Het schemergebied voor faillissement - Höcker Advocaten

Wenselijk recht toegepast op casus uit de jurisprudentie
zin van de Beklamel-norm. Het kan zo zijn geweest dat de verlaging
van het krediet te maken had met de vermindering van de investeringen
(I) door de verminderde waarde van voorraden, maar of daarmee de
financiering werd aangepast op basis van de eis L ≤ (1-s).I - s.LM - V is
maar de vraag. Waar de solvabiliteit zelf niet werd verbeterd en
‘onvoldoende’ was, moet er wel sprake zijn geweest van onvoldoende
liquiditeit of solvabiliteit.
(vii) Liquiditeit. De benodigde exacte gegevens voor de bepaling van de
liquiditeitspositie ontbreken. Een aantal invloeden is wel bekend.
Allereerst het additionele verlies (vooral verdere afwaardering
voorraden) van ca. f. 1 miljoen dat tot een stagnatie van kasstromen
moet hebben geleid. Vervolgens de opzegging en vernieuwing van het
krediet die leidt tot een vermindering van krediet en liquiditeitspositie
met f. 350.000. De medewerking van een aantal leveranciers zal
vermoedelijk tijdelijk positief hebben gewerkt. Vermoedelijk hield dat
in dat er tijdelijk een langere betalingstermijn werd toegestaan. Deze
medewerking doet vermoeden dat er al voorafgaand aan de opzegging
en vernieuwing van het krediet een liquiditeitstekort bestond.
Onduidelijk is tevens of er nog wel een reële liquiditeitsbegroting voor
de toekomst te maken was die positief zou zijn.
(viii) Pauliana-norm. De onderneming was verliesgevend en de solvabiliteit
was niet ‘voldoende’. Wetenschap van benadeling mag derhalve
worden aangenomen. Ervan uitgaande dat de zekerheden uiteindelijk tot
verhaal hebben gediend ten behoeve van de bank, is er ook zeker sprake
van benadeling zelf. De aanzienlijke additionele zekerheden hebben
zonder twijfel geleid tot benadeling van crediteuren omdat het verhaalsvermogen
zeer aanzienlijk werd beperkt. Daarenboven zal de beperking
van de kredietschuld waarvoor de zekerheden dienden tot nadeel
hebben geleid omdat er voor de lagere schuld relatief meer zekerheden
beschikbaar waren. 1055
(ix) Uitkomst: schending van óf de Beklamel-norm óf de verlengde
Beklamel-norm; benadeling in de zin van de Pauliana-norm door
beperking van het krediet en nieuwe zekerheden bij wetenschap van
dreigende insolventie (verlies en niet voldoende solvabiliteit).
X.2.2.3 Periode na februari 1952
(x) Het is aannemelijk dat de feitelijke insolventie al lang voor
faillissement is ingetreden. Kennelijk was dat in ieder geval het geval
rond 22 mei 1953 (het Hof noemt 30 mei) toen leveranciers de goederen
onder eigendomsvoorbehoud terugvorderden, maar waarschijnlijk
bestond die al lang voordien gezien het feit dat Erba in november 1951
al niet kon worden betaald. Vermoedelijk had de bank derhalve het
krediet, ter bescherming van de crediteuren, al veel eerder moeten
1055 Zie concl. 50, 55, 58; IX.4.3.2 en IX.4.3.5.
349