Jong zijn in Rotterdam: de identitijd van je leven - Vakmanstad

Ook woorden, wijsheden en waarden migreren over de wereld. Onze ‘eigen’ ideeën, taal en
normen zijn ook resultaten van crossculturele kruisbestuivingen. Voor zo’n remix
samenleving zijn prachtige beeldspraken verzonnen.. Zij wordt vaak met een smeltkroes
vergeleken. Puristen vinden dat deze eruit moet zien als een tomatensoep waarin alles er
hetzelfde uitziet. Fijnproevers houden meer van een gemengde salade waarin de afzonderlijke
smaken nog te onderscheiden zijn. Je kunt de samenleving ook als een weefsel zien, als een
lappendeken of een groot tapijt: aan de bovenkant zie je een mooi egaal overzichtelijk patroon
– onze gezamenlijke identiteit - maar als je het tapijt omdraait en aan de onderkant bekijkt zie
je hoe ingenieus en moeizaam soms de eindjes aan elkaar zijn geknoopt.
“Nou ik kan je vertellen dat de echte Rotterdammer niet meer bestaat. Dat kun je
jammer vinden. Maar je kunt ook meestromen met al die culturen die je nu in de stad
tegenkomt. Rotterdam vernieuwt zich. Maar daar moet je wel oog voor hebben
natuurlijk”(Patricia Schoonewil)
Jongeren in Rotterdam zijn voor alles Rotterdammers. Ook al maakt de culturele achtergrond
van hun ouders nog een belangrijk deel van hun leefwereld uit en vallen veel jongeren op hun
familie terug, ze zijn niet meer simpelweg in te delen als Nederlands, Marokkaans,
Kaapverdiaans, Turks, Somalisch, Ghanees, Chinees.
“Als ik op de saz speel voel ik me meer Turk. Dat is iets van mezelf. Goed gevoel.
Maar tegelijkertijd ben ik een Rotterdamse jongen die al z’n leven lang in Oud-
IJsselmonde woont”(Bora Kurt)
Geloven tussen afkomst en toekomst
Na twee of zelfs drie generaties loopt ondertussen alles door elkaar. Cultureel levert dat
tweeslachtige of hybride leefstijlen op. Dat maakt de samenleving nog complexer. Ook de
geloofsbeleving moet hieraan geloven.
“Geloven is echt iets van ons gezin. Mijn twee broers zijn remonstrants, mijn moeder
is gereformeerd en mijn vader is katholiek. Ik zit nu op catechisatie. Binnen een jaar
wil ik belijdenis doen in de Arminiuskerk in het Museumpark, tegenover Boijmans
van Beuningen. Dat is de meest tolerante kerk van Nederland. Ik voel me thuis in die
sfeer.”(Maurits Helmich)
In een hybride leefstijl gaan achter gedragingen meer dan één motief schuil. Waarom gaat een
jonge moslima plotseling een hoofddoek dragen? Is het uit religieuze overtuiging? Wil ze een
politiek statement maken? Of is haar hoofddoek een lifestyle gadget waarmee ze zich binnen
haar vriendenkring kan onderscheiden?
“Ik draag als Marokkaanse een hoofddoek. Daarmee kan ik anderen laten zien dat ik
moslima ben. Het is een manier van onderscheiden”(Mariam Amzaid)
Veel identiteiten levert een smaakvol en heel verteerbaar geheel op waarin niet meer voor het
een of het ander gekozen hoeft te worden. Wat eerst op gespannen voet met elkaar lijkt te
staan, levert bij latere generaties een ontspannen samenhang op.
“Ik ben een praktiserende Moslim die zich prima thuis voelt in Rotterdam. Dat is geen
spanningsveld. Integendeel. Ik voel me door de banden met Turkije en met Nederland