open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

merendeel van de kinderen een boekje heeft, rent ook het
laatste restje naar de boekenkast en roept: “Ik ook! Ik ook!
Ik wil hetzelfde boekje als gisteren; ik wil een Koltsovboek”
enzovoort. Als er nog een paar heethoofden overblijven die
hun vechtpartij op de vloer voortzetten, dan roepen de kinderen
die al met een boek op hun schoot zitten: “Hé, waarom
maken jullie zo’n lawaai? Wij kunnen niets verstaan! Nou
is het genoeg!” De twee worstelaars geven toe en pakken,
nog nahijgend hun boeken. Een tijdje zijn ze nog zo opgewonden
dat ze met hun benen moeten schommelen, maar
dan verdwijnt de geest van de strijd en heerst de geest van
het lezen in het lokaal. Met dezelfde overgave waarmee hij
Mitka aan zijn haren trok, leest een leerling nu in een boek
van Koltsov. Met bijna opeengeklemde kaken en met heen
en weer flitsende ogen niets anders ziende dan zijn boek.
Er zou evenveel moeite voor nodig zijn om hem nu van zijn
boek los te rukken als kort tevoren van zijn vechtpartij.
Iedereen gaat zitten waar die wil: op de banken, op de
tafels, in de vensterbank, op de vloer of in de leunstoel. De
meisjes gaan altijd bij elkaar zitten. Vriendjes en kinderen
uit hetzelfde dorp – vooral de kleintjes, bij wie die de kameraadschep
nog het sterkst is – zitten ook altijd bij elkaar.
Zodra een van hen besluit om in een bepaalde hoek te gaan
zitten, gaan al zijn kameraadjes, elkaar duwend en onder
de banken doorkruipend, ook daarheen en gaan naast hem
zitten. En als ze in het rond kijken, straalt er een zo grote
tevredenheid en zoveel geluk van hun gezichten af, dat het
0