Download - VOTB

Grondsoorten
In Nederland komen de volgende grondsoorten het vaakst voor:
Zand en grind
Zand en grind zijn opgebouwd uit tamelijk grote korrels, die onderling
geen samenhang hebben. Hooguit kan van wat haakweerstand worden
gesproken. Zand en grind zijn goed waterdoorlatend en moeilijk samendrukbaar.
Het onderscheid tussen zand en grind wordt bepaald door de
grootte van de korrels. De korrels tussen 0,063 mm en 2 mm noemen
we zand en die tussen 2 mm en 64 mm grind. Als de korrels groter worden
dan 64 mm, spreken we van stenen.
Klei, leem, löss en silt
Als de grondkorrels kleiner zijn dan 0,063 mm, dan wordt er van silt
(vroeger slib), klei of leem gesproken. Deze grondsoorten zijn samendrukbaar
en slecht waterdoorlatend. Er is geen goed onderscheid te
maken tussen leem en klei. Van leem kan gezegd worden dat de korrels
minder onderlinge samenhang hebben dan klei en dat het minder
samendrukbaar is.
Veen
De hierboven genoemde grondsoorten zijn allemaal uit minerale korrels
(steen) opgebouwd. Veen bestaat uit de vezelige overblijfselen van planten
en struiken, die slechts gedeeltelijk zijn vergaan door gebrek aan
zuurstof. Het heeft vaak een horizontale structuur, is sterk samendrukbaar
en heeft een hoog watergehalte.
Als klei en veen worden belast, worden ze samengedrukt en gaat een bouwwerk
na verloop van tijd verzakken. Dit veroorzaakt klemmende deuren en scheuren in
de muren. In dat geval moet naar diepere zandlagen worden gezocht, om het
bouwwerk op palen te kunnen funderen. In het oosten en zuiden van ons land
bevindt zich vaak zand aan de oppervlakte, zodat hier vaak direct op kan worden
gebouwd.
Als het bouwwerk rechtstreeks op een draagkrachtige topzandlaag wordt
geplaatst, dan spreken we van een fundering op staal. Als de belasting via palen naar
de ondergrond wordt overgebracht, dan spreken we van een fundering op palen.
DE BODEM VAN NEDERLAND
23