JG 19 nr 1 - Reynaertgenootschap

in Lotharingen en Armenië,
in Champagne en Bourgondië,
in Azië en in Griekenland
en bovendien in ’t Heilig Land.
Verder, wat nog? Er is geen streek
in de wereld waar Reynaert geen
man heeft hem toegewijd en genegen
die van hem niets heeft gekregen,
want ik zeg het, ’t is bewezen,
dat geen ondermaans wezen
van renardij ooit is genezen.
Maar de raadslui schonken recht
aan wat ik in mijn verhaal bevecht,
verhaal dat ik heb geschreven
– ik liet het u al meermaals weten –
voor Willem de ingoede graaf
die ik een warm hart toedraag.
En ik herhaal het ofschoon met spijt
dat niemand nu nog macht verkrijgt
als hij niet doet aan renardij.
En daarom ook, weet het wel
98
wou ik mijn heer helpen op weg
om hem beter te leren jagen
dan hij nu doet heden ten dage
en dat zou verheugen heel terecht
zij die eerbiedigen het recht.
Daarom ook wil ik nog zeggen
waarom ik mij wil toeleggen
om te vertalen met veel inzet
de fabels van de Esopet.
Veel geluk, een gelukkig leven
moge de Heer de grave geven
voor wie ik, ten zeerste toegewijd,
met zorg en al mijn kundigheid
verteld heb en nog zal vertellen
de zaken die een mens verheffen
als hij voor het goede leeft.
Heren, wil nu zeer aandachtig
luisteren hoe Marie zo prachtig
heeft verteld en op rijm gezet
de fabels die zij vond bij Esopet.
Dies luister nu zonder verlet.
Tiecelijn, 19, 2006