Het schemergebied voor faillissement - Höcker Advocaten

De positie van crediteuren in de financieringstheorie van de economie
Alleen als banken – ondanks de onderlinge concurrentie en de zeer verfijnde risicomodellen –
gemiddeld een véél meer dan marktefficiënte vergoeding zouden krijgen – die ook in strijd is met
het uitgangspunt van MM – kan dat anders zijn.
De belangrijkste reden dat crediteuren geen marktefficiënte vergoeding krijgen,
lijkt het gevolg te zijn van informatie-asymmetrie, de moral hazard. 343
V.4.4 Mogelijke theoretische verklaring voor handelskrediet?
Waarom geven crediteuren handelskrediet als zij daar geen marktefficiënte
vergoeding voor krijgen? Daarvoor bestaat in de economie tot dusver geen
verklaring. 344 De theoretische verklaring die in deze paragraaf wordt geboden,
zal ook hypothetisch zijn, omdat empirisch bewijs vooralsnog ontbreekt. Toch
zal de poging ondernomen worden, omdat de vraag zo prangend is.
Op het eerste gezicht lijkt het irrationeel dat handelscrediteuren een
niet-marktefficiënte vergoeding ontvangen. De onderneming die meer verkoopt
dan inkoopt tegen handelskrediet, zal daarvan per saldo immers een negatief
effect ondervinden. Als we er gemakshalve van uitgaan dat de inkopen (‘AD’,
accounts due) eenzelfde betalingstermijn hebben als de verkopen (‘AR’,
accounts receivable), en de ontbrekende risicopremie ‘ORP’ is – de marktefficiënte
risicopremie minus de wel betaalde premie – is het negatieve effect
van het verkrijgen en verlenen van handelskrediet per saldo gelijk aan:
ORP x (AR - AD).
Dit negatieve effect zou reden kunnen zijn om te betogen dat het niet juist kan
zijn dat de door handelscrediteuren ontvangen vergoeding minder dan marktefficiënt
is. De economische rationaliteit voor het verstrekken van handelskrediet
lijkt te ontbreken, terwijl de praktijk uitwijst dat die wel moet bestaan.
Het probleem moet kennelijk vanuit een breder perspectief worden benaderd.
Eerder 345 bleek dat er geen algemene verklaring bestaat voor het
verlenen en krijgen van handelskrediet die de moral hazard in aanmerking
neemt. Uit empirisch onderzoek bleek dat de vergoeding voor crediteuren niet
werkelijk marktefficiënt kon zijn. 346 De mogelijkheden om, als men eenmaal
handelskrediet verleende, ook een marktefficiënte vergoeding te verlangen
bleken beperkt te zijn. 347 De verkoper zal zich niet als investeerder maar in de
eerste plaats als concurrent moeten gedragen, die zijn inspanningen vooral moet
richten op te behalen resultaten. De consequentie hiervan zou moeten zijn dat
rationeel handelende ondernemingen alleen handelskrediet verlenen als zij hun
resultaten daarmee ook kunnen verbeteren. Die verbetering zal dan groter
moeten zijn dan het onvergoed gebleven risico. Dat betekent dat als het resultaat
343 Zie ook V.3.5.
344 Zie V.4.2.
345 Zie V.4.2.
346 Zie V.4.3.
347 Zie V.3.5.3.
117