finalVersion - Erasmus University Thesis Repository

verklaren waarom en hoe individuen de media gebruiken om hun behoeften te
bevredigen en om hun doelen te bereiken. Blumler (1979) beargumenteert, dat deze
benadering is ontstaan uit de teleurstellende resultaten van de injectienaaldtheorie. De
injectienaaldtheorie hield in dat de mediagebruikers als passieve ontvangers werden
gezien, waarbij de media ‘prikken’ en in het ‘passieve lichaam’ van de ontvanger (de
Boer & Brennecke, 1995). Hier wordt het éénrichtingsverkeer mee bedoeld; van het
nieuws naar de passieve ontvanger.
De mediabedrijven concurreren met vele andere bronnen van gratificaties. Vanuit het
mediaperspectief kan de kijker gratificaties halen uit de inhoud van het nieuws. De
kijker kan deze gratificaties ook uit een bepaald vertrouwd genre halen. Tevens is het
mogelijk dat de kijker zijn gratificaties alleen al uit de blootstelling aan een bepaald
medium haalt (bijvoorbeeld het televisie kijken zelf).
Entertainmentnieuws kan zowel vanuit vanuit de productiekant worden benaderd als
vanuit het publiek. Vanuit het oogpunt van de productiekant kan worden beredeneerd
dat entertainmentnieuws vaak bestaat uit wat leeft in de media. Wat betreft de
publiekszijde, wordt entertainmentnieuws verklaard vanuit een ervaring van de
ontvanger. Deze ervaring moet bestaan uit entertainment, namelijk plezier,
geconcentreerde aandacht en vrijblijvendheid. Daarentegen zien Bosshart en Macconi
(1998) een entertainmentervaring als een receptievorm in plaats van een kenmerk van
de media. Dit betekent dat elk nieuwsitem ook een amuserende waarde kan hebben, al
is dat door de producent niet met die interpretatie gemaakt.
2.5 PR VOOR ENTERTAINMENTNIEUWS
In deze paragraaf wordt terug gegaan naar de productiekant. De productie van
entertainmentnnieuws wordt niet vanuit een normatief standpunt bekeken, maar als een
vorm van nieuws die geproduceerd moet worden om als zender of producent
commercieel rendabel te zijn. PR speelt een grote rol bij het creëren van een
commercieel succes, omdat dit de aandacht vestigt op bepaalde programma’s.
Sinds 1970 wordt PR en de manier waarop pers en publiciteitsprofessionals hun beroep
uitoefenen empirisch onderzocht (Grunig, Grunig & Dozier, 2002). Tegelijkertijd is
daardoor de theoretische kennis van strategische communicatie in de praktijk
toegenomen (Grunig, Grunig & Dozier, 2002).
23