Download - VOTB

58
De Nederlandse boormeester Ackermann kwam met het idee van een dunwandige
stalen bus van veertig centimeter lengte en 66 millimeter diameter, die aan de
bovenzijde is voorzien van een terugslagklep om te voorkomen dat het monster tijdens
het trekken uit de steekbus valt.
• Kous
Het Laboratorium voor Grondmechanica (LGM) ontwikkelde in 1965 het continu
boorsysteem. Hiermee is het mogelijk om zonder te boren in één keer vanaf het
maaiveld een monster van tien à twintig meter lengte te steken. Dit is mogelijk
doordat een zich afwikkelende kous en een boorspoeling wrijving tussen grondmonster
en steekapparaat vrijwel geheel voorkomen. Later is het systeem omgedoopt
tot Begemannboring, naar dr. Begemann, de drijvende kracht achter deze
ontwikkeling.
Hoewel het systeem fantastisch werkt voor niet al te vaste grondlagen, is het
nooit tot een wereldwijd (en zelfs breed nationaal) gebruik gekomen. Dat komt
deels door octrooien en licenties, maar ook doordat het een ingewikkeld systeem
is. Het eist een hoge scholings- en nog hogere ervaringsgraad van het personeel.
Ook het fabriceren van de speciale kous is ingewikkeld.
• Hydraulisch
In de jaren zeventig maakten hydraulische pulsboormachines hun opwachting.
Hierbij wordt de boorbuis aangedreven door krachtige hydraulische draai- of
schud- trek/druktafels. De toepassing van een lier wordt beperkt tot het omhoog
halen van de volle puls. Een automatisch hydraulisch slagwerk voorziet in een pulserende
beweging van de pulsdraad. ‘Vertoeren’ is hierdoor nog maar sporadisch
nodig, alleen bij boringen dieper dan 30 tot 50 m. Tevens steeg de boorproductie
bij pulsboren van 10 meter per dag naar 20 tot 30 meter per dag. Pulsboringen met
continu gestoken ongeroerde monsters verhogen de productie van zes meter per
dag naar vijftien meter per dag. En dat terwijl er minder mensen nodig waren. In
plaats van drie á vier personen, kan het werk gedaan worden door twee man.
Voor het boren in klei- en veenlagen en voor zandlagen boven de grondwaterstand
wordt naast de puls steeds meer gebruik gemaakt van een volle avegaar met
een lengte van één à twee meter. Hiermee wordt de grond uit of net onder de boorbuis
verwijderd en geclassificeerd. Niettemin wordt een dergelijke boring doorgaans
nog steeds pulsboring genoemd.
Resumerend kan worden opgemerkt, dat er in 75 jaar eigenlijk weinig is veranderd
aan de basistechniek van het pulsboren. De techniek is nog steeds de meest
gebruikte boortechniek voor bodemonderzoek. De modernisering betreft voornamelijk
de boormachine en daardoor een toename van de boorproductie. Verder is
ONDERGROND