Visie op het natuurgebied in de Krimpenerwaard - Veenweidepact ...

kunnen voldoen zal geplagd en/of gegraven moeten worden. Anderzijds
is dit de vermeste toplaag van de percelen. Deze is ongeschikt om op
korte termijn botanisch waardevolle graslanden te realiseren. Ook zal
bij peilverhoging fosfaat uit de vermeste bodem vrijkomen, wat de
noodzaak tot plaggen versterkt. Zonder plaggen en afgraven ontstaat
in het denkmodel “Robuuste verbinding” zeer voedselrijke natuur
in de natte delen en wordt de waterkwaliteit negatief beïnvloed. De
beheerbaarheid bij dit hoge peil is lastig. In het model “Weidevogels”
zal zonder graven en plaggen te weinig natte natuur ontstaan. Om de
kwaliteiten van deze denkmodellen ook op langere termijn in stand
te houden blijft het nodig dat de resterende maaivelddaling gevolgd
wordt met peilaanpassingen. Kortom, er blijft enige maaivelddaling in
stand ten behoeve van de natuurdoelstellingen. Omdat de wat drogere
delen sneller dalen dan de nattere bestaat het risico dat het maaiveld
geleidelijk nivelleert en de droogleggingsverschillen afnemen.
Het denkmodel “Maximaal voorkomen maaivelddaling” scoort zeer
positief op beperking van maaivelddaling, maar de natuur die zich
ontwikkelt past niet binnen het kader van het Slotadvies. Er is geen
sprake van de gewenste evenwichtige verdeling van natuurtypen. Ook
wordt slechts beperkt voldaan aan de basisvoorwaarden van punt 3:
geen natuurlijk peilverloop, slechts beperkte benutting van actuele
natuurwaarden en, door omvangrijke mobilisering van fosfaat, een
zeer voedselrijk milieu. De gewenste natuurtypen komen niet goed
tot ontwikkeling. De beheerbaarheid is erg lastig. Een keuze voor een
ander type natuur (robuust, voedselrijk, beheersextensief) is in dit geval
logisch en noodzakelijk. Door de sterke nadruk op natte, voedselrijke
natuur komt ook de robuuste verbinding niet in de gewenste vorm tot
stand.
Het denkmodel “Infrastructuur” draagt op de kortere termijn niet
wezenlijk bij aan beperking van de maaivelddaling. Evenmin is daarbij
sprake van de gewenste evenwichtige verdeling van natuurtypen. Het
gebied is daarvoor te droog. De robuuste verbinding kan alleen via forse
ingrepen worden gerealiseerd. De waarde van dit denkmodel komt tot
uiting bij beschouwing van de beoordeling van de overige criteria. Daar
scoort dit denkmodel relatief gunstig. Een combinatie het denkmodel
“Infrastructuur” met andere denkmodellen biedt zicht op een
ontwikkeling van een “ingroeimodel” waarbij het peil op een minder
hoog niveau wordt gefixeerd. Daarmee wordt tijd gewonnen voor het
treffen van overgangsmaatregelen.
In de denkmodellen “Weidevogels” en “Infrastructuur” verandert het
landschap weinig, de “robuuste verbinding komt hierin minder uit
de verf en er verschijnt weinig moeras en ruigte. In het denkmodel
“Robuuste verbinding” is de transformatie aanzienlijk. De hoeveelheid
natte natuur neemt sterk toe. Met intensief beheer kan dit enigszins
ingetoomd worden. In het denkmodel “Maximaal voorkomen
maaivelddaling” is de te verwachten transformatie zeer omvangrijk
gezien de overheersing van natte, beheersextensieve natuur.
Concluderend
De denkmodellen “Robuuste verbinding” en “Maximaal voorkomen
maaivelddaling” werken het meest positief uit op het verminderen van
de bodemdaling, maar brengen vergaande veranderingen met zich mee.
Die veranderingen uiten zich in het niet halen van de natuurdoelen,
een sterke verhoging van voedselrijkdom in land en water, een grote
transformatie van het landschap en een lastige beheerbaarheid.
Het denkmodel “Weidevogels” biedt de beste vertrekpunten om
verder te optimaliseren. Aandachtspunten daarbij zijn beter scoren op
bodemdaling, fosfaatproblematiek, kwaliteit natuur en effecten op de
infrastructuur.
Het denkmodel “Infrastructuur” draagt te weinig bij aan de hoofddoelen
vanuit bodemdaling en natuur, maar biedt wel aanknopingspunten voor
uitwerking richting de langere termijn; het “ingroeimodel”.
35