open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

tussen komt. “Hé, jij daar, moet je weer zo nodig voorzeggen.
Hou je kop!” zullen ze de dader toevoegen. Ze zijn
pijnlijk getroffen door onderbrekingen in het karakter en
de artistieke waarde van wat de onderwijzer vertelt. Kort
geleden gebeurde dit nog met het leven van Christus.
Keer op keer verlangden zij dat het hele verhaal opnieuw
verteld werd. En als het niet in zijn geheel werd voorgelezen,
vulden zij het zelf aan met het slot, dat hun het liefst was,
namelijk de geschiedenis van de verloochening door Petrus
en het lijden van de Heiland.
Het lijkt dan wel of ze allemaal dood zijn ; niets beweegt er.
Slapen ze? Maar als je dichterbij komt in het schemerdonker
en je kijkt zo’n kleine vent in het gezicht, dan zie je hem de
onderwijzer aanstaren, het voorhoofd gefronst van concentratie,
terwijl hij voor de tiende keer de hand van zijn kameraadje
van zijn schouder afduwt. Als je hem in zijn nek
kriebelt, zal er zelfs geen glimlach op zijn gezicht komen,
maar hij zal z’n hoofd schudden als om een vlieg te verjagen
en zal weer terugkeren in het mysterieuze en poëtische
verhaal; over hoe de voorhang van de tempel vanzelf doormidden
scheurde en hoe de duisternis op aarde viel. En
tegelijkertijd ervaart het kind dan vrees en vreugde.
Maar zodra het verhaal uit is staan allen op en drommen
om de onderwijzer heen, de een nog harder schreeuwend
dan de ander in hun pogingen om wat zij onthouden hebben
te vertellen. Het lawaai stijgt ten top en de onderwijzer
heeft grote moeite naar iedereen tegelijk te luisteren. Tegen
2