Oktober '10 - Tanuki
Oktober '10 - Tanuki Oktober '10 - Tanuki
みんわ 民話 door: Guan van Zoggel Issun-boushi Er was eens een oud getrouwd stel zonder kinderen. Op een dag gingen zij naar een schrijn en baden: ‘Oh, geef ons een kind. We willen zo graag een kind.’ Onderweg naar huis, hoorden ze vanuit het gras iets huilen. Toen ze het nader bekeken, troffen ze een klein baby’tje aan, een jongetje gehuld in een rood deken. “De komst van dit kind is het antwoord op ons gebed”, zeiden ze. Ze namen het jongetje mee naar huis en voedden het op alsof het hun eigen zoon was. Het jongetje was echter niet groter dan de duim van een volwassen man, en zelfs naarmate tijd verstreek bleef hij dezelfde lengte. Hij was ongeveer één sun (3.03 cm.) lang, vandaar dat ze hem Issun-Boushi noemde. Op een dag, toen hij ouder was, zei Issun-Boushi tegen zijn ouders: ‘Ik dank jullie uit de grond van mij hart dat jullie mij zo zorgvuldig opgevoed hebben. Maar ik moet nu de wijde wereld in, op zoek naar geluk’. Zijn ouders probeerden hem ervan te weerhouden om te gaan, door te zeggen dat hij te klein was door de wereld te trekken. Maar hij bleef achter zijn beslissing staan en uiteindelijk zeiden zijn ouders: ‘Goed dan, laat ons je helpen je klaar te maken voor je tocht’. Ze gaven hem een naald om te gebruiken als zwaard, een houten rijstkommetje als boot en hashi die mocht dienen als roeispaan. Issun-Boushi sprong in zijn boot en zwaaide zijn ouders vaarwel, belovend dat hij terug zou keren zodra hij het geluk gevonden had. Zodoende dobberde hij in zijn bootje over de rivier, terwijl hij roeide met zijn hashi. Vele, vele kilometers dobberde hij, en toen ineens sloeg zijn bootje op de kop. Een kikker in de rivier had het bootje geraakt, maar gelukkig kon Issun-Boushi goed zwemmen. Hij zwom naar de kant en ontdekte dat hij oog in oog stond met het huis van een hoge heer. Hij keek naar het huis en bedacht zichzelf dat het vast een erg rijke bewoner moest zijn. Hij liep naar de deur en klopte aan. Een huisknecht deed open, maar zag niemand. ‘Hier ben ik, hier beneden!’, schreeuwde Issun-Boushi. ‘Kijk naar beneden!’ De huisknecht keek naar de vloer en zag in eerste instantie alleen een paar houten sandalen, die zijn heer gebruikt bij het wandelen. Daarna keek de huisknecht beter en ontdekte Issun-Boushi aast de sandalen. Hij was verrast en ging onmiddellijk zijn heer inlichten. 14 • issun-boushi
De heer liep naar de voordeur en keek naar Issun-Boushi, die daar nog altijd parmant stond, met zijn naald als zwaard tegen zijn heup. ‘Oh, hallo, kleine ridder,’ zei de heer. ‘Wat doet u hier?’. ‘Ik ben gekomen om mijn geluk te vinden,’ zei Issun-Boushi. ‘En als u me wilt, ga ik smeken om u mij tot een van uw bewakers te benoemen. Ik mag dan misschien wel klein zijn, maar ik kan ontzettend goed vechten met dit prachtige zwaard van mij.’ De heer was zeer geamuseerd om zulke dappere woorden uit de mond van zo’n klein jongetje te horen. ‘Goed, goed,’ zei hij, ‘treed binnen en word een speelmaatje voor mijn dochter, de prinses’. Daarna werd Issun-Boushi het onafscheidelijke metgezel van de prinses. Ze werden ontzettend goede vrienden, die samen boeken lazen en elke dag met elkaar speelden. De prinses maakte een bed voor Issun-Boushi van een van haar juwelenkistjes. Op een dag bezochten de prinses en Issun-Boushi een tempel in de buurt van het huis. Plotseling verscheen een verschrikkelijke groene duivel, die een magische hamer bij zich droeg. Toen de du- ivel de prinses prinses zag, probeerde hij haar te vangen. Issun-Boushi trok daarop zijn zwaard en begon daarmee in de tenen van het monster te prikken. Maar de huid van de duivel was zo dik dat zijn kleine zwaardje er niet doorheen kon prikken. De duivel kwam alsmaar dichterbij de prinses, waardoor Issun-Boushi besloot op het lichaam van de duivel te klimmen. Hij gebruikt zijn zwaard om de duivel onder zijn neus te kriebelen, waardoor deze ontzettend boos werd en brulde. Op dat moment sprong Issun-Boushi in de mond van de duivel en begon in te hakken op zijn tong met zijn zwaard. In tegenstelling tot zijn tenen, was de tong erg gevoelig en deed de naald ontzettend veel pijn. De duivel schrok zo dat hij Issun-Boushi op de grond spuwde en vluchtte. Hij vergat zelfs zijn magische hamer. De prinses pakte de hamer op. ‘We mogen een wens doen,’ zei ze. Ze schudde de hamer in de lucht en riep: ‘Laat Issun-Boushi als- tublieft opgroeien!’. En warempel, elke keer dat de prinses met de hamer schudde, groeide Is- sun-Boushi beetje bij beetje. Ze bleef schud- den tot Issun-Boushi net zo groot was als zijzelf. Ze waren allebei dolgelukkig en ook de heer was blij toen hij hoorde wat er ge- beurd was. Toen ze een paar jaar ouder wa- ren trouwden Issun-Boushi en de prinses, en leefden ze nog lang en gelukkig. issun-boushi • 15
- Page 1 and 2: LVSJK Tanuki た た ぬ き き 2
- Page 3 and 4: seerd zijn. De brede sectie Japan o
- Page 5 and 6: たぬきしんぶん 狸新聞 TFC
- Page 7 and 8: Natuurlijk vind ik het heel leuk om
- Page 9 and 10: Jullie hebben er misschien van geho
- Page 11 and 12: In de geschiedenis Er zijn veel par
- Page 13: In het dagelijks leven Ondanks film
- Page 17 and 18: ポーメス door: Pim Omes Alles o
- Page 19 and 20: trale object van de tempel vereerd
- Page 21 and 22: Beste dr. Beers, Ik zit met een pro
- Page 23 and 24: Acteur: Ken Watanabe Je kent hem mi
- Page 25 and 26: ciale problematiek toe. Volgens hem
- Page 27 and 28: ijst met stokjes en kroepoek, toch?
- Page 29 and 30: Welke docent en/of student staat u
- Page 31 and 32: Voor de mensen die mij niet kennen
- Page 33: Al voor de eerste week hadden we tw
- Page 37 and 38: wezen vanavond nog te verdrinken. T
- Page 39 and 40: よていひょう 予定表 Oktobe
De heer liep naar de voordeur en keek naar Issun-Boushi, die daar nog altijd parmant stond,<br />
met zijn naald als zwaard tegen zijn heup. ‘Oh, hallo, kleine ridder,’ zei de heer. ‘Wat doet u hier?’.<br />
‘Ik ben gekomen om mijn geluk te vinden,’ zei Issun-Boushi. ‘En als u me wilt, ga ik smeken<br />
om u mij tot een van uw bewakers te benoemen. Ik mag dan misschien wel klein zijn, maar ik kan<br />
ontzettend goed vechten met dit prachtige zwaard van mij.’<br />
De heer was zeer geamuseerd om zulke dappere woorden uit de mond van zo’n klein jongetje<br />
te horen. ‘Goed, goed,’ zei hij, ‘treed binnen en word een speelmaatje voor mijn dochter, de prinses’.<br />
Daarna werd Issun-Boushi het onafscheidelijke metgezel van de prinses. Ze werden ontzettend<br />
goede vrienden, die samen boeken lazen en elke dag met elkaar speelden. De prinses maakte een bed<br />
voor Issun-Boushi van een van haar juwelenkistjes.<br />
Op een dag bezochten de prinses en Issun-Boushi een tempel in de buurt van het huis. Plotseling<br />
verscheen een verschrikkelijke groene duivel, die een magische hamer bij zich droeg. Toen de du-<br />
ivel de prinses prinses zag, probeerde hij haar te vangen. Issun-Boushi trok daarop zijn zwaard en<br />
begon daarmee in de tenen van het monster te prikken. Maar de huid van de duivel was zo dik dat<br />
zijn kleine zwaardje er niet doorheen kon prikken. De duivel kwam alsmaar dichterbij de prinses,<br />
waardoor Issun-Boushi besloot op het lichaam van de duivel te klimmen. Hij gebruikt zijn zwaard<br />
om de duivel onder zijn neus te kriebelen, waardoor deze ontzettend boos werd en brulde.<br />
Op dat moment sprong Issun-Boushi in de mond van de duivel en begon in te hakken op<br />
zijn tong met zijn zwaard. In tegenstelling tot zijn tenen, was de tong erg gevoelig en deed de naald<br />
ontzettend veel pijn. De duivel schrok zo dat hij Issun-Boushi op de grond spuwde en vluchtte. Hij<br />
vergat zelfs zijn magische hamer.<br />
De prinses pakte de hamer op. ‘We mogen<br />
een wens doen,’ zei ze. Ze schudde de hamer<br />
in de lucht en riep: ‘Laat Issun-Boushi als-<br />
tublieft opgroeien!’.<br />
En warempel, elke keer dat de<br />
prinses met de hamer schudde, groeide Is-<br />
sun-Boushi beetje bij beetje. Ze bleef schud-<br />
den tot Issun-Boushi net zo groot was als<br />
zijzelf. Ze waren allebei dolgelukkig en ook<br />
de heer was blij toen hij hoorde wat er ge-<br />
beurd was. Toen ze een paar jaar ouder wa-<br />
ren trouwden Issun-Boushi en de prinses,<br />
en leefden ze nog lang en gelukkig.<br />
issun-boushi • 15
Change language