open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

hij ertoe een boek van een ander weg te nemen en dit om
de een of andere reden in zijn tas te verstoppen. En wat doe
ik? Ik plak hem het label ‘dief’ op, wat iets totaal anders
betekent. En waarom? Om hem met schaamte te straffen,
zal men zeggen. Maar waarom in Godsnaam? Wat is dat,
schaamte? En is het wel zo zeker dat schaamte de neiging
om weer te stelen wegneemt? Misschien werkt het juist wel
averechts. Misschien was wat op zijn gezicht te lezen viel
wel helemaal geen schaamte. Ik weet zelfs zeker dat het
géén schaamte was maar een heel ander gevoel, dat misschien
altijd op de bodem van zijn ziel gesluimerd had kunnen
blijven liggen en niet opgeroepen had hoeven worden.
De wereld van kinderen – die van eenvoudige onafhankelijke
mensen – moet zuiver blijven, vrij van zelfbedrog en
van het misdadig geloof in de juistheid van straf. Vrij ook
van het misleidende geloof dat wraak gerechtvaardigd is
als je het maar straf noemt.
Laten we nu de beschrijving van het dagelijks leerprogramma
voortzetten. Tegen een uur of twee rennen de kinderen
rammelend van de honger naar huis. Ondanks hun
honger blijven ze toch nog een paar minuten wachten om
te horen welke cijfers iedereen heeft, want cijfers vinden
ze belangrijk ofschoon ze hen geen voordeel opleveren.
“Ik heb een 5+ 8 en Olgaatje hebben ze een dikke ronde nul
gegeven.” “En ik heb een 4,” roepen ze door elkaar. Voor
8. De cijferwaardering liep en loopt in Rusland van 0 tot 5.
2