hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Het is, om iets te noemen, hoogst onwaarschijnlijk, dat de schrijver van Koningen niets
geweten zou hebben van Manasse's gevangenschap in Babel en terugkeer. Had dit een
radicale omkeer in Manasse's leven betekend, dan vragen we ons af, waarom hij daar met
geen woord van rept. Klaarblijkelijk is voor het besef van deze Bijbelschrijver Manasse
gebleven de man, die deed wat kwaad is in de ogen des Heren. En dit klemt zozeer, dat, als
hij nu overgaat op Amon, de zoon van Manasse, een der goddeloze koningen van Juda, de
auteur neerschrijft: deze goddeloze Amon leek precies op z'n vader Manasse. Niet: het liep
met Manasse gelukkig nog goed af, maar toen ging het helaas met z'n zoon Amon weer fout.
Maar er staat heel gewoon (en tegelijk zo verschrikkelijk):"Hij (Amon) deed wat kwaad is in
de ogen des Heren, zoals zijn vader Manasse gedaan had".
En tenslotte, als het met Manasse was uitgelopen op een "happy end", dan is het op z'n minst
vreemd wat de profeet Jeremia vele jaren na Manasse uitroept: "en Ik zal hen maken tot een
schrikbeeld voor alle koninkrijken der aarde, ter wille van Manasse, de zoon van Jehizkia,
koning van Juda, om hetgeen hij gedaan heeft in Jeruzalem" (Jeremia 15 :4).
Ziedaar dan Manasse.
Ik heb niets los willen maken wat de Schrift ons als vast en bondig voorhoudt, maar evenmin
als zeker willen laten gelden, waar de Schrift nog vraagtekens zet.
En zo wordt Manasse voor ons het dubieuze geval bij uitnemendheid. Voor ons! Niet voor de
Here, bij Wie alle dingen van eeuwigheid bekend zijn, en Die kent degenen die de Zijnen
zijn. Maar wij hebben in Gods Raad niet gezeten. En mogen dus niet verder gaan, dan Zijn
Woord het ons vergunt.
Maar hoe het ook zij, een lokkend voorbeeld is Manasse niet.
Is hij waarachtig tot bekering gekomen, dan heeft hij toch het grootste deel van zijn leven
verknoeid, en het leed dat hij heeft berokkend, het onschuldig bloed dat hij heeft vergoten,
daar was niets meer aan goed te maken.
Men spiegele zich aan Manasse dus niet!
En is hij niet tot waarachtige bekering gekomen, dan is deze figuur nog meer
afschrikwekkend, en blijft hij voor alle eeuwen gelden als de man die in het allerlaatst van
zijn leven slechts de schijn der godzaligheid (en dan nog een slechte schijn) heeft kunnen
redden, maar in elk geval de kracht ervan heeft gemist.
Men wende het met Manasse ten goede of ten kwade, of hoe men maar wil, maar zegge in
ieder geval: met mij moet het zó niet!
77