Ziekte van Dupuytren - Kwaliteitskoepel

Een chirurgische ingreep voor de ziekte van Dupuytren vereist een nauwgezette
operatietechniek bij voorkeur onder loupevergroting. Zowel de operateur als de patiënt moeten
de beperkingen van een chirurgische behandeling kennen om een reële verwachting van het
resultaat te hebben. De chirurgische behandeling dient te worden uitgevoerd door een
behandelaar die zo nodig de complicaties zoals zenuw en/of vaatletsels kan herstellen tijdens
deze ingreep.
Er zijn door de jaren veel verschillende operatieve technieken beschreven. De op dit moment
meest toegepaste zijn:
- Selectieve fasciëctomie; alleen aangedane fascie wordt verwijderd;
- Naald fasciotomie, waarbij er percutaan een onderbreking wordt gemaakt in de streng;
- Dermatofasciëctomie; zowel huid over de aangedane fascie als de fascie zelf wordt verwijderd.
Minder gebruikt maar wel noemenswaardig zijn:
- Naald fasciotomie met lipofilling;
- Segmentele fasciëctomie; via multiple kleine incisies wordt er een beperkte fasciëctomie
verricht;
- Radicale fasciëctomie; alle fascia palmaris van de handpalm wordt verwijderd.
De rol van corticosteroïden en collagenase injecties, radiotherapie, spalkbehandeling en
fysiotherapie voor de behandeling van de ziekte van Dupuytren wordt besproken.
Er worden hoge recidiefpercentages beschreven na een chirurgische correctie. Zowel de
behandelaar en de patiënt moet hiervan op de hoogte zijn. De percentages die worden
beschreven variëren enorm.
In de literatuur worden verschillende definities van een recidief kromstand door de ziekte van
Dupuytren gebruikt. Dit maakt het vergelijken van verschillende studies moeilijk. Soms wordt
niet aangegeven wat de definitie van een recidief is, waardoor zo’n studie onbruikbaar wordt
voor verdere analyse. Het advies van de werkgroep voor toekomstig onderzoek is een goede
beschrijving van de definitie van een recidief en ook van een uitbreiding van de ziekte te
gebruiken. Voordat de behandeling plaats vindt dient een accurate notitie (in graden) gemaakt
te worden van de kromstand van de aangedane vingers. Na de behandeling wordt de patiënt
vervolgd. Indien er een toename van de kromstand is opgetreden is van belang dat de lokalisatie
van de nodus of streng, duur na behandeling en mate van kromstand in graden wordt
genoteerd.
De werkgroep adviseert de volgende definities:
I. Recidief van de ziekte van Dupuytren: nieuw ontstane nodus of streng in de behandelde
vinger of handpalm waarbij de Dupuytren nodus of streng in het behandelde gebied ligt zonder
toename van de kromstand. Dit moet worden onderscheiden van eventuele littekenvorming
door de behandeling.
18