Oktober '10 - Tanuki
Oktober '10 - Tanuki Oktober '10 - Tanuki
どうそうかい かいわ 同窓会と会話 door: Ronald Hilhorst Op de koffie bij: Edith Koopman Voor elke editie van de Tatanukiki gaan we op de koffie bij een alumnus die aangesloten is bij de Alumnikai. De ene keer is het een onbekend gezicht, de andere keer is het misschien wel een docent. Van wanneer tot wanneer heeft u op het Arsenaal vertoefd? Toen ik begon was het Arsenaal er volgens mij nog niet, maar van 1980 tot 1988. In die tijd duurde de studie nog zes jaar. Omdat ik student-assistent was en veel baantjes had om mijn studie te betalen (en een enorme hekel had aan tentamens doen) heb ik er wat langer over gedaan. Waarom en wanneer wist u dat u Japans ging studeren? Toen ik achttien was heb ik een half jaar in Japan ge- woond en gewerkt bij een rozenkwekerij. Omdat ik toen totaal geen Japans kende, was het moeilijk om goed con- tact te hebben met de mensen om me heen. Daarom heb ik toen ik terugkwam besloten om Japans te gaan stud- eren. Dat heeft toen nog een paar jaar geduurd omdat ik eerst genoeg geld moest verdienen om te kunnen stud- eren. Welke ambities die u toen had zijn nu verwezenlijkt? Eerlijk gezegd was het mijn enige ambitie om de taal goed te leren spreken en lezen. Dat is redelijk gelukt, vooral omdat ik na een studie in Tokyo elf jaar onafgebroken in Japan bij een Japans bedrijf heb gewerkt. Aan het einde van mijn studie was mijn grootste ambitie het vertalen van mooie Japanse literatuur. Daar is het helaas nog niet van gekomen. 28 • op dE koFFiE biJ: Edith koopman
Welke docent en/of student staat u het meest bij? Isabel van Daalen heeft mij als student enorm gestimuleerd. Niet alleen vanwege haar kennis van Japan en het Japans, maar ook als mens. Ze zat in een hoger jaar, en op een bepaald moment had- den we samen Klassiek Japans vanwege het geringe aantal studenten. Van Miao Ling Tjoa waren we allemaal een beetje bang, maar aan haar heb ik mijn kennis van en voorliefde voor de Japanse grammatica te danken. En Professor Boot, voor wie de geschiedenis stopte bij de Meiji Periode, van wie ik heb geleerd dat je eerst letterlijk en daarna pas “mooi” moet vertalen. En natuurlijk Erika de Poorter, door wie ik Noh heb leren waarderen. En een Australische professor van wie ik de naam ben vergeten. Van hem hadden we ook klassiek Japans. Ik herinner me dat hij soms zo enthousiast was over sommige passages, dat wij daardoor extra gestimuleerd werden om hele stukken zelf te lezen. Wat zijn uw dagdromen? In een klein huisje op Shikoku mooie boeken vertalen en udon, rijst en tsukemono eten. Wie zijn uw helden? Wat een gekke vraag. Alle eerlijke, niet-arrogante mensen. Mensen die geen waarde hechten aan status. Mika, mijn beste Japanse vriendin, die na de diagnose “nog vijf maanden” nog zes jaar in- tensief heeft geleefd en mij in een brief na haar dood heeft aangespoord om “nu iets moois van het leven te maken” want “jij bent misschien de volgende.” Eerstejaars studenten die keihard werken en studeren om hun dromen te verwezenlijken. De Japanse arts die ervoor heeft gezorgd dat ik nog leef en met wie ik daarna menig kommetje sake heb gedronken. De fietskoeriers in Nijmegen die bij elk weer gewoon hun werk doen. Of bedoel je een ander soort helden? op dE koFFiE biJ: Edith koopman • 29
- Page 1 and 2: LVSJK Tanuki た た ぬ き き 2
- Page 3 and 4: seerd zijn. De brede sectie Japan o
- Page 5 and 6: たぬきしんぶん 狸新聞 TFC
- Page 7 and 8: Natuurlijk vind ik het heel leuk om
- Page 9 and 10: Jullie hebben er misschien van geho
- Page 11 and 12: In de geschiedenis Er zijn veel par
- Page 13 and 14: In het dagelijks leven Ondanks film
- Page 15 and 16: De heer liep naar de voordeur en ke
- Page 17 and 18: ポーメス door: Pim Omes Alles o
- Page 19 and 20: trale object van de tempel vereerd
- Page 21 and 22: Beste dr. Beers, Ik zit met een pro
- Page 23 and 24: Acteur: Ken Watanabe Je kent hem mi
- Page 25 and 26: ciale problematiek toe. Volgens hem
- Page 27: ijst met stokjes en kroepoek, toch?
- Page 31 and 32: Voor de mensen die mij niet kennen
- Page 33: Al voor de eerste week hadden we tw
- Page 37 and 38: wezen vanavond nog te verdrinken. T
- Page 39 and 40: よていひょう 予定表 Oktobe
Welke docent en/of student staat u het meest bij?<br />
Isabel van Daalen heeft mij als student enorm gestimuleerd. Niet alleen vanwege haar kennis van<br />
Japan en het Japans, maar ook als mens. Ze zat in een hoger jaar, en op een bepaald moment had-<br />
den we samen Klassiek Japans vanwege het geringe aantal studenten. Van Miao Ling Tjoa waren<br />
we allemaal een beetje bang, maar aan haar heb ik mijn kennis van en voorliefde voor de Japanse<br />
grammatica te danken. En Professor Boot, voor wie de geschiedenis stopte bij de Meiji Periode,<br />
van wie ik heb geleerd dat je eerst letterlijk en daarna pas “mooi” moet vertalen. En natuurlijk<br />
Erika de Poorter, door wie ik Noh heb leren waarderen. En een Australische professor van wie<br />
ik de naam ben vergeten. Van hem hadden we ook klassiek Japans. Ik herinner me dat hij soms<br />
zo enthousiast was over sommige passages, dat wij daardoor extra gestimuleerd werden om hele<br />
stukken zelf te lezen.<br />
Wat zijn uw dagdromen?<br />
In een klein huisje op Shikoku mooie boeken vertalen en udon, rijst en tsukemono eten.<br />
Wie zijn uw helden?<br />
Wat een gekke vraag. Alle eerlijke, niet-arrogante mensen. Mensen die geen waarde hechten aan<br />
status. Mika, mijn beste Japanse vriendin, die na de diagnose “nog vijf maanden” nog zes jaar in-<br />
tensief heeft geleefd en mij in een brief na haar dood heeft aangespoord om “nu iets moois van het<br />
leven te maken” want “jij bent misschien de volgende.” Eerstejaars studenten die keihard werken<br />
en studeren om hun dromen te verwezenlijken. De Japanse arts die ervoor heeft gezorgd dat ik<br />
nog leef en met wie ik daarna menig kommetje sake heb gedronken. De fietskoeriers in Nijmegen<br />
die bij elk weer gewoon hun werk doen. Of bedoel je een ander soort helden?<br />
op dE koFFiE biJ: Edith koopman • 29
Change language