!
[1
Deut.6: 4 Hoor, Israël! de HEERE, onze God, is een enig HEERE!
Mark.12:29 En Jezus antwoordde hem: Het eerste van al de geboden is: Hoor, Israël!
de Heere, onze God, is een enig Heere.
Rom.3:30 Nademaal Hij een enig God is, Die de besnijdenis rechtvaardigen zal uit het
geloof, en de voorhuid door het geloof.
Jak.2:19 Gij gelooft, dat God een enig [God] is; gij doet wel; de duivelen geloven het
ook, en zij sidderen.
Jes.43:10 Gijlieden zijt Mijn getuigen, spreekt de HEERE, en Mijn knecht, dien Ik
uitverkoren heb; opdat gij het weet, en Mij gelooft, en verstaat, dat Ik Dezelve ben,
[dat] voor Mij geen God geformeerd is, en na Mij geen zijn zal.

271 Totale Reformatie Deel 1
46:9 Gedenkt der vorige dingen van oude tijden af, dat Ik God ben, en er is geen God
meer, en er is niet gelijk Ik;
Hoe is het ontstaan van drie-eenheid nu te verklaren?
De trinitariërs, zo worden de drie-eenheid aanhangers genoemd, zeggen dat er drie
personen zijn, n.l. de Vader, de Zoon en de H.Geest, tezamen één.
Deze drie zouden aan elkaar gelijk zijn, ongeschapen, gelijk in macht. En deze god
aanbidt men als een drievuldigheid. Maar als dit nu niet op de Schriftwaarheid berust,
is het toch vernederend voor Elohim om meerdere goden naast Hem te erkennen?
Er zou één God zijn en drie personen, allen zouden God zijn, en allen zouden eeuwig
en almachtig zijn, en allen ongeschapen. Dat is onverklaarbaar!
Kunnen wij zoiets in de schepping terugvinden, dat drie in één toch één is?
Nee, dat is er niet. Men noemt de drievuldigheid dan ook een ondoorgrondelijk
mysterie.
Maar wat hebben wij nu aan een ondoorgrondelijk mysterie om dat te aanbidden?
Joh.4:22-24.
Gijlieden aanbidt, wat gij niet weet; wij aanbidden, wat wij weten; want de zaligheid
is uit de Judaieten.
De drie-eenheid is dan ook slechts een formeel geloofspunt, dat verder niets aan het
praktische geloofsleven van een christen toe of af doet.
Andere religies kunnen het van de christenen maar niet begrijpen dat zij een drie-in-één
god hebben. Welnu, de christenen zeggen het zelf ook niet te begrijpen!
Is dan de ware Elohim er één van verwarring? Zie 1Cor.14:33:
Want God is geen [God] van verwarring, maar van vrede, gelijk in al de Gemeenten
der heiligen.
Elohim is niet verantwoordelijk voor dit leerstuk. In de Bijbel treft men het woord of
begrip ''drie-eenheid'' niet aan. De Bijbel kent geen expliciet dogma der drievuldigheid!
Bij Theofilis 180 n.Chr. en daarna bij Tertullianus treffen wij voor het eerst het woord
''trinitas’‘ aan. Het is zelfs niet bewezen dat men daarmee de drie-eenheid leerde, maar
dat zijn hun na volgelingen er wél van gaan maken!
Wanneer dit leerstuk der drie-eenheid nu de hoeksteen der christelijke religie is,
waarom staat er dan niets wezenlijks over in de Bijbel?
De nieuwe Katholieke encyclopedie zegt dat er vóór het einde van de 4e eeuw geen
formulering over één God, die in drie personen bestond, vaste voet gevonden had.
Onder de Apostolische vaders is zulk een denkwijze evenmin gevonden.
Irenaeus toonde aan dat Jezus (Yashua) niet gelijk was aan de ééne hoge Elohim, maar
ondergeschikt was.
Clemens zei dat de Zoon direct onder de almachtige Vader komt, en Hem niet gelijk is.
272 Totale Reformatie Deel 1
Tertullianus leerde dat de Vader verschilde van de Zoon, aangezien Hij groter is, daar
er een tijd was dat de Zoon niet bestond.
Origenes zei dat de Vader en de Zoon twee verschillende substanties waren, en de
Zoon vergeleken bij de Vader slechts een klein licht is.
Het is ook niet zo dat het leerstuk der Drie-eenheid reeds op het concilie van Nicea in
325 werd geformuleerd. Wel verklaarde men aldaar dat Christus van hetzelfde wezen
was als Elohim. Dit vormde de grondslag voor het latere dogma der triniteit.
Men wilde Christus tot God (Elohim) verklaren, dus als gelijke aan de Vader.
Op gezag van keizer Constantijn de Grote (zonaanbidder) is deze formulering over de
gelijkheid van de Gezalfde aan de Vader, tot stand gekomen.
Hoe dit er aan toe is gegaan kunt u lezen in onze brochure: ''Kent het christendom haar
geschiedenis nog wel?''
Pas op het concilie van Constantinopel in 381 is men de H.Geest tot ''God'' gaan verklaren.
Athanasius, een geestelijke uit de tijd van Constantijn, heeft in zijn geloofsbelijdenis
het volgende: "Wij (aanbidden) één God in Drievuldigheid. Zo is de Vader God, de
Zoon God, de H.Geest God; en toch zijn er niet drie goden, maar er is slechts één
God".
Deze geloofsbelijdenis kán niet van Athanasius afkomstig zijn, zie New Encyc.
Brittannica, maar schijnt in de 5e eeuw in Z.Frankrijk te zijn opgesteld.
De uiteindelijke definitie van de drie-eenheid was dan ook een zaak van kerkelijke
politiek, let wel, van de afvallige kerk!
Het enige doel van het dogma der drie-eenheid was om de mensen te misleiden en van
de enige ware aanbidding af te trekken!
Het doel van de geloofsbelijdenissen was om de godheid vast te
leggen in abstracte woorden, en dan heeft de aanbidding van zo’n “God” bij voorbaat
geen kracht meer, en is de Geest aan banden gelegd. Men wilde een religie maken met
voorschriften en tradities. Dit is een ideologie. Het eerste christendom was religie (dat
is een zuiver geloof in Elohim), dat is waarachtige Godsverering, en geen boekreligie
met droge formules.
De afval van de wáre Elohim was reeds voorzegd, 2Thes.2:3-7; Hand.20:29; 2Tim.4:3;
2Petr.2:1; 1Joh.4:1-3.
De aanbidding van triaden, drie-in-één goden komt uit oud-Egypte, Babylon,
Griekenland en Rome.
(plaatjes afkomstig uit “Ontwaakt”: Leert de Bijbel een drie-eenheid?

273 Totale Reformatie Deel 1
In Egypte nam het drie-in-één godenbeeld een voorname plaats is. Osiris, Isis en
Horus, afgebeeld in drie personen, zoals de drie piramiden van Gizeh, twee grote en
een kleinere.
De bakermat van de drie-eenheidsleer is dan ook Alexandrië, de stad waar zeer veel
"kwade vijgen-joden" zaten, vanwaaruit het onbevattelijke dogma der drie-eenheid in
het christendom is binnengeslopen. Het zijn denkbeelden die stoelen op de oude
mysterie-godsdiensten uit het Oosten, en die in de Kabbala zijn vastgelegd. Hierop
bouwt het jodendom, zionisme en de Vrijmetselarij haar 'religie'. Dit zullen wij straks
nader toelichten.
Maar het is ook Griekenland, waar Plato's denkbeelden over de godheid grote invloed
uitoefenden op het jonge Christendom. Plato's visie was niet nieuw, daar hij bouwde op
oudere inzichten.
plaatjes koppen
Met de afval en de komst van de leer der drie-eenheid kwam tegelijk het heidense
denkbeeld van het hellevuur, de onsterfelijke ziel, de beeldenverering, de
zondagsinstelling en het vieren van allerlei feesten, etc.
De drie-eenheidsleer is in feite te beschouwen als een afval van de waarheid.
Het monotheïsme, de Bijbelse leer dat Elohim Eén is, laat geen ruimte voor een drieeenheid.
Heel de Bijbel spreekt over één El, en waarom zouden de bijbelschrijvers dat
hebben gedaan, indien zij geweten hadden daarmee een deel van de waarheid te
verzwijgen?
Ook Jashua noemde Elohim de enige ware Elohah, Joh.17:3.
En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus
Christus, Dien Gij gezonden hebt.
De Heiland als mens, erkende de Vader als Zijn meerdere, als de Almachtige, van Wie
Hij Zijn kracht ontving, de EL-SHADDAI, de Aleph, het Begin.
274 Totale Reformatie Deel 1
Elohah (god) heeft twee meervoudsvormen, n.l. Elohim (goden) en Elohe (goden van).
Wijst dit dan niet op een drie-eenheid?
Nee, het duidt juist de volheid van goddelijke kracht aan, de som der krachten en eigenschappen.
Elohim betekent niet "personen", maar "goden", dus zouden er meerdere
afzonderlijke goden zijn, n.l. drie. Maar dat verwerpen de trinitariërs!
De Bijbel betrekt meervoudsvormen dikwijls op één persoon, zie Richt.16:23-24;
1Kon.18:27. En ook mensen of rechters werden "goden"genoemd, Ps.82:1-6.
De kernpunten van de Eénheid-van-El-theologie:
De stelling van de eenheid (Hebreeuws "echad") is dat er Eén ondeelbare El is, welke
niet in Drie-in-een Personen wordt onderscheiden, en dat de Heiland als Messias de
Vleeswording is van de Zoon.
Dit is dus monotheïsme.
Elohim is Eén, als een familiair gezinsverband. Mogelijk ziet Ps.82:1 hierop, dat
Elohim in de vergadering der Goden staat, en ook Job 2:1, toen de kinderen Elohims
kwamen om zich voor Jahweh te stellen.
Alle namen en titels m.b.t. de godheid als Elohim, Jahweh, Vader, Woord, H.Geest,
etc. hebben betrekking op een familie, en niet op één Wezen (de term ''Wezen" is in
feite Grieks Platonisch).
De meervoudsvorm in Gen.1-3: ''Laat ONS mensen maken naar ONS beeld", is geen
bewijs voor drie-eenheid zoals men vaak denkt. Adam was geschapen naar “ONS”
beeld, en zou, indien “ONS” een meervoudsvorm aanduidt, dan ook een soort
drievoudige (in dit geval) persoon moeten zijn. Adam was toch één persoon? Elohim
kan met Zichzelf te rade zijn gegaan, zoals ook wij wel over onszelf in meervoudsvorm
spreken. Hij kan ook onderling overleg hebben gevoerd met Zijn Zoon.
Het woord ''echad'' heeft een meervoudige betekenis, en ziet op de vele eigenschappen
van Elohim, en niet op drie-in-één.
De Zoon is de afdruk (hypostasis) van Elohims wezen, dus géén apart deel van een
drie-in-een persoon, Hebr.1:3.
Dewelke, alzo Hij is het Afschijnsel [Zijner] heerlijkheid, en het uitgedrukte Beeld
Zijner zelfstandigheid, en alle dingen draagt door het woord Zijner kracht, nadat Hij
de reinigmaking onzer zonden door Zich zelven te weeg gebracht heeft, is gezeten aan
de rechter [hand] der Majesteit in de hoogste [hemelen];
Yashua ha Messiah is het beeld van de Ene Elohim Zelf, Col.2:9-10.
Want in Hem woont al de volheid der Godheid lichamelijk;
Niet alle namen, titels, eigenschappen der godheid zijn op Yashua van toepassing!
Yashua is niet de Almachtige.
Hij is de Vleeswording van de Zoon, Die verscheen als mens, 2Cor.5:19.
In het heelal of daarbóven zijn geen drie-in-één personen, er is een familie!
De Heiland is de Jahweh van het zgn. O.T., én de Kurios van het zgn. N.T.

275 Totale Reformatie Deel 1
De Heiland is wel de Vader van de eeuw, maar niet de Hemelse Vader, Jes.9:6;
Joh.10:30,38, 14:9.
De Geest is de Geest van Christus, is hetzelfde als de Geest van de Vader.
En wat menen de trinitariërs in de hemel te zullen aantreffen? Drie-in-een goden?
De monotheïsten zoals wij, loochenen niet de Vader, de Zoon en de Geest. Vader is een
titel, dat wijst op de rol van Schepper en Voortbrenger van alle leven, inclusief de
Zoon. De titel ''Zoon'' heeft betrekking op de vleeswording van El, en de titel 'Heilige
Geest' heeft betrekking op Elohims natuur, op de uitgaande kracht en werkzaamheden
in schepping en herordening.
Al deze titels vormen géén enkel bewijs voor een drie-in-een manschap, maar wijzen
op een coöperatief samenwerkingsverband, een gezin.
Jashua is de Zoon van de Vader als Godheid, is de Zoon des mensen naar Zijn
menswording, en de Geest is de uitgaande kracht van hun beiden!
De werken van de Vader worden óók aan de Zoon en H.Geest toegeschreven.
Verwijzingen naar Elohim die in meervoudsvorm staan dienen uitsluitend om
onderscheid te maken tussen de vele eigenschappen en verschijningsvormen van de
Ene “Godenfamilie”, de Elohim.
Wanneer de Heiland zegt dat na Hem de Trooster zal komen, de Geest, dan komt er
géén andere Persoon, maar ziet dit op een ándere openbaringsvorm van Hem als
Messias.
Toen de Zoon mens werd heeft Hij Zichzelf beperkingen opgelegd, Zich ontledigd,
Fil.2:6-8.
De Zoon is niet eeuwig, maar had een begin, Ps.2:7. De Zoon is verwekt door de
Vader. Hij is door de Geest verwekt bij Maria.
Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon,
heden heb Ik U gegenereerd.
Hij was van Boven nedergedaald, Joh.3:13, en zou weer terugkeren, Joh.6:62.
In het hemelse bestaan was de Zoon een geschapen geestelijk wezen, net als de
engelen. Hij had een begin, en was de eerstgeborene, Col.1:15, Openb.3:14. Iemand die
geschapen is en een begin heeft, verschilt altijd van zijn Maker en komt dus op de
tweede plaats.
Spr.8:12,22-26. En álles is door Hem gemaakt, Col.1:16; 1Cor.8:6.
De Vader kan niet verzocht worden, maar de Zoon als mens kon wél verzocht worden,
zoals uit Matth.4:8; Jak.1:13 blijkt.
De Zoon heeft een unieke plaats. Hij was het eerste voortbrengsel, heeft gehoorzaamheid
geleerd en is, net als de engelen, vastgesteld en gerechtvaardigd in Zijn staat. De
Vader hoeft immers Zichzelf niet te rechtvaardigen.
1Tim.2:5 leert dat er Eén Elohim is, en Eén Middelaar! Yashua is een aparte Persoon,
in onderscheiding van de Vader, zoals de engelen aparte geesten of personen zijn. Hij
wordt dan ook de tweede Adam genoemd, 1Cor.15:22,45.
276 Totale Reformatie Deel 1
Niet de éne Elohim Die mens werd, maar de Eerstgeborene van Elohim, die in de
gestaltenis Elohims zijnde, het géén roof achtte, Gode evengelijk te zijn, en toch de
menselijke natuur aannam!
Het grondbeginsel van vereffening, voldoening en gerechtigheid is, dat de hoogte van
de prijs die wordt betaald, minstens gelijk is aan de schuld.
Waar een mens, de eerste Adam, zondigde, was het nodig dat een ánder mens, de
tweede Adam, betalen zou. Niet ''Elohim'' hoefde te betalen, noch hoefde te lijden. Nee,
de mens Yashua betaalde, en Elohim accepteerde dat. Hij was een volmaakt mens, en
geen God-mens. De twee-naturen-leer is in later tijd ontstaan, en daarover spreekt de
Bijbel niet. 1Joh.4:15.
Zo wie beleden zal hebben, dat Jezus de Zoon van God is, God blijft in hem, en hij in
God.
Het Zoonschap beperkt zich niet alleen tot de menswording; nee, Hij is de Zoon van de
Vader én de Zoon des mensen. Hij is de LOGOS, de Woordvoerder, in Wie Elohim
Zich uitdrukt. Hij was bij Elohim, Joh.1:1, niet als een drie-in-één persoon, maar als
Degene door Wie alle dingen zijn gemaakt. Hij werd mens, onderwierp Zich gedurig
aan Zijn Vader, en daarom was Hijzelf niet de Vader. Hij bad niet tot Zichzelf. Hij was
één met de Vader, maar wel onderscheiden, Joh.20:17; 2Cor.1:3. Het Woord was een
goddelijk wezen, en was bij de Vader. Het Grieks kent geen onbepaald lidwoord (een),
alleen het bepaalde lidwoord (de, het). Hier wijst het op een hoedanigheid, en niet op
de Almachtige El-Shaddai. De Zoon was een goddelijk wezen, net als Lucifer en de
engelen. Zie de serie brochures Elektra, no.3 over de familie der goden.
Wanneer A de meerdere is van B, kunnen A en B niet gelijk zijn!
In Joh.8:17-18 staat dat het getuigenis van twee mensen waarachtig is. De Heiland gaf
getuigenis (dat is één), en de Vader gaf getuigenis van Hem, (dat is twee) Joh.8:18. De
Heiland zei niet dat Hij goed was, nee, er was er maar één goed, n.l. Elohim.
Mark.10:18.
Zichzelf noemde de Heiland nooit 'God', maar altijd de Zoon van Elohim. De Vader
had in Hem al Zijn welbehagen, Matth.3:16. Hij was gezalfd door de Vader, Luk.4:18,
en een meerdere zalft altijd een mindere. Matth.20:23 en Luk.22:42 tonen dat de
Heiland niet de macht van de Vader bezat.
Zeggende: Vader, of Gij wildet dezen drinkbeker van Mij wegnemen, doch niet Mijn
wil, maar de Uwe geschiede.
Yashua was als mens sterfelijk, en van Elohim lezen wij dat Hij alleen onsterfelijk is.
1Tim.6:16.
Ook de heilige Geest wordt nooit als een Persoon van een drie-eenheid vermeld. Wel
wordt de heilige Geest in één adem genoemd met de Vader en de Zoon. Dat vinden wij
in meer zaken, als de opsomming van de aartsvaders, Abraham, Izaäk en Jakob. Dezen

277 Totale Reformatie Deel 1
vormden geen drie-eenheid. Rom.5:14,21 en 1Joh.5:6-8, waar water en bloed getuigen
worden genoemd. Water en bloed zijn toch geen personen?
Nee, de heilige Geest is de uitgaande kracht van de Vader en de Zoon, en is geen
apart deel van een drie-eenheid.
Bewijzen zoals trinitariërs die aanvoeren voor de drie-eenheid:
Zie R.K. toelichting, kleine catechismus:
278 Totale Reformatie Deel 1
Als bewijs voor de drie-eenheid voert men 2Cor.13:11-13 aan, en 1Cor.12:4-6. En ook
de doopformule van Matth.28:19.
2Cor.13:14 De genade van den Heere Jezus Christus, en de liefde van God, en de
gemeenschap des Heiligen Geestes, zij met u allen. Amen.
1Cor.12:6 En er is verscheidenheid der werkingen, doch het is dezelfde God, Die
alles in allen werkt.
Matth.28:19 Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in den Naam
des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen onderhouden alles,
wat Ik u geboden heb.
De doopformule in Matth.28:9 is dubieus. Eusebius heeft tijdens het concilie van Nicea
325 dit vers diverse malen aangehaald, en gebruikte altijd de woorden: ‘dezelve
dopende in Mijn Naam’, etc. De doopformule uit Hand.22:16 luidt immers eveneens:
‘Ik doop u in de naam van Yashua ha Messiah’.
Trouwens, er staat hier niet wat de trinitariërs menen, want er staan hier geen namen,
slechts titels. Ook het “comma Johanneum” is niet authentiek. 1Joh.5:7.
In al deze teksten staat dus niet te lezen wat men daarin denkt te moeten lezen. Wanneer
wij van een gezin met 5 of 10 kinderen alle namen in één keer opnoemen, dan is
dat gezin geen vijf-eenheid of tien-eenheid.
Ook Fil.2:6 geeft te kennen dat de Zoon ondergeschikt is aan de Vader. Lucifer wilde
aan de Zoon en aan de Vader gelijk worden, en achtte het niet kwaad desnoods geweld
te gebruiken om zijn doel te bereiken.
Het Griekse woord 'harpazo' ziet op geweld gebruiken tegen Elohim. Dat werd zijn
val.

279 Totale Reformatie Deel 1
Waag het niet iets van de drie-eenheid te zeggen, want dan bent u een grote ketter. Michael
Servet durfde zich tegen Calvijn te verzetten met zijn boek 'Restitutie', waarin hij
de drie-eenheid bestrijdt, en dat kostte hem zijn leven op de brandstapel. Dit was de
enige brandstapel die ooit rookte op bevel van de protestanten! Dat was er één te veel!
De drie-eenheid wordt het grootste geheim van het christelijke geloof genoemd. Dit
te betwijfelen is een ‘doodzonde’ in de ogen der kerk. En waarom? Is de
Godsopenbaring zo volkomen geweest ten tijde van Constantijn en daarna dat men
eens en voor altijd ‘God’ kon vastleggen in een formule of dogma, waaraan niemand
ooit meer iets mocht af- of toedoen?
Wij zullen zien wat de ware oorzaken daarvan zijn, n.l. dat het Slangenzaad
verantwoordelijk is voor dit dogma der drie-eenheid, en men bang is voor de ware
openbaring der Godheid.
Het Slangenzaad heeft via de Kabbala en Vrijmetselarij haar denkbeelden over de drieeenheid
kenbaar gemaakt.
11.2 De Kabbala
De kabbala is een oude wijsheidsleer. De kabbala heeft haar wijsheid van de oude
mysterie godsdiensten, met re-incarnatie en karma.
Voor de kabbalisten is god geen Persoon, maar een ‘voortdurende kracht’ (pushing
power), en wel een drie-kracht, de TAO, met YIN en YANG.
Volgens de kabbala kan de godheid niet begrepen en omschreven worden, waarom zij
Hem dan ook AIN noemen, de Niet-zijnde.
Men heeft een godsbegrip gevormd via het wetenschappelijk inzicht in de structuur van
het Universum. De oude kabbalist zag de godheid als een Architect, die geometrisch en
numeriek schept. God is alzo de eeuwig wordende, de AIN-SOPH, de Onkenbare.
Uit Hem komt de Kroon, Kether, het kenbare, de wereldmoeder en de wereldvader,
vormend een triade, het Alziend Oog,
Dit Alziend Oog kunnen wij zien op de One Dollarnote der USA, en is het meest
gebruikte symbool der Vrijmetselaren, die “god” overigens soms de
“Opperbouwmeester van het heelal” noemen..
280 Totale Reformatie Deel 1
Uit de kroon, de Oude van Dagen, komt dus het zienlijke, deze wereld, waarin de
Levensboom is geplaatst.
Wij zien dat de kabbalisten en vrijmetselaren (Slangenzaad) vele begrippen uit de
Bijbel hebben overgenomen, en hebben kans gezien hun oude heidense begrippen
zodanig met bijbelse namen en termen te presenteren, dat onze voorvaderen ze als
bijbelse waarheden hebben geaccepteerd en aangenomen.
Die levensboom kent volgens hen een Triniteit van drie gezichtspunten der godheid,
met 7 aspecten, in totaal de 10 aangezichten of werelden.
En nu komt de aap uit de mouw, en zullen wij zien wat nu in feite de drie-eenheid
voorstelt.
Het hemelvuur is volgens de kabbalist de Shin, zie afbeelding hieronder.

281 Totale Reformatie Deel 1
De stoffelijke wereld heeft 4 elementen, waar men de naam van I H V H aan toekent.
Dat hemelvuur moet de vier elementen van de stoffelijke persoonlijkheid der godheid
omsmelten, en dan ontstaat de I H SH V H, of Jehova, de Jehoshuah, ene Jezus of Jezeus.
De kabbala kent een goede en een kwade slang. De goede zou Nachash zijn, en de
kwade Leviathan, waardoor Lucifer ten val zou zijn gebracht. De mens Adam is
goddelijk, en met de val van Adam is volgens de kabbalisten ook de godheid in zekere
zin gevallen. De mens moet door de godheid worden verlost, en de godheid moet door
de mens worden verlost. Het geheim van deze verlossing speelt zich af tussen de passer
en de winkelhaak (der vrijmetselaren, die meestal kabbalisten zijn). Mens en ‘god’ zijn
immers even sterk in hun visie, zie Jakob in zijn worsteling met ‘god’. Toen de zon
over Jakob opging en het dageraad werd, was het Shin, de Shin-kracht, waardoor Jakob
overwon. Lucifer zou de Shin-kracht zijn!
Lucifer is alzo de Verlosser der kabbalisten, en is de driekracht, afgebeeld in de letter
shin, bestaande uit drie Jods, drie vuurzuilen, het symbool van Neptunus, de drietand,
of te wel de christelijke drie-eenheid.
Wanneer wij ons dit goed realiseren, mogen wij niet voort blijven gaan het dogma der
drie-eenheid te erkennen.
Ook in de oude wijsheidsgodsdiensten komt dezelfde trend voor van Luciferaanbidding
via een triade.
Overal ziet men de drievoudige menselijke geest, die men vereert als Goddelijke geest,
Levens geest en menselijke geest, de Atma, Boeddi en Manas.
Zelfs de naam IS RA EL brengen de kabbalisten terug naar een drie-eenheid.
De stam Ish, is hetzelfde als Aish, As, Aisha of Maria, Mirjam, de Isis-figuur, in Ishtar
Ish is hier de goddelijke vuurvonk.
Ra is de zonnegod, die met zijn zonnelicht Isis doorstraalt.
El vinden wij terug in vele talen als Al, Allah, dat is hoog, of Hij, het allerhoogste
beginsel.
Israël zou dus de drievuldigheid aangeven van de mens in zijn openbaring, als drie
openbaringen van de godheid.
Ish = de maan; Ra = de zon; El = de monade, eenheid, tezamen de uiting van het
goddelijk Wezen.
Vandaar dat het Slangenzaad zo heel graag zich laat noemen met die schone naam
welke Elohim aan Jakob gaf: Israël, strijder met Elohim.
Dit streven van het Slangenaard zien wij vervuld in de huidige zionistenstaat, die men
Israël noemt, maar die geen enkele binding of affiniteit heeft met het oude Israël der
twaalf stammen. Dit erkennen de orthodoxe joden, de Mea Shearim, en men leze van
prof.P. Wexler uit Tel Aviv: The non-jewish Sephardic jews.
282 Totale Reformatie Deel 1
Ook Adam is volgens de kabbalist goddelijk. Zijn naam heeft drie letters A D M. Dit
zijn de drie zuilen van de Shin, waarvan de eerste de Wet is (Mozes) en de tweede de
verlichting, genade, de Christus, de letter D, de daleth of Deur, en de M van Messias.
De drie-eenheid van de godheid is door de religie erkend, maar de kennis van de drieeenheid
van de mens is verloren gegaan volgens de kabbalist.
De mens zou volgens de kabbalist een drie-eenheid zijn, n.l. metafysisch, mystiek en
psychisch, of te wel het geestelijke bewustzijn, en het morele bewustzijn en zijn
magnetisch bestaan. Dat noemt men het Hogere zelf, het midden zelf, en het lagere
zelf. En zo was de Christus, zeggen de kabbalisten, een Lichtkind, een koning, en een
lam, of te wel een Priester, Profeet en Koning.
En volgens de kabbalisten zal Zijn volk mogen wonen in de grote stad des Vredes, de
stad der triaden, der drie grote wereldgodsdiensten, die tezamen een drie-eenheid
vormen, n.l. Jodendom-Christendom-Islam, in Jerusalem, of Jer-U-salem, de stad van
de vrede, in het midden van de aarde. (R. Peters, de Kabbala).
Al deze zaken voltrekken zich momenteel, en wij zien het met onze eigen ogen. Lucifer
doet zich voor als de Engel des Lichts, en de verleiding is een meesterspel.
Zijn hoop is gevestigd op zelfverlossing via de mensen naar het Paradijs, en daartoe
heeft hij zijn Slangenzaad verlicht en in de arm genomen, met als kenmerk de twee
triaden of driehoeken, waarvaan een naar boven en de andere naar benden gericht,
waardoor de bewuste Davidster ontstaat, het symbool der Zionisten en Vrijmetselaren!
Waakt en bidt, opdat gij niet in verzoeking komt!
11.3 De heilige Naam
Hoelang zal onze christelijke samenleving nog op twee gedachten hinken?
Elia stond tegenover de Baälprofeten. Eén van twee, of Jahweh, of de Baäl! Twee
heren dienen gaat niet.
Wanneer Jahweh de machitge Eén is, volg Hem dan na!
Is Baäl het, volg dan hem na!
U zult zeggen : maar mijnheer, wij zijn geen Baälsdienaren! O nee?
Kijk dan eens in Bijbelse woordenboeken; zij zeggen U dat Baäl "HEER" betekent. Hij
is de god van de vruchtbaarheid bij de Kanaanieten. Hij is ook dezelfde god der
christenen die hem slechts dienen als hij welvaart schenkt. Men noemt hem ook
"HEERE Heere", dat is: Baäl!
Hoe komt het dat Baäl is ingeslopen in het christendom?
Hoe heeft men de naam van de onveranderlijke Jahweh durven te vertalen in die van
"HEERE"?
Hoe luidt het 1e gebod?

283 Totale Reformatie Deel 1
In de Bijbel wordt de Godsnaam Jahweh wel 7000x genoemd, en waarom is die naam
vervangen door "Heere of God"?
God is ook geen naam, maar een titel. Er zijn vele goden. God is geen eigennaam. [ 1 ]
De profetie zegt dat Zijn volk Zijn Naam eens weer zal leren kennen, Jes.52:6
Jer.16:21 23:26 Ez.39:7 Op.19:1-6
ELYAH = De Machtige Eén is JAH
Niet Jehova, want dat is een verbastering van de Naam.
1Kon.18:21 wat is onze, Uw keus? Jahweh of Heere, dat is Ba-al?
Jahweh is de levende en antwoordde door VUUR.
Laat het abnormale niet nodig zijn, maar laat Uw redelijke verstand werken. Wij
worden ook niet gaarne bij een scheldnaam genoemd. Wij stellen er prijs op dat men
onze eigennaam gebruikt.
De Godsnaam is Jahweh, afgeleid van hwh = worden.
Jahweh is de steeds WORDENDE.
De naam staat niet in de causatieve vorm, wat inhoudt dat de betekenis van de naam
geen verband heeft met Gods bestaan, maar dat Hij de dingen tot ZIJN brengt, laat
worden. Hij volbrengt Zijn wil waartegen niemand iets kan doen. Hij voert Zijn
voornemen uit en brengt dat tot een goed einde.
De joden probeerden de Godsnaam in vergetelheid te brengen, Jer.23:26 Ps.44:21, naar
een mensengebod, Jes.29:13 Deut.4:2.
Zij bouwde een traditie op de heilige Naam niet meer te gebruiken. In plaats van
Jahweh gebruikt de Talmud Jahweh, en dat is niet de ware NAAM (Jona 6:2). In de
synagoge spreekt men de Naam uit als ADONAI (=mijn Heer = Ba-al) [ 2 ]. Deze naam
werd voor de joden tot een vloek, en verbasterd zei men "Nojeleheine".
In Hosea 3:15 staat dat Zijn ware volk Israël eens Zijn Naam weer zal kennen, en Hem
niet meer Ba-al zal noemen.
Die tijd is aangebroken!
11.4 De Naam JAHWEH
In de wet der tien geboden lezen wij uitdrukkelijk dat niemand de NAAM ijdel mag
gebruiken.
Wanneer wij de vele Bijbelvertalingen lezen en dan zien dat men zich er niet voor
schroomde om de NAAM te vertalen, vraag je je af wat die mensen bezielde.
1 God is afgeleid van Gawd, een Assyrische vruchtbaarheids god, een
soort Baäl.
2 Afgeleid van de Syro-Fenicische god Adonis (onderwereld, Hades)
284 Totale Reformatie Deel 1
Hoe heeft men ooit de naam Jahweh kunnen vertalen door HEERE of iets dergelijks?
Het is de grootste ontheiliging wanneer je iemands naam beledigt, wijzigt of bekladt.
De naam JAHWEH was vanaf oude tijden bekend, maar onvrome lieden zeiden dat die
naam te heilig was om uitgesproken te worden, en men raadde aan om voortaan de
afgezwakte naam ADONAI (Heer) te gebruiken.
De tijd dat de ware NAAM weer in eer zal worden hersteld is nabij. Lees Ez.39:7.
Dan zal Jahweh Zijn heilige NAAM weer bekendmaken onder Zijn volk, en die
NAAM niet meer laten ontheiligen.
Zach.14:9 ... te dien dage zal Jahweh de Enige zijn, als ook Zijn NAAM!
De naam JEZUS is eveneens niet goed. Jezus komt van Jesous, van het Griekse Iaso,
godin der genezing. Jezus komt ook van Je-zeus, de Griekse hoofdgod.
De echte naam van de Messias of Gezalfde is YAHOSHUA = HEIL van YAH.
Uit de Babylonische taal komt het woord Baäl = Heer. Door leugens zou men de enige
NAAM gaan vergeten, zie Jer.23:26 en Hos.2:15. Een der namen van Baäl was : G-d
of GAD (god).
Hoe is het toch mogelijk dat het Christendom in het algemeen de NAAM is vergeten en
de valse naam HEERE gebruikt? En waarom hebben de Statenvertalers de naam
HEERE verkozen?
Het is in deze de Boze gelukt het Christendom te verleugenen. Er is bijna onherstelbare
schade aangericht, en toch moeten wij opnieuw beginnen Zijn NAAM te belijden en
onveranderd te gebruiken.
Gij zult immers de NAAM van Jahweh Uw Elohim NIET ijdel gebruiken!
Let er eens op hoeveel maal per gebed sommigen de vertaalde naam HEERE
gebruiken! Soms wel 70 tot 100 maal in een gebed van een kwartier! Het wordt dan als
een stopwoord gebruikt!
Hoofdstuk 12
12 Hoe het kerkelijk bedrijf haar klanten instrueert

285 Totale Reformatie Deel 1
12.1 Kerk en huwelijk
Om het menselijk geslacht in stand te houden heeft de Schepper man en vrouw in een
samenwerkingsverband geplaatst. Dit is een soort maatschap te noemen, of in andere
woorden ... het huwelijk. Dit is genaamd 'erotiek' dat is ... de ervaring of beleving van
liefde.
De Schepper heeft het leven lief, en zei: 'Weest vruchtbaar en vermenigvuldigt'.
Huwen, samengaan .... is een levenswet, een kosmisch begrip. Het is een samensmelten
van twee tot één, dit ..... om de dood tegen te gaan, en het uitsterven te voorkomen. Het
leven moet immers overwinnen!
Huwen staat in onze genen, en die opzettelijk de huwelijkshandeling weigert ..... haat in
het diepst het leven en kiest voor de dood.
Huwen is samengaan op wettige wijze; het huwelijk is ... jezelf overgeven aan de
ander, waaruit een nieuwe existentie ontstaat, waaraan nieuw leven kan en zal
ontspruiten.
Zo is het huwelijk het belangrijkste fundament van ons bestaan en voortbestaan.
Twee krachten werken samen om tot een huwelijk te komen, n.l. de inwendige kracht,
de liefde, én de uitwendige kracht, de schoonheid. Door deze twee krachten wordt
leven tot leven gebracht. Dit maakt huwen niet alleen tot een keus en/of wilsdaad van
de mens, nee, het is een natuurwet, zoals er ook de wet der zwaartekracht is.
De drang naar het huwelijk is als een vuur in ons mensen dat niet te blussen is, want de
drang naar en van leven is ..... voortleven!
De vrouw heeft aantrekkingskracht op de man, ze straalt hem toe; en wederom heeft de
man aantrekkingskracht op de vrouw. Als het huwelijk nu een Wet IN ons is, kan het
niet anders dan dat het huwelijk uitwendig zich in wettige banen laat voltrekken,
anders komen er uitwassen en ongedisciplineerde excessen als 'samenwonen', etc.
Huwen is immers niet zondermeer een los samengaan van twee partners; nee, het is een
vast verband, waaruit een gezinsverband ontstaat, samen met de familie. Als zodanig is
voor een huwelijk de wederzijdse goedkeuring der ouders een hoofdvereiste.
Jonge mensen laten zich veelal leiden door verliefdheid (waarover straks meer), terwijl
ouderen de zaak beter kunnen beoordelen vanuit ervaring en nuchterheid. Zo voltrok
zich oudtijds in Israël dan ook het huwelijk binnen het gezins- en familieverband op
wettige wijze. Er was vroeger geen stadhuis noch kerk, en ook werd men niet in de
Tempel gehuwd.
De ouders zochten veelal een vrouw die paste bij hun zoon, en overlegden met de
familie van het meisje, betaalden een bruidsschat en leidden het meisje gesluierd naar
hun zoon, en plaatsten haar in zijn tent. Dan werd de zoon gehaald en onder toezicht
naar die tent gebracht, waar deze alléén inging en daar stond tegenover zijn gesluierde
toekomstige vrouw. De jongeman lichtte dan de sluier op en stond oog in oog met het
meisje. Beviel zij hem dan gaf hij een schreeuw van vreugde; beviel zij hem niet, dan
liet hij niets horen. De beide families stonden buiten de tent te wachten hoé de zaak
zich zou uitpakken. Hierop wijst Johannes de Doper in Joh.3:29.
286 Totale Reformatie Deel 1
In beide gevallen, of het meisje nu wel of niet bevallig was in de ogen van de jongen,
was hiermee wél het huwelijk gesloten!
Een meisje zal na deze vorm van huwelijkssluiting zelf nooit het huwelijk kunnen
ontbinden. Zij is geheel passief.
Samenwonen zonder wederzijdse toestemming is te veroordelen, maar volgens de
Bijbelse maatstaven is een huwelijk tot stand gekomen als ouders wederzijds
instemmen met het samengaan van een jongen en een meisje.
Echtscheiding komt voort uit de gevallen engelenwereld.
Het Hebreeuwse Sillah = echtscheiding, en het Griekse apolyo is ontslaan. Ontbinding
van het huwelijk geschiedt volgens de Schrift altijd door de man. Deut.22:13-19;
Mal.2:16.
Huwelijk in het Grieks is Gamos, en dat betekent bruiloft.
In het Engels is GAME .... SPEL. Huwelijk is liefdesspel.
Het gaat van eros (liefde) naar extase (geestvervoering), en is altijd een enkelspel
(monogaam wil zeggen: een enkel-spel), en dat leidt ons mensen terug naar de eenheid
van Elohim. Vandaar dat een nieuw huwelijk na een scheiding gezien wordt als
echtbreuk.
Wij kunnen zeggen dat die twee tot één vlees zijn geworden, en hetwelk Elohim
samengevoegd heeft .... scheide de mens niet.
Maar wanneer is er sprake van Goddelijke samenvoeging? Kunnen wij stellen dat alle
huwelijken op deze aarde van Elohim zijn samengevoegd?
Vereisten voor een door Elohim samengevoegd huwelijk zijn: Het huwelijks is
.....uitdrukking gevend (expressie) aan de hoogste éénheid, fysieke éénheid (één vlees),
en één geest, ànders is er geen sprake van een huwelijk, doch van een samengaan.
Verder, dat er volkomen overgave is, en wederzijds dienen, hetwelk symbolen zijn van
deze eenheid. Gen.2:24.
Wij leven momenteel nog in het astronomische vissentijdperk waarin nog zeer veel
huwelijken een vergissing zijn. Men zoekt zelf maar uit en men rommelt maar wat aan.
Men geeft zich niet in algehele overgave aan de voorzienige leiding van de Schepper
over, zoals in het geval van Abraham die een vrouw voor Izaäk liet zoeken door zijn
knecht.
Velen komen er na langere of kortere tijd achter dat hun huwelijk niet klopt, maar
durven niets te doen, want ja, er ligt een trouwbelofte, en de dreiging van wat "God"
samengevoegd heeft, scheide de mens niet.
Velen gehuwden horen en passen echter niet bij elkaar, het zijn ongelijkpolige partners.
Het is eigenwerk, er is geen groei naar die hogere éénheid, met groeit uit elkaar, en dit
is het bewijs dat zij niet door Elohim zijn samengevoegd, maar in feite door Lucifer.
Lucifers werk is vereenvoudiging, splitsen (tetra) der eenheid, en zo blijven de
partners, ondanks het liefdespel, vér van elkaar staan. De liefde, eros, in het spel,
gamos, moet tot extase, dat is buiten zichzelf treden, leiden, en is het pad tot die hógere

287 Totale Reformatie Deel 1
eenwording. Het 'slechte' huwelijk is slechts een sexspel óm de sex, om zelfbevrediging,
en dat leidt naar verdeling en ontrouw. Het is ego-stase, zelfbevrediging,
waar de ánder slechts lustobject is. Het 'goede' huwelijk geeft polarisering en
samenwerking van twee partners (positief en negatief), en dat is slechts mogelijk
wanneer de magneetpolen in een juiste verhouding tegenover elkaar staan en alzo
samenwerken. De pluspool heeft altijd iets van de minpool in zich, en omgekeerd.
Wanneer de proporties niet goed verhouden, leidt dit tot onbalans.
Het liefdesspel moet tot de 'volmaakte' extase leiden, en dat is de inwijding.
Deut.23:17; Hos.4:14, de qudesj = hoer, schandjongen, waarvan de eigenlijke betekenis
is 'gewijde'. Dit zijn personen die zich daaraan gewijd hebben, n.l. met hun sexdiensten
zich hebben gewijd aan de godheid.
Wanneer echte Israëlieten samengaan in een huwelijk wijden zij zich aan elkaar, en
daarmee aan de Schepper. Als men dát breekt, is dat ontrouw, = echtbreuk = zonde.
Als men vroeg of laat ontdekt dat er geen sprake is van samenwerking om tot die
hogere eenheid te komen, is dat een teken dat dit huwelijk niet door Elohim is
samengevoegd en dat er dan geen sprake is van echtbreuk als men het loskoppelt.
De Schepper Zelf heeft uit Zijn hemels 'huwelijk' Lucifer weggezonden toen bleek dat
hij/zij imperfect was.
Apolyo = wegzenden, ontslaan. Dit is Lucifer, of Apollo, zie Openb.9:11. Lucifer was
onbruikbaar om de hógere eenheid van Jahweh en El Schaddai uit te drukken.
Lucifer ontwierp zijn eigen systeem, een tetragonaal of piramidevormig systeem, zoals
te zien op de 'one dollarnote', de merovingerpyramide. Dit begon in de Fanuelhal in de
USA in het teken van de sprinkhaan. De sprinkhaan is symbool van 'de dans
ontspringen'. Zo meent Lucifer de dans te zijn ontsprongen om in de USA, de Nieuwe
Wereld, zijn nieuwe wereldorde te vestigen. Apollyon is de overste der sprinkhanen!
Elk kosmisch atoom heeft in zich de krachten van twee stralen, zowel negatief als
positief, in goede verhoudingen; deze krachten scheppen de eerste draaiing van een
spiraal, en deze draaiing wordt voortgezet als één straal, één lijn, en, dat noemt men nu
in een huwelijk een paar.
Deze twee krachten zijn de PLUS en MIN- factoren/polen en zorgen voor drie
activiteiten (dit is tevens de grondgedachte achter het communisme van Engels, Hegel
en Marx) nl. dat de THESE en ANTITHESE leiden tot de SYNTHESE.........
Beweging ....... licht/geluid leiden tot de levensboom. Aan die levensboom kennen wij
de DNA/RNA-spiralen. Zo komen er atomen van de grote Ongemanifesteerde (de
Schepper), die men 'zaad-atomen' zou kunnen noemen. Deze atomen zijn centrumgericht,
éénheid-zoekend, middelpuntzoekend.
Men stelde het oudtijds zo voor dat de twee stralen via de god-vorm Horus en Eros,
waarbij Horus de godsvonk was, en Eros het zaad-atoom, samenwerkten. Eros is dan
de vertegenwoordiger van de mens, en de Ant-eros komt uit het kosmische EI. De
mens heeft de opdracht zaad-productief te zijn, gelijk de Schepper, zie Mal.2:16, want
288 Totale Reformatie Deel 1
Hij zoekt het zaad van Elohim. De Schepper zoekt naar het goede DNA/RNA, hetwelk
uit een 'goed' huwelijk voortkomt, en het ándere wordt straks verbrand en opgeruimd.
Eros (Liefde) was de oerkracht die orde uit de chaos schiep. Zo ook in het goede
huwelijk, waarin eros de twee chaoten (partners) tot perfectie brengt via extase, buiten
zichzelf treden.
Eén zijn, (unio, unity) brengt tot een hógere dimensie. Het is onmogelijk via een andere
existentie tot hogere eenheid te komen. Het Lucifer-tetra-systeem biedt daartoe geen
mogelijkheden. Slechts via het Woord (de Zoon) is er de wordende manifestatie van de
grote Ongemanifesteerde Schepper. Slechts in het Woord ligt de nieuwe kern van het
bestaan als onsterfelijke, en die weg wordt bereikt via extase = buiten zichzelf treden,
het overgaan IN Christus, waardoor men een nieuwe schepping wordt. Dit gaat slechts
via de weg van algehele zelfverloochening. Dan komt de nieuwe eenheid en aanneming
tot kinderen 'Gods'.
Geen expansiesysteem, geen implosiesysteem om via splijting en vereen-voudiging
'geestelijke kinderen' voort te brengen, zoals Lucifer wil en doet.
De nieuwe geboorte is de vaststelling om als INGEWIJDE te worden, gelijk de
Engelen, Luk.20:36. Hoe? Met een door van Bóven aangestelde partner! Dan hebben
wij geen jaren van 'uitproberen' nodig om te zien of we wel bij elkaar passen. Hij wil
daarin ons leiden in wijs beleid, ook al duurt het in onze ogen weleens heel erg lang
voor wij de juiste partner ontmoeten.
Er moet immers volkomen onderlinge overeenstemming zijn der beide partners, anders
is het samenspel (de ware erotiek) onmogelijk. Men moet overeenstemming hebben,
dat wil zeggen samen de dingen gemeen hebben, om tot de gemeenschap te komen.
In onze maatschappij en rechtsorde vereist men een huwelijkssluiting voor de wet, en
de kerkorde eist een huwelijksinzegening. Beiden behoren echter niet tot het fundament
van het Bijbels huwelijk!
Oudtijds had men er oog voor, zoals gezegd, dat er alléén op de onderlinge
overeenstemming werd gelet, en op de wederzijdse toestemming der families.
Waar nu die onderlinge overeenstemming verbroken wordt/is, is het fundament van het
huwelijk onderuit gehaald. Men kan dan wel bij elkaar blijven, maar het is slechts een
'rommelen'. Binnen het huwelijk kan men immers óók overspel plegen! En waarvan
men denkt, dat het overspel is als jongelui, wanneer zij als hoogste uiting van hun
wederzijdse liefde, met elkaar paren, en waaruit een kind voortkomt,.... dat is géén
overspel! Men laat deze jongelui voorin in de kerk schuldbelijdenis doen van zonde
tegen het zevende gebod, maar dat is ongerijmd! (Wij komen daar straks op terug.)
Eerst gaan wij het doel van het huwelijk nader bezien.
Het huwelijk is de grondslag voor het familieleven, waaruit de maatschappij ontstaat.
Het doel van de Schepper is ....... dat man & vrouw elkaars leven zullen verrijken,
opbouwen in materieel en geestelijk opzicht, en zij samen een gezinsleven scheppen
om ..... het zaad van Elohim voort te brengen.
Wanneer het wezen van zo'n huwelijk, zoals de Schepper dat Zich voorstelde, wordt
aangetast, is scheiding zelfs noodzaak.

289 Totale Reformatie Deel 1
Het O.T. spreekt niet over een scheidingsrecht der vrouw, want de man kocht in feite
zijn vrouw, en de huwelijkssluiting droeg, zoals wij zagen, een puur privaat karakter
zonder enige publieke handelingen. Zo stond het ook met de scheiding.
Het huwelijk is een samengaan, een overgaan in elkaar, dat wil zeggen ..... een
INmenging van twee personen in elkaar om uit die éénwording datgene uit te zaaien
wat het 'zaad Gods' wordt genoemd. Mal..2:16.
Als grond voor te scheiden staat in Deut.24:1-4 dat de man iets 'walgelijks in de vrouw
vond. Wat hiermee wordt bedoeld, is nog onduidelijk. Het is niet zo dat de man
ontdekte dat de vrouw echtbreuk of overspel had gepleegd, want daar stond de
doodstraf op, dus had de vrouw dan niet weggestuurd mogen worden.
De reden welke de Messias opgeeft tot scheiding is 'overspel', in de zin dat men
zijn/haar lichaam overgaf aan een godheid, dus een samenspel buiten de
huwelijkspartner met een ándere partner, en men zich daarmee wijdde aan de vreemde
godheid. Het is een vleselijke gemeenschapshandeling met een vreemde man of vrouw
om daardoor de godheid te dienen.
Wat is de basis voor een goed huwelijk?
De twee partners moeten fysiek van gelijke soort zijn, moeten in hun DNA/RNA
overeenstemmen, anders kan men onmogelijk een zaad 'Gods' voortbrengen; dan
krijgen wij hybriden en kruisingen. In geestelijk opzicht moeten de partners
overeenstemmen, dezelfde polariteit hebben om elkaar te kunnen opbouwen. Een derde
mogelijkheid is er niet, óf men bouwt elkaar op, óf men breekt elkaar af.
Het is de R.K. gedachte dat het huwelijk onverbreekbaar is. Dit is meer ideaal dan
werkelijkheid, want ook in 1 Cor. 7:15 staat dat men op religieuze gronden kan
scheiden. Een samengaan zónder onderlinge overeenstemming is immers geen huwelijk,
maar een 'samenhokken'. Zie Amos 3:3.
Echtgenoten wil zeggen: echt= onvervalst, niet geveinsd, prettig. Huwelijk wil zeggen:
echtvereniging, trouwen, houden van. Genieten wil zeggen: genot, in het genot van iets
zijn, de voordelen er van krijgen, zich in iets verlustigen, tot niets worden via de
zelfovergave... om een hógere eenheid te vormen. Genereren wil zeggen:
voortbrengen, genieten via de genitalia (geslachtsorganen) en dat is .... paren, dus een
ECHT ....PAAR. Het gaat om de eenheid van het paar, anders kan het zaad geen echt
zaad voor Elohim zijn. Dán slechts geniet de Schepper met ons mee, als alles naar Zijn
wil verloopt.
Generatio = voortplanting van het geslacht.
In het huwelijk wordt gezorgd voor de kosmische energiewisseling via de genitalia,
voornamelijk de clitorus. De clitoris is n.l. het enige orgaan van het lichaam dat genot
als functie heeft. Alleen de vrouw heeft zulk een orgaan, en dat zorgt bij haar voor de
extase via het orgasme. Het is de man die daarvoor zorg draagt, en daarom is hij haar
echt-genoot, die meegeniet in hetgeen ZIJ ervaart, want het huwelijk is een bloedband,
een zaadband, met als basis .... wederzijds dienen!
290 Totale Reformatie Deel 1
De vrouw wordt zelfs mee gebouwd uit het zaad van de man. Zij krijgt in haar
bloedbanen de opbouwende cellen van de man, en daardoor zijn zij één vlees; het is
een samensmelting, die wederom tot uitzaaiing leidt.
Hier zijn wij aangekomen om te zien wát nu precies met het VADERSCHAP en
MOEDERSCHAP in de WET wordt bedoeld.
In Exodus 20:12 staat: Eert Uw vader en Uw moeder .....
AB is het Hebreeuwse woord voor 'vader', en dat betekent niet slechts 'vader-zijn',
maar vaderschap. Zo ook met 'moeder', het Hebreeuws EM, is moederschap.
Patrimony = vaderschap, vaderlijk erfdeel (biologisch).
Dit Vader- en/of Moederschap kan men onteren! Vandaar het gebod om Uw
VADERSCHAP en Uw MOEDERSCHAP te eren!
Zo kan men b.v., door zich te laten steriliseren, zich ontdoen van zijn vader- of
moederschap, met als gevolg dat men hierdoor de dagen verkort in het land dat de
Schepper ons geeft. Door sterilisatie krijgt men een onnatuurlijke hormonenhuishouding
in het lichaam.
Ook door rasvermenging onteert men het vader- en moederschap, want daardoor
ontstaan bastaarden en houdt het ras (de soort) op te bestaan.
Lichamelijk, biologisch vader- en moederschap is een gave van de Schepper, Gen.1:28;
Ps.127:3, 128:3; men kan zich daarin verdienstelijk maken door een gezin op te
bouwen! Door dit te doen is men mede-schepper met de Allerhoogste.
Het is toch wel opmerkelijk dat in zeer vele talen het woord 'VADER' bijna dezelfde
klank heeft. Het grondbegrip van 'VADER' is iemand die een nageslacht heeft verwekt!
Onan (zoon van Juda) wilde dit niet doen, en hij werd gedood.
Dit Bijbelse vaderschap omvat drie hoofdfuncties:
1. koningschap= regeren en leiden.
2. priesterschap= bemiddelen en dienen.
3. profeetschap= onderwijzen en leren.
Hoe kijkt de jeugd in haar jonkheid tegen de liefde aan?
De jeugd beschouwt de verliefdheid als het hóógst bereikbare ideaal op aarde. En,
inderdaad wordt in het menselijk leven nérgens een groter geluksgevoel ervaren dan in
de verliefdheid.
Toch is het ervaren van zulk een heel groot geluksgevoel niet zonder gevaren. Juist
doordat de gevaren zo onbekend zijn, gebeuren er zoveel ongelukken. Verliefdheid
brengt n.l. onlosmakelijk met zich mee dat het in onze organen het geslachtsgevoel
opwekt (de voortplantingsdrang). En, het noodlot, om zo te spreken, van deze
verliefdheid is, dat direct ná de seksuele daad de intensiteit of sterkte ervan afneemt.
Dit wordt ook wel de 'list van moeder natuur' genoemd, n.l. om de keerzijde van de
verliefdheid voor de jeugd te verbergen. De jeugd meent immers in de roepstem der
verliefdheid het gezang van het 'eeuwig-blijvend-geluk' te horen, ........ maar, in wezen

291 Totale Reformatie Deel 1
is dit niets anders dan de roep om nieuw nageslacht, ter voorkoming dat het
mensengeslacht zou uitsterven!
Velen geven in de roes van verliefdheid slechts toe aan hun gevoelens, zonder te letten
op andere zaken die nodig zijn voor een goed huwelijk, zoals karakter, etc.
In de roes der verliefdheid is men voor vele zaken 'blind'. Vele jongelieden hadden vast
voorgenomen om voor het huwelijk niet tot de seksuele daad over te zullen gaan, en ....
toch 'moesten' velen van hen trouwen!
Door de verliefdheid worden in het lichaam biologisch bepaalde stoffen aangemaakt,
die net als drugs, een roes geven, zodat men zichzelf niet meer is. De rem is weg, men
laat zich gaan.
De verliefde mensen voelen zich stapelgelukkig, en zijn door die roes verdoofd voor de
werkelijkheid. Hun partner is álles, en zij zien geen énkel gebrek in elkaar. Maar direct
ná deze verliefdheid opent zich voor velen de valkuil! De keuze van partners kan ......
niet ..... aan het blinde toeval worden overgelaten! Toch is er ook geen
wetenschappelijk boek met selectieve keuzemogelijkheden.
Het is fout om op onze pathologische lustgevoelens af te gaan. Wij hebben in het
nemen van een goede keuze allereerst onze ouders en familie te raadplegen, die veelal
een veel betere kijk op die zaken hebben dan de jongeren. Het fenomeen 'verliefdheid'
was oudtijds in de Bijbel ook bekend, en ter voorkoming van veel ellende zochten de
ouders naar een geschikte partner voor hun zoon/dochter. Ook ouders kunnen falen, en
zo ligt het eigenlijke oordeel van de keuzebepaling bij de Engelen.
Adam en Eva zijn zelf gaan experimenteren, niet meer te rade gegaan met de Schepper.
Maar, in het samenbrengen van Izaäk en Rebekka zien wij een stukje levensleiding,
waaruit blijkt dat ook wij de hulp en leiding van de Alwetende mogen inroepen in het
zoeken en uiteindelijk bepalen van onze keuze.
292 Totale Reformatie Deel 1
Het is n.l. een grote tragische vergissing, en/of misleiding dat erotiek slechts te maken
heeft met seksualiteit. Nee, erotiek is iets heel ánders. Het is de totale liefde tussen
twee partners, waar seksualiteit slechts een klein, maar niet onbelangrijk, deel van is.
Hierover straks meer.
Wij zullen eerst gaan letten op de getalsmatigheden van de Schepper in de schepping
met betrekking tot het huwelijk.
Adam draagt als aardse mens de uitdrukking van het getal VIJF. Denk aan de vijf
zintuigen, vijf vingers en vijf tenen, etc.(Over de getallen en mathematica is een
brochure in de maak.)
Als geestelijke mens draagt hij het getal ZEVEN, als regelrechte zoon van Elohim. Eva
droeg wel het getal VIJF, en verkreeg slechts door het huwelijk met Adam deel aan die
geestelijke mens, de ZEVEN.
Toen Yashua bij de waterput tegen de vrouw zei, Joh.4:15: Gij hebt vijf mannen gehad,
en uw zesde man is onwettig, wees Hij daarmee op het 'hoer-systeem' van het Grote
Babylon, van de 6 - 6 - 6.
Dit is een onwettig systeem van Lucifer.
Wanneer straks de wáre Man van Israël zal komen tot Zijn Bruid, het aardse Israël der
twaalf stammen, komt het perfecte huwelijk van de aardse VIJF met de geestelijke
ZEVEN, is totaal TWAALF, dat is de symboliek van de twaalf stammen, de twaalf
Apostelen en de twaalf poorten in het Nieuwe Jeruzalem.
Yashua vroeg de vrouw om water. Water is het symbool van het komende
astronomische Waterman-tijdperk, waar de Bruiloft des Lams is, en de completering
van het hemelse door het aardse.
Negen is het getal van het oordeel. Lucifer had slechts negen stenen, zie Ez.28:12, en
was INcompleet.
De Hogepriester droeg twaalf stenen, offerend voor de twaalf geslachten Israëls.
Wij zien dat de ZEVEN van BOVEN komt (de zeven Elohim).
De VIJF is van BENEDEN, (de vijf nog verborgen Elohim).
Hiervan zei Yashua tegen de vrouw: Ik ben van BOVEN (de 7) en jij bent van
BENEDEN (de 5).
Hoe zit dat nu? Waar kwam EVA vandaan?
Eva werd 'gebouwd' uit de zgn. RIB van Adam. Zij is dus een product van 'beneden'.
Rib, zie Strong Concordance 6768 is TSELEQ, en dat komt van een ongebruikelijk
wortel, en betekent zo iets als splitsen, klonen. Rib is ook te vertalen door 'kamer'
en/of 'aanhangsel', d.w.z. de voorraadkamer van het sperma van BENEDEN, van de
aardse man ... Adam. Daaruit is de vrouw gebouwd, gesplitst om samen mét die aardse
man een huwelijkseenheid te vormen, Gen.2:18-25. Zo werd de vrouw de wederhelft
van de man, en die twee zullen (substantieel) tot één vlees zijn.

293 Totale Reformatie Deel 1
En, het zijn de Elohim (de zeven geopenbaarde en vijf verborgen 'goden') die inzicht
hebben in de genetische blauwdruk van de mens, man en vrouw, en die zorg dragen
voor het heilige zaad en bloed.
De vrouw is iets heel wonderlijks. De man was eerst, maar later lezen wij dat de vrouw
de man zal omvangen, Jer.31. Via de vrouw wordt de man(nelijke lijn) in stand
gehouden.
De vrouw is UIT de man, maar de vrouw is tegelijk IN de man.
Het woord 'animeren’ betekent opwekken, lust geven tot.
Anima wil zeggen, de innerlijke vrouw die in de geest van elke man leeft. Eva leefde
immers reeds IN Adam toen zij er nog niet fysiek was. Anima in het Grieks betekent:
Levensadem.
Maar het is in de vrouw tevens ook de man die in háár geest leeft, en tot wie zij
begeerte heeft.
Anima is dus de schakel tussen het bewuste en onbewuste, en is het kruispunt in het
getal ACHT, dat zijn twee cirkels op elkaar, waar de lijnen elkaar raken. Wanneer die
twee cirkels losliggen en toch iets voor elkaar voelen is dat het symbool voor de kreeft,
de zes en de negen, géén eenheid. De ACHT vormt een éénheid.
Die innerlijke vrouw in de man, en die innerlijke man in de vrouw vormen de
diepgaande gevoelens in de mens, de motions of emoties, en dát is de sleutel tot het
verstaan van het ware moeder-principe in Israël. Door rasvermenging kan men òf
teveel òf te weinig mannelijks/vrouwelijks in zich krijgen, en zo ontstaan de heksen,
feeksen, psychopaten, dictators, beulen, homo's en lesbo's, etc.
Jeremia toont dat in het Nieuwe Verbond hét exacte juiste evenwicht zal terugkeren
van de 'vrouw-in-de-man', en van de 'man-in-de-vrouw', dus een balans in DNA/RNA.
Dan zal de Man/vrouw en de Vrouw/man ge-re-animeerd worden, d.w.z. zichzelf
bewust worden. Dit is de wedergeboorte der ganse schepping en houdt in een animatie,
dat is ... lust opwekken tot .... het liefhebben van de Schepper bovenál, en de naaste
(bloedverwant) als zichzelf.
Zo kwam de Eersteling in de wereld met de uitroep: Ik heb lust om Uw Wil te doen!
De exact juiste verhouding in de lichamelijke biseksualiteit gaat gepaard men een
geestelijke biseksualiteit, d.w.z. de volmaakte volwassenheid of het kosmische
bewustzijn.
294 Totale Reformatie Deel 1
Hieruit ontstaat het ware geluk, liefhebben en beminnen.
Geluk is iets dat ..... lukt, als vanzelf gaat. Geluk valt praktisch nooit in het enkele
individu, maar ontspruit uit een wederzijdse verhouding met een partner. Twee mensen
die in een soort samengevlochten verhouding komen en een éénheid vormen, en in die
eenheid elkaar trouw zijn en blijven. Een Gordiaanse knoop is niet te ontwarren, maar
een PENTA-knoop demonstreert ons de perfectie van het huwelijk. Een stukje recht
papier mochten wij op de kleuterschool samenvlechten, en wanneer men in een strip
recht papier een knoop legt, ontstaat de PENTA-knoop. Dit geeft een zeer hechte
verbintenis weer, wat eveneens ook buiten het huwelijk kan, zie David en Jonathan. 2
Sam. 1:26.
Aards geluk is kwetsbaar, maar .... wanneer de partners van Hogerhand zijn
samengevoegd/ samengevlochten, .... is het onverbreekbaar en geluk -- zalig!
Liefhebben heeft diverse aspecten.
Strongs conc. AGAPAO = liefde in morele, sociale zin. En PHILEO is een vriend zijn,
en dat kan met sentiment gepaard gaan als een zaak van het hart (animus passi) en/of
als zaak van het hoofd (thelo).
Extase komt van het Griekse 'buiten zichzelf staan'. Ex= buiten, oud, gewezen. Extase
is de toestand waarin iemand door verrukking en diep gevoel van vreugde zich aan zijn
omgeving voelt onttrokken, en een 'hemel op aarde' heeft.
Extase is de tegenpool van ellende (= buiten het land zijn, of uitlandig, elders in
ballingschap naar het diepste punt van jezelf zoeken van geluk).
Repos Ailleurs is de spreuk : 'De rust is elders.'
AGAPE is liefhebben, en de tegenpool hiervan is 'duvel maar op'. Agapes....is
synoniem met APILETOS (philos)= mannenliefde, zoals tussen David en Jonathan, en
is AMICITIA. Amicitia duidt slechts op vriendschap. Amor hoort bij de homo's en
lesbo's.
Maar door Amicitia ontstaat de hoogste vorm van maatschap, het geluk zoals in de
twee houten die samengebonden werden tot één hout, ziende op het herstel van Israël.
Ez.37:19.
Maatschap keert terug tot de MATER = de moeder, de oermoeder, de materie waaruit
wij zijn ontstaan, die begeesterd werd tot extase, een buiten de materie treden in
GEEST, tot een volmaakte nieuwe eenheid (pentaknoop).
Het 'rad onzer geboorte' verloopt van geboorte leven sterven...... als een
'eeuwige' rotatie. Men ontkomt er niet aan, en er is géén uitweg wanneer men alleen
blijft! Slechts in een samenwerkingsverband, o.a. het huwelijk, maar ook in
vriendschap als mannen of vrouwen, of als kleine groep, is er de mogelijk naar buiten
te treden (extase) als men zichzelf in de ander(en) verliest en men een dienende functie
inneemt. Als het zaad in de aarde valt en niet sterft, blijft het alleen, maar ...... indien

295 Totale Reformatie Deel 1
het sterft (dat is .... buiten zichzelf treedt door afsterving) dus..... extatisch wordt, komt
er véél vrucht. Joh.12:24.
Zo is het in de wedergeboorte en vernieuwing eveneens, waarbij er een afsterving
plaatsvindt, waaruit wij buiten onszelf treden en in Christus nieuwe schepselen worden,
van wie Hij de oudste Broeder is, Die ons leidt naar de Bron van Vrede en Geluk, en
wij elkaar liefhebben in Hem = AMICITIA.
Het hoogste geluk is ..... te leven,
en liefde weg te mogen geven,
dat om te zetten in beminnen ....
met hart en zinnen,
voor het zingen van het allerhoogste levenslied .....
van wat Elohim ons in Zijn Zoon biedt!
12.2 Extase en eros
Vanuit het antieke wereldbeeld zag men extase als seks..stase, als iets dat puur zondig
was, want het liefdesspel zou des duivels zijn. Men zag de zonde van Eva en Adam als
een soort orgastisch experiment van niet-reproductieve sex, wat immers gestraft werd
door Jahwe bij Onan. Gen. 38:8.
Extase, het buiten jezelf komen, komt tot stand via het orgasme, op organische wijze,
dat wil zeggen via een orgaan dat de Schepper alléén aan de vrouw heeft toegedacht.
Oude godinnenreligies zagen in de extase een kosmische vereniging met de godin. In
het Midden-Oosten en de Islam is sex-extase nog een groot taboe.
In het patriarchaal tijdvak verhinderde de vader-status de man het om zijn vrouw te
'verwennen', dus ... om zelf als zoon van de kosmische moeder actief te zijn. De vrouw
was er slechts voor de voortplanting, en daarmee uit. De man had vele voorrechten
boven de vrouw, en seksualiteit was 'vies en zondig'.
Het zicht op de kosmische energiewisseling in het huwelijk was totaal weg.
Alle tijden door leefde echter wel in de vrouw de behoefte tot extase, want daarin ligt
het wonder van de kosmische energiewisseling, van de 'wedergeboorte', verklaard.
Zo kwam men tot masturbatie. Masturbatie is in het Latijn manu stupratio = manuele
wrijving der geslachtsorganen waardoor orgasme ontstaat. Dit is zelfbevrediging, niet
reproductief, en is in strijd met de kosmische wetten.
Orgasme verloopt via het ware moeder-principe van liefde, en daardoor vindt de
energiewisseling plaats. Die liefde zoekt zich zelve niet, dus geen masturbatie en
zelfbevrediging, maar is ten bate voor de ánder, het nageslacht. Deze liefde gaat
voorbij de ego-grenzen, en is op weg naar de vervolmaking. Zo ontstaat er in het
huwelijk een steeds grotere éénwording, en daaruit komen nieuwe vruchten voort.
Orgasme is het hoogtepunt der seksuele lustgevoelens, en dat wordt door de vrouw
véél intensiever ervaren dan door de man. Het principe van energiewisseling vinden
wij ook terug in ons eigen lichaam. Wij eten voedsel van de aarde, en in onze
296 Totale Reformatie Deel 1
ingewanden vindt de stofwisseling (energie-overdracht) plaats. Wij ademen lucht in, en
in onze longen wordt de zuurstof uit de lucht overgedragen aan ons bloed. Dit is
energiewisseling in en van één individu; maar in het huwelijk vindt energiewisseling
plaats tussen twee individuen!
12.3 Het probleemrond de erotiek
Erotiek is gemeenschapsvormend, seksualiteit niet.
Door de leer dat een mens een aparte ziel zou hebben, is de mens in twee delen
gedeeld, en is seksualiteit vereenzelvigd geworden met erotiek.
De mens is echter geen tweeheid, maar een éénheid; één wezen dat zich op twee
manieren openbaart, n.l. als lichaam en geest. De erotiek of liefde zit in het gehele
lichaam, in diens biologische structuur, én in diens geest.
Men kán eenvoudig weg erotiek of liefde niet vereenzelvigen met seksualiteit, want
dan is er véél te weinig gezegd. De bevrediging van seksuele lusten heeft plaats in een
hoogtepunt, een climax. Als de liefdesdaad afgelopen is, is ook de seksuele drang weg,
maar niet de liefde. Vele mannen en vrouwen leven echter méér voor de seksuele
bevrediging dan voor de liefde, en juist zo stranden vele huwelijken. De seksuele daad
die niet in lotsverbondenheid plaatsheeft met de ander ..... is in feite prostitutie.
Erotiek is iets unieks, en laat zich niet in een kooi opsluiten, noch beschrijven in een
schema. Liefde is het belangrijkste element in de samenleving om te overleven en er
iets aangenaams van te maken, maar juist daaraan ontbreekt het veelal. Men weet liefde
niet te waarderen. Toch mogen wij de levens-werkelijkheid van de mens niet geheel
laten opgaan in het lichamelijke, noch in het geestelijke. Blijft liefde stilstaan bij het
voortplantingsproces, dan is het niet meer als 'nestzorg'. Gaat liefde hieraan voorbij,
dan kan het een spel vol geneugten worden, zónder verantwoordelijkheid. Gaat liefde
echter dwars door het voortplantingsproces heen, dan ontstaat het gezin, en heeft men
z'n taak verstaan!
Liefde is immers de bron van de geestelijke levenskern van het gezin, die uitmondt in
een samenleving. Liefde is dynamisch, als een opwellende bron. De ware liefde zal
zich in het huwelijk meer en meer ontwikkelen, want het huwelijk is de enige legale
manier voor menselijke liefde om zich ten volle te kunnen ontplooien.
Onze huidige juridische huwelijksvorm is tijdgebonden, want daarmee valt of staat niet
de Bijbelse norm van het huwelijk. Wanneer het huwelijk geen dieper fundament heeft
dan louter juridische formulering, is het maar een vormendienst. Wanneer wij dus niet
de moed hebben het Bijbels huwelijksfundament te scheiden van het wettelijkjuridische,
werken wij mee aan schijnheiligheid en maken wij het huwelijk tot een
aanfluiting. Het huwelijk is een leerschool; men moet leren elkaar te begrijpen in alle
dingen. Men moet elkaars geestelijke en lichamelijke polen weten te vinden, en daar
moet men wederzijds begrip voor opbrengen. Zo niet, dan wordt veel jong en teder
vrouwengeluk verwoest door zingenot.

297 Totale Reformatie Deel 1
Erotiek of liefde heeft immers álles te maken met de relatievorm tussen twee mensen in
hun lichamelijke en geestelijke binding, om elkaar op te bouwen tot volle
levenswerkelijkheid.
Erotiek is de wondere kracht die twee mensen samenbindt en samen weet te houden.
Het beest ken geen erotiek, wel seksualiteit. Alleen seksualiteit zonder erotiek
verdierlijkt de mens. In seksualiteit zit wel een sterke levenskracht om voor nageslacht
te zorgen, maar is slechts een éénrichtingsverkeer. De mens is voor
tweerichtingsverkeer geschapen; niet alleen liefde in de slaapkamer, maar in héél het
leven!
Hierin moeten en mogen wij het Beeld van de Onzienlijke weerspiegelen. Het is dus
een defect als mannen ... mannen, en vrouwen ...vrouwen gebruiken om liefde uit te
wisselen in seksuele zin.
Erotiek is de drang in de mensen die hen voortdrijft naar het zoeken van bevrediging
der lusten. Zo wordt via allerlei middelen, o.a. lectuur en muziek, daaraan tegemoet
gekomen. Vele liefdesromans en veel liefdesmuziek willen de tekorten aanvullen die er
in de mens ontstaan kunnen. Zo is er altijd een stille revolutie geweest tegen het
huwelijk, om op allerlei manieren het huwelijk onderuit te halen. Wij zien zulk soort
ontsporingen oa. in het oude Sodom en Gomorra, en nu in de hedendaagse
huwelijkswetgeving en huwelijksmoraal.
Het zal echter niet gelukken het huwelijk kapot te krijgen!
Seksuele lusten die autonoom (zelfstandig) zijn en blijven, zijn egocentrisch, en
openbaren zich in de homo- en lesbo-liefde, en zijn niet reproductief en vruchtbaar.
Vrouwen konden in het patriarchale systeem niet hun seksuele genot verkrijgen en
uitspreken, zodat vrouwen op elkaar waren aangewezen, waardoor lesbische
ontaardingen ontstonden.
De vrouw heeft een klein apart orgaan van de Schepper ontvangen waarin dit genot
schuilt, n.l. de clitoris. Men noemt dit orgaan wel de 'angel van Venus'. Dit is het
belangrijkste deel van het genot tijdens de copulatie. Oudtijds werd dit primaire lust
gevende deel der genitale zone gezien als infantiel (Freud).
De man omving de vrouw in alle vormen van het leven, en de vrouw kon zich niet
ontwikkelen in haar vrouw-zijn.
Het Nieuwe Verbond, Jer.31:22 toont het huwelijk van Jahweh, waarin de vrouw de
man zal omvangen!
Het huwelijk is geen samenvoeging van ongelijksoortigen!
Nee, man en vrouw zijn in feite gelijk! De kosmische orde tussen die twee
gelijksoortigen is dat zij samenwerken (vrijen) om tot een hógere levensvorm te
geraken. Man en vrouw zijn wel dualiteiten, mannelijk en vrouwelijk, maar zij vormen
een éénheid temidden van hun verscheidenheid, en daaruit komt de extase voort, en
ontstaat de basis voor een totaal nieuwe wereld en samenleving, n.l. het Koninkrijk van
Elohim (God).
298 Totale Reformatie Deel 1
De biologische orde is, dat Eva uit Adam is genomen, maar ..... dat het verdere
mensengeslacht uit Eva voort is gekomen. Dus de clitoris is uit de penis geschapen,
maar alle latere penissen zijn voortgekomen via de clitoris. De vrouw is uit de man,
maar alle mannen komen uit de vrouw.
De clitoris zorgt voor de climax, het hoogtepunt of keerpunt in energiewisseling.
Climax = cli ---- ma of klimaat, de sfeer, of de samenwerking van de clitoris in het
maatschap/huwelijk, hetgeen leidt tot de hoogste vorm van geluk en wat uitmondt in
het Rijk van de Schepper!
Climax is de opklimmende reeks van telkens sterkere uitdrukkingen. En dát is het wat
door de clitoris tot stand komt, in de sfeer van het klimaat, het gericht zijn op de
Levenszon, waar de levensbron voor de vrouw de man is, op wie zij zich richt, zoals
dat bijzonder schoon verwoord is in Gen.3:16:
...... en tot uw man zal uw begeerte zijn!
Huwelijkse staat heet ook wel matrimony.
Matrix betekent baarmoeder, en IN de baarmoeder komt een vermenging tot stand van
het zaad, waaruit een samensmelting ontstaat, n.l. de bevruchting.
Direct daarna lezen wij in Gen.3:16: En de man zal over U heersen, d.w.z. gezag
hebben, of, hij moet zorgen dat de begeerte der vrouw tot bevrediging komt.
De man is er dus niet om zichzelf te bevredigen, wat maar al te vaak geschiedt; noch
mag de vrouw zich zelve animeren, want dat is de taak der man binnen het
samenwerkingsverband, dat leidt naar de grote climax, het orgasme. Zo werkt dat nu
eenmaal in de biologische orde, maar wij zien dat ook in andere zaken. Een orkest is
ook een samenwerkingsverband, en daarin zit ook de gezamenlijke opklimming om tot
een climax te komen. Dát is het geheim van 'moeder natuur'. Geheim = orgia, het
intieme vertrouwen.
Origineel, originalis = oorspronkelijk, oorsprong, afkomst, van de OER-AHN of Oude
van Dagen, van de Schepper Zelf. Hij schiep ons naar Zijn beeld en gelijkenis, man én
vrouw!
Wij stammen af van Hem. Ortus municipio = geboren worden, afstammen. En A-Orta
is de grote lichaamsslagader, onze levensbron. Municipality = gemeente in het Engels.
Zo stammen wij af van de Grote Levensbron en vormen wij via de levensslagader in de
Zoon een nieuwe Gemeente. Het huwelijk ziet immers op Christus en de Gemeente!
In het klimaat (de sfeer) van het huwelijk wordt het hemelse op aarde weerspiegeld!
Bij de vrouw zijn alle lichamelijke en geestelijke functies zozeer met elkaar verbonden
en verweven, dat de coïtus het gehele geestelijke leven beïnvloedt. Zij is daarom ook
pas gereed als er in het geheel geen spanningen zijn, om dan de geestelijke eenheid op
z'n diepst te beleven, waardoor zij zichzelf even kwijt is, extase beleeft.
In het huwelijk waarborgt de Schepper veiligheid en overleving, gezondheid en genot.
Ondanks alle aanslagen op het huwelijk, heeft het huwelijk overleefd, en zál het
overleven!

299 Totale Reformatie Deel 1
Extase is geen zonde, maar is juist de weg naar bevrijding. Het ópwekken der liefde
wordt juist hoog gewaardeerd in het Hooglied, 2:5, 3:5, 8:4. En op diezelfde wijze zal
een nieuwe wereld ontstaan, Jes.35:1-7.
Verheugt U en weest blij, want Jahweh heeft wat nieuws op aarde geschapen, n.l. de
vrouw zal de man omvangen. Jer.31:22-40.
De vrouw is biologisch verschillend van de man. De geslachtsorganen bij een vrouw
liggen inwendig, en die van een man zijn uitwendig. De vrouw krijgt een eierstok mee
met een vast aantal eitjes (ongeveer 30.000), en na een maan-periode van 28 dagen
menstrueert zij en wordt er o.a. een onbevrucht ei afgestoten.
Onze aarde is onze moeder, en ook zij 'menstrueert', en zal het onproductieve zaad van
zich afstoten, n.l. het Babylon-hoer-666-systeem. Er komt iets nieuws, het
moederprincipe zal worden hersteld, en het Kaïn/Ezau-vaderprincipe zal verdwijnen.
Het Vrouwenzaad zal het Slangenzaad de kop vermorzelen. De Nieuwe Hemelse Man
is de Messias met Zijn Lichaam, de Gemeente der 144.000, en Israël der twaalf
stammen is Zijn aardse bruid. Dán wordt het Vrederijk realiteit, en het zal uitmonden in
het Koninkrijk van Elohim, tot Hij zal zijn alles en in allen.
Die Gemeente is als een maagd zonder vlek of rimpel.
Het maagdschap hoort bij een ongehuwde vrouw die nog van geen man weet, dus nog
geslachtelijk ongerept is.
12.4 Het maagdschap en het celibaat
Maagd in het Hebreeuws is Almah, zie Strongs 5959 = gesluierd, bedekt. Almown =
verborgen; Alemet = bedekt.
Dit betekent dat de bron van voortplanting nog verborgen is, afgedekt met het zgn.
'maagdenvlies.
Virgin (maagd) in Strongs 1330 = Bethuwlah = gescheiden. Beth = huis, en lah =
besloten, bedekt. Zo is haar baarmoeder nog een afgesloten huis (des levens).
Schending van het maagdschap geldt als iets vreselijks, Jes.23:12.
De Schepper had een specifiek doel met deze afscherming der baarmoeder, n.l. tot
reinheid, als symbool van zondeloosheid.
De Schepper heeft in Zijn wijsheid over de bron waar het menselijk leven ontstaat een
dun vlies gespannen. Daaronder en daarbinnen vindt het proces der éénwording plaats,
waaruit een nieuwe splitsing voortkomt, bevruchting, een 'nucleaire' zaak.
De baarmoeder heeft dan ook de betekenis van een heiligdom.
Het vlies roept een halt toe aan vroegtijdig vuil dat wil indringen. Pas binnen een
huwelijk mag de weg tot dit 'heiligdom' worden doorboord, zoals in de tempel het
voorhang scheurde en de weg des heiligdoms geopend werd door het bloed van de
Messias.
Elke jongen of man moet weten dat hij een overtreder is der scheppingsorde wanneer
hij ongehuwd zijnde bij een maagd dit vlies doorbreekt.
300 Totale Reformatie Deel 1
In de tempel (het lichaam van de mens is een tempel des H.Geestes, en dit geldt wel
heel specifiek de baarmoeder) mocht niemand in het Heilige der Heiligen komen dan
eenmaal des jaars de Hogepriester. Er hing een dik gordijn, de zgn. voorhang. Op
Grote Verzoendag mocht de Hogepriester achter dit gordijn treden. De Messias heeft
door Zijn bloedstorting de weg geopend voor de toegang tot de Vader, tot aanneming
(verwekking) van kinderen, Hebr.8:2, 9:24, 10:14.
De Messias is de Nieuwe Man, en de Gemeente is de hemelse Bruid, die zónder vlek of
rimpel is in Hem, 2 Cor.11:2.
Schending van het maagdschap is iets vreselijks, wat afgebeeld is door de voorhang
des tempels, want ieder die het probeerde daar achter te komen, werd gedood!
Het huwelijk is een samenspel, en dán is het een eerlijke zaak, en is het bed onbevlekt.
Daarbuiten is het overspel of hoererij, hetwelk Elohim zal oordelen.
Overspel in het Hebreeuws is nawaf, Strongs 5003, en komt van 'ruimte maken,
verwerpen'. Na'ah= huis. Door overspel, buiten het gegeven huwelijksspel om,
verwerpt men de scheppingsorde, maakt men ruimte, door het maagdenvlies te
doorbreken, waar dat niet mag. Men is als een inbreker die in andermans huis inbreekt.
Dit is overspel en zonde tegen het zevende gebod, hetwelk met de dood (werd) gestraft
(behoorde te worden). Lev.20:10; Deut.22:22.
Gemeenschap met een niet-verloofde maagd werd oudtijds niet voor overspel
gehouden, maar voor hoererij. Hebr.13:4 waarschuwt tegen hoereerders en overspelers.
Juist rond het voortplantingsproces zien wij zovéél zonden. Wat rein gehouden moet
worden, is dikwijls zozeer verontreinigd!
De baarmoeder is de plaats (matrix) waar de materie 'begeesterd' moet worden om
nieuw leven voort te brengen. Waarom is de mens zo dwaas geweest alle eeuwen door
om reeds bij de wortel van zijn ontstaan en voortbestaan zoveel zondigs toe te laten?
Hier zien wij dat daar de Boze zijn pijlen op heeft gericht!
Het huwelijk is dus een zeer duurzame betrekking, te zien in de symboliek der gouden
trouwringen, en scheiding is er slechts vanwege de 'hardigheid uwer harten'.
Christus noemt Zich de Bruidegom, Mark.2:19, en het koninkrijk van Jahweh wordt
met een bruiloft vergeleken. Dit zijn voorbeelden van het huwelijk. Paulus pleit dan
ook niet in 1 Cor.7 voor de ongehuwde staat, maar zegt dat het goed is in verband met
de nog korte tijd vóór de wederkomst te blijven zo men is. Het Griekse woordje kalon
betekent 'goed, of nuttig'. Het kan dus nuttig zijn vrijgezel te blijven. Dit pleit niet voor
het celibaat. In Efeze vermaant hij, dat gelijk Yashua Zijn Gemeente liefheeft, alzo de
mannen hun vrouwen liefhebben. Ef.5:22-33.
Deze verborgenheid is groot, en Rome heeft het woord 'verborgenheid' vertaald door
sacramentum, om alzo het huwelijk tot een heilige handeling te maken. Mysterion heeft
echter geen betrekking op een heilige handeling, maar op de heilige orde van het
huwelijk. Paulus waarschuwt, dat die heilige orde gevaar loopt als men de onreine
hartstochten z'n gang laat gaan, als er twee geloven zijn. Beide levens der partners
moeten in de Messias gefundeerd zijn, dán pas is hun huwelijk beveiligd tegen

301 Totale Reformatie Deel 1
ontwrichting. Men is in het huwelijk immers op elkaar aangewezen, voor elkaar
verantwoordelijk, maar ook van elkaar afhankelijk. Nergens anders dan IN het
huwelijk is er de mogelijkheid elkaar wederzijds te verrijken, maar ook, nergens anders
dan in het huwelijk is er de ruimte om elkaar op het allerdiepst te vernederen en te
kwellen!
De zegen van het huwelijk is de gezinsvorming. Dat is een heel belangrijk doel in het
huwelijk, maar niet het hoofddoel. In Gen.2 is het hoofddoel: wederzijdse hulp en
onderlinge bijstand. De vrouw is primair de hulp van de man, de levensgezellin. De
vrouw is enerzijds gelijk aan de man, vlees van zijn vlees; en toch is ze zo heel anders
in alle opzichten. Juist in dat ánders-zijn wordt, in de verbinding mét elkaar in het
huwelijk, het diepste van hun één-zijn IN hun ánders-zijn beleefd.
De seksuele verhouding in het huwelijk is niet zomaar met een vergankelijk goed te
vergelijken; nee, het is juist de met niets te vergelijken hoogste intieme relatie tussen
twee mensen, de man en de vrouw, die in een verbond zijn getreden.
Een overtreding op dit terrein geldt dan ook als een grote zonde. Voor de Schrift geldt
het monogame huwelijk als norm. Gen.2 en Marcus 10. Polygamie en bigamie werden
toegelaten, maar druisten wel in tegen de orde van Jahweh.
Door de Reformatie is het huwelijk weer opgewaardeerd, maar nog niet geheel verlost
van alle Roomse en heidens zuurdeeg.
De reformatoren zagen het huwelijk niet als een privé-aangelegenheid, maar als iets dat
in het sociaal/maatschappelijk leven verankerd ligt.
Er is dus een goede voorbereiding nodig om tot het huwelijk te komen, en daarbij
mogen wij de maatschappelijke zijde ervan niet over het hoofd zien.
Het huwelijk-sluiten had oudtijds eveneens een publiekelijk karakter, want het
familiebelang stond er mee op het spel.
Sinds de 12e eeuw werd het huwelijk in de R.K.-kerk tot een sacrament, en diende
daarom in de kerk te worden gesloten. De R.K.-kerk zag elke inmenging van de staat
als ongeoorloofd.
De reformatoren brachten hierin verandering, en zagen de overheid als 'Gods
dienaresse'. De overheid mocht het huwelijk sluiten, indien zij haar wetten maar
baseerde op de norm der Schrift. Tenslotte werd het kerkelijk huwelijk als onwettig
gezien, en een huwelijk was pas geldig als het voor de ambtenaar der Burgerlijke Stand
was gesloten. En zo is dat nu nog.
De Reformatie was ervan overtuigd dat de huwelijksorde beschermd diende te worden
(om der zonde wil) en vandaar dat het huwelijk door wettelijke bepalingen omgeven
moest zijn. De staat kreeg het toezicht of de gehuwden hun verplichtingen wel na
zouden komen. Zo hadden/hebben kerk en staat beiden een taak.
De kerk geeft aan wát de wil van Jahweh is aangaande het huwelijk, en de staat voert
deze wil uit en past ze toe.
Pas in de Napoleontische tijd en wetgeving kwam de huwelijkssluiting geheel aan de
staat toe. Daarmee tracht de overheid allerlei wantoestanden te voorkomen op het
302 Totale Reformatie Deel 1
huwelijkse terrein, en dat is te eerbiedigen. Het huwelijk op het stadhuis is dus niet
zomaar een 'boterbriefje' halen.
Het huwelijk is altijd een zaak die gesloten wordt en moet worden door de twee
partners zélf. Zij geven immers elkaar het ja-woord. En hetzij vroeger de familie, hetzij
nu de ambtenaar, waren/zijn getuigen, en dát wordt nú wettelijk vastgelegd.
De kerk of de staat sluit dus niet het huwelijk, nee, dat doen de partners zelf, oudtijds
én ook nu!
Een definitie van het huwelijk is, dat het is de van Jahweh gegeven orde voor die
samenleving van man en vrouw, waardoor zij van twee tot één worden door de
liefdesverbintenis, zónder daarbij hun eigen identiteit op te geven. Tot het wezen van
het huwelijk behoort dat het onverbrekelijk is, en de eenheid die man en vrouw in het
huwelijk beleven omvat álle levensuitingen. Het huwelijk is een groot geheim, omdat
het is de weerspiegeling van het nóg veel grotere geheim van de liefde van de Messias
tot Zijn Gemeente. Erotiek kan niet ontbreken in het huwelijk, maar vormt niet de
basis ervan. Erotiek moet zich ontwikkelen door de ware liefde, waardoor wederzijdse
verantwoordelijkheid wordt gewekt. Het huwelijk is dan ook de geheel énige ruimte
waarin man en vrouw zich lichamelijk en geestelijk ten volle aan elkaar kunnen geven,
waaruit de geslachtsdaad voortkomt. Zo staat het huwelijk onder het gezag en in de
dienst van de Schepper en Zijn Koninkrijk. Primair heeft het huwelijk ten doel de
onderlinge bijstand van elkaar in tijdelijke en toekomstige zaken, waarbij men elkaar
de vreugde schenkt van het moeder-worden en vader-worden.
12.5 Gezondheid in de wet, het voortplantingsproces
De Schepper heeft ons niet zonder instructies gelaten, en ons niet ergens in een
oerwoud gedropt en ons aan ons lot overgelaten. Voortplanting via
geslachtsgemeenschap is een kosmisch gegeven, een puur natuurlijke zaak, waarbij
wederzijds genot en bevrediging rijke toevoegingen zijn.
Wanneer dit aspect van het leven vervaagt, komt het gehele leven tot verval, omdat dit
de basis vormt van ons voortbestaan.
Seksuele gezondheid en reinheid is een eerste vereiste om ook in alle ándere
levensvormen en levensgebieden gezond te zijn, zowel individueel als
gemeenschappelijk.
Een leger soldaten mag nog zo goed uitgerust zijn, indien het inwendig verloederd is
vanwege seksuele lusten, is men maar half in staat te vechten tegen een vijand.
In de schepping heerst de wet van inkrimping en expansie, op- en ontlading. Zoals wij
ademen met de longen, in- en uitademen, toont het gehele framewerk der schepping inen
expiratie. Dit zijn min of meer de 'geheime'structuren der schepping. In de veelheid
bestaat een eenheid, en in de eenheid is de veelheid terug te vinden. Zo zag Jakob ook
de engelen op- en neerdalen op de ladder. Ook in het liefdespel geschiedt dit om tot een
orgasme-coïtus-zaadlozing te komen.
Dit is de orde en wetmatigheid in de schepping, om verval tegen te gaan.

303 Totale Reformatie Deel 1
Geen menselijk vlak waar echter zoveel mis is gegaan dan dat der voortplanting.
Nachash bracht Eva van de rechte weg af, en Adam wordt ter verantwoording geroepen
daarvoor. Zo zien wij de zorg en wederzijdse verantwoording.
Wij zijn genoodzaakt, indien wij hart hebben voor de Schepper, onszelf en ons
nageslacht, de vinger op de zere plekken te leggen, en vele misstanden met name te
noemen, o.a.:
12.6 Masturbatie
Manuele wrijving, zelfbevrediging van man of vrouw door het prikkelen der
geslachtsdelen d.m.v. wrijving of hulpmiddelen.
Uit het Kinsey-rapport blijkt dat in de USA 90% der jongens van 20 jaar, en 82% des
meisjes dit praktiseert. Niet-masturberenden zijn dus verreweg in de minderheid. Zo
was ook Lot de enige in Sodom die géén afwijkend gedrag vertoonde. De meerderheid
mag men niet volgen in het kwade. Masturbatie is een egocentrische vorm van
zelfbevrediging, waaraan een schakel ontbreekt, en behoort deswege tot perversie.
Het is valse voorlichting, zoals in meisjesbladen als 'Yes’, waarin psychologen
beweren dat vrijen met jezelf nóg intiemer is dan met een partner.
Dat dit tegen de natuurorde indruist toont Gen.3:16, waar Eva na de zondeval in het
Paradijs de straf krijgt waarin nog een zegen is verpakt: Tot uw man zal uw begeerte
zijn, en hij zal over u heerschappij hebben.
Hieruit blijkt dat de man de kracht en het opzicht heeft over de lichamelijke acties en
werkingen der vrouw, en de man haar de grote gift van het GENOT moet geven om tot
de climax te geraken. Gen.3:16 kunnen wij lezen als: Van uw man zal uw eindgift (de
climax of het orgasme) zijn, en hij heeft het vermogen over uw lichamelijke opwekking
daartoe.
Wanneer de vrouw daar lust toe heeft, is het de taak der man dat te bewerkstelligen,
Hoogl.2:7.
De wetten van de Schepper berusten op samenwerking, en niet op alleenheerschappij,
zoals Lucifer wil. Zelfbevrediging is enkelvoud, is een vorm van narcisme of
zelfaanbidding. Door zelfbevrediging kan geen zelfverwerkelijking komen. Slechts in
de fusie der twee partners komt het heil, de zegen. Heil komt van helen, bij elkaar
brengen tot een éénheid.
De kosmos blijkt te existeren en voort te bestaan op de hogere vorm van
zelfwerkzaamheid binnen een samenwerkingsverband, en dát is het huwelijk! Via de
man wordt de vrouw vrij. Vrijen wil zeggen, elkaar vrijmaken, los van de eigen ego's,
tot samenbinding in één hoogwaardig nieuw verband.
Zo is eros het verlangen naar de liefdesdaad, en APHRODISIAZEIN het volvoeren
ervan. Eros brengt niet tot die hogere eenheid, slechts Aphrodite is hier het symbool
van.
Het pentagram is de uitdrukking van de hoogste vorm van perfectie in de schepping.
De vrouw draagt dit pentagram in haar genitaliën bij zich. De menstruatie duurt vijf
304 Totale Reformatie Deel 1
dagen, en na die vijf dagen komt de maagden-energie in de maancyclus vrij, en wordt
vol dadendrang ... tot ovulatie, waarna een ándere energie vrijkomt, n.l. om te fuseren
met een mannelijk zaad.
De vrouw heeft het 25 uurs maan-ritme. 25= 5x5, maar wordt gedwongen te leven in
een 24-uurs zon-ritme, en dat is altijd niet even simpel. Dát nu is haar 'straf', want tot
haar man (de zon) zal haar begeerte zijn. In de vrouw leeft een instinct dat naar méér
vraagt, en dat méér komt via de man tot stand, en is een nageslacht!
De afnemende maan,( menarche = maancyclus 28 dagen) symboliseert chaos,
oerinstincten; de wassende maan symboliseert het vrij worden, de groei via extase. Zo
is menstruatie, hoe vervelend soms ook voor de vrouw, een natuurlijke gave om tot
geestelijke vernieuwing te komen, waarin de hoogste vorm van perfectie uitstraalt
middels het vijf dagen durende menstrueren.
Zo is de vrouw de poort tot het voortgaande leven, en draagt die hoogste vorm in zich
als een Pentagram. Zij is de enige draagster van het genot, alleen de wijze waarop zij
dit genot wil ervaren kan en mag niet zelfbevrediging zijn!
Zoals een bloem licht nodig heeft om bloem te worden,
zo heeft een mens liefde nodig om mens te worden.
12.7 Verantwoording:
Tijdens het opmaken van zo’n artikel als dit, komt men er pas achter hoe omvangrijk
de materie van het huwelijk wel is, en welke aanslagen er eeuw in eeuw uit zijn gedaan
om het fundament van het huwelijk onderuit te halen.
Deze brochure is dan ook niet meer dan een korte inleiding waarin slechts enige
hoofdlijnen zijn genoemd, welke ten doel hebben de lezer aan te zetten tot nadenken en
verder onderzoek. Vooral jonge lezers zullen, naar ik hoop, een indruk krijgen van de
nieuwe wereld die voor hen opengaat wanneer zij wensen te trouwen. Zo dit doel wordt
bereikt en de lezer er een zegen door mag ontvangen, zal het mij tot vrede stemmen, in
afhankelijkheid van onze Schepper, uit Wie, door Wie en tot Wie alle dingen zijn.
Amen.

305 Totale Reformatie Deel 1
Bronnen:
Synopsis, uitgave D.v.Dijk
H.P.Blavatsky; Isis ontsluierd
L.Taxil; Geheimen der Vrijmetselarij
R.W.Trine; In harmonie met het Oneindige
M.L.Wagner; Freemasonry
Diverse boeken van Elisabeth Prophet.
M.Baigent; De Tempel en de Loge
C.Knight; De Sleutel van Hiram
W.Borowsky; Komt Lucifer an der macht?
J.Comenius; Unum necessarum
Andre Peters; Kabbala
C.Ponce; Kabbalah
E.Bischoff; De kabbala
JFC.Fuller; Wijsheid van de Kabbala
M.Ellis; Joodse bevrijdingstheologie
F.Weinreb: Ik Die verborgen ben
Zodiacreeks: De kabbala der getallen
St.Jones; The Babylonian connection
J.G.Sutherland; De Bijbel en de antieke mysterien
DK.Bernard; Oneness and Trinity. En: The trinitarian controversy.
HN.v.Nes; Drie eeuwen van strijd
J.Calvijn; Institutie
Werken van dr.A.Kuiper
E.Arnold; The early christians
T.v.d.Mast; Beelden uit de kerkgeschiedenis
A.Vermeulen; Van de catacomben tot crede
WC.v.Unnik; Het oudste christendom
M.Monrad; De mysterien van het Christendom
J.Tadema; De geschiedenis van Egypte
Ontwaakt, wachttorengenoodschap; Leert de Bijbel een drie-eenheid?
R.K. catechismusboeken.
306 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 13
13 Hoe het kerk-drijf haar eigen bedrijfsvoering en wetten maakte
13.1 De kerk en de kalender, de tijden en de wet veranderd
In Genesis 1 lezen wij hoe en wanneer alles geschapen werd. Op de vierde dag lezen
wij dat er lichten geschapen werden. Maar waarom werden deze lichten geschapen?
Alleen maar om te zorgen dat wij niet struikelen omdat wij anders niets meer zien?
Nee, wij lezen: “En Elohim zeide: Dat er lichten zijn in het uitspansel des hemels, om
scheiding te maken tussen de dag en de nacht; en dat zij zijn tot tekenen en tot gezette
tijden, en dagen en jaren” (Gen.1:14).
De lichten zijn dus geschapen met als doel:
1. Scheiding te maken tussen de dag en de nacht.
2. Tot tekenen en gezette tijden.
3. Ter aanduiding van dagen en jaren.
Wij zien dus dat de lichten (zon, maan en sterren) gemaakt zijn om een kalender te zijn
waarmee nauwkeurig kan worden vastgesteld wanneer de dag aanbreekt/eindigd, de
seizoenen (na de zondvloed) beginnen en eindigen en ter aanduiding van welke dag
van het jaar het is.
13.2 De kalender
In de vijf boeken van Mozes lezen wij herhaaldelijk van de 'nieuwe maan', waarmee de
nieuwe maan(d) werd bedoeld. Met de nieuwe maan begint de nieuwe maand.
In Exodus 12 lezen wij dat Jahweh de kalender vernieuwd, beginnende met de maand
abib/nisan als eerste maand. De Joden beginnen hun nieuwe jaar met de maand Tishri
(de zevende maand volgens Exodus 12 en Leviticus 23), waarmee blijkt dat zij
Elohim's wetten verachten, anders was Abib bij hen ook de eerste maand van het jaar.
De Hebreeuwse kalender is dan ook heel uniek. Het is een kalender waarbij zowel de
zon als de maan berekend worden en aan de hand van de zon- en maanstand precies
wordt berekend wat voor dag het is en wanneer er een feest is.
Het is een 19-jarige cyclus-kalender. In precies 19 jaar herhalen zich de maanstanden
ten opzichte van dezelfde periode van de zonnestand. Deze cyclus wordt ook wel de

307 Totale Reformatie Deel 1
wet van Meton genoemd, de sterrenkundige die dit ontdekte. Ook de Babyloniërs
kenden deze regel, deze werd de Saros genoemd.
Elke maand heeft òf 29 òf 30 dagen, omdat de maan een rondje van ongeveer 29,5 dag
rond de aarde maakt, om precies te zijn 29 dagen, 14 uur, 44 minuten en 3,5 seconde.
Nu is het ingewikkelde van de Hebreeuwse kalender dat het jaar niet automatisch 354
dagen heeft, maar ook wel eens een extra maand (ve-Adar of Adar II) heeft. Er zijn
heel ingewikkelde verschuivingsregels om exact de lengte van de maanden en jaren te
bepalen.
Om precies te zijn kan een 'normaal' jaar 353, 354 of 355 dagen duren, en met een Adar
II maand erbij 383, 384 of 385 dagen.
Dit jaar (1996/97) hebben wij zo'n Adar II maand erbij.
Nu is het ondertussen wel duidelijk dat deze kalender heel nauwkeurig de maanstanden
volgt. 15 Abib/Nisan (de eerste dag van de ongehevelde broden) valt altijd samen met
de volle maan. Dit is ook het geval met 15 Thirsi (eerste dag van het loofhuttenfeest).
Bij de uittocht uit Egypteland hadden de Hebreeën het licht van de volle maan,
waardoor ze zich goed konden oriënteren.
Onderstaand een tabel met de Hebreeuwse en de thans gebruikelijke kalenderindeling.
Tevens zijn de belangrijke Hebreeuwse feesten opgenomen
De Hebreeuwse kalender is de enige in zijn soort. De andere kalenders zijn of zonneof
maankalenders. De moslims bijvoorbeeld hebben een maankalender van 354 dagen.
Vandaar dat de Ramadan de ene keer in de zomer, en de andere keer in de winter plaats
vindt.
De Egyptenaren hadden een zonne kalender van 12 maanden van 30 dagen, wat dus
360 dagen lang was. Om de seizoenen te compenseren hadden zij 1x in de 5 jaar een
schrikkelmaand. Op zich was deze kalender redelijk nauwkeurig (er was maar 14
seconden verschil), maar niet perfect.
De (nieuwe) Romeinse kalender dateert van het jaar 46 voor de gewone jaartelling
(VGJ). Julius Caesar heeft deze kalender ingevoerd. Het is een zonne kalender
gebaseerd op 365,25 dagen, oftewel 365 dagen en 6 uur. Dat kwartdagje wordt eens in
de vier jaar een hele dag, en wel 29 februari, de schrikkeldag.
Deze kalender was nog niet nauwkeurig genoeg, want in 1582 werd de Gregoriaanse
kalender ingevoerd. 5 Oktober werd gevolgd door 15 oktober, want in die tijd liep de
Juliaanse kalender al 10 dagen uit de pas.
308 Totale Reformatie Deel 1
Een zonnejaar duurt namelijk iets korter dan 365,25 dagen. Om precies te zijn
365,2425 dagen, oftewel 365 dagen, 5 uur, 48 minuten en 46 seconden. Dat is dus 11
minuten korter dan een Juliaans jaar.
Vandaar dat de Russen spreken van de Oktoberrevolutie (25 oktober op hun
toenmalige kalender) terwijl dat op de Gregoriaanse kalender 2 november is.
De Gregoriaanse kalender gaat er ook van uit dat er een schrikkeljaar is met een
schrikkeldag, maar als dit valt op een eeuwjaar, bijv. 1800, 1900, 2000, dan geldt dit
alleen voor de eeuwjaren die deelbaar zijn door 4. Dus in ons voorbeeld zijn de jaren
1800 en 1900 geen schrikkeljaren, en het jaar 2000 wel (2000 : 4 = 500). Op zich is
deze kalender heel nauwkeurig want de afwijking doet zich maar eens in de 3323 jaar,
dan is er 1 dag teveel.
13.3 De huidige kalender draagt het pauselijke stempel
Maar... het grote nadeel van deze kalender ligt in het feit dat er met de maan geen
rekening wordt gehouden. Jahweh heeft niet alleen de zon, maar ook..... de maan
geschapen! Verder is deze kalender volop rooms/heidens, want het jaar begint niet op 1
Abib/Nisan, maar op 1 januari, (Paus Innocentius XII bepaalde in 1691 dat het nieuwe
jaar op 1 januari moest plaatsvinden, wat voorheen nog op 1 maart geschiedde) waarbij
de namen van de maanden refereren aan de afgoden en de Romeinse keizers (Julius
Ceasar en Augustus). Wie heeft dus de tijden veranderd? Rome!

309 Totale Reformatie Deel 1
De tijden
De dag begint om precies 24.00 uur middernacht, althans dat wil men ons doen
geloven. Maar Elohims Woord zegt dat de dag met de zonsondergang begint!
Herhaaldelijk lezen wij in Genesis 1: “Het was avond geweest en het was morgen
geweest, de ... dag.”
Bij de Hebreeën begon de dag dan ook met het donkere gedeelte, de nacht. De nacht
werd in drie nachtwaken verdeeld. De eerste was van 18.00 (zonsondergang) - 22.00
uur, de tweede van 22.00 - 2.00 uur, en de derde van 2.00 - 6.00 uur (zonsopgang).
In de NT-tijd kende men vier nachtwaken, de eerste van 18.00 uur (zonsondergang) -
21.00 uur (de avond), de tweede van 21.00 - 24.00 uur (de nacht), de derde van 24.00 -
3.00 uur (het hanengekraai) en de vierde van 3.00 - 6.00 uur (zonsopkomst, de
morgenstond).
Wij hebben vele Schriftbewijzen dat de dag met het donkere gedeelte begint. Het
duidelijkst is de geschiedenis van Simson.
Wij lezen in Richteren 14: "17 En zij weende voor hem, op den zevenden der dagen in
dewelke zij deze bruiloft hadden; zo geschiedde het op den zevenden dag, dat hij het
haar verklaarde, want zij perste hem; en zij verklaarde dat raadsel den kinderen haars
volks. 18 Toen zeiden de mannen der stad tot hem, op den zevenden dag, EER DE ZON
ONDERGING: Wat is zoeter dan honig? en wat is sterker dan een leeuw? En hij zeide
tot hen: Zo gij met mijn kalf niet hadt geploegd, gij zoudt mijn raadsel niet hebben
uitgevonden." (SV)
Hoe onbenullig is men dan met te stellen dat de dag om middernacht begint? Maar voor
de voorstanders van de heidense dagindeling is er nog een moeilijkheid die niet te
overwinnen is, wat met de Hebreeuwse dagindeling NIET het geval is.
Wij kennen de zogenaamde zomertijd. Hiermee wil men de horloges en klokken een
uur vooruit zetten, maar de zon gaat niet een uurtje eerder schijnen, dat verbeelden wij
ons alleen maar.
In de vorige eeuwen hadden wij de torenklok die aangaf wanneer de zon op haar
hoogste punt stond, 12.00 precies. Maar... de klok van Winterswijk staat op 12.04 als
de klok van Amsterdam 12.00 aangeeft. Hoe komt dat?
Dit komt omdat de zon ongeveer 4,5 minuut eerder in Winterswijk opkomt dan in
Amsterdam. Daar hadden onze vaderen geen erg in omdat alles niet gemotoriseerd was
en en geen telefoons en andere moderne hulpmiddelen bestonden.
Wiskundig berekend bestond zoiets alleen maar theoretisch. Met de trein kwam men er
pas achter dat in Berlijn de zon 40 minuten eerder opkomt dan in Amsterdam. Met de
telegraafverbindingen werd de zaak allen maar erger.
310 Totale Reformatie Deel 1
Men sprak af dat de aarde in 24 tijdzones van 15 graden verdeeld werd. Binnen die 15
graden sprak men af dat alle klokken gelijk stonden, en in de volgende 15 graden de
klokken 1 uur achter liepen. Zodoende hebben ze in de Verenigde Staten vier tijdzones,
de Eastern, de Central, de Mountain en de Pacific time.
In ons land werd bepaald dat de klok 20 minuten voor zou lopen op Greenwich en 40
minuten achter zou lopen met Berlijn. Wij hadden de Amsterdamse tijd.
Toen wij de oorlog in de meidagen van 1940 verloren hadden, hebben de Duitsers de
klokken gelijk laten zetten met die van Berlijn, zodat wij ineens 40 minuten eerder de
zon kregen. Maar in werkelijkheid loopt de zon 40 minuten achter op de werkelijkheid.
Met de zomertijd is het helemaal mis, dan hebben wij de tijd die in Moskou geldt,
vandaar dat in de zomer het 's morgens zo mistig is.
Als wij in de zomermaanden om twaalf uur naar de kerkklokken kijken, dan is het in
werkelijkheid 10.20 uur! De zondagsvierders moeten zich realiseren dat de zondag in
de zomermaanden pas om 1.40 uur begint en niet om 24.00!!!
En de jeugd zich maar haasten om toch maar op tijd binnen te zijn, wat dodelijke
ongevallen tot gevolg heeft gehad!
Daar hebben wij met de Hebreeuwse tijd geen last van, omdat wij rekenen van
zonsondergang tot zonsondergang, ongeacht de klok. Wij hebben de zon als klok, en
kunnen desnoods zonder horloge werken.
Even een stukje krant waaruit blijkt dat de refo's beter kunnen weten, althans: beter
hadden kunnen weten, maar ja, wie leest dit? De voorgangers verleiden de schare wel
met roomse zuurdesem!
13.4 Onze 'oude' zomertijd
Wanneer is dat 'tijd verzetten' eigenlijk ingevoerd? De een zei dat het voor
de oorlog al gebeurde en herinnerde zich dat niet iedereen hierin meeging.
Een ander meende dat de zomertijd pas uit de oliecrisis dateert.
ANTWOORD: Niet pas na de Tweede, maar al tijdens de Eerste Wereldoorlog, op
maandag 1 april werd in ons land de zomertijd ingevoerd, omdat onze voorvaderen
destijds reeds merkten dat ze veel kolen, gas en elektriciteit konden sparen met wat
meer daglicht in de avonden. Die zomertijd verschilde een uur met de middelbare
zonnetijd van Amsterdam, die pas op 1 mei 1909 was aangewezen als officiële tijd
voor Nederland.
Deze Amsterdamse tijd liep 19 minuten en 32 seconden voor op de Britse Greenwich
Mean Time (GMT) en 40 minuten en 28 seconden achter bij de Middeneuropese tijd
(MET) welke onder meer in Duitsland en Oostenrijk gold. 8) Voordien kende vrijwel

311 Totale Reformatie Deel 1
elke gemeente een eigen plaatselijke tijd, afgesteld op het tijdstip waarop de zon aldaar
zijn hoogste stand had bereikt.
Er zijn tussen 1918 en 1940 nog verschillende kleine dorpen geweest, die vanwege de
vaste tijden voor het melken van de koeien van geen wijziging wilden weten, zodat de
torenuurwerken elke zomer toch de winterse tijd bleven aanwijzen!
Dat veranderde toen de Duitse legers ons land in 1940 bezetten. Op 16 mei liet het
opperbevel alle klokken om middernacht gelijk zetten met de Duitse horloges. Onze
zomertijd was dat jaar nog niet ingegaan, dus moesten wij de wijzers 100 minuten
vooruit schuiven. 9) Ook de Nazi's hadden namelijk het nut in van een zomertijd reeds
ingezien.
Na de oorlog werd in een wet van 30 augustus 1946 bepaald, dat voortaan in ons land
de Midden-Europese tijd bleef gelden. Daarin zat al 40 minuten 'zomertijd' winst, 10)
daarom achtte onze nieuwe regering dat extra uur verschil niet meer zo noodzakelijk.
Door de oliecrisis is het verzetten van de klok ter besparing van energie in 1977 echter
weer ingevoerd, telkens van de eerste zondag in april tot eind september. 11) Met het
oog op de gewenste eenheid in de Europese gemeenschap zullen alle lidstaten te
beginnen in 1997 de klokken op dezelfde datum verzetten, zodat de zomertijd dàn pas
in de gehele EG geldt van de laatste zondag in maart om 2.00 tot de laatste zondag van
oktober om 3.00. Het verschil met Engeland en Ierland vervalt dan.
================================
BRON : Reformatorisch Dagblad (RD-Plus bijlage, rubriek 'Vragen staat vrij'), blz.11,
vrijdag 30 september 1994
Uit dit stukje blijkt wel duidelijk wie er achter het klokverzetten zit: ROME en de
Illuminati (geldmagnaten). Altijd weer dat Rome, dat de tijden en de gelegenheden
veranderd. Ze heeft de kalender veranderd, en ook de kloktijd en de Wet (Sabbath).
Wat zijn wij, reformatorischen, dan toch stekeblind geweest en wat zijn wij het nog, in
zoverre wij Rome blijven navolgen.
Dat Jahweh de ZON èn de MAAN, alsmede de sterren, tot gezette tijden heeft gesteld,
dat ontgaat ons helemaal. Dan zijn de Joden nog nauwkeuriger dan wij, want zij
houden de Hebreeuwse kalender en de Hebreeuwse dagindeling, zij het dan met wat
afwijkingen.
Ons motto: Terug naar de Schrift! Weg met de Romeinse kalender en Romeinse
dagindeling!
In het begin zal het best wel wennen zijn, maar wij kunnen desgewenst tabellen maken
en leveren waarin wordt aangegeven wanneer de dag begint. Ook een Hebreeuwse
312 Totale Reformatie Deel 1
kalender hebben wij. Daarin staat wanneer de feesten en hoogtijdagen van Jahweh
beginnen en eindigen. Wij moeten in dezen weer helemaal bijbels leren denken. Dan
wordt het ineens helemaal niet moeilijk om te geloven dat de Goede-Vrijdag- en
Emmaüs-theorie helemaal niet kloppen. Dan blijkt dat het Jona-teken waarachtig is,
en..... Jashua ha Messiah de waarachtige en enige Messias is, zonder welke wij niet
kunnen bestaan!
Dan blijkt dat Jahweh getrouw is en heel nauwkeurig Zich aan Zijn eigen kalender en
tijdrekening houdt. Laten wij toch het zondige pad van Rome verlaten en alle Roomse
zuurdesem wegdoen...!!

Noten:
313 Totale Reformatie Deel 1
1 (Exodus 12:6)
2 (Lev. 23:6)
3 (Lev. 23:15-21)
4 (Lev. 23:23-25)
5 (Lev. 16:29-30)
6 (Neh. 8)
7 (Esther 9:26-28) let op! Dit is voor Juda.
8 De Amsterdamse tijd ging uit van de hoogste stand van de zon en stelde dit
gelijk aan 12.00 's middags. Het tijdsverschil tussen deze hoogste stand van de zon tussen
Winterswijk en Hoek van Holland bedraagt ongeveer 4 ½ minuut. M.a.w. de zon komt in
Amsterdam 19 ½ minuut eerder op dan in Greenwich (bij Londen), en 40 ½ minuut later
op dan Berlijn (de standaard voor de M.E.T.)
9 40 minuten voor de gelijkschakeling met de M.E.T. en 1 uur voor de
'zomertijd' is bij elkaar opgeteld 100 minuten!
10 Amsterdam loop 40 ½ minuut 'achter' op Berlijn!
11 Dus lopen wij weer net als in de oorlog 100 minuten 'voor' op de werkelijke
tijd. 12.00 's middags op de 'zomertijd' is in werkelijkheid pas 10.20 uur (zonne- dus
werkelijke tijd).
13.5 Astronomische basisgegevens
In Psalm 19 begint David zo schoon, met een blik op het kosmische oneindige, te
zeggen dat de hemelen Elohims eer vertellen, en dat het uitspansel Zijner handen
werken verkondigt. En dat er van de dag aan de dag overvloedig sprake uitgestort
wordt, en de nacht aan de nacht wetenschap toont.
David ziet dat de zon, maan en sterren gegeven zijn tot tekenen om daarmee de tijden
te bepalen. Wij mensen zijn algeheel afgestemd óp deze tijden. De Schepping is één
geheel. David zegt dat hun richtsnoer (meetlat om de tijden aan af te meten) tot aan
het einde der wereld gaan. En dan komt zijn verwondering openbaar in de uitroep dat
de WET van Jahweh volmaakt is! ..... in het houden van die is grote loon.
Wij hebben dus te letten op al deze tijden en wetten!
314 Totale Reformatie Deel 1
De maan heeft een omloop rond de aarde van 29 dagen, 12 uren, 44 minuten en 2,8
seconden.
De aarde heeft een omloop rond de zon van 365 dagen, 5 uren, 48 minuten en 46
seconden.
De Joodse kalender is gebaseerd op de berekening dat 235 lunar-maanden gelijk zijn
aan 6939 dagen, 16 uren, 33 minuten en 3,3 seconden, of 6939,689622 dagen.
Deze Joodse berekening is 1 dag in de 13100 jaar verschil met de huidige tijdrekening
in lunar-maanden.
In zon-maanden heeft de Joodse kalender in 19 jaar,1 uur, 26 min., 56,6 sec. méér dan
de Juliaanse kalender. Toch is dit 2 uur, 6 min., 29,3 sec. te lang, gezien de werkelijke
rotatie van de aarde.
In elke 216,3 jaar is het Joodse jaar één volle dag te lang!
In het geheel der Joodse telling scheelt dat nu reeds 26,6 dagen!
Vanaf 14 Nisan tot 15 Tishri = 178 dagen.
Dus van Pasen tot Loofhuttenfeest is 178 dagen.
In het jaar 29 viel Pasen op zaterdag 16 april.
In het jaar 30 - - - woensdag 5 april.
In het jaar 31 - - - woensdag 25 april.
In het jaar 32 - - - maandag 14 april.
In het jaar 33 - - - vrijdag 3 april.
Sommigen zeggen dat de Joodse kalender door Elohim Zelf is ingegeven. Hiervoor zijn
echter géén bewijzen, noch uit de Bijbel, noch uit de Talmud.
De Joods/Hebreeuwse kalender komt van Hipparchus, uit de tijd van de Farizeeërs kort
na de terugkeer uit Babel. Er is van inspiratie geen enkele sprake. De Hebreeuwse
kalender is niet perfect, maar fictief.
Vóór de Babylonische wegvoer was er geen Hebreeuwse of Joodse kalender. In Babel
gebruikten de Joden de Babylonische kalender, die Ezra eveneens gebruikte.
De Bijbel spreekt in Gen.1:14-16 over tekenen, tijden, dagen en jaren, om de nacht en
de dag te markeren via de zon en maan.
Die tijden ..... zien op de “gezette hoogtijden” of feesten van Jahweh.
De kalender (de enige goede profetische kalenders) kenden een maand van 30 dagen en
12 maanden per jaar, dat is 360 dagen per jaar. Toen stond de aardas nog recht. Maar
door de zonde kwam de zondvloed en is de aardas schuin komen te staan en werd de
rotatie der aarde anders.
Wij hebben momenteel dus géén enkele 'heilige' kalender, maar zitten opgescheept,
vanwege de zonde-vloed, met een versneld en in de war gegane aardrotatie.
De Bijbel houdt zich echter strikt aan het profetische jaar van 360 dagen.

315 Totale Reformatie Deel 1
Joodse kalender gaat terug tot Rabbi Samuel en Hillel II, ongeveer twee eeuwen voor
Christus. Deze kalender is de enige die zowel zon als maan hanteert, en de afwijking
van één dag op de 13100 jaar zou te verwaarlozen zijn.
Wij hebben momenteel dus geen enkele exacte kalender, daar er geen autoriteit op dit
gebied bestaat ons die te geven vanwege het feit dat dit ná de zondvloed tot de
onmogelijkheden is gaan behoren. Elkeen doet dus wat recht is in zijn eigen ogen,
zoals dat in Richt.17:6 staat.
Wij kunnen en mogen ons dus ook niet op de Joodse kalender verlaten, want dan zijn
wij letterlijk, figuurlijk en spreekwoordelijk in 'de handen der Joden overgeleverd'. De
kalender van Hillel II bewijst dat deze tegen de instructies van de Schrift ingaat, zoals
hij in Ex.34:22 leest, dat het Loofhuttenfeest moet reiken tot in de herfst. Dat is onjuist.
Hillel laat het Loofhuttenfeest dan ook gerust in de zomer beginnen vóór de equinox,
voor het einde van het jaar. Zo is het kunstmatig te zeggen dat Ex.34:22 vervult zou
zijn als slechts al een deel in de equinox valt. Nee, het Loofhuttenfeest moet altijd ná de
equinox beginnen!
Wij moeten de data's van onze feesten dus niet klakkeloos van de Joden overnemen,
maar deze zélf bepalen aan de equinoxen en maanstanden.
De Joden erkennen het zelf dat hun kalenders niet volmaakt zijn, zie Jewish Encycl.
1903. p.501.
Kunnen wij, als sabbatvierende christen-Israëlieten der twaalf verstrooide stammen, die
ook de Gezette Hoogtijden van Jahweh vieren, niet tot een éénparige kalender komen?
Dat zal heel moeilijk zijn, en denkelijk zal dat pas weer kunnen als de aarde weer in de
oude positie zal zijn hersteld van vóór de zondvloed.
In 1997 begint een nieuwe 19 jarige maancyclus. Tot en met 2001 is de volgorde van
de Joodse kalender voor ons van toepassing, en daarna komt een overlapping voor de
volgende vijf jaar, waar de Joden dus weer het Loofhuttenfeest vóór de equinox laten
vallen.
In 2000 moeten álle Feestdagen één dag vroeger worden gehouden dan de Joodse
kalender ons aangeeft. In 2002 moeten alle Feesten een volle maand later worden
gevierd dan de Joodse kalender.
13.6 Onze huidige kalender
Onze jaartelling en kalender komt van een geleerde monnik uit de 6e eeuw na Christus,
genaamd Dionysius.
Hij begon de kalender met de geboorte van de Heiland op 25 december 753 AUC (Ab
Urba Condita, dat is de grondlegging van Rome).
Op 1 januari 754 AUC liet hij het jaar 1 beginnen. Rekenkundig ging deze monnik in
de fout, want dit had eerst het jaar nul moeten worden. Nul was in de oudheid een
onbekend begrip, tot in de vroege Middeleeuwen toe. Deze zogenaamde ‘christelijke’
316 Totale Reformatie Deel 1
jaartelling (lees Roomse) is wel zo ingeburgerd in deze wereld, dat men tegen het jaar
2000 aanziet als iets magisch, en, dat is niet het geval.
In de tijd van Dionysius hanteerde men de kalender van keizer Diocletianus (284-305
BC), en dat was een christenvervolger. Hiervan wilde men af, en zodoende ging
Dionysius aan de slag om de kalender bij de geboorte van de Heiland te laten beginnen,
en zich te ontdoen van de satan, van Diocletianus. Pas in de 8e eeuw kwam deze
kalender goed in gebruik.
Wij zijn hiermee echter niet gevorderd, maar van de regen in de drup gekomen.
Het nieuwe jaar in de Bijbel begint immers niet in of met de winter, maar met het
voorjaar, bij de 1e nieuwe maan na lente equinox.. De Joden laten het nieuwe jaar in de
herfst beginnen, en dat is ook fout.
Vanaf de datum van het nieuwe jaar 1 Nisan worden de feesten berekend, elk jaar
opnieuw.
Pascha valt op 14 dagen na de 1e nieuwe maan na equinox (lentepunt 20/21 maart).
Dit jaar, 1997, valt Pascha op 21 april, beginnend op maandagavond na
zonsondergang. Dinsdagavond na zonsondergang begint de jaarlijkse Grote Sabbat, het
Uittochtsfeest.
Pinksteren is 50 dagen na de eerste feestsabbat in de dagen der ongezuurde broden, dus
van 22 april tot 13 juni, beginnend in de avond van 12 juni.
Bazuinfeest begint in de avond van 1 oktober ( dat is de 7e maand, plus 10 dagen dan is
het Grote Verzoendag op 11 oktober in de avond, plus 5 dagen is het Loofhuttenfeest,
dat is 16 oct. in de avond, en het Slotfeest is plus 8 dagen, dat is 24 oct. in de avond.
SOLSTITIUM
De tijd snelt vliegensvlug
een uur, een jaar is zó voorbij
en ná de kortste dag keert onze zon weer terug
en dan is 't ook zó weer mei!

317 Totale Reformatie Deel 1
Hoofdstuk 14
14 Hoe het kerkelijk bedrijf haar eigen feestdagen invoerde
14.1 De sabbat: manet monet = (blijvend herinnerend)
Neem het zekere voor het onezkere!
Bij twijfel niet treuzelen, maar het zekere voor het onzekere nemen.
Menselijke wetten zijn wijzigbaar en soms voor meerdere uitleg vatbaar.
Hoe sterker en hoger het gezag, des te meer moeten wij vrezen de wetten strikt te
gehoorzamen.
Neemt U het niet zo nauw ?
Als een koning U uitnodigt om op woensdag om 10 uur bij hem te komen, meent U dat
hij U ook wel op donderdag om 11 uur zal ontvangen, zonder uitdrukkelijk gebod ?
Zou de allerhoogste Schepper van hemel en aarde ons mensen accepteren als wij
eigener beweging Zijn wetten veranderen ?
Zou onze Schepper Zijn wet wijzigen zonder ons duidelijk mede te delen wat er zo al
veranderd werd ?
De Schepper gaf ons één rustdag in de week en noemde dat de SABBAT, en wel de 7e
dag.
Keizer Constantijn en de R.K.-kerk hebben de Sabbat verzet naar de dag der Zonnegod,
de 1e dag der week.
Er is géén uitdrukkelijk bevel des Scheppers dat dit Zijn wil zou zijn, en tóch deden zij
het.
Wat moeten wij doen ?
Moeten wij de normale sabbat houden, of moeten wij de zondag vieren ?
De traditie van het christendom heeft de zondag tot een N.T. sabbat gemaakt, en sust
op deze wijze de gemoederen van het gewone volkje.
Toch zijn vele mensen in twijfel!
Wat moeten wij doen ?
Er staat dat Elohim b a r m h a r t i g h e i d doet aan duizenden dergenen die Hem
liefhebben en Zijn geboden onderhouden, Exodus 20.
Kunnen wij Hem recht liefhebben als wij Zijn geboden foutief houden ?
Ik voor mij neem het zekere voor het onzekere, want de Messiah is ons daarin
voorgegaan, en Zijn verweer tegen de verzoeker was: Er staat geschreven!
318 Totale Reformatie Deel 1
Wij moeten ons houden bij wat geschreven staat, en niet bij wat een keizer of paus ons
wil doen geloven!
Er staat geschreven: Gedenk de sabbatdag dat gij die heiligt, zes dagen zult gij
arbeiden en al uw werk doen, maar de 7e dag is de SABBAT uws Elohims dan zult gij
géén werk doen, etc-.
Moet het nóg duidelijker ?
Wie dit ook moge lezen, neem toch het zekere voor het onzekere!
Hebt U vragen, neem gerust contact met ons op.
Geachte zondagvierders,
Met alle respect voor Uw levensinstelling en gehoorzaamheid aan datgene waarvan U
meent dat het een instelling van Elohim is.
Het is ons al eeuwen voorgehouden dat Jashua op Zondag zou zijn opgestaan, en dat
Hij op die dag twee keer aan Zijn discipelen is verschenen.
Deze feiten zouden ten doel hebben om de sabbat over te brengen naar de zondag, want
zo zegt men: ook de discipelen zouden de zondag hebben gevierd.
Als hoofdoorzaak van deze verandering geeft men op ... dat het ons de verborgenheid
der verlossing in gedachten brengt.
De 7e dag of sabbat zou alsnu de "Dag des Heeren" zijn.
God zou de sabbat één dag vooruit gezet hebben om een nieuwe bedeling in Zijn kerk
op te richten.
Met alle respect voor deze en dergelijke opmerkingen en betogen, doch wij hebben
onze twijfels!
Indien Jahweh een onveranderlijk Elohim is, Zijn wetten Altoosdurend zijn ..., hoe kan
het dan met Zijn wil en wezen overeenstemmen dat het 4e gebod van Zijn wet
“geruisloos” gewijzigd mocht worden ?
Waarom heeft Jashua, en hebben de Apostelen met géén woord gerept dat de zondag
op Elohims bevel moest worden gevierd ?
Mag de Goddelijke wet gewijzigd worden door wie dan ook ?
Zou de Schepper zonder enige omschrijving of aankondiging Zijn wet wijzigen ?
Er moet bezinning komen. De vraag naar waarheid zal de waarheid naar boven doen
komen.
Wat voor nut zou het hebben gehad om de sabbat over te brengen naar de zondag ? Is
het nodig voor het in gedachten brengen van onze verlossing dat Elohims wet
veranderd moest worden ?
Was het nodig voor de nieuwe bedeling dat de sabbat één dag vooruit geschoven moest
worden ?
Er is géén enkel Schriftbewijs voor de zondagsviering, en moeten wij dan niet Elohim
méér gehoorzamen dan de mensen ?
De Heiland kwam toch niet om de Wet te wijzigen? (te ontbinden)

319 Totale Reformatie Deel 1
Het is toch niet eerlijk dat men de wet wekelijks in de kerk voorleest en aanhoort,
terwijl die wet voorschrijft dat de sabbat de 7e dag is, en men zelf daarvan de 1e dag
heeft gemaakt ?
De Heiland is Heer der sabbat, dus komt het er wel terdege op aan welke dag de sabbat
is. Tot de wet en de getuigenis !!
WAAR LIGT DE OORZAAK VAN DE BREUK DES VOLKS ?
Lees dan Jesaja 42 eens:
vers 19 Wie is er blind als Mijn knecht ?
- - 20 Gij ziet wel veel dingen, maar gij bewaart ze niet !
(tussen weten en doen zit een enorme kloof)
- - 21 Jahweh maakte hem groot door de WET
- - 22 maar NU is het een geplunderd volk
- - 23 Wie merkt het op ?
- - 24 Wie doet zulks ? Het is Jahweh, en waarom ?
Het antwoord luidt: Want zij wilden niet wandelen in Zijn wegen, en zij hoorden NIET
naar Zijn WET.
- - 25 Dáárom heeft Hij over hen uitgestort Zijn toorn. Niemand neemt het ter ore.
Dan volgt de onvoorwaardelijke toezegging: in hoofdstuk 43:5 Vrees niet, Ik ben met
U.
vers 19 Ik zal wat NIEUWS maken. Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof
vertellen.
vers 27 Uw eerste vader heeft gezondigd, en Uw uitleggers hebben tegen Mij
overtreden (de leugendichters uit hoofdstuk 44:25)
1 Joh 2:3 En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden
bewaren. Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden NIET bewaat, die is een
leugenaar, en in die is de waarheid niet.
De uitleggers en exegeten direct na de apostelen en in de dagen van Keizer Constantijn
hebben het volk wijsgemaakt dat de WET van Jahweh gewijzigd mocht worden, en dat
veel afgedaan was.
De sabbat werd gewijzigd in de zondag.
Ook in de reformatie Zijn wel veel dingen rechtgezet, maar zeer onvolledig. Terug tot
de WET en de GETUIGENIS, dáárin ligt ons heil ! Nu Zijn we nog steeds een
geplunderd volk, van waarheid beroofd. Kunnen wij met de Psalmist zeggen: Hoe lief
heb ik Uw WET ?
Zolang wij Elohims Wet blijven overtreden, en zolang wij het Constantijnse verdrag
blijven volgen, ligt er een breuk tussen Elohim en het volk. Zijn Wet is immers
onveranderlijk, en mag door niets of niemand gewijzigd worden.
320 Totale Reformatie Deel 1
In Jes.65 lezen wij: BEWAART het recht ... welgelukzalig is de mens die zulks doet, die
de SABBAT houdt, zodat hij die niet ontheiligt.
En Jes.58:13 Indien gij uw voet van de sabbat afkeert, van te doen Uw lust op Mijn
heilige dag ... etc-. dán zult gij U verlustigen in Jahweh, en Ik zal U doen rijden op de
hoogten der aarde, enz.
Het komt er alzo wel terdege op aan welke dag wij heiligen.
Is het de dag der ZON van keizer Constantijn en Rome ?
Of eren wij de aloude door Elohim ingestelde sabbat ?
Zie wat ons te doen staat, n.l. het houden van Elohims geboden, en dat betekent zoiets
als ... z'n hart daarnaar regelen ... met de keus “daar blijf ik bij”, en: Dat wil, dat zal ik
doen, ik zoek de zegen.
De gehele levenswandel wordt daarnaar gericht.
In het Hebreeuws betekent het: schat bewaren.
Vandaag de dag knutselen de meeste mensen maar wat met Elohims geboden, en ze
vullen zelf de interpretatie in. Men denkt dat Paulus daartoe de vrijbrief heeft verstrekt
in Rom.14:5. "Een ieder zij in Zijn eigen gemoed ten volle verzekerd".
Zo is Jahweh's bedoeling nooit geweest, en Jashua Zijn Zoon zei dat geen tittel noch
jota der wet zouden voorbijgaan, en, dat Hij niet was gekomen om de wet te ontbinden,
maar die te vervullen. Hieruit blijkt dat geen mens zelf de vrijheid heeft Elohims Wet
naar eigen inzichten te houden.
De wet vervullen betekent: Gehoorzamen.
Hiermee is de wet niet afgeschaft. In vervulling doen gaan, is iets anders dan vervullen.
Alleen het Aäronitisch deel der instellingen was schaduwachtig, en o.a. de sabbat niet.
Het vroege Christendom is een proces gestart tegen de joden om zich geheel en al van
die "Edomieten" te ontdoen. Men zag de joden (lees Kaïn & Ezau) als de bron van alle
ellende, en daarmee spoelde men met het waswater ook het kind weg.
De sabbat is niet joods, die is van Jahweh, gegeven voor het Israël der 12 stammen (nu
reeds eeuwen in de verstrooiing Jak.1:1) De joden komen slechts voor een heel klein
deel uit één stam. De anti-joodhouding der eerste christenen heeft hen in de armen van
het heidendom gedreven.
Maar ook heden denken miljoenen mensen dat ze christenen Zijn, en zij zien niet in dat
wij allen nog zeer diep in het heidendom liggen en verstrikt Zijn (door de listen van
Ezau en Kaïn).
De christenen leiden nog steeds onder de vreselijke Ik-ziekte, zodat er bijna geen
onbaatzuchtige vriendschap te vinden is, en ook iemand trouw blijven, anderen
verdragen, etc. vindt men zelden.
De christenen Zijn aldoor aan het verwilderen, want de mens van Elohim verwijdert,
verdierlijkt in de massa.
Het christendom beseft niet dat het grootste deel van haar godsdienst, leerstellingen en
leefwijze gebaseerd Zijn op heidense denkbeelden.

321 Totale Reformatie Deel 1
Echt christendom is: verzet tegen het kwade ... door het volbrengen van het goede ...
volkomen zelf bekering ... en daardoor bekering van anderen.
Elohims geboden Zijn ondubbelzinnig, en de geschiedenis van het christendom toont
dat eeuwenlang is getracht de geboden Elohims dubbelzinnig te interpreteren, om alzo
aan het gewicht van Elohims eis te ontkomen, het is hinken op twee gedachten.
Ware christenen hebben lust Elohims geboden op te volgen, en zingen met een
volkomen begeerte: om die te doen uit dankbaarheid. Hoe lief heb ik Uw wet, zij is
mijn betrachting de ganse dag.
Hier ligt de breuk!
Vandaar dat Elohim Zich inhoudt en geen volle regen van Zijn zegen over ons uitgiet.
Wij houden op de verkeerde dag onze rust.
Hij heeft met ons een afspraak gemaakt, van ... op de 7e dag heb Ik gerust, dan zult gij
ook rusten. Uw wet is volmaakt.
14.2 Jodocus van Lodensteyn en de sabbat
Lodensteyn heeft een boek geschreven over de Sabbat onder N.N.
Hij hield de sabbat net als Zijn vrienden de Waldenzen op de 7e dag, de zaterdag.
Hieronder enige citaten uit Zijn boek :
p.98 : De geboden hangen hecht aan elkander, en het is lasterlijk te zeggen dat een der
geboden uitgewist werd.
Jak.2:10 waarschuwt dat wie tegen één misdoet, aan allen schuldig is.
Er Zijn 10 geboden der zeden, en ook het 4e gebod is zodanig.
Hoofdstuk 14 p.99: Dat in het N.T. géén nieuwe of andere sabbat is. Noch de tijd des
sabbats in het O.T. ooit onbepaald is geweest.
Het 4e gebod spreekt nergens van een andere sabbat.
De sabbat is geen schaduw of afbeelding.
Jahweh heeft niet met ons gespot door ons de sabbat te geven als één van de 7 dagen
zonder te zeggen welke dag.
Nee, de 7e dag is de sabbat.
Nergens staat in de Bijbel dat er ooit een andere sabbat zou komen die tot nog toe
onbekend was, maar die Elohim in het N.T. zou gebieden.
Eén uit de 7 dagen is juist, maar wel de 7e dag exact.
P.103: Op deze dag heeft Jahweh in orde gerust, en Hij raadt ons de rust en heiliging
van die dag aan door Zijn voorbeeld.
p.105: Het is ongerijmd te zeggen dat Jahweh in het O.T. zou stellen : Gedenkt de 7e
dag omdat Ik op dezelve heb gerust, en in het N.T. zou stellen: Gij zult rusten op de 1e
dag omdat Ik op de 7e dag heb gerust ! ....dat kan ik niet verstaan.
p.108: Jahweh's heilige geboden te verdraaien, los te maken te niet te doen, of te
ontbinden is wis een zware zonde en des doods waardig.
p.114: De 7e dag biedt ons niet een schaduw, maar het is een middel van onze
geestelijke rust in de Messiah.
322 Totale Reformatie Deel 1
Lees verder Genesis 26:5 Abraham de Vader des Geloofs.
Welke geboden en inzettingen hield hij ?
Was voor hem de sabbat een schaduw ?
Wie volgt Abraham? Wie volgt de Messiah? Wie volgt Lodensteyn?
Er is geen andere rustdag dan die op welke Elohim zelf heeft gerust!!
14.3 De sabbat of de zondag?
Maakt het uit wanneer wij rusten, indien het maar één dag in de week is ? Ja, het maakt
alles uit.
Wanneer een jongen een afspraak maakt met een meisje dat zij samen over 7 dagen een
reisje zouden maken, en thuisgekomen zijnde denkt het meisje: Ach, laat ik over 6
dagen maar naar hem toegaan, dat past mij beter, ik kan immers wel een kopje breken
bij hem. Helaas pakte alles anders uit: De jongen keek zeer verbaasd toen het meisje
keurig gekleed na 6 dagen bij hem kwam. De jongen zei: Maar nu kan ik niet, dat is
niet volgens afspraak.
Lieve mensen, Elohim kán en wil niet op een andere dag dan de dag welke Hij
geheiligd heeft met ons in speciale ontmoeting komen, namelijk op de 7e dag, en alleen
dié dag is door Hem geheiligd. Het is Zijn dag, en niet dat het de dag van Zijn Zoon is,
of een zogenaamde opstandingsdag. Elohim laat Zijn schema, indien dat kon, niet
wijzigen door Zijn Zoon, Elohim heeft Zich voor altijd gebonden aan de 7e dag, en Hij
laat niet met Zich sollen; Hij komt Zijn afspraak na.
In Openbaringen 14 verkondigt de engel het Eeuwig Evangelie, wat de leerstelling is
der schepping Elohims hetwelk lijnrecht staat tegenover de evolutie-hypothese. Van
die schepping is de sabbat Elohims onveranderlijke gedenkteken.
Na de opstanding werd de sabbat ook door de discipelen gehouden, lees Handelingen
13:14, 42 en 44, 16:13, 17:2, 18:4 en 28:17. De sabbat is direct van Elohim na de
schepping in het Paradijs ingesteld tot een onveranderlijke en eeuwendurende
instelling. De Heidelbergse Catechismus spreekt in vraag en antwoord 103 over de
"eeuwige sabbat" en verwijst dan naar Jesaja 66:23. De Schrift spreekt niet over een
eeuwige sabbat, als of het op de nieuwe aarde altijd maar uitrusten is. In Jesaja is
integendeel sprake van: de ééne sabbat tot de andere. Het is hier een wekelijkse cyclus.
Dr.H.F. Kohlbrugge zegt in "Leer en vermaan deze dingen" p.103, dat de sabbat niet
ceremonieel was en met de Messiah niet is afgeschaft. Paulus spreekt in Gal.4:10 en
2:16 en Rom.14:5 over andere sabbatten, dagen en wetten, maar NIET van het 4e
gebod.
Omri is de man welke het HUIS ISRAËLS deed zondigen, met de Baäl-zonnediensten,
de zondagsviering, het systeem der Babylonrijken. Vandaar dat het zondagvierende
zieke christendom het Grote Babylon wordt genoemd. De bodem van de sabbat is
geheiligd, en deze mogen wij met onze voet niet vertreden, zie Jesaja 58:13.
Abraham was reeds sabbatvierder, Genesis 26. In later tijden ook de Waldenzen,
waaraan wij de Bijbel nog hebben te danken, en ook de bekende Graaf von Zinzendorf.

323 Totale Reformatie Deel 1
Van al de geboden vormt dit 4e gebod de daadwerkelijke proef op de som; hieraan kan
men regelrecht zien of men naar Elohims geboden leeft, ja of nee. De tien geboden
vragen ons leven, doch het 4e gebod is de test. De meeste mensen op aarde zullen
beamen dat wij Elohim moeten eren, niet mogen moorden, echtbreken, stelen, etc-.
Het enige gebod hetwelk door het merendeel echter wordt afgewezen is ... dat van de
sabbat.
Jesaja 56:6-9 Die de sabbat houden brengt Elohim in Zijn bedehuis.
Aan deze test van het 4e gebod blijkt de kennis van Elohim, 1 Johannes 2:4 waar staat:
"Wie zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden NIET bewaart, is een leugenaar en in die is de
waarheid niet".
De zondag is en blijft de dag van het valse Constantijnse christendom !!
DE SABBAT
Het 4e gebod heeft totaal niets ceremonieels ! Exodus 20:8-11 gedenken aan het
scheppingswerk.
Wij weten wat de schepping is ... en kennen de elementen o.a. water, lucht, vuur, aarde,
etc.
De schepping bevat en omvat immers alles, en is niet ceremonieel of een deel daarvan.
Het is: Gedenk, en zoiets is nooit ceremonieel (heen wijzend) maar is terugwijzend en
werkelijkheid.
GEDENKEN & HERDENKEN van iets uit het verleden namelijk dat Jahweh de hemel
en de aarde en al wat is in zes dagen heeft gemaakt en op de 7e dag zélf rustte.
De sabbat gedenken is dus letterlijk genomen een elementaire zaak, omdat Elohim in
zes dagen de elementen schiep (herschiep) en op de 7e dag rustte, en niet ceremonieels
in dit alles is te vinden, wat naar iets heen wijst.
In Deut.5:12-15 is het gedenken aan de verlossing uit Egypte.
Wij zien dat de sabbat wortelt: 1e in de schepping, 2e in de uittocht.
In Exodus 31:13-17 is het overtuigend dat de sabbat een eeuwige inzetting is welke op
de 7e dag moet worden gevierd.
De Heiland noemt zich "Heer" der sabbat. De sabbat is nooit op Zijn bevel naar de
zondag verschoven, dus blijft het bestaansrecht van de sabbat als 7e dag gehandhaafd.
Lev.23: De wetten der hoogtijden en de jaarlijkse feesten, o.a. Pascha, Pinksteren,
Bazuinfeest, Grote Verzoendag, Loofhuttenfeest en Slotfeest.
Lev.23:21,31,41: Het Zijn Jahweh's “gezette hoogtijden” en eeuwendurende
inzettingen!
Waarom houden de kerken deze gezette hoogtijden niet, en waarom houden zij andere
niet-ingezette feesten wel ?
Waarom houdt men een ander Pasen, 2e Paas- en 2e Pinksterdag, Hemelvaartsdag en
Kerstmis ? Nergens in de Bijbel wordt zulks geboden. Men mag zich wel bedenken,
want door dit te doen volgt men de weg van Jerobeam die feesten uit Zijn brein
324 Totale Reformatie Deel 1
fantaseerde en tot inzetting maakte! En waarom houden sommigen wel de jaarlijkse
gezette feesten, en niet de wekelijkse sabbat ?
13.4 Achtergronden van de zondagsviering
De eerste christenen leefden in een tijd van veel-godendom. In het Romeinse Rijk was
godsdienst in de eerste eeuwen niet slechts een particuliere zaak, maar het politieke en
maatschappelijke leven was er mee verweven, waarbij veel eerbetoon werd bewezen
aan rijskgeboon.
De eerste christenen beschouwden deze goden als demonen. De Romeinen van die tijd
kenden een soort wetenschappelijke religie, waarbij het geloof in het noodlot de kern
vormde. Dit geloof kwam voort uit de gedachte dat de aarde in het brandpunt lag van
de zeven planeten, en de loopbaan van de mens te voren in de loopbaan der planeten
was vastgesteld.
Het noodlot was in deze astrologische wetenschap niet iets vaags, maar heel concreet,
omdat de hemelse wetmatigheid immers zo was.
De dichter Manilius ten tijde van Keizer Augustus zei dat de sterrenmacht het aardrond
regeerde.
Het is en was een astraal fatalisme. Dit maakte de mensen en de goden tot marionetten.
In die tijd Zijn de dagen der week, en der maanden, gegeven en naar de planeten
genoemd. Vele heersers van de eerste twee eeuwen der keizertijd waren verlichte
monarchen, die tot in de kleinste details van het rijksbestel persoonlijk waakten over
het welzijn van hun onderdanen, wat eindigde in de starre dwangstaat van Keizer
Constantijn. Deze heersers waren van "goden" afkomstig, waarover straks in het brede
meer. Vanuit India, Perzië, Egypte, en Babylon Zijn deze halfgoden naar Griekenland
en Italië gekomen, en later naar Engeland. Zij vereerden Mithras en Isis. Mithras is de
zonnegod, die een stier doodde, en uit diens staart groeide toen een korenaar.
De naam Italia betekent: "Kalverenland" (ook heden is de export van kalfsvlees uit
Nederland in hoofdzaak gericht op Italië). Het is het land van de jonge stieren in
religieus opzicht. De inwoners Zijn de jonge stieren, die de stiergod vereren.
Enige goden uit Italic waren:
POMONA, godin der boomvruchten
BUBONA, godin der veeteelt
TERMINUS, god van de grensstenen
JANUS, god van de poorten, deuren
PENATUS, god van de huisvoorraad
JUPITER was Oppergod, de Stralende hemelvader Dieupater, en Zijn keerzijde was
VE(d)IOVIS, de god van de onderwereld en dood. Jupiter zou met JUNO gehuwd Zijn
(= jeugd). In die tijd had het traditionele geloof in Italic z'n vat op de mensen zo goed
als verloren. Het Romeinse Rijk was een smeltkroes van volkeren die allen hun eigen
diaspora kenden, en toen deden de MITHRAS en ISIS-diensten hun intrede, niet als
nationale godsdiensten, maar als mysteriën voor ingewijden. De Mithrasdienst kende
dan ook zeven graden.

325 Totale Reformatie Deel 1
Deze religies waren niet zozeer natuurgericht, maar verlosssingsreligies, en het doel
was vergoddelijking, eeuwige wedergeboorte. In die tijd werden alle religies door
elkaar gemengd, en dat noemt men syncretisme, uitwissing van contouren. De
ingewijde kon zeggen: "Gij zijt ik, en ik zijt gij" ; ik ben in de hemel, in de planten,
overal. Ik ben aan de grens des doods geweest, door de elementen heengegaan, toen
ben ik teruggekeerd. Ik heb midden in de nacht de zon gezien als een stralend blinkend
licht, en ik heb met de goden contact gehad die over het dodenrijk en de hemel gaan.
Herkent U hierin niet hetgeen Constantijn eens in een droom heeft gezien ?
MITHRAS doodde een stier, en uit de staart van de wegstervende stier ontsproten
korenaren, en z'n zaad wordt in een beker opgevangen. Hiermee duidt men aan dat uit
de dood van de oerstier het leven der natuur voortkomt.
Deze Mithrasdienst is al zeer oud, via India en de Hethieten in Perzië (Mithras is daar
de god van de Morgenzon). En daarna naar Chaldea/Babylon, waar de astrologen
zaten. Voor hen had de stand der zon, maan en VENUS grote betekenis. SIN is de
maangod, Sjamasj is de zonnegod (Apollo) en Ishtjar de godin der liefde (Venus).
Van Babel ging het naar Griekenland, en bij de Hellenen was er de Hero-cult, waaruit
de Romeinse Keizer-cult is ontstaan. De Hero was een wezen tussen de goden en de
mensen. De Romeinse Keizer zei af te stammen van Venus (Isthjar) als Venus Genetrix
(godezonen).
Keizer Augustus liet zich als Apollo identificeren. Door deze cult werd de band in het
Romeinse Rijk strak en verstevigd. Keizer Aurelius zette aan tot de dienst van het SOL
INVICTUS = de onoverwinnelijke zon.
De goede christenen die er nog waren kwamen in de minderheid, en zij verzetten zich
tegen deze goden diensten. Elke ramp werd aan hen toegeschreven als reactie, want zij
immers loochenden de goden, en dan namen de goden wraak. De christenen werden
voor staatsgevaarlijk gehouden.
In het midden van de 3e eeuw kwam er verandering in de wetgeving. Constantijn zou
zich hebben bekeerd. Maar, de keizercult verdween niet. Constantijn liet zich nog
afbeelden in de gedaante van de zonnegod Sjamasj, en hij sprak daarna nog over
zichzelf als NUMEN MEUM = mijn goddelijke macht, en hij liet zich aanspreken als
SANCTE IMPERATOR (heilige keizer). De Keizer regeerde bij de gratie van de
godheid en werd door de Paus bekroond.
De nazaten van deze Keizers Zijn o.a. het Hollandse en Britse Vorstenhuis (zij
stammen niet van koning David af), en deze vorsten regeren ook nog bij de Gratie
Elohims (niet van Abrahams Elohim maar van Sjamasj en Isthjar).
De Oranjes Zijn van "Keyserlicken stam" zoals het in het Wilhelmus staat. Dat is, zij
stammen van de Ceasars af, de halfgoden. In hun paleizen wemelt het dan ook van
deze godenfiguren. Het Oranje huis van NASSAU stamt niet van NATHAN uit David
af, want NASSAU heeft totaal niets met NATHAN van doen. Nassau betekent Nassa
Ouwen, dat is: drassige weiden, die het kasteel van graaf Laurensburg omringden.
326 Totale Reformatie Deel 1
De Keizers waren vooral de ingewijden in de Mithras mysteriën, en deze diensten
werden vooral in grotten gehouden op 25 december, wintersolstitium. Hier vanaf stamt
het "christelijke Kerstfeest”!
Zoals we zagen kwam de paus er ook aan te pas, en de Mithrasdienst kreeg dan ook
haar voortzetting in de Rooms Katholieke kerk. De sleutels van de RK.-kerk Zijn
symbolen van autoriteit. PONTIFEX MAXIMUS, naar Math 18:19.
In werkelijkheid stammen de sleutels af van de deur-god JANUS, dat is NIMROD,
TAMMUZ.
De pauselijke myter komt van de zeegod DAGON.
Het interieur van de St. Pieter in Rome vertoont zonne-emblemen op de pilaren.
Wat is er nu beter voor de Mithras-zonnediensten dan ... de dag der zon te vieren?
Door Keizer Constantijn is dan ook de eerste zondagswet gegeven, in flagrante strijd
met Elohims wet der 10 geboden.
Het christendom is vanaf die tijd een rad voor de ogen gedraaid, en men geloofde de
leugens, als of de Messiah de Zon zou Zijn, maar Maleachi 4:1, maar men bedoelde
MITHRAS, Apollo.
Constantijn was een zogenaamde christen.
Hij heeft zich pas vlak voor z'n dood laten dopen, en heeft in Zijn leven nooit een
godsdienstoefening bijgewoond, en gevoelde zeer veel voor het heidendom.
Op Zijn munten stond aan de ene zijde de Messiah , en aan de andere zijde het beeld
van de zonnegod Mithras, met als onderschrift SOL INVICTUS.
Constantijn had vele deugden, maar nog meer ondeugden. Hij was een dubbelvoudig
moordenaar.
Op deze en dergelijke pijlers berust nu, o Christenen van de 20e eeuw, de
zondagsviering.
Wordt het dan niet de allerhoogste tijd zich daar van los te maken, en terug te keren tot
Elohims eigen heilige sabbat ?
De Zondagsviering vindt in de H.Schrift geen enkele grond, en is nergens uit te
rechtvaardigen, maar stamt regelrecht uit het afgodische heidendom.
Er is gelukkig nog terugkeer mogelijk, en velen Zijn reeds deze weg ingeslagen. Terug
tot de Wet van Elohim en Zijn getuigenis !
Ook al kost het in het begin veel moeite, strijd, en misschien ook geld en aanzien, ... als
Elohims eis U zwaarder gaat wegen dan al het andere, komen wij tot de uitspraak van
Luther:
Hier sta ik ... IK KAN NIET ANDERS!
Zeer geachte zondagsvierders,
Op een boekenmarkt kocht ik onlangs een oud boek. De omslag was lelijk en
gescheurd. De titel luidde:
Gekeurd en Gelouterd, door W. Andringa Gzn, uitgave van J.de. Liefde te Utrecht in
1893.
Er staan ook veel verhalen in die men ook in het Martelaren boek terugvind.

327 Totale Reformatie Deel 1
Thuisgekomen begon ik dit boek door te bladeren en trof op bladzij 390 een voorval
van martelaren-moed die niet wilden buigen voor de zon.
Wanneer wij lezen in Johannes 14:21:
Die Mijn geboden hééft, en dezelve bewaart, die is het, die Mij liefheeft.
En Joh.15:10: Indien gij Mijn geboden bewaart, zo zult gij in Mijn liefde blijven;
gelijkerwijs Ik de geboden Mijns Vaders bewaard heb, en blijf in Zijn liefde.
Beste mensen, ik ben net als U een zondagvierder geweest, met grote ernst. Mijn ogen
gingen een kwart eeuw geleden open voor het feit dat de Sabbat niet de zondag is, noch
dat er van Hemelswege een verandering in de geboden plaatsvond.
Na een korte worsteling heb ik de zondag vaarwel gezegd, om het gebodene van de
Schepper te bewaren.
Het is niet mijn doel dat U mij als mens zoudt navolgen. Nee, volg Uw Meester na, zie
Joh.15:10.
Door de zondag te vieren struikelt U in één gebod, en die in één struikelt ...... valt in
alle geboden .
Om U te laten zien dat de eerste christenen niet de dag der zon vierden, noch zich
neerbogen voor de zon, ... geef ik U in het kort weer het verhaal van Bisschop Simeon
Barnabai.
Simeon was een man vol des Heiligen Geestes.
Hij leefde onder koning Sapor in Perzië, te Seluecië.
Sapor vervolgde de christenen, en ook Simeon werd opgepakt en ondervraagd door de
koning. Dit maakte op Sapor zo'n grote indruk dat hij probeerde diens leven te sparen.
De magiërs in Perzië hadden het echter op Simeons leven gemunt, net als ten tijde van
Daniël, toen hij in de Leeuwenkuil moest en gespaard bleef.
De magiërs beschuldigden Simeon valselijk van collaboratie met de Romeinse Keizer,
wat Simeon ontkende. Zij eisten dat Simeon gepijnigd zou worden, dán zou hij wel
bekennen. Simeon werd dusdanig gepijnigd dat ruwe bewakers met tranen in de ogen
stonden toe te zien. Koning Sapor kreeg weer medelijden met Simeon en zei tot hem:
Aanbid slechts éénmaal de zon en gij zijt vrij !
Simeon weigerde. De koning wilde Simeon sparen en dacht na hoe hij met list Simeon
kon bevrijden van de magiërs. Als Simeon nu eens voor hém zou knielen, dan knielde
hij tevens voor het beeld van de zon dat achter hem was.
De koning vroeg Simeon hem te eren en voor hem te knielen. Simeon doorzag deze list
en weigerde.
Toen zei Sapor dat alle christenen in Zijn land zouden worden gedood, en dat er de
volgende dag reeds 100 door het zwaard zouden worden gedood.
Simeon zei: Sterven kan ik, maar de zon aanbidden kan ik niet!
Verder zei hij: en wat mijn broeders en zusters in Christus betreft, als zij de marteldood
moeten sterven, zal Elohim hun martelaarsmoed en genade geven.
328 Totale Reformatie Deel 1
De volgende dag werden 100 christenen naar het marktplein gebracht, met Simeon
geheel achteraan. Sapor hoopte dat Simeon zich nog zou bedenken als hij Zo velen
voor zich zou zien omkomen.
Toen de 98e martelaar gedood zou worden, zei plotseling ene PISCIUS, een hoveling
van de keizer, tegen de martelaar Ananias: wees onversaagd, straks zult gij de
heerlijkheid van Christus zien. Ook de dochter van Piscius zei dezelfde woorden.
Koning Sapor werd woedend en beval dat ook Piscius en diens dochter zouden sterven,
en dat eerst diens tong er uit zou worden gesneden !
Uiteindelijk was het de beurt van Simeon. Deze boog het grijze hoofd voor de beul ....
en werd onthoofd !
Sapor wilde verder nog andere christenen ontrouw maken door hun bloed te laten eten,
waarvan hij wist dat dit hen door de H.Geest was verboden, Hand.15:29.
Het gelukte Sapor niet de christenen uit te roeien!
Mijn beste zondagvierders,
Naar ik hoop heeft dit verhaal van waar gebeurde voorvallen grote indruk op u
gemaakt. Hier waren martelaren die niet bogen voor de zon, voor de zonnedienst en
waarvandaan de zon...dag...dienst afkomstig is.
Wij Zijn meestal als christenen opgegroeid in zondagvierende kringen, waar men de
zondag houdt voor de sabbat.
Dit klopt echter niet!
De Wet van de Onveranderlijke Elohim is toch onwijzigbaar!
Willen wij onze Meester liefhebben, volgens Joh.14:21 en 15:10 dan moeten wij Zijn
geboden hebben én bewaren.
Wat weegt ons het zwaarste? De traditie óf de Sabbat der Schrift ?
Moge dit door bloed bezegelde getuigenis van meer dan 100 martelaren U brengen tot
het onderhouden van Elohims geboden op de juiste wijze.
Wij willen U hierbij gaarne tot hulp en bemoediging Zijn.
Wilt U meer weten? Wij hebben lectuur voor U, gegrond op de Schriftuur en
historische feiten.
14.5 Zaterdag of zondag? artikel uit “Het Zoeklicht”
Volgens het artikel zou Elohims Scheppingsrust op de 7e dag Zijn verstoord door de
zondeval, en dat Hij toen met een nieuw verlossingswerk moest beginnen.
Dat nieuwe werk lag echter reeds klaar in Elohims bestek, want daarin was de factor
"herstel" opgenomen, dat, indien het fout mocht gaan, er direct herstel zou optreden.
Spreuken 8:22-36.
Dat er in het verslag van de geschiedenis der aartsvaders met geen woord gerept zou
worden over het houden van de sabbat.

329 Totale Reformatie Deel 1
Men leze Gen.26:5 over Abraham, die AL Elohims geboden, inzettingen en wetten
heeft onderhouden. Welke? Waar staan deze beschreven ? Nergens. Maar Abraham
wist en kende ze wel, en hij onderhield ze, en is de vader der gelovigen!
De sabbat was bij de oudvaders dus bekend, maar toen Israël in Egypte continu-arbeid
moest verrichten schijnt de juiste kennis van die dag verloren te Zijn geraakt, en
vandaar de teruggave van die juiste dag in de woestijn.
De Wet is inderdaad aan Israël gegeven, en niet direct aan de heidenen. Ook de
heidenen hebben een ingeschapen Godskennis, welke ons zegt dat wij niet mogen
moorden, etc-, en ook dat er een rustdag nodig is, want dat staat in ons lichaam
ingegrift.
De sabbat gold als verbondsteken voor Israël, maar dat wil niet zeggen dat de sabbat
niet universeel zou Zijn. De sabbat geldt voor alle mensen. De volken die zonder de
Wet (zoals die aan Israël woordelijk is gegeven) Zijn, Zijn zich zelve tot een wet, door
de ingeschapen Godskennis, en zullen daardoor geoordeeld worden. Rom. 2:12,14,17,
3:19. Wij moeten het woordje "etnon, etnos" (heidenen) eens goed vertalen. Voor hen
die uit de Etnon tot geloof Zijn gekomen geldt immers de Wet als een regel tot
dankbaarheid.
Het is onlogisch te zeggen dat de sabbat "joods" is, want ten tijde van Mozes waren er
nog geen joden. Het scheldwoord "jood" is als bijvoeglijk naamwoord voor het eerst
toegepast op de groep "kwade vijgen uit Jer.24 die terugkeerden uit Babel. Israël bevat
12 stammen, die men geen joden mag heten.
“Het ZOEKLICHT” schrijft: Wij hebben niet het recht om de sabbat van dag te laten
veranderen. God zou echter onthullen dat de christenen de sabbat mogen afschaffen,
omdat zij niet meer onder de wet Zijn, maar onder de genade. Het sabbatsgebod zou
behoren tot een wet-systeem waardoor de mens niet rechtvaardiggemaakt kan worden.
Rom.6:14.
Het is waar, de christen is niet meer onder de wet, die alleen door de Gezalfde
volkomen is gehoorzaamd. In Christus mag hij Diens voetstappen drukken in nieuwe
gehoorzaamheid als of had hij zelf in de kracht van de Gezalfde die wet gehoorzaamd.
Het is dezelfde wet, maar in een ander daglicht. De genade maakt de wet niet tot niets,
maar bevestigd de wet dat ze goed is, om met de psalmist te zingen: Hoe lief heb ik Uw
wet, etc.
Dan houden wij geen negen geboden over in nieuwe verpakking, maar de wet is
onveranderlijk, en heeft niets te maken met andere dagen, zoals Col.2:16, want dat Zijn
aparte feest/sabbatdagen, wellicht door mensen ingesteld, zoals wij nu nog kerst en
hemelvaart, etc-, hebben.
Yashua is nooit op vrijdag gestorven, maar in het midden der week, van woensdag tot
zaterdagavond, dat is 3 dagen + 3 nachten, gelijk Jona in de vis. Yashua is niet op de 1e
dag opgestaan, maar aan het einde van de sabbat, Math.28:1 tegen dat men de sterren
kon gaan zien.
Openb.1:10 is de Kuriake Hemera, of 's Jahweh's dag. Er is en was maar een dag die
van Hem is n.l. de SABBAT, en als hier die dag zou Zijn bedoeld, dan heeft Johannes
330 Totale Reformatie Deel 1
het over de Sabbat. Anderszins wordt er gesproken over Jahweh's dag van gericht of
oordelen.
Het sabbatsgebod is blijvend, zowel onder de wet als onder de genade. Eenmaal breekt
ook weer de sabbatsrust aan voor Gods volk, Hebr.4:9. Dat is geen andere rust dan die
waarover de profeten spreken, neem Jesaja in hfst.56, en in 66:23 over de nieuwe
hemel en nieuwe aarde, dat van de ene nieuwe maan tot de andere, en van de ene
sabbat tot de andere ... alle vlees uit zal gaan om te aanbidden voor Mijn aangezicht.
Zowel de sabbat als de nieuwe maan Zijn blijvend.
Wat zou 1Joh.2:3 anders bedoelen met ; Die zegt "IK ken Hem, en Zijn geboden niet
bewaart, in die is de waarheid niet" ?
Beste mensen van het Zoeklicht, Kent u Hem, en bewaart u Zijn geboden niet? Dan is
Gods waarheid niet in u!
Dit roept om bezinning, want Jahweh is niet veranderd. Zijn Wet is onveranderlijk,
maar is door anti-christelijke mensen gewijzigd. Zoek het na, en bekeert u!
Aan ds. L.W.v.d. Meij, Stroe 5-10-95
(Alphen a.d. Rijn)
Tussen een aantal oude Terdege's vond mijn dochter een Terdege uit 1988 waarin u een
vraag bespreekt in "Pastoraal bekeken", n.l. Sabbat houden op de zaterdag?
Ik heb dat artikel met verwondering gelezen, en herinnerde uit mijn studietijd hoe een
doctor in de godgeleerdheid ons zei: Iets is geloofwaardig als het absurd klinkt (credo
quia absurdum).
U schrijft dat de sabbat geleidelijk is overgegaan naar de zondag. Hieruit volgt dat er
dan ook nooit sprake kan Zijn van een Goddelijke instelling, noch van een Goddelijk
gebod.
Een instelling of gebod moet direct worden opgevolgd. Men kan immers ook niet van
een "geleidelijke invoering van de zomertijd" spreken, noch van andere wetten of
geboden.
Daarbij geeft u toe dat Yashua Messiah (dat is de ware naam van wat men Jezus
Christus noemt) de sabbat hield, en de jonge christengemeente ook de sabbat hield,
maar dat daarna enige sporen er op wijzen dat er een verschuiving van de 7e dag naar
de 1e plaatsvond.
Nu zou ik mij niet laten imponeren door zulk soort vage "sporen", wat onwezenlijk is,
terwijl het gebod van Jahweh overduidelijk overeind staat: GEDENK de SABBAT dat
gij dien heiligt, de 7e dag.!!!
Waaruit blijkt dat Johannes op Patmos het over de zondag zou hebben ? Het is
bijzonder knap zulks uit de tekst te kunnen lezen, zonder de nodige fantasie of
inlegkunde.

331 Totale Reformatie Deel 1
Kuriake Hemera is zeer moeilijk te vertalen. Kuriake is een bijvoeglijk naamwoord,
wat zoiets is als: "s Jahweh"s dag. Dit is in ieder geval niet Jom Riesjon, de 1e dag of
zondag. Het is veeleer de dag van Jahweh's oordelen en gerichten. Daar handelt het
gehele boek Openbaringen immers over. Lees wat in Jer.25 over de dag van Jahweh
staat, en in de andere profeten. Dan leest men een heel scenario van gebeurtenissen.
Ook vergissen de meeste theologen en christenen zich door de sabbat "joods" te
noemen. Toen de sabbat in het Paradijs werd gegeven waren er nog geen joden.
Het moge overduidelijk Zijn dat slechts een ver geseculariseerde kerk, een ver van haar
Meester verwijderde club afscheid kon nemen van de EEUWIGE
ONVERANDERLIJKE WET van Jahweh. De Geest van Yashua Messiah leidt in alle
waarheid, en alleen het Beest zal de tijden en wetten veranderen, hetgeen ook onder
Rome en Constantijn plaatsvond.
Ook is het een grote misvatting dat Yashua op zondagmorgen opstond. Hoe kon dan
het teken van Jona bewaarheid worden dat Hij 3 dagen + 3 nachten in het graf zou
wezen?
Nu komt het inconsequente, als ik lees dat "christenen achten zich wel gebonden aan
de sabbat zelf, maar niet aan de dag waarop deze gehouden moet worden".
Hoe is het toch mogelijk dat redelijke mensen op deze wijze durven sjoemelen met de
geboden van de onveranderlijke JAHWE ?
Men wil geen afstand doen van de sabbat, want dat zou het blijvende 4e gebod Zijn,
maar ..... de invulling om die sabbat te houden neemt men wel in eigen handen!
U begrijpt toch dat door dergelijke inzettingen van mensen het gebod van Elohim
krachteloos wordt gemaakt ?
Ik hoop dat u flink in de knoei komt met deze feiten, en net als ik geen andere uitweg
vond dan dé Weg, de Waarheid en Het Leven, om naar al Zijn geboden te willen leven,
uit dankbaarheid, en dat alzo de mensen te leren.
Wat een zegen zal dat betekenen voor de mensheid en voor de gemeente als er
meerderen tot "bekering" kwamen, tot de gehoorzaamheid.
U weet wat Samuel tegen Saul zei, dat gehoorzamen beter is dan offerande, en
ongehoorzaamheid is afgoderij en beeldendienst.
Waar Zijn de christenen al eeuwen mee bezig, door op de foutieve dag de sabbat te
vieren?
Dan moeten wij Lodensteyn volgen, en anderen die naar eer en geweten de sabbat
vierden op de juiste dag.
Wij kunnen de Onveranderlijke niet serieus nemen als wij Zijn geboden niet bewaren
en doen, op de juiste wijze.
Hoe zoudt u willen, als de dag van Jahweh, de kuriake hemera, er is, dat u Zijn
geboden hebt gehouden? Naar menselijke instructies, of naar Zijn eigen inzetting?
Dit temeer daar u ruiterlijk toegeeft dat onze Meester Zelf altijd de sabbat hield, als ook
de jonge gemeente.
Naar ik bid en vurig hoop moge dit voor u de eerste aanleiding Zijn tot diepgaand
onderzoek om te komen , en ik hoop spoedig, die stap te zetten in de enige goede
332 Totale Reformatie Deel 1
richting, en wij mogen lezen in Terdege of elders: Vanaf heden viert ds.v.d. Meij de
sabbat op de 7e dag in het spoor van Zijn Meester, en in het spoor der eerste christenen.
Hallelujah!
De Uwe in Yashua de Messiah
P.F.v.d.Meer
14.6 De sleutels tot Babylons mysteries
De mystieke sleutels die wij zien o.a. bij Rome (twee over elkaar) en op het Britse 10
pound, stammen af van de heidense god JANUS, en de twee sleutels van de zonnegod.
Sleutels Zijn symbolen van autoriteit, PONTIFEX MAXIMUS, waarvan ROME zegt
dat het op Math.16:19 is gebaseerd, doch in feite van JANUS afstamt, de Nimrod
geïncarneerd in Tammuz.
De paus werd “heilige vader” genoemd, of papa, pope, met de bijbehorende hoed of
mijter, die afstamt van de zeegod dagon, met dezelfde karakteristiek als bij OSIRIS.
14.7 Wie was de godheid voor keizer Constantijn?
Voor keizer Constantijn de Grote was de godheid dezelfde als bij de Grieken en
Moslims. Allah is ZEUS (ormuzd), en deze zal verschijnen als de Almachtige Elohim
en de zoon van Zeus is JEUZEUS (daar komt de naam Jezus vandaan) alias Apollo, de
Zonnegod, of Mithras, Amon-Ra.
Er is onenigheid in deze Godenfamilie, die nu in het binnenste der aarde leven (de
Bokken der aarde) en in andere planeten.
Lees daarover de slag bij Bozra, en Jesaja 63:1.
Op de Berg Hermon zal Zeus verschijnen, in Bozra.
Zeus is de luchtgod, en Mithras-Apollo is de Zongod, en deze Zijn in gedurige oorlog.
Amon-Ra, Apollo, en Satan als Engel PEACOCK (de haan, zoals op veel kerktorens
afgebeeld) Zijn steeds in opstand tegen elkaar om de macht.
Constantijn is als familie der "GODEN" een fervent aanbidder van Apollo geweest,
ook na Zijn bekering.
In het jaar 313 verschijnt het edict van Milaan van hem waarin aan de christenen
godsdienstvrijheid wordt gegeven.
Eusebius bewierookte Constantijn als de stedehouder van de Verlosser der aarde. Dit
leidde tot de alleenheerschappij der staatskerk. Vele heidense godsdienstplechtigheden
kregen staatssubsidie, en leerden nog voort (zie Elsevier Cult. gesch pagina 454).
Op 7 maart 321 vaardigde Constantijn de eerste zondagswet uit. Het werd NIET
geargumenteerd op grond van het O.T. sabbatsgebod, dat deed pas later Eusebius van
Emesa.
De synode van Macon schreef de zondag als rustdag voor "door de voorafschaduwing
van de 7e dag ons in de wet en de profeten aan het hart gelegd".
Pas Karel de Grote ging de zondagsrust op het 4e gebod baseren.
Wij zien dat de Zondagsinstelling puur heidens is, en ELKE grond mist van Goddelijk
Gezag, in de goede zin des woords. Engeland is modern Assyrië, en de Assyrische

333 Totale Reformatie Deel 1
leeuw staat op het 10 pound biljet en heeft de sleutel van de deurgod Janus in diens
rechter voorpoot. Op het hele biljet Zijn de gekrulde slangen te zien, serpents, en links
bovenin de vijfpunt ster van Venus, Isjthar, met als centrum de bokgod Baphomet.
De oude "goden" leven voort, in modern jasje!
Kies dan heden wie gij dienen zult: De zon-god Apollo van Constantijn, of, de ware
Elohim van Abraham!
334 Totale Reformatie Deel 1
KEIZER CONSTANTIJN
De rol van C. in de geschiedenis en ontwikkeling van het christendom is veelal vervalst
en misverstaan. Hij stond sympathiek t.o.v. het christendom en hij hielp hen, zodat zij
hem wederom hielpen de troon te verdedigen tegen Zijn rivaal Maxentius. In die strijd
kreeg hij een visioen. C. zag naar men zegt een verlicht kruis in de hemel, waarin
geschreven stond: IN HOC SIGNO VINCES (in dit teken zult gij overwinnen). De
traditie vertelt dat C. daarna de schilden van Zijn soldaten voorzag van het CHI RHO
monogram. Chi Rho Zijn de twee beginnende letters van CH Ristus.
C. behaalde de overwinning en het christendom breidde snel uit. Volgens de traditie
der kerk is dit de basis waarop C. het Romeinse rijk "christelijk" heeft gemaakt.
In werkelijkheid deed C. dit niet! Zijn bekering was in het geheel niet christelijk. Hij
schijnt een soort visioen te hebben gehad in de afgoden tempel van Apollo (Vosges te
Autun). Dit stemt overeen met de feiten dat C. vlak voor dit visioen was ingewijd in de
SOL INVICTUS cultus (de onoverwinnelijke zon); en door déze god had hij de
overwinning behaald.
De staatsgodsdienst was dan ook niet "christelijk" maar ZONNEDIENST, en C. is Zijn
gehele leven verder hogepriester van deze cult geweest. Zijn regering werd de "zonneregering"
genoemd, en op alle staatsbanieren stond Sol Invictus.
Het image van Constantijn als zijnde christen ... is fout, vals. Net voor Zijn dood, toen
hij in coma lag, is hij gedoopt, in 337 AD. Eveneens stamt het chi-rho monogram niet
van hém, want het kwam reeds voor op een graftombe 2 ½ eeuw daarvoor.
De Sol Invictus cult kwam uit Syrië; het bevat elementen van de Baäl en Astarte-dienst.
C. hoofddoel was om een politiek-religieuze eenheid te vormen; een cultus waarin alle
andere opgingen. Onder deze tolerantie is het christendom tot wereldgodsdienst
gegroeid. Sol Invictus was monotheïstisch en geschikt voor het christendom. Had het
christendom tot nog toe de sabbat gehouden, door een besluit in 321 AD beval C. dat
de eerbiedwaardige dag der zon moest worden gevierd.
Tot de 4e eeuw vierde men de Messiah geboortedag op 6 januari, doch de Sol Invictus
hoogtijdag was 25 december, de NATALIS INVICTUS (de wedergeboorte der zon,
wanneer de dagen langer worden). Het christendom heeft zich aangepast aan de
heidense cult en daarmede haar origine losgelaten.
Geloof was voor C. een zuiver politieke zaak. In 325 leidde hij het concilie van Nicea,
alwaar de vaste Paasdatum werd ingevoerd, en de weg geopend de macht in kerkelijke
handen te geven. In Nicea werd "gestemd" dat Jashua god was, en niet een sterfelijk
profeet. Zodoende kon de god Jashua worden geassocieerd met Sol Invictus.
Christelijke orthodoxie leende zich uit tot een politiek fel begeerde fusie. Eén jaar na
Nicea stond C. toe dat alle orthodoxe boeken werden geconfisqueerd en vernietigd. C.
heeft de Bijbel sindsdien opnieuw uitgegeven en alle oude manuscripten en
documenten laten verdwijnen! Van de 5000 manuscripten van het N.T. welke wij nu
nog hebben stamt er niet één uit de tijd van vóór de 4e eeuw!

335 Totale Reformatie Deel 1
Het N.T. zoals wij dat hebben is een essentieel product uit de 4e eeuw, geschreven door
deze "bewaarders" der orthodoxie, die koste wat het koste hún belangen lieten
prevaleren!!
Constantijn was een veelvoudig moordenaar.
14.8 De bestelde plaats en de sabbatten
Ezechiël 20:12 waar de sabbatten een teken worden genoemd tussen Elohim en Israël.
Het bezit van het land Kanaän was voorwaardelijk, verbonden aan het houden van de
Wet.
Israël ontheiligde de sabbatten, en werd verstrooid. Elohim bracht hen in de woestijn
der volkeren, Ezechiël 20:35.
Het overblijfsel zal Hij onder de roede doen doorgaan, en brengen onder de band des
verbonds (Het Nieuwe Verbond zoals in Jeremia 31-33 staat).
Dan zal het Huis Israëls Elohim dienen op de hoge berg, Ezechiël 20:42, en Hij hen
gebracht heeft in het land waarover Hij Zijn hand opgeheven heeft het onze vaderen
(voorvaderen) te geven (niet de aartsvaders, maar gewoon onze eigen voorouders).
Dat land, en die “berg” is de “bestelde plaats”, waarvan wij lezen in 2 Samuel 7:10 Ik
heb voor Mijn volk Israël een plaats besteld, en hem geplant ... dat hij aan Zijn plaats
wone, en niet meer heen en weder gedreven worde.
Hieraan Zijn géén voorwaarden verbonden zoals dat wel het geval was voor het land
Palestina. Nee, het bezit van de “bestelde plaats” is onvoorwaardelijk, zoals het Nw
Verbond geldt. Elohim had het oude Israël gezworen hun het ganse land te geven,
Jozua 21:43, en dat heeft Hij gedaan.
In vers 45 lezen wij dat die belofte is gedaan aan het Huis Israëls, en het gaat dus, niet
om de oude aartsvaders Abraham, Izaak en Jakob.
Wel heeft Elohim aan Jakob de trouw, en aan Abraham de goedertierenheid gegeven,
Micha 7:20, en via David het verdrukte volk een “bestelde plaats” beloofd.
Israël hield Elohims sabbatten niet en is uit het land verdreven en onderdrukt, Deut
29:28, dus kan die bestelde plaats niet op Kanaän Zijn.
Het Nieuwe Verbond komt en dan is de bestelde plaats een feit, Jeremia 31:28 en 1:10.
Israël is geheel uit Kanaän verdreven en in de verstrooiing gekomen, in de woestijn,
Hos 2:13; Ezechiël 20:33-37.
Pas als Elohim het Nieuwe Verbond in werking zal zetten en de harten besnijdt en Zijn
wetten daarin grift, zal Israël als volk een volkomen veilige haven hebben.
Die “woestijn” is een kustland aan de rand van het continent, in het Noord westen,
Jesaja 41:1 en Jeremia 31:10.
Dat nieuwe Israël (niet de joden, want dat Zijn geen Israëlieten maar een vreemd
Khazarisch volk) is een zeevarend volk, Jozua 42:10, die Elohims lof over de hele
aarde verbreiden, een zendingsvolk.
NEDERLAND is het enige land dat al deze kenmerken draagt !!
Nederland ligt aan het “uiterste der aarde”, Handelingen 1:18, en daar is Elohims
veilige schuilplaats. Psalmen 91.
336 Totale Reformatie Deel 1
In dat land vindt Elohims huwelijk plaats.
Daar komt de grote herleving en terugkeer tot Elohims sabbatten!
14.9 De eerste christenen: Sabbat òf Zondag?
Geraadpleegd Zijn diverse boeken over het leven der eerste christenen. Hieronder laten
wij enige citaten volgen uit het oude boek van G. Arnold, deel 1, De ware afbeelding
der eerste christenen, hfst.4, van blz.233 - 247.
Ten bewijze dat wij geen tekstverdraaiers Zijn wordt de originele tekst hierna verkleind
afgedrukt.
blz.235:
Nu is de vraag, óf de eerste christenen straks weder een nieuw juk opgelegd werd, en
óf zij uit bevél der Apostelen, óf anderszins gedwongen werden, een ándere dag alzo te
vieren?
Het eenparig antwoord van alle verstandigen is, dat men NIET ZEKER WEET,
wanneer, hoe, en waar de zogenaamde ZONDAG in de eerste Gemeente opgekomen
is! Men leest wel, Hand.20:7. Dat de discipelen op den eerste dag der week bijeen
gekomen waren; en ook dat Paulus bevolen heeft, dat een iegelijk op de eerste dag der
week iets bij hem zelve zoude wegleggen tót aalmoezen, 1 Cor.16:2. Maar nergens
wordt een zekere dag in de week benoemd, veel min “de dag des Heeren”, gelijk men
die daarná op 't goedvinden der Leeraaren genoemd heeft. Na de tijd der apostelen
vindt men daarvan geen spoor, tót op het einde der eerste honderd jaren, omtrent welke
tijd Plinius verhaalt, dat de Christenen op een 'gezette dag waren bijeen gekomen.
Ignatius schrijft ook wel “dag des Heeren”; maar Zijn woorden schijnen meer te
behelzen, dan men ze doorgaans opneemt:
6. Maar dat déze of andere Leeraars toenmaals zékere dagen zouden aanbevolen, en der
Gemeente opgedrongen hebben, LEZEN WIJ NIET.
Het bekendste en oudste getuigenis van de ZONDAG zal mogelijk bij Justinus Zijn,
die aldus schrijft:
Op den Zondag komen allen die in de stad óf op 't land wonen tesamen, en lezen
de schriften der Apostelen en Profeten. En andermaal: Op Zondag houden wij
doorgaans met malkanderen byeenkomst. Waarbij aan te merken is, dat hij van GEEN
GEBOD óf BEVEL gewag maakt, maar dat hij er maar van spreekt als een
INGEVOERDE GEWOONTE.
Oudere bewijzen (voor de zondag) vindt men hiervan niet.
Dat de 'eerste christenen' ná honderd jaren het juiste spoor verlieten en of reeds bijster
waren blijkt duidelijk. De zondagsviering berust niet op een bevel of Goddelijk gebod,
slechts op een GEWOONTE!
Er waren er onder de eerste christenen die de sabbat gemakshalve afschaften, dit,
terwijl de Apostelen wél de sabbat hielden, Hand.13:42 en 16:13.

337 Totale Reformatie Deel 1
In één enkele eeuw is het verval reeds zó groot, en Zijn de rollen algeheel omgedraaid.
Men durfde stellen dat het vieren van de sabbat slechts nog was voor de vleselijke
mensen, maar voor hen als geestelijken was dat niet meer nodig. Zij zouden vrij van de
wet Zijn. De invloeden van de Gnostiek Zijn tastbaar, en het antinomianisme
aantoonbaar. Werkheiligheid enerzijds, en wetteloosheid anderzijds baanden de weg
naar Rome.
Duidelijk is dat de verschuiving van de sabbat naar de zondag niet berust op een
Goddelijk bevel, noch door de Apostelen heeft plaatsgehad, en ook niet door de
christenen van het eerste uur is geschied, maar ...... dat de christenen (tussen haakjes en
met een vraagteken) van de tweede eeuw verantwoordelijk Zijn voor deze
verschuiving. Men kan deze wetsverandering deswege niet aan Jahweh Zelf
toeschrijven, noch aan Zijn Apostelen en Profeten, noch aan de leiding van de H.Geest!
Ze is mensenwerk, en dan nog wel van een reeds diep vervallen christendom, waarin de
geest van Christus niet meer valt waar te nemen.
Moeten wij dan volharden in het naleven van zulk een verschuiving, en de zondag gaan
vieren kost wat het kost alsof dít de enige dag is welke door Jahweh gewild is, en
bedoeld is in het 4e gebod? Dat is toch onmogelijk!
Hoofdstuk 15
338 Totale Reformatie Deel 1
15 De macht en dwang der kerk (Hoe houd je de mensen onder controle?)
15.1 Erfzonde, erfschuld en erfsmet
Over dit vraagstuk hebben reeds eeuwenlang vele knappe ‘koppen’ zich gebogen, nl.
over het hoe... en het vanwaar der zonde, over het wezen der zonde, en de eventuele
‘overerving’ of ‘voortplanting’ van de ‘zondige natuur’ des mensen.
En hebben wij daarvoor in onze eeuw het pasklare antwoord?
En wat moeten wij er allemaal onder verstaan, en wat hebben onze ouden er onder
verstaan, en verstonden zij dat goed?
Ook onze ouden, de kerkvaders en hervormers hebben getracht om vanuit de Schrift
een antwoord op deze vragen te vinden. Zij hebben de mens gezien, enerzijds als een
eenheid, maar toch ook weer als een Platonische drieheid: ziel, geest en lichaam, en
vandaar dat het juiste beeld op de zonde vertroebelde. Zij beleden dat door de zonde de
dood in de wereld was gekomen. Rom.5:12. Daarvan waren Eva en Adam de
schuldigen, die verleid waren door de duivel. Daardoor zou alle ellende in de wereld
Zijn gekomen, ja, dat de mens zó in en in verdorven en onbekwaam is tot enig goed,
dat slechts door het offer van het onbevlekte Lam, de Zoon van Elohim, er verlossing
kon komen voor ons mensen. Terecht!
Het hoe, en het wat ervan, en de gevolgen van de zonde voor het nageslacht ...... is voor
hen toch nog een groot raadsel gebleven!
Zij hebben naar goede antwoorden gezocht, en hebben gemeend daarop Schriftuurlijke
antwoorden gevonden te hebben. Dat er daarbij wel zeer grote miskleunen Zijn
gemaakt, is hen nog niet direct toe te rekenen. Men wist niet beter, en het verband was
soms heel onduidelijk.
Het is immers niet te ontkennen dat de menselijke natuur niet zo heel best is, en dat er
vele gebreken en mankementen aan ons mensen kleven. Maar waar komt die
zogenaamde 'verdorven natuur' vandaan? Wij waren toch zeer goed gemaakt!
Het is ons bekend dat dat van Adam en Eva zou afkomen, en dat dit verband houdt met
het eten van de 'verboden vrucht'.
Maar hoe kan zulks in verband gebracht worden met hun nakomelingen?

339 Totale Reformatie Deel 1
Zondige gezindheid komt immers niet uit de oorspronkelijke mens voort. De zonde
komt uit de gevallen engelenwereld, dat komt van buitenaf. Zondige gezindheid is
echter geen zondige eigenschap die geërfd kan worden; het is een verworvenheid!
Dat het héél anders zit met zonde en erfzonde dan ons door de eeuwen heen is
voorgesteld, zal misschien wat profaan klinken.
Wij zullen aan de hand van de Schrift, met illustratie van enige voorbeelden, proberen
dit duidelijk te maken.
Lucifer is de gevallen hoofdengel, en Zijn trawanten Zijn de boze geesten en
machthebbers, Ef.2:1.
Van hem worden de kwade impulsen uitgezonden. De mens is een soort
‘ontvangststation’ en wordt daardoor beïnvloed vanaf de prille jeugd. De mens had een
geestelijk contact met de Allerhoogste, doch door toedoen van Lucifer is de knop van
de radio-ontvanger versteld en Zijn wij afgestemd op ándere zenders, n.l. van de Boze!
Jahweh zendt Zijn goede Geest uit. Lucifer zendt Zijn IK-geest uit, en legt daardoor
Zijn wil de mensen op, en dat is gelijk aan een soort hersenspoeling. Paulus spreekt
over de ‘kracht der dwaling’ in ..2 Thes.2:11 en in 2 Cor.4:4 waar de ‘god dezer eeuw
de zinnen heeft verblind.’
De mens leeft nu in Zijn machtsgebied. Het ontvangststation in de mens wordt ook wel
diens 'hart' genoemd: 'Uit het hart komen de kwade dingen voort'. Rom.3.
De verdorven menselijke natuur is d.m.v. Lucifer ontstaan, en kan deswege géén
erfelijkheidsfactor Zijn, in de zin van een louter vleselijke of geestelijke overerving!
Wij Zijn kinderen des toorns omdat wij dat door Lucifer Zijn gemaakt!
Verwekking tot nieuw leven, herstel met de band van Jahweh komt van Bóven. Door
bekering komt het proces op gang om over te schakelen van de Lucifer-zender naar de
Jahweh-zender. Bedenk daarbij wél dat de Lucifer-zender daarna ook nog als een
geweldige stoorzender blijft werken, en deze al Zijn vurige pijlen op het herstelde
ontvangststation in de mens zal afschieten!
In het Messiaans vrederijk is satan gebonden, en zal hij niet kunnen uitzenden. Pas ná
de duizend jaren krijgt hij nog even de tijd om de mensen te verleiden!
In baby's is dat ontvangstation nog niet actief, maar reeds vroeg wordt het openbaar dat
ook onze kinderen onder invloed staan van deze Lucifer-zender. Alleen het herstel en
luisteren naar de Jahweh-zender maakt ons weer der 'goddelijke natuur' deelachtig.
Door de eeuwen heen is de E R F Z O N D E -kwestie aan de orde geweest. In het
doopformulier staat dat de kinderdoop (besprenkeling) de erfzonde niet gans teniet
doet.
Soms wel ten dele, zou men kunnen vragen?
Augustinus leerde dat de mens geestelijk dood was. Dit heeft echter wel Zijn uitleg
nodig!
En, welke gevolgen heeft de visie van Augustinus wel gehad op de latere tijd! Welke
bittere uitwerking heeft Zijn visie gehad op voornamelijk de positie van de vrouw!
340 Totale Reformatie Deel 1
Zonde is iets duisters, en geef daar dan maar eens een heldere omschrijving van! De
visie van Augustinus en de latere kerkvaders heeft voor velen hele nare gevolgen
gehad. Men zocht een antwoord te vinden bij de bron, bij Adam en Eva, en zo kwam
men tot de vaststelling van de leer der erfzonde, erfschuld en erfsmet.
De oude kerkvaders hebben Eva en al haar vrouwelijke nakomelingen vervloekt, als
zouden zij de bron en haard Zijn van alle zonde in de wereld.
Tertullianus zei: Dochters van Eva, Gods oordeel werkt nog steeds door over jullie
soort. Jullie blijven schuldig! Jullie Zijn de invalspoort van de duivel. Jullie hebben het
zegel van de boom (der kennis van goed en kwaad) geschonden. Door jullie
ongehoorzaamheid moest zelfs de Zoon van God sterven. Wie als man zich seksueel
overgeeft aan een vrouw, ziet het totale menselijke Zijn, schuimend van het zaad door
elkaar geschud, en verliest voor minimaal de duur van het orgasme, zo de controle
over zichzelf.
De kerkvaders zagen dan ook de coïtus als een lichte vorm van epilepsie, en het
huwelijk als hoererij. Voor extase had men geen oog! De vrouw was in hun ogen vele
eeuwen lang hét breekpunt, waarop alles stukliep.
St. Clement zei: Elke vrouw moet zich schamen als vrouw geboren te Zijn.
Thomas Aquino zei: Om volledig als mens ontwikkeld te Zijn moet men als man
geboren Zijn.
Chrysostomos zei: Onder alle kwade dieren is er geen zo lelijk als de vrouw. (Hij
bedoelt hier het karakter)
De orthodoxe jood dankt elke morgen dat hij niet als vrouw geboren is.
Augustinus, Hieronymus en Ambrosius hebben deze vrouwenhaat verder onderbouwd
met theologische verzinsels als ... de leer der erfzonde en de leer der maagdelijkheid
van Maria.
Middels deze leer heeft Rome eeuwenlang geregeerd en de bevolking uitgebuit, daar de
bevolking vanwege de ‘erfzonde’ immers toch enkel slechtigheid was, en men geen
zekerheid door het geloof kon verkrijgen voor Zijn zaligheid, dan slechts die zekerheid
welke de kerk hem verschafte (uiteraard voor veel geld).
Pelagius leerde daarentegen dat de mens door Elohim sterfelijk was geschapen, en dat
de eeuwige dood de straf der zonde is, en niet de tijdelijke dood. De tijdelijke dood zou
tot de scheppingsorde behoren, daar de dierenwereld ons zulks eveneens toont. De val
zou het wezen van de mens niet hebben veranderd. Ieder mens wordt nu nog geboren
zoals Elohim de mensen schiep, dus .... zónder zonde én zonder deugd. (aldus Pelagius)
Inderdaad is het wezen van de mens niet geheel veranderd. Slechts het ontvangststation
werd verzet, en de Geest van Jahweh konden wij niet meer ontvangen. Er is echter ook
een biologisch iets veranderd, door het sperma van Nachash in Eva. Dit hebben wij in
de brochures over de “Twee Zaadlijnen” uiteengezet.
Het beeld van Elohim is daarmee niet van ons weggenomen!

341 Totale Reformatie Deel 1
Dat zonde (dadelijke) overerfelijk zou Zijn is een Manicheese dwaling van Augustinus
(zelf was hij een bastaard) en de kerkvaders.
Het juiste begrip en wezen van de zonde heeft men nog niet kunnen doorzien.
Zonde is immers géén toestand, ..... zonde is een daad!
Op zich heeft zonde een strikt persoonlijk karakter. De voortplanting via het huwelijk
zou onmenselijk Zijn indien dáárdoor de zonde zou worden overgeplant. Men zou dan
het huwelijk en de voortplanting moeten verbieden!
Godzalige gelovige ouders kunnen toch niet de zonde voortplanten?
Pelagius beriep zich op Jak.4:11; Ps.106:38; Math.18:3, 19:14; Luk.18:17; Joh.9:3;
1Cor.7:14.
De gereformeerden baseren hun erfzonde-leer op Ps.51; Rom.5:12; 1Cor.15:22, en
zeggen dat de 'overtreding van Adam ons op de één of andere manier aangaat'.
Hoe? ......... dat weet men niet!
De leer der toerekening van de zonde is weinig erkend, n.l. dat Elohim in Adam állen
schuldig verklaart, en in de Gezalfde allen rechtvaardig verklaart.
Hieruit blijkt de staatsbepaling, onze verhouding tot Elohim. Dit wil niet zeggen dat wij
de zonden erven, maar wel dat wij leven in een omgeving waar de Boze is
binnengeslopen door Adams schuld, en dat wij daardoor gescheiden leven van Elohim,
en staan onder de directe invloedssfeer van Lucifer.
De Messias heeft dit oordeel doen wederkeren tot de gerechtigheid, want Elohim had
álles onder de zonde besloten, opdat Hij állen genadig zou Zijn. Lucifer trekt aan het
kortste eind!
In potentie is elk mens gerechtvaardigd, maar ....... iemand zal dit pas aanvaarden als de
Geest in hem daartoe nieuw leven wekt. Dit is het evangelie der genade, en dit te
verwerpen geeft de mens dubbele zonde.
De eerste verhouding, onze staat in Adam, wordt in de Schrift de 'oude mens' genoemd,
ook wel de 'zondige natuur'.
De tweede verhouding in de Gezalfde wordt de 'nieuwe mens' genoemd, ook wel de
'goddelijke natuur'.
Zonde komt uit de wil van de mens voort. Straf ondergaat men meestal tegen de wil in.
Zonde is overtreding; straf is gevolg van het handhaven der wet. Straf komt van
Jahweh; zonde komt van Lucifer.
Door Adams overtreding kon de Boze in onze leefwereld indringen, en de zonde
ingekomen zijnde ...... werden wij dienstknechten daarvan. Wij staan onder de voogdij
van de Boze. Uit dien hoofde en bron vertonen jonge kinderen reeds vroeg hun boze
streken!
Door de gereformeerden is vastgesteld dat er een objectieve grond moet Zijn waarom
de mens 'onrein' wordt geboren, n.l. dat wij op één of andere wijze in Adam schuldig
Zijn.
Men heeft bijna intuïtief aangevoeld dat er veel meer aan de hand was dan maar een
geestelijk kwaad, dan een geestelijke storing of stoorzender. En dat is ook het geval!
342 Totale Reformatie Deel 1
Dat men dus is gaan zoeken, en nog niet het volkomen antwoord heeft kunnen vinden,
is hen niet geheel kwalijk te nemen.
Men heeft daarbij te weinig op de staats-bepaling gelet, en teveel op de erfkwestie.
In Ps.51 heeft David het niet over erfzonde, want dat was toen een onbekend dogma.
David was een buitenechtelijk kind, en werd door Isaï weggehouden voor Samuël (zie
brochure Messias-mysterie).
Het huwelijk is immers eerlijk, en het bed is onbevlekt. Hebr.13.
Zonde (als daden) is een wilsdaad en niet overerfelijk, en schuld komt door foute
daden. Ook erfsmet is moeilijk in te denken,(in geestelijk opzicht) hoewel wij door
Adam de zonde nabootsten en als een smet aan ons voelen kleven. In fysiek opzicht
delen wij wel in de smet der eerste zonde via telegony (zie beschrijving daarvan in de
brochure: De twee zaden, serie 1). Daar zit de kneep en de oplossing voor alle vragen
rond het wezen, ontstaan en voortgaan der zonde!
De gereformeerden zeggen dat erfzonde een eigenschap is der menselijke natuur. Dat is
onmogelijk, want met zulk een eigenschap Zijn wij niet geschapen, noch geboren. Het
zou dus een verworven eigenschap moeten Zijn. Verworven eigenschappen Zijn nooit
overerfelijk, maar strikt individueel.
Onze kinderen erven niet onze vakkennis. Zij kunnen wel aanleg hebben om
vakkennis te verwerven en aan te kweken.
Zonde is geen substantie, is niet iets van ons wezen. Zonde komt doordat er iets in ons
huist wat daartoe aanzet, en dat er ook weer uitgebannen kan worden.
Wij Zijn door de val niet willoos geworden; veeleer gaat onze wil d.m.v. Lucifers
uitzenddwang verkeerde dingen doen.
Zowel van R.K. als van protestantse zijde Zijn er allerlei mouwen aangemeten aan het
erfzonde-hemd. Heel de erfzonde-leer is een weinig hoopgevende zaak. Toch trekt het
gewone volk zich weinig of niets van dit alles aan, en lijkt het alsof men niets gevoeld
van de erflast. Met de regelmaat van de klok worden baby's geboren en laat men deze
besprenkelen. Men zegt veelal dwangmatig 'ja' op de vraag van het doopformulier of zij
niet geloven dat hun kinderen in Christus geheiligd Zijn.
Voor kinderen is het een slecht legaat dat zij met een zondelast ter wereld komen. Wij
zouden een opstand tegen de ouders verwachten. Wel is het waar dat Jahweh de
misdaad der vaderen bezoekt, tot in het derde en vierde geslacht. Dit heeft echter niets
met de erfzonde en erfsmet-leer te maken
In Zondag 33 der Heidelbergse Catechismus vraagt men wat de afsterving van de oude
mens is. Dit is geen goede vraag. Het afsterven is géén proces, maar een daad! Die
afsterving kan nimmer in berouw bestaan; nee, het is mét de Gezalfde ondergaan,
begraven worden én opstaan. Daarvan is de doop door onderdompeling het symbool.
Rom.6:3-7. Het kan ook niet bestaan in een haten en vlieden van de zonde, zoals de
H.C. zegt, want dát Zijn vruchten van het nieuwe leven, als de mens reeds IN de staat

343 Totale Reformatie Deel 1
van de Gezalfde wordt aangerekend. Het afleggen van de zonde en bekeren heeft
immers juist betrekking op de bepaling van onze staat!
De opstanding van de nieuwe mens ziet de H.C. eveneens als een proces. Dit kan niet.
De nieuwe mens is de nieuwe verhouding tot Jahweh, en die uit HEM geboren is ...
doet de zonde niet! 1 Joh.3:6.
In die nieuwe verhouding en staatsbepaling is er van zonde en zondigen géén sprake
meer.
Het lichaam waarin de wet der zonde nog wel leeft moet worden afgelegd, en dat heeft
te maken met onze genen die gemanipuleerd en gemuteerd werden door de 'zondeval'.
Het lichaam waarin deze tegenstrijdige wet leeft moet worden afgelegd, en niet de oude
mens, want die IS reeds met de Gezalfde gedood.
De Nederlandse Geloofs Belijdenis, art.15 zegt het volgende:
Wij geloven, dat door de ongehoorzaamheid van Adam de erfzonde uitgebreid is
geworden over het ganse menselijke geslacht; welke is een verdorvenheid der gehele
natuur en een erfelijk gebrek, waarmee de kleine kinderen zelfs besmet Zijn in hunner
moeders lichaam, en die in de mens allerlei zonden voortbrengt, zijnde in hem als een
wortel daarvan; en zij is daarom zo lelijk en gruwelijk voor God, dat zij genoegzaam
is om het menselijk geslacht te verdoemen. Zij is ook zelfs door den doop niet ganselijk
te niet gedaan, noch geheel uitgeroeid, aangezien de zonde daaruit altijd als opwellend
water uitspringt, gelijk uit een onzalige fontein; hoewel zij nochtans den kinderen Gods
tot verdoemenis niet toegerekend, maar door Zijn genade en barmhartigheid vergeven
wordt; niet om in de zonde gerust te slapen, maar opdat het gevoel van deze
verdorvenheid de gelovigen dikwijls zou doen zuchten, verlangende om van dit lichaam
des doods verlost te worden. En hierin verwerpen wij de dwaling der Pelagianen, die
zeggen, dat de zonde niet anders is dan uit navolging.
En de Dordtse Leerregels hfst.3 art.2 zeggen het volgende:
Zodanig als nu de mens geweest is na den val, zodanige kinderen heeft hij ook
voortgebracht, nl. hij, verdorven zijnde, verdorvene; alzo dat de verdorvenheid, naar
Gods rechtvaardig oordeel, van Adam op al Zijn nakomelingen (uitgenomen alleen
Christus) gekomen is, niet door navolging, gelijk eertijds de Pelagianen gedreven
hebben, maar door voortplanting der verdorven natuur.
Ook de Heidelbergse Catechismus belijdt onze verdorvenheid in Zondag 3, vraag 7.
Vanwaar komt dan zulk een verdorven aard des mensen?
Antw. Uit den val en de ongehoorzaamheid onzer eerste voorouderen, Adam en Eva, in
het paradijs, waar onze natuur alzo is verdorven, dat wij allen in zonden ontvangen en
geboren worden. Gen.3. Rom.5:12,18,19; Ps.51:7; Gen.5:3.
344 Totale Reformatie Deel 1
Wij hebben, om tot een recht inzicht te komen, na te gaan wat precies bedoeld wordt
met de zonde, in haar eerste en wezenlijke daad, zoals bij Eva en Adam, en wat er
verder onder meer algemene dadelijke zonden is te verstaan.
Wij komen wel steeds terug bij de bron, bij Adam en Eva, waar het voor ons van het
grootste belang is te verstaan wát de Bijbel zelf onder die zonde verstaat.
In 1 Joh.3 staat het volgende:
Een iegelijk, die DE ZONDE doet, die doet ook DE ONGERECHTIGHEID; want DE
zonde is DE ongerechtigheid.
Een iegelijk, die in Hem blijft, die zondigt niet........
Die DE ZONDE doet is uit den duivel; want de duivel zondigt van den beginne.
Hiertoe is de Zoon van Elohim geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels
verbreken zou.
Een iegelijk, die uit Elohim geboren is, die doet DE ZONDE NIET, want Zijn ZAAD
(sperma) blijft in hem; en hij kan niet zondigen, want hij is uit Elohim geboren.
Hierin Zijn de kinderen van Elohim en de kinderen des duivels openbaar. .....
Niet gelijk Kaïn, die UIT DEN BOZE was.....
Lees daarbij ook Judas, van vers 6 tot 23:
Over de Engelen die hun beginsel niet bewaard hebben, maar die gelijk Sodom en
Gomorra gehoereerd hebben, en ander vlees Zijn nagegaan. (Engelen hebben dus
gehoereerd)
vers.11. dat is de weg van Kaïn, vleselijke lusten.
vers 23. haar ook de rok die van het vlees bevlekt is.
En 2 Petrus 2: vers 4. De Engelen die gezondigd hebben heeft Elohim niet gespaard,
en ook de oude wereld niet voor Noach. Ook Sodom en Gomorra niet, maar allermeest
degenen, die naar het vlees in onreine begeerlijkheid wandelen, .....
vers 15. die de rechte weg verlaten hebbende, Zijn verdwaald, en volgen de weg van
Balaäm, die het loon der ongerechtigheid heeft liefgehad,......
Hieruit is te zien dat dé zonde regelrecht betrekking heeft op het seksuele vlak, en dat
dit dé ongerechtigheid, n.l. de vermenging! Die raad gaf immers Bileam aan Balak!
En dat is dan ook de zonde geweest van Eva en Adam, n.l. vermenging met ánder
vlees, van Nachash, waaruit een broedermoordenaar voortkwam!
Het vonnis in de zgn. ‘’moederbelofte’’ is, dat er vijandschap wordt gezet tussen het
VROUWENZAAD en het SLANGENZAAD!
Eva wordt wel de moeder aller levenden genoemd, maar Adam niet de vader van alle
levenden, daar Kaïn niet Zijn echte zoon was! Lucifer is via Nachash het menselijk

345 Totale Reformatie Deel 1
vlees en bloed binnengedrongen, en heeft in het vlees en bloed veranderingen
aangebracht, d.w.z. vermengingen!
Wanneer wij in een beker helder water slechts een enkele drup melk doen, is het gehele
glas water troebel!
Adam en Eva hadden nog geen zogenaamd ‘licht-lichaam’ zoals de Elohim dat hebben,
maar een lichaam van vlees en bloed. Eerst is er het natuurlijke, vleselijke, en pas
daarna het geestelijke. Matth.17:2, 13:43; Openb.19:14.
In Adam en Eva had nog geen atomische verwisseling plaatsgevonden, in de sfeer van
elektrische fenomenen, om daardoor transformatie tot stand te brengen.
Dr. Irving Langmuir vond uit toen hij met geëlektrificeerde gassen werkte, er een
kristallisatie van licht plaatsvond, dat leidde tot de fluorescerende lampen.
Licht is wit, blinkend. En dat lezen wij van het aangezicht van Mozes, dat het
glinsterde; en ook de verheerlijking van de Heiland op de berg. Ons vernederd lichaam
zal veranderd worden, 1 Cor. 15:51; Col.3:4. Er zal een metamorfose plaatsvinden, een
atomische verandering, 1 Joh.3:1-3.
Bij vlinders of insecten verloopt de metamorfose via een hormoon. Twee hormoonproducerende
centra Zijn er, nl. een in de hersenen, en een in de thorax (volgens dr.
Williams van Harvard University) en het thorax-hormoon veroorzaakt de metamorfose.
Dat hormoon maakt dat de lichaamscellen het cytochromen gaan produceren, die de
groei doen versnellen. Dit cytochroom bevindt zich ook in ons lichaam. De hersenen
wekken het thoraxhormoon op tot activiteit, en in de lente activeert de zon de hersenen.
Zo zal ook onze metamorfose uit onze hersenatomen voortkomen, Rom.12:2.
Vlees en bloed beërven niet het koninkrijk, maar leggen wel de grondslag van het
nieuwe lichaam voor dat koninkrijk!
De Schrift leert ons duidelijk dat men de schuld niet alleen slechts op de vrouw kan
afwentelen, zoals de kerkvaders deden; maar, Rom.3 toont ons dat wij állen hebben
gezondigd, en er niemand goed is, en dat er slechts behoud is door de verlossing in de
Zaligmaker Yashua ha Messiah.
De zonde wordt getypeerd als een ‘inwendig kwaad’, Rom.5:13, 7,7,13,23, als een
‘wet’ in onze ledematen, als een ‘lichaam der zonde.’
Dit is de oorspronkelijke zonde, in tegenstelling tot alle dadelijke zonden, die daaruit
voortkomen.
Pelagius ging fout door te stellen dat de mens nog precies zo wordt geboren, zoals de
Schepper hem in de staat der rechtheid maakte. Nee, de mens is fysiek en psychisch
veranderd, door de zonde van vermenging, via het sperma van Nachash dat in de
bloedbanen van Eva kwam, als een virus, waarmee ook Adam besmet werd. Het is iets
IN ons, iets inwonends, en niet iets uitwendigs.
De bekende onderzoeker Erich von Däniken schrijft in Zijn boek: ‘In de schaduw der
piramiden’ blz.47 dat Eva verleid geworden is door Lucifer via sex. blz.69 De
erfzonde uit de mythologie is de vermenging van de goden met de mensen, waardoor
de mens verkeerde genetische info meekreeg.
346 Totale Reformatie Deel 1
In zoverre hebben de Hervormers en onze Belijdenisgeschriften de juiste bedoeling wel
verstaan van de Schrift, maar nog niet de juiste verklaring kunnen geven, daar zij toen
nog niet wisten op biologisch terrein wat wij allemaal nu weten via de vergevorderde
wetenschap. Het betreft hier de genetische blauwdruk van ons DNA/RNA, met al wat
daar nog bijkomt.
Vandaar dat onze ouden de absolute noodzaak stelden van het kennen van drie stukken,
nodig tot de zaligheid, nl. ten eerste onze ellendekennis, zoals wij in het voorgaande
zagen; en de kennis van de Verlosser en verlossing in ons, met daarna de dankbaarheid.
De bekering of verlossing is nog ten dele, daar het lichaam nog niet wedergeboren is,
slechts onze geest wordt vernieuwd, van Boven verwekt; en daarin ligt de kiem voor de
wedergeboorte van het nieuwe lichaam, hoedanig wij nog niet precies weten wat dat
Zijn zal.
15.2 Hoe moeten wij van dé zonde een definitie geven?
Wij zouden dat de oer-zonde, de hoofd-zonde of de basis-zonde kunnen noemen.
De zonden die elk mens dagelijks doet vloeien hieruit voort, en zouden wij de
dagelijkse zonden kunnen noemen.
Die zgn. ‘oer-zonde’ is in het Paradijs bedreven, toen Eva zich seksueel liet voorlichten
door Nachash en van de rechte weg is afgebracht, waardoor zij bevrucht werd en
waaruit Kaïn is voortgekomen. Eva demonstreerde deze ‘ervaring’ bij Adam, waaruit
zij bevrucht werd, en waaruit Abel is voortgekomen, de zgn. ‘tweelingbroer’ van Kaïn.
Gen.4:2. Kaïn was uit den boze! 1Joh.3:12.
Eva kreeg het sperma van ánder ‘vlees’ in zich (dat is net zo als die ene druppel melk
in het schone glas water), waardoor de vermenging ontstond, en dat noemt de Schrift:
Dé zonde en dé ongerechtigheid. 1 Joh.3.
Door het sperma van Nachash in Eva is er een mutatie (wijziging) ontstaan in het
fysieke lichaam van Eva, en zij heeft Adam daarmee besmet. Vlees en bloed waren van
nu af aan aangetast door dé zonde, en kunnen niet als zodanig het Koninkrijk beërven
(een licht-lichaam ontvangen).
De verlossing van ons mensen kan nog slechts tot stand komen als er iemand komt die
ons in álles gelijk wordt, uitgenomen de dadelijke zonden, en dan gehoorzaamheid
oefent.
Hij moet dan onze menselijke natuur aannemen, van vlees en bloed, en daarin de last
der zonde dragen en de vloek daarover ontvangen, om het oordeel af te wentelen, en
ons los te kopen vanuit de macht der duisternis.
Dat werk der verlossing zette zich in .... in het Paradijs, direct bij de ‘moederbelofte.’
Daarna in Noach, die van Boven verwekt zou Zijn (staat in het boek Henoch), en weer
rechtvaardig was, dat wil zeggen: recht van aard, zuiver van bloed.
Steeds trad er nog vermenging en inmenging op, ook na Noach.
In Izaäk kwam er weer een nieuw begin, toen hij van Boven werd verwekt in Sara,
waarin de ‘moeder’ reeds afgestorven was. Gen.21:1-2.
Izaäk was schoon van bloed, maar nog niet van schoon vlees.

347 Totale Reformatie Deel 1
Uiteindelijk kreeg Maria de ontvangenis van een nieuw zaad, schoon van bloed, maar
steeds nog wel van hetzelfde vlees als alle Adamieten.
De bloedlijn loopt altijd via de man; de vleeslijn loopt altijd via de vrouw.
De bloedlijn is van Boven enkele keren gereinigd en ververst, maar de vleeslijn niet.
Alleen door afsterving van het vlees, kan er metamorfose komen. Hiervoor was de
dood nodig!
Maar het bloed was nodig ter verzoening!
Het vlees was blijvend gewijzigd via de telegony. En, of Rome ook Maria voor en na
de bevruchting van de Heiland als maagdelijk wil aanzien, dat helpt haar niet. De Zoon,
Die vlees is geworden, nam hetzelfde vlees van Eva, Sara en Maria aan, en werd de
‘broederen’ in alles gelijk!
Hij moest tevens Zijn bloed storten, ter verzoening, waar heel de ceremoniële
offerdienst een symboliek van was.
Met een enkele offerande heeft Hij in alle eeuwen volmaakt en geheiligd die door Hem
tot Elohim gaan. Hebr.9:23-28, alwaar dit de “verse en levendige weg” wordt
genoemd.
Hebr.2:14: Overmits dan de kinderen des vleses en bloeds deelachtig Zijn, zo is Hij
ook derzelve deelachtig geworden, opdat Hij door de dood te niet zou doen degene, die
het geweld des doods had, dat is de duivel.
Hebr.9:22 ..... zonder bloedstorting geschiedt geen vergeving.
De Zoon is als Hogepriester ingegaan in het hemels heiligdom met Zijn eigen bloed,
Openb.11:19, 15:8; Mal.3:1.
Hoe kon dat? Hij heeft toch niet Zijn bloed in een schaal meegenomen naar Boven?
Nee, dat heeft zich op aarde voltrokken, en dat geheim is tot voor kort nog bedekt
gebleven. Want, hoe werd dit Zijn heilig bloed aan de Vader voorgesteld?
Welnu, Zijn bloed vloeide op de aarde, en niemand heeft dat opgevangen en in de
toenmalige Tempel gebracht, waarin de Ark niet meer stond, om het op het deksel te
sprengen.
Door de alwijze raad heeft de Alwetende het zo beschikt dat Jeremia 600 jaar voor de
dood van Yashua de Ark in de heuvel Golgotha heeft laten opbergen. De Ark is de
“genadestoel” van Jahweh. Verzoendeksel is een foute benaming, want het is een lid of
deksel waaronder de Wet ligt (kapporeth).
Een aardbeving tijdens de moord op de Heiland zorgde er voor dat er een scheur is
ontstaan in de heuvel Golgotha. Toen de soldaat Zijn lans door de zijde van de Heiland
stootte kwam daar bloed en water uit, en dat stroomde naar beneden, en kwam in de
gescheurde heuvel, precies op het deksel van de Ark terecht.
Dit is en was de geheel enige plaats op aarde waar dat bloed op terecht moest komen.
De Ark is het enige object op deze aarde dat van Jahweh is en niet door enige mens of
schepsel verontreinigd is geworden. En juist op deze “genadestoel” op aarde, als
voetbank Zijner voeten, is dat heilig bloed gestroomd, en aangeboden aan de Vader.
Hier hebben de waarheid en de genade elkander ontmoet, Ps.85:11.
348 Totale Reformatie Deel 1
Het is duidelijk dat de joodse autoriteiten deze vondst van Ron Wyatt willen
doodzwijgen. Maar, er kan daarvoor geen andere plaats op aarde in aanmerking komen,
en het is té Schriftgetrouw om verzonnen te Zijn.
De tijd zal het leren!
15.3 Rasvermenging en de erfzonde-gevolgen
Over de dingen waarvan wij nu gaan spreken, is algemeen weinig bekend, of het is
verzwegen.
Het betreft hier zaken die direct en indirect met rasvermenging hebben te maken.
Enige kernwoorden zullen wij gaan onderzoeken op hun betekenis, en indien iemand
daar méér van weet te vertellen, wij houden ons gaarne aanbevolen.
Het betreft hier de woorden: VLEK, RIMPEL, SCHANDVLEK, en ONBEVLEKT.
In Num.19:2; 28:3-11; Deut.32:5-6; 17:1; Luk.2:22; Hebr.7:27; 9:14; 1 Petr.1:19 en
andere plaatsen meer, wordt hierover gesproken.
Het is duidelijk dat het hier ook gaat over offerdieren die geen vlek of gebrek mochten
hebben.
Maar een priester, en elke Israëliet, mocht ook geen vlek(ken) vertonen, want daardoor
werd de cultische reinheid opgeheven. Lev.21:17, zie Aulareeks.
Vlek in het Hebreeuws = Mum (moem), en in het Grieks = spilos.
In Deut.32:5 blijkt dat het over kinderen gaat die niet van Jahweh Zijn, maar een
schandvlek Zijn.
De priesters keurden elke jonge Israëliet op raszuiverheid, wanneer deze 'voorgesteld'
werd in de Tempel. Dat wil zeggen, men kwam het jonge knaapje laten 'keuren', en als
er een vlek werd gevonden, was zo iemand ongeschikt een lid van de kahal (gemeente
van Israël) te Zijn.
Wij kennen het gezegde: maakt de billen maar bloot! En, dat zou heel goed hier
vandaan kunnen komen.
Zo'n vlek is een kenmerk van 'zonde', nl. dé zonde van rasvermenging.
Het teken van Kaïn wordt gedacht meer in het gezicht zichtbaar te Zijn, maar dit is
veeleer een vlek die meestal op de billen en onderrug zichtbaar is. Maar ook elders op
het lichaam kunnen deze vlekken wel voorkomen.
Zo'n vlek ontstaat door onbalans in het pigment van de huid.
Het donkerbruine pigment ligt alsdan onder de blanke huid en ziet blauwig aan. Vele
van deze vlekken verdwijnen na een jaar, of na enige jaren, na de geboorte.
Dr. Gates schrijft dat alle gekleurde rassen soortgelijke vlekken vertonen. Overal waar
blank en zwart zich gemengd heeft, Zijn deze soort vlekken waargenomen, als gevolg
van de zonde van vermenging.
Veel Japanners vertonen deze soort vlekken, zie artikel: Elsevier 18-5-95.
En veel Japanners kunnen hun grote tenen als duimen gebruiken, en kunnen met hun
neus een fluit bespelen. Dit kunnen zwarten eveneens.
Volgens gegevens komen deze vlekken voor:

349 Totale Reformatie Deel 1
2% in Italië, 1% in Parijs, 0,17% in Duitsland, 90-100% in Japan, 98% in China, 45%
in Birma, bij de Hindoes 22%, in Java 99%, in Maleisië 100%, in Z-Amerika 87% der
Indianen, in Brazilië 65% der zwarte bevolking.
In Centraal of Midden-Amerika noemt men die vlekken "Uits en Pan", en is het een
belediging daarover te spreken (dus een schandvlek).
In Brazilië noemt men dit genipapo, en dat betekent dat iemand van een zwarte afstamt
= bastaard is.
Zo kan ook het verstand van een blanke, door vermenging, verduisterd en zwart
worden. Rom.1:21-23.
Groter zonde dan vermenging is er bijna niet, om van het heilige zaad in het vreemde
zaad te mengen.
Gemengd zaad kan nooit meer zuiver worden gemaakt, maar leidt onherroepelijk tot
genetische en lichamelijke misvorming.
Deut.32:5 is heel duidelijk:
Hij heeft het tegen hem verdorven; het zijn Zijn kinderen niet, (en waarom niet?
Omdat....) de SCHANDVLEK is hun; het is een verkeerd en verdraaid (genetisch
gemengd) geslacht!
Dit is duidelijke taal!
Lees verder:
Vlek: Jer.13:23; Ef.5:27; 2 Petr.2:13; Judas vers 12.
Rimpel: Job 15:27; Ef.5:27.
Onbevlekt: 1 Tim.6:14; Hebr.13:4; Jak.1:27; 1 Petr.1:19; 2 Petr.3:14.
Schandvlek: Lev.20:17; Deut.32:5; Spr.9:7, 14:34; Jes.22:18.
Voorstellen: Luk.2:22.
Index
Aalders . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Abraham . . . . 16, 25, 65, 95, 96, 131,
193, 206, 208, 210,
212-214, 218, 220,
222, 223, 231, 263,
272, 305, 306, 312,
315, 317
Acesius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61
Agda . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Agrippus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Akeldama . . . . . . . . . . . . . . . 154, 221
Ambrosius . . . . . . . . . . 183, 200, 322
Amon-ra . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 315
Ananias . . . . . . . . . . . . . . . . . 28, 311
Anaxagoras . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Andringa . . . . . . . . . . . . . . . . 72, 310
Annas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68, 248
Annulinus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 93
Anselmus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89
antichrist . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Antipas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 122
Apollo . 225, 273, 308, 309, 315, 316
Apollyon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 273
350 Totale Reformatie Deel 1
Aquino . . . . . . . . . . . 41, 72, 114, 322
Arcesilaus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Areopagita . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Arimathea . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Aristides . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
Aristoteles . . . . . . 14, 27, 48, 67, 242
Arius . . . . . . . . . . . 52, 60, 61, 92, 94
Armenides . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Arminius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 107
Arnold . 171, 181, 182, 184, 195, 203,
290, 317
artemis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 256
Astarte . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 316
augures . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51
Augustinus . . . 44, 51, 53, 59, 67, 86,
102, 103, 181, 183,
189, 224, 241, 246,
321, 322
Aurelius . . . . . . . . . . . . . . . . . 88, 308
Auxere . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Baälim . . . . . . . . . . . . . . . . . 216, 223
Babylon . . . 13, 76, 86, 101, 196, 223,
259, 277, 284, 306-308
Bakker . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72, 226
Baphomet . . . . . . . . . . . . . . . . . . 315
barbaros . . . . . . . . . . . . . . . . 207, 217
Barnabas . . . . . . . . . . . . . . . . 68, 185
Barth . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
Basilius . . . . . . . . . . . . . . . . . 72, 201
Bavinck . . . . . . . . . . . . . . . . . 32, 196
Be.raschit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Beckers . . . . . . . . . . . . . . . . 229, 230
behaymoth . . . . . . . . . . . . . . . . . . 218
Berea . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
bergrede . . . 90, 96, 97, 132, 240, 242,
243
Berkouwer . . . . . . . 71, 186, 187, 195
Bernard . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 290
Bernardus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89
Bernhard . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Beus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Bileam . . 92, 110, 217, 225-227, 232,
326
biotech . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
Blavatsky . . . . . . . . . . . . . . . . 58, 289
Blok . . . . . . . . . . . . . . . . 16, 134, 135
Blom . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Boersma . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
Bonifatius . . . . . . . . . . . . . . 102, 183
Bonner . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
Brillenburg Würth . . . . . . . . . . . . . 72
Bronkhorst . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Bruggen . . . . . . . . . . . . . 55, 169, 170
Brummelen . . . . . . . . . . . . . . . . . 110
Bruno . . . . . . . . . . . . . . . . . 43, 53, 54
Buddha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 224
Bullinger . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Bunyan . . . . . . . . 103, 134, 167, 196
Caecilius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 238
Calvijn . . . . 19, 40, 86, 115, 118, 152,
177, 179, 186, 187,
196,265, 290
canon . . 16, 32, 37, 41, 43, 44, 62, 70,
71, 87, 90-92, 95,
237, 239, 240
canoniek . 16, 25, 37, 64, 95-97, 103,
240
Catechismus . . . . 174, 179, 195, 196,
263, 306, 324, 325
Causescu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248
Cave . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181, 196
celibaat . . . . . . . . . . . . . 51, 284, 285
certissimus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Chalcidius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Cham . . 209, 212, 221, 222, 227, 231
Chrisholm . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Cock . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Comrie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135
Constantijn . . . 16, 38, 42, 44, 49, 50,
53, 56-62, 82, 86, 87,
91-94, 96, 183, 189,
240, 241, 246, 259,

351 Totale Reformatie Deel 1
265, 301, 303, 307-
309, 314-316
Conybeare . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Crispus . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92, 246
Cyprianus . . . . 38, 39, 102, 114, 129,
174, 182, 183, 185,
201, 224
Cyrillus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32, 50
Dächsel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 216
Dagon . . . . . . . . . . . . 49, 92, 309, 315
Däniken . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 327
David . . . . 54, 63, 98, 102, 139, 189,
217, 223, 234, 243,
279, 297, 309, 317,
323
Democritus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Deschner . . . . . . . . . . . . . . . . . 42, 71
dextran . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
diadoche . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 91
didache . . . . . . . . . . . . . . . . . 179, 205
Dijk . . . . . . . . . . . . . 25, 26, 140, 289
Diocletianus . . . . . . . . . . 50, 299, 300
Dionysius . . . . . . . . . . . 183, 200, 299
Diotrefes . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121
Donatus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Dordtse Leerregels . . . . . . . . . . . . 325
Draper . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
drugs . . . . . . . . . . . . . . . . 36, 215, 276
Dulk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 84
d’Arc . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Eban . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
Echternach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Efraïm . . . . . . . . . . 212, 223, 226, 227
Egypte 13, 32, 48, 50, 52, 73, 76, 92,
94, 158, 159, 196,
209, 226, 257, 259,
260, 290, 307, 312
Elisabeth . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 290
Embden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 116
embryo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135
Empedocles . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Engeland . 53, 54, 115, 116, 226, 227,
296, 308, 315
En-soph . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 255
Erasmus . . . . . . . . . . . . . . . . 109, 239
Eratosthenes . . . . . . . . . . . . . . . . . . 49
Eusebius . . . . . . 58-60, 173, 265, 315
euthanasie . . . . . . . . . . . . . . . 193, 215
Euthymius . . . . . . . . . . . . . . . . . . 199
Faustus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51, 58
Feuerbach . . . . . . . . . . . . . . . . . 45, 46
Fichte . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
filosofie . . . 45, 57, 67, 88, 240, 242,
246
Flusser . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Franklin . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229
Fruytier . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31, 111
Fugger . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109
Galileo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35, 43
gamos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 272
Gates . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 330
geestdrijverij . . . . . . . . . . . . . . . 16, 91
Gelasius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 170
genitalia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 275
Ghandi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 97
Gizeh . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 260
glinici . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Goerion . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 227
gojim . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 210
Gomarus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 107
Graafland . 11, 12, 15, 16, 18, 19, 24-
27, 72, 84, 86, 189,196, 255
Grebel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Gregorius . . . . . . . . . . . . . . . . . 56, 59
Gulden Snede . . . . . . . . . . . . . . . . 256
Guthrie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Harinck . . . . . . . . . . . . . 166, 187, 191
Hartevelt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 193
Hartvelt . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72, 196
Hase . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178, 196
Hegger . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109
Heiden . . . . . . . . . . . . . 209, 219, 224
heiligmaking . . . . . . . . . . . . . . 40, 141
352 Totale Reformatie Deel 1
Hellenbroek . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Henze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60
heraclea . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Heraclitus . . . . . . . . . . . . . . . 45, 216
Hermas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Hero . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 308
Hieronymus . . . . . . . . . . . . . 114, 322
Hilarius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Hillel . . . . . . . . . . . . . . . . . . 298, 299
Hipparchus . . . . . . . . . . . . . . . . . 298
Hippolytus . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Hiram . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 290
hoeksteen . . . . . . . . . . . . . . . 127, 258
Hoeven . . . . . . . . . . . . . 40, 245, 252
Hoffman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Hollebeek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
holocaust . . . . . . . . . . . . . . . 102, 231
homousios . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
Honig . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 294
Horus . . . . . . . . . . . . 49, 50, 260, 273
Hosius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92, 94
Huijser . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114
Huntington . . . . . . . . . . . . . . . . . 152
Huss . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
Hyrcanus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 160
Illies . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Illuminati . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 296
Index . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 337
Innocentius . . . . . . . . . . 53, 178, 293
invictus . . . . . . . . . . . . 308, 309, 316
Irenaeus . . . . . . . . . . . 44, 91, 92, 258
Irving . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 326
Ishtar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267
Isis . . . . . 50, 223, 260, 267, 289, 308
Isthar . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Jakob . . . . 89, 90, 109, 196, 208, 215,
222, 223, 226, 231,263, 267,
268, 287,317
Jakobus . . . . 34, 64, 71, 95, 162, 206
Jefferson . . . . . . . . . . . . . . . 229, 230
Jozef . . . . . . . . . . . . . . 161, 223, 226
judaïseringsproces . . . . . . . . . . . . . 88
Julius Ceasar . . . . . . . . . . . . . . . . 293
Juno . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 308
Jupiter . . . . . . . . . . . . 52, 57, 76, 308
Justinus . . . . 164, 185, 191, 201, 203,
318
Kajafas . . . . . . . . . . . . . 68, 168, 248
Kamphuis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
kapporeth . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 329
Karlstadt . . . . . . . . . . . . 25, 177, 178
Kaufman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Kenieten . . . . . . . . . . . . . . . 216, 219
Kersten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Kether . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 266
Ketterij . . . . . . . . . . . . . . . . 114, 178
Khazaren . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
Kinsey . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 287
Kleopas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 221
klooster . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Kloppers . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Klug . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179, 244
Knox . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 116
Koelman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111
Kohlbrugge . . . . . . . . . . . . . . . . . 306
Kohnstamm . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
Kuitert . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Kwant . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229
Lanctatius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Lantschoot . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Ledeboer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 141
Leiden . . 19, 26, 42, 61, 89, 113, 118,
128, 175, 183, 185,240, 250,
271-274, 276, 304
levendmaking . . . . . . . . . . . 132, 151
Leyden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Leyenhorst . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Lietzmann . . . . . . . . . . . . . . . . . . 205
Lilith . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 215
Linacer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Lindeboom . . . . . . . . . . . . . 180, 196
Locke . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 230
Lodensteijn . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Lohman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

353 Totale Reformatie Deel 1
loofhuttenfeest . . . 87, 160, 292, 298-
300, 307
Loon . . . . . . . . . . . . . . . . 74, 297, 326
Lourdes . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Loyola . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
Lucian . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Lucifer . . . . 214, 263, 265, 267, 268,
272, 273, 277, 278,
288, 290, 320, 321,
323, 326, 327
Luther . . . . 19, 21, 43, 67, 71, 72, 95,
104, 107, 110, 115,
117, 176-179, 310
luthersen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 116
Macon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 315
Magnus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Magus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Maimonides . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Makkabeeën . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
Mallan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Manasse . . . . . . . . . . . . . 64, 222, 223
Manilius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 307
manna . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108, 158
Mantz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Marcos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248
Marduk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
Marx . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248, 273
Maüzzim . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Max Plank . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
Maxentius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 316
Maximinius . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
McCheyne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
mea shearim . . . . . . . . . . . . . . . . . 268
medeverlosseres . . . . . . . . . . . 72, 108
Meiden . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15, 111
Meij . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 313, 314
Messias . . . 61, 96, 98, 101, 103, 138,
141, 148, 150, 154,
158, 160, 169, 180,
187, 189, 210, 211,
225, 226, 233, 261,
262, 268, 270, 274,
284, 285, 287, 296,
323
Methodius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Meyer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Michales . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119
Middeleeuwen . . . 82, 108, 171, 234,
299
Miskotte . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Mithras . . . . . . . . . . . . . 308, 309, 315
Moerkerken . . . . . . . . . . . . . . . . . 135
montanisten . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Mozes . . . 63, 67, 157, 181, 208, 209,
217, 220-223, 257,
268, 291, 312, 326
Muller . . . . . . . . . . . . . . 184, 195, 233
Müntzer . . . . . . . . . . . . . . . . 177, 178
Muratori . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95
Nathan . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68, 309
Nestorius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Newton . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51
Nicaea . . . . . . . . . . . . . . . . 58, 61, 66
Nicea . . 22, 44, 50, 53, 58, 60, 91-94,
96, 173, 246-248,
259, 265, 316
Nieuwenhuis . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Niftrik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Nikolaïeten . . . . . . . . . . . . . . 121, 122
Nimrod . . . . . . . . . . . . . 224, 309, 315
Noach . 192, 213, 218, 219, 222, 231,
232, 326, 328
Nogent . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
nokri . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219
Novus ordo seclorum . . . . . . . . . . 230
Odo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
Ohola . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 225
Olevianus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Onan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 276, 280
Oosten . . 49, 161, 222, 246, 260, 280
Osiris . . . . . . . . 48, 49, 224, 260, 315
overtuiging . . . . . . . . . . . . . . . 50, 151
Paauwe . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40, 141
Pamphilius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
354 Totale Reformatie Deel 1
Panin . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 228
Pappus . . . . . . . . . . . . . . . . 58, 66, 95
Patmos . . . . . . . . . . 69, 122, 169, 313
patstelling . . . . . . . . . . . . . . 124, 142
Paulus . . . 36, 42, 63, 64, 68, 71, 103,
119, 120, 151, 155,
157, 158, 162, 163,
165, 166, 172-175,
188, 206-208, 210,
245, 285, 304, 306,
318, 321
Pelagius . . . . . . . . . 53, 179, 322, 327
Pelayo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 56
Pentagon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 256
Peters . . . . . . . . . . . . . . . . . . 268, 290
Philpot . . . . . . . . . . . . . 167, 168, 171
Pierson . . . . . . . . . . . . . . . . . 178, 196
Piombi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Piscius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 311
Piso . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Plato . . . . . . . . . . . . . 14, 27, 48, 242
Plinius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 318
Ploeg . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178, 179
pluribus . . . . . . . . . . . . . . . . 212, 230
Polycrates . . . . . . . . . . . . . . . . . . 164
Pontifex . . . . . . . . . . 57, 60, 309, 315
Pop . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51, 67
Potters . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
Powell . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
Ptolemaeus . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Rahim . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57
rechtvaardiging . . 20, 24, 40, 87, 101,
141, 174, 177, 246
Rek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110, 124
remonstranten . . . . . . . 118, 119, 178
Rigaltius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Romaanse . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79
Roos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Roscam Abbing . . . . . . . . . . . . . . . 72
Rosenow . . . . . . . . . . . . . . . 111, 248
Rosenthal . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 89
Saaijman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Sabinus . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58, 59
Saddam . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 248
Samuel . . . . 25, 31, 63, 220, 234, 298,
314, 317
Sapor . . . . . . . . . . . . . . . . . . 310, 311
saros . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 291
satyr . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 224
Schelsky . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 233
Schleiermacher . . . . . . . . . . . . . . . 45
scholastiek . . . . . . . . . . . . . . . 27, 177
Schwarts . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61
Schweitzer . . . . . . . . . . . . . . 225, 230
Septuagint . . . . . . . . . . . . . . . 14, 209
Serapis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Sevenster . . . . . . . . . . . . . . . . . 38, 71
Sfinx . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
Simeon . . . . . . . . . . . . . 28, 310, 311
Simons . . . . . . . . . . . . . 177, 178, 196
Simson . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 294
Sirach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
Siricius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Sjamasj . . . . . . . . . . . . . . . . 308, 309
Slot . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173, 233
Smith . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
sortes . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59, 95
sortilegium . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Sousek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 216
Spijker . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42, 196
Spurgeon . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Stefanus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85
Strauss . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45, 55
syllogisme . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
Synopsis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 289
Talmud . . 89, 98, 219, 248, 254, 269,
298
Taxil . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 289
telegony . . . . . . . . . . . . . . . . 323, 328
Terdege . . . . 102, 228, 242, 252, 255,
302, 303, 313, 314
Tertullianus . . . 44, 50, 171, 172, 174,
181, 182, 190, 203,
224, 241, 258, 321

355 Totale Reformatie Deel 1
Tesla . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Tetzel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110
Thatcher . . . . . . . . . . . . . . . . 226, 227
Theocratie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Theodosius . . . . . . . . . . . . . . . 53, 200
Theofilis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 258
Theonas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 94
Tobias . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 64
toetssteen . . . . . . . . . . . . . . . . . 22, 52
Toit . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
Tours . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Tralles . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
transsubstantiatie . . 53, 104, 224, 238
Trente . . . . . . . . . . . . . . 115, 179, 185
twijfel . . 21-23, 49, 70, 108, 142, 204,
244, 245, 255, 301
Unnik . . . . . . . . . . . . . . 174, 195, 290
v.d. Meer . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Valentinianus . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Vaticaan . . . . . . . 35, 36, 71, 103, 195
Veblin . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17, 76
Veenen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
Velde . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 166
Venus . . . . . . . . . . . . . . . 51, 308, 315
Vermaat . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
verzegeling . . . 42, 150, 151, 167, 188
Vincentius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 60
Visser . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 72
Voetius . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 119
vrederijk . . . . 160, 189, 242, 284, 321
Vreugdenhil . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Waldenzen . . . . . . 178, 201, 304, 306
Wall . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
Wallet . . . . . . . . . . . . . . 111, 141, 142
Ward . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
Waszinck . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Waterink . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
waterman . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 277
Watkins . . . . . . . . 165, 167, 168, 193
Weishaupt . . . . . . . . . . . . . . . . . . 226
welwezen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 139
Westminster . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
Wexler . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98, 268
wijsheid . . . 29, 40, 43, 64, 227, 240,
265, 284, 290
Willebrord . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
Williams . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 326
Willigen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126
woestijn . . 68, 74, 108, 158, 312, 317
Wyatt . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 329
Xenophanes . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
xenos . . . . . . . . . . . . . . . . . . 220, 221
Zacharias . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
Zerubbabel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99
Zeus . . . . . . . . . . . . . . . 267, 270, 315
Zinzendorf . . . . . . . . . . . . . . . . . . 306
Zionisme . . . . . . . . . . . . 101, 130, 260
Zippora . . . . . . . . . . . . . 209, 220, 223
Zondag 7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 245
Zosinus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
zuwr . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219, 220
Zwingli . . . . . . . . . . . . . . . . . 115, 177
356 Totale Reformatie Deel 1

357 Totale Reformatie Deel 1 358 Totale Reformatie Deel 1

359 Totale Reformatie Deel 1