Santjes Bezoek aan Zwolle - Origo
Santjes Bezoek aan Zwolle - Origo
Santjes Bezoek aan Zwolle - Origo
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
"Don Rua" – vroeger en nu blz. 1 Nr. 13 – juni 2008<br />
<strong>Santjes</strong><br />
vervolg<br />
In nieuwsbrief nr.11 van februari 2008 stonden<br />
twee stukjes ('<strong>Santjes</strong>: relikwie' en 'Neomisten')<br />
over devotie- en gedachtenisprentjes, m.n. die bij<br />
priesterwijdingen. Op website '<strong>Origo</strong>' was er een<br />
eerste verzameling van te zien.<br />
Op bladzijde 6 van nieuwsbrief nr.12 vermeldde<br />
ik de toevoeging van plaatjes uit de collectie van<br />
m'n broer Frans, en de plaatjes van Theo Emke<br />
die ik nog zou scannen. Er waren ook plaatjes bij<br />
van eeuwige geloften van coadjuteurs.<br />
Al in februari van dit jaar stuurde Kees Veltman<br />
me per email copieën van vier prentjes, het oudste<br />
van pater Herman ter Meer (1938). De afbeelding<br />
van don Rua hierrnaast is daarbij van het plaatje<br />
van pater George Thoen uit 1939.<br />
Ik vind het een biezonder fraaie tekening. Als je<br />
goed kijkt zie je in de achtergrond het zijschip van<br />
een kerkgebouw, met zuilen (links) en vensters<br />
(rechts) waar de zon door schijnt. De naam van de<br />
kunstenaar (linksboven) lijkt onleesbaar.<br />
Het totale <strong>aan</strong>tal prentjes bedraagt nu 151, voor-<br />
en achterkant, dus ruim 300 afbeeldingen, teveel<br />
om in één keer te laden. Daarom heb ik nu een<br />
nieuw subdomein (santjes.otmx.nl) <strong>aan</strong>gemaakt,<br />
dat ook via '<strong>Origo</strong>' te bereiken is.<br />
Daar vindt u een inleiding met nadere gegevens<br />
over inhoud en gebruik, hoewel deze pagina ook<br />
zonder uitleg heel toegankelijk is. Vanaf '<strong>Origo</strong>' komt<br />
u er via de links 'archief' en 'prentjes'. Ieder plaatje<br />
wordt in twee afbeeldingen apart geladen.<br />
Het scannen en op monitor tonen van drukwerk<br />
wordt vaak bemoeilijkt door de <strong>aan</strong>wezigheid van<br />
drukrasters. Ik heb geprobeerd kleuren en leesbaarheid<br />
te optimaliseren. Op- en <strong>aan</strong>merkingen<br />
zijn, zoals altijd, van harte welkom.<br />
Aanvullingen ook, per email of per post. Prentjes<br />
worden na het scannen netjes weer teruggestuurd.<br />
Deze verzameling geeft een indruk van groeiend<br />
salesi<strong>aan</strong>s Nederland van 1938 tot en met 1965, al<br />
is het beeld niet helemaal representatief.<br />
Daarvoor hebben we de beschikking over lijsten<br />
van Theo Bones in Excel. Alle deelverzamelingen<br />
samen vormen wel de geschiedschrijving van dit<br />
verleden, omdat bronnen en middelen voor iets<br />
beters ontoereikend lijken te zijn.<br />
Wat ik wil suggereren is dus, dat de congregatie<br />
deze deelstudies en collecties zal g<strong>aan</strong> beschouwen<br />
als belangrijk archivalisch materiaal en er tenminste<br />
een copie van bewaart in het salesi<strong>aan</strong>s archief, zodat<br />
het bij later onderzoek gebruikt kan worden.<br />
Don Rua (1837-1910) ars sacra 2763<br />
<strong>Bezoek</strong> <strong>aan</strong> <strong>Zwolle</strong><br />
Een jaar geleden, op dinsdag 29 mei, bezocht ik<br />
Bertus van den Bos en Kees Heeren die sinds 2000<br />
in <strong>Zwolle</strong> wonen. In nieuwsbrief nr.7 op blz.2 ('Don<br />
Bosco in <strong>Zwolle</strong>') liet ik iets zien van hun werk met<br />
postzegels voor de zwerfkinderen in Haïti.<br />
Bertus was ook toen al ziek, maar zijn toestand leek<br />
stabiel. Toch is hij langzaam<strong>aan</strong> zwakker geworden<br />
en moet het bed houden. Driemaal per dag komt<br />
er verpleegkundige hulp. Ik heb Kees gebeld en en<br />
een afspraak gemaakt voor een bezoekje<br />
Op zondag 22 juni was ik 's-middags bij hen. Ook<br />
Jan van Aken was daar op bezoek. We hebben met<br />
z'n vieren gezellig over van alles gepraat. Ook over<br />
bijna-huisgenoot De Korte, bisschop van Groningen.<br />
Een gebed voor Bertus is een goed idee.<br />
detail postzegelcollage Kees Heeren<br />
vrije nieuwsbrief over Huize 'Don Rua' Ugchelen (1942-59) en 's-Heerenberg (1959-71), en wat ervan voortleeft
"Don Rua" – vroeger en nu blz. 2 Nr. 13 – juni 2008<br />
Historie 'Don Rua' (5)<br />
Grepen uit de geschiedenis van ons juvenaat, 1937-1962<br />
Het was me een keet. Of beter, het waren er twee,<br />
waarin we moesten studeren. Sommigen hadden er<br />
nog les in ook. Maar dan was het geen keet meer.<br />
Eigenlijk waren we best tevreden op die Ugchelse<br />
grond, en met het huis, dat <strong>aan</strong> alle kanten uitpuilde.<br />
Na zes weken vakantie, ons bezorgd door de<br />
uitsmijters van Hitlers keur-bende, was het voor alles<br />
van belang weer verder te g<strong>aan</strong>.<br />
We aten in twee ploegen. Eerst kwamen de novicen,<br />
de theologanten en het merendeel van de oversten.<br />
Daarna schoven wij, studenten, ons achter dezelfde<br />
borden, die – netjes afgewassen – met zijn allen het<br />
idee gaven van wat er op het gebied van borden al<br />
niet mogelijk is. Een idee dat nog werd <strong>aan</strong>gevuld,<br />
toen eind januari de eersteklassers erbij kwamen en<br />
er dus meer borden in omloop raakten.<br />
En toen het Don Boscofeest. Hoe het voor elkaar<br />
kwam weet ik niet. Maar we hebben allemaal tegelijk<br />
gegeten. Om plaats te vinden was niet zo moeilijk.<br />
Daartoe was het slechts nodig de slaapzaal van de<br />
kleinen te ontruimen (die sliepen waar naderhand de<br />
sacristie is gekomen en het Mariakapelletje met de<br />
kleine spreekkkamer). Die knapen hoefden dan<br />
alleen maar hun hele hebben en houwen in te<br />
pakken; de novicen braken dan de dubbele bedden<br />
af en tenslotte vormden de grote studenten een<br />
ketting om de inboedel boven in Nazareth (een stal)<br />
te stouwen. Na een paar feesten ging het erg vlot.<br />
Dat was ook het geval met het opsl<strong>aan</strong> van toneel in<br />
diezelfde ruimte, 's middags. Ja, die feesten waren<br />
dagen. 's Morgens bijtijds <strong>aan</strong>treden vanwege het<br />
transport, en de andere morgen nog meer bijtijds<br />
vanwege het terugtransport.<br />
Over transport gesproken. Bij de heren Jongerius<br />
en van Seumeren had de mening post gevat, dat<br />
ons huis te vol was. Toen zijn de novicen <strong>aan</strong><br />
het bomen rooien geslagen en <strong>aan</strong> het graven en<br />
zand kruien. Toevallig verschenen in diezelfde<br />
tijd trailers met cement en steengaas, deuren en<br />
raamkozijnen, ijzeren binten en hout en, niet te<br />
vergeten, dakpannen. Zodra zo'n lading binnenrolde<br />
werd iedereen gemobiliseerd, tot en met de grote<br />
studenten toe, zelfs onder studietijd. Die trailers<br />
hadden altijd haast. Net of ze bij ons niet mochten<br />
zijn. Door dit samenspel van rappe wagens en<br />
rappe handen kwamen we ruimer te wonen. Maar<br />
toen was het al '44.<br />
De Duitsers lieten ons aardig met rust. In de loop<br />
van '43 waren er een paar gevallen van roodvonk<br />
geweest en een enkel geval van t.b. Een nobele ziel<br />
heeft het idee gekregen de wereld te waarschuwen<br />
tegen nog meer onheil. Twee jaar lang hebben de<br />
woorden "Ansteckende Krankheit" bij de toegangspaden<br />
bezoekers met boze uitsmijtplannen herinnerd<br />
<strong>aan</strong> de broosheid van het leven.<br />
Tot de dolle septemberdagen zijn we onder ons<br />
gebleven. Maar toen! Uit Vrijland doken Mill Hill<br />
fathers met hunne sisters op. Uit verschillende delen<br />
van het land doken jonge mannen bij ons onder. Uit<br />
Arnhem kwam een hele familie. Omdat het zo<br />
gezellig was kwamen er af en toe wat Duitsers bij,<br />
maar die bleven voor het merendeel buitenshuis.<br />
Ongeveer de helft van de studenten was er niet.<br />
Vandaar dat het allemaal ging.<br />
Na een lange nachtwake, opgeluisterd met mortiervuur,<br />
kwam voor ons bonte gezelschap de bevrijding<br />
op 17 april.<br />
Verder dan hier mag ik van mijn opdrachtgever<br />
niet g<strong>aan</strong>. Er komt nog wel een vervolg, maar van<br />
een ander dan.<br />
bron: De Kiem, Jg.3, nr.6, pp.5-6, juli 1962<br />
pater w. bleeker s.d.b.<br />
vrije nieuwsbrief over Huize 'Don Rua' Ugchelen (1942-59) en 's-Heerenberg (1959-71), en wat ervan voortleeft
"Don Rua" – vroeger en nu blz. 3 Nr. 13 – juni 2008<br />
"Nos autem Xristi"<br />
9 november 1938<br />
Op twee juni mailde John Smeets me: "De vijfde<br />
herziene druk is inmiddels al afgedrukt (oplage 20<br />
exemplaren). – Het hoofdstuk over pater van den<br />
Bosch is <strong>aan</strong>gevuld met de laatste informatie<br />
(daarover hebben we al gecorrespondeerd); daardoor<br />
is de toonkleur van dit hoofdstuk toch wel veranderd<br />
(ten gunste van Van den Bosch).<br />
Ook heb ik <strong>aan</strong> het boekwerk enkele interessante<br />
en gave foto’s en afbeeldingen kunnen toevoegen.<br />
Van Wim Gubbels heb ik de opmerking ter harte<br />
genomen dat Lauradorp echt een voorloper was<br />
van het seminarie in Ugchelen. – En verder zijn<br />
bij het bewonersbestand nu ook de namen van de<br />
Dury-studenten 1929-1930 opgenomen.<br />
Ik stuur je deze vijfde druk toe in de loop van deze<br />
week, want je opmerkingen en wijze van meedenken<br />
waardeer ik ten zeerste. De brief van Van Lent <strong>aan</strong><br />
W. Schweitzer, directeur van Laura & Vereeniging,<br />
lijkt me ook voor jou interessant. Daarom stuur ik<br />
hem integraal mee. Misschien kun je er iets van<br />
gebruiken voor een volgende uitgave van DRVN?"<br />
Genoemde brief van Johan van Lent, waarvan<br />
hierboven de linker bovenhoek, dateert van 9<br />
november 1938. Op 13 september 1937 had de<br />
directeur van de Laura-mijn in een brief <strong>aan</strong> de<br />
Algemeen Overste het <strong>aan</strong>blijven van pater van<br />
den Bosch als directeur van het huis bepleit.<br />
Op de 24e van die m<strong>aan</strong>d antwoordde don Ricaldone<br />
hem (in het Frans), dat dit volgens het kerkelijk<br />
recht niet kon omdat de maximale ambtstermijn<br />
(tweemaal drie jaar) verstreken was. Maar hij zou<br />
zien of de provinciaal zijn vervanging nog even zou<br />
kunnen uitstellen. En dat lukte.<br />
Ruim een jaar later schrijft pater van Lent <strong>aan</strong> de<br />
heer Schweitzer dat hij benoemd is als directeur<br />
van het huis en het oratorium, en dat pater Bernard<br />
Fischer belast is met de zielzorg. Pater van den<br />
Bosch werd in 1938 door de Belgische provinciaal<br />
benoemd tot catechist in Luik. De benoeming van<br />
pater Fischer werd, zoals van Lent schreef, door<br />
hem voorgesteld <strong>aan</strong> dr. Niedermayer, provinciaal<br />
van Duitsland, onder wie op dat moment dus<br />
alle salesi<strong>aan</strong>se werken in ons land vielen.<br />
John vroeg me na te g<strong>aan</strong> waar de zinspreuk in de<br />
<strong>aan</strong>hef van de brief (nos autem Xristi) nu eigenlijk<br />
vand<strong>aan</strong> komt. Ik vond het volgende citaat van sint<br />
Augustinus (354-430) 'De trinitate' (Liber VI ): "Nam<br />
et illo loco apostolus videtur quasi praetermittere spiritum<br />
sanctum, et tamen ibi intellegitur ubi ait: Omnia vestra; nos<br />
autem Christi; Christus autem dei; et iterum: Caput mulieris<br />
vir; caput viri Christus; caput autem Christi deus."<br />
Vertaald: "Want ook op die plaats schijnt de apostel<br />
(Paulus) de heilige geest a.h.w. over te sl<strong>aan</strong>, en toch<br />
dienen we hem te begrijpen waar hij zegt: Alles is<br />
het uwe, wij echter zijn van Christus, Christus<br />
weer van god; en ook: de man is het hoofd van de<br />
vrouw; het hoofd van de man is Christus; en het<br />
hoofd van Christus is god."<br />
De vijfde druk van 'Maastrichterl<strong>aan</strong> 80' ziet er<br />
prachtig uit. Het boekje is met grote zorg samengesteld.<br />
De teksten zijn gebaseerd op zorgvuldig<br />
en vasthoudend onderzoek en geschreven in een<br />
Nederlands waar Jan Klein zeker tevreden mee<br />
zou zijn. Ook de vele, scherp afgedrukte, foto's<br />
zijn een lust voor oog en herinnering.<br />
Begin deze m<strong>aan</strong>d is John met mijn broer Frans nog<br />
een keer naar Lauradorp geweest. De kerk is niet meer<br />
in gebruik en, zoals John mij schreef: de gebouwen van<br />
oratorium en huis worden afgebroken. Daarvoor in de<br />
plaats komt nieuwbouw, waarin een gezondheidscentrum<br />
en zorgwoningen worden ondergebracht.<br />
Zoals overal waar mensen wonen en werken was<br />
ook in Lauradorp niet alles koek en ei. Er waren<br />
ongetwijfeld tegenstellingen en spanningen, ook<br />
onder de medebroeders. Bestuurlijke vaardigheid<br />
en grote ijver konden in dezelfde persoon sameng<strong>aan</strong><br />
met menselijke dubbelhartigheid en gebreken.<br />
Geschiedschrijving is vaak een compromis.<br />
De benadering die John Smeets hier demonstreert<br />
lijkt me een schoolvoorbeeld voor onderzoek en<br />
beschrijving met betrekking tot de historie van<br />
Don Bosco in ons land. Wachten op het grote<br />
onderzoek heeft weinig zin. Het is de hoogste tijd<br />
om bijeen te brengen en te documenteren wat er in<br />
onze herinnering nog van over is.<br />
Samen met de 'Leusder Historiën' van Henk Hendriks,<br />
'Don Bosco op de Veluwe', de geschiedenis van<br />
's-Heerenberg van Johan Marsman, enz. is deze<br />
geschiedenis van Lauradorp een tijdsdocument.<br />
vrije nieuwsbrief over Huize 'Don Rua' Ugchelen (1942-59) en 's-Heerenberg (1959-71), en wat ervan voortleeft
"Don Rua" – vroeger en nu blz. 4 Nr. 13 – juni 2008<br />
Toewijding<br />
Misschien ben ik wel Jan Klein z'n spreekstalmeester<br />
die de circusvoorstelling g<strong>aan</strong>de houdt en begeleidt.<br />
Jan zelf voelde zich mogelijk iets dergelijks wanneer<br />
hij, fietsend door de bossen, al wat hij daar zag st<strong>aan</strong><br />
en zag gebeuren van commentaar voorzag. Meteen<br />
is duidelijk dat we daarbij overbodig zijn.<br />
vr. 24-06-1988<br />
Draperie: pluimen<br />
de beek <strong>aan</strong> 't omhuiven:<br />
Witbol <strong>aan</strong> 't rijpen en<br />
witbol na zaad.<br />
Als piekenieren<br />
ontst<strong>aan</strong>, wat nu staat:<br />
witte officieren<br />
in wisselgewaad!<br />
Amper ontslopen <strong>aan</strong><br />
kaf van geboorten,<br />
staat de aardse hoop als<br />
een wacht <strong>aan</strong> de poorten<br />
van 't stage water dat<br />
amper nog vloeit<br />
(Rest van de regen die<br />
ritselend sproeit).<br />
Aar rijpt tot waaier,<br />
zo blank dat ze straalt.<br />
Hangt dan steeds fraaier,<br />
maar krimpt: wordt een staart...<br />
Als piekenieren,<br />
stijfgroen eerst, maar dra:<br />
straalofficieren<br />
van wisselend éclat.<br />
Gladde of zachte witbol (holcus mollis) is een gras,<br />
evenals de gestreepte witbol (holcus lanatus), van bijna<br />
een meter hoog, dat groeit in bossen en langs beken.<br />
Ik begeef me niet in een botanische, laat st<strong>aan</strong> een<br />
dramaturgische discussie. Niettemin: zonder dichter<br />
geen gala, zonder mij hier geen herhaling.<br />
za. 25-06-1988<br />
De laffe lauwe regen<br />
heeft 't wel op mij gemunt<br />
als 'k uit wil, kom ik hem tegen,<br />
tot mottigheid verdund.<br />
Zie hem toch trappen, beetje mopperig, genietend<br />
van de ontbering en het oneerbiedig druipen, haast<br />
één met de natuur, door haar vereenzelvigd met elk<br />
willekeurig gewas. De mens lijdt <strong>aan</strong> een tweespalt<br />
van hoger of lager, nooit gelijk <strong>aan</strong> iets te zijn, als<br />
boom met de bomen, gras als 't gras.<br />
Het groen houdt koelte vast<br />
bij onverhoedse zon;<br />
bevrijdt me van de last<br />
waar 'k al bij zweten kon.<br />
En 't is als ieder 'vrij!':<br />
ook zonder zon een feest.<br />
Toch is 't de zon die mij<br />
zonloze vrede geeft.<br />
De mens beweegt zich door de schepping, het aardse<br />
paradijs, al voelend, al denkend, al zoekend en vragend<br />
naar de ware aard van onderlinge betrekkingen. Natuur<br />
is welsprekend stil en zwijgzaam luidruchtig, levend of<br />
dood zonder onderscheid, simpelweg feit. Maar de<br />
mens, ocharm, hij kent zijn plaats hier niet.<br />
wo. 29-06-1988<br />
Mensenkind in 't bos:<br />
miertje tussen mos.<br />
Eigenlijk is hij ver van huis, vreemdeling op aarde,<br />
kind van hogere orde, zonder begin en zonder einde.<br />
Of hij zich verbergt of een open plek uitzoekt: steeds<br />
in contact met de eigenste Ander die hij niet hoort en<br />
niet ziet, maar die van binnen neuriet en trilt of raast<br />
als een storm. Jan mompelt tot Hem:<br />
Omg<strong>aan</strong> met Jou?<br />
Bei zijn wij oud.<br />
Hier is het stil.<br />
Samen és luisteren<br />
naar wat 't hier wil?<br />
Ongetwijfeld antropomorf, gedacht en gevoeld naar<br />
aardse vorm en maat, maar daardoor niet minder<br />
devoot en oprecht. Onduidelijk zijn de contouren<br />
van het schouwtoneel: aards of hemels, hier-nu wel<br />
of niet in aards-fysieke context. In ieder geval open<br />
naar alle kanten, hermetisch boven en beneden.<br />
zo. 26-06-1988<br />
Vijf glinsterende eksters<br />
ontwijken 't fietsgevaart'<br />
en wippen als beheksten<br />
op 't hek van staal en gaas.<br />
Vijf bereklauwenstruiven<br />
(en 't lijkt een bruidjesstoet)<br />
te zwaar al om te wuiven,<br />
stralen mij tegemoet.<br />
Vijf hoeken <strong>aan</strong> doorwonde<br />
vochtige-mele-spriet.<br />
Die hier dit sparhout schonden<br />
zagen het grasje niet.<br />
Vijf-meter-hoge dennen<br />
in 't gras: een vredesoord<br />
waar 'k enigszins kan wennen<br />
<strong>aan</strong> 't afscheids-welkomswoord:<br />
Vaarwel, mijn vijfde wereld...<br />
Ik hoor over de dijk:<br />
"Bravo, mijn beste kerel:<br />
kom meedoen in ons Rijk."<br />
vrije nieuwsbrief over Huize 'Don Rua' Ugchelen (1942-59) en 's-Heerenberg (1959-71), en wat ervan voortleeft
"Don Rua" – vroeger en nu blz. 5 Nr. 13 – juni 2008<br />
Quod scripsi<br />
Onderst<strong>aan</strong>de bespreking is min of meer een vervolg op<br />
de gelijknamige rubriek in Don Bosco Binnen-kort van<br />
2001-2002. Daarin besprak ik al of niet officiële publicaties<br />
van oud-leerlingen en ex-medebroeders. Wie kan schrijven<br />
heeft daarmee een mogelijkheid om zich te uiten.<br />
Eind augustus 2006 kreeg ik een mail van vroegere<br />
medestudent en ex-cleriscus novice Ad Wittenbols<br />
(geboren in Bergen op Zoom op 5 februari 1938),<br />
met daarin een <strong>aan</strong>kondiging van uitgeverij Free<br />
Musketeers van zijn eerste boek, een roman, met<br />
de titel 'Passievuur', plus een korte samenvatting.<br />
Ik schreef terug: "Je bent dus een taalkundige met<br />
literaire bezieling. Een kwart eeuw leraar Frans, met<br />
belangstelling voor de Sp<strong>aan</strong>se en de Nederlandse<br />
taal. En nu heb je – daardoor geïnspireerd – ook nog<br />
een roman geschreven... 'Passievuur' nota bene. En<br />
dat is nog maar het begin, je 'eerste boek'.<br />
Ik feliciteer je van harte met het verschijnen ervan bij<br />
de Free Musketeers. Ik vind het prachtig als mensen<br />
creatief en productief kunnen zijn. Misschien is het<br />
een goed idee om dit bekend te maken in het 'Don<br />
Rua Nieuws' of op het 'forum' van de website van de<br />
Don Rua Bond."<br />
Begin maart 2008 kreeg ik van de uitgever een<br />
promotiemail met de <strong>aan</strong>kondiging van zijn tweede<br />
roman: 'Liefdes met Gierklauwen', gevolgd door<br />
een mail van Ad met een wervende bijlage. Dit<br />
werd me te machtig: ik bestelde beide boeken, want<br />
creativiteit heeft mijn belangstelling.<br />
Beide boeken (zie gegevens in de volgende kolom)<br />
zien er verzorgd uit, liggen goed in de hand en zijn<br />
<strong>aan</strong>genaam beletterd. Rond Pinksteren hebben Riet<br />
en ik ze allebei gelezen. En daar begint het probleem<br />
van de waardering. Ze zijn ons genre niet zo. Riet<br />
leest veel literatuur en ik vooral informatief.<br />
De verhalen konden op den duur wel boeien, hoewel<br />
de handelwijzen van de acteurs ons hier en daar nogal<br />
curieus toeschenen. Maar over smaken is het moeilijk<br />
praten. Wat mij in deze context vooral interesseert<br />
zijn twee dingen: schrijven en uitgeven. Romanciers<br />
bedenken een plot en werken dat al schrijvend uit.<br />
Ik bewonder de inventiviteit waarmee Ad deze<br />
verhalen heeft bedacht en vorm gegeven, en ik ben<br />
benieuwd wat andere lezers ervan vinden. Zowel de<br />
verhalen zelf als de schrijftrant zijn 'voer voor<br />
(meerdere) psychologen'. Wie iets publiceert laat iets<br />
zien van zichzelf, en daar is moed voor nodig.<br />
Ad Wittenbols<br />
Maar er is nog iets wat mij boeit. Het uitgeven van<br />
een boek volgens de formule van deze uitgeverij:<br />
zonder kosten, zonder strenge beoordeling naar<br />
inhoud of vorm. Free Musketeers geeft iedereen de<br />
kans om eigen materiaal in boekvorm uit te geven.<br />
Zie hun site op http://freemusketeers.nl.<br />
In feite zijn er twee mogelijkheden: zonder kosten<br />
en voor risco van de uitgever (www.geefjeboekuit.nl)<br />
of zelf uitgeven (www.publiceerjeboek.nl) met hen als<br />
producent volgens offerte, ook in kleine oplage. Dit<br />
betekent een <strong>aan</strong>zienlijke drempelverlaging. Hun<br />
online boekwinkel vermeldt ruim 40 categorieën.<br />
Of Ad zich binnenkort van zijn royaltys een pand <strong>aan</strong><br />
de IJssel bij Deventer kan veroorloven weet ik niet.<br />
Wel verwacht ik dat zijn inspiratie met deze twee<br />
boeken nog niet is uitgeput. Ook vraag ik me af voor<br />
wie uit onze kring deze formules een mogelijkheid zijn<br />
om eigen geschriften als boekje uit te geven.<br />
Passievuur – Roman, Free Musketiers, mei 2006<br />
ISBN: 978-90-8539-415-0 € 16,95 Paperback A5<br />
Gelijmd gebrocheerd, 152 pagina's<br />
Liefdes met gierklauwen – Drama, ib., april 2008<br />
ISBN: 978-90-484-0066-9 € 17,95 Paperback A5<br />
Gelijmd gebrocheerd, 202 pagina's<br />
vrije nieuwsbrief over Huize 'Don Rua' Ugchelen (1942-59) en 's-Heerenberg (1959-71), en wat ervan voortleeft
"Don Rua" – vroeger en nu blz. 6 Nr. 13 – juni 2008<br />
Gerrit Kr<strong>aan</strong><br />
Via het wereldwijde web (www) zijn we op een niet<br />
eerder vertoonde manier wereldwijd met elkaar<br />
verbonden. Uit Australië meldde Ton Moester in<br />
Adelaide me vorige week dat hij in Engadine (bij<br />
Sydney, 95 minuten vliegen) het 50-jarig priesterfeest<br />
van Gerrit Kr<strong>aan</strong> zou g<strong>aan</strong> meevieren.<br />
Op mijn email met gelukwens krijg ik de dag na<br />
die viering al een reactie van Gerrit. Hij schrijft<br />
dat het een mooi feest was, in <strong>aan</strong>wezigheid van<br />
twee broers met echtgenoten en ook een paar<br />
kinderen met hun gezin. Een kleindochter van<br />
een broer zong het Ave Verum van Mozart.<br />
Huisbladen<br />
Op website '<strong>Origo</strong>' st<strong>aan</strong> nu twee groepen huisbladen<br />
van 'Don Rua', t.w. De Kiem (26 nummers) en enkele<br />
andere: zes afleveringen van 'Vuur en Vlam', een<br />
programma van het Don Bosco-feest 1960, de vakantiekrant<br />
van augustus 1962 en groepskrant 'Vita' jg.1, nr.4<br />
van Kerstmis 1967 (samen 9 nummers).<br />
Daarvan werden deze m<strong>aan</strong>d toegevoegd de laatste<br />
drie nummers van 'Vuur en Vlam' uit mijn collectie.<br />
Dat zijn die van december 1952 (jg.4, nr.1) en van<br />
oktober en december 1961. U vindt ze onder de links<br />
'archief / huisbladen'. Hiermee ben ik (voorlopig?) <strong>aan</strong><br />
het eind gekomen van deze reeks publicaties.<br />
Kees de Kuijer schreef me in januari van dit jaar over<br />
De Kiem: "Het ontwerp van 'de hand' op de omslag<br />
is van mijn broer geweest, die was toen <strong>aan</strong>komend<br />
kunstenaar en had net een zeefdrukinstallatie <strong>aan</strong>geschaft."<br />
Van wie het gedrukte omslag van Vuur en<br />
Vlam is heb ik nog niet kunnen ontdekken.<br />
Kees schreef ook: "Als ik nu de stukjes lees van mijn<br />
hand, al of niet anoniem, dan moet ik toch wel<br />
glimlachen over de ontwikkeling die ik sindsdien<br />
heb meegemaakt, en dat zal voor de andere auteurs<br />
ook wel gelden denk ik." Die glimlach, daar gaat het<br />
om, vooral als die meer betreft dan de huisbladen.<br />
We zijn geneigd te denken dat we door ontwikkeling<br />
een beter idee krijgen van het leven en de werkelijkheid<br />
in het algemeen. Maar vooral wanneer we daarin ook<br />
religieuze aspekten betrekken kan dat tegenvallen. De<br />
ene integrale werkelijkheid wordt onvergelijkbaar<br />
anders gekend in fysieke en niet-fysieke <strong>aan</strong>schouwingswijze.<br />
Of dat zo is en wat dat dan voor onze kennis van<br />
de werkelijkheid betekent is de grote vraag.<br />
Dat wij mensen naarmate we ouder worden meer bezig<br />
zijn met ons verleden betekent dat we op zoek blijven<br />
naar ons thuis, naar hoe en waar dat werkelijk is.<br />
Toezending<br />
kosten<br />
toezending per email of post gratis<br />
(op papier per post kost me ± € 1 per exemplaar)<br />
vrijwillige bijdragen 454400<br />
op girorekening t.n.v. A. Overtoom<br />
<strong>aan</strong>melding/opzegging<br />
per email origo@home.nl<br />
per brief redactie-adres<br />
Bijdragen<br />
De formule van vrijwillige bijdragen werkt goed. Na<br />
de zomer gaat het kr<strong>aan</strong>tje als vanzelf weer druppelen.<br />
Redactie<br />
naam A.J.M. Overtoom<br />
straat Hofakkers 6<br />
plaats 9468 EE Annen<br />
telefoon 0592 - 271 586<br />
email origo@home.nl<br />
website http://members.home.nl/ajm.overtoom<br />
omslag huisblad 1961<br />
Colofon<br />
De tekst is opgemaakt in twee kolommen, in het<br />
lettertype Garamond 11 pt, de koppen (meestal)<br />
in Comic Sans MS 14 pt.<br />
Digitale weergave per aflevering in pdf-formaat,<br />
op de homepage en per email. Gratis lezers zijn:<br />
Acrobat Reader en Foxit Reader (kijk voor info en<br />
download op: www.foxitsoftware.com).<br />
Lemma<br />
Na de dood van het lichaam worden wij ons van<br />
onszelf en anderen bewust met geestelijke zintuigen.<br />
vrije nieuwsbrief over Huize 'Don Rua' Ugchelen (1942-59) en 's-Heerenberg (1959-71), en wat ervan voortleeft