Ziekte van Dupuytren - Kwaliteitskoepel

patiënten met behulp van een vragenlijst inzicht verkregen in recidief contracturen en de ernst
van de ziekte. De contracturen werden niet klinisch geobjectiveerd. Resultaten: de response rate
was 55% (216 patiënten). De gemiddelde follow-up duur was 5 jaar en 5 maanden. Na
segmentele fasciëctomie rapporteerde 43% van de patiënten (36/84) een recidief contractuur,
terwijl na selectieve fasciëctomie met of zonder huidtransplantaat 55% van de patiënten
(73/132) een recidief contractuur bemerkte (p = 0,042). Analyse van de data na exclusie van de
patiënten met een hoge Dupuytren diathesescore > 4 Abe (Abe et al, 2004) toonde geen
statistisch significant verschil in het aantal recidief contracturen.
Conclusie
Niveau 3
Het percentage recidief contracturen na primaire segmentele fasciëctomie is
vergelijkbare met primaire selectieve fasciëctomie bij patiënten met een Abe
score < 4. Het risico is echter groot dat deze resultaten vertekend zijn, omdat 45%
van de patiënten niet konden worden vervolgd.
C Degreef et al, 2009
6.1.4 Selectieve fasciëctomie versus radicale fasciëctomie
Samenvatting van de literatuur
Orlando et al, 1974
In een retrospectief vergelijkende studie (B) van Orlando ondergingen 23 Dupuytren patiënten
een radicale fasciëctomie en 96 patiënten een selectieve fasciëctomie. Een ‘goed’ resultaat
(significant verbeterde functie) of ‘erg goed’ resultaat (volledige handfunctie) werd na 2,3 jaar
follow-up gemeten in 69% na radicale fasciëctomie en in 72% na selectieve fasciëctomie.
Complicaties (hematoom, wonddehiscentie, huidnecrose, infectie) traden op bij 9 van 23
patiënten (39%) na radicale fasciëctomie en bij 15 van 96 patiënten na (16%) na selectieve
fasciëctomie.
Zachariae, 1967
Zachariae verrichtte een retrospectief vergelijkende studie (B) waarin 70 Dupuytren patiënten
een radicale fasciëctomie ondergingen en 113 patiënten een selectieve fasciëctomie. Recidief
was de primaire uitkomstmaat en werd gedefinieerd als hernieuwde ziekte ontwikkeling in
eerder geopereerd gebied. Na tenminste 5 jaar follow-up werd bij 41% na radicale fasciëctomie
en bij 45% na selectieve fasciëctomie een ‘perfect resultaat’ (patiënt tevreden en vingerextensie
normaal) gemeten. Bij 57 van 70 radicale fasciëctomie patiënten (81%) traden complicaties op
(waarvan 9 zenuwletsels) tegenover 53 van 113 selectieve fasciëctomie patiënten (47%)
(waarvan 4 zenuwletsels). Recidief trad op bij 8 van 70 patiënten (11%) na radicale fasciëctomie
en bij 38 van 113 patiënten (34%) na selectieve fasciëctomie. Na radicale fasciëctomie werden
slechte resultaten veroorzaakt door littekencontracturen, terwijl die na selectieve fasciëctomie
veroorzaakt werden door recidieven.
45