Download - VOTB

118
‘Geen stuit’
ONDERGROND
Een adviseur werd geconsulteerd naar aanleiding van schade aan een
geheel nieuw gebouwde boerderij met stallen. Eén jaar na de bouw was
de boerderij een bouwval en moest worden afgebroken. Wat was er
gebeurd? De sonderingen voor de nieuwbouw waren destijds uitgevoerd
in een weiland achter de te vervangen oude boerderij. De constructeur
kreeg de sondeergrafieken op zijn bureau en rekende op de
gebruikelijke wijze de lengte en de schachtafmeting voor een prefab heipaal
uit. Enkele maanden later ging de eerste paal de grond in.
Tijdens het heiwerk belde de heier tot twee keer toe de constructeur op,
met de mededeling dat hij geen ‘stuit’ kreeg (hij merkte aan het heien
dat de paal niet in hardere grond kwam). Deze keek alles van achter zijn
bureau na en zei dat ze door moesten gaan, daar alles in orde leek. Er
werd verder gebouwd, maar een jaar later waren de scheuren in de
muren van de nieuwe woning en stal zo groot dat je de krant er door
kon lezen. Na enig speurwerk bleek dat het sondeerbeeld niet klopte
met wat men zou verwachten als men ter plekke geweest was. De eigenaar
vond namelijk dat de nieuwbouw te laag zou komen te staan en
had de aannemer opgedragen om het terrein eerst ongeveer anderhalve
meter op te hogen. Dit alles was gebeurd nadat de sondeerwagen in
het veld was geweest.
Omdat het vaste zand ter plaatse over de eerste meter vrij fors in vastheid
toeneemt, had de constructeur in zijn ontwerp de palen slechts 0,8
meter in de vaste zandlaag gezet. Door de ophoging waren de palen nu
circa 0,7 meter boven de vaste laag aangebracht, nog in het veenpakket.
Zettingen van meer dan veertig centimeter waren het gevolg.
Hieruit blijkt dat het belangrijk is om de sonderingen altijd te waterpassen
ten opzichte van NAP of een ander referentievlak. Had men dit
gedaan en ook het bouwpeil vastgelegd, dan zou deze fout ongetwijfeld
zijn voorkomen.