23.11.07 Vredenburg 2.indd - Avro

Radio 4 presenteert...
Tros Muzikale Meesterwerken / Haydns Parijse Symfonieën
vrijdag 23 november 2007, 20.15 uur inleiding Gerard van der Leeuw 19.30 uur
Haydn en Parijs
Radio Kamer Filharmonie
Bruno Weil DIRIGENT
Pieter Wispelwey CELLO
Joseph Haydn 1732-1809 Symfonie nr. 85 in Bes
‘La reine de France’, Hob.I:85 (1784)
Adagio-Vivace
Romance: Allegretto
Menuetto: Allegretto-Trio
Finale: Presto
Celloconcert in D, Hob.VIIb:2 (1783)
Allegro moderato
Adagio
Allegro
PAUZE >>
1

2
>>
Joseph Haydn 1732-1809 Symfonie nr. 82 in C ‘L’Ours’
Hob.I:82 (1784)
Programmatoelichtingen
De programmatoelichtingen
van de concerten
zijn vanaf 5 dagen vóór
het concert te lezen op
www.avroklassiek.nl
Radio 4
Dit concert wordt door
de AVRO rechtstreeks
uit gezonden op Radio 4.
Gelieve hoesten en
andere storende geluiden
tot een minimum te
beperken. Signalen van
mobiele tele foons en
horloges kunnen musici
en luisteraars ernstige
overlast bezorgen.
Vivace assai
Allegretto
Menuetto: Un poco allegretto-Trio
Finale: Vivace assai
Jacques Offenbach 1819-1880 Ouverture La fi lle du tambour-major
(1879)
De Vrijdag van Vredenburg telt de volgende
series:
Muzikale Meesterwerken
L’Esprit de France
AVRO Klassiek
Haydns Parijse Symfonieën
TROS Klassiek
De Kunst van het Kostumeren
TROS Vocaal
De complete brochure
kunt u aanvragen bij de
kassa van Vredenburg,
telefoon 030 2314544

Haydns Parijse roem
Leven in een sprookjespaleis
Wie vanuit Wenen ongeveer zeventig
kilometer naar het zuidoosten reist,
stuit daar aan de grens tussen Oostenrijk
en Hongarije op het meer van
Neusiedler. Aan een van de uithoeken
aan de zuidkant van dat meer ligt
het beroemde slot Esterháza, dat de
rijke Hongaarse edelman Nikolaus I
Esterházy halverwege de achttiende
eeuw liet bouwen. Wie het nooit gezien
heeft kan zich nauwelijks een
voorstelling maken van de pracht
en weelde van dit betoverende slot.
Een Franse toerist die er in 1784
op bezoek was, schreef: “Afgezien
van Versailles is er in heel Frankrijk
geen enkele plek die qua pracht met
Esterháza te vergelijken is.” ’s Zomers
trok vorst Nikolaus vanuit zijn
winterverblijf in het nu Oostenrijkse
Eisenstadt met zijn hele hofhouding
naar het paleis. Het was omgeven
door tuinen en reusachtige parken.
Het geheel vormde zo’n doolhof dat
er bij feesten plattegronden van het
complex moesten worden uitgedeeld,
opdat de gasten hun weg terug konden
vinden.
In het sprookjesachtige paleis Ester-
vrijdag 23 november 2007, 20.15 uur
háza woonde en werkte de componist
Joseph Haydn tussen 1766 en 1790.
Hij was er hofkapelmeester, dirigent
van het hoforkest, en componist van
kerkmuziek, van opera’s, symfonieen,
concerten en kamermuziek. Een
enorme taak. Wie naar de operavoorstellingen
ging, kreeg daar dikwijls
Haydns opera’s te horen en zag hem
vanachter het klavecimbel het geheel
dirigeren. Was een gast van de partij
op een groots feest in het paleis, dan
luisterde hij onder het tafelen opnieuw
naar muziek van Haydn. Deze
dirigeerde zijn orkestje in een divertimento,
een symfonie of een concert.
En bij de uitvoeringen in de intieme
muzieksalon, die Nikolaus meestal
voor zichzelf alleen reserveerde, klonk
weer muziek van Haydn: sonates,
trio’s en strijkkwartetten.
Haydn voelde zich geïsoleerd en van
de wereld afgesloten in het weelderige
paleis Esterháza. Zelf noemde hij
het een oord van ‘Einöde’, hetgeen
zoveel betekent als eenzaamheid en
woestenij. Hij ervoer Esterháza als
een luxe ballingsoord waar hij voor
het componeren volledig op zichzelf
was aangewezen. Er waren alleen
3

4
Paleis Esterháza
incidentele kansen om met bevriende
collega componisten zoals Gluck,
Dittersdorff, Vanhall of Mozart ‘live’
van gedachten te wisselen, wanneer
Haydn toevallig eens in Wenen moest
zijn. Natuurlijk was er wel veel indirecte
communicatie; Haydn voerde
hun werken immers regelmatig uit.
Ook de andere componisten bleven
elkaar volgen door andermans werken
aan te schaffen en te spelen.
Toch was het isolement volgens
Haydn juist een van de belangrijkste
oorzaken van zijn originaliteit. Niemand
kon hem afl eiden of in verwarring
brengen, zei hij ooit.

“Afgezien van Versailles is er in heel Frankrijk geen enkele
plek die qua pracht met Esterháza te vergelijken is.”
Een Franse toerist over slot Esterháza in 1784.
Haydn groet Parijs
Maar in de jaren 1780 begonnen
Haydns actieradius, sociaal netwerk
en roem drastisch te groeien. Er waren
zelfs krachten aan het werk om
de veel gespeelde componist uit het
verafgelegen Hongaarse platteland
weg te lokken naar elders. Een Engelse
edelman, de Fourth Earl of Abdington,
probeerde Haydn – toen nog vergeefs –
naar Engeland te halen. In 1784 werd
in Lissabon vanwege de naamdag van
de infante Don José Haydns oratorium
Il ritorno di Tobia uitgevoerd. En
in 1781 was Haydn door een Fransman
genaamd Le Gros al bedankt
voor een Stabat Mater dat hij hem had
toegestuurd en gevraagd nog meer
muziek voor hem te componeren.
Haydns ster was ook in Frankrijk rijzende.
In 1784 bestelde de Parijse
concertorganisatie Les Concerts de la
Loge Olympique, opgericht door
Comte d’Origny, zes symfonieën, die
Haydn in de twee jaren daarna inderdaad
componeerde. We kennen ze nu
als de Parijse Symfonieën nr. 82-87. De
enorme populariteit van de stukken
leidde tot een nieuwe bestelling van
nog eens drie symfonieën in 1788, de
nrs. 90-92. Merkwaardig is dat Haydn
in de Franse muziekmetropool nu
zelfs op afstand een hoofdrol ging
spelen. Dat lag vermoedelijk aan de
hoge kwaliteit van zijn muziek, die
met kop en schouders uitstak boven
hetgeen plaatselijke componisten
schreven.
Enkele van de Parijse symfonieën
leven voort onder hun inmiddels
gangbare bijnamen als ‘La Poule’ (De
Kip) en ‘L’Ours’ (De Beer). Van die
bijnamen, die Haydn waarschijnlijk
vreemd zouden zijn voorgekomen,
stamt alleen ‘La Reine’, of ook wel
voluit ‘La Reine de France’ (De Koningin
van Franrijk), uit Haydns tijd. Die
titel prijkt op de eerste uitgave van
het werk (Parijs, 1788), omdat – naar
men zegt – de Franse koningin Marie
Antoinette met haar voorkeur voor
Duitse muziek zo gesteld was op deze
symfonie. Kwam dat misschien door
het innemende langzame deel, een
reeks variaties over een Frans volksliedje
‘La gentille et jeune Lisette’?
Daarmee heeft Haydn zeker een groet
aan de Parijzenaars willen brengen.
Maar ook de langzame inleiding is
indrukwekkend, met haar stijgende
toonladders die in het aansluitende
Vivace in versnelde vorm terugkeren,
net als in Beethovens Zevende Symfonie
dertig jaar later. En er zijn momenten
dat Haydn terug lijkt te kijken
naar zijn Sturm-und-Drangtijd ruim
tien jaar eerder, naar zijn ‘Afscheidssymfonie’
nr. 45 uit 1772.
5

6
Bevriende virtuozen
Dankzij de voortreffelijke musici van
het hoforkest van Esterháza lagen de
muzikale mogelijkheden voor Haydn
voor het oprapen. Enkele spelers waren
virtuoos en ambitieus, zoals eerste
violist Luigi Tomasini en de cellisten
Joseph Weigl en Anton Kraft. De
meeste van de ongeveer 45 concerten
voor diverse instrumenten schreef
Haydn in de tijd dat hij voor de familie
Esterházy werkte, en het merendeel
daarvan in de jaren 1760 en
1770. Het lijkt er sterk op, dat de concerten
voor Haydn eigenlijk een soort
bijproduct waren naast de vele symfonieën,
strijkkwartetten, talloze kamermuziek
en de opera. Over het Celloconcert
in D uit 1783 heeft lang twijfel
bestaan of het werkelijk wel van
Haydn zou zijn. In de Encyklopädie der
Tonkunst van Schilling uit 1837 werd
in een artikel over de cellist Anton
Kraft beweerd dat hij het geschreven
had. Waarschijnlijk was die informatie
verspreid door de zoon van Kraft.
En ook de Engelsman Donald Tovey
schreef het concert in zijn Essays in
Musical Analysis zeer gedecideerd
aan Kraft toe. Dat deed hij, zoals hij
beweerde, na zorgvuldige analyse van
de stijl, die volgens hem onmogelijk
van Haydn kon zijn. Schilling en Tovey
waren duidelijk niet op de hoogte
van de catalogus die Haydn samen
met zijn secretaris Johann Essler had
aangelegd, want daar staat het werk
gewoon in met naam en toenaam.
Alle vingers wezen defi nitief in de
richting van Haydn, toen in 1951 eindelijk
zijn eigen manuscript van het
concert boven water kwam. Maar in
de vermoedelijke informatie van de
zoon van Kraft kan enige waarheid
hebben gescholen. Anton Kraft heeft
Haydn zeker bijgestaan met speeltechnische
adviezen en misschien
ook wel allerlei suggesties voor virtuoze
lopen en streken gegeven. Hoe
het ook zij, dit Celloconcert in D is een
van de absolute topstukken uit het
repertoire voor cello geworden en
gebleven.
Joseph Haydn

Compliment voor ‘De Beer’
De bijnaam ‘De Beer’ voor de Parijse
symfonie nr. 82 in C werd als een soort
compliment van de Parijzenaars
gegeven aan de Finale. Daar meenden
ze in de herhaalde grommende
cello- en contrabastonen een beer
te herkennen. Sterker nog: een beer
die danst. Want de Finale met zijn
bourdonbassen heeft een folkloristisch
danskarakter, dat met zijn grote
aandrijvingskracht doet denken aan
de Finale van Beethovens Zevende
Symfonie. Het levendige karakter van
het openingsdeel, Vivace, is enigszins
bedrieglijk. Want ondanks de
zonnige toonsoort C-groot wemelt
het hier van de vinnige accenten op
harde dissonanten. Het tweede deel,
Allegretto, is een knipoog naar de
Franse markt, naar de galante stijl.
Want hier speelt Haydn in gedachten
met de oude Franse gavotte. En het
Menuet, met zijn typisch Franse solistisch
gebruik van de blazers (terwijl
de strijkers zwijgen) in het Trio, lijkt
een onderhoudende hofscène uit het
Versailles van Lodewijk XVI.
Muzikale knipoog
Als uitsmijter hoort u muziek van
een andere meester van de knipoog
wiens ‘Duitse’ noten eveneens de
Franse metropool domineerden:
Jacques Offenbach. Geboren als zoon
van een joodse voorzanger in Keulen
in 1819 en grootgebracht met het
fenomeen carnaval, groeide hij in
Parijs uit tot de muzikale satiricus
Jacques Offenbach
die de neo-conservatieve machthebbers
van het tweede keizerrijk onder
Napoleon III op de korrel nam en
een spiegel voorhield. Dat deed hij in
satirische operettes die hij zelf ‘opéra
bouffe’ noemde. Inspiratiebron was
het Keulse carnaval uit zijn jeugd,
verrijkt met een typisch joodse humor
vol absurditeiten. Zo schreef
hij in zijn autobiografi e: “Ik weet
werkelijk niet wat ik de lieve God heb
aangedaan, dat hij me zoveel vreugde
en zo veel melodieën schenkt.” Met
een vergelijkbare knipoog sluit dit
concert: de zwierige ouverture tot de
operette La fi lle du tambour-major (Het
meisje van de tamboer-majoor).
Clemens Romijn
7

8
uitvoerenden
Bruno Weil, dirigent
De Duitse dirigent Bruno Weil (1949)
is een van de laatste meesterleerlingen
van Hans Swarowsky. Door in te vallen
voor Herbert von Karajan bij de Salzburger
Festspiele werd hij in één klap
bekend. Weil dirigeerde aanvankelijk
in Wiesbaden en Braunschweig en
was Generalmusikdirektor in Augsburg
en Duisburg. Sinds 2003 leidt
hij de Capella Coloniensis, waarmee
hij talrijke premières op cd zette. In
2001 werd hij benoemd tot professor
aan de Staatliche Hochschule für
Musik und Theater in München. Tot
Bruno Weil
zijn prominente afgestudeerde leerlingen
behoort de tegenwoordige
chef-dirigent van het Georgische
Kamerorkest, Ariel Zuckermann.
Bruno Weil dirigeerde vele internationaal
bekende orkesten, zoals de Berliner
en Wiener Philharmoniker, het
Orchester der Deutschen Oper Berlin,
het barokorkest Tafelmusik
(Toronto), waarvan hij gastdirigent
is, de Staatskapelle Dresden, het Budapest
Festival Orchestra, de Wiener
Symphoniker, het Philharmonic Orchestra
Sydney, het Boston Symphony
Orchestra, het Los Angeles Phil-

harmonic Orchestra, het Orchestre
Symphonique de Montréal, het
Toronto Symphony Orchestra, het
Orchestre National de France, het
Rotterdams Philharmonisch Orkest
en vele andere. Verder dirigeerde
Bruno Weil talloze operavoorstellingen
aan de Wiener Staats oper, de Deutsche
Oper Berlin, de Dresdner Semperoper,
de Kölner Oper, het Teatro Communale
di Bologna, de Hamburgische
Staatsoper en bij de Salzburger Festspiele.
In 1992 gaf hij zijn debuut
met Così fan tutte bij het Glyndebourne
Festival. Bij de Wiener Staatsoper dirigeerde
hij voornamelijk opera’s van
Mozart. Talrijke nieuw geënsceneerde
voorstellingen dirigeerde hij bij de
Wiener Volksoper, zoals de door de
pers geprezen première van Mozarts
Le nozze di Figaro in de enscenering
van Marco Arturo Marelli in 1992, die
door veel televisiezenders live werd
uit gezonden en sindsdien veel herhaald
wordt. Veel van Weils cdopnamen
ontvingen prijzen als de
Cannes Classical Award 1996, Record
of the Year, Absolute Sound magazine,
Deutsche Schallplattenpreis
Klassik en Choc de l’année du Monde
de la Musique. Het zwaartepunt van
Weils repertoire ligt bij de Weense
Klassieken. Het spelen op historisch
instrumentarium bevordert hij door
zijn festival Klang & Raum. Bovendien
leidt hij het Bach-Festival in Carmel
(Californië).
Pieter Wispelwey, cello
Pieter Wispelwey is één van de eerste
musici van zijn generatie die thuis is
op de moderne én op de barokcello.
Met zijn stilistische kennis, zijn originele
interpretaties en fenomenale
technische beheersing heeft hij de
harten gewonnen van publiek en critici,
en dat in repertoire dat zich uitstrekt
van Bach tot Elliott Carter. Wispelwey
werd geboren in Haarlem.
Zijn muzikale persoonlijkheid werd
gevormd door de opleiding die hij
vanaf zijn vroege jaren van Dicky Boeke
kreeg en vervolgens van Anner
Bijlsma in Amsterdam, Paul Katz in
de Verenigde Staten en William
Pleeth in Engeland. In 1992 was hij
de eerste cellist die de prestigieuze
Nederlandse Muziekprijs ontving.
Wispelwey’s carrière speelt zich af op
vijf continenten. Hij heeft als solist
opgetreden met ’s werelds belangrijkste
orkesten, zoals het Boston Symphony
Orchestra, de Los Angeles Philharmonic,
St Paul’s Chamber Orchestra,
Yomiuri Nippon, het Rotterdams
Philharmonisch, het Hallé Orchestra,
BBC Symphony Orchestra, Orchestra
of the Age of Enlightenment, Gewandhaus
Orchester Leipzig, Australian
Chamber Orchestra, het London Philharmonic
en Camerata Salzburg. Hij
werkte met dirigenten als Esa-Pekka
Salonen, Herbert Blomstedt, Vassily
Sinaisky, Paavo Berglund, Louis
Langrée, Marc Minkowski, Ton Koopman,
Libor Peˇsek en Roger Norrington.
9

10
Vanaf februari 2005 begon Pieter
Wispelwey aan een vijfjarige ‘residency’
bij de London Philharmonic
Orchestra. Andere nog lopende en
toekomstige engagementen omvatten
uitnodigingen van het Rotterdams
Philharmonisch, het Residentie
Orkest, Budapest Festival Orkest,
Mexico OFUNAM, debuten bij Sydney,
Melbourne en Adelaide Symphony,
Chamber Orchestra of Philadelphia,
Dallas Symphony, Het Deens Nationaal
Radiosymofnieorkest, Hong
Kong Sinfonietta, Taiwan Symphony,
een tournee van twaalf concerten
door de Verenigde Staten met het
Australian Chamber Orchestra en een
uitgebreide tournee met het Basel
Kammerorchester ter gelegenheid
Pieter Wispelwey © Ruud Balk
van Haydns gedenkjaar in 2009.
Met regelmatige recitals in London
(Wigmore Hall), Parijs (Châtelet), het
Concertgebouw in Amsterdam,
Berlijn (Konzerthaus), Milaan (Società
del Quartetto), Buenos Aires (Teatro
Colón), Los Angeles (Walt Disney Hall)
en New York (Lincoln Center) heeft
Wispelwey een reputatie opgebouwd
als één van de meest charismatische
solisten in het recital-circuit. Hoogtepunten
waren ondermeer tijdens het
2004 Mostly Mozart Festival in New
York en een ‘mini-festival’ tijdens de
Robeco Serie in Amsterdam. Pieter
Wispelwey vormt een duo met
pianist Dejan Lazic, met wie hij over
de hele wereld heeft opgetreden.
Pieter Wispelwey’s discografi e omvat
meer dan twintig opnames, waarvan
negen internationale muziekprijzen
ontvingen. Daartoe behoren de
complete werken voor cello en piano
van Beethoven met Dejan Lazic, een
Brahms recital, Sjostakovitsj’ Tweede
celloconcert en het Celloconcert van
Dvoˇrák met het Budapest Festival
Orchestra en Iván Fischer. Pieter
Wispelwey bespeelt een cello uit 1760
van Giovanni Battista Guadagnini.
Radio Kamer Filharmonie
De Radio Kamer Filharmonie bestaat
uit een basisensemble van ongeveer
zestig musici dat kan worden uitgebreid
tot een volledig symfonieorkest
of verkleind tot een kamerorkest.
Aldus kan de Radio Kamer Filhar-

monie een breed en gevarieerd repertoire
bestrijken dat zich uitstrekt
van barok tot hedendaags. Met
ingang van het seizoen 2008-2009 is
ook Philippe Herreweghe als vaste
gastdirigent verbonden aan de Radio
Kamer Filharmonie. Het team van
dirigenten staat borg voor de veelzijdigheid,
de hoge kwaliteit en het
unieke karakter van dit ensemble. De
uitvoering van bekende en minder
bekende werken uit het klassiekromantische
repertoire wordt afgewisseld
met Nederlandse premières
van eigentijdse composities. Jaarlijks
verleent de Radio Kamer Filharmonie
medewerking aan de series van
de ZaterdagMatinee, De Vrijdag van
Vredenburg en het Zondagochtendconcert.
Al deze concerten zijn rechtstreeks
te beluisteren op Radio 4. De
concerten zijn in het buitenland te
beluisteren in de landen die aangesloten
zijn bij de European Broadcasting
Union. Het orkest heeft met de
NPS een serie in het Muziekgebouw
aan ’t IJ en participeert regelmatig in
het Holland Festival. De Radio Kamer
Filharmonie levert daarnaast een belangrijke
bijdrage aan cd-registraties
van Nederlandse componisten, onder
wie Tristan Keuris, en is op educatief
terrein actief in de serie De Magische
Muziekfabriek in Vredenburg. Verder
participeert het orkest onder meer in
de Internationale Gaudeamus Muziek
week in Amsterdam.
WWW.RADIOKAMERFILHARMONIE.NL
Vrienden van de Radio Kamer
Filharmonie
Heeft u genoten van het concert
van de Radio Kamer Filharmonie?
Misschien wilt u dan wel op de hoogte
blijven van het wel en wee van het
orkest. Daarvoor bestaat de Vereniging
Vrienden van de Radio Kamer
Filharmonie, opgericht in 1986 als
ondersteuning van het toenmalige
Radio Kamerorkest en na de reorganisatie
van het Muziekcentrum van de
Omroep in 2005 voortgezet ten behoeve
van de RKF. U kunt lid worden
van de vereniging en daarmee het
orkest ondersteunen. De historie
heeft uitgewezen dat steun van het
concertpubliek van groot belang is.
Leden ontvangen vier tot vijf keer per
jaar de Nieuwsbrief van de vereniging.
Daarnaast ontvangt u uitnodigingen
voor vriendenconcerten die worden
gegeven door ensembles uit de RKF
en kunt u van tijd tot tijd tegen
ledenprijzen cd’s van het orkest bestellen.
Ook bestaat de mogelijk heid
om enige malen per seizoen repetities
van de RKF bij te wonen. Van dit alles
kunt u profi teren door betaling van
een jaarlijkse contributie van slechts
12 euro.
Geïnteresseerden kunnen voor informatie
en aanmelding terecht bij het
secretariaat: Mereveldlaan 159, 3454
CE De Meern, tel. 030 6662883, e-mail
r.heller@hccnet.nl.
11

12
Radio Kamer Filharmonie
CHEF-DIRIGENT Jaap van Zweden
EREDIRIGENT Frans Brüggen
VASTE GASTDIRIGENTEN Peter Eötvös en Philippe Herreweghe (per seizoen 2008-2009)
1E VIOOL
Carla Leurs
Diana Morris
Pedja Milosavljevic
Peter Thoma
Natalia Gabunia
Josje ter Haar
Pamela Kubik
Joan Mooney
Sergiy Starzhynskiy
Ruud Wagemakers
2E VIOOL
Wouter Groesz
Peter de Wit
Astrid Abas
Zofi a Balcar
Jill Bernstein
Renée de Jong -Verwoerdt
Dana Mihailescu
Marjolijn Oonk
Frits Wagenvoorde
ALTVIOOL
Janis Stratakis
Susan Bierre
Maurits Wijzenbeek
Ben Joles
Petr Muratov
n.t.b.
CELLO
Michael Müller
Naftali Gurevich
Teije Hylkema
Sebastiaan van Eck
Angela Stevenson
CONTRABAS
György Schweigert
Jim Schultz
Annika Hope
FLUIT
Jeannette Landré
Carolien van ‘t Hof
HOBO
Justine Gerretsen
Caroline Tempelaar-Pijp
KLARINET
Frank van den Brink
Esther Misbeek
FAGOT
Steffen Desel
Hidehiko Miki
HOORN
Sergei Dovgaliouk
Eric Borninkhof
TROMPET
Cyrille van Poucke
Raymond Rook
TROMBONE
Martin Schippers
Quirijn van den Bijlaard
Cyril Scheepmaker
PAUKEN
Peppie Wiersma
SLAGWERK
Mark Haeldermans
Vincent Cox
Ruud Stotijn
CLAVECIMBEL
Pieter Jan Belder

Vredenburg Leidsche Rijn
welkom vanaf december 2007
Vredenburg Utrecht verhuist in het nieuwe
seizoen naar twee nieuwe locaties. In
stadsdeel Leidsche Rijn verrijst op een
goed bereikbare plaats een gloednieuw
concertgebouw met 1600 zitplaatsen.
Daar vinden vanaf december 2007 de
grote-zaalconcerten plaats. De nieuwe
concertzaal wordt speciaal voor Vredenburg
gebouwd, op de grens van de ‘oude’
stad en het nieuwe stadsdeel Utrecht
Leidsche Rijn. Door de bouw van deze
grootste vinexlocatie van Nederland ligt
Vredenburg Leidsche Rijn straks in het
hart van de ‘nieuwe’ stad. De zaal zal
voldoen aan de meest actuele eisen op
het gebied van akoestiek en comfort voor
artiesten en publiek. Vredenburg Leidsche
Rijn wordt uitstekend bereikbaar met de
auto: rondom het terrein komen zo’n 700
parkeerplaatsen en het gebouw is gelegen
vlak naast de A2. Vredenburg Leidsche
Rijn wordt de nieuwe plek voor de grote
symfonieorkesten, maar ook voor de grote
jazz- en wereldmuziekconcerten. Ook zal
de popmuziek haar bekende plek in de
programmering blijven innemen.
Op www.vredenburg.nl/routeLR.html
vindt u een routebeschrijving naar Vredenburg
Leidsche Rijn. U kunt uw route ook
plannen via www.anwb.nl. Komt u met
het openbaar vervoer? Vanaf Utrecht
Centraal rijden buslijnen 27, 28 en 39
met een frequentie van 10 bussen per
uur in circa 10 minuten naar Vredenburg
Leidsche Rijn.
Vredenburg Leidsche Rijn
Oude Vleutenseweg 12
3541 BE Utrecht
13

14
De Vrijdag
van Vredenburg
volgende concerten in De Vrijdag van Vredenburg:
Utrecht
serie Tros Klassiek /
L’esprit de France
vrijdag 30 november
2007, 20.15 uur
Central Studios
inleiding 19.30 uur
Betoverend vioolconcert
Radio Filharmonisch
Orkest
Jaap van Zweden DIRIGENT
Simone Lamsma VIOOL
Szymanowski
Vioolconcert nr. 1
Berlioz
Symphonie fantastique*
*ook op 2 december in
het Zondagochtend
Concert om 11.00 uur in
het Concertgebouw
serie AVRO Klassiek en
TROS Vocaal;
openingsconcert Vredenburg
Leidsche Rijn
vrijdag 7 december
2007, 20.15 uur
Vredenburg Leidsche Rijn
inleiding 19.30 uur
Mahler en Keuris
Radio Filharmonisch
Orkest
Jaap van Zweden DIRIGENT
Quirine Viersen CELLO
Marie Hallynck CELLO
Christiane Oelze SOPRAAN
Keuris
Concert voor twee celli
en orkest
Mahler
Symfonie nr. 4
serie TROS Muzikale
Meesterwerken /
Haydns Parijse Symfonieën
vrijdag 14 december
2007, 20.15 uur
Vredenburg Leidsche Rijn
inleiding 19.30 uur
Drie Weense componisten
Radio Kamer
Filharmonie
Frans Brüggen DIRIGENT
Imogen Cooper PIANO
Haydn
Symfonie nr. 84 ‘Parijse’*
Schubert
Symfonie nr. 5*
Beethoven
Pianoconcert nr. 3
*ook op 16 december in
het Zondagochtend
Concert om 11.00 uur in
het Concertgebouw

ZaterdagMatinee
Concertgebouw
Radio 4 presenteert bovendien:
Amsterdam
O-serie
zaterdag 24 november
2007, 14.00 uur
Concertgebouw
Zemlinsky’s König
Kandaules
Radio Filharmonisch
Orkest
Bernhard Kontarsky
DIRIGENT
Stuart Skelton TENOR
Kay Stiefermann BARITON
Klaus Kuttler BARITON
Arnold Bezuyen TENOR
Vitali Rozynko BARITON
Christian Immler BAS
Martin Busen BAS
Marcel Reijans TENOR
Mark Tevis TENOR
Jyrki Korhonen BAS
Alexander Vassiliev BAS
Jeanne-Michèle
Charbonnet SOPRAAN
Zemlinsky
Der König Kandaules
(eerste uitvoering in
Nederland)
E-serie
zaterdag 1 december
2007, vanaf 12.00 uur
Concertgebouw
‘De heilige stad
Jeruzalem’
12.00 uur
Ensemble Ahl Fas
Arabische muziek
14.00 uur
Huelgas Ensemble
Paul van Nevel DIRIGENT
Mogavero Lamentationes
Jeremiae Prophetae
Lassus Lamentationes
Hieremiae Prophetae
15.30 uur
Groot Omroepkoor
Schönberg Ensemble
Simon Halsey DIRIGENT
Mindel Mijn stad (eerste
uitvoering in Nederland)
Moultaka Our, voor
koor en ensemble
(wereldpremière)
C-serie
zaterdag 8 december
2007, 14.15 uur
Concertgebouw
Sibelius &
Beethoven
Radio Kamer
Filharmonie
Groot Omroepkoor
Kenneth Montgomery
DIRIGENT
Judith van Wanroij
SOPRAAN
Caitlin Hulcup MEZZO-
SOPRAAN
Topi Lehtipuu TENOR
Felipe Bou BAS
Sibelius
Derde symfonie in C,
op. 52
Beethoven
Mis in C, op.86
15

16
De Vrijdag van Vredenburg telt de
volgende series:
Muzikale Meesterwerken
L’Esprit de France
AVRO Klassiek
Haydns Parijse Symfonieën
TROS Klassiek
De Kunst van het Kostumeren
TROS Vocaal
De complete brochure kunt u
aanvragen bij de kassa van-
Vredenburg, telefoon 030 2314544
colofon
PROGRAMMERING Astrid in ’t Veld
PRODUCTIE Jooske van den Berge, Petra Koks, Maartje Stokkers
en Manon Tuynman
PRESENTATIE RADIO 4 Peter Bree, Hans Haffmans, Annemiek Klijberg
RANDPROGRAMMERING RADIO 4: Thea Derks
EINDREDACTIE RADIO Roland Kieft en Aukelien van Hoytema
ARTISTIEK LEIDER Kees Vlaardingerbroek
PROGRAMMATOELICHTING Clemens Romijn
REDACTIE PROGRAMMABOEK Clemens Romijn
EINDREDACTIE Onno Schoonderwoerd
VORMGEVING Dorine Verharen BNO
DRUK Van der Weij BV Hilversum