Ziekte van Dupuytren - Kwaliteitskoepel

Samenvatting van de literatuur
Twee studies zijn gevonden waarin het effect van corticosteroïden in patiënten met de ziekte
van Dupuytren werden onderzocht (Ketchum & Donnahue, 2000; Binhammer & McMillan,
2010). Het onderzoek van Binhammer & McMillan in 2010 dat alleen verscheen als abstract,
werd niet meegenomen in deze analyse.
Ketchum & Donnahue 2000
In een retrospectieve patiëntenserie van 63 patiënten (75 handen) worden de resultaten
gerapporteerd ten aanzien van injectie van Triamcinolone in 1 of meerdere nodi van een hand
met een maximale extensiebeperking van 15 graden van het metacarpophalangeaal gewricht.
Het is onduidelijk of de nodi pijnlijk waren. Triamcinolone werd direct in de nodus geplaatst met
een dosis range van 60-120 mg/injectie en werd zo nodig herhaald na 6 weken met een
gemiddeld aantal totaal injecties van 3.2 per nodus. Na 3 injecties werd een interval ingelast van
6 maanden. Deze cyclus kon herhaald worden. De mate van verweking en afplatting van de
nodus werden gemeten aan de hand van het gemak waarmee een nodus gepenetreerd werd bij
een volgende injectie, en aan de hand van een fotoserie. Resultaten: de follow-up was
gemiddeld 65 maanden (range 30 maanden tot 27 jaar) vanaf het moment van de eerste injectie.
Bij 62 patiënten gaf de injectie een regressie in hardheid en hoogte van de nodi. Na 1 injectie
werd geen verschil gezien ten aanzien van de hoogte van de nodus. Met een gemiddelde van 3.2
injectie per nodus werd in 97% van de handen een 60-80% reductie in hardheid en hoogte
gevonden. Van de behandelde patiënten had 50% een reactivatie van de Dupuytren in de
behandelde nodus 1-3 jaar na de laatste injectie. In 50% van de gevallen was sprake van een
complicatie door de injectie en bestond uit 50% depigmentatie en/of subcutane atrofie welke
spontaan verdween 6 maanden na injectie. Twee patiënten hadden een peesruptuur; in beide
werd het tijdsinterval van 6 maanden na 3 injecties niet gerespecteerd.
Conclusies
Niveau 3
Er zijn aanwijzingen dat meerdere intralesionale injecties met
triamcinolone acetonide een verzachting en reductie in grootte geeft bij
een niet functioneel beperkende nodus bij de ziekte van Dupuytren
C Ketchum & Donnahue, 2000
Overwegingen
Wanneer triamcinolone acetonide gebruikt wordt om nodus te behandelen die geen functionele
beperking hebben, gaat dit voorbij aan de huidige indicaties tot behandeling van Dupuytren,
behoudens wanneer er sprake is van een persisterende pijnlijke nodus.
Indien men triamcinolone acetonide overweegt te gebruiken, dient men op de hoogte te zijn van
de techniek van injectie, het injectie schema, maximale dosering en eventuele complicaties ten
gevolge van de injectie. Complicaties van steroïd injecties zijn peesrupturen en subcutane
atrofie, waarbij de atrofie van voorbijgaande aard is.
22