60 JAAR - Bert van der Veer

B E R T 60 JAAR
B E R T
60 JAAR

B E R T
60 JAAR

BERT
60 JAAR

Bert,
Hoe een simpele vraag die ik stelde aan je zus leidt tot een boek. Ofwel was ik maar geen
uitgever geworden .
Uitgevertje spelen heeft één voordeel: je leert de mens achter de auteur beter kennen. De
afgelopen jaren waren wat dat aangaat voor mij leerjaren, niet alleen omdat het aantal auteurs
groeide, maar ook omdat jij een van die auteurs bent.
Met dit boek krijg je terug wat je jarenlang hebt gegeven: jezelf.
Blijf doen wat je doet en dan blijf ik van je leren.
Marc (je uitgever)

Bert, de rustige man met zijn pijp
Zijn oneindige kennis over t.v
Wie produceert en wie speelt er mee
Is het echt goed of een slecht amateur
Is hij of zij lief of is het een zeur
Is het genoeg om er energie in de steken
Zal zijn format de kijkcijfers verbleken
Is het met liefde en passie gemaakt
Was die close-up wel op tijd en geraakt
Had hij de vraag en het antwoord verwacht
Bert gaat zelf ook het liefst voor een acht
Is Nederland klaar en wil het graag meer
Is dit het tijdperk van Bert van der Veer
60 jaar televisie en 60 jaar oud
Toeval bestaat toch, ze zijn beiden van goud
Henny Huisman
1951-2043
Bert 60 jaar – 7

‘stond daar opeens een piemelnaakte heer in mijn studio’
8 – Bert 60 jaar
liefs,
amke

Van vroeger kan ik me bar weinig herinneren. Mijn excuus is het feit dat ik wellicht te veel ervaringen
heb opgedaan. Van Nederland naar Frankrijk, weer naar Nederland, toen naar Duitsland. Overal een
jaar of 3 wonen en dan weer verhuizen. Soms luister ik jaloers naar gesprekken tussen mijn moeder en
Bert. Zij weten zich nog feilloos te herinneren hoe het huis in Thomery eruit zag of wie de buurvrouw
in Fontainebleau was. Alhoewel je dit bij Bert nooit zeker kunt weten. Hij kan met een stelligheid feiten
beweren, waarvan ik de juistheid nog wel eens in twijfel wil trekken.
Toch vermoed ik dat onze innige genegenheid aan elkaar geworteld is in onze tumultueuze kinderjaren.
Vanzelfsprekend spelen onze niet-botsende ( ja, zelfs gelijkgestemde ) karakters ook een belangrijke
rol.
Vriendjes, vriendinnen, schooljuffen verdwenen. Huizen en scholen veranderden. Naast mijn ouders,
was Bert de constante factor in mijn leven. Door het 60-jarige feestje spit ik wat foto’s door. Ik zie ons
gebroederlijk cowboy spelen, op de rotsen in Barbizon staan en meer van dat soort dingen wat kinderen
nu eenmaal doen. Ook is er een foto waar we op de grond liggen en mikado spelen. Een spel waarbij je
een stokje weg moet halen zonder een ander stokje te bewegen. Ik kijk boos en nog steeds denk ik dat
ik daar alle reden voor had. Bert kon – en nog steeds – namelijk vreselijk vals spelen. Als het mijn beurt
was om het stokje weg te halen ging hij ongemerkt blazen of net dat ene been bewegen. Het is niet
leuk om een spelletje met Bert te spelen. Hij speelt namelijk altijd vals. Een innerlijke dwang om coûte
que coûte te winnen. Een aantal jaar geleden probeerde ik het nog een keer. Tijdens een sentimental
journey gingen we gokken hoeveel bruggen er wel niet waren tijdens de rit naar Monaco langs de Zuid-
Franse kust. Mijn moeder zou tellen, wij zouden gokken aan het einde van het parcours. Hij gokt dan
niet, hij telt. Ik vermoed zelfs dat hij ongemerkt streepjes op een papier gezet heeft.
Tijdens dit soort ritten kunnen we urenlang zwijgend bij elkaar zitten om dan ineens gezamenlijk te
besluiten, dat we wel eens koffie kunnen gaan drinken. Dat floept gewoon op hetzelfde moment in ons
beider hoofd op. Het is ook zo heerlijk dat hij super stressbestendig is. Weinig benzine? Geen probleem,
er komt zo een pomp aan ( zegt hij dan, zeker weten doet hij het echt niet ). Of tijdens onze reizen. Dat
ik mijn uitreiskaartje van Bali niet meer had en we zonder niet naar Singapore konden vliegen. Hij checkt
gewoon de volgende vlucht naar Singapore. Dat ik in New York mijn telefoon verloren heb – of wellicht
gestolen is – is ook geen enkel probleem. Dan koop ik daar toch een mooie(re) nieuwe? Die zijn reuze
goedkoop in Amerika.
OK, het lijkt soms allemaal wat klef, maar we vormen een soort twee-eenheid. We moeten om dezelfde
dingen lachen, we kunnen uren in opperste tevredenheid zwijgen, of lezend op de bank. Eigenlijk is het
altijd goed. Ik zie aan zijn gezicht als er iets is, hij hoort het aan mijn stem. Als er echt iets ergs met me
aan de hand is, weet ik dat hij in no-time op mijn stoep staat.
Dat we elkaar elke avond een mailtje sturen, mag een ander gek in de oren klinken, wij worden ongerust
als er een keer eens geen mail verschijnt. Niet dat we dat de ander laten blijken, want zo zijn we ook wel
weer.
En dan wordt hij nu 60 en dat is best eng. Weliswaar ben ik een stuk jonger (….), maar 60 klinkt echt
wel oud. Dan ga ik ineens mailtjes krijgen over euthanasie en dingen ‘na de dood’. Die mailtjes stop ik
acuut in mijn mailmap ‘bvdv’. Vooral niet te lang lezen, vooral niet tot me door laten dringen. Zonder lijkt
een onmogelijkheid.
xxxm
Bert 60 jaar – 9

Bert 60
De wording van een fenomeen
Dag, Talent – begroet ik Bert sinds mensenheugenis.
Ik ga op mijn tenen staan en kus hem ergens tussen bril en pijp.
De laatste keer – in een Larense winkelstraat ergens in januari van dit jaar – reageerde hij met
lichte verbazing.
Zo lang is het geleden...
De vloer van zijn ruime halve villa in een Hilversumse buitenwijk is bezaaid met stapels brieven.
Er liggen er veel meer: in de eetkamer, op de tafel en ook boven in een van de slaapkamers.
Hennie Huisman is onderweg, Erna zet thee, Bert zit in een gemakkelijke stoel alles af te
wachten. We staan aan de vooravond van de door Joop van den Ende te produceren succesvolle
programmaserie ‘De Surprise Show’.
Maar dat weten we nog niet.
In dit pre-email tijdperk worden de duizenden in Aalsmeer binnengekomen brieven door Bert’s
toenmalige echtgenote geselecteerd en op onderwerp gelegd. Voorzichtig stappen we tussen
de bergjes door. De leukste, spannendste, meest ontroerende lezen we elkaar voor. Allemaal
beginnen ze met ‘Lieve Hennie’. Met tekeningen, bijlagen en gedichtjes proberen de afzenders
extra aandacht te trekken.
Enkele weken voor de hierboven zonnige middag vertrek op een vrijdagmiddag bij de Avro met
een prettige afvloeiingsregeling en een bescheiden afscheidsreceptie bij De Jonge Haan. De
afdeling Documentaires is opgeheven en dapper heb ik besloten voor mezelf beginnen. De
maandag erop belt Bert. Hij heeft ‘iets leuks’ voor me: de redactie van De Surprise Show. Het
lijkt me niks voor mij, eerlijk gezegd. Maar ik Zijn overredingskracht acht ik bekend bij de lezer,
dus een dag later bekijken we samen de videoband van de Engelse versie. Alles wordt tot op
de seconde door hem getimed. De leader, de intro, de lengte van het loopjes, de items, de instarts,
de hoofdgast, de aftiteling en daarmee het ritme van en de feeling voor het format: niets
ontgaat hem. De eindredacteur/regisseur gaat met minutieuze precisie te werk om het geheim
van de Engelse succesformule te ontrafelen en te vertalen naar de Nederlandse kijker en...
Hennie. In de ene hand zijn stopwatch, in de andere zijn pijp. Het glas Chocomel door Erna
onder handbereik neergezet.
Hennie is het door ‘Joop’ ontdekte andere Talent. We lachen wat af, ook buiten de uitzending.
Als iets vatbaar zou kunnen zijn ter vergroting van het succes, zal Joop niet nalaten het in te
huren, aan te schaffen of toe te passen. Als iemand meent dat een onderdeel beter zou worden
door een boerenkar met paard op te voeren, gebeurt dat gewoon. Als een blauw decor
meer impact lijkt te hebben dan een rood, wordt het nog dezelfde dag overgeschilderd. Daarom
heeft Hennie sinds kort een tekstschrijver. Ze wonen vlakbij elkaar en zijn goede kennissen.
Ik meen me te herinneren dat hij luisterde naar de naam Dirk. In Aalsmeer huist de veel-
10 – Bert 60 jaar

koppige redactie, de basis wordt bij Bert thuis gelegd. Mijn aanwezigheid is gevraagd omdat ik
als doumentairemaker word geacht de historische context te kunnen duiden van vrienden en
familieleden die tijdens of kort na de Tweede Wewreldoorlog onvindbaar zijn geworden. Het is
niet de bedoeling een uit het oog geraakte SSer in de armen van een familielid te laten vallen,
bijvoorbeeld. Tijdens de uitzending sta ik tussen de coulissen, hand in hand met de broer die
naar Australië was geëmigreerd (en de familie geen geld had om een ticket te bekostigen), of
met mijn arm om de schouder van de verloren gewaande hartsvriendin. In het draaiboek wordt
zorgvuldig toegewerkt naar een hoogtepunt. Het is de natuurlijk niet de bedoeling dat de surprise
act voortijdig het beeld in loopt. Ik heb het achter nooit droog kunnen houden. Met mijn
expertise over WO II heb ik overigens niet kunnen voorkomen dat Hennie tijdens de live uitzending
met veel enthousiasme niet de verrassende aanwezigheid van een Canadese bevrijder
aankondigde, maar van ‘een van onze geweldige Canadese verzetsstrijders’. Maar daar
viel niemand over in de wereld van het infotainment.
Die eerste gedenkwaardige middag wordt er heel wat afgelachen. Er hangt een prettige sfeer
in de kamer. De voorpret is groot. We kijken niet op een uurtje, maar aan het eind van de middag,
nadat de dochters al een paar keer om de hoek hadden gekeken of er nog gegeten zou
worden die dag, stapt Hennie met zijn tekstschrijver op. Nog een laatste grap en daar gaan ze.
Erna en ik zwaaien vanuit de erker, Bert pijprokend en een hoofd groter achter ons. Hennie
roept door het opengedraaide raam van de Citroën een laatste onverstaanbare grap.
Erna stoot me aan.
‘Wat is er?’ vraag ik.
Ze grijnst en steekt haar borsten naar voren. Haar handen reiken naar de zoom van haar dunne
truitje.
‘Toe dan!’ zegt Erna.
Exact tegelijk trekken we onze kleding tot boven onze boezem.
Zelfs Bert houdt op met roken.
Hennie en Dirk blijven iets te lang hun ogen niet geloven en belanden via de stoeprand en de
berm tegen de eik aan de overkant.
Vier maanden later winnen we de Televizierring voor het beste Televisieprogramma.
©2011 Ineke Hilhorst
Bert 60 jaar – 11

Beste Bert,
Als eerste natuurlijk van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
60 jaar is een mooie leeftijd waar je trots op mag zijn.
Als directe buren op de Sluis in Muiden doen wij het denk ik zeer goed met elkaar.
Niet elkaar overlopen van bezoek maar wel weten dat we er zijn voor pakjes aannemen en onze jaarlijkse
BBQ of sluis diner.
Zoals je op de foto kan zien was dit onze laatste BBQ (Bert met groene shirt) waar we heerlijk gegeten
en gedronken hebben.
Dat jij alleen maar ballen gehakt eet was hier niet van toepassing want het Wagu vlees ging er prima in.
Wij hopen dat jullie gezamenlijke Amsterdam experience nog even zal duren zodat we je nog enige tijd
kunnen behouden als aardige buurman.
Maar wij begrijpen ook dat aan alles een einde komt en zo ook aan het hebben van goede buren.
Ik kan je alleen verzoeken om weer een aardige buurman voor ons te zoeken die naast ons komt wonen,
want wonen naast Bert (en later met Judith) hebben wij als zeer prettig ervaren.
Bert, het gaat je goed.
Frits & Constance
12 – Bert 60 jaar

Denk vooral niet dat het alleen maar vreugde is om Bert als zwager te hebben.
Zo is bijvoorbeeld een boom opzetten over auto’s er niet bij. Of een pittige discussie over de
voetbalprestaties van Ajax kun je ook wel vergeten. Dan zou het meer moeten gaan over de 22 e
rit van de Tour de France. Iets wat nou weer niet tot mijn expertise behoort.
Toch, als ik naar Bert en Marijke kijk, kan ik best wel jaloers worden. Daar zit gewoon iets
waar niks tussen kan komen. Dat is toch uniek?
Paul
Bert 60 jaar – 13

Als ik Bert denk, denk ik moeilijk (niet te verwarren met moeizaam), cryptisch, raadselachtig.
Precies de dingen waar ik niet van houd.
Mijn wellicht luie ik houdt van lekker makkelijk, duidelijk en leuk.
Dat geldt allemaal zo niét voor Bert.
Je wordt gedwongen om eens beter na te denken.
Tenminste, als je prijs stelt op wezenlijk contact. Het mag ook wel lollig zijn, regelmatig zelfs
erg graag, maar alleen als er ook iets anders is. Meerdere lagen is wél een voorwaarde.
Afstandelijkheid is beslist uit den boze, terwijl hij zich graag op de vlakte houdt (lees: lijkt te
houden).
Beschouwend stelt hij zich op, met hier en daar een onverwachte uitschieter. Die dan áltijd even
raak als verhelderend is.
Zodra Bert voelt dat je ergens echt voor gaat, daar oprecht en enorm je best voor doet, dan heb
je hem wel voor je gewonnen. Dan mag je zelfs gaan schelden, althans dat is mijn ervaring.
Dan is ie vergevensgezinder dan iedereen.
Hoe zou je niét van Bert kunnen houden, zodra je zijn bijsluiter hebt willen lezen om te begrijpen?
- - -
Henriëtte de Smet
14 – Bert 60 jaar

Ik vind het fijn je verjaardag nog mee te kunnen maken
dan kan ik nu mooi ook nog een keer zeggen
dat ik zo ontzettend geniet van de reisjes
die we met zijn drieën doen.
Ik besef dat ik een bevoorrechte moeder ben
met zulke kinderen.
Je bent een zoon om van te houden
die voor je klaar staat als het moet
in voor en tegenspoed!
Ma
Bert 60 jaar – 15

16 – Bert 60 jaar

Bert 60 jaar – 17

Bert is een ongrijpbare man. Bij niemand trof ik in één persoon zo’n opvallende combinatie
aan van goede en slechte smaak, luiheid en ijver, bitterheid en optimisme. Misschien is het
omdat ik hem niet goed genoeg ken, onze gesprekken gaan bijna altijd over het vak, daar heeft
hij veel verstand van. Zijn beoordeling achteraf van onze programma’s raakt altijd de kern.
Privé is hij ogenschijnlijk de openhartigheid zelve, hij gaat uit de kleren en in bad voor RTL
Boulevard en geniet daar zelfs van maar wat hem ten diepste beroert blijft onbekend. Dat fascineert
me, het is om al deze constateringen dat ik het iedere keer weer leuk vind om met hem te
werken.
Ooit ben ik een half uur bang geweest voor Bert. Joop van den Ende wilde een tv zender opzetten,
TV 10, en had mij gevraagd om met een paar anderen, onder wie Ton Elias een dagelijkse
nieuwsrubriek te verzorgen. Een gesprek daarover vond plaats in Aalsmeer. In de hal van het
tv paleis, hingen levensgrote portretten van zijn sterren, Rond Brandsteder, Henny Huisman en
anderen. Ik was nooit verder gekomen dan de hal van de Vara. Daar deden ze niet aan persoonlijkheidscultus,
in tegendeel. Ik was vast van plan op Van den Ende een goede indruk te maken
maar niet van plan om voor hem te gaan werken. Dat zou een te groot verraad inhouden aan
Marcel van Dam en de Vara, de omroep die mij de kans had gegeven een ‘ster’ op microformaat
te worden. Aan het sollicitatiegesprek ontbrak dus de clou, de slotvraag: wanneer kun je beginnen.
Bij het gesprek was Bert aanwezig, zwijgen met pijp. Hij loerde met enigszins scheve ogen
naar de Vara man. Ook toen al was hij een beroemdheid. De man van Toppop, van rook in de
studio, van snelle beelden, van de vorm, minder van de inhoud. De antwoorden die ik gaf op de
vragen van Joop konden zijn goedkeuring wegdragen. Die gingen over de op te richten rubriek.
De paar vragen die Bert stelde leken me relevanter dan die van Joop die zijn keuze (voor mij) al
gemaakt leek te hebben. Het liep tegen het einde van het gesprek toen Bert zei: “En hoe vertel
je dat aan Marcel van Dam?”. Raak. “Tja”, stamelde ik,”ik heb nog geen beslissing genomen”.
Bert leek genoeg te weten.
Nooit verwacht dat we later toch nog samen zouden werken. Voor de Vara, dat wel.
Paul Witteman
18 – Bert 60 jaar

BERT IS:
99 Luftballons.
Borreltje biertje.
Pen en pijp.
Softspoken.
Voorzichtige dwarsligger.
Rock’n roll zanger Joop’s party.
Bevriend met movers/shakers.
T.V. meneer.
Geen lachebekje.
Toch humorvol.
Goed journalist.
Volhardend auteur.
Geen frontrunner.
Geen (allemans)vriend.
Wél betrouwbare collega.
Goed talkshow regisseur.
Geen moppentapper.
Geen ruziemaker.
Een t.v. padvinder die met een goed kompas en een aantal aardige akela’s zijn weg vond in
televisieland en daar een naam voor zich zelf opbouwde, die hem - al dan niet terecht - de titel
TV GURU opleverde.
Zestig is geen leeftijd waarop je dat vak vaarwel zegt.
Zie alle sterren On en Off screen in Amerika waar bijv. Barbara Walters in her eighties nog
steeds een interview-star is.
Dus Bert t begint pas!!
Enjoy it as long as you can!
It’s worth it.
Als ervaringsdeskundige weet ik daar alles van.
Heb ’t goed.
Directie van de IJSSALLON.
Ruud
P.S. Bespaar me een fotoshoot in schuimbad met wie dan ook. It’s not your thing!!
Bert 60 jaar – 19

Een avondje Bert bij Pauw & Witteman:
Bert komt binnen.
Nee, er stapt een man vol energie binnen die de ruimte vult. Hij maakt her en der een praatje
en ventileert zijn mening over de vorige uitzending. Nonchalant over de avond die komen gaat
en de gasten die aan tafel zullen komen: ‘Ik heb het al gezien schat, in de mail’. Hij babbelt wat
met Jeroen en Paul en vraagt of hij dismissed is. ‘Bel me maar als je me nodig hebt.’ Bert vertrekt,
maar waarheen? Ik bel Bert als het draaiboek af is en we toe zijn aan de avondbespreking
van de uitzending. ‘Bert, waar ben je, je wordt toch betaald om hier op kantoor te zitten?’
Enigszins betrapt, maar ook geamuseerd, hoor ik hem zeggen dat hij eraan komt. Waar zou
hij toch zitten? Ik denk aan een spannend verhaal vol maitresses of een iets minder spannend
verhaal waarin Bert toch nog even snel aantekeningen maakt voor een nieuw uit te geven
boek, al zappend langs alle Nederlandse televisieprogramma’s. Het echte verhaal is simpeler.
Bert zit in zijn auto en rookt een pijp. Il fume une pipe.
Bij de draaiboekbespreking.
Regelmatig schiet het mannelijk testosteron van Jeroen EN Paul EN Bert de ruimte vol, zodat
voor andere, vaak vrouwelijke, hormonen soms weinig plek is. Het is amusant, informatief en
scherp. Je moet van goede huize komen om dit bij te benen! Dit belooft een goede uitzending
te worden! Draait Bert zich om naar het beeldscherm in de ruimte, dan is het simpelweg niet
interessant en weet je dat het een lastige avond zal zijn. Bert zegt niks hoor, maar vraag je
hem om advies, dan komt hij op de proppen met een goede analyse waarom het nog niet goed
genoeg is, waarom het anders leuker zou kunnen zijn, meer talkshow, meer live. De dansende
Egyptische op tafel bij P&W en de sterretjes zijn recente konijnen uit zijn hoed.
In de studio.
Nog vijf minuten en Pauw & Witteman gaat live. Bert lijkt de rust zelve, maar ook een nonchalante
man heeft zo zijn rituelen. Volgens een vast stramien gaat tijdens de reclame het jasje
uit en worden de mouwen opgestroopt. Het colbert wordt keurig opgehangen aan het haakje
achter in de regieruimte. Hij kijkt nog even naar rechts, naar links, en geeft een knikje beide
kanten op, richting technici. Iedereen zit op zijn plek en de show kan beginnen. Met de pen
in de hand wijst Bert als een volleerd darter op de camera’s en op zangerige stem gaan de
50 minuten tussen elf en twaalf van start: ‘En naar 1, jaaa, dan nu naar 2. Heel mooi. Kom op
jongens,...en 3.’ Grote concentratie. De sfeer is ontspannen. Na een paar minuten komt de
eerste grap over die ene man aan tafel die iets geks zegt, die slapende vrouw in het publiek of
Jeroen, die te ver achterover leunt. Dan is het genoeg. Bert kijkt ie boos achterom. ‘Jeetje, dit
is een talkshow hoor. Een TALK-show. Zeg eens tegen ze dat ze de rest erbij betrekken. Hoe
vaak moet ik het ze nog zeggen?!?’ De boze blik doet mij gehaast in het oortje van Jeroen en
Paul praten, ik let er nauwelijks op wie aan het woord is en of er wellicht toch al interactie aan
tafel is op dat moment: ‘Denk aan de rest van de tafel. Betrek de rest bij het gesprek!!’. De
mannen luisteren even en vragen aan de andere tafelgasten: ‘En wat vindt u?’. Maar de uitzending
vordert en Bert zucht nog een aantal keren opzichtig.
Na de uitzending.
Bert bedankt de crew en loopt naar beneden voor een bitterbal. Jeroen en Paul krijgen er van
langs. Mannen – zucht – dit is een T A L K S H O W. De mannen geven Bert gelijk en beloven
beterschap. Want tsja, Bert heeft nou eenmaal (bijna) altijd gelijk!
Wieneke
20 – Bert 60 jaar

Het verschil zit in kleur, lengte, haar en 30 jaar in leeftijd, maar samen werkten we
met passie aan het boek 60 jaar televisie ;
Shishir Bestebreur, product – manager bij het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid.
Bert 60 jaar – 21

Ooit was ik te gast in het zaterdagmiddag programma van Tineke de
Nooy. Bert deed de regie. Ik deed een duet met wijlen Eddie
Kendrick, zanger van de Temptations.Tijdens de camera repetities
stormde mijn dochter Priscilla, toen een jaar of 4 oud, de buhne op.
Luidkeels riep ziij jaloers tegen de voor haar onbekende excuus neger:
“Don’t touch my mummy, she is MY mummy, don’t sing that you love her!”
Bert: “En waarom lopen nou nu die camera’s niet?” Bert leerde mij dat
een camera juist moet blijven draaien, op de momenten dat je denkt dat
het niet nodig is..........
Bert kwam naar Los Angeles voor Top Pop. Hij maakte een clip met Kim
Carnes. Hij had geen regie assistente. Bert belde mij. Bert heeft mij
geleerd dat je alle facetten van dit vak een keer moet beleven.
Bert deed een special met Luv’. Zijn toenmalige ega verzorgde de
kleding voor Luv’. Mijn collega’s waren niet blij met wat er geregeld
was. Ik was blij dat er wat geregeld was. Bert leerde mij respectvol
om te gaan met wie dan ook, in welke situattie dan ook.
Ik was failliet, Bert was programma directeur bij RTL. Bert bedacht
Brard gaat Extreem. Bert toonde mij dat loyaliteit wel degelijk
bestaat in televisieland. Dankzij Bert zag ik de halve wereld, terwijl
mijn wereld in Nederland ingestort was.
Ik weet niet meer wanneer ik Bert voor het eerst ontmoette, maar ik
weet wel dat hij mij getoond heeft dat onze vriendschap blijvend is.
Met vriendelijke groet,
Patty Brard
22 – Bert 60 jaar

MET DE CESNA VAN MARC JANSSEN EVEN VOOR DE LUNCH NAAR LAS
VEGAS. (1994)
Groet,
Kees
Bert 60 jaar – 23

[Bert van der Veer – 60 – tags]
Slim Zacht Franciscusweg RTL Pauw & Witteman
Ondoorgrondelijk Garderen
Pijp Thrillers Soundmixshow Aalsmeer Barend & Van
Dorp Bril Chrysler Televisie
Ruitjespapier Henny Huisman Met de voeten op
tafel Pijpenragers Amphora Saab Man in overhemd op
boekcover Inzicht VARAgids Toch ook weer open
Mysterieus Negen levens Muiden Tijdschriften
Creatief Ingebonden televisiegidsen GTST (kassa!)
Pijpenkrabber Top Pop Onverstoorbaar Joop van den
Ende TV Producties Montreux Jeroen en Loretta
Holland Media Groep Nog 40 jaar Lachen Bittere
chocolade Aambeien Hilarisch Ontspannen
Inventief Luxemburg Ronde van Frankrijk
Kleurenschema Zou ik als ik hem was niet gedaan
hebben Goeie vent!
[René T’Sas]
24 – Bert 60 jaar

BERT ROCKS!
groetjes
Patricia
Bert 60 jaar – 25

Bert; mijn soulmate!
Ik heb Bert eigenlijk altijd wel een leuke vent gevonden. Dat begon al in mijn Barend en Van
Dorp-tijd, dus vanaf zeggen en schrijven zomer 2004. Hij de grote regisseur en ik de nieuwe
redacteur. Maar regisseur of redacteur maakte bij B&VD niet uit. Iedereen ging relaxed met
elkaar om. Dus Bert ook met mij.
Bert en ik hebben nooit echt heel intensief contact met elkaar gehad, maar we hadden een
paar momenten. Bijvoorbeeld toen ik en enkele andere collega’s door hem van het vliegveld
in Zurich werden gehaald om naar Titisee te rijden. Daar gingen we vier weken lang Villa
BvD 2006 maken. Bert als vaderfiguur die gezellig babbelde en muziek draaide terwijl hij bijna
languit achter zijn stuur lag.
Een ander moment: Bert als zanger en ik als zijn begeleider. In mei was dat.. Bert had op de
melodie van ’Leven na de dood’ een tekst over Pauw & Witteman geschreven. Ik speelde
gitaar en Berts tekst was beter dan zijn stem. Ik geloof dat hij nog een denigrerend grapje
over mij maakte bij zijn aankondiging, maar Bert was een beetje nerveus en ik kan na vijf jaar
werken met J. Pauw en P. Witteman wel een stootje hebben.
Ons laatste moment was toen Bert opnieuw een liedje had geschreven; dit keer voor de zieke
Bart Chabot. Ik mocht weer gitaar spelen en Bert had geregeld dat Cesar Zuiderwijk (!) kwam
drummen. De rest van de P&W redactie was opgetrommeld om het refrein mee te zingen. Dit
keer waren zowel Berts timing als stem wat uit vorm, maar de tekst opnieuw uitermate treffend.
Allemaal leuke herinneringen. Maar er is een moment waarop Bert definitief mijn hart stal. Dat
was in juli toen Bert te gast was bij De Zwoele Stad, een zomerse talkshow op AT5. Kijk, ik ben
een enorme liefhebber van de Tour de France. Meestal hou ik de hele maand juli vrij om alles,
maar dan ook alles van de Tour te kunnen zien. En als de hele etappe wordt uitgezonden van
elf uur ’s ochtends tot vijf uur ’s middags kijk ik de hele etappe. Zelfs de afdalingen! En daarna
de samenvatting en ’s avonds de Avondetappe met Mart Smeets.
Zover ik wist, stond ik daarin alleen. Een eenzame liefhebber die al ontelbare zonnige
zomerdagen binnen had doorgebracht om tv te kijken. Totdat ik Bert zag bij De Zwoele Stad!
De tranen prikten achter mijn ogen, want wat zei Bert: ‘Ik zie alles wat met de Tour te maken
heeft. De Tour kijken is niet onderuit gezakt naar de tv kijken; de Tour kijken is heel hard
werken! Er ligt naast mij een lijst met rugnummers van de renners, er ligt een profiel van de
etappe zodat ik weet waar ze naartoe rijden en er staat een laptop naast me om de rit van
minuut tot minuut te volgen!’
Mijn mond viel open. ‘Doe ik ook Bert’, schreeuwde ik naar de tv.
En toen kwam zijn vriendin Judith in beeld. ‘Drie weken lang is Bert niet aanspreekbaar! Hij zit
iedere dag van ’s middags tot ’s avonds de Tour te kijken. Hij heeft zelfs speciale onderbroeken
aan, nu zelfs een gele. Deze drie weken is meneer Van der Veer Tour de France!’
Kippenvel. Dat was mijn vriendin die daar sprak! Wat heerlijk herkenbaar. En wat een
geruststelling. Ik ben niet in mijn eentje gek; ik ben samen met Bert gek! Ik hoef me niet langer
schuldig te voelen als ik met mijn opengeslagen wielermagazines voor de tv zit, terwijl de rest
van Nederland op het strand ligt. Het is goed, want Bert doet het ook! Ik heb er even serieus
aan gedacht een fanclub voor Bert op te richten, maar ik weet hoe bescheiden hij is.
Bert is vanaf juli 2010 niet alleen een onsterfelijke collega, hij is mijn soulmate! Het werd tijd
dat ik je dat maar eens vertelde Bert.
Bij dezen!
Jurgen Latijnhouwers
26 – Bert 60 jaar

Bert 60 jaar – 27

28 – Bert 60 jaar
Bert wil feest.....de vraag.....wat is de dress code?
strak, sexy en decolote........;)
liefs hylke bazen xxx

Ik ken Bert sinds 28 maart 2004. Op die dag werd ik na een logeerpartij bij vriendinnen wakker gemaakt
met de mededeling: “kleed je fatsoenlijk, want we gaan naar de boekpresentatie van Bert van der
Veer”. een voor mij onbekende schrijver, maar van een feestje houd ik wel. Zelfs nog ’n colbertje
geleend van m’n vriendin, want de Cineac was the place to be. Bij binnenkomst werd champagne
geschonken, wat prima paste om de kater van de feestelijke avond ervoor op te heffen. en na een paar
flutes ontwaarde ik een aantal bekende Nederlanders. ‘Zozo, die onbekende schrijver was kennelijk
zeer de moeite waard’.
een spannende dame was aanwezig om foto’s te maken, van de gasten en vooral van de gastheer,
de auteur van ‘Het liefje van Oranje’. De titel van het boek vond ik creatief en charmant en vooral
heel actueel. Zo actueel dat de schrijver het boek in razend tempo moet hebben geschreven. Het
duurde niet lang voordat Bert werd aangekondigd om voor te lezen uit eigen werk. Bijzonder vond ik
dat, omdat hij het met een hoge mate van zelfverzekerdheid deed, zonder zelfingenomen te zijn. en
ondertussen werden de champagneglazen bijgevuld.
Na de hoofdact kwamen de hapjes voorbij en was het vooral heel gezellig. Bert was druk met zijn
gasten en de fotografe op zoek naar leuke mensen. Dat waren wij. Daarom werd afgesproken dat we na
de Cineac nog een feestje gingen bouwen in Kobalt. Maar eerst signeerde Bert zijn boek nog voor mij.
“Voor Sabine. Meer stralend dan ‘mijn’ eigen Mabel”, met een decorerende handtekening en de datum
die ik eerder noemde.
In Kobalt dronken we wijn. aan een stamtafel, zoals je met vrienden meestal zit. en daar praatten we,
over alles en over niets. Het was een mooie zonnige middag en avond, volgens mij het begin van een
vroege lente. Pas aan het einde van deze dag wist ik wie Bert van der Veer was.
Sinds deze ontmoeting volgen er meer. We gaan dansen. Bert en ik. In de grote kerk te rotterdam.
Wederom met champagne, en aardbeien deze keer. Bert dronk jus. Want hij is een gentleman en reed.
De mooiste dames van de avond benijdden me. Want ik was met Bert. “ en wat ik dan wel met Bert
deed” vroegen ze ons. “Chickies kijken” zeiden we lachend tegen elkaar en we liepen weer ons rondje
door de broeierige kerk.
Of die keer dat we naar een ex-pornstar feestje gingen. Bert gekleed als pooier, ge-escorteerd door zijn
eigen angels. Het nichtje van Maxima was er ook, danste schaars gekleed, om ons te vermaken. Vooral
de wandeling naar het etablissement kan ik me herinneren. We waren met z’n vieren een act die in dat
deel van amsterdam niet eens opviel, legendarisch vond ik dat.
Ik vind mijn vriendschap met Bert heel bijzonder. Ondanks dat ik Bert niet frequent zie of spreek. Via de
mysterieuze fotografe blijf ik op de hoogte en koester ik het. en als we elkaar zien is het meestal intens.
Ik geniet van Bert, omdat hij altijd en overal lijkt te genieten. Bert geniet op een extraverte manier,
zonder woorden.
Lieve Beer, je bent me dierbaar. Ik kijk ernaar uit om samen nog vaak en lang te genieten van de
herinneringen en alle mooie dingen die nog komen gaan!
Dikke kus,
Sa1
Bert 60 jaar – 29

De liefde van de man gaat door de maag, zeggen ze. Zou dat ook voor Bert gelden?
De beschrijving van een gewone Wienerschnitzel: goudbruin, knapperig, dampend van
de boter, zo groot als je bord en voorzien van een schijfje citroen, voerde Bert naar een
saai dorp op de Veluwe. Zo’n echte Wienerschnitzel leek hem wel wat en waar kon je
die beter proeven dan bij iemand met echt Weens bloed? Zelfs de rit had hij er voor
over.
tja, de beschrijving was mooier dan het gerecht zelf, maar zo gaat dat wel vaker in het
leven. De foto van het vakantieparadijs is ook altijd mooier dan de werkelijkheid.
Maar toen Prins Bernard in ‘’Het liefje van Oranje” ook al een Wienerschnitzel at, wist
ik genoeg. en vanaf toen associeerde ik elke Wienerschnitzel die ik zag met Bert. Het
lukte me nooit om hem te koppelen aan dat beeld van schrijver, tV beroemdheid,
columnist, commentator en alles wat hij nog meer was.
Voor mij blijft hij ‘’de man van de Wienerschnitzel’’ voor eens en voor altijd.
30 – Bert 60 jaar
Proost Bert, op je verjaardag!
Die moeder met het eeuwig onaffe boek

Gewaardeerde Bert,
Wat ons te binnen schiet, als we aan jou denken, vroeg jouw onvermoeibare zus
Marijke. Ik maak er een top-vier van, omdat tv-makers nu eenmaal van lijstjes
maken houden.
1. aambeien (sorry)
2. ‘als je echt wilt zien dat het nooit goed komt met de mensheid hoef je
niet naar de Gazastrook, maar kijk je gewoon naar De Rijdende Rechter’
(prachtige uitspraak van jou, waar ik hardop om moest lachen, eigenlijk
merkwaardig dat er nog geen tegeltje van is)
3. Hoe lief je over jouw twee dochters sprak toen ik je interviewde
4. De tieten van judith Osborn (sorry)
Happy birthday, Bert, en vergeet niet: 60 is het nieuwe 30!
groeten, antoinnette Scheulderman
Bert 60 jaar – 31

Ik heb Bert leren kennen als regisseur van Tineke bij Veronica. we hebben samen ooit nog eens
ontbijttelevisie gemaakt. Best bijzonder want mij staat bij dat Bert bepaald geen ochtendmens is.
Desondanks werd mij onmiddellijk duidelijk dat hij heel goed kon regisseren.
Maar we hebben elkaar pas echt goed leren kennen in december en januari 1990 toen ik programmadirecteur
van RTL 4 was en Bert voor Joop van den Ende werkte.
“De Pijp” heeft ongelooflijk veel verstand van televisie. Inhoudelijk maar vooral schematisch. Die passie
voor programmaschema’s is zeldzaam en die delen we. Bert kan heel goed programmeren.
Als ik aan Bert denk doe ik dat vooral met veel respect. Hij is een vakman die in de loop der jaren zijn
eigen mening steeds duidelijker is gaan uiten. Inmiddels is hij volkomen terecht ook een soort goeroe
geworden.
Bert heeft meer met tv dan ik. Ik ben jaren geleden al enigszins afgehaakt. Ik vind andere media nu veel
boeiender maar dat neemt niet weg dat tv altijd zal blijven en dat Bert er ,tot de laatste trek van zijn pijp,
over zal kunnen blijven praten, schrijven en oordelen.
En zo hoort het ook.
Hartelijke groet,
Ruud
32 – Bert 60 jaar

Bert anno 1990.
We staan op de studio vloer te overleggen. Nou ja, Bert staat te overleggen en ik kijk en
luister. Bert is mijn tv vader. Waarom????
Omdat hij op de een of andere manier vertrouwen in me had en volledig door me heen prikte.
Als productie leider en tevens redacteur moest ik duizenden brieven door worstelen voor de
Surprise Show, op zoek naar de leuke, grappige, emotionele, spontane, bizarre items.
Als ik er eentje gevonden had dan moest ik gaan bellen met de briefschrijfster of schrijver.
En ik vond ze hoor, geen probleem, honderden, de ene nog leuker dan de andere.
Maar bellen...................?????????
De brieven stapelden zich op maar bellen deed ik niet.
Doodsbang dat ik het zou verpesten en dat een item van onschatbare waarde daardoor niet
meer bruikbaar was voor de Surprise Show van Henny Huisman.
Op een ochtend, nadat ik al dagen lang die brieven had bekeken en verzameld, kwam Bert het
kantoortje binnen en zei met een vette en hele sarcastische lach, maar wel met vrolijke
ondertoon, “Heb je watervrees Mies”! Kom op, bellen!!!!
Oftewel, je had me door. Wow, iemand die dat op deze manier tegen je zegt en het ook nog
begrijpt, ik zou me niet laten kennen en ging aan de slag.
Ik belde, en bleef bellen en het lukte.
Bert, je bent en blijft mijn tv vader, en niet alleen die van mij.
Want ik was 1 van de Bert’s Angels.
De andere waren o.a. Ditta, Marcelle, Saskia, Lydia, Nathalie, David, Ruud, Conny en nog zo
ontzettend veel meer.
Kon het maar altijd die onbezorgde vrolijke tijd blijven als we toen hadden.
Dank je wel Bert, voor de basis van mijn volledige fascinatie en verslaving aan dit medium.
Ook al is het eigenlijk een ontzettende rot wereld met vaak hele, hele vervelende mensen,
gelukkig heb ik van het begin af aan jou om me heen gehad, en wat ben en blijf je toch leuk,
en goed en........................ x Mies Timp
Bert 60 jaar – 33

Wat is het mooi om in goede gezondheid en met een gelukkig leven 60 jaar te worden, maar bovenal
door een vrouw op handen gedragen te zijn.
Als ik op de televisie en in de krant kijk en luister naar de vrouw waar hij van houdt, dan denk ik: Bert is
een geluksvogel met hele fraaie veren!
Toen ik Bert voor de eerste maal ontmoette kende ik hem al een hele tijd en mijn eerste woorden tegen
hem waren; Als ik naar jou kijk, zie ik een TV.
Bert ademt, voelt, proeft, leeft en ruikt televisie, dat bleek toen duidelijk werd dat Bert, net zoals ik met
betrekking tot de wielersport, over een zeer uitgebreid archief en een omvangrijke verzameling beschikt
aangaande televisie in Nederland en daarbuiten.
Bert weet en verzameld alles over televisieprogramma’s en kijkcijfers.
Ook is hij de persoon die, als er iets nieuws op de televisie gebracht wordt, gebeld wordt om naar zijn
mening en goedkeuring te informeren en oh wee als hij niet tevreden is, dan blijkt zo’n programma na
een paar uitzendingen zomaar uit de ether gehaald te worden.
Ik heb hem daarom bedankt voor alle programma’s die ooit op de televisie gebracht zijn en zijn
goedkeuring hebben gedragen.
Het is wellicht niet bij eenieder bekend, maar ik kan u vertellen; Bert heeft ook verstand van wielrennen!
Als we elkaar tegenkomen en er wordt over de koers gesproken dan weet Bert van de hoed en de rand en
van ieder alles te vertellen.
Het beste kan ik Berts ware passie voor het wielrennen illustreren met een anekdote. Een aantal jaren
geleden was Bert als eregast genodigd bij een spectaculair wielercriterium in Brabant (draai van de
Kaai)
Bert vroeg mij toen in de VIP tent; ga je mee naar de koers kijken en liet een paar honderd VIP’s voor
wat ze waren. Dan ben je een echte liefhebber!
Bert, ik wens je met jou Judith een schitterend mooie 60 e verjaardag toe, maar bovenal een lang en heel
gelukkig leven samen.
Ik kan je vertellen dat je voor mij geen gewone van de Veer bent maar een ruimteveer; een spaceshuttle
die buitenaards is en solitair superieur in zijn eigen baan om moeder aarde draait.
Gefeliciteerd!
Rini Wagtmans
p.s. En oh ja, je boeken heb ik ook bijna allemaal gelezen!
34 – Bert 60 jaar

Judith ken ik al jaren. Die kwam vaak wel twee keer in de week in mijn
restaurant eten.
Toen ze Bert leerde kennen veranderde dat. Prima natuurlijk, geluk gaat
voor. Het was namelijk zo, zei Judith, dat Bert liever televisie keek dan in
een restaurant zat. Kan ik me wel iets bij voorstellen, zeker als het je vak
is. Bovendien, zei ze, dat restaurant-eten is niet echt aan Bert besteed, die
houdt meer van een schnitzeltje. Maar toch heeft ze Bert een keer weten
mee te lokken naar mijn restaurant. Dat deed hij uit liefde voor Judith.
Dus deed ik ook iets liefdevols en heb ik hem een eenvoudig schnitzeltje
voorgezet. Met gebakken aardappeltjes. En veel worteltjes en doperwtjes,
om er een echt vandervalk-je van te maken. Bert vond het lekker, zei hij.
En daarna is het nog een gezellige avond geworden.
Bert nog vele jaren met Judith en nog vele borden op schoot!
Jean Beddington
Bert 60 jaar – 35

Eeeeeeehhhhhhhhhhhhhhhh jaaa jahaaaa Bert eeeeehhhhhhh kwajongen uuuuuuhhhhmmmmm
gééstig ennehhhhhh gezellig eeeeehhhhhh goeie regisseur ennnneeehhhhhh betrokken
ennehhhhh rustig ennehhhhh af en toe volkomen gestoord maarrehhh geinige schrijver ennnnnnn
lieve collega maaaarrreeehhhhh
ook een fijne vriend ennnn oooohhhhhh jaaaaaaa een vrouwenman pppfffffffffffff
af en toe wat afwezig maaaarrrr aandoenlijk lief ennehhhhhh heel veelzijdig ennehhhh
een alleskunner uuuuuhhhhhmmmmmm en altijd leuk om tegen te komen jaaaahaaaaaa
heerlijk om mee te werken ennnehhhhhhhh fijn gezelschap uuuuhhhhmmmm heel charmant
ennnnnnnnn attent
36 – Bert 60 jaar
Maar vooral ontzettend echt!
Proost op ’t leven, op jouw leven!
Zoen
Claire Dollée

Lieve Bert,
Bad-Ass Days
Wie mij een half jaar geleden had gevraagd naar de overeenkomst tussen
aambeien en anorexia had ik met een zo blanco mogelijke uitdrukking in
mijn ogen aangekeken. Wellicht dat ik na enige tijd had gegokt dat het
beide aandoeningen zijn waarbij je niet graag stil zit, maar veel verder dan
dat was ik niet gekomen..
Inmiddels ligt dat, dankzij jou, helemaal anders. ‘Je schrijft een boek over
anorexia? Dan heb ik nog wel iets voor je’.
Ter research, algemene kennis en de vermaak, ontving ik een exemplaar
van ‘Bad-Ass Days’.
Zo kon ik lezen hoe jij het had aangepakt toen je een boek schreef over een
persoonlijke medische kwestie. Gevat, grappig, maar de grote ongemakken
niet te kort doende.
En ik leerde je tot mijn plezier beter kennen (toegegeven, misschien her en
der net iets té goed).
Ik was en ben er erg blij mee.
Dank!
Veel liefs, Nine
Bert 60 jaar – 37

38 – Bert 60 jaar

Overal- en Altijdland
Als Beer jarig is dan gaat hij naar Overal-en Altijdland.
Wat zeg je nou? Heb je nog nooit van Overal- en Altijdland gehoord?
In Overal- en Altijdland schijnt altijd de zon. Tenzij je wilt dat het sneeuwt, dan sneeuwt het.
Als het sneeuwt gaat Orka skieën (of uh..slapen) en gaat Beer met een boekje op een terras zitten.
In Overal- en Altijdland kun je overal en altijd jezelf zijn. Tenzij je zin hebt iemand anders te zijn, dan doe je dat gewoon.
Orka en Beer zijn dan bijvoorbeeld ineens twee gekke buren op een camping (je kent het wel, haringproblematiek)
of een hele deftige mevrouw en meneer.
In O kun je altijd gewoon doen waar je zin in hebt. Heb je nergens zin in, dan doe je gewoon niks.
Orka maakt een schilderij en Beer schrijft een boek. Schrijven kan beer beregoed.
In Altijd- en Overalland heb je altijd sterren aan de hemel, iedere nacht, hele heldere sterren.
“Is de Grote Beer een broer van je, Beer?” wil Orka weten.
In Altijd- en Overalland is Beer altijd overal.
Precies zoals Beer dat graag heeft. Zonder diagonalen, gewoon observeren vanuit een plek.
Hiep hiep hoera Beer.
Geniet van Overal- en Altijdland.
Je weet wel.
Orka
Bert 60 jaar – 39

BLIJF MOMENT, JE BENT ZO MOOI
- door Natasja van Loon -
Eén anekdote over Bert?! Mijn god, ik kan dit boek wel in mijn eentje vullen en dan nog kom ik plaats
tekort. Dus Marc (red. Berts uitgever), als je ooit besluit de complete, onverbloemde biografie van Bert
achter de schermen uit te brengen, hoop ik dat je aan mij denkt. Mijn halve dagboek is gewijd aan mijn
mentor, beste vriend, droomstripper, veilige haven, psycholoog met de hamer, hoffotograaf. En dan nog
zijn alle anekdotes enkel momentopnames. Wat ook wel bij Berts motto past: ‘Blijf moment, je bent zo
mooi’. Niettemin zal ik een poging wagen om boven het moment uit te stijgen.
N.B. Alles wat er van mijn hand al over hem gepubliceerd is, laat ik erbuiten. Want als je één ding van
Bert leert, is het wel voortdurende vernieuwing.
2003: Het jaar van onze eerste ontmoeting. Ik ben net als tekstuele puinruimer ingehuurd voor de
persafdeling bij Veronica TV, waar Bert net als hoofd puinruiming is ingehuurd. Ik heb de grote man
nog niet ontmoet. Wel heb ik zijn woorden onder ogen gekregen, ik moet ze in de persmap verwerken.
In mijn loopbaan als ‘hired gun for tv’ heb ik dan al talloze kronkels van coryfeeën leesbaar gemaakt.
Zoiets als dit heb ik nog nooit gezien. De feniks nota bene. Hoe toepasselijk dat beeld voor Bert is, kan
ik dan nog niet vermoeden. ‘Wat is die Bert goed,’ zeg ik als de grote man achter mijn rug de afdeling
oploopt. Twee dagen later moet ik hem hebben voor informatie; ik loop net de afdeling op als ik hem
hoor zeggen: ‘Maar we hebben nu een goeie in Natasja’. Dat was de start van een mooie vriendschap.
Een van de kostbaarste in mijn leven.
2004: Onder auspiciën van Bert komt mijn debuut uit. Op mijn boekpresentatie wringt hij mijn speech
uit mijn verkrampte knuistjes. ‘Ik bewaar hem wel voor je.’ Hij begeleidt dan ook mijn moeders verhaal.
Tijdens het feestje moppert mijn vader dat ze het maar pas na zijn dood moet publiceren. ‘Wie denkt hij
dat hij is: Prins Bernhard?,’moppert Bert. Close enough. Kort daarvoor publiceerde hij Het Liefje van
Oranje. Mijn vriendin Sabine en ik zijn vriendinnen van Mabel Wisse Smit en Prins Bernhard eet mijn
moeders schnitzel.
2005: Het dreamteam – want mijn verhaal met Bert is ook het verhaal van mijn vriendin Sabine – heeft
een naam: we zijn Beer, Orka, Paarse Elf. Al wijd ik er een bibliotheek aan, de vriendschap ontsnapt aan
formulering. Dit is ook het jaar van mijn eerste Boekenbal met Bert. ‘Ik reken op jou voor verslag,’zegt
Bert als we de zalen doorkruisen. Ik maak er een novelle van: één avond in 45 pagina’s. ‘Jij kunt van
een wandelingetje van vijf minuten een verhaal maken dat twintig keer zo lang duurt om te lezen,’
constateert hij. Kort daarop geeft hij me een nieuwe bijnaam: De Tasrecorder.
2006: Ik ben in een muur gerend. Letterlijk. Nog diezelfde dag haalt Bert me op. Bij wijze van therapie
heeft hij een fotoshoot gepland. ‘Om je te laten zien hoe lelijk depressie maakt.’ De slimmerik speelt
het via mijn ijdelheid. Ik ben verwilderd en verhuild en heb een dikke knobbel op mijn voorhoofd.
Niettemin schiet de shoot haar doel voorbij: de foto’s zijn mooi op een manier die het persoonlijke
ontstijgt. Vele shoots zullen nog volgen, soms als model, soms als stilist, soms als belichter, soms als
fotograaf. Ik heb een mentor voor een nieuwe discipline.
40 – Bert 60 jaar

2007: Strips in Stereo, een combinatie van strips, muziek en live performances in Paradiso. Zo’n unieke
en eenmalige gebeurtenis die in feite een keerpunt is omdat er dan een patroon ontstaat dat de rest van
je leven zal bepalen. ‘Waarom heb je míj niet meegevraagd,’ zegt Bert op de vooravond. ‘Ik mag niks
met strips hebben, ik hou wél van Nederlandstalige muziek.’ Ik weet niet hoe snél ik de omissie moet
herstellen. Op de avond zelf stelt hij me aan iemand voor: ‘Natasja, dit is Merel, ze is striptekenares.
Merel, dit is Natasja, eigenlijk de enige echte stripkenner in ons gezelschap.’ Niet veel later zal ik hem
bedanken voor zijn geschenk: niet alleen de ideale geestverwant, maar ook de ideale creatieve partner.
Want Merel is mij en ik ben Merel. Het enige verschil zit in de vorm.
2008: De kentering van een huwelijk. Dat van mij om precies te zijn. Maar ook: het dreamteam op
maximale effectiviteit. Tijdens een wanhopig angstige vakantie is Beer de lijn naar huis en als we
thuiskomen heeft Orka crisisopvang geregeld. Het tij is (voor het moment) gekeerd. Toch moet ik
denken aan Berts oerboek. Hoe raar het is om op de vooravond van je huwelijk over de teloorgang van
een ander huwelijk te lezen, schreef ik er ooit in mijn debuut over.
2009: Op de vooravond van kerst heb ik een tijdelijke woning betrokken. Tussen kerst en oud en
nieuw arriveren Beer en Orka. Ze hebben champagne en borrelnootjes bij zich, we gooien de tafel
om, strooien nootjes rond en maken foto’s. Laatste zonder causaal verband, want ik zal in de jaren
die volgen nog heel wat woningen betrekken, maar alleen de foto’s zijn een vast onderdeel van de
Beer&Orkahuisbezoeken. In al die turbulentie zijn Beer en Orka rode draad, onveranderbaar in een
tijd waarin verandering de enige constante is. Dansende meisjes en Franse liedjes, met de man in de
vensterbank in de vensterbank. Geen huis van mij is thuis zonder Beer en Orka.
2010: De geschiedenis herhaalt zich – maar dan met nuanceverschillen. Het is weer zomer en we zitten
weer op het bordes van Berts huis in Muiden: Beer, Orka, Paarse Elf. Net als op de vooravond van mijn
huwelijk. Ik woon intussen tijdelijk bij Orka. We praten, lachen, dansen, zingen luid mee met Quincy’s
Je was alleen maar een verlangen. Het is Beer-Orka-muziek, geen Paarse Elf-muziek (Nederlandstalig?
Arrgh. Alleen bij hoge uitzondering.) Maar dit is onze soundtrack. Kort daarop zullen Merel en ik
optreden tijdens de TheaterStripNacht op het Noorderzon Festival, met een act die op drie manieren
complementair is: beeld, tekst, theater. Het is ons tweede optreden. Uiteraard geregisseerd door Bert.
2011: Bert ‘ik heb niks met strips’ speelt stripintendantje. En dat doet hij (uiteraard) goed. Een boek, een
wedstrijd, een tentoonstelling. Stripmagazine Zone 5300, waar ik inmiddels als redacteur aan verbonden
ben, heeft hem bij de kladden. Next step: publicatie van zijn korte verhalen. Nadat hij Orka en mij als
testpubliek voor zijn verjaardagsoptreden heeft ingezet, leest hij nog meer verhalen voor. Twee van
de vier ken ik al (het maakt de betovering er niet minder op), ik kan zelfs vertellen wanneer en onder
welke omstandigheden hij ze geschreven heeft. ‘Dat was je eerste oefening met magisch realisme kort
nadat ik je je eerste Murakami had gegeven, die tweede kwam daar weer uit voort en was je eerste
vingeroefening voor De smaak van Cornaille.’ Het geheugen van die vrouw, zegt hij tegen Orka. ‘Ja, je
hebt me zelf de naam Tasrecorder gegeven,’ zeg ik. En nomen et omen.
Slotwoord
Bert, lieve schat, ik ben blij dat je maar één keer zestig wordt. Stel je voor dat ik nog meer jaren in
momenten had moeten comprimeren, het volume van mijn tekst zou niet te overzien zijn! Elke uitspraak,
handeling, stembuiging en elk verhaal: er zijn gewoon te veel momenten waarvan ik wil dat ze blijven.
Voor altijd vastgelegd, gebeiteld in een stenen tafel. Ze zijn te mooi.
Bert 60 jaar – 41

Beste Bert.
Op maandag 26 februari 2001, ruim 10 jaar geleden dus, drukten wij elkaar voor de eerste
keer de hand. Jij als vermaard regisseur en ik als groentje in de tv-wereld. Tot en met juli 2006
mocht ik met je samenwerken bij Barend & Van Dorp, tot nu toe de mooiste tijd van mijn leven.
Wat jij niet weet is het volgende. Die ontmoeting in februari 2001 was niet de eerste keer dat
we elkaar zagen. We gaan even terug in de tijd.
In 1983 woont een familie, laten we hen de familie Ruijs noemen, in Wageningen. De
twee zonen, een tweeling, worden uitgenodigd om met hun ouders te gast te zijn in het
NCRV-programma Rondom 10. Op een middag wordt het programma, met als onderwerp
‘tweelingen’, opgenomen. Voor de opname wordt er in de NOS-kantine wat gedronken door de
gasten van het NCRV-programma. Maar zij zijn niet alleen, want wie zit ook in die kantine? Ad
Visser!
De 2 zonen gaan, gewapend met een pen en papier, naar Mr. Toppop voor een handtekening.
De sympathieke presentator gaat ook nog op de foto, wow!
Een paar jaar geleden bladerde ik door een album met jeugdfoto’s en zag de eerder
genoemde foto met Ad Visser. Maar wat blijkt? Niet alleen staan de zonen Ruijs en Ad Visser
op de foto. Op de achtergrond zit, achterover geleund, een man. Hij heeft een pijp in zijn
handen en glimlacht naar het tafereel dat zich afspeelt tussen Ad Visser en de tweeling. Als
8-jarige jongen wist ik niet wie die man was, maar nu wel. Je voelt hem aankomen: het was
Bert van der Veer!
In 1983 wist ik dus niet wie jij was, maar ik denk je nu een beetje te kennen. Toch weet ik niet
welk antwoord ik moet geven als mensen vragen: “Die Bert van der Veer, wat is zijn beroep
eigenlijk?”
Mogelijk weet jij ook niet welk beroep jij uitoefent. Daarom hieronder een rijtje antwoorden die
je in de toekomst kunt gebruiken.
- Tv-goeroe
- Tv-kenner
- Tv-recensent
- Tv-criticus
- Televisionair
- Televisieconnaisseur
- Televisiehistoricus
- Omroepman
- Omroepautoriteit
- Omroeparchivaris
- Kijkcijferspecialist
- Kijkcijfercoryfee
- Mediapaus
- Mediadinosauriër
- Mediadeskundige
- Media-expert
42 – Bert 60 jaar

Maar beste Bert, je bent, en was de afgelopen 60 jaar, natuurlijk ook:
- Gereformeerde bakkerszoon
- Dagbladjournalist
- Columnist
- Schrijver
- Brildrager
- Tv-bedenker
- Regisseur
- Programmadirecteur
- Geschiedschrijver
- Eindredacteur
- Tekstschrijver
- Pijproker
- Koppelaar van Carlo & Irene
- Zenderbaas
- Creative director
- Paëlla-eter
- Adviseur
- Programmaschemabouwer
- Telefoonhater
- Uitgever
- Talentontdekker (oa. Reinout Oerlemans, Beau van Erven Dorens
- Programmamaker
- Winnaar Nipkowschijf en Gouden Televizier-Ring
- Coach
- Blogger
- Medisch geval
- Jurylid
- Ervaren rot in het tv-vak
- Pendraai-acrobaat
- Twitteraar
- Boekenworm
- Wielerfan
- Vrouwenliefhebber
- Echtgenoot
- Minnaar
- Danser
- Geliefde
- Vader
- Vriend
Maar bovenal ben je een vriendelijke, vakbekwame en lieve collega!
Ik wens jou, Judith, je familie en vrienden een mooie avond toe!
En Bert…. Dans vanavond! Dans zoals alleen jij dat kan.
Christo
Bert 60 jaar – 43

Jeetje Bert,
Alweer 20 jaar geleden... Dozen met foto’s; zwart/wit, kleur en ook nog dia’s.
Het digitale tijdperk was er niet. Nu is er zoal : JPEG/JFIF, Exif, TIFF, RAW, PNG, GIF, BMP en
nog vele andere. Leve het digitale tijdperk.
In ‘60 jaar Televisie in Nederland’ is te zien dat het gelukt is met de plaatjes!
In alles wat we samen hebben gedaan, is naast ‘Tineke’ en de Modespecial Israël (fijn dat ik
mee mocht naar Schiphol...), het bovenstaande boek mij het meest bij gebleven. Dank!!
Tja... (even jouw aanhef lenen) ‘Is Nog Steeds Iets Leuks Vanavond’? Altijd! Al dan niet op de
buis, gelukkig zit er een knop op...
Gefeliciteerd met 60 jaar Bert.
Graag in GOEDE GEZONDHEID op naar de komende Jaren!
David
44 – Bert 60 jaar

Some things never change
Zestig jaar televisie, zestig jaar Bert van der Veer. Dat kan geen toeval zijn. Er zijn vast en zeker meer
mensen die de analogie tussen beide geboortes hebben opgemerkt. Want iedereen weet: Bert is televisie,
televisie is Bert. Een twee-eenheid! Het enige verschil is dat televisie in de afgelopen zestig jaar
onherkenbaar is veranderd en Bert niet.
Some things never change, zoals Bert dus. Ik me niet voorstellen dat hij ooit anders is geweest, zelfs niet
als baby. Ziet u het voor u? Vader en moeder Van der Veer over de wieg gebogen en daar ligt Bertje.
Mèt bril, mèt pijp, mèt lok! Dat was 15 maart 1951. Een kleine zeven maanden later zond de NTS het
eerste televisieprogramma van Nederland uit: een filmpje over de fabricage van beiaardklokken…
Wedden dat Bert toen al dacht dat het beter kon?
Kleine Bert werd een groot televisiemaker. Veel talent, veel flair, veel aanzien. Tijdens onze eerste
kennismaking, bij Countdown, was ik dan ook behoorlijk geïntimideerd. Ik kwam nog maar net kijken,
Bert zat al in de voorhoede. Zijn naam werd met eerbied uitgesproken. Ja, laat ik het maar eerlijk
zeggen: voor Hilversumse beginnelingen als ik was Bert ‘god’. De bewondering van toen is gebleven,
al werd het natuurlijk wel iets minder devoot. Want gaandeweg zag je dat zelfs de grote Bert van der
Veer sterfelijke trekjes vertoonde. Kortom, ‘god’ werd een collega. En op een gegeven moment ook een
opdrachtgever, als programmadirecteur bij RTL.
Onze rolverdeling veranderde. Bert was buying, ik selling. Verschillende vertrekpunten, maar altijd met
precies hetzelfde doel: het allerbeste programma maken! Dát deed zijn keteltje fluiten. Als hij het in een
format zag zitten, was de deal al bijna beklonken. Dan belde hij later op: ‘we gaan het nu wel doen, maar
wat kost het eigenlijk?’ Mooie tijden, mooie herinneringen. En die zijn gelukkig nog lang niet voorbij!
Onze samenwerking duurt voort; met de regie van ‘Vijf jaar later’ bijvoorbeeld en ook met nieuwe
projecten, op tv en daarbuiten.
Ja, Bert blijft nog wel even in de buurt. En dat is goed nieuws! Niet alleen voor mij of Endemol, maar
voor de gehele beroepsgroep. Bert is immers uitgegroeid tot één van de prominentste cultuurdragers
van onze industrie. Observator en commentator. Iemand die de volle breedte van het mediaspectrum
beheerst; de knikkers van de commerciëlen, de diepte van het publieke debat…, het maakt hem niet uit.
Bert weet hoe het werkt. En wat mij betreft blijft dat nog zestig jaar zo. Some things never change..
Peter Adrichem,
Algemeen Directeur
Endemol Nederland Media Group
Bert 60 jaar – 45

Lieve Bert,
Mijn herinneringen aan jou gaan heel erg ver terug en het zijn er vele!! Degene die me
het meest is bijgebleven, is echt iets wat alleen jij en ik weten! Toen ik door een jaloerse
echtgenote bijna in elkaar was geslagen (gelukkig beperkte het zich tot mijn inboedel)
kwam jij me halen en troosten. Ik mocht bij jou op zolder slapen omdat mijn eigen bed nat
was van het water uit de bloemenvaas die ze had omgekieperd…. Tja, die bloemen waren
ook van haar man geweest!! Deze scene zou niet misstaan in Gooische Vrouwen
Kortom, je bent een trouwe, oprechte en zeer bijzondere vriend, tot de dood ons scheidt.
Liefs,
Marijke
Lieve Bert,
Helaas delen wij geen natte bedgeheimen met elkaar..maar wat ik nooit
zal vergeten (en Marijk ook niet trouwens), is dat jij één van de eerste was
die gelooft heeft in ons productiebedrijf! Jij kwam immers met al jouw
goede ideeën bijna vanaf dag 1 bij de blonde meisjes van Mas…..
En kijk nou maar wat daar allemaal aan leuke en mooie televisie uit
voort is gekomen!!
Je zou ook kunnen zeggen “We zijn een briljant trio” en we hopen dat we
dit nog heel lang blijven.
Dikke kus jongeman,
Van één van de twee ‘blonde meisjes van Mas’,
Jenny
46 – Bert 60 jaar

Lieve Bert,
Wat een feest dat wij bij dit bijzondere moment in jouw leven zijn! Over de leeftijd
gaan we het niet hebben, maar wel over de persoon: Bert v.d. Veer!!
Als wij aan bert denken, denken wij aan een warme bijzondere man, niet snel uit
het veld te slaan, observerend, knuffelend, creatief en loopt graag subtiel weg uit
vergaderingen als er wat hem betreft ‘genoeg gezegd is’J!!
Jij blijft je toch maar staande houden tussen zo’n kippenhok van vrouwen bij
masmediaJ
We zijn dol op je lieve bert, maak er de komende vele jaren nog een feestje van!
Dikke kus,
Eva & Miran
Bert 60 jaar – 47

Lieve Bert,
Zestig.
Van die zestig jaren ken ik je er ruim zeven. Zeven bijzondere jaren.
Na onze eerste korte ontmoeting op de bruiloft van N en W, zagen wij elkaar enkele maanden
later op het Spui. Vier meisjes, en Bert. Jij schreef een gedicht naar aanleiding van die avond.
De grote tv-regisseur was ook in staat buiten het beeld precies de kern te raken. En dat na één
avond.
Ik heb je de afgelopen jaren leren kennen als een uniek mens, getalenteerd en intelligent, maar
daarnaast buitengewoon lief. Zonder moeite ving jij mij samen met N midden in de nacht op
in de bar van het Hilton, na mijn zoveelste ruzie met gelukkig inmiddels al weer wat jaren mijn
ex...
Zoveel hebben we elkaar in de loop der jaren niet gezien, de ontmoetingen waren echter altijd
speciaal. Ik kan best nog wel wat regels vullen met anekdotes, herinneringen en onze wederzijdse
haat voor vlees dat er uit ziet als dier, maar dat doe ik niet. Waar het om gaat lieve Bert, is dat
je vandaag zestig bent geworden en dat hebt bereikt zonder een oude man te worden.
Dank dat ik ook deze avond mag toevoegen aan onze reeks bijzondere avonden. Van harte gefeliciteerd!
Heel veel liefs en een kus,
Claudia
48 – Bert 60 jaar

Anekdote Bert.
Aan het eind van ieder seizoen Pauw & Witteman vertelt Bert een geweldig verhaal. Over
hoe het seizoen is geweest. Hij blikt terug op memorabele gesprekken en herinnert ons
aan successen en missers. Zonder presentatoren en redacteuren en zichzelf te sparen
en doorspekt met veel humor. In mei 2010 deed hij wat anders, hij zong een lied. Op de
melodie van ‘Er is leven na de dood’ van Freek de Jonge. Het viel me op dat hij nerveus
was, zijn handen trilde terwijl hij de tekst van het papier las. Dat verbaasde me. Ik vond
het ook aandoenlijk. Ik had dat helemaal niet verwacht van iemand met zo’n staat van
dienst als Bert. Dat hij nog zenuwachtig was om zoiets te doen. Bert zal geen Grammy
winnen met zijn zangkunsten, maar hij doet het wel! Het was een prachtig en humoristisch
lied, muzikaal begeleid op gitaar door Jurgen. Benieuwd wat hij dit seizoen gaat doen…
Nicole de Haan
[! VARA Radio 1 ‘De Gids.FM’
Tel: 035 - 671 12 78
Mob: 06 - 418 593 31
E:nicole.de.haan@vara.nl
Bert 60 jaar – 49

Vakidioot
De precieze tijd en plaats van onze eerste ontmoeting is mij inmiddels ontschoten – ik word ten slotte ook
al een oudere man – maar gelukkig kunnen archieven niet liegen, zeker niet als ze van inmiddels vergeeld
papier zijn. In de lente van 2003 waren we allebei opeens te gast als tv-deskundoloog… bij elkaar.
Op maandagmorgen 14 april om 11.00 uur was ik uitgenodigd om ‘auditie’ doen bij Menno Buch als
vaste tv-analyticus in de talkshow Nightclub, naast het veelgeprezen Webcamgirls het dagelijkse
paradepaardje waarmee jij het roemruchte Veronica weer op de tv-kaart van Nederland ging zetten.
Het werd een prettig gesprek, voor zover mogelijk in een zo korte tijd. Want binnen zeven minuten
riep Menno, op een nóg iets aimabeler toon dan gebruikelijk, dat hij de “Martin Ros van de televisie!”
had gevonden: iemand die, (veel te) snel maar overenthousiast en niet geheel zonder enige kennis
van zaken eindeloos en ononderbroken voort brabbelend de nieuwste tv-creaties van infotainend
commentaar kon voorzien. Een groter compliment leek mij nauwelijks denkbaar.
Bijkomend voordeel van dit bijbaantje was dat ik zo de kans kreeg zijn baas, die direct na de uitzending
altijd als een ware pater familias tussen het nog nababbelende volk door ijsbeerde, voor een gastcollege
van mijn net nieuwe propedeusevak “Oriëntatie televisie” uit te nodigen. Zou hij daar wellicht iets voor
voelen?
Aldus geschiedde: in juni kondigde ik voor een stampvolle grote zaal in de Oudemanhuispoort de man
aan die het spetterende slotakkoord zou komen verzorgen van hun eerste introductie in de wondere
tv-wereld, nu eens niet vanuit de droge theorie zoals in de colleges daarvoor maar juist vanuit het
hart van de spannende praktijk ervan: “Hier is Mister TV Nederland!” De eerstejaars hingen aan je
lippen om aan de hand van een eindeloze stroom even hilarische als inzichtelijke anekdotes te horen
waarom… ze na hun studie misschien toch echt niet die al even glitterende en glamoureuze als vuige
en voze televisiewereld in zouden moeten willen. Zo stil als ‘t was tijdens het college, zo onrustig werd
‘t erna onder de nog onbedorven Media en Cultuur-studenten: het gesprek van de dagen en weken die
volgden.
Op een geheel andere manier gold dat ook voor Veronica. Maar ondanks de vuige en voze beelden die je
met vaardige hand door de avond heen drapeerde rondom het lang niet altijd onverdienstelijke Nightclub,
wist het grote publiek de zender nooit te vinden, en was het al afgelopen nog voordat het begon.
Maar niet vóór de vrolijke anekdote waar deze pijnlijke episode naartoe werkt. In de weken die
mij gegeven waren wervelde ik door alle mogelijke actuele mediazaken: van Patty’s posse tot de
radiofrequenties, van Beau’s nieuwe talkshow tot Masterplan, van de eerste Idols tot… van al die dingen
die allang vergeten zijn of juist vandaag nog even actueel als over nog eens twintig jaar. Zoals? Aan het
einde van weer zo’n avond liet je mij, op een nét iets hogere toon dan gebruikelijk, weten dat de door
mij besproken itempjes ”heel geinig” waren. Om daar, nauwelijks hoorbaar, quasi-terloops aan toe te
voegen: “Alleen dat van die omroepbladen en programmagegevens, dat interesseert echt geen kijker.”
Een vernietigender oordeel leek mij nauwelijks denkbaar.
In de jaren die volgden was je er elk voorjaar, later winter, weer om onze eerstejaars in te wijden in
de wereld achter de schermen van het beeld. Het beeld waar ze zo’n groot deel van hun jeugd voor
hadden doorgebracht, en dat ze zo zeer had geïntrigeerd dat ze er uiteindelijk zelfs hun studiekeuze
door hadden laten bepalen. Toen in 2008 het vak “Oriëntatie televisie” verdween kwam er een einde aan
je colleges – een passend einde: het vak kon en mocht niet zonder jou als klap op de vuurpijl aan het
einde. En, zo wist ik na het voorval hierboven: ik kon er ook zelf altijd nog weer wat van je bijleren.
Zoals dat elk verhaal een clou moet hebben: een motto, een moraal, desnoods een enkel
‘leermomentje’. Dus: pas later, tijdens één van die colleges, ben ik erin geslaagd om mijzelf met deze
illusie gerust te stellen. Geen kijker was in alles over de tv-wereld geïnteresseerd – geen kíjker, behalve
Ons Soort Mensen. Je opmerking was dus feitelijk niets anders dan ‘n compliment, een bevestiging dat
ook ik nu tot het selecte gezelschap beroepsgedeformeerde tv-vakidioten kon worden gerekend die dat
wél was. En dat volgens “Mister TV Nederland” zelf. Is er een groter compliment denkbaar?
Maarten Reesink
50 – Bert 60 jaar

Exclusieve personal training
STUDIO 8
Speciaal dossier (vertrouwelijk) van Bert van der Veer
Leeftijd : 60
Lengte : 1.93
Gewicht : 98,2 kg
Vetpercentage : 25,4
Vochtpercentage : 49,2
Buikvet : 12
Bloeddruk : 124/85
Lokaties:
Jacqueline’s Body Line Bussum (Squash & Wellness)
JBL Bussum (De Gezonde Zaak)
One 2 Sport Personal Naarden (De Lunet)
PT Studio 8 Huizen NH
PT Studio 8 Muiden (Sluis 8)
Sportactiviteiten:
- Fitness/krachttraining
- Steps
- Cardio Training
- Fietsen / rondje Muiderberg
. gemiddelde hartslag 99
. maximale hartslag na sprint 128
. calorieverbruik 324
Bezienswaardigheden tijdens de workouts:
- Vrouwen tijdens het fitness
- Vrouwen tijdens steps
- Vrouwen tijdens cardio
- Ganzen (of iets anders met een snavel, vleugels en veren) en bomen (of
zo ) tijdens het fietsen
Gespreksonderwerpen:
- Vrouwen
- Relaties
- Werk
- TV
- Boeken
Bert:
Eén van mijn favoriete “klanten”, trouw (al meer dan 11 jaar!), super gezellig,
vol nieuws, openhartig, volgzaam (en ik hem bij de laatste sprint), humoristisch,
lief, aandachtig, attent (waar zou ik anders moeten parkeren), altijd in voor een
massage, fietsfanaat in hart en nieren voor de tv en door regen en (tegen)-wind
() en vooral zichzelf!
www.ptstudio8.nl
Zwaardklamp 8 1271 GK Huizen NH (achter de Kalkovens)
E-mail: ptstudio8@kpnmail.nl telefoon 06-19866807
K.v.K. Hilversum 32052213 ING 25.45.431 BTW nr NL001695.05.406.B.01
Bert 60 jaar – 51

52 – Bert 60 jaar

Bert 60 jaar – 53

54 – Bert 60 jaar
100% Bert.
Een beetje vreemd, een beetje raar.
Bert is een apart exemplaar.
Mediagoeroe in hart en ziel.
Bestiert hij medialand met enig sex-apeal.
Televisie is helemaal zijn ding.
We zitten te wachten op nog een gouden televisier-ring!
Knorrig loopt hij soms in het rond.
En af en toe een grote mopperkont.
Maar gelukkig hebben we er maar een.
Zoals Bert is er geen een!
Wilma Zonderland

The scent of a man,
en hij brengt nog steeds een big smile op mijn gezicht,
happy birthday, sweet!
Kathleen
Bert 60 jaar – 55

56 – Bert 60 jaar

VOOR MIJN BERT
‘BERT DOET ZIJN HANDJES SAMEN,
HIJ DOET ZIJN OOGJES DICHT..
EN BID DAT NA HET AMEN,
ZIJN GEHAKTBAL ER NOG LIGT’
‘...zo zag bert een cursus ‘stop met roken’,
hij heeft er veel van opgestoken...’
‘ruim het maar af ober, bert is klaar’
‘heeft het gesmaakt?’
‘oh ja heel even maar’
MET LIEFDE VAN JE MEISJE,
JUDITH
Bert 60 jaar – 57

Bert van der Veer
Ik neem u mee naar de wereld van Barend en Van Dorp. De legendarische talkshow. Late night
glamour op de glinsterende buis. Ik was de sidekick. Ik zeg dat met trots. Barend en Van Dorp!
Ik heb de sterren en politici gezien en gesproken, een voor een, man en vrouw: Harry van
Bommel, Jacques Herb (Manuela), Pia Douwes, Hella Vaute, Lousewies van der Laan. Hoewel
we dat niet zo voelden, waren wij, de drie presentatoren, ook sterren. Tenminste, dat wilden
de gasten zo. Een voor mij persoonlijk mooi moment was de komst van Rita Verdonk naar de
studio. Het was haar eerste grote televisieoptreden. Rita had met de hele familie een weekend
in de Ardennen geoefend, een neef speelde de rol van ondergetekende. De vrouw sloeg zich er
goed doorheen. Na afloop drukte ze me haar mobiele telefoon in de hand: of ik even met haar
vader wilde spreken, hij was om twaalf uur jarig.
Het waren de gloriedagen van Barend en Van Dorp. Henk kwam op de fiets naar de studio, Frits
belde als een bezetene met zijn drie mobieltjes en las ondertussen de avondkrant nog gauw, de
sidekick ontving de gasten en stelde ze op hun gemak.
De glamour van het programma was regisseur Bert van der Veer.
Hij wist als enige van het team om te gaan met de roem. Colbertjasje los over de schouders,
armen uit de mouwen, lange sjaal om de nek, vanuit een zekere hoogte vakkundig het
toegestroomde publiek inspecterend.
We hebben de show jarenlang opgenomen in Kerkelanden. Jammer. Kerkelanden was
geen omgeving voor Bert. Hij gedijde aan de Côte d’Azur in Roquebrune, aan het strand
van Portugal, bij de uitzendingen van Villa BvD. Onvergetelijk is zijn entree op de set.
Onnadrukkelijk, bescheiden, zwijgend. En daardoor magistraal. Was het de pijp? De foulard?
Zijn hele uitstraling? Overal vrouwen.
Bert van der Veer bezit de aangeboren rust van de man die weet waar de knoppen zitten en
wanneer je ze moet indrukken. Nooit paniek in de tent, altijd meester van de situatie. Bert van
der Veer is televisie. Hij weet er als afgestudeerd wetenschapper niet alleen alles van en hij
heeft, wanneer hij zelf ergens gast is, de zeldzame allure van de spreker die de aandacht trekt
met ter zake doende opmerkingen.
Van der Veer ziet eruit als een ouderwetse Sherlock Holmes, maar hij is rock ’n roll. Ik heb één
keer wat moeite met zijn positie gehad. Bert was opeens programmadirecteur van RTL en moest
in die functie de onderhandelingen over de contracten doen. Afspraak in hotel Jan Tabak.
Bert zat met het colbert over de schouders aan de lunch. We spraken over voetbal, schaatsen en
Monica Bertolucci. Ik herinner me niet meer wanneer het contract ter sprake kwam. Het kwam
tussen neus en lippen door, ongemerkt, onbelangrijk eigenlijk, die overeenkomst.
We waren het als vanzelfsprekend eens, ik weet niet meer wie daar nou handig of dom was en
wie niet. Het maakte ons niet uit. Het gaat om de show van het leven. Leve Bert van der Veer.
Jan Mulder
58 – Bert 60 jaar

ach ja Bert. We wilden bij rtL iets doen aan het monopolie van de NOS bij grote sportevenementen.
We hadden in 1996 al eens met een dubbeldekker door engeland gereisd om rond het eK een
alternatief te bieden voor de NOS. We hadden geen accreditatie, geen rechten, maar wel een NOS
die zo vriendelijk was ons zelfs te verbieden beelden te schieten van de training. Gelukkig was daar
bondscoach Guus Hiddink, die onze dubbeldekker toeliet op het terrein naast het spelershotel. Spelers
en coach bezochten ons, Henk van Dorp, mij en onze nieuwe gast jan Mulder. en plots waren daar
ook de noodzakelijke kijkers op een onmogelijk uur, zeven uur ’s avonds. We hadden de smaak te
pakken, vroegen jan of hij niet vaste gast wilde zijn bij ons toen nog wekelijkse sportprogramma. eind
1997, kort nadat Nederland zich had geplaatst voor het WK in Frankrijk, overlegden Henk en ik in het
geheim met Guus Hiddink en zijn staf over een plan dagelijks late night te gaan uitzenden in de buurt
van het Nederlands elftal. Het rtL nieuws zag het niet zitten, om het eufemistisch uit te drukken. en
helaas, programmadirecteur had geen apart budget. Maar we hadden een algemeen directeur die
meer had met literatuur dan met lectuur, die hield van informatie en van Henk en mij. Kort samengevat
raakte hij enthousiast over ons plan. Ga verder met voorbereiden, zei Pieter Porsius ons, ik regel het
bij rtL. Wij boekten een Mediterraan pleintje vlak bij het hotel van het Nederlands elftal, hij boekte
programmadirecteur Bert van der Veer en hoofdredacteur nieuws rick rensen. Hoe, weten we niet,
maar het budget kwam er. Na een week roquebrune belde Bert met het verzoek of hij mocht komen
regisseren. Bert werd deel van het team. terug in Nederland broedden we op een dagelijkse algemene
late night show. Henk en ik waren uitgekeken op sport alleen. De programmadirecteur (Bert) zag het
zitten, de hoofdredacteur nieuws en vele anderen niet. Binnen een half jaar zouden we zijn uitgepraat,
volgens de nieuwsgoeroes. Weer was het Pieter Porsius die zei, dit keer tegen Bert en ons: ik maak
budget vrij. We begonnen drie keer in de week, maar trokken geen kijkers. Bert voelde de druk de
stekker uit het programma te trekken, zei hij ons in een gesprek in een cafe in Baarn. Onze steun
Porsius werd ontslagen, de reclameman Dick van der Graaf volgde hem op. Bert werd ontslagen, Leo
van der Goot volgde hem op. Het was gebeurd met ons, dachten we. Bert was boos en radeloos, wij
eisten dat Bert ons, nu tegen betaling, mocht blijven regisseren. Kansloos, zei Bert. Maar in het eerste
kennismakingsgesprek met de nieuwe leiding stemden ze in met ons verzoek. Bert mocht blijven
regisseren, tot zijn eigen verbazing. Barend&Vandorp kreeg een tweede reclameblok, sloeg aan en
stond in de nadrukkelijke belangstelling van de publieke omroep. Wij bleven, maar Bert vertrok. tegen
ons advies en tot ons verdriet. Hij werd de grote baas van de nieuwe zender Veroncia en kreeg het
imago van baas van een veredelde pornozender. Het avontuur eindigde in mineur en Bert werd paria.
Hij solliciteerde naar verschillende functies, maar ja, wie wilde de ex-baas van dat ranzige Veronica. Leo
en Dick waren minder moralistisch, laat staan rancuneus. Bert zat in de problemen, wij hadden al drie
regisseurs. De actie ‘red Bert’ verdient van onze kant niet de schoonheidsprijs. De rest is geschiedenis,
want de actie ‘red Bert’ slaagde. Hij keerde tot zijn geluk en ons genoegen terug als regisseur van
Barend&VanDorp en VillaBvD en heet nu televisiegoeroe van Nederland. ach ja, Bert.
Frits Barend
Bert 60 jaar – 59

De Nederlandse televisie heeft bijzondere talenten en ‘ characters’
voortgebracht. Een daarvan is Bert van der Veer. Zijn liefde en kennis van het
televisievak en zijn behoefte om televisie te analyseren en via zijn pen van
commentaar te voorzien, zijn gegroeid van irritant naar inhoudelijk bijzonder.
Zijn mening is er een om rekening mee te houden.
60 – Bert 60 jaar
Joop van den Ende

Van harte televisie Meneer, ik hoop dat we nog
lang van je bijzondere ziel mogen genieten!
joan-Mary
Bert 60 jaar – 61

Lieve Bert,
22 jaar geleden studeerde ik af. Ik, had Rechten gedaan en wist
voor mijn toekomst maar 1 ding zeker en dat was dat het NIETS
met Rechten te maken mocht hebben. Dus leek televisie me wel
leuk om eens te proberen en gelukkig had ik een nuttig contact
die me bij Joop van den Ende producties wist binnen te loodsen;
ik mocht een stage van 2 maanden lopen voor de fantastische
beloning van 250 gulden per maand!
Het was duidelijk dat ze bij Joop geen raad met me wisten en,
waarschijnlijk omdat iedereen anders in het pand had bedankt
voor de eer, kreeg Bert mij in zijn mik gestopt. Verzin er maar iets
leuks voor; over 2 maanden zijn we er weer vanaf...
Op mijn eerste werkdag moesten we naar de studio komen want
Joop zou daar iets geweldigs gaan onthullen; dat bleek het TV
10 plan te zijn. Het leek toen in ieder geval iets heel erg moois....
Ik kreeg de geweldige taak van Bert om voor een nieuw voor
TV 10 te produceren programma, te presenteren door rising
Star Jan van Hes, genaamd ‘Raar maar waar” dagelijks een
stuk of 30 sufferdjes door te lezen op zoek naar rare, maar
ware verhalen. Die verhalen moest ik vervolgens uitknippen
en kopieren. Dus daar stond ik, met pikzwarte handen van de
kranteninkt, dag na dag achter het kopieerapparaat. Maar ik keek
mijn ogen uit en vond het allemaal even prachtig. Af en toe kwam
Bert een praatje met me maken en zo leerden we elkaar iets
beter kennen.
Na 2 maanden mocht ik bij Bert op kantoor komen: hij wilde mij
wel in het team van Henny Huisman hebben! Ik was zooooo blij!
Op mijn allereerste redactievergadering met het Surprise Show
team introduceerde Bert mij iets minder gelukkig bij Henny:
“Henny, dit is Lydia, zij is juriste en zij gaat redactie voor de
Surprise Show doen”. Waarop Henny ging staan en wijzend
op mij, met iedereen erbij, tegen jou zei: “Bert, het kan best
een aardig meisje zijn, maar wat moet ik met een jurist? Ik heb
iemand nodig die een vriend van het volk is”. Een pijnlijke maar
leerzame les voor mij: televisiemaken is vriend van het volk
zijn en niet met je academische titel op een elitaire wolk blijven
drijven.
62 – Bert 60 jaar

Daarna was ik jarenlang onder jouw eindredacteurschap aan het
werk; wat kon je een slavendrijver zijn maar wat heb ik veel van
je geleerd. “wat zegt je eerste gevoel, bij twijfel niet doen, wat
vindt Mien met de bloemetjesjurk ervan, ga maar weer terug, dit
is niet goed genoeg, etc, etc”. En wat was ik altijd blij dat ik voor
jou en niet andere teams met andere leid(st)ers werkte want jij
was gewoon een ontzettend lief mens. Dat vonden alle vrouwen
die voor jou werkten en al snel riepen wij onszelf uit tot ‘Bert’s
angels” in het pand.
Omdat het TV 10 verhaal op een groot drama uitliep zocht ik
naar een andere baan. Die kreeg ik en met lood in mijn schoenen
moest ik het jou vertellen dat ik wegging voordat ik zelf ontslagen
zou worden. Je keek me aan, lurkend aan je pijp en zei:’het is
nooit leuk voor een vader om te horen dat zijn kind uit huis gaat
maar don’t worry, als de zaken hier weer goed gaan weet ik je te
vinden” Een jaar later zat ik weer bij je in je team.
Je hebt mij alle kansen gegeven, ontzettend veel zelfvertrouwen
gegeven, heel veel gezelligheid ook o.a. aan de bar met jouw
kopstootje met cashwin nootjes en ik kon het vak echt onder de
knie krijgen.
De jaren verstreken, we zijn allebei een andere kant op gegaan
en ik ben na het krijgen van mijn 4e kind en een verhuizing naar
Amerika, gestopt met televisiemaken. Dat was achteraf gezien
niet zo verstandig want het televisievak is een virus dat je lijf
nooit meer verlaat. Een ander vak is eigenlijk niet meer mogelijk.
En dus, na 6 jaar afwezigheid was ik dolblij om weer terug te
kunnen komen en tot mijn grote blijdschap weer bij een door jou
bedachte formule: Korenslag! Alsof er nooit iets was veranderd
werkten we weer samen.
We zijn inmiddels 22 jaar verder en nog steeds kruisen onze
paden zich af en toe. Ik werk nog steeds met heel veel plezier
en passie voor televisieprogramma’s en ik verdien er nog steeds
mijn eigen geld mee. Bert, je hebt me ooit liefdevol onder je
hoede genomen en verzorgd, bestraft, aangemoedigd, zodat ik
kon groeien. Daarom ben en blijf jij mijn televiesiepapa!!!
Nog heeel veel gelukkige, gezonde jaren toegewenst!
Lydia Kriek
Bert 60 jaar – 63

OOM: “ Uitspraak: om de -woord (mannelijk) ooms Zelfst. Naamw. broer van je vader
of moeder, of de man van de zuster van je vader of moeder “
Ik ken geen oom die zo on-oom is als jij:
- Omen noem je oom, ik noem je Bert
- Omen horen op verjaardagen te komen
- Omen gaan niet naar de Parade/cafe´s/hippe restaurants, omen horen
überhaupt niet uit te gaan
- Omen gaan wel in bad, maar niet op tv met hun vriendin
- Omen spelen spelletjes als “mens erger je niet”, en geen detective met JvD in
de hoofdrol
- Omen stelen geen toiletrollen uit restaurants
- Omen zitten niet op facebook en hebben meer vrienden dan ik
- Omen staan niet in roddelbladen
- Omen zijn een beetje saai en suf en proberen niet meer hippig te zijn
En toch hou ik van je!
64 – Bert 60 jaar
Gefeliciteerd en een kus je favoriete nichtje!
X Lisanne

Opkijken...
Is toch wel iets wat ik altijd deed (doe) bij Bert.
Hij liet mij toch maar mooi naar beneden lopen om Henny Huisman een handje te geven, terwijl de hele
klas op de tribunes zat. Of zijn auto, die had een soort van cijferslot op de deur, tsja als jong, autogek
mannetje vind je dat prachtig. Later kwam nog het mooie huis en zwembad.
Weer een paar jaar later waren daar de vrouwen, een player noemde ik hem. (noemde hoor Juud)
Ook al zie ik hem niet wekelijks, of zelfs niet maandelijks, toch kan je rekenen op een lief mailtje als
dingen even tegen zitten. Ook als ik bij hem ben bespreken wij van alles, vrouwen, tv en ga maar door.
Bert, eigenlijk ben jij mijn enige oom. En ik had mij geen betere kunnen wensen!
Michiel
Bert 60 jaar – 65

DE EEUWIGE REGISSEUR
Lieve Lieve Bert,
Bert is niet een gewone vriend maar telt echt dubbel, daarom is 1 keer nooit genoeg voor Bert.
Hij is niet alleen mijn dierbare collega maar nog meer een hele dierbare vriend.
Bert als regisseur en ik als opnameleider is de taakverdeling, we begrijpen elkaar met 1 woord
en dat hoort ook bij Bert, niet te veel intercom verkeer en gedoe, maar wel gezelligheid met de
pijp in de mond, zoals we allemaal Bert kennen.
Heerlijk om zo met elkaar te werken en te begrijpen wat we van elkaar verlangen en als je Bert
begrijpt dan werk je in de hemel, heerlijk rustig, vakmanschap en lol.
Dat doen we al vele jaren met elkaar en daar is een hechte vriendschap uitgegroeid.
Ik heb al enkele jaren kanker en Bert sleept me daar al vele jaren doorheen, hij gaat mee
naar de gesprekken met de artsen in het ziekenhuis want Bert houdt van duidelijkheid en een
vriendin van mij gaat mee als ik onderzoeken of een operatie heb.
Zo was er ook weer een moment dat ik erg slecht in het ziekenhuis lag na een zware operatie
en Bert waakte over de rust in mijn kamer.
Het moest wel leuk gemaakt worden op onze manier, ik lag daar alleen maar en kon niets
dus Bert had iets bedacht, we maken een weblog en iedereen kan zo volgen hoe Annemieke
hersteld en of er een soap afspeelt in de VU.
Er mochten ook gastschrijvers komen op het weblog waaronder Frits Barend maar Bert was
toch wel de hoofdschrijver en hij besloot of er een gastschrijver mocht komen en of die dan
ook nog wel goed genoeg was.
Zo hield Bert iedereen netjes op de hoogte wat er in de VU gebeurde, hoe mijn herstel ging,
soms gooide hij er een overstuur geraakte vriendin uit die niet meer stopte met huilen omdat
ze dacht dat ik dood ging, ik heb Bert nog nooit zo kwaad gezien by the way, hoe zwaar het
allemaal was en tussen de regels door kon ik ook lezen hoe moeilijk hij het had om mij zo te
zien lijden.
Bert hield ALLES in de gaten zo ook de artsen en de verpleging waar hij ook over begon te
schrijven, na een paar dagen hadden de artsen dat ook in de gaten en die gingen ook het
weblog lezen.
Bert bedacht bijnamen voor iedere verpleegster/verpleger en artsen, dan werd het pas echt
leuk.
Zo hadden we de rooie, die ik deze keer voor het eerst in mijn leven niet was maar
verpleegster Marieke, ik was inmiddels omgedoopt tot Pipi, ( zo word ik trouwens nog steeds
genoemd door Bert zelfs door de intercom als we aan het werk zijn ), we hadden ook Drents
boontje en zo kan ik nog wel doorgaan.
Al met al Bert maakte zijn eigen soap in de VU terwijl ik daar half lag dood te gaan, maar
daardoor begon ik het leven weer zo leuk te vinden.
Het personeel in de VU kwam bij elke dienst gelijk naar mijn kamer om te praten over wat de
dag ervoor geschreven was, of het klopte of niet, waarom ze deze keer niet genoemd werden
want er heerste een hiërarchie, werd je door Bert genoemd dan was het goed maar je kon er
66 – Bert 60 jaar

ook zo uit geschreven worden, pijnlijk.
Op dat moment was Bert de regisseur van de afdeling, hij deed alsof hij dat totaal niet in de
gaten had maar als hij weer op bezoek kwam, om eigenlijk inspiratie op te doen voor zijn
dagverhaal en ach, ik lag er toevallig ook, vroeg hij toch even tussen neus en lippen door “en
waren er nog reacties op de afdeling”.
Als het antwoord nee luiden dan ging het er scherper aan toe.
Het werd een feest voor mij, voor mijn vrienden maar ook voor het VU personeel om de
weblog te volgen, ik wilde helemaal niet meer het ziekenhuis uit want zelfs mijn regisseur van
alle televisie programma’s was hier mijn regisseur, wat was het leuk.
Bert, tja nu mag je het eindelijk weten, je hebt het zelf verpest, want toen ik op het randje van
de dood balanceerde vroeg je mij wat ik het liefst nog wilde doen in mijn leven voordat het zou
ophouden.
Met mijn dochter Beryl naar Disney USA was een droom maar dat zou toch nooit lukken !!!
Als ik het zou redden zouden we gaan was de deal, Pipi kom op vecht ervoor en zo trok Bert
me erdoor.
Na weken in het ziekenhuis eindigde de soap door Bert zijn eigen toedoen en kwam ik er
bovenop.
De soap stopte direct tot veel verdriet van het ziekenhuis personeel, vrienden en collega’s.
Ik was door een loodzware operatie heen gekomen en ging met mijn beste vriendje en mijn
dochter naar Disney USA, wat een zegening om zo’n top vriend te hebben en heerlijk dat hij
ook nog eens mijn collega is.
Bert 60 jaar, ik wens je als goed joods gebruik 120 toe Mazzeltof.
Liefs PIPI ( Annemieke Raatsie, jouw opnameleider )
Bert 60 jaar – 67

super lieve vriend Bert, jij bent:
heel geniaal
heel gezellig
heel aandoenlijk
heel warm
heel wijs
heel lief
heel top als tv-maker
heel bekwaam in vele facetten
waarde Godfather van de Nederlandse tv,
ik ben jou ongekend dankbaar, dat jij
mijn carriere bij RTL hebt mogelijk gemaakt
en dat je altijd enorm stimulerend was bij
het maken van de Week van Willibrord.
Bert, buitensporig boeiend waren de leuke
filosofische gesprekken bij jou thuis onder het
genot van een ijskoud glas jenever. jij mij altijd
heel ondeugend aankijkend, met de grote ogen
door die grote brillenglazen, lurkend aan jouw pijp.
68 – Bert 60 jaar

maar je bent ook een klootzak, omdat
je mij de laatste jaren zo verwaarloosd hebt.
ik mis
-jouw gezelligheid
-jouw schalkse blik
-jouw ondeugende opmerkingen
-jouw humor
-jouw kuiltjes in je wangen
-jouw pijp
-jouw intieme onvoorwaardelijke vriendschap.
Amice, het gaat je geweldig goed!!!
je bent hartverwarmend!!!
ik ben super blij dat ik jouw vriend ben,
Willibrord Frequin
Bert 60 jaar – 69

Ik ken Bert van Ticket to love, ik was een van de meisjes die meeging naar Mexico om een de
man van je dromen te ontmoeten.....
Bert was ons regisseur de eerste en de tweede week van ons verblijf..het klikte gelijk tussen
ons, we dronken vaak koffie samen, hij vond het heerlijk als ik koffie zette, zeg maar verwend
worden :-)
wat leuk is dat ik de vader van mijn kindjes daar ook ontmoet heb, hij werkte achter de
schermen als editor, maar we hebben pas iets gehad toen ik terug was in Nederland. Een deel
heb ik toch aan Bert te danken!
Daarna heb ik voor Bert bij Veronica TV gewerkt als zijn secretaresse, grappig he !
Zo zie je maar weer hoe klein de (media) wereld is.
Groetjes Done
70 – Bert 60 jaar

Bert 60 jaar – 71

A Autoritair (De woorden “discussie gesloten” heb ik duizenden keren gehoord als we in een
discussie verwikkeld waren).
B Betrouwbaar
C Creatief (Ook in zijn manier van opvoeden. Hij wist dan Irene en ik twee preutse kippen waren
en als hij dan iets van ons gedaan wilde krijgen, bijvoorbeeld kamer opruimen, dreigde hij met
naakt een rondje om het huis lopen. En hij was ertoe in staat om een rondje in z’n nakie rond het
huis te lopen. Althans, dat dacht ik toen!)
D Dominant (De afstandsbediening was van hem, de stoel was van hem, hij bepaalde ook dat we
ongeveer elke dag een bal gehakt aten, omdat HIJ dit zo lekker vindt).
E Emotioneel gehandicapt (Dit noemde ik hem vaak en dit vond hij zo treffend, dat hij het ook een
keer heeft gebruikt in een interview).
F Feestjes (Verjaardagen en feesten daar had hij een hekel aan, want dan moest ie over
koetjes en kalfjes praten en dat vond hij lastig. Van feestjes gerelateerd aan werk kon hij meer
genieten).
G Gips (Samen in het gips, jij met je arm, ik met mijn been, gezellig!)
H Hutspot (Bert heeft precies 1 keer gekookt voor ons, toen mijn moeder een dagje weg was.
Hij heeft getracht hutspot te maken. Irene en ik moesten dit opeten, ondanks het feit dat het
werkelijk niet te eten was. Een uur daarna hingen we over de wc pot en zijn 2 dagen ziek
geweest. Tot op de dag van vandaag eten Irene en ik geen hutspot. Zelfs van de geur moet ik
weer kokhalzen.
I Integer
J Jaaaaahhhh, jarig
K Kleinkinderen (Tja, die heeft hij, maar ziet ze weinig. We hebben op een gegeven moment maar
geaccepteerd dat hij niet met ze naar pretparken gaat of spelletjes speelt. Maar als hij ze ziet is
het goed, ze zijn wel dol op hem).
L Lange benen ( Ik zie mezelf nog achter hem aan rennen door de lange gangen van de studio
wat voor hem 1 stap is was waren er voor mij wel 3)
M Muziek ( Hij kon heerlijke plaatjes draaien ik weet nog toen ik mijn diplomafeestje had hij de
hele avond de muziek heeft geregeld nog bedankt!)
N Nagels knippen (Hij knipte nooit zijn eigen teennagels, dit moest mijn moeder doen. En dan zat
hij in zijn stoel met zijn voeten op het krukje te piepen, auw, auw… Hahahaha, ik zie hem nog
zitten. Ik hoop dat hij inmiddels wel zijn eigen nagels knipt).
O Onterven (Mijn zus en ik wilden jarenlang een hond, maar die kwam er niet. Toen ik net het huis
uit was, kwam Murphy op mijn pad. Ik werkt toen aan een item voor het programma Tineke over
72 – Bert 60 jaar

Balinese berghonden, die heel zeldzaam waren. Er was nog een hond over uit het nest, die ze
maar niet kwijt raakten. Dus ik nam Murphy onder mijn hoede. Bert was woest en riep dat als ik
de hond niet weg zou doen, hij mij zou onterven. Hij ging even voorbij aan het feit dat ik eindelijk
(na jaren) mijn eigen hond had. Ik weet niet eens zeker of hij me daadwerkelijk onterft heeft,
maar de hond is heel oud geworden).
P Paardrijden (Ik reed een periode paard en m’n vader wilde dit ook wel,eindelijk een sport
gevonden die hij leuk vond. Na een paar lessen mochten we met een groep een buitenrit
maken, die 2 uur zou duren. Helaas verdwaalden we en duurde het allemaal wat langer. Bert
begon na ongeveer een uur al te klagen over pijn aan zijn kont. Ik riep nog dat hij zich niet zo
moest aanstellen. Toen we na 4 uur paardrijden! Bij Kees en Rik kwamen, liet hij zijn broek
zakken, de blaren zaten erop.
Q Quiche ( daar kon je altijd wel van genieten)
R Relativeren (De keren dat ik overstuur was door wat dan ook en hij het voor mij op een rijtje
zetten, zijn ontelbaar. Relativeren voor een ander, dat is zijn kracht).
S Sinterklaas (Zelf gemaakte spelletjes waarbij er veel persoonsgerichte scrupules vragen voorbij
kwamen, waarbij hij zichzelf een stuk moderner voordeed dan hij was).
T Troosten (Bert is kampioen in iemand troosten. Als ik dan een keer liefdesverdriet had, kon hij
me vlug uit een dipje krijgen. Hij zegt precies de dingen, waardoor ik me weer goed voelde.
U Uitstapjes ( Naar de vrienden van amstel live in ahoy zal me altijd bij blijven. Was erg gezellig)
V Verhalen (Bert vond het leuk om ons te stimuleren in het schrijven van verhalen. Hij maakte dan
een begin en ik moest dan het volgende deel schrijven, vervolgens hij weer en ga zo maar door.
Hij heeft dit ook een periode met Timber via de mail gedaan).
W Wielrennen ( pfff iedere zomer weer 3 weken lang wielrennen op tv en dan mocht er ook niets
anders gekeken worden)
X Xerox ( Dat wil ik wel van dit boek!)
Y You know (Ook al zien of spreken we je zelden.... You Know We Love You!)
Z Ziek ( Naast hoofdpijn was je niet vaak ziek maar als je ziek was, ging je bijna dood, erger nog
dan nagels knippen)
Bert 60 jaar – 73

74 – Bert 60 jaar

Voor mijn allerliefste regisseur Bert,
Je stal mijn hart met je steelse blikken
Vanachter die reusachtige glazen
Met je colaatje na middernacht
En dan nog zo geestig uit de hoek komen
Tja, dat is mijn Bert
Iedereen heeft een Bert
En mijn Bert werd jij steeds meer
Toen wij elkaar op de dansvloer ook vonden
Was er geen houden meer aan
Ik werd een beetje verliefd op je
En toen die avond
Samen met onze favoriete `Anne-Marietje
Sprak jij de legendarische woorden
‘Jij bent mijn Turkse Judith Osborne’
Wij vielen allen stil en de wereld stopte even met draaien
Toen sloot ik je op in mijn hart
Je Turkse Judith,
Je Fadime
Bert 60 jaar – 75

Berts Wereld
1.
Al jaren ben ik zeer goed bevriend met Bert. En ik weet dan ook bijna alles van Bert, bijna
alles.
Zo ben ik volledig op de hoogte van de stand van zaken waar het Berts aambeien betreft,
en hoe de boel ervoor staat en heb ik weet van de nieuwste ontwikkelingen. Andere goeie
vrienden weten daar ook wel het een en ander van, van Berts aambeien, dankzij Berts boek
Bad Ass Days dat ik mocht presenteren, ooit. Maar de meeste vrienden van Bert zijn na
publicatie ervan afgehaakt.
Ik niet.
Ik heb de boel nauwlettend in de gaten gehouden.
En ik kan u melden: het gaat goed met Bert, en het gaat goed met Berts aambeien. Over
Berts aambeien hoeft niemand van ons zich zorgen te maken, dat doe ik wel. U kunt allen
rustig slapen. Mocht zich een wijziging in de situatie voordoen dan bent u de eerste die het
hoort.
2.
Bert bezit de zeldzame eigenschap om een vrouw gelukkig te kunnen maken.
Ik kijk daar met de grootst mogelijke bewondering naar, want dat is maar weinig mannen
gegeven, die eigenschap.
Een tv-programma een beetje fatsoenlijk in beeld brengen, ach, het is niet niks, maar dat kan
per saldo iedereen wel, als-ie een beetje zijn of haar best doet.
Maar een vrouw gelukkig maken?
Kijk naar Judith. En hoe zij soms naar Bert kijkt, haar Bert.
Dan weet je genoeg.
De vraag is: hebben wij, mannen genoeg ‘Bert’ in huis? Voor mezelf sprekend wil ik die
vraag liever niet beantwoorden. Ik bedoel, ik doe mijn best, maar of het lukt? Daar ben ik
allerminst zeker van.
3.
Bert lukt het wel, Judith gelukkig maken. Bert heeft genoeg ‘Bert’ in huis. Hulde aan die man!
Bert is de knuffelbaarste knuffelbeer in televisieland.
Bert is eigenlijk Ernie.
Bart Chabot
76 – Bert 60 jaar

Heftan Hattat
Heftan tattat
Zundag weer verjöarsviseet
en iej weet wa hoo dat geet:
Herman hef zoo zeek ewes,
Graads mut ok weer oonder t mes,
Trui hebt z’ alns a vort-enomn,
Kloas is oet de tied ekomn,
Leida hef zon pien in t lief,
oo, dat aarme, aarme wief.
En hoo is t dan noe met Bernard?
Heftan tattat! Heftan tattat!
Hee har völs te völ patat had
en doo hef e t dus an t hart had.
Dat genöal, oo man oo man,
doodzeek goa’j op hoes op an.
Met vriendelijke groet,
Crista en rené Peters
Bert 60 jaar – 77

Als ik aan Bert denk, en wie doet dat niet (!?) dan denk ik aan de kansen
die ik heb gekregen om van zijn secretaresse programmaker te kunnen
worden. Eigenlijk heeft hij destijds mijn carriere bepaald. Ook mocht ik
de research van een van zijn boeken doen. En kwam ik zo af en toe een
borrel drinken of een hapje eten. Wel lang geleden maar mede daarom
denk ik nog steeds met een super goed gevoel aan je terug Bert!
liefs,
Marcelle
78 – Bert 60 jaar

Dertig jaar !! pijp en kuifje in omroepland!
Shit ik zit in het buitenland en de deadline is bijna voorbij .......what else is new...
Bert van der Veer al sinds 1981 mijn dierbare collega.
Van Topop tot Tv Oase van het eerste Veronica tv programma tot het laatste” het
Gesprek “gesprek als: eindredakteur/adviseur/regisseur/consultant,/vriend/opponent
Jij van Joop, ik van Harry ,
ik idtv jij endemol
jij rtl4 en ik van de vara
maar in elk geval gelijk gestemd tegen Jan Tromp,
concurrent, collega maar altijd gaat de vriendscahp voor, zelfs als Bert als criticus Idtv
weer eens afmaakte !!
Bert als trouwste vriend door dik en dun voor Annemieke waar voor ik je zeer
bewonder !!
En dan weer zie ik Bert verliefd op de pagina prive in de Telegraaf en dan nog wel met
Kerst please man dat trok ik bijna niet!!!
....maar zelfs als je me zo martelt Bert Ik blijf van je houden!!
Welcome to the forever young sixties club en sorry je leest het hier: ik kan veel maar
niet schrijven !!
Op naar de volgende 20 jaar televisie !!
U hoort nog van ons
Grasse 7 maart 2011
Harry de Winter
Bert 60 jaar – 79

Lieve Bert,
Of het nu in Hilversum, Titisee, Amsterdam of Tarin Kowt is…
Ik vind het altijd een feest om met je te werken!
Liefs,
Barbara
80 – Bert 60 jaar

Bert 60 jaar – 81

EEN VERHAALTJE VOOR BERT
“Zing een liedje voor me Frans...,” zingt Anita Meyer.
Ik krijg kippenvel over mijn hele lijf.
“Zing een liedje voor me Frans. Ook al is het in het Frans.” Ze schudt met haar blonde
haar en kijkt omhoog naar de 2 koppen grotere lel van een Lange Frans.
Een geluksgevoel stroomt van mijn tenen tot mijn kruin.
Ze staan op de trappen van de Zuid Franse Villa Rocabella. Tussen twee roze marmeren
pilaren met achter hen de band. Het is een apart gezicht.
Ik zit in een regiewagen een eindje verderop. Klaar om de presentator, indien nodig, van cues
te voorzien. DOLBLIJ dat ik bij dit project betrokken ben.
“Zing een liedje voor me....”
Mijn gedachten dwalen af naar mijn eerste werkdag bij Joop van den Ende Productions in
Aalsmeer. “Zo, nog geneukt vannacht?” De spreker zit met zijn benen op zijn bureau en kijkt
op uit de Telegraaf die open op zijn schoot ligt.
Met een mond vol tanden en nauwelijks bekomen van de schrik mocht ik meteen de hand van
Hennie Huisman schudden.
“Wat kom jij hier doen?”
“Ik kom stage lopen bij de programma’s van Hennie Huisman. Eh,,, Hennie Huisman...”
Achter hem stond de lange man met de inmiddels klassiek geworden grote bril en pijp. Hij keek
me nieuwsgierig vriendelijk aan. Op dat moment kon ik niet vermoeden welke enorme rol die
man, met de ogen zo prachtig vergroot door de bril, in mijn leven en carrière zou spelen.
Het was de dag van het CD-award gala. Heb jij dat toen geregisseerd Bert?
Ik mocht in ieder geval 500 kussentjes met de afbeelding van Hennie Huisman over de stoelen
op de tribune verdelen. ’s Avonds gaf hij Rob de Nijs de bijnaam Nikkelen Nelis en een media
rel was geboren!
Het was voor mij de eerste waar ik met mijn neus bovenop zat en ik herinner me mijn
bewondering voor hoe jij er mee omging. Toen kwam ik voor het eerst in aanraking met jouw
fenomenale vermogen om de dingen NET een tikje anders te benaderen dan anderen.
“Het leven gaat zo snel voorbij, dus zing en ik vergeet de tijd”
82 – Bert 60 jaar

Dan zit ik weer achter mijn bureautje voor de deur van de nieuwe televisie directeur van Joop
van den Ende Productions.
Ik leerde je spijkerschrift ontcijferen, genoot van je vertrouwen bij het organiseren van
screentesten of het uitwerken van spelletjes en koesterde de momenten dat we samen naar
programma’s keken. Tijdens die sessies leerde je me beredeneren en beargumenteren wat de
sterke en de zwakke punten waren aan programma’s, presentatoren en formules.
Wat verlang ik nog vaak terug naar zo’n stevige les van Bert!
We hadden een on afgesproken act. Als jij hoog bezoek had gooide ik de deur open en vroeg
of iemand koffie wilde. “Ik hoop het niet want ik heb geen zin om het te halen,” riep ik er dan
blij achteraan. Jij haalde meewarig je schouders op en keek lijdzaam de kamer rond.
De vervelende afspraak werd zo lekker tot een minimum ingekort!
Een onconventionele directeur die gul leuke taken delegeerde. Voor mij een belangrijke
leermeester bij het verbreden van mijn horizon en tot op de dag van vandaag een
inspiratiebron door uit de herinneringen te putten.
Op pad voor Warchild,midden in oorlogsgebied, of tijdens een hysterische liveshow met Uri
Geller draag ik je altijd in mijn hart en vergeet niet waar ik ben begonnen.
“Je muziek die maakt me vrij. Zing een liedje voor me.”
Zonder jou had ik daar in Zuid Frankrijk niet gestaan Bert.
Dank je wel voor het vertrouwen.
Dank je wel voor je wijze lessen.
Dank je wel voor de mooie herinneringen!
Bert 60 jaar – 83

07/03/11 00.31 rachel zegt: Ha Fi, onze lieve Bert wordt ZeStIG. Heb jij al iets voor
em geschreven? wat vind jij nou van em?
07/03/11 00.33 Fidan zegt: Bert van der Veer is de enige regisseur bij p&w van wie ik
lange tijd geen hoogte kon krijgen. afstandelijk en arrogant. Maar soms ineens ook erg
verlegen en een tikkeltje onzeker. Maar goed, ik kende hem ook nauwelijks. Heb hem
nu helemaal door. Hoe zie jij Bert dan?
07/03/11 00.46 rachel zegt: helemaal door? heb jij Bert helemaal door? Wat heb je
dan met em gedaan? Ik snap helemaal niets van Bert. Hij kan me soms woest aankijken
als ik te veel praat wanneer ik in de regie zit - ben goddank geen samensteller meer
want dan was ie me aangevlogen! Hij kan heel zoet kijken als ik hard zit te tikken achter
m’n bureautje en hij kan zo heel af en toe flirten als ik iets korts aan heb. Het is nou niet
meteen een man waar je op afstapt om een gesprek mee te beginnen. Het moet eerst
van hem komen. Maar ik geloof serieus dat dat ook aan mij ligt. Hij vertelde me laatste
dat ie me altijd maar een beetje eNG vond, ontoegankelijk. Misschien ben ik wel een
beetje een Bert van der Veer.
07/03/11 00.56 Fidan zegt: Ik flirt ook met je als je van die te korte rokjes draagt.
Waarom in godsnaam vindt Bert jou eng dan? Misschien vindt hij je wel leuk.. Zal judith
leuk vinden. Dit gesprek is wel alleen tussen jou en mij he?
07/03/11 01.03 rachel zegt: haal dat woord flirten er dan maar uit, en vervang het
door, tja door wat eigenlijk... Overigens geloof ik serieus niet dat ie ook maar 1 poging
bij wie dan ook zal wagen. Hij is zo ongelofelij gek op judith! moet je em daar es naar
vragen, dan glinstert ie als een supernova. Dan straalt ie! Bert is meer zo’n man die niet
graag een allemansvriend is. je moet het verdienen. je moet iets bij hem losmaken.
als jij met Bert praat, waar hebben jullie het dan over?
07/03/11 01.24 Fidan zegt: als je het hebt losgemaakt bij Bert dan is hij zo lief en
schattig. als hij het over judith heeft wordt hij steevast verlegen. De laatste gesprekken
met Bert gingen ook over relaties en liefhebben. Ik zei: Bert, als jij het kan, dan kan ik
het ook! Bert reageerde minder enthousiast dan ik had gehoopt. Hij heeft me weleens
een ‘sloper’ genoemd. Lees: mannensloper. Ik denk dat dat zijn manier is om te zeggen
dat hij ons lief vindt rach: we zijn ‘enge slopers’.
07/03/11 01.25 rachel zegt: Hoho, jij bent de sloper! Ik niet, ik doe maar alsof.. Waar
ik met Bertus over spreek? eigenlijk over helemaal niks. Over judith, over vrouwen,
over televisie, over roken, over werk, over sokken, over het weer. en dat is nou juist zo
prettig aan Bert. Ik word wel vrolijk van hem. Hoe hij over de redactie rond sluipt, een
kletspraatje komt maken. Ik knap er wel van op. jij?
07/03/11 01.31 Fidan zegt: Ik word ook altijd vrolijk van Bert! Samen lekker cynisch
doen over bijna alles wat we op tv zien. Wegdromen tijdens de draaiboekvergaderingen
84 – Bert 60 jaar

en lachen over iets wat de anderen aan tafel niet zien. Bert is een beetje het
ondeugende jongetje in de klas. De t-Bird van Pauw & Witteman. Verlegen, rustig,
populair, stoer, mysterieus en brutaal. Beetje onbereikbaar. Boven alles is hij super
aardig en behulpzaam. Ik denk dat we het boek wel kunnen vullen met complimenten
aan Bert. Ik kan niks negatiefs bedenken eigenlijk. jezus, wat saai..
07/03/11 01.38 rachel zegt: nee, niks negatiefs over Bert. Behalve die sokken dan.
alhoewel em dat nou ook weer zo zoet maakt, die roze sokken. e’en dingetje dan: hij
moet eerder over de brug komen, had ie me al langer kunnen opvrolijken. Heb ik het
toch twee seizoenen zonder moeten doen.
07/03/11 01.45 Fidan zegt: Gelukkig hebben we nog plenty of Bert te gaan. Hij is pas
60. Zou je ook niet zeggen trouwens. Met z´n Mc Dreamy kapsel. Hey popje, ik ga weer
wat doen. tot morgen! xx
Bert 60 jaar – 85

Ha Bert,
Eigenlijk Bert, ga ik je nu een groot geheim verklappen. Er komt in april uit ons contact
een kind voort.
Schrik niet hoor, ik zal het je nader verklaren… Ik kom net terug uit Curaçao, waar ik bij
mijn hoogzwangere beste vriendin langs ging. Zij is sinds een paar jaar zeer gelukkig met
de neef van ‘ons Liesbeth’. De pijp en bril had ik er in gedachte bij, want van gezicht kende
ik je wel, maar aan de telefoon klinkt het toch anders. Voor ‘de leugen regeert’ kwam ik
telefonisch bij jou terecht, omdat ik Liesbeth van Dijk in de uitzending wilde hebben over
een naar verhaal dat Beau van Erven Dorens over haar had geschreven in de Volkskrant.
Liesbeth schrok zich een hoedje toen ik belde, en verwees me ook al snel door naar haar
goede en ervaren media-vriend Bert. Zo kwam het dat ik jouw lach en intonatie leerde
kennen. Je beantwoordde wat vragen over Liesbeth en ging voor me lobbyen, dat ze naar
de uitzending moest komen. Nog diezelfde avond schoof ze live aan. Zo leerde ik Liesbeth
kennen. En als je Liesbeth leert kennen, kom je snel in een kroeg terecht, ze bleek om de
hoek bij mijn ouders te wonen. En vertelt ze over haar bijzondere single neef en denk ik
aan mijn bijzonder lieve vriendin. Koppelen heet dat, en dat werd vuurwerk en nu wordt in
april hun eerste kind geboren!
Wat netwerken niet tot gevolg kan hebben.
Liefs, Maartje
86 – Bert 60 jaar

Bert 60 jaar – 87

Colofon
© 2011 Gasten, medewerkers en Uitgeverij Marmer
Omslag: Afra Dijkstra
Binnenwerk: Johan Vermulst met onvolprezen assistentie van Marc van Gisbergen
Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel
van druk, fotokopie, microfilm, of op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke
toestemming van bovengenoemde copyrighthouders en Bert van der Veer in het bijzonder.

Een boek voor Bert, een boek over Bert,
een boek met Bert.