5 - AVS

avs magazine
Moran heeft ons vaak verrast. Je raakt daardoor aan het een en ander
gewend, maar op zondagochtend 23 juli j.l. heeft hij ons echt verbijsterd!
NNeeltje van Meerem – op wie hij zo gek was en waar hij alles zo
graag voor deed (en omgekeerd) – was met hem op crosstraining.
Toen rinkelde bij ons de telefoon! Neeltje, volledig overstuur en
een telefoongesprek dat minstens 50 x langer duurde dan nodig
voor wat ze eigenlijk had te melden! Haar ongelooflijke boodschap
luidde: na afloop van de korte training was Moran droog
gestapt en – met Neeltje nog in het zadel - bij de waterbak om te
drinken. Hij struikelde daar, viel . . . . en bleek overleden! Er was
nog geprobeerd hem te reanimeren, maar - zo vertelde dierenarts
Bokhorst die er supersnel bij was – Moran had vrijwel zeker een
inwendige bloeding gehad en was op geen enkele manier te redden
geweest. Het had ook op stal kunnen gebeuren.
22
MORAN A.8469
MONITOR X REDNA (NAREW)
16 APRIL 1994 – 23 JULI 2006
1E PREMIE-/STERHENGST AVS
ERKEND DOOR HET NRPS
Toen begon het tot ons door te dringen! En die ruimte kregen
we ook door de fantastische opstelling van de heer Bokhorst en –
in zeker niet minder mate – Gert Boonzaaijer, die ons alle ellendige
dingen van de nazorg uit handen nam! Wij zijn hun daar
dan ook verschrikkelijk dankbaar voor. En dan komen de herinneringen,
iedere dag weer en meer! En je komt dan langzaam
maar zeker tot de ontdekking dat bij ons Morannetje de kaars
aan twee kanten brandde. Hij heeft kans gezien meer in 12 jaar
te proppen dan vele soortgenoten in 2 x zoveel jaren.
Onze herinneringen (en dan komen ook de foto’s en video’s)
gaan natuurlijk terug tot zijn geboorte; wij waren er bij en het
ging probleemloos. Redna bleek – voor haar 1e veulen – een
prima en zorgzame moeder te zijn. Wij hadden onze caravan
naast de stal gezet en zaten urenlang – vaak samen met Ronald
Heesakkers, die in 1e instantie mede-eigenaar was – naar een
zwart/wit-monitor te kijken die zijn bles nog eens accentueerde.
Hoewel wij ons voorgenomen hadden om hengstjes te verkopen
en merrietjes aan te houden, drong al snel tot ons door dat dit
hengstje beter was dan gemiddeld en we besloten hem als jaarling
uit te brengen op een keuring . Het werden er vier.
In Tilburg werd hij reserve-jeugdkampioen, in Exloo nationaal
jeugdkampioen, in Aken snipverkouden en 6e en op het E.K. in
Moorsele 4e. Toen wisten wij het wel. Als 2-jarige ging hij -
samen met Angeline en
John Maarse – naar de
hengstenkeuring. Hij
kreeg een 1e premie en
werd jeugdkampioen! In
de 6 jaren daarna ging hij
ieder jaar opnieuw met
John Maarse terug naar
die hengstenkeuring en kreeg hij wéér die eerste premie.
Uiteindelijk kreeg hij die 1e premie definitief en tevens het predikaat
sterhengst.
Omdat wij vinden dat
een Arabiertje natuurlijk
zo rastypisch als mogelijk
moet zijn, maar óók nog
iets moet kunnen besloten
we hem als 3-jarige in
rentraining te zetten.
Moran bleek supersnel
zadelmak te zijn en heel
graag te werken. We kozen met zorg (voor zijn pezen) zijn rennen
en hij won ook.
Na dat jaar renbaan
waren we natuurlijk erg
benieuwd of hij ook nog
iets meer kon en toen
kwam het toeval ons te
hulp. Moran maakte kennis
met Monica van
Duijvenbode en die
bracht hem de eerste
beginselen van dressuur en springen bij. Tot onze grote verbazing
werd ze, al na een heel korte tijd, maar wél consequent oefenen,
in Kootwijk nationaal AVS-kampioen B-dressuur.
Maar wat zeker zo belangrijk was: gereden door Monica werd
ontdekt dat Moran een méér gemiddeld springtalent had.
Monica bracht Moran dan ook als eerste uit op de Arabissimo,
zij het nog niet op alle onderdelen.
En toen kwam Neeltje.
Voorafgaand aan een
hengstenkeuring stond
Moran bij Angeline en
John in de Beemster op
stal en Neeltje vroeg of ze
hem mocht rijden. Dat
leek en bleek een goed
idee, want Moran was al
snel gek op Neeltje en
andersom! We besloten