Klik hier - Theaterfestival Boulevard

12
Wim opbrouck
OVER DE KUNSTEN (EN ZICHZELF)
Nieuwe zonsopgangen
Geachte heer directeur,
Waarde collega,
Goede Geert,
Met grote belangstelling las ik in een recente brief hoe
jullie werken aan een nieuwe toekomst voor jullie onvolprezen
Theaterfestival Boulevard, één van onze favoriete
pleisterplaatsen tijdens de zomer in de Nederlanden.
Belangstelling en bezorgdheid, want uit de brief
blijkt nog maar eens hoezeer de gure wind van de
bezuinigingen heeft toegeslagen: in het theaterveld, in
de festivalsector, in de harten ook van zoveel oprechte
theaterliefhebbers. Sinds de berichtgeving over de
zogenoemde kaalslag in de podiumkunsten zijn wij,
de mannen en vrouwen van het Zuiden, ook een beetje het Noorden kwijt. Er is een
gat geslagen in onze horizon.
Foto: Davy De Pauw
Belangstelling en bewondering ook, want uit diezelfde brief blijkt evenzeer hoe jullie
niet bij de pakken blijven zitten. En waarom zouden jullie? Jullie organiseren ieder
jaar opnieuw een geweldig genereus festival, met prikkelende artiesten en een even
divers als enthousiast publiek. Met jonge makers naast gevestigde waarden. Met een
gezellige sfeer en inhoudelijke diepgang. Met kunst en cultuur als cement van de
samenleving.
De boodschap is en blijft, goede Geert, we mogen dit niet loslaten. Zoiets waardevols.
Waar anders dan in de kunsten vind je zoveel mens- een wereldbeelden bij elkaar, als
een onuitgesproken uitnodiging om van elkaar te leren en onszelf te relativeren…?
Je vroeg me al eens naar de betekenis van kunst en cultuur in deze rare tijd.
Ik ben zo vrij om bij wijze van antwoord op die vraag mezelf te citeren uit het nieuwe
seizoensboekje van NTGent, ons theaterhuis in Gent. Want ook in onze contreien
blaast de wind soms fel. En houden we ons al eens vast aan de takken van de bomen.
Maar nogmaals: we staan met onze voeten op dezelfde grond. Eén taal, één theater,
één strijd. Een gevecht voor schoonheid en ontroering.
Om te blijven dromen.
Om te blijven durven.
Om te blijven mogen.
Tot de zon weer opgaat.
Geacht publiek,
Het angstige vermoeden dringt zich op dat het einde der tijden nabij is.
Het wordt warm onder onze voeten, zo warm dat het sneeuwt in April.
Er is een zware storm op komst.
De stilte voorspelt onheil, het is koud.
De gedachten zijn duister.
King Lear is de weg kwijt, of lijkt dat alleen maar zo?
“When we are born, we cry that we are come, to this great stage of fools.”
De oude Lear staart in het donker,
voelt de sneeuw dwarrelen in zijn hoofd,
en komt tot een glashelder inzicht.
Alle begin draagt het einde reeds in zich,
zonder pardon, zonder genade.
Wij zijn passanten, voorbijgangers.
Wij zoeken hier en daar onderdak,
in de hoop gespaard te blijven voor de hevige regenval.
Zo leven wij en proberen wij het onbegrijpbare te begrijpen.
Door schoonheid, door religie, door filosofie, door literatuur,
door de kunst, door de cultuur. Die Kultur!
“Alle Kunst ist der Freude gewidmet.” (Friedrich Schiller)
Ik las dit citaat op een bladwijzer van de uitgeverij Hatje Cantz.
Een zoveelste slogan over hoe de kunst zich moet verhouden tot de wereld.
Al vind ik niet dat de kunst enkel en alleen de vreugde moet dienen.
De kunst is er ter lering én vermaak.
Kunst veredelt en verheft de harten.
De kunst moet ons wapenen tegen de Apocalyps.
De kunst is ons harnas tegen de barbaren.
Voorwaarts! Niet bang zijn! De barricaden op!
Er is nog hoop, geacht publiek.
Wij kunnen het nog halen op het einde der tijden.
Op het toneel kunnen we nog onoverwinnelijk zijn, bovenmenselijk.
Op het toneel wordt het onzichtbare telkens opnieuw zichtbaar.
Hier vechten we tegen de storm.
Daar gaat het om. Dit is wie wij zijn.
Een huis van spelers.
Wij zorgen ervoor dat het doek blijft opgaan.
Samen met u zorgen wij voor nieuwe zonsopgangen.
Het theater kan de wereld niet redden,
maar het kan de wereld die het tot onderwerp heeft wel veranderen,
al was het maar voor even, voor de duur van die ene voorstelling,
op die ene avond in dat ene seizoen.
Kom af en toe eens langs.
Wij bieden u graag onderdak.
Wim Opbrouck (1969) speelde bij Blauwe Maandagcompagnie, Het Toneelhuis en in
talloze films en televisieseries. Sinds 2005 is hij als acteur verbonden aan NTGent,
sinds 2010 is hij er ook artistiek leider.
13