2e JAARGANG - St. Plechelmusbasiliek Oldenzaal

Pelgrimstocht
Een vriend van mij is onlangs vertrokken voor een pelgrimstocht naar Santiago de
Compostela, gelegen in het noordwesten van Spanje, als bedevaartsplaats minstens zo
populair als Rome en Jeruzalem. Volgens een legende zou het graf van de apostel Jacobus,
een van de discipelen van Jezus, zich hier bevinden. Het graf was al in de vergetelheid
geraakt, totdat in 813 de kluizenaar Paio het ontdekte. Na de ontdekking groeide de graftombe
uit tot een belangrijke plaats voor het christendom. Vele duizenden pelgrims hebben
inmiddels een bedevaart naar Santiago volbracht. En dat is geen geringe prestatie:
vanuit Nederland is de tocht, afhankelijk van de gekozen route, twee- tot drieduizend
kilometer lang. Ik heb grote bewondering voor het doorzettingsvermogen van mijn
vriend.
Vertrekken, op weg gaan: pelgrimeerders
doen dat, om andere mensen te ontmoeten,
om God te ontmoeten. Je moet het maar
durven! Zomaar op weg gaan. Daarvoor
moet je durven loslaten en afscheid nemen.
Eigenlijk begint het al bij je geboorte. Dat
is het begin van je reis waarin je de warmte
van je moederschoot achter je laat om je
te ontwikkelen tot een eigen en zelfstandig
mens. Op zo’n reis heb je een aantal dingen
nodig: een soort basisvertrouwen -
grond onder je voeten - en perspectief dat
je reisdoel bepaalt. Op reis kun je van alles
6
tegenkomen: hoogte- en dieptepunten. Dat
vormt bagage die je met je meedraagt.
Soms kan het gebeuren, dat jij op je
levensreis in een gat terechtkomt of de
grond onder je voeten kwijtraakt en het
doel van je reis uit het oog verliest. Wat is
het goed als in zo’n situatie iemand met je
meeloopt. Hij of zij vraagt wat er is en
dringt zich niet op. De ander luistert, biedt
ruimte om je verhaal te doen, te vertellen
over jezelf en wat er in je omgaat, waar je
tegenaan loopt.
Een intense ontmoeting - een goed
gesprek, een viering waarin je een glimp
van de Eeuwige ervaart - kan als voedsel
zijn, als brood dat je sterkt en kracht geeft.
Zo kun je weer verder. Soms durf jij je
oude spoor los te laten en nieuwe wegen te
bewandelen. Door de ontmoeting met de
Levende ontstaat er een nieuw perspectief.
Foto: Carlo ter Ellen/De Twentsche Courant Tubantia
In de afgelopen periode van veertig dagen
onderweg naar Pasen wordt ons de volgende
gedachte als kern van ons geloof
nadrukkelijk voorgehouden. Pasen is: niet
bij de pakken neer gaan zitten. Pasen is:
opstaan als resultaat van die tocht van
veertig dagen, geloven in een ideaal dat
werkelijk is, kan worden en kan zijn, telkens
weer. Pasen betekent: er is toekomst.
Pasen is in voetsporen treden, is wegen
begaanbaar maken.
Zalig Pasen.
Frank Beuger
Parochiecatecheet WORDS
Matthäus Passion in
de Plechelmusbasiliek
Op dinsdag 18 maart 2008 wordt de Matthäus Passion uitgevoerd
in de Plechelmusbasiliek en op 19 maart 2008 in Enschede.
Uitvoerenden:
Dirigent : Klaas Stok
Solisten : Marc Pantus, bas/Christus
Nico van der Meel, tenor/evangelist
Nele Gramss, sopraan
Maarten Engeltjes, countertenor
Andreas Post, tenor
Tyler Duncan, bas
Koren : Consensus Vocalis o.l.v. Klaas Stok
Stadsjongenskoor Oldenzaal o.l.v. Mariëtte Effing
Orkest : Concerto d’Amsterdam
Aanvang van de uitvoering: 19.00 uur (kerk open om 18.00 uur)
De kaartverkoop via VVV/ANWB Oldenzaal.