Het schemergebied voor faillissement - Höcker Advocaten

Conclusies naar wenselijk recht
Onderbouwing: III.4.1.2 De functie van de betrokkene en III.4.1.3 Dreigende insolventie en
beperking van verliezen en VI.4.4 Eisen bij wijziging financiering of zekerheden.
23. Voor degene die actief betrokken is bij een reddingsactie – daaronder mede
te verstaan de verlening, voortzetting of wijziging van een krediet tegen
nieuwe zekerheden – wordt de geobjectiveerde wetenschap van dreigende of
feitelijke insolventie geacht alsnog te zijn weggenomen – ook als later
blijkt dat de redding niet slaagt – indien aan de voor hem als betrokkene of
wederpartij relevante eisen als vermeld in concl. 61 zal zijn voldaan.
Onderbouwing: VI.4.4 Eisen bij wijziging financiering of zekerheden, IX.3.2 Redding van de
onderneming en III.4.1.2 De functie van de betrokkene en twee nuanceringen die leiden tot
toepassing van de Pauliana-norm.
24. Uitzondering onmiddellijke toepassing Beklamel-norm of verlengde
Beklamel-norm:
In gevallen van een plotseling en onvoorzienbaar tekort in liquiditeit of
solvabiliteit is een terme de grace gepast bij toepassing van de Beklamelnorm
of verlengde Beklamel-norm teneinde de onderneming en haar
betrokkenen in staat te stellen een analyse te maken en met spoed de nodige
maatregelen te treffen ter sanering of doorstart van de onderneming.
Onderbouwing: III.2.2.2 Feitelijke insolventie, discontinuïteit en IX.3.3 De voorbereide
doorstart door een activa transactie.
XII.1.4 Uitwerking verlengde Beklamel-norm
25. Verlengde Beklamel-norm:
Voortzetting van de onderneming nadat de solvabiliteit ‘onvoldoende’ is
geworden, verplaatst het discontinuïteitsrisico bij een daarop volgend
faillissement ten onrechte naar de crediteuren. De grens voor een
‘onvoldoende’ solvabiliteit is praktisch te stellen op 20% voor producenten,
industrie, bouwnijverheid; 15% voor groothandel, transport, detailhandel;
10% voor dienstverlening, vrije beroepsbeoefenaren en 10% voor overige.
Deze norm laat zich voor financiers vertalen in een beperking van de
omvang van de financiering volgens de formule L ≤ (1-s).I - s.LM - V. De
norm laat zich voor bestuurders vertalen in de verplichting om:
(i) aandeelhouders en financiers onverwijld mee te delen dat de
solvabiliteit onvoldoende is;
(ii) aandeelhouders te vragen om aanvulling van risicodragend vermogen
dan wel een besluit tot liquidatie of surseance/faillissement;
(iii) de financiers op de hoogte te houden van de benodigde gegevens ter
vaststelling van de maximale financiering;
(iv) in ultimo de onderneming feitelijk te staken en surseance of
faillissement aan te vragen.
Onderbouwing: IV De verlengde Beklamel-norm en de verantwoorde financieringsstructuur,
IV.6 De maximale financiering volgens de verlengde Beklamel-norm, IV.6.4 Invulling
487