JG 19 nr 1 - Reynaertgenootschap

kunnen de goeden van de stouten
goed onderscheiden van elkaar.
Laten we dus kiezen voor Reynaert,
want ik zie er geen, gewis,
die een betere kandidaat is.
Koning Nobel werd beledigd
en geen baron heeft hem verdedigd,
niemand, terwijl ik, de booswicht
heb gekwetst in zijn aangezicht
en gij, toen hij al was verslagen.
Uit wrok hebt gij hem geslagen
en hebt daar roem uit gesponnen
voor altijd bij de baronnen,
bij de goeden en bij de kwaden.
Daarom durf ik u hier vragen
om al dan niet met welbehagen,
toe te geven aan mijn verzoek.
– Weet, heer, dat ik alles zou doen
om uw vriend te zijn, daar gij gewis,
vol wijsheid zijt en vol kennis,
en gij zijt, heer, ook meer bezonnen
dan de meeste der baronnen.
’t Is jammer als ge dood zoudt gaan
en spijtig is het ook voorwaar,
dat gij niet sterker zijt fysiek
en ook op financieel gebied,
want groter zou dan zijn uw macht.
We gaan naar de vorst die ons wacht
om hem eindelijk mee te delen,
wie met niemand de troon zal delen,
van de nieuwe koning de naam,
die ons regeren zal voortaan.
– Goed gesproken, zei Tibelijn.
Weet dat ik steeds voor u zal zijn.
U maak ik van de wereld heerser
en van het koninkrijk de meester.
Geen lange psalm kon worden gezongen
eer zij voor de koning stonden.
Daar was het stil een hele tijd
want daar is niemand – ’t is de waarheid –
die niet hoopt, die niet verwacht
meer te verkrijgen dan hij dacht.
Daarom denk ik dat geen woord
hier gezegd werd of gehoord,
zelfs niet door de groten onder hen.
Niemand van hen verhief zijn stem.
Dan gingen ze van hoog tot lage
op banken zitten en op schragen.
Tot de koning sprak Tibelijn
87
die vergezeld was van Belijn.
– Heer koning, wil ons verlenen
uw aandacht en van ons vernemen
wie uw opvolger zal zijn.
We hebben, ik en heer Belijn,
tezamen een akkoord bereikt.
Koning, ondanks ons klein verstand,
zijn we gekomen tot een bestand.
Na overleg en goed bezonnen
hebben wij onder uw baronnen
gekozen een koning, o Nobel.
Die keus bij voorbaat met ons zegel
werd door ons beiden bekrachtigd,
zodat geen verzet, klein of krachtig
door de raadslieden uiteraard
kan worden toegestaan of aanvaard.
Maar toch willen we eerst nog vragen
of het uw baronnen zou behagen
zonder verwijl nu te beamen
dat ik de zuivere waarheid zeg
en als iemand komt in verzet,
dat hij nu bezwaar aantekent
alvorens wordt de naam bekend.
Toen riepen allen als een stem,
dat zij akkoord gingen met hem:
– Heer Tibelijn en gij, Belijn,
spreek ons toe in volle vrijheid,
want wij hebben u al gezegd
en daarbij de eed afgelegd,
niet aan te vechten uw besluit
en dat voeren wij nu uit.
Onder ons zal er niemand zijn,
die weigeren zal, heer Tibelijn.
– Eerwaarde, toen de egel zei,
kom wat dichter naderbij.
Ten overstaan van iedereen
vragen wij u welgemeend,
dat gij de nieuwe vorst presenteert
en hem ook uw zegen geeft,
de lieve Here God ter ere
en tot profijt van al de heren.
Hij zei: – Dat God gezegend zij,
dat zijn genade ruste op mij.
Maar laat de baronnen en hun magen
u duidelijk naar de naam vragen.
Allen vroegen het hem luidruchtig
en luisterden daarna aandachtig.
Toen men de naam had gehoord,
viel er stilte, men zei geen woord.
Tiecelijn, 19, 2006