open/download alle cahiers in één pdf - Kohnstamm, Dolph en Rita

Savin is een blozende, mollige jongen met vettige oogjes
en lange wimpers, zoon van een welvarende koopman. Hij
draagt een gelooide pelsjas en laarzen die geen afdragertjes
van zijn vader zijn, verder een Alexandrijns hemd en een
broek. Het sympathieke karakter van deze jongen trof mij
in het bijzonder door het feit dat hij zich tijdens de rekenles
onderscheidde van de anderen door zijn vindingrijkheid en
zijn uitgelaten vrolijkheid. Hij is ook niet slecht in lezen en
schrijven. Maar zodra men hem vraagt een verhaal voor te
lezen, laat hij zijn mooie krullenbol op zijn schouder hangen
en springen de tranen hem in de ogen. Het lijkt wel of
hij zich het liefst zou willen verstoppen voor iedereen en je
ziet dat hij ondraaglijk lijdt.
Als je hem dwingt om iets uit zijn hoofd te leren, zal hij het
wel opzeggen, maar een zin zelf formuleren kan of durft
hij niet. Of het uit angst is, die zijn vroegere leraar hem
heeft ingeboezemd – hij heeft vroeger van een geestelijke
les gehad – of uit gebrek aan zelfvertrouwen, uit eerzucht
of verlegenheid voor de andere jongens die in zijn ogen
de mindere van hem zijn, uit een gevoel van superioriteit,
of ergernis over het feit dat hij in dit ene vak achter is bij
de rest, of omdat hij zich al een paar keer van zijn slechte
kant heeft laten zien, mag Joost weten. Misschien is hij diep
in zijn hart wel dodelijk beledigd door een onvriendelijk
woord dat de leraar ontviel of misschien is het wel een
combinatie van al deze factoren. We zullen ’t nooit te weten
komen. Deze plankenkoorts – een in het leven beperkende