Het schemergebied voor faillissement - Höcker Advocaten

Wenselijk recht toegepast op casus uit de jurisprudentie
bevestigen. Niettemin blijft er een spanningsveld bestaan met andere
arresten die geschoeid zijn op de onrechtmatige daad of 54 F.
(xi) Geen nadeel onder de Pauliana-norm.
De uitkomst van het arrest is te billijken in het licht van het na
dreigende insolventie – ook volgens het Hof – niet optredende relevante
nadeel in de zin van de Pauliana-norm. Was er sprake van wetenschap
van feitelijke insolventie, en dat lijkt zeer waarschijnlijk, dan is de
uitkomst uitgesproken wrang, omdat dan werd toegestaan dat daarna
nog onder de voeten van crediteuren door werd geharkt. De vordering
van de curator zag daar echter niet op.
(xii) Zou de curator met een beroep op de Beklamel-norm de betaling wel
ongedaan hebben gemaakt, of zou het bestuur van LBV niet zijn
gezwicht onder de druk van IFN, dan zou het nog steeds zeer wel
denkbaar zijn dat IFN een vordering jegens het bestuur had uit hoofde
van onrechtmatige daad. Daarvoor is vereist dat het verwijt ernstig is en
het bestuur wist dat het handelen onrechtmatig was en tot verminderd
verhaal zou leiden. 1169
X.14 Van Essen q.q./ Aalbrecht, Looman
(Hoge Raad 30-5-1997; NJ 1997, 663)
Feiten (voor zover betrekking hebbende op benadeling van crediteuren en mede ontleend aan de
conclusie van de AG): Aalbrecht heeft zeggenschap in een aantal vennootschappen, hierna tezamen
ook aan te duiden als de Aalbrecht Groep. Medio jaren '80 heeft Aalbrecht het plan opgevat
bepaalde activiteiten van de Aalbrecht Groep te verzelfstandigen in HCT. Na oprichting zijn de
aandelen in HCT aan Aalbrecht overgedragen. HCT is vanaf oprichting verliesgevend geweest. Per
30 april 1990 is HCT uit hoofde van financieringen en managementvergoedingen aan de Aalbrecht
Groep een bedrag van f. 156 637 verschuldigd, een schuld die daarna oploopt. In cassatie is o.a. aan
de orde of die vordering wel opeisbaar was. Aalbrecht heeft op 2 november 1990 een reorganisatie
van HCT aan de orde gesteld. Aalbrecht en Looman zijn op 14 december 1990 benoemd tot
bestuurders van HCT. Daarna wordt door HCT aan Aalbrecht Groep in aflossing op de schuld
f. 32.000 betaald en activa voor f. 55.000 verkocht onder verrekening met de bestaande schuld.
HCT is op 22 mei 1991 in staat van faillissement verklaard. De curator spreekt, v.z.v. in cassatie
nog van belang, bestuurders Aalbrecht en Looman aan op onbehoorlijk bestuur althans
onrechtmatige benadeling van crediteuren.
Hoge Raad: Nadat de Hoge Raad ’s Hofs vaststelling dat de vordering opeisbaar was onbegrijpelijk
oordeelt voegt hij daar het volgende aan toe: ‘Ook de in subonderdeel 2.4 aangevoerde rechtsklacht
is gegrond. Anders dan het Hof klaarblijkelijk heeft geoordeeld, staat opeisbaarheid van de schuld
van HCT aan de Aalbrecht Groep niet eraan in de weg dat een betaling door HCT en een
onverplichte overdracht van haar activa aan tot de Aalbrecht Groep behorende vennootschappen,
mede gelet op de art. 42, 43 en 47 F. en 343 Sr., als een onrechtmatige daad van haar bestuurders
Aalbrecht en Looman en/of als een onbehoorlijke vervulling van hun taak in de zin van art. 2:248
BW kunnen worden aangemerkt’.
1169 Zie III.4.1.1 en daar genoemde jurisprudentie.
425