een uitgave van staalbankiers

jubileumuitgave 2011
een uitgave van staalbankiers

COLOFON
staal Magazine verschijnt 4 maal per jaar
en wordt verspreid onder cliënten en relaties
van staalbankiers. Jaargang 8, nr. 3.
HOOFdredaCteur
angela looyé
eINdredaCteur
Hilde Duyx, Maters & Hermsen
redaCtIeraad
(v.l.n.r.) Hilde Duyx, Henrietta smeekes, kosterus
Wildschut, Hans smits, rob van Fraeijenhove,
angela looyé, ben van Druten, linda van Hesse,
nicole van de Hoeve. Met mede werking van kees
Jongsma, sPJ (niet op de foto).
VOrmgeVINg
achmea studio
BeeLdredaCtIe
Mascha baarda, Maters & Hermsen
LItHOgraFIe eN drukwerk
schuttersmagazijn bv
indien u vragen heeft of informatie wilt over
in staal behandelde onderwerpen, dan kunt u
contact opnemen met uw contactpersoon of
angela looyé via telefoon nr (070) 310 19 53 of
angela.looye@staalbankiers.nl.
als u geen prijs stelt op het ontvangen van ons magazine dan
kunt u dit aan uw contactpersoon doorgeven of schriftelijk aan-
geven bij: staalbankiers, Postbus 327, 2501 CH Den Haag.
Disclaimer Deze publicatie is uitsluitend bedoeld ter informatie en is geen aanbod noch een uit nodiging om een financieel instrument te kopen of te verkopen of om deel te nemen in een bepaalde beleggingstrategie.
elk voorbeeld gegeven in deze publicatie, geldt enkel ter nadere uitleg van het betreffende product. aan deze voorbeelden kunnen geen rechten worden ontleend. Potentiële beleggers moeten zich bewust zijn van de
risico’s verbonden aan financiële instrumenten en moeten alleen overgaan tot een investeringsbeslissing met betrekking tot deze producten na voldoende beraad, in overleg met hun eigen adviseurs, waarbij in overweging
moet worden genomen of deze producten passen binnen hun eigen risicoprofiel. Hoewel de in deze publicatie gestelde feiten en verstrekte opinies als juist worden verondersteld en zijn gebaseerd op betrouwbare bronnen,
aanvaardt staalbankiers geen enkele aansprakelijkheid voor enige schade in welke vorm dan ook, voortvloeiend uit het gebruik van deze publicatie of de inhoud daarvan. staalbankiers wijst op de mogelijkheid dat
bepaalde informatie in deze publicatie na verloop van tijd verouderd is. De waarde van uw beleggingen kan fluctueren. in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.
staalbankiers n.v., statutair ge vestigd te Den Haag aan de lange Hout straat 8, 2511 CW, is ingeschreven bij de kvk Haaglanden onder nummer 27030700. staalbankiers is geregistreerd bij de autoriteit Financiële markten
(www.afm.nl) te amsterdam. voor meer informatie over het toezicht op staalbankiers n.v. kunt u bellen naar de toezichtlijn van de aFM 0900-540 05 40. reproductie, geheel of gedeeltelijk, is slechts toegestaan na
schriftelijke toestemming van staalbankiers. Deze publicatie is vervaardigd op 04 oktober 2011.
De dealingroom van vroeger en nu
inhoud
04
05
06
07
12
17
18
22
25
28
34
logo’s: een overzicht
Column
een man van staal
Oud & Jong: vier persoonlijke verhalen
1916 tot nu: door de jaren heen
sterke vrouw in een mannenwereld
bancair erfgoed: een duik in het fotoarchief
Willem van Duin van achmea is optimistisch
over de toekomst
Feest! Wie vieren nog meer hun jubileum?
Museal staal: kunst op het kantoor
staalbankiers in het land: regiodirecteuren
over “hun” bank
Uitgelicht
14
tOt OP
Het BOt
De cliënt zit duurzaam in de
genen van staalbankiers. en
Peter de ruijter, Pierre Huurman
en erik van de Merwe
willen dat graag zo houden.
samen praten ze over 95 jaar
staalbankiers.
31
ParadIjS
VOgeL
Zanger barry Hay van de golden
earring woont niet meer in nederland,
maar heeft er nog wel een
mening over. een diepte-interview.
“Wat is er gebeurd met die relaxte
vrijheid waar we twintig jaar geleden
nog zo beroemd om waren?”
Beste lezer,
Voor u ligt het jubileumnummer van
Staal Magazine ter gelegenheid van
het 95-jarig bestaan van Staalbankiers.
Een bijzondere editie dus, met bijzondere
artikelen. Zo vertelt Willem van Duin
- bestuursvoorzitter van onze eveneens
jarige moeder Achmea - over de Conventie
van Achlum, halen onze directieleden
samen met de voorzitter van de Raad van
Commissarissen herinneringen op en leest
u over de ervaringen van onze ‘oudste’
en ‘nieuwste’ cliënt, en onze ‘jongste’ en
‘oudste’ bankier.
Laatstgenoemde stapte in 1967 als 20-jarige
voor het eerst het pand aan de Haagse
Lange Houtstraat binnen. In datzelfde jaar
werd een 19-jarige jongeman zanger van
de band Golden Earring: Barry Hay, Neerlands
enige echte rockster en Haagse trots.
Toen we hem vroegen voor een interview
reageerde hij enthousiast en zo zaten Fred
Hermsen (directeur van Maters & Hermsen,
tevens muziekliefhebber én Nederpopkenner)
en ik op een vrijdagmiddag in de
bar van het Hilton met de zanger van
de oudste nog bestaande rockband.
In het zwart gehuld, armen vol tatoeages,
een donkere zonnebril op en een direct
verzoek om een Bloody Mary: een rockster
he is. Maar wel eentje met diepgang, die
nadenkt over het leven, de dood, politiek,
de samenleving en daar een stevige mening
over heeft. En eentje die vol trots praat over
de band, die dit jaar het 50-jarig jubileum
viert: “Er gebeurt écht wat als we met z’n
vieren in één ruimte staan.” Na afloop van
het interview zei Fred: “Drie uur met Barry
Hay en je wordt vanzelf fan van Golden
Earring.” Zo is het. Ik kan niet wachten tot
de nieuwe cd er is.
Veel leesplezier!
Angela Looyé
Hoofdredacteur Staal magazine
P.S. Ideeën, vragen en/of opmerkingen over het magazine? Stuur ze naar redactie@staalbankiers.nl.
staalmagazine jubileumuitgave 2011 3

4
staalmagazine jubileumuitgave 2011
Logo's door de jaren heen
Co lu m n //
Blijven vernieuwen
Staalbankiers bestaat dit jaar 95 jaar. Een
jubileumjaar is natuurlijk bij uitstek de
gelegenheid om terug te kijken en te
bezien wat er is gebleven en wat er is
veranderd. Terwijl de uitgangspunten van
onze dienstverlening door de jaren heen in de basis
gelijk zijn gebleven, zijn we in de ondersteuning van
onze cliënten natuurlijk wel met onze tijd meegegaan.
Onafhankelijkheid
Wat is gebleven is het uitgangspunt van onze
oprichter Machiel Staal dat het belang van de cliënt
altijd voorop moet staan. Machiel Staal vond bij de
oprichting in 1916 dat andere banken cliënten niet
de aandacht gaven die zij verdienden. Aandacht voor
de cliënt en het voorop stellen van het belang van de
cliënt is nog steeds ons uitgangspunt.
Onafhankelijkheid in de dienstverlening is daar
onlos makelijk mee verbonden. Als bank voeren we
geen eigen beursgenoteerde producten, waardoor we
voor cliënten het beste kunnen selecteren dat in de
markt voorhanden is. Dat doen we van oudsher voor
twee groepen cliënten: vermogende particulieren en
instituten en maatschap pelijke organisaties. Cliënten
die gemeen hebben dat ze hun vermogen zorgvuldig
en in overeenstemming met hun doelstellingen willen
beleggen en een adviseur zoeken die het belang
daarvan inziet en waarborgt.
De stormen van de tijd zijn aan Staalbankiers niet
voorbij gegaan. De bank heeft twee wereldoorlogen
doorstaan. Verder zijn ook wij meegegaan in de vernieuwingsdrang
van de jaren tachtig en de expansiedrift
van de late jaren negentig. Als één van de eerste
banken hebben we in 2004 diep gesneden in de eigen
organisatie om terug te gaan naar de basis: een bank
die als het ware om de cliënt heen is gebouwd en
waarin het belang van de cliënt voorop staat.
Hard werken
In een veranderende wereld willen we cliënten
bieden waar ze behoefte aan hebben. Dat is altijd
zo geweest en dat zal ook niet veranderen. Cliënten
waarderen dat, zo blijkt uit cliëntonderzoeken en uit
de aanwas van nieuwe cliënten op voorspraak van
bestaande cliënten. We hebben ook geleerd dat we
als bank nooit het gevoel mogen hebben dat we klaar
zijn. We moeten blijven vernieuwen en vooral hard
blijven werken. Dat zijn we aan onze cliënten en aan
onze oprichter verplicht.
Peter de Ruijter & Pierre Huurman
staalmagazine jubileumuitgave 2011 5

De man van Staal
De oprichter van staalbankiers, machiel staal was een harde werker en een
man met gevoel voor de markt en zijn klanten. Daarmee legde hij de basis
voor de filosofie van staalbankiers: de klant is koning. Door maureen land
Een goed gevoel voor timing had hij zeker.
Machiel Staal richtte op1 januari 1916
Staal & Co op en begon als commissionair
in effecten zijn bankactiviteiten. 1916 ging
de geschiedenis in als een goed beursjaar. Ook de
locatie van zijn bank koos Staal goed. Op 29
december 1915 werd hij eigenaar van het pand aan
de Lange Houtstraat in Den Haag. Omdat de Lange
Houtstraat zes bankgebouwen rijk was, werd het
destijds het ‘Wall Street van Den Haag’ genoemd. Het
waren niet de enige banken van de hofstad, waar veel
welgestelde oud-Indiëgangers woonden. In 1916
telde de stad zo’n zeventig bankvestigingen.
Machiel Staal werd op 20 september 1881 geboren
in Amsterdam. Zoon in een gezin van Joodse komaf.
Zijn vader handelde als lorrenboer. Een paar jaar na
zijn eindexamen aan de HBS vertrok Machiel naar
Londen. Daar woonde en werkte hij tien jaar. Eerst
voor een advocatenkantoor en vervolgens bij de bank
Samuel Montagu & Co. Toen Staal in 1915 terugkeerde
uit London, had hij voldoende kennis van het
bankwezen om zelf een bank op te richten. Banken
floreerden in het tijdens de Eerste Wereldoorlog
neutraal gebleven Nederland.
Staal & Co was een kleine familiebank, waar vakkennis
en relaties - toen al - centraal stonden. Meer
banken werkten in die tijd op deze wijze. Staal ging
zich pas werkelijk onderscheiden, toen het zich ging
toeleggen op de onderhandse leningen. Met deze
dienstverlening vormde de bank de schakel tussen
kredietbehoevende instellingen en institutionele
beleggers. Bedrijven hoefden niet zelf met hun
effecten de beurs op en konden zich de ‘rompslomp’
van emissies besparen. Vooral in de jaren dertig, tijdens
de crisis, bleek deze nieuwe vorm van kapitaalverkeer
een lucratieve handel.
De Gemeente Den
Haag had in de jaren
dertig veel geld nodig
om de verarming van
haar bewoners tegen
te gaan. Maar door
de crisis was er niet
veel en waren handel
en industrie ingezakt.
Kapitaalbezitters hadden
daarmee minder beleggingsmogelijkheden.
Staal sprong in dit gat
en bracht aanbieders
en vragers, zoals de
Gemeente Den Haag,
met elkaar in contact.
Staal ondervond
aanvankelijk hierin nog
weinig concurrentie van
andere bankiers. Gewa-
pend met bolhoed en paraplu - een Londense erfenis
- slaagde hij er goed in zijn onderhandse leningen
te vermarkten. En daarmee goed te verdienen. Daar
profiteerden ook zijn medewerkers van. Zij hadden
een prima salaris, maar moesten hard werken. Werkdagen
van 10 tot 11 uur waren heel gewoon.
grillen
Het adagium van Staal was ‘de klant is koning’. Die
ambitieuze inzet voor de klant verwachtte Staal ook
van zijn medewerkers. Hij was niet altijd even makkelijk
als baas. Vanaf de balustrade van het balkon in het
pand gooide hij zo af en toe zijn opdrachten letterlijk
naar beneden. In de vorm van een prop papier. Wie
deze prop op het bureau kreeg, werd eigenaar van
de opdracht. Ondanks zijn grillen werkten mensen
graag voor hem. Staal betaalde niet alleen goed, hij
gaf jonge medewerkers ook kansen zich te ontwikkelen
en carrière te maken in het bankwezen. Bij het
50-jarig bestaan van de bank in 1966 richtte Staal een
stichting op die tot doel had studenten te steunen bij
een financiële opleiding.
De Tweede Wereldoorlog vormde een dieptepunt in
Staals loopbaan. Net als andere Joodse bankmedewerkers,
was hij genoodzaakt onder te duiken. Staal
moest al in 1940 zijn directeurspositie afgeven, eerst
aan zijn vrouw Geertruida Elffers en toen aan de
Duitse bezetter. In 1941 dook hij onder in de Noordoostpolder.
Na de bevrijding kreeg Staal zijn bank
terug en bouwde die weer op, al was hij toen al 65.
Hij bleef een harde werker. Tot aan zijn dood op 12
november 1966 – hij was toen 85 jaar – gaf hij leiding
aan de bank.
J o n g & oud// clïenten & bankiers
“ De bank is
met z’n tijd
meegegaan”
Door Hilde Duyx, rody van der Pols & ellen Weber, fotografie jan Willem steenmeijer
alle vier met hart voor de bank en
verhalen over nu en vroeger. Cliënten
Jan van der beek en Patrick Flaton en
bankiers Paul van der Meer en gerben
de bree over hun - soms lange, soms
korte -relatie met staalbankiers. “ik
herinner me goed dat staalbankiers
eens per jaar een receptie organiseerde.
Die bijeenkomsten genoten een
zekere faam in Den Haag!” >>
6 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 7

“een prettige
kleine bank”
De oudste cliënt:
jan van der beek (76) – al meer
dan veertig jaar cliënt bij staalbankiers
– herinnert zich goed
de recepties die de bank begin
jaren zeventig organiseerde. ‘Die
genoten in Den Haag een zekere
faam.’
“Hoe ik cliënt ben geworden? Het begon allemaal bij
Manege de Westkustruiters in Wassenaar. Ik was vicevoorzitter
van de bijbehorende stichting en op een zeker
moment trad ook Ad Brand tot het bestuur toe, die toen
samen met Frank Staal – zoon van oprichter Machiel Staal
– de tweehoofdige directie van Staalbankiers vormde. Hij
opperde dat ik bij zijn bank een rekening opende. Daar
kwam bij dat ik indertijd bij het Ministerie van Financiën
in Den Haag werkte en regelmatig door de Lange
Houtstraat liep waar Staalbankiers toen – en nu nog steeds
– kantoor hield. Dus werd ik rond 1969 cliënt, met een
spaarrekening en een rekening courant.
Het was niet zo dat ik vaak op het kantoor kwam. Als je
iets wilde regelen, ging dat vooral schriftelijk of telefonisch.
Maar ik herinner me wel goed dat Staalbankiers
eens per jaar een receptie organiseerde. Die bijeenkomsten
genoten een zekere faam in Den Haag, omdat er niet
alleen cliënten kwamen, maar ook mensen uit de
financiële wereld. Het was er gezellig, met hapjes, drankjes
en een toespraak van de directeur. Die borrel had
natuurlijk ook een netwerkfunctie. Je kon er wat bespreken
en regelen.
Pas toen ik naar Zwolle verhuisde en bij Staalbankiers een
hypotheek afsloot voor ons nieuwe huis werd het contact
regelmatiger. In eerste instantie gingen we daarvoor nog
naar Den Haag, later werd dat Apeldoorn en tot slot, en
tot de dag van vandaag, Zwolle. Al die tijd heb ik Staalbankiers
ervaren als een prettig kleine bank, met korte lijnen
en een persoonlijke benadering. Ik vind het kantoor altijd
een plezierige plek om te bezoeken, met de kunstwerken
die er hangen en de algehele, gedistingeerde sfeer.
Tekenend is dat ik sinds halverwege de jaren negentig
slechts één keer van private banker heb hoeven wisselen.
Het contact is dus heel stabiel.”
De jongste clïent:
Ondernemer Patrick Flaton
(32) koos onlangs voor staalbankiers
na gesprekken bij vier
verschillende vermogensbeheerders.
“er was meteen een
klik. Persoonlijk, maar ook qua
visie op ondernemen.”
“Ik heb vorig jaar mijn bedrijf tegen een mooie prijs
verkocht. Dus zocht ik een vermogensbeheerder. Op basis
van ervaringen van mensen om mij heen, heb ik een
shortlist van vier banken gemaakt waar ik gesprekken heb
gevoerd. De keus viel overduidelijk op Staalbankiers. Er
was meteen een klik. Op het persoonlijk vlak, maar ook
qua visie op ondernemen. Ik zocht een businesspartner
om langdurig samen mee op te trekken. Bij Staalbankiers
begrepen ze dat en kwamen met een duidelijke propositie.
Wat ook meespeelde: ik werd serieus genomen. Met 32
jaar ben ik waarschijnlijk een stuk jonger dan de meeste
cliënten waarmee private bankers zaken doen, maar ik
weet wat ik wil. Ik proefde die erkenning niet bij alle
banken.
Ik ben momenteel druk doende met het opzetten van een
participatiemaatschappij. Ik heb nog geen zin om thuis
te gaan zitten. Bovendien laat mijn vrouw dat niet toe,
haha. Mijn onderneming richt zich op investeringen in de
MKB-sector. Nederland is een echt MKB-land. Er is veel
vraag naar groei- en herstructureringskapitaal. En denk
aan al die ondernemers van de babyboom-generatie. Veel
willen met pensioen, hebben hun opvolging niet goed
geregeld en zoeken nu naar een goede exitstrategie. Dat is
de markt waarop wij ons begeven.
Ik heb een substantieel deel van mijn kapitaal in deze
onderneming gestoken. Een ander deel heb ik samen met
Staalbankiers volgens de multi asset benadering gespreid
over verschillende vermogenscategorieën. De turbulentie
op de financiële markten is voor mij geen aanleiding
voor extra contact met mijn bankier. Ik heb sowieso maar
weinig geld in aandelen zitten en daarnaast beleg ik met
een langetermijnperspectief. De droom? Zo rond mijn
vijftigste stoppen met werken en met mijn gezin in een
mooi huisje in Frankrijk gaan wonen.
Meer weten over Patricks onderneming?
Kijk op: www.giadainvestments.com
“ik weet
wat ik wil”
8 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 9

De oudste bankier:
Paul van der meer (64)
werkt al sinds 1967 bij staalbankiers.
toch is hij nog niet
van plan om te stoppen, ook
al bereikt hij dit jaar de pensioengerechtigde
leeftijd.
“Een stuk van mezelf, dat is Staalbankiers. Ik ben
vergroeid met de bank. En dat kan ook bijna niet
anders, na zo’n lange tijd. Ik heb hier altijd met veel
plezier gewerkt en dat doe ik nog steeds.
Onderhandse leningen, contractenbemiddeling, kredietbedrijf,
kantorendesk, cliënt service center, special
clients en personeelskantoor: je kunt wel zeggen dat
ik bijna alles heb gedaan. Dat hield het leuk en fris. Ik
kon altijd mijn creativiteit kwijt. De meest boeiende
tijden waren die waarbij ik betrokken was bij de
oprichting van een nieuwe bedrijfsactiviteit, zoals het
opzetten van de administratie van het zakelijk bedrijf,
en later special clients. Er was ruimte voor nieuwe
ideeën en je werkte met elkaar samen voor dat kleine
bankje. En dat doen we nog steeds: met een kleine
club grootse dingen doen.
De sfeer is wel veranderd. Er is meer vrijheid nu,
mensen durven voor zichzelf op te komen. Was
je vroeger ziek? Dan liep onze onderdirectrice
mevrouw Snoek bij wijze van spreken nog met je
mee naar het toilet om je temperatuur op te meten.
38 graden koorts? Werk dan nog maar even door!
Haha. Zo gaat het nu niet meer. En dat is maar goed
ook. Staalbankiers is met z’n tijd meegegaan. We zijn
een platte organisatie. Mensen lopen zo bij de directie
naar binnen met vragen of ideeën. Dat werkt ontzettend
prettig.
Ik heb het personeelskantoor lange tijd gerund. Aan
die tijd komt nu wel een einde. Maar ik wil zeker
nog niet weg. Het liefst zou ik twee dagen per week
beginnende bankiers begeleiden en coachen. Mijn
kennis en ervaring overdragen, mensen op weg
helpen. Dat past bij mij. Waarom met pensioen gaan?
Werken houdt je jong.”
“Werken houdt
je jong”
“We gaan goed
met elkaar om”
De jongste bankier:
gerben de bree (31)
werkt sinds vier jaar
bij staalbankiers in
Den Haag. Hij is de
jongste bankier.
“‘Oldtimer!’ roep ik terug als collega’s mij
gek scherend ‘junior’ noemen. Sommige
bankiers zijn vijftig-plus, de meesten zijn
begin veertig. Dat ik de jongste ben,
merk ik eigenlijk niet. Natuurlijk vraag ik
oudere collega’s wel eens om advies. Er
lopen hier een paar wandelende
encyclopedieën rond, die veel verstand
hebben van fiscaliteit of cliëntbenadering.
Het zou zonde zijn als ik daar geen
gebruik van zou maken.
Hiervoor heb ik bij de Rabobank
gewerkt, bij private banking. Ook leuk,
maar bij Staalbankiers zijn alle cliënten
vermogende particulieren. Alles ademt
hier klantbelang. Staalbankiers is een
kleine organisatie, waardoor collega’s
elkaar kennen. Als je zelf een nummer
bent binnen je eigen organisatie,
dan behandel je cliënten ook sneller als
nummer. Vaak valt het cliënten op dat wij
zo goed met elkaar omgaan. Dat is toch
mooi om te horen.
Of ik mijn hele leven bij Staalbankiers
blijf werken? Er zou weinig ambitie uit
spreken als ik die vraag volmondig met
‘ja’ zou beantwoorden. Ik heb het wel
eens gevraagd aan collega’s die hier al
lang werken. Zij hadden van tevoren
nooit gedacht dat ze zo lang zouden
blijven. Ik ben nu in ieder geval heel
tevreden met mijn baan. Eigenlijk heb
ik mijn eigen onderneming. Ik heb nu
ongeveer zeventig vaste cliënten, dat
mogen er maximaal honderd worden. Ik
kan dus nog even vooruit.”
10 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 11

12
1916
tot
Nu
Door
de jaren
heen
Door sebastiaan van der lubben, illustratie coert de boe
staalmagazine jubileumuitgave 2011
11 november 1918, 11:11 uur
Wapenstilstand Eerste Wereldoorlog
24 oktober 1929
Beurskrach New York
vormt het begin voor de
Grote Depressie in de
jaren dertig
9 mei 1940
Duitsers vallen Nederland
binnen – verstoring van
de geldcirculatie leidt tot
het creëren van provinciaal,
gemeentelijk en zelfs
particulier geld
1980
Afschaffing van de
cent als kleinste munt
1999
Invoering van girale euro
en fixeren van wisselkoersen
tussen deelnemende landen
2008
Financiële bankencrisis
juli 1944
Ondertekening Bretton
Woods Agreement voor
de regulering van het
inter nationale monetaire
systeem en de oprichting
van het Internationaal
Monetair Fonds (IMF)
en de Internationale
Ontwikkelingsbank, nu
de Wereldbank.
1969
Zilveren gulden
vervangen door
nikkelen gulden
1986
Invoering elektronisch
bankieren – Girotel
2003
Amerikaanse/Britse inval in Irak
2010
Begin van de
euro-schuldencrisis
1916
1920
1930
1940
1950
1960
1970
1980
1990
2000
2010
1 januari 1916,
Machiel Staal begint Staal & Co
1948
Invoering
nieuwe
Muntwet
en de
afschaffing
van de
½ cent
7 mei 1945
Duitsers geven zich over
aan Geallieerden
1976
Invoering van de bankpas
met magneetstrip
en pincode en eerste
geldautomaat
1954
Invoering eerste naoorlogse
zilveren gulden:
kleiner en 3 gram lichter
1973
Oliecrisis
2001
Invoering van de
chartale euro 11 september 2001
Aanslagen Amerika
2008
Arrestatie Bernard Madoff.
Hij lichtte voor 65 miljard
dollar beleggers op
7 december 1941
Japanse aanval op Pearl Harbor
1945
Geldzuivering Nederland,
invoering van het tientje van
Lieftinck
1969
Invoering van de
Girobetaalkaart
28 juni 1919 Ondertekening Vrede
van Versaille. In hetzelfde jaar verschijnt
John Maynard Keynes’ The Economic
Consequeces of the Peace waarin hij
waarschuwt voor de nadelige economische
consequenties van de vrede voor
internationale economische stabiliteit
1939 Eerste mechanische
biljet uitgifte (Luther George
Simjian) geïnstalleerd
bij de City Bank in New
York. De automaat werd
na zes maanden weer verwijderd.
Nederland voert
in 1976 de eerste geldautomaat
in: bij de gemeentegiro
in Amsterdam
Oktober 2001
Inval Amerikanen in Afghanistan
2007
Piek Amerikaanse
huizenmarkt
2011
Staalbankiers bestaat 95 jaar
1 september 1939
Invasie van Polen door nazi-Duitsland.
Begin van de Tweede Wereldoorlog
2 september 1945
Overgave Japan
17 augustus 1949
Indonesië onafhankelijk
1958
Diners Club geeft allereerste
credit card uit in Nederland
1971
Amerikanen laten de gouden standaard los
19 oktober 1987
Beurskrach Dow Jones,
New York
staalmagazine jubileumuitgave 2011 13

Tot op
het bot
en
verder
Cliëntbelang
centraal -
al 95 jaar
Het belang van de cliënt voorop stellen is geen
innovatie in bancair nederland. Om precies te zijn:
het stamt uit 1916, het jaar dat staalbankiers werd
opgericht. nu, 95 Jaar later, zit de cliënt duurzaam
in de genen van de bank. erik van de Merwe, Pierre
Huurman en Peter de ruijter koesteren die persoonlijke
relatie met de cliënt als kernwaarde van de bank.
Door sebastiaan van der lubben, fotografie jeroen bouman
v.l.n.r. Peter de Ruijter, Pierre Huurman en Erik van de Merwe
Wie bij Staalbankiers een
internetrekening wil afsluiten,
zal tevergeefs zoeken. Natuurlijk
kunnen cliënten hun
bankzaken ook via internet
afhandelen, maar alleen maar zaken doen via het
wereldwijde web, dat kan bij Staalbankiers niet. Erik
van de Merwe (Voorzitter Raad van Commissarissen),
Pierre Huurman (Directeur Commerciële
Zaken) en Peter de Ruijter (CEO) fronsen hun
wenkbrauwen als internetbankieren zonder persoonlijk
contact ter sprake komt. Even valt het gesprek stil,
dan veert Huurman op: “Dat kan dus niet bij ons.”
De Ruijter vult hem aan: “Wij willen cliënten leren
kennen. Daarom gaan we ook persoonlijk langs.” Van
de Merwe: “We zoeken naar de beste klik tussen
cliënten en bankiers.” Onpersoonlijke ‘service’ via een
beeldscherm zonder precies te weten wie achter de
knoppen zit, past niet in de visie van de bank.
Staalbankiers positioneert zich als een private bank
met persoonlijke aandacht. “Ouderwets misschien,
zoals een bank vroeger was”, zegt Van de Merwe.
Sinds 1916 staat bij Staalbankiers het belang van de
cliënt centraal. Van der Merwe: “Bij ons vind je dus
geen callcenters met anonieme medewerkers. Dat
soort callcenters vinden wij zelf ook verschrikkelijk
irritant. Bij Staalbankiers krijgt u een persoonlijke
contactpersoon die vierentwintig uur per dag, zeven
dagen per week voor u klaar staat.” En als uw contactpersoon
er niet is, dan wordt u door een collega
geholpen, waarbij wij nastreven dat de vervanger ook
van uw situatie op de hoogte is.
Als voorbeeld noemen ze een cliënt die al veertig jaar
bankiert bij Staal. Hij heeft al die tijd maar drie verschillende
adviseurs gehad. Van de Merwe: “Andere
banken wisselen iedere twee, drie jaar van adviseur.
Wij kiezen bewust voor het tegenovergestelde; een
zo lang mogelijke relatie tussen bankier en cliënt.”
Klantrelaties van vijftien, soms zelfs twintig jaar lang
zijn binnen de bank geen uitzondering. Huurman:
“Bij het aangaan en onderhouden van een bankrelatie
en bij beleggen speelt emotie een rol. Wij willen wij
de psychologie van cliënten doorgronden en dat kan
alleen als je elkaar goed kent. De cliënt moet onder
de huid zitten.”
Naast persoonlijk contact gaat het bij Staalbankiers
om kennis. Waar die kennis vandaan komt is niet van
belang. Centraal staat de vraag: wat heeft de >>
14 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 15

cliënt eraan? Huurman: “Daarom adviseren wij
dus ook producten van anderen.” En dat, weet Peter
de Ruijter uit gesprekken, voelt bij veel cliënten als
een “warme deken”.
Het cliëntbelang gaat echter verder en is bepalend bij
beslissingen die worden genomen door de directie en
de Raad van Commissarissen. Tijdens de economische
storm van 2008 besloot Staalbankiers bijvoorbeeld
een woningmaatschap niet aan te bieden omdat
het product van toen voor de cliënten te risicovol
werd geacht, terwijl het in het voordeel van de bank
was geweest om dit product wel te plaatsen. Van de
Merwe: “Te risicovol. Ook Structured products deden
we niet meer. Het was niet in het belang van de
cliënt.” De bank kon er wel aan verdienen, maar dat
mag niet ten kosten gaan van het primaire doel van
Staalbankiers; cliënten zo goed mogelijk adviseren.
Marktontwikkelingen, gecombineerd met de lange
termijn visie van Staalbankiers leidden in 2009 tot
de introductie van Multi Asset Optimalization (MAO).
Een beleggingsmethode die uitgaat van een brede
spreiding van het kapitaal over obligaties, private equity,
vastgoed, goud, grondstoffen, aandelen in volwassen
en in opkomende markten. Huurman: “Wij willen
de markt niet verslaan door risicovolle posities in te
nemen, maar door zo goed mogelijk te spreiden.”
Wat overigens niet betekent dat cliënten niet zelf
actief kunnen beleggen bij Staalbankiers. De Ruijter
ziet dat veel cliënten ervoor kiezen om deels zelf
actief te zijn op de markt. De bank helpt hen ook
daarbij.
De bank bedient naast vermogende particulieren
ook instellingen. Zij kiezen vaak voor maatschappelijk
verantwoord vermogensbeheer. Dit doet
Staalbankiers al sinds 2003, maar de laatste jaren komt
dit als gevolg van maatschappelijke discussies, in een
stroomversnelling.
Nieuwe cliënten komen vooral via bestaande cliënten
binnen. Niet vreemd, vindt De Ruijter: “Staal is een
beleving. Wij vragen of we via netwerken van onze
cliënten in contact met anderen mogen komen om
die beleving te delen.” En dat is zeer arbeidsintensief.
Wie cliënt wil worden, moet circa 500.000 euro aan
vrij belegbaar vermogen hebben. Huurman: “Dat
is nodig om het serviceniveau te kunnen halen dat
wij nastreven.” Dat niveau is persoonlijk: persoonlijk
bezoek, persoonlijk contact, persoonlijke kennis.
Alles om tot een perfecte match tussen wensen en
mogelijkheden te kunnen komen. “Dat wordt zeer
gewaardeerd. Toen in 2008 de storm op de financiële
markten uitbrak hebben wij voortdurend contact
met onze cliënten gehouden. Wij hebben ons nergens
achter verscholen.” En dat konden velen waarderen.
Van de Merwe: “Iedereen kan bellen met goed
nieuws, maar wij houden altijd contact. Ik werd
laatst nog aangesproken door iemand die daar zijn
waardering voor uitsprak. Hij was cliënt geweest bij
een hele grote bank, maar voelde zich bij ons voor
het eerst thuis.”
Er zijn ook lessen geleerd. Van de Merwe: “Ik trof bij
mijn aantreden in 2004 als Voorzitter van de Raad
van Commissarissen zaken aan die niet bij deze
bank pasten. Wij boden producten die we als bank
niet konden waarmaken.” Wat volgde was een grote,
snelle reorganisatie. Huurman: “Toen zijn we als
bank teruggegaan naar onze eigen basis en naar onze
maatschappelijke rol richting onze cliënten. Dat is
een hele belangrijke periode geweest.” Er is afscheid
genomen van medewerkers en cliënten. De bank is
teruggegaan naar de kernwaarden van Machiel Staal:
aandacht voor de wensen van de individuele cliënt.
Nu, onderdeel van Achmea, blijft het in die waarden
volharden. Met het hoofdkantoor aan de Lange
Houtstraat in Den Haag. Want een verhuizing naar de
Zuidas in Amsterdam? “Uitgesloten!”, roepen de drie
heren in koor. “Nooit!”
“ verhuizen naar
de Zuidas?
uitgesloten”
Sterke vrouw in
een mannenwereld
staalbankiers was z’n tijd ver vooruit. Mevrouw emmy snoek, één van
de eerste werkneemsters van de bank, kreeg de kans om zich op te werken
tot onder directrice. en dat beviel haar erg goed.
Door Hilde Duyx
“Ja, die Snoek die heeft een wil
Iedereen wordt dan wel even stil
Soms ben je ook een tikkeltje stout
Maar ik weet, je hebt een hart van goud”
dit zijn enkele regels uit het gedicht dat
mevrouw M. Staal op het 40-jarig jubileum
van Emmy Snoek in 1962 voordroeg. Twee
jaar later ging mevrouw Snoek met pensioen, na een
veelbewogen carrière bij Staalbankiers. Ze begon in
1922 als jongste bediende bij de bank, wat inhield dat
ze enveloppen beschreef en dichtplakte en telefoontjes
aannam. Zelf zei ze later in interviews dat ze altijd
al geïnteresseerd was geweest in het bankwezen, tot
grote verbazing van haar familieleden. Het was dan
ook geen verrassing dat ze al snel andere dingen ging
doen. Vooral de onderhandse leningen, die Staal & Co
in de jaren twintig in Nederland introduceerde, vond
ze interessant. Want, zoals ze altijd zei: “Persoonlijk
contact met de klant staat voor mij voorop.”
Oorlog
Al vrij snel bouwde ze een sterke band op met
Machiel Staal. “Hij heeft me geleerd wat werken is
en me getoond wat te bereiken viel”, vertelde ze
over hem. In de oorlog brak voor beiden een zware
tijd aan. De bank – tenslotte een Joodse bank – werd
door de Duitsers geliquideerd. Staal moest onderduiken,
Emmy Snoek werd opgepakt en gedeporteerd
naar een concentratiekamp. Ze overleefde het en
ook Staal kwam na de oorlog ongeschonden uit zijn
schuilplaats. Een paar dagen na de bevrijding troffen
ze elkaar weer, op het kantoor in de Lange Houtstraat
in Den Haag. “Zo Snoek. De vakantie is voorbij, we
gaan weer aan het werk”, zou de oude Staal tegen
haar hebben gezegd. Een grap die alleen Joden onder
elkaar konden maken. Want dat de oorlog grote
impact had gehad, blijkt ook wel uit deze woorden in
het gedicht van mevrouw Staal: “De oorlogstijd was
niet zo leuk, gaf in ons aller leven een deuk. Over die
ellendige jaren wil ik nu niet praten, anders beginnen
wij weer te haten.”
Charmant
In de jaren na de oorlog braken goede tijden aan voor
Emmy. Ze schopte het tot onderdirectrice, hield zich
“alle mannen waren
even charmant”
bezig met beleggingstransacties voor industrie en
overheid in binnen- en buitenland en was volledig
in haar element. Zaken doen met mannen vond ze
“heerlijk”. Ze kreeg wel met vooroordelen te maken,
maar als mensen eenmaal zagen hoe goed ze haar
werk deed, was haar vrouw-zijn al snel geen issue
meer. “Alle mannen waren even charmant”, vertelde
ze toen ze na 42 jaar afscheid nam van de bank. “En
vooral wanneer ze een vrouw aan de telefoon kregen.”
Het interessantste punt aan haar werk vond ze
het vertrouwen winnen van de klant. Haar motto was
dan ook: “Van je vrienden kun je geen relaties maken,
van je relaties kun je echter wel vrienden maken.” En
daar heeft ze altijd naar geleefd.
16 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 17

18
Bancair
erfgoed
Ze waren ooit, lang geleden, bijna weggegooid.
Maar daar stak medewerker Paul van der Meer
een stokje voor. Oude fotoboeken, bijzondere
documenten over de bank, gele ansichtkaarten:
ze zijn gelukkig nog steeds te bewonderen.
Wij deden een kleine greep uit het archief voor
deze jubileumuitgave. Het rijke verleden van
staalbankiers.
Door Hilde Duyx, angela looyé & mark Prins
staalmagazine jubileumuitgave 2011
Het rode boekje
Machiel Staal hield zelf de salarisadministratie
van zijn medewerkers bij.
In dit rode boekje.
~
Een sjiek hotel
Het oude kantoor van Staalbankiers aan het
Toernooiveld was ooit het sjiekste hotel van
Den Haag: Hotel De Oude Doelen. Bekende
gasten: Tsaar Peter de Grote en Wolfgang
Amadeus Mozart.
~
staalmagazine jubileumuitgave 2011 19

Klein maar fijn
Het was met recht een kleine bank: de groep
medewerkers van Staalbankiers in de jaren vijftig.
~
Donkere tijden
In de tweede wereldoorlog werd de bank door de
Duitsers geliquideerd. Zie hier het officiële document.
Met een wrange ondertekening…
~
Oud & iets nieuwer
De receptie van Staalbankiers in Den Haag,
eind jaren zestig (links).
Je herkent nog iets van de receptie anno nu.
De hal vlak voor de verbouwing.
~
Hollywood?
Ze lijken zo van een filmset te zijn weggelopen: mevrouw Staal in gesprek
met onderdirectrice mevrouw Emmy Snoek.
~
20 staalmagazine jubileumuitgave 2011 staalmagazine jubileumuitgave 2011 21

“ solidariteit
kost niets”
Het begon in 1811 met een inktpot,
kroontjespen en een assurantieboek.
“Negenendertig Friese boeren en
notabelen verzekerden onderling
hun bezit tegen brand, bij de ondernemende
boer Ulbe Piers Draisma.
Waarborgmaatschappij ‘Achlum’
groeide in tweehonderd jaar tijd uit
tot de grootste verzekeringsgroep
van Nederland. Eind jaren negentig,
begin deze eeuw, kende Achmea een
groeispurt door fusies met andere coöperatieve
of onderlinge verzekeraars:
Avéro, Centraal Beheer, Zilveren Kruis,
Interpolis, Agis en recent de Friesland
Zorgverzekeraar.”
Wat is er bijzonder aan Achmea?
“Verzekeren brengt lange termijnverplichtingen
met zich mee, en daar heb
achmea, de moeder van staalbankiers, vierde haar
200-jarige jubileum in achlum. in het Friese dorp
discussieerden gasten over de toekomst van nederland.
Hoewel Willem van Duin, voorzitter van de raad
van bestuur van achmea, zich zorgen maakt over de
afnemende solidariteit, is hij niet pessimistisch.
je een lange termijnvisie voor nodig,
vinden wij. Achmea is niet beursgenoteerd
en hoeft dus minder rekening
te houden met korte termijneisen van
de aandeelhouders. Achmea heeft vier
stakeholders: klanten, medewerkers,
aandeelhouders, businesspartners. We
willen iedereen zo goed mogelijk
bedienen, maar de klant staat centraal.”
Is er in tweehonderd jaar tijd veel
veranderd, wat waarden en principes
betreft?
“Het begrip solidariteit staat al tweehonderd
jaar centraal. Vaak denken
mensen: als ik solidair ben, moet ik
iets weggeven, dan raak ik iets kwijt.
Maar solidariteit kost niets, het levert
juist wat op. Achmea wil laten zien dat
solidariteit echt werkt. Dat we samen
grote en kleine problemen kunnen
Door ellen Weber,
fotografie Hermien lam
aanpakken, problemen die je als individu
nooit alleen zou kunnen oplossen.
Participeren veel mensen, dan ben
je tegen een lage prijs verzekerd tegen
grote risico’s en kun je toch doorgaan
na pech of een ongeluk. De solidariteit
waar Achmea voor staat is overigens
gebaseerd op de eigen verantwoordelijkheid
van mensen en dus niet op de
herverdeling van inkomen.”
Waarom is het zo belangrijk dat
mensen hun eigen verantwoordelijkheid
nemen?
“Als mensen gezonder gaan leven, heb
je minder zorg nodig en blijft de zorg
betaalbaar. En dragen mensen zelf bij
aan de veiligheid in hun buurt, dan zijn
er minder inbraken. Achmea wil het
mogelijk maken dat mensen zelf hun
eigen verantwoordelijkheid nemen,
zodat we samen de risico’s kunnen
blijven dragen.”
Het 200-jarige jubileum werd gevierd
in Friesland, met de Conventie van
Achlum.
“Van de wereld waarin we nu leven,
wilden we terug naar de wortels van
het bedrijf. Boekhouder Draisma uit
Achlum kon het tweehonderd jaar
geleden niet aanzien dat boeren aan
de bedelstaf raakten als hun boerderij
in brand vloog. Elke maand betaalden
de boeren een paar stuivers, zodat ze
samen het risico konden dragen als één
van hen schade leed. Deze vorm van
solidariteit is voor Achmea nog altijd
de belangrijkste kernwaarde. Bijna
tweeduizend mensen waren op de
Conventie van Achlum uitgenodigd
om het over de staat en de toekomst
van Nederland te hebben. Thema’s als
gezondheid, pensioen, werk, veiligheid,
mobiliteit en solidariteit kwamen aan
de orde. Bekende politici, wetenschappers,
kunstenaars en schrijvers
wakkerden de discussie aan. Ook oudpresident
van de Verenigde Staten Bill
Clinton was te gast.”
Was het een geslaagde dag?
“Het was een inspirerende dag vol
verrassende ontmoetingen en scherpe
debatten. Gasten waren lovend, medewerkers
uitten hun trots en bijna alle
kranten en de journaals hadden het
over de conventie. Het heeft bijgedragen
aan het profiel van Achmea, als
verzekeraar met een grote maatschappelijke
betrokkenheid.”
Tijdens de conventie uitte je ook je
zorgen, over de samenleving die aan
kwaliteit inboet.
“Ja, ik maak me zorgen over de individualisering,
de afnemende tolerantie
ten opzichte van elkaar en de vergroving
van de samenleving. Ik denk dat
deze problemen voortvloeien uit het
feit dat we steeds minder bereid zijn
om ons in de inhoud van zaken en >>
to e ko m st//
“ onze welvaart is niet
vanzelfsprekend”
22 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 23

in elkaar te verdiepen, maar tegelijkertijd
wel grote conclusies trekken.
Ik vind het een zorgelijke ontwikkeling
dat mensen steeds minder bereid
zijn elkaar te helpen. We lijken het
zicht op wat we in Nederland bereikt
hebben, kwijt te zijn. Terwijl we in de
rest van de wereld bekend staan als een
“ We nemen
genoegen met
een paar
mindere jaren”
land waar het goed voor elkaar is. Daar
mogen we best wel wat zuiniger op
zijn.”
Het gaat helemaal niet zo slecht met
Nederland?
“We zijn een beetje kwijtgeraakt dat
we met elkaar in dit land heel veel
hebben bereikt. Ook verzekeraars
hebben daaraan bijgedragen. Alle
Nederlanders zijn verzekerd tegen
ziektekosten en hebben toegang tot
betaalbare en goede zorg. Doordat je
verzekerd bent, kun je je vrij bewegen.
Daar mogen we best wat zuiniger
op zijn. Onze welvaart is niet van-
zelfsprekend. Je hoeft maar twee uur
te vliegen en alles is anders. Ga maar
eens kijken in het Oostblok, of erger
nog, in de hoorn van Afrika. Tijdens
de discussies in de gymzaal, kerk en
huiskamers van Achlum heb ik gelukkig
gemerkt dat er veel weldenkende
mensen zijn in Nederland, die beseffen
dat onze welvaart het waard is om te
beschermen. Die dag bevestigde de
keuze waar Achmea voor staat: op een
inhoudelijke manier bijdragen aan een
prettigere samenleving.”
Hoe slaat Achmea zich eigenlijk door
deze roerige tijden heen?
“Als grote verzekeraar ben je ook
belegger, maar bij ons gaat het vooral
om verzekeren. Achmea voert een
conservatief financieel beleid. We
hebben dus een beleggingsportefeuille
met een laag risicoprofiel. Daardoor
zijn we minder kwetsbaar. Problemen
in de Verenigde Staten en Griekenland
hebben tot dusver geen grote gevolgen
voor ons. Achmea is een solide
verzekeraar. Dat verklaart ook wel dat
we als een van de weinige verzekeraars
geen downgrade hebben gekregen van
de rating agencies.”
Staalbankiers maakt wel een moeilijke
marktperiode mee. Hoe gaat Achmea
daarmee om?
“Als moeder neemt Achmea genoegen
met een paar mindere jaren, omdat
Staalbankiers net als Achmea handelt
vanuit het belang van de cliënt, en
niet primair aandeelhoudersgedreven
is. Dat heeft nu eenmaal tijd nodig.
Achmea wil Staalbankiers de tijd gunnen
om door deze onrustige fase te
komen.”
De Conventie van Achlum gemist?
Op www.deagendavanachlum.nl
kun je filmpjes bekijken.
a n d e r e feestJ es//
Het is feest!
staalbankiers en achmea zijn niet de
enige die dit jaar een jubileum vieren.
Door Hilde Duyx, saskia Klaassen & ellen Weber, fotografie jeroen bouman & golfsupport.nl
24 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 25

Houten huwelijk
een jaar lang baantjes trekken om zeven uur ‘s ochtends.
bankier remco van Paridon (33) had er wat voor over
om zijn collega Dana (34) te veroveren. vijf jaar geleden
trouwde het bankstel in het geheim.
Remco: “Geïrriteerd kwam Dana binnen:
haar naam stond verkeerd op het
pasje. Ik werkte nog bij binnenlands
betalingsverkeer. Ondanks dat ze niet
blij was, had ik door dat het een leuke
dame is.”
Dana: “Bij mij was het geen liefde op
het eerste gezicht. Remco kwam een
jaar later in dezelfde kantoortuin werken.
Vaak gingen we met collega’s wat
drinken. Wij bleven dan als enigen over.”
Remco: “Toen mijn relatie uitging,
groeiden we naar elkaar toe. Het zwem-
bijna feest
Nog een paar maanden,
en dan vieren ook staalbankiers
en robert Jan
Derksen hun jubileum.
in 2002 werd het eerste
contract afgesloten.
robert Jan over de
bijzondere band.
bad in ons pand aan de Lange Houtstraat
was nog in tact. Elke ochtend voor
werktijd gingen we zwemmen.”
Dana: “Om zeven uur ’s ochtends. Hebben
we een jaar volgehouden!”
Remco: “We waren de enige fanatieke
zwemmers. Maar toen we iets kregen,
was het afgelopen met het baantjes
trekken.”
Dana: “In 2004 was er een reorganisatie.
Iedereen moest op zijn eigen functie
solliciteren. Toen we te horen kregen
dat we allebei mochten blijven, gingen
we het vieren. Die avond is het iets
geworden.”
Remco: “Onze relatie hebben we snel
opgebiecht bij Pierre Huurman, toen
nog kantoordirecteur van Den Haag.
Hij was erg enthousiast. Daarna ging
het als een lopend vuurtje rond.”
Dana: “Het verbaasde niemand,
collega’s hadden al door dat we goede
maatjes waren.”
Remco: “Elke dag fietsten we samen
naar het werk, we zaten in dezelfde
kantoortuin en lunchten samen. Na zes
maanden trok ze bij mij in. Weer een
half jaar later kochten we een huis. In
2006 zijn we in het geheim getrouwd.
Ik heb niets met het huwelijk, maar
onze eerste dochter was op komst. Toen
zijn we toch maar naar het stadhuis
gegaan.”
Dana: “We zijn uit eten geweest met
onze twee getuigen, daarna vertrokken
we naar een Grieks eiland. Zat er een
collega in hetzelfde vliegtuig!”
Remco: “Op onze huwelijksochtend
deelden we een Griekse taxi met een
collega. Onze trouwringen vielen niet
eens op.”
Dana: “Na de komst van onze eerste
dochter ben ik vertrokken bij Staalbankiers.
Inmiddels hebben we twee
dochters en werk ik als hypotheekadviseur
bij SNS.”
Remco: “Dit jaar vieren wij ons vijfjarig
huwelijk, met een weekendje weg.”
Dana: “Ik pak zijn koffer in, Remco
mag nog niet weten waar we naartoe
gaan.”
“De relatie die ik met mijn sponsors heb is heel goed, en in het bijzonder
met Staalbankiers omdat we al zo lang bij elkaar zijn. Hierdoor leer je de
mensen persoonlijk kennen en de golfdagen die ik voor Staalbankiers doe
zijn ook altijd heel gezellig. De sponsoring van Staalbankiers heeft mij in
staat gesteld om mijn huidige team (caddie, swing coach, putting coach, fitness
coach, mentale coach en manager) samen te stellen, waar ik al enkele
jaren mee werk. Dit team is en wordt steeds belangrijker omdat het niveau
op de tour elk jaar hoger wordt. Mede dankzij Staalbankiers ben ik in staat
dit team te behouden en daar uit te breiden waar eventueel nodig.
Ik ben dan ook trots op Staalbankiers als goede partner en financieel adviseur,
en ook op het feit dat het ons keer op keer weer lukt om de golfdagen
tot een groot succes te maken!”
al 75 jaar een waardig afscheid
coöperatieve uitvaartvereniging
De volharding
bestaat 75 jaar. leden
kunnen in het depositofonds
geld opzij leggen
voor hun begrafenis. sinds
een jaar beheert staalbankiers
het vermogen.
Jan vos, voorzitter van
het depositofonds en
verenigingssecretaris, over
het jubileum.
Volharding uitvaartzorg
is in 1935 ontstaan “De
vanuit de sociaaldemocratische
beweging. Er zijn voor elkaar,
daarin gelooft de coöperatieve
uitvaartvereniging. We organiseren
uitvaartdiensten, waarbij we streven
naar een waardig afscheid en een
betaalbare uitvaart voor iedereen. De
Volharding is sociaal en betrokken: we
bieden hulp, zorg en geborgenheid.
Onze 30 duizend leden kunnen
vertrouwen op een partij die door vele jaren
ervaring daadkrachtig en zorgvuldig handelt.
De Volharding is een non-profit organisatie
en heeft dus geen winstoogmerk. Winst
gebruiken we om de kwaliteit van onze
dienstverlening te verbeteren en om de
prijzen laag te houden. Uit het laatste
klanttevredenheidsonderzoek kwam naar
voren dat leden onze dienstverlening
buitengewoon hoog waarderen, met meer
dan een negen.”
Midas Dekkers
“Leden kunnen geld storten in het Depositiefonds
van De Volharding, als voorschot op
de uitvaart. Sinds een jaar beheert Staalbankiers
ons vermogen. Voor die tijd waren we
cliënt bij een grote bank en belegden we ons
vermogen in hun eigen beleggingsfonds. Dat
beviel slecht. Sinds de eerste presentatie over
het beleid en de mogelijkheden bij Staalbankiers
ben ik zeer tevreden, vooral over
de persoonlijke aandacht en het persoonlijke
contact. Regelmatig worden we op de
hoogte gehouden over onze beleggingen.
Wat mij ook bevalt: Staalbankiers heeft
aandacht voor groene fondsen en groene
beleggingen.
Digitale kluis
Op donderdag 29 september vieren we
ons 75-jarige jubileum met de Dag van De
Volharding. Ruim vijfhonderd leden hebben
zich al aangemeld voor het gezellig samenzijn.
Middas Dekkers komt een referaat
houden en ons jubileumboek ‘Eerst Napels
zien, dan sterven’ wordt dan uitgereikt, met
verhalen over doodgaan.”
“We zitten net in de eindfase van een fusie
met een vergelijkbare coöperatieve vereniging
uit Delft, die ook begrafenissen
organiseert. Graag wil ik de samenwerking
opzoeken met meerdere coöperatieve verenigingen
in Nederland; hoe meer mensen
kunnen profiteren van de verenigingsverbanden,
hoe beter. Daarnaast zijn we bezig
met verschillende acties. Zo willen we de
nazorg nog beter vormgeven. Ook zijn we
bezig met een digitale kluis, zodat leden hun
uitvaartwensen over muziek en inrichting
digitaal kunnen opbergen.”
verzilverde
jaren
ingrid swart, commercieel
ondersteuner in Oosterbeek, 12,5
jaar in dienst.
“Mijn overstap naar Staalbankiers was 12,5 jaar
geleden een sprong in het diepe. Ik kwam van een
kleine organisatie en vond de overstap naar een commerciële bank een
hele switch. Het leukste in mijn functie is het contact met onze cliënten.
Je bouwt met private banking echt een band op. Natuurlijk ga ik mijn
jubileum vieren met collega’s. Ik hoop hier nog lang te kunnen blijven
werken, Staalbankiers is een prima werkgever.”
roberto Hulsman, commercieel
ondersteuner in Zwolle, 12,5 jaar
in dienst
“Toen ik bij Centraal Beheer begon als uitzendkracht,
had ik geen idee dat ik zo lang zou blijven.
Na 5,5 jaar op de afdeling bancaire diensten maakte ik de stap naar
Staalbankiers. Van massaproductie naar maatwerk. De afspraken op maat
zorgen ervoor dat geen dag hetzelfde is. Hoogtepunt was voor mij het
90-jarig jubileum van Staalbankiers, een high tea en wijnproeverij met
onze cliënten. Ze kwamen van heinde en verre, voor mij het bewijs dat
ze betrokken en tevreden zijn.”
jeroen van den belt, private
banker in Zwolle, 12,5 jaar in dienst
“Ik startte bij Staalbankiers als junior zakelijk
bankier, in 2004 stapte ik over naar private banking.
Ook deze functie bleek goed bij me te passen.
Bij Staalbankiers heb ik de vrijheid en verantwoordelijkheid om mijn
functie zo goed mogelijk uit te voeren. In de regio Zwolle waren wij in
het begin een relatief onbekende bank. Dat maakte het lastig om nieuwe
cliënten aan je te binden. Je moet je eerst bewijzen. Het is een kwestie
van geduld, maar uiteindelijk word je daarvoor beloond. Zijn mensen
eenmaal cliënt, dan blijven ze meestal ook.”
Dit jaar zijn er 11 mensen 12,5 jaar in dienst van Staalbankiers,
en 3 maar liefst 25 jaar.
26 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 27

Museaal
28 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staal
Door arjan berben, fotografie mark Prins
johan van den berg was
lange tijd adviseur van de
staalbankiers-kunstcommissie.
speciaal voor deze jubileumuitgave
introduceert hij
enkele kunstenaars waarvan
werken te zien zijn in het
Haagse hoofdkantoor.
Wie het hoofdkantoor van
Staalbankiers aan de Lange
Houtstraat in Den Haag
binnenkomt, kan er niet om
heen. Het pand ademt kunst.
Galeriehouder en verzamelaar Johan van den Berg
was sinds eind jaren negentig van de vorige eeuw als
adviseur betrokken bij het tot stand komen van de
smaakvolle kunstcollectie. Samen met de kunstcommissie
van Staalbankiers gaf Van den Berg richting aan
de kunstaankopen, die tot dan toe vooral ad hoc
werden verworven.
Een nieuwe lijn was het verwerven van stillevens. Van
den Berg: “Ten onrechte staat het stilleven te boek als
duffe plaatjesmakerij. Niets is minder waar. In alle stijlen
en perioden zijn er juweeltjes te vinden. Dus dat is
een mooi uitgangspunt voor een kunst verzameling.”
Andere aankopen vloeiden voort uit het Staalbankiers
Kunstcircuit, dat tot 2004 bestond. Kunstenaars gaven
werken in bruikleen voor tentoonstellingen, die langs
filialen van Staalbankiers rondreisden. Per vestiging
waren die twee maanden te zien en werden relaties
uitgenodigd voor vernissages. Aan het einde van de rit
kocht Staalbankiers een substantieel deel van het werk
van de kunstenaars.
galerie
De galerie van Johan van den Berg is sinds april van
dit jaar weer gevestigd aan het Schavernek in Leeuwarden.
Een aantal jaar bevond de galerie zich in het
beursgebouw van dezelfde stad. Zijn dochter Zarah
heeft het een en ander gereorganiseerd. “We richten
ons nu niet langer alleen op kunst, maar maken
combinaties met bijzondere objecten zoals
etnografica of Judaica.”
‘De roze parasol’Coba Ritsema
De Amsterdamse schilderes Coba Ritsema (1876-1961) behoorde tot de ‘Amsterdamsche
Joffers’, een groep kunstenaressen die aan het eind van de 19e eeuw studeerden
aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. “Haar schilderijen werden
steeds eigener, met een bredere penseelstreek schilderde Ritsema de rekwisieten, de
lappen stof werden belangrijker dan de traditionele potjes en pannetjes. Ik wist eigenlijk
niet zoveel van Ritsema toen ik dit werk voor het eerst zag bij een groot veilinghuis,
maar was er meteen door gegrepen. Ik heb de kunstcommissie van Staalbankiers erop
geattendeerd, maar had het eigenlijk zelf wel willen hebben.”
‘08-07-99’Pascale Ticheler
Pascale Ticheler (1967) deed mee aan het Staalbankiers
Kunstcircuit. Johan van den Berg: “Haar schilderijen hebben
een landschappelijk motief. Kleur is heel belangrijk binnen
dit schilderij, ook al lijkt een groot deel alleen maar wit. Haar
schilderwerk heeft een gelaagdheid die niet verveelt, een waar
gevecht met de verf. Ik vind het een boeiend schilderij, dat
bovendien erg mooi hangt bij Staalbankiers.”
ku nst//
‘Pastorale’Henriette van ’t Hoog
Een spraakmakend werk in de Staalbankiers-kunstcollectie werd
geschilderd door Henriette van ’t Hoog (1943). Johan van den Berg:
“Dit schilderij past binnen onze wens om stillevens te verzamelen. Je
zou het wat dubbelzinnig kunnen noemen. Van ’t Hoog liet zich voor dit
schilderij inspireren door objecten die je tegenkomt op rommelmarkten.
Wordt het schilderij van een prul ook een prul? Dat denk ik niet. De
levendige en fijnzinnige schildertrant maken dit werk extra bijzonder.”
staalmagazine jubileumuitgave 2011 29

‘Mercurius’Tjavdar Iliev
De van oorsprong Bulgaarse Tjavdar Iliev (1950) woont en werkt sinds 1990 in Nederland.
Van den Berg: “Hij de meester van de perfecte balans die altijd werk van hoge
kwaliteit aflevert.” Toen Staalbankiers in 2004 Eduard de Graaff & Co verkocht aan
Rabo Securities, kwamen verschillende beelden van Mercurius vanuit het pand aan het
Amsterdamse Damrak over naar het Haagse hoofdkantoor. “Dat zijn werken in de trant
van 17e eeuwse beeldhouwers zoals Willem van Tetrode of Hendrick de Keyser. De
kunst-commissie van Staalbankiers wilde hieraan een eigentijds vervolg geven. Zo
kwamen we op Iliev.”
30
staalmagazine jubileumuitgave 2011
‘koningin Wilhelmina’Dinie Boogaart
Het hoofdkantoor van Staalbankiers heeft een aantal vergaderzalen vernoemd naar leden van het koninklijk huis.
Johan van den Berg: “De kunstcommissie vroeg Dinie Boogaart om portretten van Emma en Wilhelmina te
schilderen, om in de gelijknamige zalen te hangen. Zij duikt helemaal in de persoon en weet met veel gevoel de
geportretteerde tot leven te wekken.” Staalbankiers leende beide doeken een aantal jaar geleden uit voor een speciale
tentoonstelling van haar werk in Leeuwarden, die werd bezocht door prinses Máxima, op haar ‘inburgeringstocht’
door Nederland. Dinie Boogaart (1963) leidde Máxima en Alexander zelf rond. “Typisch Dinie: naast beide
voorname dames hing ze ook een portret van haar eigen prinsesje, van haar dochtertje. Ze kan goed relativeren.”
‘stilleven’Jos de Loos
Kunstenaar Jos de Loos (1940) gaat voor zijn schilderijen uit
van versleten en vergankelijke voorwerpen en materialen.
Dat kan een verroeste pan of een platgeslagen blik zijn, alles
wat zijn aandacht trekt. Johan van den Berg: “In zijn zolderkameratelier
schildert De Loos de voorwerpen in verschillende
composities. Op zijn schilderijen combineert hij de
afbeeldingen van deze figuratieve elementen met abstracte
kleurvlakken. Zo ontstaan doeken vol contrast, ook in kleurgebruik.
Hij werkt er lang aan. Dat zie je terug in de gelaagdheid
van de verf..”
Paradijsvogel
stipt op tijd stapt barry Hay over de drempel van het Hilton. sommigen
noemen hem de enige rockster die nederland rijk is, en die reputatie doet
hij gelijk eer aan: “Hé archie, man of steel!” begroet hij ons. “ik heb eerst
een bloody Mary nodig voor we aan de slag gaan.” Hoe kijkt de zanger die
op 4 november het podium van de staalbankiers jubileumavond bestijgt
naar het land dat hij achterliet? Door Fred Hermsen, fotografie Patricia steur
staalmagazine jubileumuitgave 2011 31

Zanger Barry Hay (63)
van de Golden Earring
heeft sinds zijn
verhuizing vijf jaar
geleden naar het
gemoedelijke Curaçao weinig meer op
met de Lage Landen. “Ik had er zo
ongelooflijk genoeg van hier, de regels,
de bekrompenheid. Je mag nu niet
eens meer vrij barbecueën in het
Vondelpark. Wat is er gebeurd met die
relaxte vrijheid waar we twintig jaar
geleden nog zo beroemd om waren,
die vrijgevochtenheid? Als ik hier met
een biertje op het station sta, word ik
door een blaag van twintig op m’n
schouders getikt: ‘Die gaan we hier niet
opdrinken, hè?’ En dan die camera’s
overal.” Geen klimaat voor artiesten,
vindt hij. “Want dat zijn paradijsvogels,
die rare onvoorspelbare dingen
moeten kunnen uithalen, en die
daarmee kleur aan het leven geven.”
De rocker kan dan ook helemaal niets
met het typisch Hollandse compliment
dat een artiest ‘zo gewoon’ is gebleven.
“Wij horen helemaal niet gewoon te
zijn!” Na een korte stilte: “Ik ben hier
niet geboren, geen Hollander. Dat zal
het zijn. Er zit iets in de volksaard dat
Nederlanders bindt, en dat ik niet
32
“Ooit, als ik geld heb”
begrijp. Een campingsfeer van inhaken
en niet moeilijk doen, je kop niet
boven het maaiveld uitsteken.”
straat na straat
Hij richt zijn pijlen op de vele TVtalentenjachten.
“Dat is armoede, draait
om imitatie, de grijze middelmaat die
iets nadoet, de poffertjesbakker die
beter kan zingen dan het meisje van
de overburen. Maar daarin schuilt de
kunst niet. Het moeilijke is om zelf
iets te creëren. Stap voor stap. Toen wij
met onze bandjes bezig waren in Den
Haag veroverden we straat na straat,
wijk na wijk. Door keihard te buffelen
ontdekte je jezelf, eerst weliswaar met
covers, maar later met steeds meer
eigen werk. Totdat je ineens de beste
van de stad was, de beste in de regio,
van Nederland. Wij bevochten onze
beroemdheid en doorliepen daarbij
allemaal fases die van ons volwassen
artiesten maakten. Tegenwoordig
worden zangers van de ene op de
andere dag gemaakt, door marketeers
en producers. En vervliegen ze weer
net zo snel.”
Het was niet eens Hays bedoeling om
te zingen. “Laat mij maar wat op de
achtergrond op een gitaar hakken”,
zei ik toen ik in de Earring kwam in
1967. “Veel leuker, beng, beng, beng.
En in eerdere bandjes kon dat ook,
want veel populaire groepen speelden
instrumentaal. Maar dat veranderde
met de invasie van Britse bandjes en
zwarte Motown muziek. Ik was de
enige die behoorlijk Engels sprak, die
wist waarover al die Engelse en Ameri-
kaanse bandjes het hadden. Ik verstond
het. Voor Hollanders was het een
fonetische actie, klanken nabootsen en
verder geen idee hebben waarover het
ging. Maar ik voelde het aan. Dus, nou
okay, dan doe ik het wel.” Maar zijn
bedoeling was het niet om van de twee
zangers in de band de meest in het oog
springende te worden; hij was ook nog
eens bloedserieus aan het studeren op
de kunstacademie. “Toen ik als pikkie
van zeventien ineens twaalfhonderd
gulden per week met de band ging
verdienen, ben ik daar maar mee
gekapt.”
eureka
Barry ziet zichzelf vooral als de man
van de teksten. Van een taalvondst gaat
zijn bloed sneller stromen: “In een
van de nummers op onze nieuwe cd
gaat het over je eerste oude Cadillac.
Een wagen die jou eigenlijk een
beetje heeft opgevoed, zeg maar, die
jou leerde rijden en alles wat daarbij
komt kijken, haha. ‘I still got the keys
off my first Cadillac’ heet het. Eén
van de zinnen daarin gaat van ‘I had
the blood, she had the gasoline.’” Dan
denk ik: “Eureka, dat heeft nog nooit
iemand eerder verzonnen.” Plagend:
“Nanananana.”
Wat is voor jou de mooiste periode
van de band? “Nú!” En na een
schaterlach: “Echt, we zijn rijper dan
ooit. Die gasten zijn allemaal waanzinnige
muzikanten geworden. Vroeger
klooiden we eigenlijk maar wat aan.
Maar ze hebben zich verdiept in de
materie. Zijn stuk voor stuk pikeurs,
“als tiener ging ik uit aan de Casuariestraat in den Haag. Ik liep ’s nachts een keer langs jullie pand aan de Lange
Houtstraat. Ik zag een prachtig tuchinski-achtig interieur, met een eenvoudig bordje aan de muur: Staal. maar het
zag er helemaal niet bankachtig uit. toen droomde ik: ‘weet je, ooit he, als ik poen heb, ga ik het dáár parkeren. dat
ziet er goed uit! dat is sjiek.’ Ik ben nog steeds een fan. Ik ben onlangs rondgeleid door de dealingroom. wauw, dat
lijkt de NaSa wel.”
staalmagazine jubileumuitgave 2011
dat hoor je gewoon. Maar het concept
is nog steeds: ‘samen’. Dat heb ik weer
gevoeld bij de opnamen van onze
laatste cd. Hebben we ook weer in een
paar takes opgenomen, niet laag voor
laag. Je hoort daardoor echt een band,
een machine.”
guess that’s rock ‘n roll
Samen muziek maken, daar heeft hij
plezier in. Maar hij benadrukt dat het
nooit de opzet was om zo lang met de
band door te gaan. “Aanvankelijk ging
het om de auto’s, vrouwen, geld, you
know. We keken niet vooruit. Je wilde
gewoon doen waar je zin in had, je
niet laten inperken. Guess that’s rock
’n roll.” Daar weerklinkt zijn motto,
ook nu hij de zestig ruim gepasseerd
is. “Maar ik draai er niet omheen:
de dood nadert, en dat vind ik echt
afgrijselijk. Angstig. Sommige vrienden
leggen ’t loodje. Ik kan en wil daar niet
nonchalant over zijn, hoe goed mijn
eigen lichaam het ook doet. Want dat
is gewoon pure mazzel. Ik heb er een
potje van gemaakt hoor, eigenlijk nog
steeds. Ik probeer mezelf een beetje in
de hand te houden, maar gisterennacht
dacht ik toch weer ‘You fucked up
again’ toen ik uit de taxi wankelde na
een avond stappen.”
Toch staat hij anders in het leven dan
tien jaar terug. De zanger kreeg het
idee dat het roer om moest toen hij
naar oude foto’s van zichzelf keek. “Dat
zijn er natuurlijk nogal wat, en weet
vlnr: rinus gerritsen,
Cesar Zuiderwijk, Barry Hay
en george kooymans
je, ik herkende mezelf niet. Ik was het
wel, maar toch ook niet. Ik herinnerde
mezelf niet meer, weet niet wat me
toen dreef, waarom ik dingen deed. Ik
werd blijkbaar geleefd en deed dingen
die helemaal niet over mij gingen.”
Hij bedacht een list: “Als ik nu eens ga
leven voor iemand die ik over tien jaar
ben, een oudere man waarvoor ik het
allemaal doe. Die tevreden over mij
moet zijn, simpel omdat ik het zo doe
als hij. Het gekke is, dat die filosofie
werkt. Die ouwe Hay is mijn maatstaf,
en ik geniet.”
sandra is van het geld
“Op het eiland heb ik een plek
waarvan ik eerder gedroomd had, echt.
Toen we over de kale vlakte liepen die
te koop stond, en ik die plek letterlijk
herkende uit mijn dromen, besefte ik:
‘Maar dit kunnen we helemaal niet
betalen.’ Wat bleek, Sandra had al
jaren gespaard zonder dat ik het wist.
Het kon dus wel! Je ziet: Sandra is van
het geld, niet ik hoor. Laten we het
verder alsjeblieft maar niet meer over
de pecunia hebben, haha.” Zijn vrouw
zet zich nu in voor goede doelen op
Curaçao, heeft een groot bejaardencentrum
uit de grond gestampt. “Wat
die lieverd daar doet, betekent echt iets,
vergeet dat niet te melden.” Barry zelf
reist heen en weer tussen Nederland
en het eiland. “M’n pensioen stelt niet
veel voor, en komt over een paar jaar
pas vrij. Dus ik moet nog wel even
doorwerken. Maar ach, ik zou ook niet
anders kunnen. Zolang ik daar maar in
m’n ouwe kloffie met m’n honden en
twee papegaaien kan dollen, ’s morgens
gezellig kiftend m’n dochter naar
school kan brengen en in die goddelijk
blauwe zee kan dobberen.” Door de
afwisseling zijn de tournees bovendien
veel beter vol te houden dan vroeger,
voegt hij toe. Zijn oudste van eenentwintig
studeert inmiddels zang aan
het Amsterdamse conservatorium,
nog een reden om regelmatig terug te
komen.
Wat treft hij in Nederland wat hem
wel aanstaat? “Drie dingen: Als de
zon schijnt staat dit land in bloei. Dat
“ik heb
er een
potje van
gemaakt
hoor,
eigenlijk
nog steeds”
gebeurt alleen niet zo heel vaak, haha.
En de vrouwen, die zijn hier onwaarschijnlijk
mooi. Ten derde Amsterdam,
dat is een land op zich. Met die
grachten, rondvaartbootjes, terrassen.
Je ziet daar nog de experimentele
sfeer van vroeger. Mensen willen iets
creëren. Nadat Sandra en ik Den Haag
ontvlucht waren in de jaren negentig,
hebben we echt een geweldige tijd
gehad in Amsterdam. Man, het is echt
een sjieke stad, daar gebeurt het, kom
je in contact met fotografen, architecten,
kunstenaars. Ik ben blij dat ik nog
steeds in Amsterdam een appartement
heb. Maar toch, ik zal uiteindelijk m’n
laatste adem uitblazen op Curaçao.”
staalmagazine jubileumuitgave 2011 33

“We leggen
de lat hoog”
staalbankiers in het land
ad Huisman, Eindhoven:
“Staalbankiers is een bank voor en door ondernemers. Je moet wel een echte ondernemer zijn om hier te werken.
Het is een ‘mooi huis’ waar we korte lijnen hebben en waar iedereen elkaar kent. Sinds de afgelopen jaren heeft de
organisatie een mooie groei laten zien waar we trots op kunnen zijn.
In Eindhoven werken geeft je energie. Wij zijn tenslotte niet voor niks de slimste regio in de wereld. Dat voel je om
je heen! We zien wel een aantal culturen in het zuiden waarbij iedere variant een andere ‘aanpak’ nodig heeft, en
dat maakt het alleen maar interessant. Ik hoop voor de toekomst op een gestage groei van het kantoor met dezelfde
medewerkers. Door innovatie, creativiteit en inzet voor de gehele organisatie zullen we er komen.”
Huub ten Holter, Institutendesk:
“Ik ben trots op Staalbankiers, zeker omdat de Institutendesk de ruimte krijgt om nieuwe
diensten te ontwikkelen die in de institutionele markt aanspreken. Mede hierdoor heeft de
afdeling een grote groei kunnen doormaken die heeft bijgedragen aan de positieve groeiontwikkeling
van Staalbankiers.
We zijn een klein hecht team dat nauw samenwerkt met andere afdelingen. De grote variëteit
aan werkzaamheden en de commerciële successen leveren een grote inzet op. Wij verwachten
dat de bedieningsconcepten van de Institutendesk nog meer belangstelling vanuit de markt
zullen krijgen en dat wij de ingeslagen weg kunnen voortzetten.”
regiodirecteuren van de bank over
wat staalbankiers voor hen betekent.
Frans Meijer, Utrecht:
“Werken in Utrecht aan de mooiste laan van
Utrecht, met een geweldig team in een mooi
kantoor. Dit alles zorgt ervoor dat wij iedere
dag met veel plezier naar ons werk gaan.
Staalbankiers is een bank om trots op te zijn
omdat we de beste private bank van Nederland
zijn. Van de toekomst verwacht ik dat we
onze relaties optimaal kunnen blijven bedienen
en hoop ik op een verdere uitbreiding
van ons relatiebestand in en rondom Utrecht.
Hierbij streven wij, zoals altijd, naar een langdurige
duurzame samenwerking!”
Han vergouwen, Den Haag:
“Toen ik hier jaren geleden aan mijn eerste werkdag begon, viel mij een prachtig
glimmend, koperen bord boven de personeelsingang op met als inscriptie:
‘De cliënt is uw bestaansrecht’. Deze denk- en handelswijze tref ik - nog steeds
- in hoge mate aan binnen onze bank; met name in de grote inzet en toewijding
van de medewerkers om onze cliënten zo optimaal mogelijk te bedienen.
Ik ervaar het als een voorrecht om te mogen werken op deze historische locatie
in het oude centrum van Den Haag. Ons prachtige pand biedt een mooie gelegenheid
om onze relaties te kunnen ontvangen. De locatie en het pand maakt
het kantoor in de Lange Houtstraat tot een unieke werkplek.
Zolang wij in de toekomst van de bank win-win situaties in de relatie met onze
cliënt kunnen blijven creëren, ben ik er van overtuigd dat Staalbankiers, met
name doordat haar unieke kleinschaligheid een hoge mate van persoonlijk contact
waarborgt, toegevoegde waarde aan haar cliënten kan blijven bieden.”
robert kropman, Haarlem:
“Staalbankiers bouwt al 95 jaar een bank om haar cliënten! Wij werken in een
prachtige ambiance met ontzettend leuke en interessante cliënten. Staalbankiers
Noord-Holland bestaat nu elf jaar en kent een hecht, harmonieus team van uitsluitend
professionals. In de korte geschiedenis van ons kantoor hebben wij veel
meegemaakt, maar is de balans altijd weer rechtgetrokken.
De wereld is sinds 2001 echt veranderd. Laat duidelijk zijn, dat er altijd kansen en
mogelijkheden zijn wanneer je positief in het leven staat. Kwaliteit en integriteit
duurt altijd het langst. Kortom: heb vertrouwen in waar je voor staat. Yes, we can!”
bart giezen, Noordoost (Zwolle/Enschede):
“Staalbankiers staat voor zijn cliënten. Staalbankiers heeft geen eigen beursgenoteerde producten en diensten en kan dus
volledig onafhankelijk adviseren. Het clïentbelang staat derhalve volledig centraal. Een dergelijke aanpak is ‘trendsettend’.
Het werken in het kantoor is zeer uitdagend. Feitelijk zijn wij allen ondernemers, die met veel fantasie, creativiteit en
flexibiliteit zaken voortvarend dienen aan te pakken. De lijnen zijn kort en dus is veel mogelijk.
Ik richt me erop dat Staalbankiers een duurzame en succesvolle relatie opbouwt met zijn relaties. Door onze werkwijze
zal Staalbankiers een toonaangevende private bank worden en een voorbeeld zijn als onafhankelijke opererende specialistische
bank in de markt.”
koen lamp, Oosterbeek:
“Staalbankiers is een bank om trots op te zijn, omdat wij het cliëntbelang écht
centraal zetten in ons dagelijks handelen. Daarnaast staat het ondernemerschap
hoog in het vaandel bij ons, goede ideeën en voorstellen worden snel met elkaar
besproken en uitgevoerd. Iedereen kan hieraan bijdragen, de organisatie kent korte
lijnen en een open cultuur.
Kantoor Oosterbeek wordt wel het mooiste kantoor van Staalbankiers genoemd
en daar ben ik het natuurlijk volmondig mee eens! Enerzijds heeft het een klassieke
uitstraling, maar anderzijds is het van alle, moderne gemakken voorzien, inclusief
een Business Lounge waar we geregeld gebruik van maken. Ons marktgebied hier
is goed. We slagen erin om in een goed tempo nieuwe relaties aan ons te binden.
Ons streven is er dan ook op gericht om de beste private bank van Gelderland te
zijn. Daar werken we iedere dag aan, met elkaar en met de specialisten vanuit Den
Haag. We gaan door op deze weg en leggen de lat steeds hoger!”
34 staalmagazine jubileumuitgave 2011
staalmagazine jubileumuitgave 2011 35

aDressen
kantOren
regiO Den Haag
lange Houtstraat 8
Postbus 327
2501 CH Den Haag
telefoon 070 310 15 10
regiO n-HOllanD
Prinsen bolwerk 1
Postbus 5070
2000 gb Haarlem
telefoon 023 553 59 00
regiO MiDDen
Maliebaan 72
Postbus 13210
3507 le utrecht
telefoon 030 239 80 30
regiO OOst
stationsweg 44
Postbus 272
6860 ag Oosterbeek
telefoon 026 339 65 00
regiO nOOrDOOst
eekwal 3
Postbus 1081
8001 bb Zwolle
telefoon 038 429 76 70
regiO tWente
M.H. tromplaan 9
Postbus 194
7500 aD enschede
telefoon 053 487 87 10
regiO ZuiD
Parklaan 66
Postbus 6045
5600 Ha eindhoven
telefoon 040 265 75 00