hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

HOOFDSTUK XIII: DEMAS.
U hebt toch wel eens van Demas gehoord?
Wij weten wel niet zo bijzonder veel van hem, en hij is ook niet een zó op de voorgrond
tredende figuur als bijvoorbeeld Barnabas en Markus, twee mannen in de schaduw van
Paulus, over wie wij vroeger reeds spraken, maar toch is hij een medearbeider van de grote
heidenapostel geweest, en blijkens de schaarse gegevens in Paulus' brieven niet een van de
minst gewaardeerde medearbeiders. Het is merkwaardig — het zij even terloops opgemerkt
— hoe het getal van Paulus' helpers in het zendingswerk gestaag gegroeid is. Deze zendeling
bij de gratie Gods is stellig een goed organisator geweest, die overal z'n mannetjes wist te
vinden en aan het werk te zetten, en in de brief waar we ook van Demas lezen (2 Tim. 4)
duikt zo maar een hele reeks van namen op van allerlei medewerkers: Crescens, Titus,
Tychicus, Erastus, Trofimus, Aquila en Priscilla — het zijn allemaal mensen in de
achterhoede weliswaar, van wie we vaak niet veel meer dan de namen weten, maar wie zal
zeggen, van welke onberekenbare waarde zij geweest zijn voor het koninkrijk Gods.
Onder hen was dan ook Demas!
In z'n tweede brief aan Timotheüs, een brief die geschreven is vlak vóór z'n dood, noemt
Paulus zijn naam voor het laatst, maar niet voor het eerst.
De wijze waarop Paulus z'n naam voor het laatst vermeldt, is voor Demas niet zo erg eervol.
Hij schrijft: "Demas heeft mij verlaten". In de oorspronkelijke tekst staat het nog scherper:
"Demas heeft mij in de steek gelaten" !
Maar het motief, dat de apostel aangeeft voor deze verlating is nog erger: "uit liefde voor de
tegenwoordige wereld"!
Wij laten de tragiek van deze desertie nog even buiten beschouwing. We onthouden ons
voorlopig ook nog van een oordeel daarover. Vast sta voorlopig alleen, dat Paulus deze
woorden zonder enige bitterheid heeft neergeschreven. Er klinkt integendeel een diepe smart
in door. Dat Demas dit heeft kunnen doen, stemt hem tot grote droefheid. Paulus staat hier
voor een raadsel. Hij begrijpt er niets van. Van wie hij nu ook een trouweloze verlating had
kunnen vermoeden, van Demas zeker niet. Integendeel, van hèm koesterde hij de grootste
verwachtingen, en indien iets hem verrast en teleurgesteld heeft, dan was het wel het
plotseling vertrek naar Thessalonica.
Uit de enkele "close ups" in Paulus' brieven van Demas is wel duidelijk te merken, dat hij niet
de eerste de beste was.
Er zijn sommige mensen, die vrij permanent aan de zelfkant der kerkelijke samenleving
rondzwerven, en als zij vroeg of laat eclipseren, staat eigenlijk niemand daar verwonderd van
te kijken.
Tot deze categorie behoorde Demas stellig niet.
Hij was integendeel een meelevend man, en een toonaangevende figuur.
De veronderstelling zal zeker niet te gewaagd zijn, dat hij geboortig was uit Thessalonica, en
dat hij daar door de prediking van Paulus uit het heidendom is getrokken en overgegaan tot
het christendom.
Bij deze "bekering" is het evenwel niet gebleven. Wat wij zo dikwijls lezen van de
98