hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Het luistert in de dienst des Heren bijzonder nauw.
De Here vraagt geen gehoorzaamheid zonder meer. Maar Hij vraagt gehoorzaamheid met een
accent, het accent der liefde.
Dit is het grote verschil tussen onze hemelse Koning en een aardse dictator.
Een dictator is tevreden, meer dan tevreden met de strakke gehoorzaamheid. Als zijn
onderdanen maar buigen en beven. Al vloeken ze hem in hun hart, dat deert hem niet. Hij
vindt z'n glorie in het "Befehl ist Befehl!"
Maar God de Here vraagt een betere, een nieuwe gehoorzaamheid, een hart en een volk, dat
zeer gewillig is op de dag van Zijn heirkracht, waarbij het hart zich met de daden paart, een
hart dat de Koning niet vloekt, maar zegent.
De gehoorzaamheid is identiek met liefde.
In ons doopformulier worden gehoorzaamheid en liefde ook als volkomen gelijkwaardige
grootheden naast elkaar geplaatst: "wij worden vermaand en verplicht tot een nieuwe
gehoorzaamheid, namelijk, dat wij deze God (Vader, Zoon en Heilige Geest) aanhangen,
betrouwen en liefhebben".
Van die liefde weet de Farizeeër niets.
Hij heeft slechts zichzelf lief.
Hij doet een heleboel dingen, maar laat na het zwaarste der wet: de liefde!
"Ik ga, heer!"
"En hij ging niet!"
Niemand zal durven beweren dat dit type van de brave zoon geheel is uitgestorven.
Zou de Here nú niet meer behoeven te klagen: "dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart
houdt zich verre van Mij?"
Zou heden ten dage de stem van Ezechiël kunnen zwijgen, door wiens mond de Here
verweet: zij horen naar uw woorden, maar zij doen ze niet?
Als het met woorden alleen te doen was, dan was er destijds geen godsdienstiger en geen
volmaakter stad ter wereld dan Jeruzalem.
God vraagt geen beleefde groet.
Hij is niet tevreden met een complimenteus gebaar. Hij vraagt heel gewoon en nuchter: "werk
vandaag in Mijn wijngaard".
En dat dan als kind!
We moeten dat heel dicht op ons laten aankomen.
Toen wij belijdenis deden van ons geloof, hebben wij beloofd in Zijn wijngaard te zullen
werken. Met ons "ja" hebben we gezegd: "ik ga, heer!"
Maar als 't er op aankomt, hebben we er geen tijd voor, of we hebben er geen zin in. We laten
dat arbeiden in Gods koninkrijk rustig aan anderen over. We hebben er allerlei
verontschuldigingen voor. ... en hij ging niet!
Wij hebben bij de doop van onze kinderen beloofd, dat wij hen zouden onderwijzen in de
vreze des Heren. En we vonden die belofte alleen "echt" als de moeder er ook bij was. Dat
87