open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

sommigen zegt dat hij ze hun mond moeten houden omdat
hij er zeker van is dat ze alles begrepen hebben. Maar
die nemen hier geen genoegen mee en gaan naar een andere
onderwijzer. En als die er niet is klampen ze hun vriendjes
aan, of een bezoeker of zelfs de houthakker die met
de kachel bezig is. Met z’n tweeën of drieën lopen ze van
de ene hoek naar de andere en vragen iedereen naar ze te
luisteren. Zelden wil er iemand in z’n eentje het verhaal navertellen.
Ze verdelen zich in groepjes van ongeveer gelijke
sterkte en vertellen het verhaal opnieuw, waarbij ze elkaar
over en weer aanmoedigen en verbeteren, en ieder op zijn
beurt wacht. “Begin jij maar,” zegt er eentje tegen een ander,
maar als de aangesprokene weet dat hij niet zo goed is zegt
hij dat ze een ander moeten vragen. Als iedereen zijn zegje
heeft gezegd kalmeren ze. De kaarsen worden binnengebracht
en de kinderen komen in een andere stemming.
Over het algemeen wordt er ’s avonds na de eerste les
minder geschreeuwd en door elkaar gelopen, en is het
gezag en het zelfvertrouwen van de onderwijzer groter.
Het is duidelijk merkbaar dat de leerlingen een hekel hebben
aan rekenen en aan zinsontleding. Favoriet zijn zingen
en lezen, en vooral, het aanhoren van verhalen. “Wat is het
nut van steeds maar weer rekenen en schrijven? Vertel ons
liever een verhaal, over de aarde of zelfs over geschiedenis,
en dan luisteren we wel.” zeggen ze.
Om een uur of acht beginnen hun ogen zwaar te worden,
30