finalVersion - Erasmus University Thesis Repository - Erasmus ...

De meerderheid van de ‘stijl’-indicatoren wijzen op de traditionele stijl. Welke stijl past
echter het best binnen de institutionele context van deze beleidssector? De resultaten van de
‘context’-indicatoren worden in deze laatste alinea’s besproken. Het Ministerie van VWS
heeft de laatste tien jaar – sinds 1995 – het merendeel van de verzelfstandigingen (zeven van
de negen) in de beleidssector Welzijn doorgevoerd. Het departement heeft sinds 2000 vier
beleidsonderdelen verzelfstandigd. In de periode 1995-1999 zijn drie verzelfstandigingen
uitgevoerd. VWS heeft in de periode van 1990 tot en met 1994 één organisatieonderdeel meer
autonomie gegeven. Vòòr 1990 heeft één verzelfstandiging plaatsgevonden. Het zwaartepunt
van de verzelfstandigingen ligt evident in de laatste jaren. Maar het ministerie heeft vòòr 1995
ook een – gering – aantal beleidsonderdelen verzelfstandigd. Deze indicator lijkt op de
traditionele stijl of – in mindere mate – de bureaucratische stijl te wijzen.
De ambtenaren van het Ministerie van VWS hebben in meerderheid een technische opleiding
gevolgd als hoogst voltooid opleiding. De tweede contextuele indicator duidt op de
professionele stijl.
De variabelen van de institutionele context wijzen dus zowel op de traditionele stijl, als op
de professionele stijl. De traditionele stijl is daardoor in zekere zin in overeenstemming met
de institutionele context van de beleidssector Welzijn.
4 Afsluiting
Ik heb in het afgelopen hoofdstuk de uitkomsten van dit onderzoek besproken. De resultaten
zijn gekoppeld aan de vier stijlen van verzelfstandiging. Ik heb vervolgens een oordeel
gegeven over de stijl van verzelfstandiging van de beleidssector. Tot slot ben ik nagegaan in
hoeverre de gevonden stijl past bij de institutionele context van de betreffende beleidssector.
In tabel 19 (p. 81) heb ik overzichtelijk samengevat naar welke stijlen de indicatoren van de
stijl van verzelfstandiging en de institutionele context van de beleidssectoren verwijzen.
In hoofdstuk 4 zullen de conclusies van het onderzoek volgen die op basis van bovenstaande
bevindingen kunnen worden getrokken. De conclusie bevat de oplossing van de
probleemstelling en het antwoord op de vijf onderzoeksvragen (uit paragraaf 2 van het eerste
hoofdstuk: p. 2). Ik zal in het volgende hoofdstuk ook de gebruikte theorie en het theoretisch
kader in het licht van de bevindingen ter discussie stellen. Deze reflectie zou enkele
aanbevelingen voor de praktijk of voor toekomstig onderzoek kunnen voortbrengen. Deze
aanbevelingen zullen de afsluiting van deze scriptie vormen.