JG 19 nr 1 - Reynaertgenootschap

dat Ysegrijns naam werd geschrapt
omdat hij de vorst beledigd had.
Er werd ook overeengekomen,
dat, om Tibelijn eer te betonen
en ook aan ’t witte ram Belijn
die zich wreekten op Ysegrijn
om ’s konings eer te vrijwaren,
dat zij zouden kiezen tegader
in peis en vrede een wijs man
voor het vacante koningschap,
die evenwel niet kon zijn
het ram Belijn of Tibelijn.
Ze gingen akkoord en iedereen hing
zijn zegel aan het zegellint.
Daarvan waren uiterst tevreden
het wit schaap en ook de egel.
Ze kweten zich ernstig van hun taak
en samen hielden zij beraad.
De egel zei: Ik weet het niet,
wie gij, Belijn, als koning ziet.
– Wie mag voor u de koning zijn?
– Wel, op mijn eer: baron Ysegrijn,
die is van mij een goede vriend.
– Denkt gij dat hij het verdient
of spreekt gij uit genegenheid?
– Maar neen, ge moet niet bezorgd zijn.
Spreek gij eerst, maar wel naar
waarheid.
– Voor mij is het Capra, de geit.
– Een groot koning zou dat zijn,
God in de hemel, spotte Tibelijn.
Waarheid zegt hij die beweert
dat dwaas is wie zichzelf negeert
als hij door anderen wordt geëerd,
wat dagelijks wordt geconstateerd.
Daaruit vloeit de leuke zedenles:
Belijn, ex re nomen habes.
Schaap zijt gij en schaap gij blijft
tot ’t einde van uw levenstijd.
Maar zeg me nu, baron Belijn,
om welke reden, welk profijt
wilt gij tot vorst Capra de geit?
Hoe groot is haar intelligentie,
dat gij een koning in haar ziet?
Omdat ik klein ben, denk toch niet
dat ik volg uw redenering
en zal kiezen voor uw koning.
Wel neen, ze heeft weinig verstand
al is haar sikkebaard wel lang.
86
In een baard steekt geen verstand,
want als ’t verstand zich zou bevinden
in baarden, dan zouden ook hinden
en geiten zeer verstandig zijn.
Uw argument, baron Belijn,
geeft u zeker geen gelijk.
Voor uw geluk hebt ge alles veil.
Ge denkt niet aan ’t algemeen heil.
Alleen voor eigen welbehagen
wilt gij de koningstroon verlagen.
Capra heeft u in haar macht,
daarom wilt gij het rijk ontkracht.
– Wel, stel dan iemand anders voor,
antwoordde Belijn, die hierdoor
zijn felle wrok en woede toonde
die toen helaas in hem woonden
omdat zijn voorstel werd weerlegd.
– Welnu, heeft d’egel dan gezegd,
ik stel voor dat baron Rein
onze vorst en koning zou zijn,
want geen andere kandidaat
of wie dan ook is in staat
aan hem te kunnen ontkomen
al draagt hij de korte kap van Rome,
een tabbaard of zelfs een tuniek,
aan zijn gerecht ontsnapt men niet.
Daarom verlaat ik mij op hem.
Ik weet niet wat ge daar op zegt.
– Hoezo, mijn beste Tibelijn,
Dat kan toch maar een grapje zijn!
Werd Rein dan niet schuldig erkend
aan de verkrachting van Hersent?
En heeft hij niet al zijn buren
dikwijls gelegd in de luren?
En hen ook vaak onrecht aangedaan.
In hem woont meer nijd en verraad
dan in ons en in heel de raad.
– Arm schaap toch, wat beweert ge daar.
Als hij in ’t kwade is bekwaam
dan kan hij ’t ook in ’t goede zijn.
Ik ken geen sterveling, heer Belijn,
belast met ’t bestuur van een rijk
die zou waard zijn een florijn
als hij goed en kwaad niet kan scheiden.
Daarom, Belijn, blijf ik belijden:
een vorst moet kunnen onderscheiden
wat voor zijn land goed is of kwaad.
Weet dat de machtigen der aard
om de vrede te behouden
Tiecelijn, 19, 2006