open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

op het moment dat hij ze onderaan de trap aan het begraven
was. We speldden hem weer een label op en dezelfde
afschuwelijke scène begon van voren af aan. Ik begon, als
alle opvoeders altijd doen, de jongen de les te lezen. Een van
de oudere leerlingen, die hiervan getuige was – een echte
kletsmeier – deed het nog eens dunnetjes over in precies
dezelfde bewoordingen als zijn vader, die voorman op een
landgoed is, dat zou doen. “Wie eenmaal steelt blijft altijd
een dief,” zei hij betweterig. “Als dit een gewoonte wordt,
dan verval jij van kwaad tot erger.” Dit begon me te ergeren
en ik voelde woede in me opkomen jegens de dief.
Ik keek naar zijn gezicht dat nog bleker was geworden en
waar zo’n gekweldheid en wreedheid van af straalde. Het
deed me denken aan de trekken van veroordeelde misdadigers
die ik ooit gezien had. En er kwam zo’n schaamte en
walging in me op dat ik dat stomme label losrukte en hem
zei te gaan waarheen hij wilde.
Plotseling zag ik in, niet met mijn verstand maar met mijn
hele wezen, dat ik niet het recht had deze ongelukkige jongen
te kwellen en dat ik hem niet kon toespreken zoals ik
en de zoon van de voorman hadden gedaan. Ik was ervan
overtuigd, dat er geheimen van de ziel zijn die voor ons
gesloten zijn en waar alleen het leven toegang toe heeft,
maar geen zedenpreken en strafmaatregelen.
Wat een onzin! Een andere jongen stal een boek. Via een
zeer omslachtig en uiterst gecompliceerd denkproces en via
een keten van gevoelens en van foutieve conclusies kwam
2