Het schemergebied voor faillissement - Höcker Advocaten

Hoofdstuk XII
500
zich nog niet voldoende. Opzegging van de lening na dreigende – maar nog
niet feitelijke – insolventie is slechts toegestaan onder bijzondere
omstandigheden, zoals gebleken onbetrouwbaarheid van het bestuur en
soms aandeelhouders, het niet verstrekken van zekerheden zoals nieuw
pandlijsten, de onmogelijkheid om op kortere termijn relevante informatie
voor de oordeelsvorming met betrekking tot de financiële positie en haar
ontwikkeling te krijgen, onwil of relatieve onmacht van bestuurders en/of
aandeelhouders concrete en realistische plannen voor de redding
bespreekbaar te maken, en voorspelbare onafwendbare feitelijke insolventie.
Op grond van de verlengde Beklamel-norm zal zodra de financier kennis
krijgt van een vermindering van de waarde van de investeringen (I) een
navenante vermindering van de omvang van de lening, mits tijdig verlangd,
mogelijk zijn.
Onderbouwing: IX.3.5 Voortzetting krediet onder het opdrogen van zekerheden?, en in
samenhang daarmee: IX.4.3.2 Nieuwe zekerheden bij gelijkblijvend krediet (anders: Eneca?)
en IX.4.3.3 Nieuwe zekerheden bij uitbreiding krediet (overbruggingskrediet).
XII.1.8 Specifieke eisen bij betaling op risicodragend vermogen
63. Voor dividenduitkeringen, kapitaalverminderingen of terugbetalingen op
achtergestelde leningen (garantievermogen) moeten de volgende eisen
worden gesteld:
(i) direct na uitkering mag er geen liquiditeitstekort bestaan (Beklamelnorm);
(ii) er moet een reële liquiditeitsbegroting zijn waarbij voor tenminste één
jaar voorzien wordt in voorzienbare tekorten, inclusief financieringslasten
(2:384 lid 3 BW, RAC 570 par. 18, IAS 1 alinea 24, Rapport
Commissie Winter);
(iii) binnen de realistische bedrijfsplannen moet er op termijn een positieve
rentabiliteit worden verwacht (algemene legitimering verplaatsing
discontinuïteitsrisico);
(iv) na de uitkering mag de solvabiliteit niet onvoldoende zijn,
‘onvoldoende’ is voor producenten, industrie, bouwnijverheid: 20%;
voor groothandel, transport, detailhandel: 15%; voor dienstverlening,
vrije beroepsbeoefenaren: 10%; voor overige: 10%; en is de
onderneming verliesgevend – althans is er sprake van een structureel
negatieve kasstroom uit de bedrijfsresultaten – dan moet de solvabiliteit
‘voldoende’ zijn, hetgeen voor producenten, industrie e.d. neerkomt op
minimaal 30%, voor groothandel e.d. op 25%, voor dienstverlenende
bedrijven op 15% en voor anderen 25%. (Pauliana-norm).
De eisen (i) tot en met (iii) hebben een absolute betekenis, daarna is
voortzetting van de onderneming niet meer toegestaan en kunnen
betrokkenen aangesproken worden op voortschrijdende verliezen en
verminderingen van verhaalsvermogen. Ook al zijn aandeelhouders niet per
se betrokkenen, die eisen moeten een reflexwerking hebben bij uitkeringen