Download - VOTB

100
• Atterbergse consistentiegrenzen
Om te kunnen beoordelen of een samenhangende grond geschikt is voor een
bepaalde toepassing, bijvoorbeeld als bekleding van een dijktalud, kunnen de
Atterbergse consistentiegrenzen worden bepaald. Hiermee wordt vastgesteld of de
grond zijn samenhang behoudt als hij nat wordt – bij dijken een eerste voorwaarde
natuurlijk.
Voor de verschillende toepassingen zijn verschillende grootheden gedefinieerd.
De belangrijkste hiervan zijn de uitrolgrens en de vloeigrens.
Bepaling van de uitrolgrens (Plastic Limit - PL).
Voor de bepaling van de uitrolgrens worden van een grondmonster met de hand
draden gerold. Van elk monster wordt het vochtgehalte bepaald, nadat het vochtgehalte
door drogen is verminderd ten opzichte van het vorige monstergedeelte.
Als nog draden kunnen worden gerold van 3 mm dik, is de klei nog plastisch. Hoe
droger het monster wordt, hoe sneller de draden breken. Het vochtgehalte waarbij
nog juist draden van 3 mm dik kunnen worden gemaakt, wordt de uitrolgrens
genoemd.
Bepaling van de vloeigrens (Liquid Limit - LL)
Als grondmateriaal steeds natter wordt gemaakt, dan zal het eerst plastisch zijn en
bij stijgend vochtpercentage vloeibaar worden. De overgang van de ene fase naar
de andere is niet scherp en arbitrair gedefinieerd. Deze grens wordt vloeigrens
genoemd. De vloeigrens wordt bepaald met het toestel van Casagrande (zie
figuur 9.4). Een nat gemaakt grondmonster wordt in het schaaltje gelegd terwijl
met een spatel een V-vormige groef in het grondmateriaal wordt getrokken.
Vervolgens laat men het schaaltjes vanaf 10 mm vallen.
Zolang het monstermateriaal niet nat genoeg is, blijft de groef in tact nadat het
schaaltje een aantal keren is gevallen. Bij toenemend vochtgehalte zal de groef op
den duur dichtvloeien. De vloeigrens is het vochtgehalte waarbij de groef zich juist
sluit als het schaaltje 25 keer is gevallen.
Bij de uitrolgrens wordt het laagste vochtgehalte bepaald waarbij de grond nog
plastisch is, bij de vloeigrens de hoogste vochtigheid. Het verschil tussen beide
grenzen wordt de plasticiteitsindex genoemd. Hoe kleiner dit getal is, hoe gevoeliger
de grond is voor kleine wisselingen in het vochtgehalte. Dit betekent dat de
grond in natte perioden snel verweekt en dus slecht verwerkbaar is.
• Samendrukkingproef
Terreinophogingen, funderingsbelastingen en dergelijke veroorzaken een hogere
ONDERGROND