ZONE 3-nul-9

Een fantasieverhaal
Met in de hoofdrol de begeleiding van EBSW
Frank roept iedereen bijeen: “Hé”, zegt hij, “zeg als we nu met
ons allen op vakantie gaan. En laten we ons werk even aan
iemand anders geven.”
Bram en Johan zeiden: “Hé, goed idee maar we moeten er wel
voor zorgen dat we onze cliënten niet in gevaar brengen.”
Sabine, Diny en Roselien antwoordden: “Ja geweldig! Wij willen
ook wel meegaan en zouden graag naar centerparks gaan!”
Veerle en Jolien zagen dat ook wel zitten.
Zelfs Kristien en Peter waren in de wolken.
Alleen Annemieke kan nu niet mee beslissen want ze is nog in
zwangerschapsverlof.
“Hey”, zei Kathy, “en ik? Heb ik niks meer te zeggen? Het wil niet
zeggen dat ik een stille ben dat ik mijn menig niet wil zeggen.”
Ieder van hun had zo zijn eigen menig.
De vrouwen hadden goesting om naar centerparks te gaan en de
mannen liever naar buitenland.
“Dat is godverdomme altijd hetzelfde met die mannen!”, roept
Diny, “als de vrouwen iets willen, moeten de mannen altijd iets
anders willen en kieskeurig zijn.”, zucht ze.
“Zeg hé”, zeggen Johan en Peter, “dat heeft niks met kieskeurig te
maken. Wij denken gewoon aan de zon en ontspanning.”
“Dat vind ik nu onzin” zegt Sabine, “wil je de zon kun je naar de
zonnebank en in centerparks kun je je ook ontspannen!”
“Zeer juist”, zeggen de vrouwen in koor.
“Weet je wat?”, zei Frank, “we gaan zo als klein mannen doen en
lotje-trek doen. Degenen met de meeste stemmen, dat wordt
het.”
Eindelijk. De beslissing is gevallen en het wordt centerparks.
Twee maanden later gingen ze vertrekken. En alleen voor cliënten
ZONE 3 nul 9 8 | B l z