JG 19 nr 1 - Reynaertgenootschap

Omdat ik in rijkdom mocht leven
wil ik in armoe de geest geven.
Ik wil afstand doen van mijn troon.
God was arm, dat wil ik ook.
Vertrek nu vlug en kies uw weg
en verpoos niet onderweg
tot uitgevoerd is mijn bevel.
Met Sinksen houd ik raadzitting
door al mijn raadslieden omringd.
Wanneer Ysegrijn heeft vernomen
wat Nobel zich heeft voorgenomen,
dacht hij dat de vorst goed en wel
op de hoogte was van Caël
waarover Reynaert had gesproken.
– Heer koning, ik moet wel geloven
dat u goed hebben ingelicht
uw baronnen en juist bericht,
want baron Reynaert zei me al
dat er een ster stond aan ’t heelal
daar stond aan te tonen de komst
van een nieuwe koning en vorst
die over iedereen zou regeren.
– Drommels, wilt ge dit soms beweren
naar waarheid? – Ja, naar waarheid,
heer.
Wist ge het dan niet? – Bij God, neen!
Niemand heeft ’t mij meegedeeld.
– Vanwaar dan, heer vorst, uw verlangen
om aan het hof hier te ontvangen
ook zij die weinig om u geven?
– Zo kome niemand dus hier henen
zonder bedoeling of motief
tenzij genodigd met mijn brief.
– Dan is ’t dringend dat ik vertrek.
Ysegrijn springt te paard en rijdt weg
als iemand die van mening is
dat te veel tijd al verspeeld is.
Hij doorkruist akkers in cultuur
zich verbazend over zijn avontuur.
Maar alleen rijdt hij zeker niet
voor de zaak die Nobel gebiedt,
want hij wil zijn vrienden en magen
om hulp en assistentie vragen
voor de opvordering van Nobel.
Hij bemerkte toen nogal snel
dat koning Nobel aan zijn plan
nog niet eens begonnen was,
zodat hij geen burcht oversloeg,
bos noch veld, tuin noch plantsoen,
70
eer hij de boodschap had gedaan,
dat de vorst raadt elke onderdaan
om te komen naar zijn raad.
Toen de wolf zijn plicht had gedaan,
die Nobel hem had opgedragen
begon hij zich ernstig af te vragen
hoe hij profijt zou kunnen halen
uit koning Nobel zijn bevel,
want hij besefte wonderwel
dat Rein de schuld niet kon bewijzen
van wie hij als judas aan zou wijzen.
Van anderen bezat Timer de naam
waardoor hij riskeerde een blaam,
want wat hij een vriend had aangedaan
verfoeide te zeer Ysegrijn
omdat het verraad was en laagheid.
Van een verrader dient hier vermeld
dat hij goed met kwaad vergeldt.
Ik zag hem nooit iets goeds verzinnen
tenzij om mij aan hem te binden.
Zo piekert de wolf over de vos,
over zijn geaardheid en inborst.
Zo lang gereden heeft de wolf
tot Rein hem nadert in galop.
Het scheen dat Rein zeer beducht
voor ’s graves jacht was op de vlucht,
want hij rende in gestrekte draf
voor de horde de helling af.
Ysegrijn reed hem tegemoet
en zei: – Reynaert, het is goed
dat ik u op deze plek ontmoet.
– Voor spot is ’t niet het ogenblik,
beste compeer, dat beweer ik.
Laten we hier snel gaan vandaan
want daar komt al de meute aan.
Ze hadden nog maar net de tijd
om zich te brengen in veiligheid.
Ze hadden verloren ’t vege lijf
als de meute niet was afgeleid.
Daarna heeft heer Ysegrijn
de hele zaak verteld aan Rein,
hoe hij de barons had bezocht
en met aandrang had verzocht,
hoe hij bij de vorst was gekomen
die een nieuw besluit had genomen
zoals ge allen hebt vernomen.
– Bij God, riep toen de sluwe Rein,
ik maak u tot koning, Ysegrijn,
hoeveel moeite ’t mij kosten mag.
Tiecelijn, 19, 2006