JG 19 nr 1 - Reynaertgenootschap

En hij van wie ik naar waarheid
zoveel kwaad al heb gezeid,
Reynaert, reed in groot gezelschap
recht op Grenomenil af.
Daar liet hij wekenlang werken
om zijn kasteel te versterken.
Nadien reisde hij overzee
naar Solyma d’heilige stee.
Men zegt dat hij op ’t Heilig Graf
offrandes bracht en geschenken gaf.
Alvorens Reynaert terug wegging
kende men hem als woesteling
– dit is geen onzin, gein of grap –
over ’t hele Oosten, overal.
De verraders waren in hun sas
omdat ze wisten dat Reynaert
hen als raadslui had aanvaard
en vrienden van hen had gemaakt
om hun lasterlijke ergernis.
Bovendien, als ik mij niet vergis,
hield hij van kwaadspreken, gewis,
om hun geroddel over ’t rijk.
Hij hield van wie door zijn gevlij
en laster hem aan ’t lachen bracht.
Wie door laster schade toebracht
was een man die hem beviel
en van wie hij danig hield.
Wat verder verteld? Een scheve neus
maakt elk gezicht heel curieus.
Vorst Reynaert liet overal weten
in Galilea en andere streken,
dat blauw linnen niet paars is,
dat een leugen steeds onwaar is,
dat afgunst jaloersheid wekt
en dat sluwheid is geen spel,
dat een bontmuts geen hoed is
en een schrijn ook geen hoes is
en een tabbaard evenmin.
Nog andere zulke dwaasheden
liet hij omroepen in de steden.
Heel wat wetten en dekreten
liet Reynaert de bevolking weten
voor hij zijn koninklijk gebied
voor enkele maanden verliet.
En hij is rechtstreeks gereden
naar Toledo, de vurige stede
waar men hem meteen herkend had
daar hij er vroeger al geweest was.
Een hele winter en een zomer
93
leerde hij er magie en tovren.
Er was geen klerk in heel Frankrijk
die zoveel kende van toverij.
In toverkunst en hekserij
was geen mens aan hem gelijk.
Wat verder nog? Bij zijn terugkeer
wist hij veel meer dan iedereen.
Langs valleien, over stromen
is hij met zijn hof teruggekomen
naar het zoete land Frankrijk.
Ze zijn gegaan recht naar Parijs
waar hij meteen werd aanvaard
door klerken en doctors en onthaald
door de vorst met een parade
die verzocht had om een bijdrage
aan elke rijke onderdaan.
Wie met het koninkrijk was begaan
ging voor Reynaert naar Parijs
waar werd gefeest; aan arm en rijk
bood de vos een mooi geschenk aan.
Zijn reputatie en zijn faam
waren hem vooraf gegaan,
zo dat de edelen van ’t land
volgden zijn rijke levenstrant.
Zij hadden zelfs aan hun banieren
om vos Reynaert te plezieren
linten en strikjes vastgebonden
en geen enkele der baronnen
die niet navolgde de rage
zich naar zijn mode te gedragen
die over het hele Franse rijk
al door Reynaert was verspreid.
Wat verder nog gezegd? Zijn faam
verspreidde zich over de hele aard.
Tot zelfs in de pauselijke staat
werd vorst Reynaert geëerd
en boven iedereen vereerd
om zijn verstand, sluwheid en streken
en zijn maniertjes en zijn knepen.
Zoveel bastaarden als hij
maakte geen koning in zijn rijk.
Er was geen recht, er was geen wet
of hij had ze opzij gezet
want hij kon het zo goed zeggen
en de slechtste wet uitleggen
dat ze zoet werd en plezant
en aanvaard door heel het land.
Denk nu niet dat ik hier lieg,
of u misleid of u bedrieg,
Tiecelijn, 19, 2006