open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

steeds op de stam van de linde slaand. “Ja, waarom bestaat
een lindeboom?” haakte ik erop in. “Om spanten van te
maken,” antwoordde Semka. “Maar waartoe dient zij dan
in de zomer, als ze nog niet is omgehakt?” “Nou nergens voor.”
“Nee, in alle ernst,” bleef Fedjka erbij, “waarom groeit een
linde?” En er ontspon zich een gesprek over het feit dat er
naast nuttigheid ook nog schoonheid bestaat en dat kunst
schoonheid is, en we begrepen elkaar. En Fedjka begreep
waarom een linde groeit en waarom mensen zingen.
Pronjka was het met ons eens, maar hij legde de nadruk
meer op de morele schoonheid, op ‘het Goede’. Semka begreep
het met zijn heldere verstand, maar hij erkende geen
schoonheid zonder nut. Hij twijfelde. Dit zie je vaker bij heel
intelligente mensen, die wel voelen dat kunst een kracht
is, maar die zelf geen behoefte voelen aan die kracht. Hij
wilde net als zij de kunst met zijn verstand benaderen en
probeerde zo dit vuur zelf in zichzélf te ontsteken. “Morgen
gaan we de Cherubijnenhymne zingen, ik ken mijn partij
helemaal uit mijn hoofd,” zei hij. Semka heeft een goed
gehoor, maar mist bij het zingen de muzikaliteit.
Fedjka daarentegen begreep volkomen dat een linde in
bloei iets prachtigs is om ’s zomers naar te kijken en dat
meer niet nodig is. Pronjka begreep dat het een schande
was om hem om te hakken, omdat hij toch ook een levend
organisme was: “Berkensap drinken is als bloed drinken.”
Semka zei niets maar het was duidelijk dat hij dacht dat een
lindenboom van geen nut is als hij eenmaal vermolmd is.
2