NELOS Naslagwerk Praktisch Duiken-Decompressietechnieken

• Dit mag niet langer dan 30 seconden in beslag nemen.
• Bij een negatief resultaat stijgt men aan de voorgeschreven stijgsnelheid.
5.3.2. Duik binnen de veiligheidscurve
• Opstijgen tot aan de oppervlakte volgens de standaardprocedure.
• Oppervlakteveiligheid verwittigen.
• Deelnemen aan de zoekactie.
• De omstandigheden (o.a. gebaseerd op de aanduidingen van alle instrumenten)
bepalen of de duik al dan niet kan voortgezet worden.
5.3.3. Duik buiten de veiligheidscurve (decompressieduiken)
• Opstijgen volgens de standaardprocedure tot aan de eerste trapdiepte.
• De duikleider stijgt tot aan de oppervlakte tenzij expliciet anders vermeld werd in de
briefing. We denken daarbij vooral aan duiken in de Oosterschelde met 3 duikers in de
ploeg waarbij één van de duikers los duikt (zonder buddy line). De rest van de ploeg
blijft op trapdiepte of stijgt, zulks volgens de specifieke instructie van de duikleider
(naargelang de omstandigheden, stroming, zichtbaarheid, ervaring mededuikers,
trappenprofiel, enz.).
• De duikleider verwittigt de oppervlakteveiligheid of start zelf een zoekactie, indien de
oppervlakteveiligheid niet kan verwittigd worden.
• De rest van de ploeg laat onmiddellijk een OSB op en maakt de nodige trappen onder
leiding van de hekkensluiter. De ploeg tracht in de buurt van de duikleider te blijven.
• Indien mogelijk voert de duikleider met behulp van zijn primair of back-updecompressiemiddel
de noodzakelijke trappen uit.
In geval de duiker terug afdaalt en zijn computer geeft nog weer hoe er verder moet
gedecompresseerd worden, dan moet hij de aanwijzingen van zijn computer opvolgen.
Dit zijn dan de noodzakelijke trappen volgens zijn computer en het bijbehorende
computermodel (lees goed in de handleiding de restricties na).
Het is de verantwoordelijkheid van de duiker om deze aanwijzingen al dan niet aan te
passen (te verzwaren). In dat geval is het strikt noodzakelijk dat zulke mogelijke aanpassingen
op voorhand in de briefing worden doorgesproken.
Stel dat er een back-upsysteem was, al dan niet verzwaard naar eigen goeddunken,
dan is vervolgens (na het uitvoeren van dit noodscenario) observatie aan de oppervlakte
gedurende minstens 1 uur noodzakelijk. Bij de minste symptomen moet er
vooralsnog naar de dichtstbijzijnde decompressiefaciliteit gegaan worden.
• Indien het niet mogelijk is voor de duikleider om terug te vallen op zijn primair of back-up
decompressiemiddel, dan begeeft hij zich naar de dichtstbijzijnde decompressiekamer
(indien mogelijk samen met de verloren buddy).
Indien een zware decompressieduik werd uitgevoerd (dit zijn ‘niet typische duiken‘ waarbij
onder meer de decompressietijd langer duurt dan 20 minuten), dan kan de duikleider overwegen
om niet naar de oppervlakte door te stijgen maar eerst zijn trappen volledig uit te
voeren. Dit wordt uiteraard op voorhand duidelijk in de briefing gecommuniceerd. Er wordt
in dergelijk scenario aangeraden om een oppervlakteveiligheid te voorzien.
Hier wordt bijgevolg nogmaals benadrukt dat sinds de invoering van de duikcomputer als
primair decompressiemiddel, er niet meer altijd verplicht naar de oppervlakte wordt gegaan
om de buddy hulp te bieden omdat er geen evidente oplossing is om een wederonderdompeling
door te voeren. Inderdaad; doen er zich mogelijk de volgende situaties voor:
• Allicht is de buddy zelf zijn trappen aan het afwerken zodat even later beide duikers
nagenoeg gelijktijdig aan de oppervlakte komen. Er is dan niks aan de hand.
• Als de andere duiker onder water in de problemen zit kan er toch geen hulp geboden
worden door naar de oppervlakte te gaan. De kans dat je weet waar hij zich bevindt
is quasi nihil.
• Als de andere duiker aan de oppervlakte gekomen is met traponderbreking en daar
niet in moeilijkheden is (hij is bij bewustzijn), dan zal hij een weinig later veel beter
en zekerder kunnen geassisteerd worden door een duiker die geen symptomen van
een decompressieongeval vertoont. Bovendien kan het zijn dat de oppervlakteveiligheid
ondertussen al adequaat gereageerd heeft! Er is dus in dit geval maximaal slechts
één decompressieprobleem dat moet opgelost worden.
• Als de duiker aan de oppervlakte gekomen is en hij verkeert in grote moeilijkheden
(bijvoorbeeld een longoverdruk of hij is bewusteloos) dan zou de mededuiker mogelijk
kunnen helpen. Indien het een zware decompressieduik betreft en indien er tijdens de
briefing gesteld werd dat bij het verlies van een buddy niet naar de oppervlakte moet
gestegen worden, dan mag de duikleider beslissen of hij al dan niet oppervlakte maakt
om te kijken of zijn buddy in deze optie verzeild is geraakt. Het verplichten om zichzelf
(waarschijnlijk onnodig) in de moeilijkheden te brengen wordt in dit geval vervangen
NELOS Infopublicatie - Praktisch Duiken / Decompresietechnieken 39