finalVersion - Erasmus University Thesis Repository - Erasmus ...

Alle stijlen van verzelfstandiging blijken uit dit onderzoek in de praktijk – in mindere of
meerdere mate – voor te komen. De meest voorkomende stijl bij de Rijksoverheid is de
bureaucratische stijl. Negen van de achttien beleidssectoren hebben deze stijl. De negen
beleidssectoren zijn: Ontwikkelingssamenwerking, Justitie, BZK, Cultuur, EZ, Landbouw,
Natuur, Sociale Zaken en Volksgezondheid. Deze bevinding is waarschijnlijk niet zo
wonderlijk, aangezien de ministeries te karakteriseren zijn als politieke bureaucratieën
(Kickert, 1993: 251).
De traditionele stijl doet zich bij drie beleidssectoren – Defensie, Voedselkwaliteit en Welzijn
– voor. De professionele stijl blijkt uit dit onderzoek ook bij drie beleidssectoren voor te
komen. Deze beleidssectoren zijn: VROM, Verkeer & Luchtvaart en Water. Er is slechts één
beleidssector met een bedrijfsmatige stijl; namelijk Financiën. De resterende beleidssectoren
hebben een gemengde stijl van verzelfstandiging. De beleidssector Onderwijs & Wetenschap
heeft een combinatie van de bureaucratische en de bedrijfsmatige stijl. De beleidssector
Werkgelegenheid – tot slot – blijkt een combinatie van de traditionele en de bureaucratische
stijl te hebben.
2.5 De vijfde deelvraag
In hoeverre passen de stijlen van verzelfstandiging binnen de institutionele context van de
beleidssectoren?
Uit de beantwoording van de vorige onderzoeksvraag bleek dat alle stijlen in de praktijk
voorkomen. Ik heb in de derde paragraaf van hoofdstuk 3 ook de bevindingen voor de
institutionele context besproken. Per beleidssector is daar al ingegaan op de vraag in hoeverre
de stijl bij de institutionele context van de beleidssector past. Ik herhaal in deze subparagraaf
de hoofdlijnen van die resultaten.
De gevonden stijlen blijken uit dit onderzoek in de meeste gevallen – negen van de achttien –
niet volledig consistent te zijn met de institutionele context van de beleidssector. In deze
negen gevallen was de stijl van verzelfstandiging in overeenkomst met één van de twee
variabelen. Ik wil er hier nogmaals op wijzen dat ik slechts twee – van de vijf – variabelen
van de institutionele context heb kunnen onderzoeken. Ik moet dientengevolge een groot
voorbehoud maken bij de conclusies voor deze onderzoeksvraag.
Bij vijf beleidssectoren – Onderwijs & Wetenschap, Financiën, Werkgelegenheid, Justitie en
BZK – is de stijl van verzelfstandiging geheel consistent met de institutionele context van de
betreffende beleidssector. De stijlen van vier beleidssectoren – Landbouw, EZ, Natuur en
Volksgezondheid – blijken daarentegen volkomen niet in overeenstemming met de
institutionele context van deze beleidssectoren. Het voorbehoud dat ik in de vorige alinea heb
gemaakt, geldt hier ook.