Verrekijker december 2009 - Vlaamse Milieumaatschappij

Van links naar rechts: Dré Maes, Greet Kerkhove en Liesbeth Rosseel.
22 Verrekijker
IS HET JE OOK
OPGEVALLEN...
Annelies werkt voor de Vlaamse Milieumaatschappij,
Greet voor Waterwegen en Zeekanaal en toch
zijn ze allebei bekkencoördinator. Volgens afspraak
zijn er 6 VMM’ers, 4 WenZ-mensen en 1 persoon
van de nv De Scheepvaart die de elf Vlaamse
bekkens coördineren. Omdat WenZ en nv De
Scheepvaart beheerder zijn van de waterwegen
hebben zij die bekkens onder hun hoede waar
meer bevaarbare waterlopen zijn. De bekkencoördinatoren
worden bijgestaan door in totaal twintig
planningsverantwoordelijken (14 van VMM, 5 van
WenZ en 1 van nv De Scheepvaart) en 5 verantwoordelijken
voor Ruimtelijke Ordening van het
Agentschap Ruimtelijke Ordening Vlaanderen.
Ook de provincies werken structureel mee aan
de opdrachten van het bekkensecretariaat. Door
mensen vanuit de verschillende beleidsdomeinen
en bestuursniveaus te laten samenwerken binnen
een bekkensecretariaat, krijgt het integraal waterbeleid
concreet vorm op het terrein.
de Vruchtbare landbouwgrond
Alle partners in het Denderbekken en het Bovenscheldebekken zijn dus op
één of andere manier betrokken bij de erosieproblematiek. Maar de bekkencoördinatoren
blijven toch vooral extra aandacht besteden aan de landbouw.
“Het Sectoraal Uitvoeringsplan Bagger- en Ruimingsspecie stelt dat 80 à 90 %
van het sediment in de waterlopen uit de landbouw komt. De cijfers zijn aan
een update toe, maar de verhoudingen kloppen nog steeds. Voor het Bovenschelde-
en Denderbekken gaat het om tonnen per jaar. Ze nemen bijna één
derde van heel Vlaanderen voor hun rekening, terwijl het nochtans twee relatief
kleine bekkens zijn. Het Sectoraal Uitvoeringsplan bevat doelstellingen,
acties en instrumenten die samen een duurzame aanpak bieden voor bagger-
en ruimingsspecie.” Dat erosie zo opvallend aanwezig is in deze twee bekkens
is ook weer niet zo verwonderlijk. Het zuidelijke deel van Vlaanderen is erg
reliëfrijk en erosie is daar van nature groter dan in een vlakker gebied. Maar dat
betekent niet dat er niets aan gedaan moet worden. “Ook de landbouwers erkennen
het probleem. Zij zien hun vruchtbare leemgrond wegspoelen. Het kan
nog wel een generatie duren, maar niet veel langer voor we op de volgende
geologische laag zitten.” En eens de grond weg is, is hij weg.
werken aan integrale oplossingen
Annelies Sevenant benadrukt nog eens waarom een integrale aanpak nodig
is: “Gemeenten aan de bovenstromen liggen vaak niet echt wakker van hun
waterlopen: het sediment stroomt toch mee weg met het water. Maar dat is
problemen doorschuiven die op het einde van de ketting allemaal samenkomen.
Als ik eventjes bijna revolutionair mag doordenken: nu gaat een enorm
budget naar het baggeren van de Schelde en het saneren van vervuild slib.
Eens dat niet meer, of in veel mindere mate, nodig is, zouden de middelen
stroomopwaarts gebruikt kunnen worden om brongericht te werken. Liever
voorkomen dan genezen.” Daarbij beweert ze niet dat je erosie helemaal kunt
voorkomen. “Erosie is nu eenmaal een natuurlijk fenomeen. We willen dus niet
één schuldige aanwijzen, maar samenwerken aan integrale oplossingen.”
© Jan Caudron