Het schemergebied voor faillissement - Höcker Advocaten

De financier/separatist
wezenlijke functie als het gaat om solventie of insolventie en de voortzetting van een
onverantwoorde financiering voorspelbaar tot nadeel leidt. In de praktijk zien we dat banken ook
speciale afdelingen hebben ter begeleiding van het krediet na dreigende insolventie. Dat dient ter
bepaling van hun risico’s maar brengt ook meer informatie met zich mee.
Financiering stelt de onderneming in staat tijdig te voldoen aan verplichtingen
waaraan zij anders niet zou hebben kunnen voldoen. Financiering maakt in
zekere zin de voortzetting van de onderneming mogelijk en leidt in die zin tot
behoud van continuïteit. Op zich zou in die financiering ook met eigen
vermogen voorzien kunnen worden, maar financiering met vreemd vermogen
verbetert het investeringsklimaat en daarmee de groei van de economie. Er is
echter een essentiële randvoorwaarde voor de positieve effecten van financiering
en die is dat de rentabiliteit van de onderneming voldoende moet zijn. 841 Is de
rentabiliteit negatief, dan zal de lening strekken tot financiering van verliezen
die de positie van derden verder uithollen. De Beklamel-norm alléén is dus niet
voldoende om de grenzen aan de verantwoorde financiering te bepalen, omdat
juist door middel van financiering in de vereiste liquide middelen kan worden
voorzien.
IX.1.1.3 Verlengde Beklamel-norm en financier
In hoofdstuk IV werd de verlengde Beklamel-norm ontwikkeld, waarbij een
solvabiliteitseis werd geformuleerd. Die solvabiliteitseis liet zich vertalen in een
beperking aan de maximale financiering: L ≤ (1-s).I - s.LM - V. 842 Solvabiliteitseisen
verlangen eigen vermogen en beperken navenant de behoefte aan
financiering met vreemd vermogen. De wenselijkheid van de verlengde
Beklamel-norm hield verband met verschillende samenhangende effecten:
(a) een solvabiliteitseis stelt een zekere grens aan de vereiste dekking voor
bestaande verplichtingen;
(b) een solvabiliteitseis zal bevorderlijk zijn voor de tijdige sanering en verlangt
van aandeelhouders daadwerkelijk vertrouwen in de toekomstige
rentabiliteit, wat ook een goede graadmeter blijkt te zijn voor de kansen tot
sanering;
(c) zonder óók een solvabiliteitseis – naast een liquiditeitseis – is er geen
mechanisme voor de verdeling van verhaalsrisico’s van de verhaalsinsolvente
onderneming onder de drie participanten (aandeelhouders,
financier en crediteuren);
(d) een solvabiliteitseis stelt indirect grenzen aan de financiering van verliezen,
en daarmee aan het doormodderen van de verlieslatende onderneming onder
het steeds groter worden van de schuldenlast;
(e) de door de solvabiliteitseis beperkt toegestane financiering stelt grenzen aan
het verhaal door zekerheden ten koste van crediteuren.
841 Zie IV.3.4, IV.3.7, IV.4 en V.5.
842 Zie IV.6.
291