Het schemergebied voor faillissement - Höcker Advocaten

Hoofdstuk XII
12. Ten behoeve van zowel de bescherming van crediteuren als de bevordering
van het investeringsklimaat moet de voortzetting van een onderneming zijn
grens vinden in de bestaande dekking voor financiële verplichtingen en de te
verwachten toekomstige rentabiliteit. Die grens moet gevonden worden in
gelijktijdig te stellen liquiditeits- en solvabiliteitseisen.
484
Onderbouwing: IV De verlengde Beklamel-norm en de verantwoorde financieringsstructuur.
13. Gelijktijdig te stellen liquiditeits- en solvabiliteitseisen stellen grenzen aan
zowel de minimale risicodragende financiering om de onderneming te
mogen voortzetten als de maximale financiering door leningen op het
moment dat de minimaal vereiste solvabiliteit ‘s’ zal zijn bereikt: L ≤ (1-s).I
- s.LM - V, waarbij (L) staat voor leningen; (s) voor de solvabiliteitseis,
uitgedrukt in de ratio: risicodragend vermogen gedeeld door het balanstotaal;
(I) voor investeringen, zijnde alle activa minus de liquide middelen
(LM) en (V) voor voorzieningen. Gezien de vereiste positieve rentabiliteit is
ten minste aan te nemen dat s > 0. Dan wordt de financiering tot minder dan
de waarde van de investeringen (I) beperkt.
Onderbouwing: IV.6 De maximale financiering volgens de verlengde Beklamel-norm.
14. Bij de waarde van de investeringen (I) moet voor de voorraden en
onderhanden werk in beginsel uitgegaan worden van gemiddelde standen
tenzij, en voor zover en zolang, haperingen in de liquiditeit ontstaan en
voorspelbaar zijn door seizoensinvloeden of projectfinancieringen, of tenzij
een vermeerdering daarvan het gevolg is van vooraf gewijzigd en daarop
gericht beleid.
Onderbouwing: IV.7.2.2 Ad d) Verschillende omloopsnelheid van vlottende activa en
kortlopende schulden door seizoensinvloeden of projectfinanciering.
15. Bij de concrete vaststelling van de solvabiliteitseis ‘s’ moet rekening
worden gehouden met de wijze van waardering, de eventuele groei en het
risicoprofiel van de soort onderneming en het feit dat solvabiliteiteisen ook
de relatieve omvang van het liquidatievermogen indiceren en inhoud geven
aan het te stellen vertrouwen in de toekomstige rentabiliteit. De door banken
al, op hun beperkte risico toegesneden, kwalificatie voor ‘onvoldoende’
solvabiliteit lijkt vooralsnog tenminste als ondergrens bruikbaar.
Onderbouwing: IV.6.4 Invulling concrete solvabiliteitseisen.
16. In het verlengde van Erba I en Sobi/Hurks II zijn er juridische
zorgvuldigheidsnormen te construeren die zien op toedoen van diegenen die
‘feitelijke macht’ hebben in verband met de voortzetting van de
onderneming, en gezien hun taak, en daarmee samenhangende te
objectiveren wetenschap, een ernstig verwijt gemaakt kunnen worden.