Ziekte van Dupuytren - Kwaliteitskoepel

Samenvatting van de literatuur
Moberg, 1973
Moberg beschrijft 3 chirurgische alternatieven voor een amputatie bij een ernstige
flexiecontractuur door de ziekte van Dupuytren. De cross finger flap, arthrodese van het
proximale interphalangeale gewricht en osteotomie van de basisphalanx. Hij adviseert 1 tot 1.5
cm inkorten van de caput van de proximale phalanx en arthrodese in 25 graden. Hij gebruikt
hierbij een botspaan van de proximale ulna. Als het metacarpophalangeale gewricht
hyperextendeerd wordt flexie van meer dan 25 graden geadviseerd.
Als derde optie wordt een wig osteotomie met verkorting van de basisphalanx beschreven via
een dorsale benadering. Hierbij wordt er een angulatie naar dorsaal gecreëerd tot maximaal 90
graden.
Watson & Lovallo,1987
In een retrospectief onderzoek worden de resultaten van 21 artrodeses (16 patiënten) bij 556
ingrepen voor de ziekte van Dupuytren beschreven. Indicatie voor een amputatie was een
recidief contractuur van 70 graden of meer met een forse fibrose aan de palmaire zijde van de
vinger. De operateur schatte bij deze patiënten in dat opnieuw een palmaire fasciëctomie niet
mogelijk was i.v.m. de uitgebreidheid van de aandoening. 14 arthrodeses konden worden
vervolgd met een gemiddelde follow-up duur van 4 jaar (range 6 tot 113 maanden). De
arthrodese werd verricht via een dorsale benadering en het verkrijgen van een concave en
convexe zijde van gewrichtsuiteinden. Indien er een verkorting noodzakelijk was werd het caput
van de proximale phalanx ingekort. Fixatie geschiedt met 2 gekruiste K-draden. Arthrodese
gebeurde in 30 graden flexie van het PIP gewricht. Ten tijde van de ingreep werd er op indicatie
via een palmaire benadering een partiële release van de contractuur verricht. De auteurs
definieerden het ontstaan van een fusie als therapiesucces. Resultaten: alle 14 arhrodeses lieten
een fusie zien na 6 weken. Een patiënt kreeg een fractuur door zijn fusie in de postoperatieve
periode. Twee patiënten klaagden over het niet kunnen vasthouden van kleine objecten.
Jensen et al, 1993
In een retrospectief onderzoek worden de resultaten en complicaties van 29 amputaties (25
patiënten; 23 mannen en 2 vrouwen) bij 1031 ingrepen voor Dupuytren beschreven. Indicatie
voor amputatie was een recidief contractuur bij 19 patiënten, pijn t.g.v zenuwletsel bij 4
patiënten en huidnecrose bij 2 patiënten. 22 Amputaties van de pink en 7 amputaties van de
ringvinger in een totaal van 23 patiënten konden worden vervolgd met een gemiddelde followup
duur van 4 jaar (range 6 maanden tot 8 jaar). In 22 van de 23 patiënten werd er een dorsale
huidlap gebruikt voor het sluiten van de volaire zijde van de amputatiestomp. In alle 7
amputaties van de ringvinger werd deze verricht in het PIP gewricht of door proximale phalanx.
Bij 14 van 22 amputaties van de pink werd deze door het PIP gewricht of proximale phalanx
verricht en in 8 gevallen door het MCP gewricht. Resultaten: vier patiënten hadden
postoperatieve complicaties: in 2 gevallen partiële huidnecrose, 1 maal een oppervlakkige
infectie en bij 1 patiënt een gangreen van de stomp met als gevolg een disarticulatie in het MCP
gewricht. Bij 9 van de 16 amputaties distaal van het MP gewricht was een recidief contractuur in
64