open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

keer per week komt. 4
Voorafgaand aan deze gezamenlijke lessen is er veel drukte,
gegil en gejoel en lijkt de chaos het grootst. Houten banken
worden van het ene lokaal naar het andere versleept, anderen
zijn aan het vechten, kinderen van het huispersoneel
rennen naar de keuken om brooddeeg te halen wat ze dan
in de kachel roosteren. Eentje gapt er iets van zijn buurman,
een paar doen gymnastiek en net als ’s ochtends is
het aanmerkelijk eenvoudiger om ze zichzelf te laten kalmeren
dan het zou zijn om hen daartoe te dwingen. Bij de
geest die in de school heerst is het onmogelijk de leerlingen
met fysieke middelen tot kalmte te brengen. Hoe harder de
onderwijzer schreeuwt – en dat is wel eens gebeurd – des
te luider gillen zij. Zijn geschreeuw is voor hen alleen maar
opwindend. Maar als het lukt om hen te kalmeren en hun
aandacht ergens anders op te richten, dan komen de hoge
golven in de kleine zee langzaam tot bedaren. Meestal hoef
je zelfs geen woord te zeggen.
De meest favoriete les van iedereen, tekenen, begint om
twaalf uur ’s middags als ze allemaal honger beginnen te
krijgen na de drie uur die zij dan gewerkt hebben. Omdat
er voor deze les ook nog eens stoelen van het ene lokaal
naar het andere moeten worden gesleept, is de herrie
oorverdovend. Maar toch zitten de leerlingen klaar als de
onderwijzer zover is en bovendien krijgt degene die de les
ophoudt van zijn medeleerlingen danig op zijn kop.
4. Een werst is ruim 1 kilometer.
3