De kreupele van Inishmaan Kas en Karo ... - Toneel Heverlee

der: het geraamte krijgt meer en meer vulling, de tien losse scènes
worden aan elkaar gesponnen, de richtlijnen van Francis en
Kris fungeren als wegwijzers om zonder al te grote kleerscheuren
het einddoel te bereiken. Een dikke pluim natuurlijk voor die vele
andere teams : grime, kapsels, kostuums, rekwisieten, belichting
en geluid, filmopname, decor, teksthulp… die het leven op ons
eiland aangenaam moeten maken.
O ja, het eiland waarop wij allemaal zo veel uren gaan doorbrengen
steekt de kop nu boven water en nodigt uit tot een boottochtje.
Ontkomen is echter niet meer mogelijk. Nog een paar
dagen en ‘het doek’ zal opgaan. Toch een zucht van opluchting,
want straks proeven we mee met het publiek. Nog een paar belsignalen
en we gaan er voor.
IJzige stilte, de tweede vinger op de mi (weer een mi), dé beginnoot
van het eerste lied. Stel je voor dat je hier faalt. Go! “Oké”
roept Mammy en dan vullen die ietwat frêle klanken de toneelzaal.
Het ijs is gebroken, de trein is vertrokken en zal pas stoppen
als de allerlaatste toeschouwer is verdwenen.
Dank voor de ontmoeting met zo vele mensen, voor de leuke
sfeer, voor de voldoening van het resultaat. Wat kan toneel toch
gewoon tof zijn!
Dit was dan mijn laatste stukske nieuws.
CHARLY TIMMERMANS